Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "konodonty" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Nowa baza danych konodontowego wskażnika przeobrażeń termicznych (CAI)
    Autorzy:
    Malec, J.
    Narkiewicz, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2065846.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    bazy danych
    wskaźnik przeobrażeń termicznych
    konodonty
    Źródło:
    Przegląd Geologiczny; 2005, 53, 1; 33-37
    0033-2151
    Pojawia się w:
    Przegląd Geologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Conodonts and ostracodes from the late Tournaisian bathyal sequence of the Polar Urals
    Autorzy:
    Zhuravlev, A. V.
    Sobolev, D. B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/100765.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Śląski. Wydział Nauk o Ziemi
    Tematy:
    Carboniferous
    conodonts
    ostracodes
    bathyal
    Polar Urals
    karbon
    konodonty
    ostrakodermy
    Ural Północny
    Opis:
    Early Carboniferous (late Tournaisian) conodonts, recovered from siliceous shales and silicites of the Nyan-Vorga Formation within the Lemva tectonic belt of the Polar Urals (Russia), include the biostratigraphically important taxa Siphonodella lanei, Gnathodus typicus, Dollymae hassi, and Scaliognathus anchoralis, marking the following conodont zones of the upper Tournaisian: crenulata, typicus, and anchoralis. Associated species include representatives of genera Siphonodella, Polygnathus, Pseudopolygnathus, Dollymae, Gnathodus, Kladognathus, and Idioprioniodus. These conodont faunas provide the first biostratigraphically constrained correlations between bathyal deposits of the Lemva Allochthone in the Polar Urals and the “standard” conodont zonation. Ostracodes found in the silicite of the typicus Zone are represented by Sagittibythere ? sp. and Tricornina (Bohemia) sp. The ostracodes are reported from the bathyal deposits of Urals for a first time. The traces of the global Mid-Aikuanian Event are recognized in the upper part of the Tournaisian bathyal succession. This event led to turnover in conodont associations and is followed by increasing in conodont diversity.
    Źródło:
    Contemporary Trends in Geoscience; 2018, 7, 1; 48-58
    2299-8179
    Pojawia się w:
    Contemporary Trends in Geoscience
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Debate on skeletal elements of the Triassic conodont Cornudina Hirschmann
    Autorzy:
    Kılıç, A. M.
    Plasencia, P.
    Önder, F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/139219.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Cornudina
    apparatus
    multielement
    conodont
    Triassic
    Kocaeli Peninsula
    aparatura
    konodonty
    trias
    Półwysep Kocaeli
    Opis:
    The long-ranging Early to Middle Triassic coniform conodont form-genus Cornudina Hirschmann occurs abundantly in the Anisian of NW Turkey, Northern Tethys. Although suggested to represent the P1 element of an apparatus of the Order Ozarkodinida Dzik, questions concerning the apparatus of Cornudina remain. A description of the probable phylogenetic trends in the P1 elements of Cornudina is attempted and the role of the form-genera Ketinella Gedik and Kamuellerella Gedik, as the alternative ramiform skeletal elements in the Cornudina multi-element apparatus, is investigated. The newly described, Gedikella quadrata gen. nov., sp. nov., is an S element, Kamuellerella rectangularis sp. nov., is either an S3 or an S4 element, and Ketinella goermueshi sp. nov., is an M element.
    Źródło:
    Acta Geologica Polonica; 2018, 68, 2; 147-159
    0001-5709
    Pojawia się w:
    Acta Geologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biostratygrafia utworów dewonu i karbonu z centralnej części masywu małopolskiego na podstawie konodontów
    Conodont biostratigraphy of the Devonian and Carboniferous rocks in the central part of the Małopolska Massif
    Autorzy:
    Malec, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2061932.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    konodonty
    biostratygrafia
    dewon
    karbon
    masyw małopolski
    conodonts
    biostratigraphy
    Devonian
    Carboniferous
    Małopolska Massif
    Opis:
    W profilach otworów wiertniczych Pągów IG 1 i Węgrzynów IG 1 (centralna część masywu małopolskiego) wykonano badania konodontów z utworów węglanowych dewonu i najniższego karbonu. W profilu Węgrzynowa na podstawie konodontów udokumentowano utwory żywetu, franu i famenu datowane na poziomy dolny falsiovalis–górny postera, oraz turneju i wizenu z poziomów delicatus–texanus. W profilu Pągowa na podstawie konodontów udokumentowano fran i famen w zakresie poziomów jamieae–górny rhenana oraz dolny expansa. Niepełna sukcesja poziomów konodontowych w profilach Pągowa i Węgrzynowa wskazuje na obecność luk stratygraficznych. W Pągowie luki stwierdzono w utworach dewonu górnego oraz między utworami dewonu i karbonu, natomiast w Węgrzynowie w utworach z pogranicza dewonu i karbonu. W rejonie Węgrzynowa osady dewonu górnego były deponowane w zbiorniku o znacznie większej subsydencji niż w rejonie Pągowa. Utwory dewonu górnego masywu małopolskiego i obszarów ościennych odpowiadające zbliżonym przedziałom biostratygraficznym są podobne pod względem litologicznym i biofacjalnym.
    The conodont study was performed on Devonian and lowermost Carboniferous carbonate rocks from the Pągów IG 1 and Węgrzynów IG 1 boreholes located in the central part of the Małopolska Massif. Based on the conodont biostratigraphy, sediments assigned to the Givetian, Frasnian and Famennian (lower falsiovalis–upper postera zones) and to the Tournaisian and Visean (delicatus–texanus zones) were examined in the Węgrzynów section. The Pągów section is represented by Frasnian and Famennian sediments ascribed to the jamieae–upper rhenana and lower expansa zones. The incomplete conodont zone succession in the Pągów and Węgrzynów sections indicates the presence of stratigraphic gaps. In Pągów, these hiatuses were pinpointed in the Upper Devonian and between the Devonian and the Carboniferous, whereas in Węgrzynów at the Devonian–Carboniferous boundary. In the Węgrzynów area, deposition of the Upper Devonian sediments occurred in a basin, showing much greater subsidence than that in the Pągów area. In the Late Devonian sediments of the Małopolska Massif and neighbouring areas of much the same biostratigraphic intervals are similar in terms of lithologic and biofacies characteristics.
    Źródło:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2015, 462; 41--81
    0867-6143
    Pojawia się w:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sporadoceratid ammonoids from the Shotori Range (east-central Iran) - a case of putative gigantism caused by hydraulic sorting?
    Autorzy:
    Korn, Dieter
    Ghaderi, Abbas
    Devaere, Léa
    Hairapetian, Vachik
    Khanehbad, Mohammad
    Belka, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/949758.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Late Devonian
    Famennian
    Iran
    ammonoids
    body size
    conodonts
    dewon
    famen
    amonoidy
    rozmiar
    konodonty
    Opis:
    The Shotori Range of east-central Iran (east of Tabas) has yielded Famennian ammonoid assemblages dominated by the family Sporadoceratidae. Four genera Maeneceras Hyatt, 1884, Iranoceras Walliser, 1966, Sporadoceras Hyatt, 1884 and Erfoudites Korn, 1999 are represented. The conodont assemblage of one sample containing Iranoceras revealed an Upper marginifera Zone age. The ammonoid assemblages are characterised by comparatively large specimens; they reach conch diameters of 300 mm (including the body chamber) and the mean size is larger than 100 mm. The preservation of the material from the Shotori Range and size comparison with sporadoceratid assemblages from the Anti-Atlas of Morocco and the Rhenish Mountains of Germany suggest that hydraulic sorting has resulted in a bias towards large conchs, explaining the size distribution, rather than latitudinal differences. The new species Maeneceras tabasense is described; the genus Iranoceras is revised with a new description of the two species Iranoceras pachydiscus (Walliser, 1966) and Iranoceras pingue (Walliser, 1966).
    Źródło:
    Acta Geologica Polonica; 2019, 69, 1; 27-49
    0001-5709
    Pojawia się w:
    Acta Geologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Conodonts from Ordovician ophiolites of central Kazakhstan
    Konodonty z ordowickich ofiolotow srodkowego Kazachstanu
    Autorzy:
    Zhylkaidarov, A
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22753.pdf
    Data publikacji:
    1998
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    fauna kopalna
    Kazachstan
    taksonomia
    osady pelagiczne
    konodonty
    ordowik
    skamienialosci
    paleozoik
    paleontologia
    skaly ofiolitowe
    Opis:
    Central Kazakhstan is frequently referred to as a hypothetical Paleozoic continent Kazakhstania, although its geological structure suggests that in the early Paleozoic it was either a series of island arcs or microcontinents separated by small oceanic basins, each having its own history of development. The cherty and volcanogenic-cherty deposits of the south-western Predchingiz Region and the North Balkhash Region in central Kazakhstan represent an ophiolite rock association with pelagic sediments. The Early-Middle Ordovician conodonts found in the cherty rocks are the only fossils useful for precise dating of the strata and for interpretation of the palaeobiogeographic relations. A low taxonomic diversity is typical of conodonts from these pelagic sediments. Most of them are of the Baltic type, and only some, like Paroistodus horridus and Histiodella tableheadensis, represent other, apparently more warm-water faunal elements. Deep-water conodont faunas from central Kazakhstan are coeval with the Early-Middle Ordovician conodonts from the shelf deposits of southern Kazakhstan, but the latter are taxonomically more diverse and contain warm-water forms (e.g., Juanognathus variabilis, Reutterodus andinus, Serratognathus bilobatus, and Bergstroemognathus extensus). This corroborates the idea that Kazkhstania was closer to the equator, than to the Baltic region in the Ordovician.
    Środkowy Kazachstan często bywa określany jako hipotetyczny paleozoiczny kontynent Kazachstania, chociaż budowa geologiczna wskazuje, że obszar ten we wczesnym paleozoiku był szeregiem łuków wysp lub mikrokontynentów, przedzielonych niewiekimi basenami oceanicznymi i mających własną historię geologiczną. Czerty i osady pochodzenia wulkaniczno-czertowego w pd.-zach. Regionie Przedczyngiskim i w Regionie Północnego Bałchaszu reprezentują zespół skał ofiolitowych z osadami pelagicznymi. Znajdowane w czertach konodonty są jedynymi skamieniałościami nadającymi się do dokładnego datowania tych utworów i ich interpretacji paleobiogeograficznej. Małe zróżnicowanie taksonomiczne jest typowe dla konodontów z osadów pelagicznych. Wiekszość należy do typu bałtyckiego, a tylko nieliczne np. Paroistodus horridus i Histiodella tableheadensis reprezentują inne, bardziej ciepłowodne elementy faunistyczne. Te głębokomorskie fauny odpowiadają wczesno- i środkowoordowickim zespołom konodontowym z osadów szelfowych południowego Kazachstanu, ale zespoły płytkowodne są bardziej zróżnicowane taksonomicznie i zawierają gatunki ciepłolubne (np. Juanognathus variabilis, Reutterodus andinus, Serratognathus bilobatus i Bergstroernognathus extensus). Potwierdza to pogląd, że Kazachstania w ordowiku leżała bliżej równika niż obszaru bałtyckiego.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1998, 43, 1; 53-68
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Permian and Triassic in the Albanian Alps
    Autorzy:
    Gaetani, M.
    Meço, S.
    Rettori, R.
    Henderson, C. M.
    Tulone, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138890.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Permian
    Triassic
    stratigraphy
    Albanian Alps
    microfacies
    conodonts
    foraminifers
    perm
    trias
    Stratygrafia
    Góry Północnoalbańskie
    mikrofacje
    konodonty
    otwornice
    Opis:
    The sedimentary succession of the Permian to Middle Triassic of the Albanian Alps is described, as part of the eastern Adria passive margin towards the Tethys. A carbonate ramp deepening towards NE in present day coordinates developed during the Middle Permian and was affected by block faulting with the deposition of carbonate breccia. The Early Triassic was characterized by intense terrigenous deposition with several cobble conglomerate units up to 80 m-thick, and by oolitic carbonate shoals. The fine clastic deposition ended gradually during the earliest Anisian and a wide calcarenitic ramp occupied the area, with small local carbonate mounds. Basinward, the red nodular limestone of the Han Bulog Formation was interbedded with calcarenitic material exported from the ramp. Drowning to more open conditions occurred towards the end of the Pelsonian. Subsequently, cherty limestone and tuffitic layers spread over the entire area. Towards the end of the Ladinian, with the end of the volcanic activity, red pelagic limestone was deposited locally for a short period. By the latest Ladinian most of the area returned to shallow-water conditions, with a peritidal carbonate platform. In the Theth area, in contrast, a basin with black organic-rich dolostone and limestone developed which seems to be unique in that part of the Adria passive margin. The occurrence of cobble conglomerate units in the Lower Triassic testifies to very active block faulting and high accommodation, not yet described for the area.
    Źródło:
    Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 3; 271-295
    0001-5709
    Pojawia się w:
    Acta Geologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Emergence and succession of Carboniferous conodont and ammonoid communities in the Polish part of the Variscan sea
    Powstanie i nastepstwo karbonskich zbiorowisk konodontow i amonitow w polskiej czesci oceanu waryscyjskiego
    Autorzy:
    Dzik, J
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21380.pdf
    Data publikacji:
    1997
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    fauna kopalna
    Protognathodus
    konodonty
    skamienialosci
    Polska
    karbon
    Acutimitoceras prorsum
    amonity
    Siphonodella belkai
    paleontologia
    Neopolygnathus sudeticus
    dewon
    protegulum
    Opis:
    The end of the carbonate sedimentation of the Famennian Wocklumeria limestone in the Holy cross Mts and Sudetes coincides with the disappemance of a high-diversity warm-water assemblage of ammonoids and conodonts with elaborated platform elements. In replacement, a low diversity ammonoid community of Acutimitoceras prorsum and a thin-crown conodont Protognathodus fauna migrated to the afea. When carbonate sedimentation was re-established in the Tournaisian, the new high-diversity ammonoid and conodont faunas represented again almost the whole range of morphologies known from the Famennian. Migrations into the area from unknown sources dominated, with little contribution from the local phyletic evolution. This characteristic ammonoid-conodont community disappeared with the sea-level rise in the Siphonodella crenulata Zone, to emerge at the same time in the North American Midcontinent. The reverse direction of migrations marks the latest Tournaisian Scaliognathus anchoralis event. In yet another cycle of the late Viséan, the new high-diversity faunas were not able to develop as elaborate conch or platform element morphologies as before. In a review of the literature it is shown how the Variscan orogenic activity, progressing towards the Northeast, and glaciations in Gondwana influenced the distribution of late Carboniferous ammonoids in Poland. Conodont taxa Weyerognathus gen. n., Neopolygnathus sudeticus sp. n., and Siphonodella belkai sp. n. are proposed.
    Koniec sedymentacji fameńskiego wapienia z Wocklumeria w Górach Świętokrzyskich i Sudetach oznaczał też zanik całego ciepłowodnego zespołu amonitów i konodontów o wysokim zróżnicowaniu taksonomicznym. Wśród ostatnich amonitów typowych dla dewonu dominowały bardzo różnorodne klimenie, zaś wśród konodontów palmatolepididy o najwyższym w ewolucyjnej historii dewońskich konodontów zróżnicowaniu aparatu. Zespoły, które pojawiły się później, były zupełnie odmiennej natury, o małym zróżnicowaniu taksonomicznym i rzucjącej się w oczy prostocie anatomicznej. Zespół amonitowy składał się praktycznie z jednego gatunku Acutimitoceras prorsum, pokrewnego najprostszym goniatytom wcześniejszej części famenu. Podobnie mało zróżnicowane i proste anatomicznie były konodonty, zdominowane przez jeden, bardzo zmienny gatunek Protognathodus, cechujący się cienką ścianą korony elementów ostatniej pary. Konodonty o takich cechach w innych przedziałach czasu geologicznego są szczególnie typowe dla środowisk zimnowodnych. Po pewnym czasie, odpowiadającym epizodowi sedymentacji ilastej (w Niemczech powstawały wówczas łupki Hangenberg), jeszcze przed końcem dewonu w arbitralnie dziś przyjętym jego znaczeniu, powróciły warunki sedymentacji wapiennej wapieni z Gattendorfia, a wraz z nimi wysoce zróżntcowane zespoły amonitów (udokumentowane w Sudetach) i konodontów. Reprezentowane wśród nich były wszystkie podstawowe typy morfologii znane z wapiennego famenu. Odpowiednikami klimenii stały się wtórnie rozwinięte amonity Eocanites, Pseudarietites i Paralytoceras, współwystępujące z prostszymi prionoceratidami. Miejsce wcześniejszych palmatolepididów i polygnathidów zajęty konodonty z grupy Siphonodella. Był to efekt imigracji z nieznanych źródłowych obszarów, z niewielkim udziałem ewolucji na miejscu. Bardzo charakterystyczny i szeroko rozprzestrzeniony zespół amonitów i konodontów wapieni z Gattendorfia został zastąpiony przez kolejne zespoły o niskim zróżnicowaniu wraz z nawrotem sedymentacji czarnych łupków zony Siphonodella crenulata, prawdopodobnie odpowiadającym podniesieniu poziomu wód w oceanach w środkowym turneju. Mniej więcej w tym samym czasie transgresja morza na kontynencie północnoamerykańskim przyniosła tam konodonty i rzadkie amonity, stanowiące chyba kontynuację rozwoju zespołów środkowoeuropejskich. Kolejny krótkotrwały nawrót wysoce zróżnicowanych zespołów do waryscyjskiego rejonu środkowej Europy przypadł na koniec turneju - z egzotyczną fauną konodontów Scaliognathus anchoralis i amonitów. Jeszcze raz zdarzyło się to w późnym wizenie, ale za każdym razem zróżnicowanie taksonomiczne i anatomiczne stawało się mniejsze. Najprawdopodobniej nie wystarczało czasu na ewolucyjne odtworzenie stosunków ekologicznych niszczonych przez kolejne zaburzenia klimatyczne. Dalsze przemiany zespołów konodontowych i amonitowych w poszczególnych obszarach polskiej części oceanu waryscyjskiego można interpretować jako skutek jego stopniowego zamykania oraz wpływu zlodowaceń Gondwany na klimat i eustatykę. Artykuł ten zawiera przegląd fauny konodontowej i amonitowej polskiego karbonu. Wśród różnorodnych aparatów konodontów, prowizorycznie zrekonstruowanych w oparciu o dostępne dane, są dwa reprezentujące nowe gatunki, Neopolygnathus sudeticus i Siphonodella belkai; zaproponowany też został nowy rodzaj Weyerognathus.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 1; 57-170
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Changes in benthic ostacod assemblages across the Devonian-Carboniferous boudary in the Holy Cross Mountains, Poland
    Zmiany bentosowych zespolow malzoraczkowych na granicy dewon-karbon w Gorach Swietokrzyskich
    Autorzy:
    Olempska, E
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23077.pdf
    Data publikacji:
    1997
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    fauna kopalna
    konodonty
    sklad gatunkowy
    karbon
    famen
    entomozoidy
    Gory Swietokrzyskie
    Mauryella polonica
    podokopidy
    malzoraczki
    Healdia shangquii
    paleontologia
    dewon
    Opis:
    The Kowala section situated in the southern part of the Holy Cross Mountains represents continuous sedimentation in almost the same facies across the Devonian-Carboniferous (D-C) transition. The D-C boundary has been identified about two meters above the top of the cephalopod nodular limestone with Wocklumeria. In the transitional deposits of the latest Famennian (Prothognathodus kockeli Zone) several faunally distinct units that correspond to relative sea level changes in the area have been identified. Ostracods are abundant in the Kowala sequence. Their assemblages contain well known index species and new ones of the Thuringian and Entomozoacean ecotypes. A total of 15 probably planktonic entomozoaceans, and 64 benthic species have been identified. Healdia shangquii sp. n. and Mauryella polonica sp. n. are proposed. A major change in the ostracod fauna takes place above the limestone with Wocklumeria within the transitional interval represented by clays and claystones with tuffites in its middle part. Thuringian and Entomozoacean ecotype ostracods disappear and are replaced by more shallow water 'exotic' assemblaged ominated by Healdia, Mauryella and Monoceratina species. In the early Tournaisian rocks Thuringian-, Entomozoacean- and Bairdin-type ostracods reappear with some of the same species as before, and with new Carboniferous index taxa.
    Profil utworów późnego dewonu i wczesnego karbonu w miejscowości Kowala w południowej części Gór Świętokrzyskich zachowuje ciągłość na granicy dewon-karbon. Granica ta została określona na podstawie konodontów (Dzik 1997) i małżoraczków, około 2 m powyżej stropu wapieni głowonogowych z Wocklumeria. W osadach najwyższego famenu (poziom Prothognathodus kockeli) stwierdzono szereg zmian fauny, które prawdopodobnie wywołane zostały względnymi zmianami poziomu morza. Zespół małżoraczków z Kowali zawiera dobrze znane gatunki przewodnie jak również nowe formy małżoraczków bentosowych reprezentujących tzw. ekotyp turyngijski, składający się głównie z kolczastych podokopidów oraz planktonicznych małżoraczków ekotypu entomozoidowego. Stwierdzono występowanie 15 gatunków planktonicznych entomozoidów oraz 64 gatunki małżoraczków bentosowych. Opisano dwa nowe gatunki Healdia shangquii sp. n. i Mauryella polonica sp. n. Główną zmianę składu gatunkowego w zespole małżoraczkowym stwierdzono powyżej stropu wapieni głowonogowych z Wocklumeria, w osadach przejściowych reprezentowanych przez mułowce z tufitami w części środkowej. Małżoraczki typu turyngijskiego i entomozoidowego są zastąpione w tych osadach przez zespół bardziej płytkowodny, zdominowany przez gatunki rodzajów Healdia, Mauryella i Monoceratina. We wczesnym turneju powracają zespoły typu turyngijskiego, entomozoidowego oraz liczne gatunki rodzaju Bairdia. Fauna wczesnego turneju reprezentowana jest zarówno przez gatunki dewońskie jak i nowe forrny typowe dla wczesnego karbonu.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 2; 291-332
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Brachiopods and conodonts from the Early Carboniferous of South China
    Ramienionogi i konodonty z wczesnego karbonu poludniowych Chin
    Autorzy:
    Balinski, A
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22655.pdf
    Data publikacji:
    1999
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    fauna kopalna
    kornulity
    konodonty
    skamienialosci
    rugozy
    karbon
    Chiny
    trylobity
    mszywioly
    ramienionogi
    Formacja Muhua
    malzoraczki
    slimaki
    szkarlupnie
    paleontologia
    ryby
    Opis:
    A sample taken from a detrital limestone lens, presumed to be allochthonous, within the dark coloured argillaceous limestone of the Early Carboniferous Muhua Formation at the Muhua section, Guizhou, South China, yielded numerous, mostly silicified fossils. Ostracodes, which are the most numerous in the sample, were studied by Olempska (1999). Brachiopods and conodonts are described and illustrated in this paper, but other associated fossils are also noted. Among brachiopods the most common are productides, orthotetidines, spiriferides, and orthides. The productoid gen. et sp. indet. 2, Lambdarina sp., and rhynchonelloid gen. et sp. indet. most probably represent new taxa, but are described in open nomenclature because of inadequate material. Conodonts are indicative of late Tournaisian age. The fossil assemblage is represented by phosphatic and silicified remnants, the latter being originally calcitic. The pattern of silicification resulted generally in preservation of skeletal morphology in great details.
    W osadzie próby Mu-42 rozpuszczonej w kwasie mrówkowym, a pobranej z soczewki wapienia detrytycznegoz Formacji Muhua (wczesny karbon) odsłaniającej się w pobliżu wsi Muhua (Południowe Chiny), stwierdzono występowanie licznych, przeważnie skrzemionkowanych skamieniałości. Skamieniałości te nie były dotąd badane, choć odsłonięcie było swego czasu kandydatem na profil stratotypowy granicy dewon-karbon (Ziegler & Sandberg 1984; Zigler et al. 1988). W całej kolekcji, liczącej około 5 tysięcy okazów, najliczniej reprezentowane są małżoraczki (88,5% zespołu; patrz Olempska 1999). W niniejszym opracowaniu udokumentowano i zilustrowano pozostałe elementy zespołu skamieniałości, wśród których najliczniejsze są ramienionogi (6,24%) i szkarłupnie (3,05%). Resztę zespołu (2,21%) stanowią trylobity, konodonty, łuski i zęby ryb, kornulity, rugozy, mszywioły, ślimaki oraz zagadkowe mikroskamieniałości o nieznanym pochodzeniu. Wśród ramienionogów i konodontów występują tu z pewnością nowe gatunki t rodzaje, które jednak ze względu na niedostateczną liczbę okazów są opisane w otwartej nomenklaturze. Wiek zespołu można określić na podstawie małżoraczków i konodontów na późny turnej. Cechą charakterystyczną zespołu z Muhua jest jego stan zachowania polegający na dezintegracji złożonych szkieletów i ich fragmentacji. Jednak okazy małe, poniżej 2 mm długości, są na ogół kompletne i zaskakują bardzo dobrze zachowanymi szczegółami urzeźbienia powierzchni. Analiza zespołu z próby Mu-42 wskazuje, że żył on w płytkim przybrzeżnym morzu o normalnym zasoleniu. Jednak, na skutek osunięcia się osadu wzdłuż stoku, szczątki organiczne zostały przetransportowane i ostatecznie osadzone w niezbyt oddalonej strefie głębszego morza.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 4; 437-451
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Evolution of the bank to reef complex in the Devonian of the Holy Cross Mountains
    Autorzy:
    Racki, G
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22471.pdf
    Data publikacji:
    1992
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    faza eifelska
    wymieranie gatunkow
    konodonty
    skamienialosci
    Polska
    zywet
    ruchy tektoniczne
    bentos
    ramienionogi
    koralowce
    Gory Swietokrzyskie
    eifel
    ruchy eustatyczne
    stratygrafia
    rafy koralowe
    paleontologia
    fran
    dewon
    Opis:
    Givetian and Frasnian stromatoporoid-coral limestone of the Kowala Formation in the southern Holy Cross Mts is subdivided stratigraphically, and correlated with strata elsewhere on the basis of identified sea-level cyclicity, with support from conodonts and other selected benthic fossils. After the Eifelian hypersaline sabkha phase, an extensive two-step regional colonization of the Kielce Region carbonate platform took place during the Eifelian/Givetian passage interval and the Middle Givetian. At least four deepening pulses resulted in intermittent drowning of the vast carbonate platform and sequential replacement of the undifferentiated Stringocephalus biostromal bank by the Sitkówka bank complex and, subsequently, by the Dyminy reef complex. The reef developed in the central Dyminy belt as result of the early Frasnian accelerated sea-level rise after some period of biotic stagnation near the Givetian-Frasnian boundary. Final demise of the reef resulted from combined eustatic and tectonic movements during the late Frasnian major crisis interval.
    Żywecko-frańska seria stromatoporoidowo-koralowcowa Formacji z Kowali w południowej części Gór Świętokrzyskich została podzielona stratygraficznie i skorelowana z innymi sekwencjami na podstawie cykli sedymentacyjnych o charakterze sekwencji spłycających się ku stropowi (shallowing upward). Datowanie podstawowych poziomów transgresywnych przez konodonty oraz wybrane skamieniałości bentoniczne (ramienionogi, koralowce) wskazuje, że cykliczność ta odzwierciedla głównie eustatyczne zmiany poziomu morza. Zakończenie eifelskiej fazy hypersalinarnej depozycji typu „sabkha” było przypuszczalnie wynikiem zmian klimatu na bardziej humidny i (lub) pulsów transgreswnych. Rozległa dwuetapowa kolonizacja platformy węglanowej Regionu Kieleckiego nastąpiła na pograniczu eiflu i żywetu oraz w środkowym żywecie. Co najmniej 4 pulsy pogłębień spowodowały skokowe zatapianie wielkiej platformy węglanowej i zastąpienie niezróżnicowanej stringocefalowej ławicy biostromalnej („biostromal bank”) przez sitkówczański kompleks ławicowy, a następnie - dymiński kompleks rafowy. Wymieranie pod koniec żywetu w regionie świętokrzyskim zachodziło w warunkach destabilizacji ekosystemu szelfowego przez raptowne zmiany eustatyczne. Późnożywecki zalew miał najbardziej rozległe skutki, powodując zatopienie części platformy oraz napływ nowej grupy gatunków ze strefy łysogórsko-kostomłockiej. Okres pewnej stagnacji biotycznej w interwale przejściowym żywetu i franu był urozmaicony jedynie zdarzeniem epejrogenicznym. Rzutowało ono m.in. na przejściową poprawę cyrkulacji wód i rozwój bardziej bogatych zespołów bentosu w śródpłyciznowym obszarze chęcińskim. Wzrost rafy w centralnej strefie dymińskiej byl efektem rosnącego tempa transgresji we wczesnym franie oraz dopływu trzeciej fali imigrantów, w tym unikatowej biocenozy kopców mułowych typu kadzielniańskiego oraz rafotwórczych zaspołów stromatoporoidów i cjanobakterii. Ostateczny upadek rafy był następstwem połączonych ruchów eustatycznych i tektonicznych, zintensyfikowanych w trakcie wielkiego kryzysu późnofrańskiego.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 2-4; 87-182
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Taxonomic problems of some zonal species of the genus Palmatolepis and the correlation of the Frasnian of the East European Platform with conodont zonations
    Autorzy:
    Ovnatanova, Nonna S.
    Kononova, Lyudmila I.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/139312.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Timan
    Volga-Ural Region
    Rhenish Slate Mountains
    Frasnian Stage
    conodonts
    Standard Conodont Zonation
    Frasnian Zonation of Klapper
    Palmatolepis hassi
    Palmatolepis jamieae
    Region Wołga-Ural
    konodonty
    Palmatolepis
    Opis:
    Most of the Frasnian regional stages of the Ukhta region, South Timan, Russia, are composed of basinal deposits, however, the hassi and jamieae zones of the Standard Conodont Zonation cannot be easily recognised in this region. A revision of the previously elaborated succession of the Timan-Pechora associations revealed that the correlation problems are connected with the taxonomic interpretation of the zonal species Palmatolepis hassi and Palmatolepis jamieae. Analysis of the conodont collection of Professor W. Ziegler from the Rhenish Slate Mountains, Germany, especially from the interval encompassing the Lower hassi to Upper rhenana zones, has provided evidence of the lack of validity of the jamieae Zone as a separate stratigraphic unit. This statement is based on the composition of the jamieae and Lower rhenana conodont associations and the absence of P. jamieae near the lower boundary of the zone in the stratotype and other sections of the Rhenish Slate Mountains, becoming more common upsection. The correlation between the Timan-Pechora conodont associations III–XI, the Standard Conodont Zonation (Ziegler and Sandberg 1990) and the Frasnian Zonation (Klapper 1989; Klapper and Kirchgasser 2016) is suggested herein. The Domanikian Regional Stage corresponds to the punctata–Late hassi zones of the Standard Conodont Zonation and to Frasnian Zones 5–10. The boundaries of Frasnian Zones 8–9 need to be further specified in South Timan. The correlation between the Standard Conodont Zonation and the Frasnian Zonation of Klapper is elaborated.
    Źródło:
    Acta Geologica Polonica; 2020, 70, 1; 107-124
    0001-5709
    Pojawia się w:
    Acta Geologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies