Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "kolator" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
„Co moment wyglądałam łaski Pańskiej WM Pani i Dobrodziki" – korespondencja Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej, kasztelanowej krakowskiej z Joanną Gołyńską, ksienią jarosławskich benedyktynek jako przykład relacji klientalnych w czasach saskich
Autorzy:
Kicińska, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33331449.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
patron
client
collator
patron-client relations
Elżbieta Sieniawska
Joanna Gołyńska
Benedictine nuns of Jarosław
klient
kolator
relacje patron-klient
benedyktynki jarosławskie
dwór kobiecy
Opis:
W dawnej Polsce kobiety mocno angażowały się w działalność publiczną, a jednym z jej przejawów był sprawowany przez nie patronat religijny, który stanowił bardzo ważny element budowania więzi klientalnych. Znakomitym materiałem służącym do prześledzenia relacji pomiędzy daną patronką a jej duchowną klientelą są listy proszalne, w których pod pokładami rozbudowanej ceremonialności pojawiały się rzeczywiste cele i oczekiwania obu negocjujących ze sobą stron. W gronie owych zacnych kolatorek znalazła się również Elżbieta z Lubomirskich Sieniawska (zm. 1729), która wraz ze swym mężem Adamem Mikołajem (zm. 1726) dokonała wielu fundacji kościelnych. Pod opieką patronacką kasztelanowej krakowskiej znalazł się także konwent jarosławskich benedyktynek, w którym funkcję ksieni w tym okresie pełniła Joanna Gołyńska (zm. 1725). W przeanalizowanych listach, które wspomniana przełożona słała do swej dobrodziejki, przewija się kwestia relacji patronackich pomiędzy kolatorką a jej duchowną klientką oraz pojawiają się sprawy dotyczące codziennego funkcjonowania jarosławskiego konwentu. J. Gołyńska bezustannie narzekała na to, że nie ma za co utrzymać klasztoru, gdyż czasy, w których przyszło jej żyć, coraz bardziej pogrążają klasztor w długach i w ruinie. Warto zauważyć, że kierowane przez benedyktynkę proklamacje niejednokrotnie nie spotykały się z aprobatą, a nawet jakąkolwiek reakcją E. Sieniawskiej, co rzuca się cieniem na działalność kolatorską kasztelanowej krakowskiej. Mamy bowiem dowód na to, że nie każdemu proszącemu, a w tym wypadku klientowi duchownemu, Sieniawska, pomimo obowiązków wynikających z bycia patronką, mogła lub chciała w pełni pomóc.
In the old Poland, women were heavily involved in public activities, and one of its manifestations was the religious patronage they exercised, which was a very important part of building cliental ties. An excellent resource for tracing the relationship between a given patron and her clerical clientele are the begging letters, in which, beneath the layers of elaborate ceremonialism, the real goals and expectations of the two parties negotiating with each other were explained. Among these worthy collators was also Elżbieta Sieniawska, née Lubomirska (d. 1729), who, together with her husband Adam Mikołaj (d. 1726), contributed many church foundations. Under the patronage of the castellan of Kraków was also the convent of the Benedictine nuns of Jarosław, in which the position of abbess at that time was held by Joanna Gołyńska (d. 1725). The analysed letters, which the said superior sent to her benefactress, display the issues of patronage relations between the collator and her clerical client, and matters concerning the daily functioning of the Jarosław convent. J. Gołyńska incessantly complained about not having enough money to support the monastery, as the times in which she lived increasingly plunged the establishment into debt and ruin. It is noteworthy that the proclamations directed by the Benedictine nun often did not meet with approval or even any reaction from E. Sieniawska, which casts a shadow over the collator activity of the Kraków castellan's wife, for we now have proof that not every requester, or in this case religious client, could or would enjoy full support of Sieniawska, despite her duties as a patroness.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2023, 120; 241-260
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ignacy Dominik Radziszewski (1782–1853) i jego familia
Ignacy Dominik Radziszewski (1782–1853) and his Family
Autorzy:
Łyjak, Wiktor Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571067.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Biblioteka Jagiellońska
Tematy:
Ignacy Dominik Radziszewski
Zemborzyn
Felicja Wendorff
sędzia pokoju
kolator kościoła
magistrate
church collator
Opis:
Polish landed gentry was once the backbone of national tradition. Every family had among its members land owners, officers, priests, lawyers, and public servants. Ignacy Dominik Radziszewski (1782–1853) followed this tradition. He lead the life of a typical nobleman, though enriched by numerous events connected with the stormy history of Poland. Ignacy Radziszewski was above all a patriot ready to serve the highest values. This is why he took part in Napoleon’s campaigns, in the uniform of a Polish officer, and later helped to mobilise the armed forces during the November Uprising. Earlier, he studied law, which later in his life allowed him to achieve the honourable title of magistrate in his district. The author of this article also mentions other people connected with Radziszewski in different ways, beginning with friendly and familiar relationships, and ending in the professional ones. The historical sources which constitute a base for these reflections have been examined very carefully. This has allowed to display some genealogical intricacies concerning also persons who were not the protagonists of the events here related. These discoveries may result useful to the authors of future studies on the history of the land gentry of the Solec district.
Ziemiaństwo było niegdyś ostoją tradycji narodowej. Każda rodzina miała w swym gronie właścicieli dóbr, oficerów, duchownych, prawników czy urzędników publicznych. Nie inaczej było z Ignacym Dominikiem Radziszewskim (1782–1853). Jego droga życiowa była typowa dla szlachcica, jakkolwiek wzbogacona o liczne wydarzenia związane z burzliwymi dziejami Polski. Ignacy Radziszewski był przede wszystkim patriotą gotowym zawsze służyć w imię najwyższych wartości. Stąd jego udział w walkach prowadzonych przez Napoleona w mundurze oficera wojska polskiego, a później działania na rzecz organizacji sił zbrojnych w dniach Powstania Listopadowego. Wcześniej uczył się prawa, co po latach przyniosło mu zaszczytny tytuł sędziego pokoju w jego powiecie. W artykule pojawiają się inne osoby i osobistości związane z Radziszewskim. Wzajemne ich kontakty mają różnoraki charakter, począwszy od towarzyskich czy rodzinnych, a skończywszy na zawodowych. Baza źródłowa stanowiąca podstawę rozważań spenetrowana została bardzo starannie i dała przez to możliwość ukazania zawiłości genealogicznych związanych z osobami pojawiającymi się również na drugim planie relacjonowanych wydarzeń. Być może będzie to pomocne przy powstawaniu kolejnych opracowań na temat dziejów ziemiaństwa w powiecie soleckim.
Źródło:
Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej; 2015, 65; 5-46
0006-3940
2450-0410
Pojawia się w:
Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kolatorowie parafii unickiej diecezji brzeskiej w XVIII wieku
Collators of the Uniate Parish in the Brześć Diocese in the 18th Century
Autorzy:
Wereda, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955017.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kolator
parafie unickie
diecezja brzeska
patronat
collator
uniate parishes
Brześć diocese
patronage
Opis:
The article discusses the way the right of patronage in the parishes of the Uniate Brześć diocese worked in the 18th century. It describes the rights and duties of patrons, also called collators, the rules of their working and it analyses the personal composition of the class of legal protectors of parishes. In the 18th century the Brześć diocese had 305 parishes that were divided into 10 deaneries. The working of each parish was connected with the right of patronage. The patron (collator) had both privileges and duties resulting from this right. Introducing the candidate for the parish priest to the bishop, taking care of his salary and taking care of the condition of the church and its furnishings belonged to the patron's duties. In return for this the collator was entitled to have special privileges: he was remembered about in prayers, he had a special seat of honor in the church, priority over the others in processions and the right to put his coat of arms in the church. The right of patronage in the parishes of the Uniate Brześć diocese in the 18th century was enjoyed by the King (34%), the clergy (6%) and lay people (60%). Among the lay collators the Sapieha (26) and Radziwiłł (25) families patronized the greatest number of parishes. The right was hereditary. It had a close connection with ownership. It did not belong to the competence of the diocesan authorities.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 2; 113-143
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies