Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "kontratypy" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Granice odpowiedzialności karnej za przestępstwo składania fałszywych zeznań w interpretacji Sądu Najwyższego
Limits of criminal liability for perjury in the interpretation of the Supreme Court
Autorzy:
Kaczmar, Paulina
Krzyżaniak, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/499643.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
przestępstwo fałszywych zeznań
prawo do obrony
kontratypy pozaustawowe
Opis:
W niniejszym artykule analizie poddano problem zakresu kryminalizacji przestępstwa fałszywych zeznań z uwzględnieniem nowelizacji art. 233 Kodeksu karnego z dnia 11 marca 2016 r. oraz orzecznictwa Sądu Najwyższego. W opracowaniu skupiono się na interpretacji uchwał Sądu Najwyższego z lat 1991 i 2007 oraz postanowienia z 2020 r., które dotyczyły składania fałszywych zeznań w obawie przed odpowiedzialnością karną grożącą osobom te zeznania składającym oraz im najbliższym. Uchwała z 1991 r. oraz dwie uchwały z 2007 r. poprzez wprowadzenie do porządku prawnego kontratypów pozaustawowych, koncentrujących się wokół prawa do obrony, przesądzały o tym, kto nie ponosi odpowiedzialności za składanie fałszywych zeznań. Orzeczenia te wskazywały na okoliczności, w których może dojść do wyłączenia bezprawności czynu, począwszy od uchwały z roku 1991 r., w której podkreślono, że nie będzie ponosiła odpowiedzialności za składanie fałszywych zeznań osoba, która zeznania złożyła jako świadek we własnej sprawie, poprzez uchwałę z 26 kwietnia 2007 r., która potwierdzała taki stan rzeczy, aż do uchwały z 20 września 2007 r., zgodnie z którą za fałszywe zeznania nie będzie odpowiadała osoba, które złożyła je w celu realizacji prawa do obrony. Postanowienie z 15 stycznia 2020 r., stanowiące rekonstrukcję ratio legis ustawodawcy, który wprowadził nowelizację Kodeksu karnego z marca 2016 r., przesądziło, że funkcjonujące wcześniej kontratypy pozaustawowe wprowadzone przez wymienione powyżej uchwały, nie mają już racji bytu oraz, że aktualnie za składanie fałszywych zeznań co do zasady odpowiadał będzie każdy, nawet składający je w obawie przed odpowiedzialnością karną. Wydane ostatnio postanowienie nie wyjaśniło kontrowersji związanych ze stosowaniem art. 233 § 1a Kodeksu karnego, ale pogłębiło wątpliwości co do jego konstytucyjności.
In the present article the issue of criminal liability for perjury was submitted for analysis in the context of amendment of article 233 of the penal code of 11 March 2016 and the judicature of the Supreme Court. The study was focused on the interpretation of the Supreme Court’s resolutions from years 1991 and 2007, as well as a decision of 2020, which considered the problem of giving false testimony because of possible penal liability for the person in question and their families. The resolution of 1991 and both decisions of 2007 by implementing the non-statutory justification – focusing on the right to defense - to the legal system, indicated who , and in which circumstances, could be held liable for false testimony. In the resolution of 1991 it was pointed out that the person who gave testimony as a witness in its own case, is not held liable. The said standpoint was confirmed in the resolution of 26 April 2007. In the same year, in the resolution of 20 September 2007, the Supreme Court went further and decided that the person is not held liable for false testimony if such were made in order to exercise its right to defense. However in the recent resolution of 15 January 2020, the Supreme Court, basing on the amendment of the penal code of March 2016, decided that previous justifications implemented to the legal system by way of the above resolutions can no longer function in the legal system, and at present every person giving false testimony shall be held liable, even if such were given in fear of criminal liability. Nevertheless, the issued ruling did not resolve doubts related with the application of article 233 § 1a of the penal code and raised even more questions about its constitutionality.
Źródło:
Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM; 2020, 10; s. 193-206
2299-2774
Pojawia się w:
Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
,,Specjalne użycie broni” z Ustawy o działaniach antyterrorystycznych – analiza dogmatyczna I teoretycznoprawna
,,SPECIAL USE OF WEAPON” FROM THE ACT ON ANTI-TERRORIST ACTIVITIES – DOGMATIC AND THEORETICAL ANALYSIS
Autorzy:
Kadyszewski, Borys
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2054706.pdf
Data publikacji:
2021-11-26
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
terroryzm
okoliczności wyłączające bezprawność
strzał snajperski
kontratypy
terrorism
circumstances excluding unlawfulness
sniper shot
Opis:
Artykuł stanowi analizę z punktu widzenia teoretycznoprawnego oraz dogmatycznego instytucji ,,specjalnego użycia broni’’, której podstawa prawna została ustanowiona w ustawie z dnia 10 czerwca 2016 roku o działaniach antyterrorystycznych. Intencją prawodawcy było kompleksowe uregulowanie kwestii oddania tak zwanego strzału snajperskiego, który stanowić ma reakcję aparatu państwa na zachowania terrorystyczne. Bezpośrednim celem ,,specjalnego użycie broni” jest pozbawienie albo narażenie życia sprawcy zdarzenia o charakterze terrorystycznym w taki sposób, aby zapewnić maksymalną ochronę dóbr prawnych osób, których te dobra mogą zostać potencjalnie zagrożone działaniami terrorystów. Niniejsze opracowanie ma na celu przybliżenie kształtu normatywnego omawianej instytucji oraz przenalizowanie jej pod względem założeń teorii prawa oraz dogmatyki prawnokarnej, a w szczególności stanowi próbę odpowiedzi na pytanie o zakres odpowiedzialności funkcjonariuszy publicznych uprawnionych do oddania strzału snajperskiego w okolicznościach wyłączających bezprawność.
The article is an analysis from the theoretical and dogmatic point of view of the institution of “special use of weapons”. The intention of the legislator was to comprehensively regulate the issue of the so-called sniper shot, which is to be the reaction of the state apparatus to terrorist behavior. The direct goal of “special use of weapons” is to deprive or endanger the life of the perpetrator of a terrorist event in such a way as to ensure maximum protection of the life and health of individuals whose legal rights may potentially be threatened by terrorist activities. This study aims to present the normative shape of the discussed institution and analyze it in terms of the assumptions of the theory of law and criminal law dogmatics, and in particular, it is an attempt to answer the question about the scope of responsibility of public officials authorized to fire a sniper shot in terms of circumstances excluding unlawfulness.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 2, XXI; 131-140
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DEKRYMINALIZACJA POSIADANIA I UŻYWANIA NARKOTYKÓW WEDŁUG DOUGLASA HUSAKA. PERSPEKTYWA POLSKA
Autorzy:
Wyciechowski-Kuchta, Gniewomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663927.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
criminalisation
Douglas Husak
the harm principle
legal goods
justifcation
drugs.
kryminalizacja
zasada krzywdy
dobra prawne
kontratypy
narkotyki.
Opis:
This paper presents Douglas Husak’s theory of criminalisation, which claims to be the normative standard for the construction of criminal regulations. I examine Professor Husak’s work in scholarship and journalism to show the practical application of his theory as regards the prohibition on drug possession and use. In the second part of the paper I present the Polish legal doctrine on the theory of criminalisation and compare it to Husak’s theory. My article concludes with an analysis of the judgment handed down by the Polish Constitutional Tribunal, in which the Constitutional Court expressed its position on the criminalisation of the possession and cultivation of marihuana, which I discuss in the light of Husak’s postulates on this issue.
Artykuł przedstawia teorię kryminalizacji Douglasa Husaka, która aspiruje do bycia normatywnym miernikiem zasadności regulacji prawnokarnych. W przeglądzie dorobku naukowego i publicystycznego profesora Husaka ukazane jest, jak konkretyzuje się ona w przypadku zakazu posiadania i zażywania narkotyków. W drugiej części artykułu przedstawione są dokonania polskiej doktryny na tym polu oraz przeprowadzona jest analiza porównawcza teorii Husaka i polskiej nauki. Artykuł zwieńczony jest omówieniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego kryminalizacji posiadania oraz uprawy marihuany w świetle postulatów amerykańskiego naukowca.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2018, 18, 3
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozkaz wojskowy a przesłanki wykluczenia odpowiedzialności karnej = The exclusion of criminal liability in the context of the institution of a military order
The exclusion of criminal liability in the context of the institution of a military order
Autorzy:
Skrzypek, Wojciech.
Powiązania:
Wojskowy Przegląd Prawniczy 2021, nr 4, s. 33-59
Data publikacji:
2021
Tematy:
Kontratypy (prawo)
Prawo karne
Prawo karne wojskowe
Rozkazy wojskowe
Artykuł z czasopisma fachowego
Artykuł z czasopisma prawniczego
Artykuł problemowy
Opis:
W artykule omawiano przesłanki wykluczenia odpowiedzialności karnej w kontekście instytucji rozkazu wojskowego. Przedstawiono instytucję kontratypu, jej rolę i znaczenie w odniesieniu do rozkazu wojskowego. Przedstawia kontratyp obrony koniecznej w odniesieniu do rozkazu wojskowego. Szczegółowo analizowano kontratyp ostatecznej potrzeby oraz błędu jako instytucji prawa karnego.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
O wykorzystaniu derywacyjnej koncepcji wykładni prawa w rozwiązywaniu problemów prawa karnego
Autorzy:
Siwek, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083115.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
wykładnia prawa
norma sankcjonowana
bezprawność
kontratypy
okre-śloność czynu zabronionego
interpretation of the law
sanctioned norm
unlawfulness
justification in law
definiteness of a prohibited act
Opis:
Zasadniczym celem opracowania jest przedstawienie możliwości wykorzystania derywacyjnej koncepcji wykładni prawa w rozwiązywaniu kilku wybranych istotnych problemów prawa karnego – na bazie przyjmowanych przez rzeczoną koncepcję dwupoziomowości tekstu praw-nego oraz rozczłonkowaniu treściowym norm w przepisach prawnych. Na tym tle ustalono, że każdy przepis typizujący części szczególnej Kodeksu karnego zawsze wysłowia zręby normy sankcjonowanej i sankcjonującej, co oznacza, że prawo karne jest regulatorem życia społecz-nego i samoistnym źródłem norm sankcjonowanych (zakazujących). Nadto ustalono, że prze-pisy statuujące kontratypy w rzeczywistości są przepisami modyfikującymi i nie są podstawą rekonstrukcji określonej normy prawnej. Stanowią niezbędny składnik norm sankcjonowanych i modyfikują ich zakres zastosowania. W konsekwencji w obszarze prawa karnego ustalenie bezprawności czynu ma zawsze charakter definitywny, bo przekroczenie określonej normy sankcjonowanej implikuje bezprawność. Tym samym nie jest tak, że ustawowa określoność czynu i bezprawność to dwa różne elementy struktury przestępstwa, znajdujące się na róż-nych piętrach tej struktury.
The principal aim of the study is to present the possibility of using the derivational concept of interpretation of the law to solve several selected significant problems of criminal law – on the basis of the two levels of legal text adopted according to the concept in question and the substantive fragmentation of norms in legal regulations. Against this background, it has been established that every provision typifying the specific section of the Penal Code always expresses out the foundations of a sanctioned and sanctioning norm, which means that criminal law is a regulator of social life and an inherent source of sanctioned (forbidding) norms. Moreover, it has been established that the provisions defining justification in law are, in fact, modifying provisions and are not the basis for reconstructing a specific legal norm. They constitute an indispensable component of sanctioned norms and modify their scope of application. As a result, in the area of criminal law, the determination of the unlawfulness of an act is always of a definitive nature, because overstepping a specific sanctioned norm implies unlawfulness. Thus, it is not the case that the statutory definiteness of an act and its unlawfulness are two different elements of the structure of an offence, located on different levels of that structure.
Źródło:
Ius Novum; 2021, 15, 4; 73-104
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ klauzuli sumienia i obrony przez kulturę na ocenę elementów struktury przestępstwa
The influence of the conscience clause and cultural defense on the appraisal of the structure of crime
Autorzy:
Sitarz, Olga
Bek, Dominika
Hanc, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/531564.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
klauzula sumienia
obrona przez kulturę
przestępstwo
kontratyp
kontratypy pozaustawowe
okoliczności wyłączające winę
conscience clause
cultural defense
crime
legislative lawful excuse (justification)
non-legislative lawful excuse
circumstances excluding guilt
Opis:
Przedkładane opracowanie poświęcone jest klauzuli sumienia oraz obronie przez kulturę. Początkowe wywody koncentrują się na wyjaśnieniu wskazanych pojęć, poprzez przywołanie dotychczasowych stanowisk doktrynalnych. Zasadniczy tok rozważań – poświęcony pierwotnej i wtórnej legalności, kontratypom ustawowym i pozaustawowym, okolicznościom wyłączającym winę lub ją umniejszającym – stanowi próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, gdzie w strukturze przestępstwa znajduje się miejsce dla klauzuli sumienia i obrony przez kulturę.
The submitted study is devoted to the clause of conscience and cultural defense. The initial arguments are focused on explaining the indicated terms, by referring to current doctrinal positions. The basic course of considerations – devoted to primary and secondary legality, legislative and non-legislative lawful excuses, circumstances reducing or excluding guilt – is an attempt to answer the question of where in the structure of crime is a place for conscience clause and cultural defense.
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2017, 2(15); 60-79
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność karna artysty za przestępstwo obrazy uczuć religijnych
Criminal Liability of the Artist for the Crime of Insult Religious Feelings
Autorzy:
Dziwisz, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804607.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
przestepstwo obrazy uczuc religijnych
wolnosc ekspresji artystycznej
kontratypy pozaustawowe
kontratyp sztuki
przestepstwo przeciwko wolnosci sumienia i wyznania
crime of insult religious feelings
freedom of artistic expression
non-legislative lawful excuse
art as alawful excuse
crimes against the freedom of conscience and religion
Opis:
Artykuł dotyczy możliwości wyłączenia odpowiedzialności karnej artystów za zachowanie realizujące znamiona przestępstwa obrazy uczuć religijnych, a będące przejawem ich ekspresji twórczej. Analizie poddano zaprezentowane dotychczas koncepcje tzw. pozaustawowego kontratypu sztuki. Omówiono również znaczenie przysługującego dziennikarzom uprawnienia do publikowania ujemnych ocen działalności twórczej, zawodowej lub publicznej i jego wpływ na ocenę karalności zachowania obrażającego uczucia religijne. Odniesiono się także do możliwości powołania się, w przypadku przestępstwa obrazy uczuć religijnych, na tzw. kontratyp zgody pokrzywdzonego, w szczególności w sytuacji, gdy pokrzywdzony rozmyślnie i dobrowolnie zapoznaje się z treściami obrażającymi jego uczucia religijne. Rozważanie dogmatyczne uzupełniono prezentacją wyroków sądowych dotyczących analizowanych kwestii.
The article focuses on possible exclusion of the criminal liability of artists for their conduct bearing the hallmarks of the crime of insulting religious feelings which is a manifestation of their creative expression. It includes analysis of the notion of a “lawful excuse” for thearts postulated to date. The article also discusses the importance of the right enjoyed by journalists to publish critical appraisals of creative, professional and public activities and its impact on the assessment of the punishability of conduct insulting religious feelings. Further, references are made to possibly evoking, in the case of the crime of insulting religious feelings, to the “justification of the injured party’sconsent”, in particular when the injured party becomes familiar with content insulting their religious feelings intentionally and voluntarily. Dogmatic considerations have been supplemented with a presentation of court rulings pertaining to the matters discussed in the article.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 1; 7-22
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SPORY W LITERATURZE NIEMIECKIEJ O NIEZGODNE Z PRAWDĄ ZEZNANIA OSKARŻONEGO O POPEŁNIENIE PRZESTĘPSTWA
DISPUTES IN GERMAN LITERATURE REGARDING THE UNTRUE EVIDENCE PROVIDED BY A PERSON ACCUSED OF AN ALLEGED CRIME
Autorzy:
Byczyk, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693726.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
penal law
criminal law
criminal procedure
accused
the right to lie
justification
German law
law comparatistics
history of law
penal process
exception to the prohibition of committing offences
criminal procedure and the constitution
prawo karne
postępowanie karne
oskarżony
prawo do kłamstwa
kontratyp
prawo niemieckie
komparystyka prawna
historia prawa
proces karny
kontratypy pozaustawowe
gwarancje procesowe
Opis:
An attempt is being made to outline the historical evolution of the debate in the German doctrine concerning the right of the accused to lie. The considerations begin with a claim that this issue was not solved during the codification work carried out in the nineteenth century, and had consequently given rise to an ample discussion among German lawyers, that resulted in the formulation of three major positions. According to the first one, the accused in the penal process should be obliged to confess the truth. The opposite view stressed that the accused could resort to lying as long as he did not infringe the rights of others. And only recently (R. Torka) has originated a conception that under certain circumstances, namely when infringing the rights of the others is the sine que non condition for the escaping of criminal responsibility, a so-called right to lie of the accused has to be taken into account. The arguments brought to life by German lawyers may also considerably enrich the debate over the same issue in Poland.
Autor stara się przedstawić ewolucję debaty na temat prawa oskarżonego do kłamstwa w doktrynie niemieckiej. Punktem wyjścia rozważań autora jest stwierdzenie, że problem ten nie został rozstrzygnięty w trakcie prac kodyfikacyjnych w XIX w. Dało to asumpt do szerszej debaty prawników niemieckich. Wykształciły się zasadniczo trzy główne stanowiska. Wedle pierwszego z nich oskarżony w procesie karnym powinien być zobligowany do wyjaśniania zgodnie z prawdą. Pogląd przeciwstawny przyznawał mu w tej materii pełną swobodę, ograniczoną jedynie prawami osób trzecich. Dopiero niedawno pojawiła się koncepcja (R. Torka), że w pewnych okolicznościach, a więc wtedy, gdy naruszenie praw innych osób ma być warunkiem sine qua non uniknięcia odpowiedzialności karnej, przyjąć należy tak zwany kontratyp prawa do kłamstwa. Argumenty podnoszone przez jurystów niemieckich mogą również wzbogacić debatę na ten temat prowadzoną w Polsce.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 1; 133-143
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies