Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "konserwatyści krakowscy" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Konserwatyści krakowscy a zamach majowy. Ewolucja optyki działaczy Stronnictwa Prawicy Narodowejw stosunku do zamachu stanu z 1926 r.
Autorzy:
Kwinta, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560481.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
May caup
Krakow conservative groups
the twenties
konserwatyzm
zamach majowy
konserwatyści krakowscy
lata 20. XX w.
Opis:
May’s attack is one of the most controversial events in the history of independent Poland. It was absolutely incompatible with the ideology of the conservative group. It’s representatives opposed revolutionary changes because of their violence and illegality. Initially, the Krakow conservatives criticized the attack (see articles in “Czas”).  The formation of a legal government, presidential elections and constitutions were the basis for a change of stance by the conservatives. The aim of the article is to present the process of changing opinions from criticism to cooperation between Krakow conservatives and Józef Piłduski.
Zamach majowy jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych wydarzeń w historii niepodległej Polski. Józef Piłsudski, który głosił potrzebę „sanacji” czyli uzdrowienia państwa, 12 maja 1926 roku wraz z grupą tzw. piłsudczyków dokonał zamachu, w wyniku którego przejął władzę w stolicy. Dla konserwatystów był to czyn absolutnie niezgodny z prawem oraz sprzeczny z linią ideowa tej grupy. Dla zachowawców jednym z najistotniejszych elementów ideowych było pielęgnowanie tradycji i wprowadzanie zmianw oparciu o proces ewolucji a nie rewolucji. Grupa konserwatystów krakowskich początkowo negatywnie ustosunkowała się do zbrojnego przejęcia władzy przez piłsudczyków, co odzwierciedlały artykuły ukazujące się w ich krakowskim organie prasowym – „Czasie”. Wraz z posunięciami rządu po 1926 r. (m.in. utworzenie rządu na czele z Józefem Piłsudskim oraz uwzględnienie w gabinecie przedstawicieli grupy wileńskich zachowawców – „żubrów wileńskich”), optyka tego środowiska ulegała powolnej zmianie. Celem artykułu jest ukazanie procesu ewolucji jaki miał miejsce w wewnątrz grupy krakowskich zachowawców względem zamachu majowego -od skrajnie negatywnego podejścia do akceptacji a nawet nawiązania współpracy z obozem rządzącym po 1926 roku.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2018, 24, 2
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Professor Julius F. Leo – Scientist, Municipal Manager, Politician, and His Economic and Political Views
Profesor Juliusz Leo – naukowiec, samorządowiec, polityk oraz jego poglądy ekonomiczne i polityczne
Autorzy:
Pociecha, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/657701.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
historia Polski
konserwatyści krakowscy
historia finansów publicznych
historia statystyki polskiej
history of Poland
Cracow conservatives
history of public finance
history of Polish statistics
Opis:
Przedmiotem artykułu jest przedstawienie drogi życiowej Juliusza Leo, jego osiągnięć naukowych w dziedzinie finansów publicznych, zasług w zakresie administracji samorządowej, a także jego poglądów i kariery politycznej. Leo był wybitną osobistością Krakowa początku XX wieku, pierwszym prezesem założonego w Krakowie w 1912 roku Polskiego Towarzystwa Statystycznego. Był on wybitnym prawnikiem i ekonomistą, zajmował się problemami finansów publicznych, był profesorem nauki skarbowości i prawa skarbowego Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czasie studiów i wyjazdów zagranicznych zapoznał się z zagadnieniami statystyki gospodarczej. Duża część jego aktywności publicznej związana była z działalnością samorządową, gdyż od 1893 roku był radnym Krakowa, od roku 1901 wiceprezydentem miasta, a od 1904 roku aż do śmierci prezydentem. Wprowadził szereg ważnych reform w zarządzaniu miastem. Dziełem J. Leo było znaczne poszerzenie granic miasta, stąd nazwany został „ojcem wielkiego Krakowa”. Juliusz Leo był ważnym politykiem galicyjskim, przywódcą neokonserwatystów krakowskich. W 1901 roku został wybrany do Sejmu Galicyjskiego, a w roku 1904 do parlamentu austriackiego. Jego poglądy polityczne ewoluowały od konserwatyzmu do liberalizmu. W 1912 roku został przewodniczącym Koła Polskiego w parlamencie austriackim. W chwili wybuchu I wojny światowej poparł tworzenie przez Józefa Piłsudskiego Legionów Polskich. Stanął też na czele Naczelnego Komitetu Narodowego. Nie dożył chwili odzyskania przez Polskę niepodległości – zmarł w lutym 1918 roku.
The subject of the paper is the representation of the life and work of Julius F. Leo, his achievements and scientific opinions in the area of public finance, merits in the field of municipal administration as well as his views and political career. J. F. Leo was one of the outstanding personalities of Cracow in the early 20th century. He was the first President of the Polish Statistical Association founded in Cracow in 1912. He was a prominent lawyer and economist of his time, he worked on problems of public finances as a Professor of tax law and treasury sciences at the Jagiellonian University. During his studies and trips abroad he became acquainted with the issues of economic statistics, the validity of which, he had a great understanding for. A large part of his public activity was associated with the activities of the municipality. Since 1893 he was a councilor of Cracow, in 1901 he became the Vice‑Mayor and then in 1904 (until his death) the Mayor of Cracow. During his time in office he introduced a number of important reforms in the management of the city. J. F. Leo’s life’s work was a significant widening of the city limits, hence he was named “the father of the great Cracow”. Julius F. Leo was an important politician, the leader of the Galician neo‑conservatives. In 1901 he was elected to the Galician Sejm and in the year of 1904 to the Austrian Parliament. His political views have evolved from conservatism to liberalism. In 1912 he became the President of the Polish Circle in the Austrian Parliament. At the outbreak of the First World War he supported creation of Polish Legions by Józef Piłsudski. He was also the head of the Supreme National Committee. However, he did not live long enough to experience the moment of Poland regaining its independence, he died in February 1918.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica; 2020, 1, 346; 85-95
0208-6018
2353-7663
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wysiłki na rzecz ugody z Rosją. Publicystyka i aktywność polityczna Henryka Lisickiego w przededniu i w czasie wojny rosyjsko-tureckiej 1877–1878
Efforts to Reach a Settlement with Russia. Henryk Lisicki’s Journalism and Political Activity on the Eve and During the 1877–1878 Russo-Turkish War
Autorzy:
Nowak, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520840.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Królestwo Polskie
carat
kryzys bałkański
lojalizm
krakowscy konserwatyści (stańczycy)
Kingdom of Poland
tsarism
Balkan crisis
loyalism
Krakow conservatives (stańczycy)
Opis:
W artykule dokonano analizy działań krakowskiego konserwatywnego publicysty Henryka Lisickiego w ramach aktywizacji środowiska ugodowego w Królestwie Polskim z Zygmuntem Wielopolskim na czele w końcu 1876 r. Wykorzystując zaangażowanie Rosji w konflikt na Bałkanach, dążyło ono do nakłonienia jej do odejścia od polityki represji i przywrócenia niektórych mechanizmów autonomicznych Królestwa. Środkiem ku temu było opracowanie, przy współudziale Lisickiego, broszury i adresu do cara. Mimo lojalistycznych deklaracji ze strony grupy Wielopolskiego Petersburg nie odpowiedział na ofertę ugodowców.
The article analyses the activities of the Krakow conservative publicist Henryk Lisicki at the end of 1876 as part of the activation of the loyalist environment of the Kingdom of Poland with Zygmunt Wielopolski at the head. Taking advantage of Russia’s involvement in the conflict in the Balkans, the milieu sought to persuade it to abandon the policy of repression and restore some of the Kingdom’s autonomous mechanisms. The means to do this was to compile, with the participation of Lisicki, a brochure and an address to the tsar, which was addressed to the leadership of the Russian state. Despite loyalist declarations, Wielopolski’s group failed to convince Sankt Petersburg, which did not respond to the offer of the conciliators.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2023, 58, 2; 5-23
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies