Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:

Wspomnienia z konferencji naukowej 9th International Symposium on the Cretaceous System - 1-5 września 2013 - Ankara, Turcja

Autorzy:

Borszcz, T.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/856591.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika

Tematy:

paleontologia
kreda
konferencje
Ankara konferencja

Źródło:

Wszechświat; 2014, 115, 04-06
0043-9592

Pojawia się w:

Wszechświat

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:

Albian ammonites from northern Pakistan

Autorzy:

Kennedy, W. J.
Fatmi, A. N.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138606.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
Cretaceous
Albian
Pakistan
amonity
kreda
alb

Opis:

The occurrence of rich Albian ammonite faunas in what is now northern Pakistan has been known for more than 80 years, but there has been no comprehensive account of the assemblages present. A total of 36 taxa are described below. The middle part of the Lumshiwal Formation yields Upper Aptian ammonites south of the Samana Range. Elsewhere, it yields Douvilleiceras leightonense Casey, 1962, of the lower Lower Albian Leymeriella regularis Zone and the Sonneratia perinflata and S. kitchini Subzones of the Sonneratia chalensis Zone of the northwest European sequence. The top one to two metres of the Lumshiwal yields an abundant fauna of rolled and phosphatised ammonites that includes elements from much of the Albian. Of these, Prolyelliceras gevreyi (Jacob, 1907) first appears in the lower Lower Albian Leymeriella tardefurcata Zone. The commonest ammonite is Douvilleiceras mammillatum (Schlotheim, 1813) sensu lato, which ranges from the perinflata Subzone of the chalensis Zone to the Otohoplites bulliensis Subzone of the O. auritiformis Zone of the Lower Albian. The presence of Lyelliceras pseudolyelli (Parona and Bonarelli, 1897) indicates the uppermost, pseudolyelli Subzone of the auritiformis Zone. The presence of Lyelliceras lyelli (d’Orbigny, 1841) indicates the basal Middle Albian lyelli Subzone of the Hoplites dentatus Zone. There is no evidence for the higher parts of the Middle Albian. Dipoloceras (Rhytidoceras ) sp. indicates the presence of lower Upper Albian, possibly the pricei Zone. There is evidence, in the form of specifically indeterminate Mortoniceras (Mortoniceras) sp., of a level within the inflatum to fallax Zone inteval from a single locality, but no evidence of the succeeding parts of the upper Upper Albian. The base of the Kawagarth Formation that succeeds the Lumshiwal yields lower Upper Albian Mortoniceras (M.) geometricum Spath, 1932 of the Mortoniceras pricei Zone, northwest of Darmasand in the Samana range.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2014, 64, 1; 47-98
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:

Skutki spowolnienia przekształcania siedlisk hydrogenicznych w wyniku zaniechania eksploatacji kredy jeziornej
Consequences of the decrease of hydrogenic sites transformations as a result of discontinuation of lacustrine chalk exploitation

Autorzy:

Lemkowska, B

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/399517.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Inżynierii Ekologicznej

Tematy:

retardacja
kreda jeziorna
wapnowanie
retardation
lacustrine chalk
liming

Opis:

Największe wydobycie kredy jeziornej (3,5 mln t • rok-1) miało miejsce w latach 90-tych XX, kiedy transport nawozów wapniowych był dotowany. Od momentu zaniechania wsparcia finansowego dla producentów, wydobycie kredy zostało zahamowane. Aktualnie wydobycie ma miejsce tylko na jednym obiekcie spośród 176 udokumentowanych złóż. Jego zasoby bilansowe 165 tys. ton są pomniejszane rocznie o 16 tys. ton. Zaniechano wydobycia na 68 obiektach, przy czym w 7 przypadkach wyeksploatowano złoże. Wstrzymanie eksploatacji spowodowało zmniejszenie zużycia nawozów wapniowych z 200 kg CaO do 37 kg • ha-1 • rok-1. Tereny poeksploatacyjne tylko częściowo zrekultywowano, formując zbiorniki wodne, zalesiając, tworząc antropogeniczne grunty orne. Część pozostawiono bez uporządkowania terenu, porzucając elementy infrastruktury wykorzystywanej podczas eksploatacji. Dawne mokradła zostały przekształcone geomechanicznie i są wykorzystywane jako nielegalne wysypiska śmieci. Retardacja eksploatacji zasobów kredyjeziornej zapewnia zachowanie złóż, prolongatę funkcjonalności ekosystemów w stanie utrzymaniaświadczonych przez nie usług. Wiąże się również z zaniechaniem wapnowania gleb i negatywnymi skutkami postępującego ich zakwaszenia.
The greatest exploitation of lacustrine chalk (3.5 million t per year) was noted in the 90. of 20th century when the transport of calcareous fertilizers was subsidized by the government. Since the financial support was desisted, the excavation of the chalk was stopped. Now, the excavation of chalk takes place only at one site, among 176 documented ones. Its resources of 165,000 t are decreased by 16,000 t every year. The exploitation was stopped at 68 sites, among which seven were completely exploited. The reduction in exploitation resulted in decreasing calcareous fertilization from 200 kg CaO to 37 kg CaO per hectare per year. After exploitation, these areas were partly reclaimed andtransformed into water bodies, forests, anthropogenic arable lands. Some areas were left unarranged with parts of infrastructure used during exploitation. Former wetlands were geomechanically transformed and are used as illegal landfills. Retardation of lacustrine chalk exploitation saves the deposits and maintains the ecosystem functions. It is also associated with decreasing soil liming and negative effects of acidification.

Źródło:

Inżynieria Ekologiczna; 2013, 34; 173-180
2081-139X
2392-0629

Pojawia się w:

Inżynieria Ekologiczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:

Chełm podziemny : mało kto wie, że w mieście kojarzącym się raczej z manifestem PKWN, a nie górnictwem, można zwiedzić białą kopalnię -- unikatowy zabytek w skali światowej

Autorzy:

Wojtyś, Apolinary.

Powiązania:

Polska Zbrojna 2003, nr 47, s. 31

Data publikacji:

2003

Tematy:

Kreda (skała) Chełm (woj. lubelskie)

Opis:

Fot.

Dostawca treści:

Bibliografia CBW

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:

Weryfikacja stratygrafii utworów wyższej górnej jury i niższej dolnej kredy w środkowej części przedgórza Karpat w świetle nowych danych mikropaleontologicznych

Autorzy:

Urbaniec, A.
Świetlik, B.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2061392.pdf

Data publikacji:

2003

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

stratygrafia
jura
kreda
litologia
biostratygrafia
Jurassic
lithology
biostratigraphy
stratigraphy

Źródło:

Volumina Jurassica; 2003, 1, 1; 105-110
1896-7876
1731-3708

Pojawia się w:

Volumina Jurassica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:

Turonian ammonite faunas from the southern Corbières, Aude, France

Autorzy:

Kennedy, W. J.
Bilotte, M.
Melchior, P.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/950357.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
biostratigraphy
Turonian
Cretaceous
France
amonity
biostratygrafia
turon
kreda
Francja

Opis:

The Turonian successions of the southern Corbières comprise three transgressive-regressive cycles in which ammonites occur in three intervals. The lowest comes from the glauconitic basal transgressive unit of the first cycle, and comprises 21 species, including Kamerunoceras douvillei (Pervinquière, 1907), Kamerunoceras turoniense (d’Orbigny, 1850), Spathites (Jeanrogericeras) revelerianus (Courtiller, 1860), Spathites (Jeanrogericeras) combesi (d’Orbigny, 1856), Mammites nodosoides (Schlüter, 1871), Mammites powelli Kennedy, Wright and Hancock, 1987, Fagesia tevestensis (Péron, 1896), Neoptychites cephalotus (Coutiller, 1860), Thomasites rollandi (Thomas and Péron, 1889), Wrightoceras wallsi Reyment, 1954, and Choffaticeras (Choffaticeras) quaasi (Péron, 1904). This is a Lower Turonian assemblage referred to the Mammites nodosoides Zone, although the possibility that elements from the preceding Fagesia catinus Zone are also present cannot be excluded. The fauna from the transgressive glauconitic interval of the succeeding cycle comprises nine species, including Romaniceras (Romaniceras) mexicanum Jones, 1938, Romaniceras (Yubariceras) ornatissimum (Stoliczka, 1864), Pseudotissotia galliennei (d’Orbigny, 1850), Collignoniceras woollgari (Mantell, 1822) sensu lato, Coilopoceras springeri Hyatt, 1903, and Eubostrychoceras (Eubostrychoceras) saxonicum (Schlüter, 1872). They indicate the Middle Turonian Romaniceras (R.) mexicanum and R. (Y.) ornatissimum zones. The highest fauna, from the Marnes supérieurs de Saint-Louis of the Saint-Louis syncline, is: Subprionocyclus sp. juv., Prionocyclus sp. and Worthoceras cf. rochatianum (d’Orbigny, 1850). The Subprionocyclus are minute individuals that resemble S. bravaisianus (d’Orbigny, 1841), and suggest the presence of the lower Upper Turonian bravaisianus Zone.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 4; 437-494
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:

Coilopoceras inflatum Cobban and Hook, 1980, a United States Western Interior ammonite from the Upper Turonian of the southern Corbières, Aude, France

Autorzy:

Melchior, P.
Bilotte, M.
Kennedy, W. J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139013.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
biostratigraphy
Turonian
Cretaceous
France
amonity
biostratygrafia
turon
kreda
Francja

Opis:

A newly discovered ammonite faunule from the Padern region of the southern Corbières in southern France includes representatives of typical northwest European Upper Turonian species Subprionocyclus cf. neptuni (Geinitz, 1850) and Lewesiceras cf. woodi Wright 1979, tethyan/ northwestern Pacific species Phyllopachyceras cf. ezoense (Yokoyama, 1890), Anagaudryceras involvulum (Stoliczka, 1865) and, Desmoceras (Pseudouhligella) sp., together with Coilopoceras inflatum Cobban and Hook, 1980, a species previously known only from New Mexico in the United States, where it is regarded as Middle Turonian. The faunule occurs above one with Romaniceras (R.) mexicanum Jones, 1938 and Coilopoceras springeri Hyatt, 1903, also originally described from New Mexico and northern Mexico, and recently described from the Uchaux massif in Vaucluse in southern France. The records suggest that the base of the Upper Turonian may be drawn at different, higher level in the United States Western Interior than in Europe. The coming together of these mixed faunal elements may be a result of high sea levels, and changing oceanic circulation patterns.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2017, 67, 1; 121-134
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:

Scaphitid ammonites from the Upper Cretaceous of KwaZulu-Natal and Eastern Cape Province, South Africa

Autorzy:

Kennedy, W. J.
Klinger, H. Ch.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138833.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

scaphitid ammonites
Cretaceous
South Africa
amonity
kreda
Republika Południowej Afryki

Opis:

Scaphitid ammonites are described and illustrated from the Upper Cretaceous of the coastal region of north-eastern South Africa. Scaphites kieslingswaldensis Langenhan and Grundey, 1891, Scaphites manasoaensis Collignon, 1965, and Yezoites concinna sp. nov. occur in the Coniacian part of the St Lucia Formation in northern KwaZulu-Natal. A further Yezoites sp. may also be from this level. Argentoscaphites corrugatus sp. nov. occurs in the Santonian to Lower Campanian Mzamba Formation on the northernmost coast of Eastern Cape Province. Yezoites australis sp. nov. occurs in the Upper Santonian part of the St Lucia and Mzamba formations of these areas, and Scaphites reesidei Collignon, 1969, is recorded from the Lower Campanian part of the Mzamba Formation. The scaphitid assemblage includes species previously described from Western Europe and Madagascar, together with Argentoscaphites, previously known only from Patagonia (and possibly South India). Dimorphism is recognised in Scaphites reesidei, Yezoites concinna sp. nov. and Y. australis sp. nov. Argentoscaphites corrugatus sp. nov. and Yezoites sp. are represented by microconchs only. Dimorphism has not been recognised in Scaphites kieslingswaldensis.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 4; 527-543
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:

Zielona Antarktyda - zmiany klimatu i szaty roślinnej Antarktydy podczas kredy i kenozoiku

Autorzy:

Tomczyk, P.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/856336.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika

Tematy:

Antarktyda
warunki klimatyczne
szata roslinna
mezozoik
kreda
kenozoik
zmiany klimatyczne

Źródło:

Wszechświat; 2016, 117, 07-09
0043-9592

Pojawia się w:

Wszechświat

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:

Charakterystyka macierzystości wybranych utworów fliszowych w przygranicznej strefie polskich Karpat Zewnętrznych
Source rock characteristic of the selected flysch deposits in the transfrontier area of the Polish Outer Carpathians

Autorzy:

Kosakowski, P.
Więcław, D.
Kotarba, M. J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/183729.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

geochemia naftowa
potencjał węglowodorowy
Karpaty zewnętrzne
warstwy menilitowe
kreda górna
kreda dolna
petroleum geochemistry
hydrocarbon potential
Outer Carpathians
Menilite Beds
Upper Cretaceous
Lower Cretaceous

Opis:

Charakterystykę geochemiczną poziomów potencjalnie macierzystych utworów fliszowych jednostek alochtonicznych wschodniej części polskich Karpat Zewnętrznych wykonano dla dolnokredowych warstw wierzowskich, lgockich i spaskich, górnokredowych warstw istebniańskich i inoceramowych oraz oligoceńskich warstw menilitowych. W analizie wykorzystano wyniki badań geochemicznych 875 próbek skał z profili 11 odwiertów i 48 odsłonięć w polskiej i przygranicznej ukraińskiej części Karpat Zewnętrznych. Wyniki badań geochemicznych potwierdzają, że warstwy menilitowe są najlepszymi skałami macierzystymi. Ropotwórczy kerogen II typu jest generalnie niedojrzały lub dojrzały w fazie wczesnej "okna ropnego". Parametry kinetyczne kerogenu warstw menilitowych są zbliżone w jednostkach śląskiej i skolskiej oraz wyraźnie niższe w jednostce borysławsko-pokuckiej. Pozostałe analizowane kredowe wydzielenia litostratygraficzne lokalnie spełniają ilościowe kryterium macierzystości i mogą uzupełniać bilans węglowodorowy utworów fliszowych Karpat.
Potential source rock horizons of the flysch cover were geochemically characterized in the eastern border area of the Polish flysch Carpathians: Lower Cretaceous Verovice, Lgota and Spas Beds, Upper Cretaceous Istebna and Inoceramian Beds as well as Oligocene Menilite Beds. The results of geochemical analyses of 875 rock samples collected from 11 boreholes and 48 outcrops in the Polish Outer Carpathians as well as from the adjacent Ukrainian were analyzed. The results indicate that Menilite Beds are the best source rocks of the Carpathian flysch cover in all analyzed tectonic units. The oil-prone Type II kerogen, deposited in marine environment of regular salinity, was proved to be usually immature or mature at an early stage of "oil window". Kinetic parameters of organic matter dispersed in the Menilite Beds, calculated based on organic sulphur content, are similar for the Silesian and Skole units and significantly lower in the Boryslav-Pokuttya Unit. The remaining lithostratigraphic divisions: Verovice, Lgota, Spas, Istebna and Inoceramian Beds, locally meet the source-rock requirements and can supplement the hydrocarbon balance of the Carpathians.

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2009, 35, 4/1; 155-190
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:

Możliwości wykorzystania kredy ze złóż krajowych w technologiach odsiarczania spalin stosowanych w energetyce
The possibilities of using chalk from domestic deposits in flue gas desulphurization technologies used in the energy sector

Autorzy:

Hycnar, E.
Ratajczak, T.
Jończyk, W. M.
Wal, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/394738.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN

Tematy:

sorbenty SO2
skały węglanowe
kreda jeziorna
kreda pisząca
złoże Bełchatów
złoże Mielnik
SO2 sorbents
carbonate rocks
lacustrine chalk
chalkstone
Bełchatów deposit
Mielnik deposit

Opis:

W artykule przedstawiono rezultaty badań mioceńskiej kredy jeziornej ze złoża węgla brunatnego Bełchatów i czwartorzędowej kredy piszącej ze złoża Mielnik nad Bugiem. Charakter mineralogiczno-petrograficzny, wysoka zawartość CaCO3, rozbudowana porowatość i rozwinięta powierzchnia właściwa wskazują, że badane surowce reprezentują materiał o wysokiej aktywności chemicznej. Ocena zdolności sorpcyjnych kredy jeziornej i piszącej względem SO2 dokonana na podstawie wyznaczonych wartości wskaźników sorpcji bezwzględnej i reaktywności wskazuje, że skały te można traktować jako potencjalne sorbenty SO2 do zastosowania w technologii spalania fluidalnego.
The article presents the results of studies of the Miocene lacustrine chalk from the Bełchatów lignite deposit, and quaternary chalkstone from the Mielnik deposit from the Bug River. The mineralogical and petrographic features, high CaCO3 content, developed porosity and specific surface area indicate that the tested rocks represent high chemical activity material. The evaluation of the SO2 sorption capacity of lacustrine chalk and chalkstone conducted on the basis of absolute sorption and reactivity indices shows that these rocks can be considered as potential SO2 sorbents in the fluidized bed combustion technology.

Źródło:

Zeszyty Naukowe Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN; 2016, 96; 71-79
2080-0819

Pojawia się w:

Zeszyty Naukowe Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:

The proposal of a GSSP for the Berriasian Stage (Cretaceous System): Part 2

Autorzy:

Wimbledon, William A.P.
Reháková, Daniela
Svobodová, Andrea
Elbra, Tiiu
Schnabl, Petr
Pruner, Petr
Šifnerová, Krýstina
Kdýr, Šimon
Frau, Camille
Schnyder, Johann
Galbrun, Bruno
Vaňková, Lucie
Dzyuba, Oksana
Copestake, Philip
Hunt, Christopher O.
Riccardi, Alberto
Poulton, Terry P.
Bulot, Luc G.
De Lena, Luis

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2060930.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

Cretaceous
GSSP
biostratigraphy
magnetostratigraphy
Vocontian Basin
Berriasian stages
Kreda
biostratygrafia
magnetostratygrafia

Opis:

In part 1 of this work we discussed the possibilities for the selection of a GSSP for the Berriasian Stage of the Cretaceous System, based on prevailing practical methods for correlation in that J/K interval, traditional usage and the consensus over the best boundary markers that had developed in the last forty years. This consensus has developed further, based on the results of multidisciplinary studies on numerous sites over the last decade. Here in Part 2 we give an account of the application of those results by the Berriasian Working Group (ISCS), and present the stratigraphic evidence that justifies the selection of the locality of Tré Maroua (Hautes-Alpes, SE France) as the proposed GSSP. We describe a 45 m-thick section in the Calcaires Blancs vocontiens – that part of the formation covering the calpionellid Chitinoidella, Remanei. Intermedia, Colomi, Alpina, Ferasini, Elliptica and Simplex biozones. The stratigraphic data collected here has been compiled as part of a wider comparative study of complementary Vocontian Basin sites (with localities at Charens, St Bertrand, Belvedere and Le Chouet). Evidence from Tré Maroua thus sits in this substantial regional biostratigraphic and magnetostratigraphic context. For the purposes of the GSSP definition, here we particularly concentrate on the unbroken sequence and biotic markers in the interval immediately below the boundary, the Colomi Subzone (covering circa 675,000 years), and immediately above, the Alpina Subzone (covering circa 725,000 years). Particularly significant fossil datums identified in the Tré Maroua profile are the primary basal Berriasian marker, the base of the Alpina Subzone (a widespread event marked by dominance of small Calpionella alpina, with rare Crassicollaria parvula and Tintinopsella carpathica): the base of the Berriasian Stage is placed at the base of bed 14, which coincides with the base of the Alpina Subzone. Secondary markers bracketing the base of the Calpionella Zone are the FOs of the calcareous nannofossil species Nannoconus wintereri, close below the boundary, and the FO of Nannoconus steinmannii minor, close above. The Tithonian/Berriasian boundary level occurs within M19n.2n, in common with many documented sites, and is just below the distinctive reversed magnetic subzone M19n.1r (the so-called Brodno reversal). We present data which is congruent with magnetostratigraphic and biostratigraphic data from other key localities in France and in wider regions (Le Chouet, Saint Bertrand, Puerto Escaño, Rio Argos, Bosso, Brodno, Kurovice, Theodosia…), and thus the characteristics and datums identified at Tré Maroua are key for correlation and, in general, they typify the J/K boundary interval in Tethys and connected seas

Źródło:

Volumina Jurassica; 2020, 18, 2; 121-160
1896-7876
1731-3708

Pojawia się w:

Volumina Jurassica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:

Earliest eutherian mammal skull, from the Late Cretaceous [Coniacian] of Uzbekistan
Najstarsza czaszka ssaka lozyskowego z poznej kredy [koniaku] Uzbekistanu

Autorzy:

McKenna, M C
Kielan-Jaworowska, Z
Meng, J

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/21177.pdf

Data publikacji:

2000

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

uzebienie
fauna kopalna
Daulestes nessovi
kreda
ssaki
Uzbekistan
paleontologia
Asioryctitheria
czaszki

Opis:

We describe a partially crushed skull and dentaries of a sub-adult individual of Daulestes nessovi sp. n., from the Coniacian of Uzbekistan. This is the earliest known eutherian skull (about 87 Ma) and the sixth genus of Cretaceous eutherians in which a skull is available. Because the skull of D. nessovi is sub-adult, certain plesiomorphic features may be ontogenetic and should be interpreted with caution. Four upper premolars and five lower premolariform teeth were in use (possibly to become four lowers when fully adult). The upper cheek-teeth have winged conules; M2 has large parastylar and small metastylar projections. Pre- and postcingula are lacking on DP4 and the upper molars. The talonids of dp4-m2 are about 90% as wide as the trigonids, with widely separated entoconid and hypoconulid. The skull has a large sphenorbital fissure, no foramen rotundum, and apparently no pterygoid process of the sphenoid. A large orbital wing of the palatine prevents maxilla-frontal contact within the orbit. The zygomatic arch is slender. The cochlea has one full turn, with an expanded apex, which suggests that a lagena might have been present. A large malleus with a robust anterior process, and a large promontorium may be due to young age of the individual or a primitive retention, as in the platypus. Because of the similarity to Asioryctidaem both cranial structure and dentition, we assign Daulestes tentatively to Asioryctitheria Novacek et al. 1997, family incertae sedis.
W pracy opisano częściowo uszkodzoną czaszkę młodego osobnika określonego jako Daulestes nessovi sp. n. z koniaku Uzbekistanu. Jest to najwcześniejsza czaszka ssaka łożyskowego, licząca ok. 87 milionów lat. Daulestes jest szóstym rodzajem kredowego ssaka łożyskowego, którego czaszka jest znana. Ponieważ czaszka D. nessovi należy do młodocianego osobnika, niektóre cechy plezjomorficzne mogą być związane z wczesnym stadium rozwojowym. W czaszce występują cztery górne przedtrzonowce i pięć dolnych, jest jednak możliwe, że w stadium dorosłym dolnych było też tylko cztery. Na górnych zębach policzkowych występują konułe ze skrzydełkami. Na M2 wyrostek parastylarny jest duży, metastylarny - mały. Pre- i postcingula nie występują na mlecznym czwartym przedtrzonowcu ani na trzonowcach. Talonidy dp4-m2 mierzą ok. 90 % szerokości trygonidów, a entokonidy są oddalone od hipokonulidów. W czaszce występuje duża szczelina klinowo-oczodołowa i zapewne brak wyrostka skrzydłowego kości klinowej. Duże skrzydło oczodołowe kości podniebiennej powoduje, że brak jest kontaktu między szczęką a kością oczodołową w obrębie oczodołu. Wyrostek jarzmowy jest delikatny. Błędnik ma jeden pełny skręt z rozszerzonym wierzchołkiem, co może wskazywać na obecność lageny. Duży młoteczek z silnym wyrostkiem przednim oraz duże promontorium mogą być związane z młodym wiekiem osobnika lub zachowaniem cechy plezjomorficznej (jak u dziobaka). W związku z podobieństwem do Asioryctidae zarówno w budowie czaszki, jak i uzębienia, Daulestes został zaliczony do Asioryctitheria Novacek et al. 1997, rodzina incertae sedis.

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 1; 1-54
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:

On variation in Schloenbachia varians (J. Sowerby, 1817) from the Lower Cenomanian of western Kazakhstan

Autorzy:

Kennedy, W. J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138676.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
Schloenbachia
variation
Cenomanian
Cretaceous
Kazakhstan
amonity
mutacja
cenoman
kreda
Kazachstan

Opis:

An assemblage of 94 specimens of Schloenbachia varians (J. Sowerby, 1817) from the Lower Cenomanian Sharpeiceras schlueteri Subzone of the Mantelliceras mantelli Zone of the Besakty section in the Mangyshlak Mountains of western Kazakhstan includes 26 complete adults that range from to 59–174 mm in diameter. No size-related dimorphism was detected in the assemblage, which shows wide, continuous intraspecific variation. This is described in terms of five formae; from robust to gracile these are: ventriosa, varians sensu stricto, subtuberculata, intermedia, and subplana. The ratio of robust (ventriosa + varians sensu stricto) to gracile (subtuberculata + intermedia + subplana) individuals is 34% to 66%. The reference specimens of the formae and their synonyms are described and illustrated, and related to the Besakty material. The modification of adult body chamber ornament of all formae is documented, and Jakeiceras Cooper and Owen, 2011 is shown to be based on an adult of a passage form between forma subtuberculata and forma intermedia. The differences between Lower Cenomanian S. varians, lower Middle Cenomanian S. coupei (Brongniart, 1822), and upper Middle and lower Upper Cenomanian S. lymensis Spath, 1926b are described and illustrated.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 4; 443-468
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:

Wpływ dodatku wodnej zawiesiny kredy do gnojowicy na straty azotu
Nitrogen losses as affected by addition of water chalk suspension to the slurry

Autorzy:

Grzebisz, W.
Cyna, K.
Nestorowicz, B.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/238979.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Instytut Technologiczno-Przyrodniczy

Tematy:

kreda
gnojowica
świnia
azot
strata
pH
chalk
pig slurry
nitrogen
losses

Opis:

Przeprowadzone badania wykazały, że straty azotu z gnojowicy trzody chlewnej zależą od temperatury, osiągając po 16 dniowej inkubacji 16% i 48%, odpowiednio w t = 10°C i 18°C. Wodna zawiesina kredy, dodana do gnojowicy, w dawce 160 cm3/l, pozwoliła zmniejszyć straty, odpowiednio do 2% i 20%. Ochronne działanie kredy można wytłumaczyć wystąpieniem serii procesów zdefiniowanych jako efekt zwrotny hydrolizy węglanu wapnia.
Conducted study revealed that the losses of total nitrogen (N1) from pig slurry depend on the temperature, reaching after 16 days of incubation 16% and 48% at t = 10 and 18 deg C, respectively. Water chalk suspension added to pig slurry at the rate of 160 cm3/l enabled to reduce the total nitrogen losses down to 2% and 20%, respectively. The protective effect of this additive may be explained by the occurrence of a series of processes defined as the turning effect of calcium carbonate hydrolysis.

Źródło:

Problemy Inżynierii Rolniczej; 2007, R. 15, nr 1 cz.2, 1 cz.2; 101-105
1231-0093

Pojawia się w:

Problemy Inżynierii Rolniczej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:

Quantitative data on the genus Loftusia from the Zagros Mts., northern Iraq

Autorzy:

Görmüş, M.
Nuaimy, Q. A. M.
Ameen Lawa, F. A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139008.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Loftusia
northern Iraq
maastrichtian
quantitative data
Irak
mastrycht
kreda późna
dane ilościowe

Opis:

The Maastrichtian sediments of northern Iraq are rich in larger benthic foraminifera. Among them, the genus Loftusia is well-known one because of its significant palaeogeographic distribution across the Mediterranean and Middle East. In this study, observations of abnormal test shapes, species recognition criteria and endoskeleton characteristics of Loftusia are discussed, based on the new material from north-eastern Iraq. The following species of Loftusia are described: Loftusia elongata Cox, L. persica Brady, Loftusia morgani Douvillé, L. anatolica Meriç, L. matsumarui Meriç and Görmüs, L. minor B Cox, L. ketini B Meriç and L. kahtaensis Meriç, Loftusia minor A Cox, L. oktayi Meriç and L. baykali Meriç. The predominant species are Loftusia elongata, L. morgani and L. baykali. Skewed abnormal individuals and epidermal parts of the endoskeleton structure are also interesting aspects to note. Quantitative data obtained for Loftusia allow us to better understand and interpret species identification criteria, abnormal occurrences and the endoskeleton structure.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2018, 68, 2; 207-218
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:

Taxonomy and taphonomy of Cenomanian (Upper Cretaceous) nautilids from Annopol, Poland

Autorzy:

Machalski, M.
Wilmsen, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139221.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

nautilids
condensed deposits
taphonomy
cenomanian
Cretaceous
Annopol
Polska
tafonomia
cenoman
kreda
Polska

Opis:

A nautilid faunule of seven specimens, comprising Eutrephoceras bouchardianum (d’Orbigny, 1840), Cymatoceras deslongchampsianum (d’Orbigny, 1840), and Cymatoceras tourtiae (Schlüter, 1876) is described from a condensed middle Cenomanian interval at Annopol, Poland. C. tourtiae is recorded for the first time in Poland. The studied material consists of reworked phosphatised internal moulds of phragmocones, which may be of early or middle Cenomanian age, given the stratigraphic range of the associated ammonites. The nautilid moulds vary in inferred mode of infilling, and in intensity of abrasion, bioerosion and mineralisation. The sediment entered the phragmocones in two ways: 1) through punctures in the shell, the result of bioerosion or mechanical damage; 2) through siphonal openings by intracameral currents. In contrast to the fossil moulds from the Albian phosphorites of Annopol, which originated via direct precipitation of apatite around and/or inside fossils, the present nautilid moulds seem to have originated through secondary phosphatisation of the initially calcareous moulds. Diversity of taphonomic signatures in nautilid material from the middle Cenomanian interval at Annopol is compatible with the complex, multievent depositional scenario proposed for this level.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 4; 495-506
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:

The OAE1a in Cuchía (Early Aptian, Spain): C and O geochemistry and global correlation

Autorzy:

García-Mondéjar, J.
Fernández-Mendiola, P. A.
Owen, H. G.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139445.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous
Aptian
Basque-Cantabrian Basin
C-O isotopes
TOC
kreda
apt
izotopy

Opis:

C-isotopes, TOC and O geochemical data from the lower Aptian Cuchía section in the western Basque-Cantabrian basin (BCB) allow an accurate delimitation of the OAE1a-equivalent and its geochemical Menegatti´s segments, a detailed δ¹³C_carb correlation with regional and interregional sections, and a high-resolution construction of TOC and bulk-rock δ¹⁸O_carb curves and their interpretation. The δ¹³C_carb values range from -2‰ and +4‰ (VPDB). They agree with previous data from the eastern BCB sections (Aralar) confirming the ammonite age of the OAE1a in the Basque-Cantabrian basin: Deshayesites forbesi, Deshayesites deshayesi, and Deshayesites deshayesi-Dufrenoyia furcata transition Zones. Interregional δ¹³C_carb correlation with pelagic (Cismon, Italy, and Mid-Pacific Mountains, DSDP Site 463) and neritic (Roquefort-La Bédoule, France) core sections, reveals a common profile of a wide negative excursion characteristic of the OAE1a. It consists of a double trough separated by a flat relative maximum, with two negative spikes in the upper trough of neritic sections. TOC absolute values range from 0.12% to 1.37%. Segments of the TOC curve with persistent low values closely correspond with descending segments of the δ¹³C_carb curve, and are attributed to lesser organic productivity in the BCB. Detailed bulk-rock δ¹⁸O_carb data (-5.71‰ to -1.05 ‰ PDB) and variation curve show two main positive O-isotope shifts and three minor positive inflections, within a general negative trend characteristic of the OAE1a. The two major positive shifts correspond to both shallowing upwards sequences and the lowermost can be related to a eustatic sea level fall. Independent interregional correlation of the O-isotope shifts with C-isotopes supports their interpretation as punctuating colder events within a general warming trend.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 4; 525-543
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:

A new type of slumping-induced soft-sediment deformation structure: the envelope structure

Autorzy:

Byun, Uk Hwan
van Loon, A. J. (Tom)
Kwon, Yi Kyun
Ko, Kyoungtae

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/950457.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Tematy:

Gyeokpori Formation
Cretaceous
lacustrine environment
slumping
conglomerate
kreda
środowisko jeziorne
opadanie
konglomerat

Opis:

The sediments of the Cretaceous Gyeokpori Formation in south-western South Korea accumulated in a lake in which mainly siliciclastic rocks were deposited, with some interbedded volcaniclastics. The nearby volcanic activity resulted in unstable lake margins inducing a dominance of gravity-flow deposits. The high sedimentation rate facilitated soft-sediment deformation on the sloping margin. The deposition of numerous gravity-flow deposits resulted in a vertically heterolithic stratification. The slumps are composed of different lithologies, which is expressed in different types of deformation due to the difference in cohesion between sandy and mussy layers within the slumps. Coarser-grained (cohesionless) slumps tend to show more chaotic deformation of their lamination or layering. The difference in slumping behaviour of the cohesive and non-cohesive examples is explained and modelled. A unique soft-sediment deformation structure is recognized. This structure has not been described before, and we call it ‘envelope structure’. It consists of a conglomerate mass that has become entirely embedded in fine-grained sediment because slope failure took place and the fine-grained material slumped down with the conglomerate ‘at its back’. The cohesive laminated mudstone formed locally slump folds that embedded the non-cohesive overlying conglomerate unit, possibly partly due to the bulldozing effect of the latter. This structure presumably can develop when the density contrast with the underlying and overlying deposits is exceptionally high. The envelope structure should be regarded as a special – and rare – type of a slumping-induced deformation structure.

Źródło:

Geologos; 2019, 25, 2; 111-124
1426-8981
2080-6574

Pojawia się w:

Geologos

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:

Badania zmineralizowanego drewna z Arabii Saudyjskiej i z północnych Czech
Mineralised wood from Saudi Arabia and Northern Czech Republic

Autorzy:

Pitera, H.
Wojewoda, J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/183716.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

kreda
karbon
drewno skrzemieniałe
skład chemiczny
Cretaceous
Carboniferous
silicified wood
chemical composition

Opis:

W pracy zawarto wyniki badania dwóch próbek skrzemieniałego drewna. Próbkę pierwszą pobrano na pustyni w Arabii Saudyjskiej w Al Hawtah, a drugą pobrano na terenie północnych Czech w okolicach Trutnowa. Pierwsza próbka pochodzi z okresu kredowego (formacja z Wasia), a druga jest z okresu karbońskiego. Obydwa okazy poddano obserwacjom makroskopowym oraz mikroskopowym (w świetle przechodzącym i w mikroskopie skaningowym). Przeprowadzono również kilka chemicznych analiz punktowych, a w przypadku próbki pierwszej wykonano analizę rentgenograficzną. W drewnie zmineralizowanym z Arabii Saudyjskiej stwierdzono zanieczyszczenia związkami organicznymi, obecność kalcytu oraz domieszkę minerałów ilastych i kryptokrystaliczny pigment o barwie brunatnej (prawdopodobnie hematyt). Próbka z Czech jest silnie zsilifikowana. Efektem tego procesu jest obserwowany w niej kwarc i chalcedon. Pozwala to na wyciągnięcie wniosku o obecności w niej dwóch generacji krzemionki. I generacja, wcześniejsza, reprezentowana jest przez kwarc; późniejsza II generacja to chalcedon. W przypadku tej próbki również widoczne jest nagromadzenie drobnoziarnistego pigmentu o barwie brunatnoczerwonej na powierzchniach skupień kwarcu bądź chalcedonu.
In this study two samples of silicified wood were examined. One sample was found on a desert in Saudi Arabia, and the second one was taken in the Czech Republic. The first sample represents the Cretaceous period (Wasia), and the second one - Carboniferous. Both specimens were subjected to the macroscopic inspection, microscopic analysis (in the transmitted light and the scanning microscope). Some point analyses were also carried out, and in the case of the first sample the X-ray analysis was made. In the mineralised wood from Saudi Arabia polluting with organic compounds was detected, as well as presence of calcite and admixtures of clay minerals, and cryptocrystalline pigment of dark brown colour (probably haematite). The sample from the Czech Republic (an outcrop near Trutnov) is strongly silicified. The quartz and chalcedony observed in it are effects of this process. This allows for a conclusion about the presence of two generations of the silica in the sample. The first, earlier generation is represented by quartz; and the later, second generation of silica is the chalcedony. In the case of this sample concentration of fine-grained pigment of brown-red colour is also visible on surfaces of quartz or chalcedony.

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2010, 36, 1; 49-66
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:

Mosasauroid predation on an ammonite – Pseudaspidoceras – from the Early Turonian of south-eastern Morocco

Autorzy:

Gale, A. S.
Kennedy, W. J.
Martill, D.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138610.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

predation
ammonite
mosasauroidae
Cretaceous
Turonian
Morocco
drapieżnictwo
amonit
mozazaury
kreda
turon
Maroko

Opis:

A juvenile specimen of the ammonite Pseudaspidoceras from the Early Turonian of the Goulmima area in the Province of Er-Rachida in south-eastern Morocco shows clear evidence of predation by a tooth-bearing verte-brate. Most of the body chamber is missing, as a result of post-burial compactional crushing. The adapertural part of the shell on the left flank of the surviving fragment of body chamber bears six circular punctuations; the right flank four. These are interpreted as the product of a single bite by a mosasauroid, probably a Tethysaurus. The taxonomy of the Goulmima Pseudaspidoceras is discuused in an appendix.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2017, 67, 1; 31-46
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:

Systematic palaeontology of the Perisphinctoidea in the Jurassic/Cretaceous boundary interval at Le Chouet (Drôme, France), and its implications for biostratigraphy

Autorzy:

Frau, C.
Bulot, L. G.
Wimbledon, W. A. P.
Ifrim, C.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138820.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
Berriasian
Cretaceous
biostratigraphy
Le Chouet
France
amonity
berias
kreda
biostratygrafia
Francja

Opis:

This study describes ammonite taxa of the Perisphinctoidea in the Jurassic/Cretaceous boundary interval at Le Chouet (Drôme, France). Emphasis is placed on new and poorly known Himalayitidae, Neocomitidae and Olcostephanidae from the lower part of the Jacobi Zone auctorum. Significant results relate the introduction of Lopeziceras gen. nov., grouping himalayitid-like forms with two rows of tubercles, and Praedalmasiceras gen. nov., grouping the early Berriasian Dalmasiceras taxa. Study of the ontogenetic sequences of both genera show that they were derived from late Tithonian Himalayitidae. This supports the distinction between the subfamilies Himalayitinae and Dalmasiceratidae subfam. nov. Content, variation, dimorphism and vertical range of the Neocomitidae Berriasella, Pseudoneocomites, Elenaella and Delphinella are discussed. A conservative use of the Olcostephanidae Proniceras is followed herein.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 2; 175-204
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:

Badania możliwości zastąpienia barytu kredą w obciążonej płuczce poliglikolowej z polimerem PT-51 do przewiercania skał ilastych
Barite replacement with chalk in weighted polyglycol drilling mud with PT-51 polymer to drilling in clays and shales - lab research

Autorzy:

Kopeć, P.
Wysocki, S.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/300495.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

płuczki wiertnicze
materiały obciążające
baryt
kreda
drilling muds
weighting agents
barite
chalk

Opis:

Prawidłowe obciążenie płuczki jest bardzo ważne dla procesu wiercenia, aby zrównoważyć ciśnienia złożowe oraz wywierać przeciwciśnienie na ściany otworu. W przypadku niewłaściwie dobranej płuczki wiertniczej do przewiercania skał ilastych obserwuje się efekt "płynięcia skał". Aby temu zapobiegać stosuje się płuczki o podwyższonej gęstości. Stosowane do obciążania płuczek materiały powinny być obojętne chemicznie względem składników płuczki oraz nie powinny wpływać znacząco na parametry technologiczne, dodatkowo, ze względu na duże zużycie, powinny być łatwodostępne oraz tanie. W niniejszej pracy przebadano możliwość zastąpienia barytu kredą w obciążonej płuczce poliglikolowej do przewiercania skał ilastych. Przeprowadzone badania wykazały, że użycie kredy i barytu w skomponowanej płuczce poliglikolowej skutecznie obciąża płuczkę do gęstości 1,5 g/cm3, bez znaczącego wpływu na parametry reologiczne. Kreda wpływa podobnie jak baryt na parametry technologiczne, przy czym posiada mniejsze właściwości ścierne i jest tańsza od barytu.
The right weighting of drilling mud is very important for drilling to balance well pressure and exert back pressure to the walls. In instance to wrong match of drilling mud, there is a crawling rocks effect. In order to prevent this effect, drilling mud with high density are use. Materials which we use to weighting should be a chemical inertness to other components of mud and don't change of technological parameters. Because of high consumption it also should be easily accessible and cheap. In this work we research for replacement barite by chalk in weighted polyglycol drilling mud to reboring clays and shales. Research show that using a chalk and barite on prepared mud successfully weight it to density of 1.5 g/cm3 without significant influence of rheological parameters. Chalk influence similarly like barite at technological parameters and have lower abrasiveness and it's cheaper than barite.

Źródło:

Wiertnictwo, Nafta, Gaz; 2010, 27, 1--2; 217-223
1507-0042

Pojawia się w:

Wiertnictwo, Nafta, Gaz

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:

Campanian-Paleocene Jaworzynka Formation in its type area (Magura Nappe, Outer Carpathians)

Autorzy:

Waśkowska, Anna
Golonka, Jan
Starzec, Krzysztof
Cieszkowski, Marek

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1835592.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Upper Cretaceous
Paleogene
lithostratigraphy
foraminifera
biostratigraphy
kreda górna
paleogen
litostratygrafia
otwornice
biostratygrafia

Opis:

The Campanian-Paleocene Jaworzynka Formation, a part of the Magura Nappe succession in the Polish Outer Carpathians, is described in terms of its detailed litho- and biostratigraphy. The formation stretches along the marginal part of the Siary Unit, from the Jaworzynka stratotype area in the Silesian Beskid Mts up to the Mszana Dolna area in the Beskid Wyspowy Mts. Its equivalent in the Moravskoslezské Beskydy Mts of the Czech Republic is the Soláň Formation. In the stratotype area, the formation displays complex structure. We distinguish four lithological units, i.e., Biotite Sandstone and Shale (I), Shale (II), Mutne Sandstone Member (III) and Thin-bedded Turbidite (IV) and provide the first detailed biostratigraphy of particular units. The first unit forms the most prominent part of the formation. It was deposited in the Middle Campanian-earliest Maastrichtian within the upper part of Caudammina gigantea Zone up to the lower part of the Rzehakina inclusa Zone. The second unit occurs only locally and its age is limited to the Maastrichtian, to the Rzehakina inclusa Zone. The third unit is composed of thick-bedded sandstones that in some parts may form more than the half of the total thickness of the formation. It is Late Maastrichtian-Danian in age and is placed in the upper part of the Rzehakina inclusa Zone and the lower part of the Rzehakina fissistomata Zone. It is usually covered by a thin package of thin-bedded turbiditic sandstone and shales of Danian-Thanetian age with foraminifera of the Rzehakina fissistomata Zone.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2021, 71, 3; 345-370
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:

Multituberculate mammals from the Cretaceous of Uzbekistan

Autorzy:

Kielan-Jaworowska, Z
Nessov, L.A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/21199.pdf

Data publikacji:

1992

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

ssaki
kreda
skamienialosci
kosci
Uzbekbaatar kizylkumensis
Uzbekistan
paleontologia
Cimolodonta
zeby przedtrzonowe
multituberkulaty

Opis:

The first western Asian multituberculates found in the Bissekty Formation (Coniacian) of Uzbekistan are described on the basis of a lower premolar (p4), a fragment of a lower incisor, an edentulous dentary, a proximal part of the humerus and a proximal part of the femur. Uzbekbaatar kizylkumensis gen. et sp. n. is defined as having a low and arcuate p4, possibly without a posterobuccal cusp; it presumably had two lower premolars, as inferred from the presence of a triangular concavity at the upper part of the anterior wall of p4, and p3 less reduced in relation to p4 than in non-specialized Taeniolabidoidea and Ptilodontoidea. Uzbekbaatar is placed in the Cimolodonta without indicating family and infraorder. It might have originated from the Plagiaulacinae or Eobaatarinae.
Praca zawiera opis pięciu okazów multituberkulatów z późnej kredy (z formacji Bissekty, należącej do koniaku) z pustyni Kizylkum w Uzbekistanie. Są to pierwsze multituberkulaty z terytorium byłego Związku Radzieckiego i jedne z nielicznych na świecie z pierwszej połowy późnej kredy. Ssaki kredowe zostały ostatnio odkryte na terenie Uzbekistanu i Kazakstanu, reprezentowane prawie wyłącznie przez ssaki łożyskowe i deltateroidy; multituberkulaty, znalezione tylko w formacji Bissekty, obejmują 1% okazów ssaków. Ta proporcja różni się bardzo od stosunków w większości odsłonięć górnej kredy Azji i Ameryki północnej, gdzie multituberkulaty z reguły stanowią 50 - 70% znajdowanych okazów ssaków, a w formacjach Lance i Bug Creek w Ameryce północnej nawet więcej. Uzbekbaatar kizylkumensis gen. et sp. n., został opisany na podstawie czwartego dolnego zęba przedtrzonowego (p4). Ząb ten ma stosunkowo niską, łukowato wygiętą koronę, z dziewięcioma grzebieniami i przypuszczalnie bez tylnego guzka policzkowego. Uzbekbaatar został zaliczony do podrzędu Cimolodonta, szczepu i rodziny incertae sedis. Cimolodonta charakteryzują się obecnością dwóch dolnych przedtrzonowych: p3 i p4, przy czym p4 jest duży i łukowato wygięty; przewiesza się on nad silnie zredukowanym p3, który jest jednokorzeniowy i ma kształt patyczka przylegającego do przedniego korzenia p4. Dwa szczepy zaliczone do Cimolodonta: Ptilodontoidea i Taeniolabidoidea różnią się budową dolnego siekacza. Ponieważ siekacz ten u Uzbekbaatar nie jest znany, przynależność nowego rodzaju do szczepu nie mogła zostać ustalona. Uzbekbaatar nie może być zaliczony do podrzędów Paulchoffatoidea lub Plagiaulacoidea ze względu na łukowaty kształt p4 i przypuszczalną obecność tylko dwóch dolnych zębów przedtrzonowych, gdy w obu tych podrzędach p4 ma kształt prostokątny i występują trzy lub cztery dolne zęby przedtrzonowe. Ponadto w pracy opisano okazy oznaczone jako Multituberculata indet. sp. A, B, C, reprezentujące bezzębną żuchwę, proksymalną część kości ramiennej i proksymalną część kości udowej. W żuchwie zachowały się zębodoły zębów przedtrzonowych i trzonowych, wskazujące że multituberkulat ten miał dwa przedtrzonowe. Porównania rozmiarów tych okazów, oraz przedtrzonowego opisanego jako Uzbekbaatar kizylkumensis wykazują, że opisane multituberkulaty należą przynajmniej do dwóch taksonów. Ponadto w pracy opisano fragment dolnego siekacza z tych samych warstw, zaliczonego z zastrzeżeniem do multituberkulatów. Zilustrowane zostały również czwarte zęby przedtrzonowe przedstawicieli Plagiaulacoidea i Taeniolabidoidea, oraz przeprowadzono porównania między nimi, z których wynika, że budowa czwartego dolnego przedtrzonowego (który często zachowuje się sam) pozwala wnioskować o budowie i rozmiarach trzeciego przedtrzonowego, a także o liczbie dolnych przedtrzonowych.

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 1; 1-17
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 26.

Tytuł:

Rozwój litofacjalny późnej kredy Niżu Polskiego
Lithofacies evolution of the Late Cretaceous Basin in the Polish Lowlands

Autorzy:

Leszczyński, K.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2062985.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

litofacje
paleotektonika
kreda górna
Niż Polski
lithofacies
palaeotectonic setting
Upper Cretaceous
Polish Lowlands

Opis:

Praca jest podsumowaniem wieloletnich badań autora prowadzonych nad stratygrafią, litologią i paleogeografią kredy górnej Niżu Polskiego. W wyniku syntezy danych z 1018 otworów wiertniczych skonstruowano 6 map litofacjalno-paleogeograficznych, odpowiadających wydzielonym dla basenu późnej kredy na obszarze Niżu Polskiego cyklom transgresywno-regresywnym: K3-II–K3-III (wczesny cenoman–starszy późny cenoman), K3-IV (najmłodszy cenoman–środkowy turon), K4-I (późny turon–koniak), K4-II (santon–najstarszy kampan), K4-III (młodszy wczesny kampan–najstarszy mastrycht) i K4-IV–K4-V (młodszy wczesny mastrycht–późny mastrycht). Na mapach zastosowano jakościowe rekonstrukcje litofacjalne, ze wskazaniem na dominujący składnik litologiczny oraz składniki litologiczne towarzyszące. Wydzielono dziewięć kategorii litofacjalnych, odpowiadających określonym środowiskom i systemom depozycyjnym. Są to litofacje: kredy piszącej, węglanowa (wapienna), węglanowo-krzemionkowa, marglista, ilasto-marglista, mułowcowo-marglista, mułowcowo-piaszczysto-marglista, węglanowo piaszczysta i piaszczysta. W ramach prac nad prezentowaną w artykule wersją map, autor dokonał też kompleksowej analizy materiałów z wierceń Niżu Polskiego, uwzględniając przede wszystkim profilowania geofizyki wiertniczej. Niektóre profile wierceń zostały zweryfikowane i ponownie zinterpretowane. W szczególności, akcent położono na analizę poziomów twardych den, przerw sedymentacyjnych i wszelkich przejawów cykliczności sedymentacji. Umożliwiło to, w kilku przypadkach, logiczne korelacje odpowiadających sobie kompleksów litologicznych, które wcześniej stwarzały problemy interpretacyjne i były niewłaściwie skorelowane. Scharakteryzowano ogólne następstwo litofacji w basenie, zaprezentowano uwagi o subsydencji i batymetrii basenu oraz przedyskutowano pokrótce problem inwersji tektonicznej bruzdy śródpolskiej. Przedstawiona także została historia rozwoju litofacjalnego basenu późnej kredy.
The report is a general overview of the author’s many-year studies on the Late Cretaceous stratigraphy, lithology and paleogeography of the Polish Lowlands. Six lithofacies maps are presented for individual transgressive-regressive cycles in the Late Cretaceous of the Polish Basin: K3-II–K3-III (Early–early Late Cenomanian), K3-IV (latest Cenomanian–Middle Turonian), K4-I (Late Turonian–Coniacian), K4-II (Santonian–earliest Campanian), K4-III (late Early Campanian–earliest Maastrichtian), K4-IV–K4-V (late Early–Late Maastrichtian). The maps were constructed using qualitative lithofacies reconstructions with the dominant lithofacies component and accessory components indicated. Nine lithofacies types, corresponding to specific sedimentary environments and depositional systems, have been identified within the Upper Cretaceous succession of the Polish Lowlands: chalk, carbonate, carbonate-siliceous, marl, claystone-marl, mudstone (siltstone)-marl, mudstone-sandstone-marl, sandy-carbonate and sandstone lithofacies. The present version of the maps is based on an integrated analysis of drilling materials, mainly wireline logs. Lithology and stratigraphy in some boreholes were verified and reinterpreted by the author. In particular, special emphasis was laid on analysing hardgrounds, sedimentary breaks and any signs of sedimentary cyclicity. It enabled logical correlations between corresponding lithological complexes, which were previously incorrectly correlated. General succession of lithofacies in the basin is characterised, remarks on its subsidence and bathymetry are presented and a brief discussion of the problem of Late Cretaceous tectonic inversion of the Mid-Polish Trough is given. The report also presents the history of lithofacies evolution in the Late Cretaceous basin.

Źródło:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2010, 443; 33--53
0867-6143

Pojawia się w:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 27.

Tytuł:

A new homolid crab, Zygastrocarcinus tricki sp. nov., from the Pierre Shale (middle Campanian), Baculite Mesa, Pueblo County, Colorado, USA

Autorzy:

Nyborg, T.
Bedell, M.
Garassino, A.
Larson, N. L.
Bishop, G. A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/950344.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

crustacea
decapoda
Brachyura
Late Cretaceous
Colorado
USA
skorupiaki
dziesięcionogi
krab
kreda późna
Kolorado

Opis:

A new species of homolid crab, Zygastrocarcinus tricki sp. nov., is reported from the Late Cretaceous (middle Campanian, Baculites scotti Zone) of the Pierre Shale Formation (Baculite Mesa, Pueblo County, Colorado). This nearly complete homolid, hereto described is the sixth species assigned to the genus and extends our knowledge along with the geographical range and geological age of this taxon.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 4; 709-713
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 28.

Tytuł:

Description of the lower jaws of Baculites from the Upper Cretaceous U.S. Western Interior

Autorzy:

Larson, N. L.
Landman, N. H.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138795.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

jaws
Upper Cretaceous
Pierre Shale
Niobrara Chalk
Baculites
szczęki
kreda górna
formacja Niobrara

Opis:

We report the discovery of lower jaws of Baculites (Ammonoidea) from the Upper Cretaceous U.S. Western Interior. In the lower Campanian Smoky Hill Chalk Member of the Niobrara Chalk of Kansas, most of the jaws occur as isolated elements. Based on their age, they probably belong to Baculites sp. (smooth). They conform to the description of rugaptychus, and are ornamented with coarse rugae on their ventral side. One specimen is preserved inside a small fecal pellet that was probably produced by a fish. Another specimen occurs inside in a crushed body chamber near the aperture and is probably in situ. Three small structures are present immediately behind the jaw and may represent the remains of the gills. In the lower Maastrichtian Pierre Shale of Wyoming, two specimens of Baculites grandis contain lower jaws inside their body chambers, and are probably in situ. In both specimens, the jaws are oriented at an acute angle to the long axis of the shell, with their anterior ends pointing toward the dorsum. One of the jaws is folded into a U-shape, which probably approximates the shape of the jaw during life. Based on the measurements of the jaws and the shape of the shell, the jaws could not have touched the sides of the shell even if they were splayed out, implying that they could not have effectively served as opercula. Instead, in combination with the upper jaws and radula, they constituted the buccal apparatus that collected and conveyed food to the esophagus.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2017, 67, 1; 109-120
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 29.

Tytuł:

The trace fossil Lepidenteron lewesiensis (Mantell, 1822) from the Upper Cretaceous of southern Poland

Autorzy:

Jurkowska, A.
Uchman, A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138831.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ichnofossils
bioturbation
Terebella
Upper Cretaceous
Miechów Upland
ichnofosylium
bioturbacja
kreda górna
Wyżyna Miechowska

Opis:

Lepidenteron lewesiensis (Mantell, 1822) is an unbranched trace fossil lined with small fish scales and bones, without a constructed wall. It is characteristic of the Upper Cretaceous epicontinental, mostly marly sediments in Europe. In the Miechów Segment of the Szczecin-Miechów Synclinorium in southern Poland, it occurs in the Upper Campanian–Lower Maastrichtian deeper shelf sediments, which were deposited below wave base and are characterized by total bioturbation and a trace fossil assemblage comprising Planolites, Palaeophycus, Thalassinoides, Trichichnus, Phycosiphon, Zoophycos and Helicodromites that is typical of the transition from the distal Cruziana to the Zoophycos ichnofacies. L. lewesiensis was produced by a burrowing predator or scavenger of fishes. The tracemaker candidates could be eunicid polychaetes or anguillid fishes.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 4; 611-623
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 30.

Tytuł:

Sharpeiceras australe sp. nov., replacement name for Sharpeiceras falloti Kennedy, 2013, non Collignon, 1931

Autorzy:

Kennedy, W. J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138845.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
Cenomanian
Cretaceous
Madagascar
South Africa
amonity
cenoman
kreda
Madagaskar
Republika Południowej Afryki

Opis:

Sharpeiceras australe sp. nov. is proposed as the replacement name for Sharpeiceras falloti Kennedy, 2013, non Collignon, 1931, from the Lower Cenomanian of the Morondavo Basin, Madagascar.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2014, 64, 1; 109-111
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 31.

Tytuł:

A late Albian ammonite assemblage from the mid-Cretaceous succession at Annopol, Poland

Autorzy:

Kennedy, W. J.
Machalski, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139056.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
albian
Cretaceous
Annopol
Polska
condensation
stratigraphy
amonity
alb
kreda
Polska
kondensacja
stratygrafia

Opis:

A previously unrecorded ammonite assemblage, comprising Lepthoplites sp., Callihoplites tetragonus (Seeley, 1865), C. cf. tetragonus, Arrhaphoceras cf. substuderi Spath, 1923, Cantabrigites sp., Stoliczkaiella (Stoliczkaiella) sp., Hamites cf. duplicatus Pictet and Campiche, 1861, H. cf. subvirgulatus Spath, 1941, and H. cf. venetzianus Pictet, 1847, is described from the mid-Cretaceous condensed succession at Annopol, Poland. These specimens are preserved as pale phosphates or sandstone moulds in a bed of reworked phosphatic nodules near the top of the Albian. This assemblage has many species in common with the late late Albian faunas from condensed deposits of England, Switzerland, and France. The presence of Callihoplites tetragonus indicates the lowermost upper upper Albian Mortoniceras fallax Zone. The ammonites studied are the youngest elements in the phosphate bed, which also contains taxa as old as the middle Albian Hoplites dentatus Zone. This bed originated through condensation and reworking of nodules and fossils in a period of low net sedimentation rate, being probably a reflection of a sea-level drop at the boundary between the classic ammonite zones of Mortoniceras inflatum and Stoliczkaiella dispar.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 4; 545-553
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 32.

Tytuł:

Roveacrinidae (Crinoidea, Articulata) from the Cenomanian and Turonian of North Africa (Agadir Basin and Anti-Atlas, Morocco, and central Tunisia): biostratigraphy and taxonomy

Autorzy:

Gale, Andrew Scott

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139298.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous
microcrinoids
correlation
North Africa
New taxa
kreda
korelacja
Afryka Północna
nowe taksony

Opis:

Successions exposed in the Agadir Basin (upper Albian to middle Turonian), in the Anti-Atlas (lower Turonian) in Morocco and in central Tunisia (Cenomanian–Turonian) yield abundant microcrinoids of the family Roveacrinidae, which are described and assigned to 32 species and formae, in ten genera. The following new taxa are described: Fenestracrinus gen. nov. with the type species F. oculifer sp. nov., Discocrinus africanus sp. nov., Styracocrinus rimafera sp. nov., Lebenharticrinus quinvigintensis sp. nov., L. zitti sp. nov., Euglyphocrinus cristagalli sp. nov., E. jacobsae sp. nov., E. truncatus sp. nov., E. worthensis sp. nov., Roveacrinus gladius sp. nov., R. solisoccasum sp. nov. and Drepanocrinus wardorum sp. nov. In addition, the new subfamily Plotocrininae is erected. The stratigraphical distribution of the taxa in two important localities, Taghazout in the Agadir Basin (Morocco) and Sif el Tella, Djebel Mhrila (central Tunisia), is provided. The faunas from the uppermost Albian and lowermost Cenomanian of the Agadir Basin are nearly identical to those recorded from central Texas, USA, some 5,300 km away, and permit a detailed correlation (microcrinoid biozones CeR1 and CeR2) to be established across the southern part of the Western Tethys, independently supported by new ammonite records. For the middle and upper Cenomanian, rather few detailed records of microcrinoids are available elsewhere, and the North African record forms the basis for a new zonation (CeR3–CeR6). The distribution of Turonian Roveacrinidae in North Africa is evidently very similar to that described in the Anglo-Paris Basin, and zones TuR1–3, TuR9, 10 and 14 are recognised for the first time in the Tethys.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2020, 70, 3; 273-310
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 33.

Tytuł:

Roveacrinidae (Crinoidea, Articulata) from the Cenomanian and Turonian of North Africa (Agadir Basin and Anti-Atlas, Morocco, and central Tunisia): biostratigraphy and taxonomy

Autorzy:

Gale, Andrew Scott

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1835587.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous
microcrinoids
correlation
North Africa
New taxa
kreda
korelacja
Afryka Północna
nowe taksony

Opis:

Successions exposed in the Agadir Basin (upper Albian to middle Turonian), in the Anti-Atlas (lower Turonian) in Morocco and in central Tunisia (Cenomanian–Turonian) yield abundant microcrinoids of the family Roveacrinidae, which are described and assigned to 32 species and formae, in ten genera. The following new taxa are described: Fenestracrinus gen. nov. with the type species F. oculifer sp. nov., Discocrinus africanus sp. nov., Styracocrinus rimafera sp. nov., Lebenharticrinus quinvigintensis sp. nov., L. zitti sp. nov., Euglyphocrinus cristagalli sp. nov., E. jacobsae sp. nov., E. truncatus sp. nov., E. worthensis sp. nov., Roveacrinus gladius sp. nov., R. solisoccasum sp. nov. and Drepanocrinus wardorum sp. nov. In addition, the new subfamily Plotocrininae is erected. The stratigraphical distribution of the taxa in two important localities, Taghazout in the Agadir Basin (Morocco) and Sif el Tella, Djebel Mhrila (central Tunisia), is provided. The faunas from the uppermost Albian and lowermost Cenomanian of the Agadir Basin are nearly identical to those recorded from central Texas, USA, some 5,300 km away, and permit a detailed correlation (microcrinoid biozones CeR1 and CeR2) to be established across the southern part of the Western Tethys, independently supported by new ammonite records. For the middle and upper Cenomanian, rather few detailed records of microcrinoids are available elsewhere, and the North African record forms the basis for a new zonation (CeR3–CeR6). The distribution of Turonian Roveacrinidae in North Africa is evidently very similar to that described in the Anglo-Paris Basin, and zones TuR1–3, TuR9, 10 and 14 are recognised for the first time in the Tethys.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2020, 70, 3; 273-310
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 34.

Tytuł:

Procesy diagenetyczne w holoceńskiej kredzie jeziornej wywołane obciążeniem – artykuł dyskusyjny
Diagenetic processes of Holocene lacustrine chalk caused by loading — discussion article

Autorzy:

Żurek-Pysz, U.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2062957.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

kreda jeziorna
długotrwała konsolidacja
diageneza
holocen
lacustrine chalk
long-lasting consolidation
diagenesis
Holocene

Opis:

Holoceńskie osady węglanowe (kreda jeziorna i gytie) są żelami zawierającymi 55–60% wody, mikrokrystaliczny kalcyt i zróżnicowaną substancję organiczną. W artykule omówiono wpływ długotrwałej konsolidacji na procesy diagenetyczne w kredzie jeziornej. Analiza powierzchni mikrostrukturalnych dostarczyła wielu cennych informacji o wczesnej diagenezie w holoceńskich osadach wapiennych.
Holocene carbonate sediments (lacustrine chalk, gyttja) constitute gel, containing 55-60% of water, microcrystalline calcite and diverse organic matter. The long-lasting consolidation of lacustrine chalk and its effect are discussed. It can eventually have an influence on diagenetic processes of sediments. Microstructural analysis of lacustrine chalk provided interesting information about early diagenesis on Holocene calcareous sediment.

Źródło:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2011, 446 (2); 437--442
0867-6143

Pojawia się w:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 35.

Tytuł:

Wykształcenie i biostratygrafia wybranych profili górnej jury i dolnej kredy sukcesji braniskiej i pienińskiej pienińskiego pasa skałkowego Polski, na podstawie wapiennych dinocyst i kalpionellidów

Autorzy:

Hejnar, J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/183379.pdf

Data publikacji:

2008

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

biostratygrafia
górna jura
kreda dolna
Pieniński Pas Skałkowy
biostratigraphy
Lower Cretaceous
Upper Jurassic

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2008, 34, 3/1; 174-175
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 36.

Tytuł:

Albanerpetontid amphibians from the Upper Cretaceous of Middle Asia
Plazy z rodziny Albanerpetontidae z gornej kredy Azji Srodkowej

Autorzy:

Gardner, J D
Averianov, A O

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/20615.pdf

Data publikacji:

1998

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

Albanerpetontidae
fauna kopalna
albanerpetodonty
Celtedens
kreda
zuchwa
Albanerpeton
Uzbekistan
paleontologia
plazy
Azja Srodkowa

Opis:

We review the fossil record of Asian albanerpetontids. The three dentaries previously attributed to the two species of Nukusurus Nessov, 1981 (lower Cenomanian and Coniacian, Uzbekistan) are from albanerpetontids, but none are distinctive below the familial level. We thus designate the names Nukusurus, N. insuetus Nessov, 1981, and N. sodalis Nessov, 1997 as nomina dubia within the Albanerpetontidae. Two dentaries (lower Cenomanian, Uzbekistan) described herein for the first time supplement the known record of Asian albanerpetontids. The holotype atlas and only specimen of the supposed albanerpetontid Bishara backa Nessov, 1997 (upper Santonian-?Campanian, Kazakhstan) is shown to be from a salamander, not an albanerpetontid. Our study recognizes Albanerpeton (Cretaceous-Miocene, North America and Europe) and Celtedens (Middle Jurassic-Lower Cretaceous, Europe) as the only valid albanerpetontid genera. Limited evidence favors one or more dispersals from Europe or Norttr America to Asia in the medial Cretaceous as the major biogeographic event in the history of Asian albanerpetontids.
Rewizja azjatyckiego zapisu kopalnego albanerpetontydów pozwoliła potwierdzić obecność tej grupy na podstawie dwóch żuchw z dolnego cenomanu Uzbekistanu, opisanych tu po raz pierwszy, oraz trzech okazów opisanych wcześniej przez Nesowa z dolnego cenomanu i koniaku Uzbekistanu. Materiał nie wykazuje jednak cech diagnostycznych pozwalających go określić poniżej szczebla rodzajowego. Dlatego nazwy Nukusurus, N. insuetus Nessov, 1981 i N. sodalis Nessov, 1997 wypada uznać za nomina dubia. Holotyp domniemanego albanerpetontyda Bishara backa Nessov, 1997 (górny santon-?kampan Kazachstanu) - pojedynczy dźwigacz - należy natomiast do salamandry, a nie albanerpetontyda. Tak więc jedynymi ważnymi rodzajami albanerpetontydów pozostają Albanerpeton (kreda-miocen, Ameryka Północna i Europa) oraz Celtedens (środkowa jura-dolna kreda, Europa). Na podstawie ograniczonego materiału kopalnego można przypuszczać, że w połowie kredy doszło do jednorazowego lub kilkakrotnego zasiedlenia Azji przez albanerpetontydy z Europy lub Ameryki Północnej.

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 1998, 43, 3; 453-476
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 37.

Tytuł:

The Late Cretaceous lizard Pleurodontagama and the origin of tooth permanency in Lepidosauria
Poznokredowa jaszczurka Pleurodontagama a powstanie uzebienia permanentnego u Lepidosauria

Autorzy:

Borsuk-Bialynicka, M

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/20355.pdf

Data publikacji:

1996

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

fauna kopalna
uzebienie
zgryz
kreda
paleontologia
jaszczurki
paleozoologia
szczeki
Pleurodontagama aenigmatodes
Lepidosauria
morfologia zwierzat

Opis:

The sinuous double-row dentition of Pleurodontagama aenigmatodes, the Late Cretaceous Mongolian relative of the Acrodonta is a possible initial stage of evolution of tooth permanency in the Acrodonta. The reconstructed ontogenetic development of this dentition is considered as a model of evolutionary events that resulted in tooth permanency. The acceleration of the posteriad growth of jaws, that occurred at the origin of the Acrodonta, was probably followed by both peripheral and interstitial growth of the dental lamina. Created by the interstitial growth, the interdental spaces were not large enough to allow for the inclusion of the subsequently developed teeth into the main (labial) tooth row. Their blockage resulted in the eventual total blockage of tooth replacement. The requirements of the precise occlusion resulted in a reduction of the redundant lingual tooth row of the Pleurodontagama type. The dentition subsequently changed into a one-row permanent type increasing by a sequential addition of teeth. The patterns of dentition in the sphenodontidans and the varanoids may also result from evolutionary changes of skull proportions via the differential growth of jaws and consequent adjustment of the dental lamina.
Przedmiotem pracy jest interpretacja uzębienia najprymitywniejszego rodzaju i gatunku agamidów - Pleurodontagama aenigmatodes Borsuk-Białynicka & Moody, 1984 z późnej kredy Mongolii. Naprzemienny, dwuszeregowy układ tego uzębienia zinterpretowano jako przejaw braku koordynacji między procesem wzrostu i wymiany uzębienia w ontogenezie z jednej strony a procesem wzrostu samych szczęk, stanowiących miejsce osadzenia tego uzębienia, z drugiej strony. W oparciu o tę interpretację zaproponowano model powstawania uzębienia permanentnego w filogenezie Acrodonta, stosując go następnie do wyjaśnienia pochodzenia uzębienia permanentnego Sphenodontida oraz waranidowego typu wymiany zębów u Anguimorpha. Podstawowe założenia prezentowanego modelu to (1) związki między zróżnicowanym wzrostem kości a wymianą zębów proponowane przez Osborna (1971, 1973, 1974) i Westergaarda (1980, 1986) oraz (2) istotnosć zmiany kształtu szczęk dla powstania linii ewolucyjnej Acrodonta (Robinson 1973, 1976; Borsuk-Białynicka 1986). Zmiana ta polegała na podsuwaniu się szczęk pod oczodół, co miało związek ze wzmacnianiem zgryzu u Acrodonta w porównaniu z ich iguanidowymi przodkami. Przesunięcie takie zachodzić musiało drogą intensyfikacji wzrostu tylnej części szczęki, czemu siłą rzeczy towarzyszł podobnie ukierunkowany wzrost listewki zębowej. Międzyzębowe (zamiast bezpośrednio dojęzykowego względem zębów funkcjonujścych) położenie kolejnych pokoleń zębów świadczy o tym, że wzrost listewki zębowej zachodził nie tylko na peryferiach, lecz także wewnątrz jej tkanki (interstycjalnie). Zahamowanie wielu zębów na pozycjach dojęzykowych prezentowane przez pleurodontagamę świadczy o niewydolności tego wzrostu w stosunku do wielkości tworzonych zębów. Zgodnie z proponowaną hipotezą, takie właśnie niedopasowanie tempa wzrostu szczęki do tempa wymiany doprowadziło do zablokowania wymiany i powstania uzębienia permanentnego charakterystycznego dla agamidów, a także kameleonów. Podsunięcie szczęk pod oczodół charakterystyczne dla Sphenodontida wiąże się także ze swego rodzaju naprzemiennoscią uzębienia (dotyczącą przede wszystkiem rozmiarów zębów), a także z zablokowaniem wymiany. Zjawiska te dotyczyły pierwotnie (u Diphydontosaurus avonis Whiteside, 1986, późnotriasowego przedstawiciela Sphenodontida) tylnej , a więc najsilniej rosnącej części szczęk, później całego uzębienia. W oparciu o zaproponowany tu model można przypuszczać, że intensywny wzrost szczęk w kierunku ku przodowi od oczodołu, uważany za charakterystyczną cechę Platynota (McDowell & Bogert 1954) spowodował charakterystyczną, naprzemienną wymianę zębów, zwaną typem waranidowym (Edmund 1960). Kierunek tego wzrostu (na zewnątrz czaszki zamiast ku oczodołowi i stawowi szczękowemu) pozwolił na swobodne mieszczenie się zębów kolejnych pokoleń w jednym szeregu i na międzyzębowe położenie zawiązków.

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 3; 231-252
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 38.

Tytuł:

On imperfectly known Hauterivian representatives of the families Holcodiscidae Spath, 1923 and Barremitidae Breskovski, 1977 in Butkov Quarry (Central Western Carpathians, Slovakia)

Autorzy:

Vašíček, Zdeněk
Klein, Jaap

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2024043.pdf

Data publikacji:

2021

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Early Cretaceous
ammonites
taxonomy
stratigraphy
Manín Unit
Carpathians
kreda wczesna
amonity
taksonomia
stratygrafia
Karpaty

Opis:

In Butkov Quarry, ammonites of the families Holcodiscidae Spath, 1923 and Barremitidae Breskovski, 1977 occur in the pelagic Lower Cretaceous pelagic deposits of the Manín Unit. This contribution discusses the taxonomy of both families and presents their distribution in the layered sequences of the quarry. The genus Spitidiscus Kilian, 1910 classified as a member of the Superfamily Perisphinctoidea Steinmann in Steinmann and Döderlein, 1890 is an important representative of the Holcodiscidae from a stratigraphic point of view. In areas where the zonal index Acanthodiscus radiatus (Bruguière, 1789) does not occur, as in Butkov Quarry, the first representatives of Spitidiscus indicate the base of the Hauterivian. The genus Plesiospitidiscus Breistroffer, 1947 was long regarded as a member of the Superfamily Desmoceratoidea Zittel, 1895. This superfamily was based on its type species, Eodesmoceras celestini (Pictet and Campiche, 1860), which is not Valanginian in age, as now clearly proven. As a consequence, this superfamily is considered invalid. Vermeulen and Lahondère (2011) proposed an alternative by selecting a suitable initial genus, namely Plesiospitidiscus, for the Family Barremitidae, Superfamily Barremitoidea Breskovski, 1977 (nom. transl. Vermeulen and Lahondère, 2011).

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2021, 71, 4; 433--451
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 39.

Tytuł:

Ogniwo brekcji z Wapiennika (pieniński pas skałkowy, Polska) - czy na pewno jurajskie?
Wapiennik Breccia Member (Pieniny Klippen Belt, Poland) - is it really Jurassic?

Autorzy:

Sobstyl, A.
Sidorczuk, M.
Barski, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/183977.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

Pieniński Pas Skałkowy
biostratygrafia
brekcja
jura
kreda
Pieniny Klippen Belt
breccia
biostratigraphy
Jurassic
Cretaceous

Opis:

The main goal of this study was to verify the age of the Wapiennik Breccia Member (Birkenmajer 1977) from the Pieniny Klippen Belt, so far described as Callovian-Oxfordian on base on its stratigraphical position (Birkenmajer 1977). The age of the breccia in the Wapiennik quarry in Szaflary, near Nowy Targ (Poland), has been constrained by means of microfacies and foraminifera analyses. The breccia includes two subsets of conglomerates, differing in clasts composition, but incorporated into the red, limestone matrix. The age of the matrix could be confined to the Middle Albian-the lowermost Cenomanian time, thus questioning Jurassic age of the breccia.

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2009, 35, 3/1; 99-100
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 40.

Tytuł:

Upper Cretaceous (Maastrichtian) charophyte gyrogonites from the Lameta Formation of Jabalpur, Central India: palaeobiogeographic and palaeoecological implications

Autorzy:

Khosla, A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138589.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

charophyta
palaeobotany
palaeogeography
biogeography
Cretaceous-Paleogene boundary
Charophyta
paleobotanika
paleogeografia
biogeografia
kreda
paleogen
granica

Opis:

A charophyte gyrogonite assemblage consisting of Platychara cf. sahnii, Nemegtichara grambastii and Microchara sp. is reported herein from two localities (Bara Simla Hill and Chui Hill sections) of the Lameta Formation at Jabalpur. The Lameta Formation locally underlying the Deccan traps has been shown to be pedogenically modified alluvial plain deposits containing one of the most extensive dinosaur nesting sites in the world. They are associated with dinosaur bones and freshwater ostracod assemblages that suggest a Late Cretaceous (Maastrichtian) age. This is the first detailed systematic account of charophyte gyrogonites from the Lameta Formation. This charophyte assemblage is compatible with the biostratigraphic attribution provided by the ostracods. From a biogeographic viewpoint, it exhibits considerable similarity to other infratrappean assemblages of the Nand, Dongargaon, and Dhamni-Pavna sections (Maharashtra), and some intertrappean assemblages of Kora in Gujarat, Rangapur in Andhra Pradesh and Gurmatkal in South India. Globally, the genus Microchara is well distributed throughout Eurasia, whereas the genus Platychara occurs richly in the Upper Cretaceous deposits of Europe, Asia, America and Africa. However, at the specific level, Platychara cf. sahnii shows close affinities with charophytes from the Maastrichtian of Iran whilst Nemegtichara grambastii shows distinct affinities with two species of Early Palaeogene deposits of China and Mongolia. The presence of charophyte gyrogonites in the Lameta sediments is attributed to local lacustrine and palustrine conditions within a flood plain environment.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2014, 64, 3; 311-323
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 41.

Tytuł:

The ammonite genus Prionocycloceras Spath, 1926, from the Coniacian of KwaZulu-Natal, South Africa

Autorzy:

Klinger, H. C.
Kennedy, W. J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138691.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous
coniacian
ammonite
prionocycloceras
KwaZulu-Natal
South Africa
kreda
koniak
amonit
Prionocycloceras
Afryka Południowa

Opis:

Subprionocyclus latiumbilicatus Van Hoepen, 1968, and Subprionocyclus obesus Van Hoepen, 1968, are revised, and referred to Prionocycloceras Spath, 1926, a genus not previously recognised from the South African Cretaceous. The material comes from the Middle and Upper Coniacian St Lucia Formation of northern KwaZulu-Natal.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 4; 663-669
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 42.

Tytuł:

Upper Albian, Cenomanian and Upper Turonian ammonite faunas from the Fahdène Formation of Central Tunisia and correlatives in northern Algeria

Autorzy:

Kennedy, William James

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138843.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Ammonites
Cretaceous
Albian
Cenomanian
Turonian
Algeria
Tunisia
amonity
kreda
Alb
cenoman
Turon
Algieria
Tunezja

Opis:

Over 130 species are documented from the Upper Albian, Cenomanian and Upper Turonian Fahdène Formation and correlatives in Central Tunisia and northern Algeria, based on material described by Henri Coquand (1852, 1854, 1862, 1880), Léon Pervinquière (1907, 1910), Georges Dubourdieu (1953), Jacques Sornay (1955), and new collections. The material consists predominantly of limonitic nuclei, together with adults of micromorphs. There is no continuous record, and a series of faunas are recognised that can be correlated with the zonation developed in Western Europe. These are the Upper Albian Ostlingoceras puzosianum fauna, Lower Cenomanian Neostlingoceras carcitanense and Mariella (Mariella) harchaensis faunas, the upper Lower to lower Middle Cenomanian Turrilites scheuchzerianus fauna, Middle Cenomanian Calycoceras (Newboldiceras) asiaticum fauna, Upper Cenomanian Eucalycoceras pentagonum fauna, and the Upper Turonian Subprionocyclus neptuni fauna. Two new micromorph genera are described, Coquandiceras of the Mantelliceratinae and Cryptoturrilites of the Turrilitinae. Most of the taxa present have a cosmopolitan distribution, with a minority of Boreal, North American and endemic taxa.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2020, 70, 2; 147-272
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 43.

Tytuł:

Potencjał geoturystyczny kopalni kredy w Mielniku (Nizina Podlaska)

Autorzy:

Łabęcka, Karolina
Terpiłowski, Sławomir

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/763231.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej

Tematy:

geotourism
geotourist evaluation
chalk
Mielnik
Podlasie Lowland
geoturystyka
waloryzacja geoturystyczna
kreda pisząca
Nizina Podlaska

Opis:

This article evaluates the geotourism potential of the chalk opencast mine in Mielnik (Fig. 1–5), the only geological site of this type in the Polish Lowlands. The geotourist evaluation of the chalk mine in Mielnik shows that it has a large (nationwide) geotourism potential (Table 1). It is an object of high didactic value, despite the limited availability of information about it. It is also an object of high geotourist attraction, despite the insuffi cient geotourist development. In order to improve the insuffi cient geotourist development of the chalk mine in Mielnik, a new information board was proposed, “Chalk Mine in Mielnik”, with a location overlooking the most interesting part of the site and with an accent on the geological history of the rock mass (Fig. 6).
W artykule dokonano oceny potencjału geoturystycznego jedynej na Niżu Polskim kopalni kredy piszącej w Mielniku. Wykazano jej wysokie, rangi ogólnopolskiej, walory dydaktyczne oraz niedostateczne zagospodarowanie turystyczne. Zaproponowano nowe rozwiązania podnoszące atrakcyjność geoturystyczną obiektu.

Źródło:

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia; 2017, 72, 2
0137-1983

Pojawia się w:

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 44.

Tytuł:

Synteza wollastonitu na bazie pospolitych surowców mineralnych
Synthesis of wollastonite on the basis of common raw materials

Autorzy:

Gąsiński, A.
Sałaciński, R.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/168812.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych

Tematy:

wollastonit
kreda jeziorna
piasek szklarski
łupek kwarcytowy
wollastonite
lacustrine chalk
glass sand
quartzite schist

Opis:

Wollastonit (CaSiO3) jest minerałem używanym w wielu gałęziach gospodarki. W Europie Środkowej nie występują ważne gospodarczo złoża wollastonitu, dlatego podjęto próbę syntezy tego materiału na bazie tanich, pospolitych surowców mineralnych. Reakcje przeprowadzono metodą reakcji w stanie stałym w zakresie temperatur 1000-1300°C. Jako surowca wapiennego użyto kredy jeziornej, wapienia i kalcytu żyłowego, jako surowce krzemionkowe zastosowano piasek szklarski i łupek kwarcytowy. Najlepsze wyniki uzyskano dla materiałów na bazie kredy jeziornej i łupku kwarcytowego. Innym ważnym czynnikiem było prasowanie próbek przed syntezą – najlepsze wyniki osiągnięto dla próbek nieprasowanych.
Wollastonite is a mineral used in various industries. Since there is no economically important deposits of wollastonite in Central Europe, groups of experiments were performed to prepare wollastonite based on cheap natural raw materials. The solid state reaction method was selected with interval of temperature in the range of 1000-1300°C. Lacustrine chalk, limestone and calcite veins were sources of calcium, whereas glass sand and quartzite schist were used as a source of silica. Best results were obtained for lacustrine chalk and quartzite schist. Another important factor is pressing before synthesis – better results were obtained for non-pressed samples.

Źródło:

Szkło i Ceramika; 2015, R. 66, nr 1, 1; 8-13
0039-8144

Pojawia się w:

Szkło i Ceramika

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 45.

Tytuł:

Upper Albian and Cenomanian (Cretaceous) ammonites from the Debarsu Formation (Yazd Block, Central Iran)

Autorzy:

Wilmsen, M.
Storm, M.
Fürsich, F. T.
Majidifard, M. R.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139149.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Mid-Cretaceous
Central-East Iranian Microcontinent
taxonomy
biostratigraphy
ammonites
kreda
taksonomia
biostratygrafia
amonity
Iran

Opis:

New ammonite faunas consisting of 13 taxa provide the first reliable biostratigraphic dating of the Debarsu Formation of the Yazd Block, west-central Iran, indicating several levels in the Upper Albian and Lower Cenomanian, while a foraminiferal assemblage places the top of the Formation in the Middle Turonian. Among the identified ammonite taxa, Acompsoceras renevieri (Sharpe, 1857) is recorded from Iran for the first time. The upper part of the lower Upper Albian is proved by the occurrences of mortoniceratines of the Mortoniceras (M.) inflatum Zone in the lowermost part of the Debarsu Formation. For the upper Upper Albian (traditional Stoliczkaia dispar Zone), the M. (Subschloenbachia) rostratum and M. (S.) perinflatum zones are proved by their index taxa. However, there is no evidence of the terminal Arrhaphoceras (Praeschloenbachia) briacensis Zone. The upper part of the lower Lower Cenomanian Mantelliceras mantelli Zone (M. saxbii Subzone) is proved by M. saxbii and M. cf. mantelli. Below, there is an ammonite-barren interval of ca. 100 m in thickness between M. (S.) perinflatum zonal strata and the M. saxbii Subzone. The upper Lower Cenomanian is documented by the presence of typically M. dixoni zonal ammonites such as Acompsoceras renevieri. Upper Cenomanian and Turonian ammonites have not been found in the upper part of the Debarsu Formation, but micro-biostratigraphic evidence (planktonic foraminifers) from the uppermost part of the formation indicate that the formation ranges into the Turonian. For the development of the major tectonic unconformity at the base of the overlying Haftoman Formation (which yielded Lower Coniacian inoceramids near its base), only 2–3 myr remain, stressing the geodynamic activity of Central Iran during mid-Cretaceous times.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 4; 489-513
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 46.

Tytuł:

A survey of the Cretaceous ammonite Placenticeras Meek, 1876, in the United States Western Interior, with notes on the earliest species from Texas

Autorzy:

Cobban, W.
Kennedy, W. J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139241.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous
ammonites
Placenticeras
U.S. Western Interior
kreda
amonity
USA
Środkowo-Zachodnie Stany Zjednoczone

Opis:

This contribution documents the record of the late Cretaceous ammonite Placenticeras Meek, 1876, from the late Cenomanian of Texas and the southern part of the U. S. Western Interior up to the late Middle Campanian zone of Baculites scotti, reconstructed and updated from an incomplete manuscript by the late W. A. Cobban based on the collections of the U. S. Geological Survey. The original manuscript dates from the late 1980’s, and there is now additional information on the occurrence of the genus that is incorporate here; much of this comes from Neal Larson of Hill City, South Dakota, to whom I am indebted for his help in preparing Bill’s manuscript for publication. It now provides an objective documentation of the distribution of Placenticeras in space and time on which any subsequent analysis of the evolution of the genus will depend.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 4; 587-608
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 47.

Tytuł:

Late Turonian ammonites from Haute-Normandie, France

Autorzy:

Kennedy, W. J.
Gale, A. S.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/950350.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
Cretaceous
Turonian
Haute-Normandie
Western France
amonity
kreda
turon
Górna Normandia
Francja zachodnia

Opis:

Upper Turonian chalks of Haute-Normandie yield a distinctive ammonite fauna within the Subprionocyclus neptuni ammonite Zone and the Plesiocorys (Sternotaxis) plana echinoid Zone. Well-localised material all comes from the phosphatic fauna of the Senneville 2 Hardground that marks the boundary between the Formation de Senneville and the Életot Member of the succeeding Formation de Saint-Pierre-en-Port. The association is dominated by Lewesiceras mantelli Wright and Wright, 1951, accompanied by Mesopuzosia mobergi (de Grossouvre, 1894), Lewesiceras woodiWright, 1979, Subprionocyclus hitchinensis (Billinghurst, 1927), Subprionocyclus branneri (Anderson, 1902), Subprionocyclus normalis (Anderson, 1958), Allocrioceras nodiger (F. Roemer, 1870), Allocrioceras billinghursti Klinger, 1976, Hyphantoceras reussianum (d’Orbigny, 1850), Sciponoceras bohemicum bohemicum (Fritsch, 1872), and Scaphites geinitzii d’Orbigny, 1850. The fauna represents the Hyphantoceras reussianum Event of authors, elements of which have been recognised on the north side of Tethys from Northern Ireland to the Mangyschlak Mountains of western Kazakstan, a distance of more than 3,500 kilometres.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 4; 507-524
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 48.

Tytuł:

Biostratygrafia mikropaleontologiczna utworów kredy górnej i miocenu w wierceniu "Bibice" (okolice Krakowa)
Micropaleontological biostratigraphy of the Upper Cretaceous and Miocene deposits in "Bibice" borehole (Kraków area)

Autorzy:

Zapałowicz-Bilan, B.
Pilarz, M.
Machaniec, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/183417.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

biostratygrafia
mikropaleontologia
kreda późna
miocen
okolice Krakowa
biostratigraphy
micropaleontology
Late Cretaceous
Miocene
Kraków area

Opis:

Lower Campanian marls and marly opokas with cherts ("Bibice" borehole, Kraków vicinity) are rich in benthic forams (mainly Stensioeina and Gavelinella species) and rare planktic ones (Hedbergella). The overlying Miocene deposits (Kłodnik and Skawina beds), are developed as conglomerates (equivalent of fresh-water marls in Krakow region) which are completely devoid of microfossils, but younger clays are full of the Badenian forams.

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2009, 35, 2/1; 95-103
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 49.

Tytuł:

Litostratygrafia i charakterystyka mikropaleontologiczna utworów kredy dolnej w środkowej części przedgórza Karpat
Lithostratigraphy and micropalaeontological characteristic of Lower Lithostratigraphy and micropalaeontological characteristic of Lower

Autorzy:

Urbaniec, A.
Bobrek, L.
Świetlik, B.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2074749.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

kreda późna
przedgórze Karpat
Perytetyda
mikroskamieniałości
formacje litostratygraficzne
Lower Cretaceous
Carpathian Foreland
Peri-Tethys

Opis:

During the Early Cretaceous a central part of the Carpathian Foreland was situated in the Peri-Tethys area. That zone was located on the SW margin of the East European Craton and it was adjacent to the Tethys basins in the south. Impact of those both zoogeographic provinces (the Boreal Sea and the Tethys Ocean) is easily noticeable in assemblages of microfauna. Character of sedimentation in the Early Cretaceous basin of the Carpathian Foreland is connected mainly with changes of the sea-level as well as tectonic activity of this region. The stratigraphy and facies data are based on near two hundreds wells profiles. Detailed sedimentological profiles and photographic documentation of the Upper Jurassic and the Lower Cretaceous deposits from about 50 boreholes were done as well as micropalaeontological and microfacial studies of core samples. The presented work is an attempt of unification and formalization of lithostratigraphic units’ nomenclature. Two boreholes: Zagorzyce-7 andWiewiórka-4 were suggested as stratotype sections of distinguished formations. Jurassic–Cretaceous boundary is probably situated within limits of Ropczyce formation in this area. Three formations have been distinguished in the profile of Lower Cretaceous above Ropczyce formation: Zagorzyce limestone-marl formation (Berriasian age), Dębica marl and organodetritic limestone formation (Valanginian) andWiewiórka limestone formation (Late Valanginian-Hauterivian). The most marked erosion surface is recorded between Zagorzyce and Dębica formations. We suppose that hiatus including a large part of Lower Valanginian profile is connected with that erosion surface. It could be refered to a rapid fall of the sea-level in the Tethys Ocean, noticed inter alia in theWestern Carpathians and the Northern Calcareous Alps. The known existing thickness of the Lower Cretaceous sediments in the middle part of Carpathian Foreland (total of three formations: Zagorzyce fm., Dębica fm. andWiewiórka fm.) rises to 188 m in Zagorzyce-1 well.

Źródło:

Przegląd Geologiczny; 2010, 58, 12; 1161-1175
0033-2151

Pojawia się w:

Przegląd Geologiczny

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 50.

Tytuł:

The quadrate of oviraptorid dinosaurs
Kosc czworoboczna dinozaurow z rodziny Oviraptoridae

Autorzy:

Maryanska, T
Osmolska, H

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/21975.pdf

Data publikacji:

1997

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

ptaki
fauna kopalna
owiraptoridy
Mongolia
kreda
dinozaury
Alvarezauridae
paleontologia
czaszki
kosc czworoboczna
Oviraptoridae
morfologia zwierzat

Opis:

The quadrate of oviraptorid dinosaurs is strongly pneumatized and differs from the quadrates of other non-avian theropods by: (1) two separate facets on the otic process for contacts with the squamosal and braincase; (2) the articular surface for the pterygoid extended to the articular surface of the medial mandibular condyle; (3) the mandibular process provided laterally with a quadratojugal process bearing the quadratojugal cotyla. In the above characters the oviraptorid quadrate resembles those in most ornithothoracine birds, but, contrary to the streptostylic quadrate of birds, the oviraptorid quadrate is monimostylic.
W czasie badań czaszek dinozaurów z rodziny Oviraptoridae z osadów późnej kredy Mongolii, znajdujących się w zbiorach Instytutu Paleobiologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie (ZPAL) i w Instytucie Geologii Mongolskiej Akademii Nauk w Ułan Bator (GIN) zaobserwowano, że ich kość czworoboczna (quadratum) różni się od kości czworobocznej innych teropodów, a także innych dinozaurów, następującymi cechami: (1) obecnościdą dwugłówkowego wyrostka skroniowego (processus oticus), kontaktującego zarówno z kością łuskową jak i z boczną ścianą puszki mózgowej; (2) wyrostkiem oczodołowym (processus orbitalis), dochodzącym w swej części tylnej do powierzchni stawowej medialnego kłykcia wyrostka żuchwowego (processus mandibularis); (3) obecnością na wyrostku żuchwowym bocznego wyrostka zaopatrzonego w dołek stawowy dla kości czworoboczno-jarzmowej; (4) rozległą pneumatyzacją. Cechy te występują także u większości ptaków z grupy Ornithothoraces, obejmującej wszystkie współczesne i kopalne ptaki z wyjątkiem praptaka (Archaeopteryx) i przedstawicieli późnokredowej rodziny Alvarezauridae, i mogą świadczyć o bliskim związku filogenetycznym owiraptoridów i ptaków. Jednak wniosek o homologii cech kości czworobocznej w obu grupach wymaga dodatkowych badań czaszki i szkieletu pozaczaszkowego. Kość czworoboczna owiraptoridów jest nieruchomo zestawiona z resztą czaszki (monimostylia), czym różni się od kości czworobocznej ptaków, która wykazuje znaczną ruchomość stosunku do czaszki (streptostylia).

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 3; 361-371
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce