Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "konwikt" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Jezuickie instytucje edukacyjne w Orszy 1773–1820
Jesuit Educational Institutions in Orsha 1773–1820
Autorzy:
Bieś, Andrzej, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448643.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Orsza
historia edukacji
historia jezuitów
jezuici w Rosji XVIII–XIX w.
szkolnictwo jezuickie
bursa muzyczna
konwikt
seminarium nauczycielskie
programy nauczania
Orsha (Belarus)
the history of education
the history of Jesuits
Jesuits in Russia in the 18th and 19th century
Jesuit education
music dormitory
boarding school
teacher training college
curricula
Opis:
Celem artykułu opisującego funkcjonowanie jezuickich placówek edukacyjnych, istniejących w latach 1773–1820 w położonym nad Dnieprem mieście powiatowym Orsza, jest przybliżenie fenomenu przetrwania i kontynuowania prac wychowawczo-oświatowych w warunkach poważnego kryzysu instytucjonalnego. Dla wspomnianych placówek kryzys ten był związany z jednej stron z upadkiem polskiej państwowości i włączeniem w struktury obcego państwa, a z drugiej z perturbacjami wywołanymi nieskuteczną próbą całkowitej likwidacji organizacji odpowiadającej za ich dotychczasowe prowadzenie. Korzystając z zachowanych materiałów archiwalnych oraz skąpej literatury przedmiotu, autor odtwarza przebieg działalności poszczególnych jednostek – jezuickiej szkoły publicznej, bursy muzycznej, konwiktu szlacheckiego, studium nauczycielskiego dla kleryków jezuickich oraz rocznego kursu formacji zakonnej tzw. trzeciej probacji. Ze względu na rodzaj dostępnych materiałów źródłowych tekst skupia się głównie na prowadzonej przez jezuitów od 1618 roku szkole, zwracając uwagę m.in. na jej bazę materialną, liczebność uczniów, kadry nauczycielskie, na zmiany zachodzące w programach nauczania oraz powody ich wprowadzania, a także uzyskane efekty kształcenia. W dalszej części zostały przedstawione cele stawiane pozostałym placówkom, metody ich realizacji i zakres oddziaływania, oraz osoby odpowiedzialne za wypełnianie zadań w poszczególnych jednostkach. I chociaż edukacyjna działalność jezuitów w Orszy została ostatecznie i bezpowrotnie przerwana ich wypędzeniem w 1820 roku, a same instytucje nie przetrwały nawet dekady w rękach nowych administratorów, to pamięć o dawnych zakładach poświęconych nauczaniu i wychowaniu w sposób nieoczekiwany powróciła po wiekach do przestrzeni publicznej w postaci śladu zrekonstruowanego – wzniesionych z ruin i zaadaptowanych budynków.
The aim of the article, describing the functioning of Jesuit educational institutions, in the years 1773–1820, in Orsha, the poviat town located by the Dnieper, is to present the phenomenon of the survival and continuation of educational and pedagogical activities at the time of a serious institutional crisis. On the one hand, for the above-mentioned institutions, the crisis was connected with the collapse of the Polish statehood and its incorporation into the structure of a foreign state. On the other hand, it was related to the perturbations caused by a futile attempt to completely abolish the organisation responsible for its functioning until then. Taking advantage of preserved archival materials as well as of the scarce literature on the subject matter, the author reconstructs the subsequent forms of functioning of particular institutions – the Jesuit public school, music dormitory, landed gentry boarding school, teacher training college for Jesuit clerics and a year course for nunnery formation, the so-called third probationary period. Owing to the type of the available source material, the article concentrates mainly on the school ran by Jesuits since 1618, focusing among other things on its material basis, the number of students, the teaching staff, on the changes in the curricula as well as the reasons for these changes, and also on accomplished educational results. The further part of the article presents the objectives set for the remaining institutions, methods of their implementation and the scope of their functioning, as well as the people responsible for task fulfillment in particular institutions. The educational activity of Jesuits in Orsha was irreversibly terminated as a result of their expulsion in 1820 and the institutions themselves did not survive even a decade once their new administrators were in charge. However, after centuries, the memory of former institutions dedicated to education and upbringing unexpectedly returned to the public space in the form of the reconstructed trace – the adapted buildings which were erected from ruin.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2016, 19, 3; 15-34
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szkoły i drukarnie zakonne na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej w XVIII-XIX wieku
Schools and Printing Houses in the Old Polish Republic in the 18th-19th Centuries
Autorzy:
Gach, Piotr Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1857463.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kolegium
konwikt
seminarium
drukarnie zakonne
zakony
college
boarding house for alumni
theological Seminary
religious printing houses
religious orders
Opis:
In the beginning the author shows the historical process through which the concept of collegium took shape as a university residence for students and professors, a boarding house for students (not only in Poland but also in such countries as France, Italy, England, Spain, and Germany), a secondary school and a semi-high school (occupational or other) before going to university. The further parts of the paper is devoted to collegia as secondary schools. Starting from the 16th century on, collegia (secondary schools) were established in Poland. They were run by religious orders which can be defined as teaching orders. They were as follows: Jesuits, Piarists, Theatins, and Basilians. In the period of the Enlightenment, ie in the second half of the 18th century, other orders joined them. In order to satisfy the social need, they organized and ran secondary schools, e.g. Benedictines, Cistercians, Friars of the Tomb of the Lord, Regular Lateran Canons, Bartolomites, (also called communists for they strictly abode by the life in a religious community). The religious collegia comprised the teaching staff with its rector at the head, a number of didactic rooms, a church, and the religious home (with different names), the boarding house called a convict, a library, and a theatrical hall. In bigger centres there wad a printing house, a pharmacy with a hospital, research-didactic studies, an astronomical observatory, (botanic and fruit) gardens, workshops for production and service, and other buildings. The author gives the number of those collegia, discusses their structure and curricula in particular periods from the 16th to the 18th century. Similarly, he has characterized noble convicts, being part of the collegium and occupied with elite education for the future politicians and state officials. Their students came from nobel and magnate families. Now diocesan seminars were important didactic-educational institutions (in the 17th-18th centuries they provided a two-year and in the 19th century a four-year tuition. They were run by the Congregation of Missionaries of St Vincent a Paulo (Congregatio Sacerdotum Saecularium Missionis S.V. a Paulo). Finally, the author quotes a number of printing houses at the above collegia and seminar in Poland in the years 1700-1864 and points to the main types of their publishing production, such as: various kinds of handbooks, ABC books, catechisms, didactic manuals, calendars, posters and theatrical plays, sermons, prayer books, liturgical, historical, theological, and fiction works. He postulates further reach on the collegia and religious printing houses.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2002, 30, 2; 105-125
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The History of the Jesuit Post in Opava in Cieszyn Silesia in the Years 1625–1773
Dzieje placówki jezuickiej w Opawie na Śląsku Cieszyńskim w latach 1625–1773
Autorzy:
Lec, Zdzislaw
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913404.pdf
Data publikacji:
2020-06-29
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Silesia
Opava
college
gymnasium
boarding school
Marian sodality
Jesuits
jezuici
Śląsk
kolegium
gimnazjum
konwikt
sodalicja mariańska
Opis:
Until the dissolution in 1773, the Jesuits in Silesia were involved in the intense re-Catholicised activity. Their institutions had the rank of colleagues, residences and missions. The largest establishments – the Jesuit colleges – were founded in the following Silesian cities: Głogów, Legnica, Nysa, Opava, Opole, Świdnica, Wrocław, Żagań, and Kłodzko. Nevertheless, one of the most critical Jesuit institutions in this area – the college in Opava – has not been monographed. Therefore, the article aims to bring closer its fate, as well as to lead other researchers to Latin, Czech and German sources concerning the college. Its history is rich. The Jesuits were appointed to Opava by Prince Charles I Liechtenstein in 1625. Five years later, they established a college. In 1635, Charles Eusebius Liechtenstein, son and successor of Charles I, donated the Jemetice estate to the Jesuits in Opava. In 1642 the institution acquired the rank of acollege. There was a boarding school of St Ignatius for students from the impoverished nobility and four Marian sodalities for townsmen, young craftsmen and Czechs. The Jesuits built a new church of St George and a college building in Opava. After the dissolution in 1773, their property was taken over by the state school fund.
Do kasaty w 1773 roku jezuici na Śląsku prowadzili ożywioną działalność rekatolizacyjną. Ich placówki miały rangę kolegów, rezydencji oraz misji. Największe z nich – kolegia założyli w miastach śląskich: Głogowie, Legnicy, Nysie, Opawie, Opolu, Świdnicy, Wrocławiu i Żaganiu czy Kłodzku. Mimo to jedna z ważniejszych placówek jezuickich w tym rejonie – kolegium w Opawie – nie doczekała się monografii. Stąd celem niniejszego artykułu jest przybliżenie jej losów, atakże naprowadzenie innych badaczy na łacińskie, czeskie i niemieckie źródła dotyczące kolegium. Jego dzieje są bowiem bogate. Do Opawy w 1625 roku jezuitów powołał książę Karol I Liechtenstein. Pięć lat później utworzyli kolegium. W 1635 roku Karol Euzebiusz Liechtenstein, syn i następca Karola I, podarował opawskim jezuitom majątek ziemski Jemetice. W 1642 roku placówka osiągnęła rangę kolegium. Działał przy nim konwikt św. Ignacego przeznaczony dla uczniów z ubogiej szlachty oraz cztery sodalicje mariańskie dla mieszczan, młodych rzemieślników oraz Czechów. Jezuici wybudowali w Opawie nowy kościół św. Jerzego oraz gmach kolegium. Po kasacie w 1773 roku ich majątek przejął państwowy fundusz szkolny.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 1; 315-329
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Źródła do działalności edukacyjnej konwiktu szlacheckiego w Tarnopolu
Sources for Educational Activities of the Secondary Boarding School in Tarnopol
Autorzy:
Topij-Stempińska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448664.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
źródła rękopiśmienne
źródła drukowane
edukacja
konwikt szlachecki w Tarnopolu
Galicja
manuscript sources
printed sources
education
gentry secondary boarding school (konwikt szlachecki) in Tarnopol
Galicia
Opis:
W tworzeniu monografii instytucji edukacyjnej należy odwołać się do źródeł rękopiśmiennych związanych z działalnością zakonu jezuitów i tych bezpośrednio odnoszących się do konwiktu w Tarnopolu. Kluczowym materiałem źródłowym będą dekrety określające program i metody nauczania, spisy profesorów i uczniów, instrukcje dla nauczycieli i wychowawców pracujących w konwikcie, reguły szkolne dla konwiktu w Tarnopolu, programy muzyczne i teatralne. Ważnym materiałem będą wydawnictwa źródłowe, należy tu uwzględnić przede wszystkim: ustawy, rozporządzenia i dekrety władz zaborczych dotyczące prowadzenia, funkcjonowania, organizacji szkół w cesarstwie austriackim. Cennym materiałem źródłowym będą również różnego typu wydawnictwa okolicznościowe czy wspomnienia uczniów. Znaczącą pomocą w określeniu działalności edukacyjnej konwiktu będą opracowania powstałe wcześniej, a dotyczące bezpośrednio szkoły, jak i działalności zakonu jezuitów tamtego okresu. Przywołane w artykule źródła rękopiśmienne, drukowane i wspomniane opracowania nie wyczerpują w pełni podjętego tematu. Należy zaznaczyć, że nie ma pełnych źródeł dotyczących konwiktu tarnopolskiego. Mam nadzieję, że przedstawiony materiał źródłowy pozwoli na odtworzenie działalności edukacyjnej tego konwiktu, niewątpliwie zasługującego na przypomnienie, chociażby ze względu na jego znaczenie w kształceniu polskiej młodzieży w dobie zaborów.
When creating a monograph of an educational institution, it is necessary to refer to manuscript sources connected with activities of the Jesuit Order as well as to those directly relating to the boarding school in Tarnopol. Among essential source materials there will be decrees specifying the curriculum and teaching methods, lists of teachers and students, instructions for teachers and educators working in the school, the school code of conduct, programs of music and theatre performances. Moreover, publications will also serve as a significant source in the study, especially laws, regulations and decrees of Partition authorities referring to the management, functioning and organisation of schools in the Austrian Empire. Another valuable source material will also be commemorative publications and memoirs of alumni. The study material which was created earlier, and directly refers to the school as well as to the activities of the Jesuit Order of the period will be considerably helpful in establishing the educational activities of the secondary boarding school. The manuscript and printed sources mentioned in the article are not sufficient enough to exhaust the undertaken subject. It needs to be emphasised that there are no complete sources referring to the Secondary Boarding School in Tarnopol. I do hope that the remaining source material will allow to reconstruct the educational activity of the secondary boarding school in Tarnopol, which, undoubtedly, deserves recollection, if only owing to its importance in the education of the Polish youth in the period of the Partitions of Poland.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2016, 19, 3; 227-241
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Źródła do dziejów teatru szkolnego w konwikcie chyrowskim
The Origins of the History of School Theatre in the Jesuit College in Chyrów
Autorzy:
Puchowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448588.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
konwikt chyrowski
teatr szkolny
teatr jezuicki
źródła do badań teatralnych
programy teatralne
Chyrów college
school theatre
Jesuit theatre
sources for theatre studies
theatre programmes
Opis:
Jedną z najświetniejszych kart w dziejach Zakładu Naukowo-Wychowawczego Ojców Jezuitów w Chyrowie (1886–1939) stanowił teatr. W archiwach zachowało się wiele źródeł, które przynoszą informacje o funkcjach, celach, warunkach działania szkolnej sceny i jej opiekunach. Są to liczne rozproszone rękopisy, a także wydawane przez konwikt druki, urzędowe Sprawozdania dyrekcji szkoły, przepisy dla profesorów i nauczycieli zakonnych, bogato ilustrowane chyrowskie wydawnictwa jubileuszowe na 25- i 50-lecie placówki, a także komplet egzemplarzy szkolnej gazetki. Drugą grupę źródeł, najcenniejszą dla badacza sceny, stanowią dokumenty pracy teatru: 35 unikalnych egzemplarzy sztuk pochodzących z zaginionej Biblioteki Teatru w Chyrowie, często opatrzonych notatkami reżyserskimi, 432 programy teatru konwiktowego oraz pojedyncze źródła ikonograficzne. Artykuł zawiera rozważania nad przydatnością wymienionych dokumentów, zwłaszcza do badań historycznoteatralnych. Autorka dokonuje analizy zawartości źródeł i ze względu na dostrzeżone niedomówienia, nieścisłości, a nawet pomyłki podkreśla konieczność ich starannej weryfikacji, krytyki. Zaznacza, że dopiero po wzajemnym potwierdzeniu i uzupełnieniu materiałów archiwalnych można przystąpić do rekonstrukcji kalendarium repertuarowego teatru chyrowskiego, ustalając daty dzienne, okazje wystawień, tytuły spektakli, ich formę sceniczną, a ponadto listę wykonawców i skład widowni. Na podstawie zachowanych źródeł możemy dziś mówić o 513 widowiskach scenicznych, podczas których publiczność konwiktowa obejrzała 758 inscenizacji utworów dramatycznych. Autorka wskazuje na szereg aspektów związanych z możliwością interpretacji dokumentów chyrowskich. Teatr konwiktu wpisuje się bowiem w długą tradycję scen jezuickich, a studia komparatystyczne pozwalają spojrzeć na niego również z perspektywy rozwijających się pozostałych scen szkolnych i amatorskich. Zważywszy, że Zakład kształcił przyszłych liderów życia społecznego, których utrwalone gusty artystyczne wpływały na rozwój życia teatralnego, scenę konwiktową postrzegać należy jako ważny element dziedzictwa kulturowego.
One of the finest episodes in the history of the Scientific and Educational Department of the Jesuit Fathers in Chyrów (1886–1939) was its theatre. Archives contain numerous sources which provide information on its functions, aims, conditions in which it functioned, and its counsellors. These are numerous dispersed manuscripts and printed materials issued by the school, official Reports of the school administration, regulations for academic staff, richly illustrated publications issued for the 25th and 50th anniversary of the institution, as well as copies of the school gazette. The second group of sources, most valuable to theatre historians, are documents concerning the work of the theatre – 35 unique copies of plays from the lost Chyrów Theatre Library, often containing annotations, 432 programmes, as well as individual iconographic sources. The article discusses the usefulness of these documents, particularly for historical research. The author analyses their contents and emphasises the necessity of their careful scrutiny, due to frequent omissions, inaccuracies, and mistakes. The author states that only after confirmation and completion of the archival materials will it be possible to reconstruct the theatre’s repertoire calendar, determining the dates and occasions of performances, play titles, scenic forms, lists of performers and audience composition.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2016, 19, 3; 243-264
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies