Temat: kościół na Śląsku - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Geneza kuracji Najświętszego Serca Pana Jezusa w gliwickiej dzielnicy hutniczej
The Origin of Curacy of the Most Sacred Heart of Jesus in the Smelting Quarter of Gliwice
Autorzy:: Górecki, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/595681.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: franciszkanie na Górnym Śląsku; Kościół na Górnym Śląsku; Gliwice; dwudziestolecie międzywojenne; duszpasterstwo;
Franciscans in the Upper Silesia; the Church in the Upper Silesia; Gliwice; the interwar period, pastoral care;
Opis:: Śląsk w pierwszej połowie XX w. boleśnie przeżywał rozłamy spowodowane powstaniami i plebiscytem. W tej części Górnego Śląska, która pozostała w granicach Niemiec, kładziono akcenty nie tylko na rozwój przemysłu, ale także starano się sprostać problemom demograficznym i społecznym, jakie niósł szybki wzrost ludności miast przemysłowych. Zjawisko coraz większej biedy wśród robotników stanowiło podatny grunt pod rodzące się niepokoje społeczne. Na tej płaszczyźnie aktywny był także Kościół katolicki głoszący hasła sprawiedliwego podziału dóbr i pokoju społecznego. Duże liczebnie parafie wymagały podziałów i tworzenia nowych wspólnot lokalnych, a duchowieństwu diecezjalnemu przychodziły z pomocą zakony i zgromadzenia zakonne, które od czasu zakończenia Kulturkampfu ponownie zakładały na Śląsku swoje placówki. W 1923 r. klasztor w Gliwicach założyli Bracia Mniejsi św. Franciszka z Asyżu z wrocławskiej prowincji św. Jadwigi. Po 123 latach nieobecności franciszkanie na nowo zadomowili się w Gliwicach. Już po roku poświęcono kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, na który zaadaptowano budynek byłej gospody hutniczej. W styczniu 1925 r. przy kościele ustanowiono nową placówkę duszpasterską. Na mocy dwustronnego porozumienia funkcjonowała ona jako kuracja złączona formalnie ze starą parafią św. Piotra i Pawła. Historia powstania gliwickiego klasztoru Franciszkanów i prowadzonej przez nich kuracji jest tematem niniejszego opracowania. Autor przybliża historię powstania i rozwoju gliwickiej dzielnicy hutniczej. Szybki rozwój przemysłu zaowocował wzrostem liczby gliwickich katolików. W tym celu duże liczebnie parafie wspierały ich podział, tworząc pomocne fundacje, jak Stowarzyszenie na rzecz Budowy Kościoła pw. Serca Pana Jezusa w dzielnicy hutniczej. Scharakteryzowane zostało również dzieło lokacji nowego klasztoru i prowadzonych prac budowlanych. Dzięki porozumieniu franciszkanów z parafią św. Piotra i Pawła możliwe było utworzenie nowej kuracji w styczniu 1925 r.
Silesia in the first half of the 20th c. painfully experienced rifts caused by uprisings in the plebiscite. In the part of Upper Silesia which remained within the borders of Germany stress was put not only on the development of industry, but also on solving demographic and social problems caused by the quickening increase in population in industrial towns. The phenomenon of greater and greater poverty among workers was a favourable ground for growing social unrest. The Catholic Church was also active on this plane by promoting ideas of just distribution of goods and social peace. The parishes with lots of members required division and the creation of new local communities and diocesan priests were aided by monastic orders and congregations, which since the end of the Kulturkampf restarted founding their posts. In 1923 a monastery was founded in Gliwice by Friars Minor of St. Francis of Assisi from the Wroclaw province of St. Hedwig. After 123 years of absence the Franciscans settled again in Gliwice. Already after a year the church of the Most Sacred Heart of Jesus was consecrated in an adapted building of former steelworkers’ inn. In January 1925 a new pastoral post was established at the church. Subject to bilateral agreement it functioned as a curacy linked formally to the old parish of St. Peter and Paul. The topic of the current paper is the history of origin of the monastery of Franciscan Friars in Gliwice and the curacy managed by them. The author outlines the history of origin and development of the smelting quarter in Gliwice. The quick development of industry caused an increase in the number of Catholics in Gliwice. Facing that fact numerous parishes supported their division creating helpful foundations such as the Association for Construction of the Church of the Most Sacred Heart of Jesus in the smelting quarter. The act of foundation of the new monastery and construction works have also been characterized. Creation of the new curacy in January 1925 was possible thanks to the agreement between the Franciscans and the parish of St. Peter and Paul.
Źródło:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2015, 35; 371-392
0137-3420
Pojawia się w:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Translacja i uposażenie kolegiaty w Raciborzu w 1416 roku. Przyczynek do dziejów Kościoła na Górnym Śląsku w średniowieczu
The Translation and Endowment of the Collegiate in Racibórz in 1416: A Contribution to the History of the Church in Upper Silesia in the Middle Ages
Gründung und Verlegung der Ratiborer Stiftskirche im Jahre 1416. Ein Beitrag zur Geschichte der oberschlesischen Kirche im Mittelalte
Autorzy:: Sperka, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27266853.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: Ratibor
Kirche in Schlesien
schlesische Fürsten
Johann II. der Eisern
Racibórz
kościół na Śląsku
książęta śląscy
Jan II Żelazny
church in Silesia
Silesian princes
John II Żelazny (the Iron
Opis:: Początki kolegiaty raciborskiej wiążą się ze skutkami wydarzeń, które rozegrały się w końcu XIII wieku na Śląsku, kiedy doszło do gwałtownego konfliktu między księciem wrocławskim Henrykiem IV Probusem a biskupem wrocławskim Tomaszem II, którego wsparli książęta opolscy. W 1288 roku biskup wrocławski, odwdzięczając się swoim sojusznikom za udzieloną pomoc, ale także jako ekspiację za zakończony spór, ufundował przy kaplicy zamkowej w Raciborzu kolegiatę pw. św. Tomasza Kantauryjskiego. Zapewniał jej także podstawy materialnego funkcjonowania, uposażając dziesięcinami ze stołu biskupiego. W latach ok. 1288—1292 wzniesiono na zamku imponującą gotycką kaplicę, gdzie znalazła siedzibę kapituła kolegiacka. W następnych latach kolegiata raciborska pozostawała pod opieką kolejnych książąt władających Raciborzem: syna Przemysława, Leszka, a później przedstawicieli czeskich Przemyślidów z linii opawskiej, którzy w 1337 roku przejęli księstwo raciborskie — Mikołaja II, a potem jego syna Jana I i wnuka Jana II Żelaznego. Książęta ci czynili kolejne fundacje na rzecz kapituły i jej zamkowej siedziby, zwiększając uposażenie i powołując nowe prebendy. W 1416 roku Jan Żelazny, za zgodą biskupa wrocławskiego Wacława, księcia legnickiego, przeniósł kolegiatę znajdującą się na zamku raciborskim przy kaplicy św. Tomasza Kantauryjskiego do kościoła parafialnego Wniebowzięcia NMP w mieście Raciborzu oraz ustanowił i uposażył tam prebendy dla prepozyta, dziekana, 12 kanoników i tyluż wikariuszy. Powodem przeniesienia było problematyczne usytuowanie kolegiaty przy niewielkiej kaplicy, która w tym czasie była już niewystarczająca w stosunku do rosnących potrzeb, zwłaszcza erygowania nowych prebend. Ponadto kanonicy i wikariusze mieszkający w mieście ze względu na codzienne zamykanie bram miejskiej i zamkowej mieli trudności z punktualnym odprawianiem nabożeństw. Nowe uposażenie kolegiaty raciborskiej składało się z części pochodzącej z czasów jej powołania (koniec XIII wieku) oraz z części ustanowionej na nowo. W 1416 roku książę erygował i uposażył nową kaplicę, natomiast w 1422 roku na nowo uposażył kustodię. Przeniesienie kolegiaty z kaplicy na zamku do miasta, do kościoła parafialnego pw. Wniebowzięcia NMP przez księcia Jana II Żelaznego niewątpliwie przyczyniło się do jej znacznego rozwoju w następnych latach. Kolegiata zyskała bowiem duże wsparcie ze strony władz i mieszczaństwa bogatego Raciborza.
Die Ursprünge der Ratiborer Stiftskirche sind mit historischen Ereignissen des späten 13. Jahrhunderts in Schlesien verbunden, als es zu einem gewaltsamen Konflikt zwischen dem Breslauer Herzog Heinrich IV. Probus und dem Breslauer Bischof Thomas II. kam. Im Jahre 1288 gründete der Bischof als Dank für die Hilfe seiner Verbündeten, aber auch als Sühne für den beigelegten Streit, bei der Burgkapelle in Ratibor die dem Heiligen Thomas Becket von Canterbury geweihte Stiftskirche. Darüber hinaus sicherte er die materiellen Grundlagen ihrer Tätigkeit, indem er die neugegründete Kirche mit Spenden aus bischöflichen Zehntabgaben finanzierte. In den Jahren 1288—1292 wurde auf der Burg eine imposante gotische Kapelle errichtet, in der das Stiftskapitel seinen Sitz fand. In den folgenden Jahren stand die Ratiborer Stiftskirche unter der Obhut von Herzögen, die über Ratibor herrschten, unter anderem Lestko von Ratibor — dem Sohn von Primislaus, und später auch von Vertretern der böhmischen Přemysliden aus der Troppauer Linie, die 1337 das Herzogtum Ratibor übernahmen — Nikolaus II., und danach seinem Sohn — Johann I. und seinem Enkel — Johann II. dem Eisernen. Die Herzöge errichteten zugunsten des Kapitels und dessen Burgsitzes weitere Stiftungen, indem sie sein Vermögen steigerten und neue Präbenden gründeten. Im Jahre 1416 verlegte Johann II. der Eiserne mit Zustimmung des Fürstbischofs von Breslau und Herzogs von Liegnitz— Wenzels II., das Stiftskapitel, das sich auf der Ratiborer Burg bei der Kapelle des Heiligen Thomas Becket von Canterbury befand, in die Stadtpfarrkirche Mariä Himmelfahrt von Ratibor. Dabei stiftete er dort Präbenden für den Propst, Dekan, 12 Kanoniker und ebenso viele Vikare. Der Grund für den Umzug war die problematische Lage der Stiftskirche bei einer kleinen Kapelle, die schon damals für die wachsenden Bedürfnisse, insbesondere in Bezug auf die Errichtung neuer Präbenden, nicht ausreichte. Außerdem war es für die in der Stadt lebenden Kanoniker und Vikare aufgrund der täglichen Schließung der Stadt- und Burgtore schwierig, die Gottesdienste pünktlich abzuhalten. Das Vermögen der neugegründeten Ratiborer Stiftskirche bestand aus einem Teil, der aus der Zeit ihrer ersten Gründung (Ende des 13. Jahrhunderts) stammte, sowie einem Teil, der neu gestiftet wurde. Im Jahre 1416 ließ der Herzog eine neue Kapelle errichten und 1422 stiftete er eine neue Custodia. Die Verlegung der Stiftskirche von der Burgkapelle in die Stadtpfarrkirche Mariä Himmelfahrt durch Herzog Johann II. den Eisernen trug zweifellos zu ihrer Weiterentwicklung bei, da sie in den folgenden Jahren von Stadtbehörden und Bürgern des reichen Ratibor wesentlich unterstützt wurde.
The beginnings of the collegiate church of Racibórz are associated with the effects of events that took place at the end of the thirteenth century in Silesia, i.e., the violent conflict between the Duke of Wrocław Henry IV Probus and the bishop of Wrocław Thomas II, who was supported by the Dukes of Opole. In 1288, the bishop of Wrocław, repaying his allies for the help they provided, but also as an expiation for the settled dispute, founded a collegiate church of St. Thomas Cantapurian at the chapel in Racibórz. He also provided it with a material for its functioning, endowing it with tithes from the bishop’s treasury. In the years around 1288—1292, an impressive gothic chapel was erected in the castle, where the collegiate chapter was located. In the following years, the collegiate church of Racibórz remained under the care of subsequent princes who ruled in Racibórz, the son of Przemysław, Leszek, and later representatives of the Czech Přemyslids from the Opava line, who in 1337 took over the Duchy of Racibórz. Nicholas II, and then his son John I and grandson John II Żelazny (the Iron). These princes made further foundations for the chapter and its castle seat, increasing the salary and establishing new prebends. In 1416, John II the Iron, with the consent of the bishop of Wrocław, Wacław, Duke of Legnica, moved the collegiate church located at the Racibórz Castle at the chapel of St. Thomas Cantapurai to the parish church of the Assumption of the Blessed Virgin Mary in the city of Racibórz and established and endowed there prebends for the provost, dean, 12 canons and as many vicars. The reason for the relocation was the problematic location of the collegiate church at a small chapel, which at that time was already insufficient for the growing needs, especially the erection of new prebends. In addition, canons and vicars living in the city, due to the daily closure of the city and castle gates, had difficulties with punctual celebration of services. The new salary of the Racibórz collegiate church consisted of a part from the time of its establishment (the end of the thirteenth century) and a part established anew. In 1416, the prince erected and planted a new chapel, while in 1422 he re-endowed the custody. The transfer of the collegiate church from the chapel in the castle to the town, to the parish church of the Assumption of the Blessed Virgin Mary by Prince John II the Iron undoubtedly contributed to its significant development in the following years. The collegiate church gained great support from the authorities and the bourgeoisie of rich Racibórz.
Źródło:: Średniowiecze Polskie i Powszechne; 2022, 14; 185-199
2080-492X
2353-9720
Pojawia się w:: Średniowiecze Polskie i Powszechne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Wiadomości o rudzkim opactwie cystersów – na podstawie dokumentu fundacyjnego z kapsuły czasu kościoła w Stanicy z 1802 r.
News about the Cistercians Abbey in Rudy – on the Basis of a Foundation Document from the Time Capsule of the Church in Stanica from 1802
Autorzy:: Górecki, ks. Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/595400.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: cystersi na Śląsku
opactwo cystersów w Rudach
kościół św. Marcina w Stanicy
Kościół na Górnym Śląsku na początku XIX w.
Cistercians in Silesia
the Cistercians Abbey in Rudy
St. Martin church in Stanica
the Church in Upper Silesia at the beginning of the 19th century
Opis:: On December 12, 2017, the cross with a ball was removed from the tower of the parish church of St. Martin in Stanica – the last temple built by the Cistercians Abbey in Rudy before its suppression in 1810. In the time capsule there was an occasional record, made on September 20, 1802. The author uses the discovered document and available studies about the abbey in Rudy to discuss the situation of the abbey at the beginning of the turbulent nineteenth century, as well as to characterize the personal condition of the convent. Next, the author describes the main stages of the construction of the church of St. Martin in Stanica on the basis of the dramatic history of the Napoleonic turmoil, using the chronicle of the last part of the document entitled: Our times worthy memories which we want to pass on to the future.
12 grudnia 2017 r. zdjęto krzyż z kulą z wieży kościoła parafialnego pw. św. Marcina w Stanicy – ostatniej świątyni zbudowanej przez opactwo cystersów w Rudach przed jego kasatą w 1810 r. W kapsule czasu znajdował się okolicznościowy zapis, sporządzony 20 września 1802 r. W oparciu o lekturę odkrytego dokumentu oraz dostępne opracowania na temat rudzkiego opactwa, autor omawia sytuację opactwa na początku burzliwego XIX w., a także charakteryzuje stan osobowy rudzkiego konwentu. W dalszej kolejności opisuje główne etapy budowy kościoła św. Marcina w Stanicy na kanwie dramatycznych dziejów zawieruchy napoleońskiej, posiłkując się kronikarskim zapisem ostatniej części odnalezionego dokumentu, zatytułowanej: Wspomnień godne nasze czasy, które na przyszłość przekazać chcemy.
Źródło:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 2; 165-189
0137-3420
Pojawia się w:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Franciszkańska kuracja Serca Pana Jezusa w Gliwicach w latach 1925–1945
The Franciscan Curacy of the Most Sacred Heart of Jesus in Gliwice in the years 1925–1945
Autorzy:: Górecki, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/595336.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: duszpasterstwo na Górnym Śląsku; górnośląscy franciszkanie; gliwickie parafie; Kościół na Górnym Śląsku w okresie narodowego socjalizmu; II wojna światowa na Górnym Śląsku;
pastoral work in Upper Silesia; Upper Silesian Franciscans; the parishes of Gliwice; the Church in the Upper Silesia during the Nazi regime; Second World War in Upper Silesia;
Opis:: Artykuł jest kontynuacją międzywojennej historii gliwickich franciszkanów i genezy powstania samodzielnej jednostki kościelnej w tzw. dzielnicy hutniczej, zamieszczonym w tomie 35 „Studiów Teologiczno-Historycznych Śląska Opolskiego” z 2015 r. Autor tym razem przybliża historię kuracji Serca Pana Jezusa w Gliwicach w latach 1925–1945. Od czasu jej ustanowienia gliwiccy franciszkanie prowadzili w tamtejszej dzielnicy hutniczej ożywioną pracę duszpasterską. Jej główne działania ukierunkowane były nie tylko na sprawowanie sakramentów, ale także na działalność społeczną wśród rodzin robotniczych. Po przybliżeniu statusu kuracji jako jednostki kościelnej, omówiono sylwetki duszpasterzy oraz wskazano na główne akcenty pracy duszpasterskiej i charytatywnej. Powołanie do życia tzw. związku parafialnego dla gliwickich parafii oraz prowadzone budowy kościołów w sąsiednich dzielnicach zahamowały dzieło budowy nowego kościoła, który wybudowano dopiero na przełomie XX i XXI w. Wiele ofiar ponieśli gliwiccy franciszkanie w okresie narodowego socjalizmu i II wojny światowej. Zakonników eksmitowano z większości ich pomieszczeń, ograniczając do minimum działania duszpasterskie. Mimo tego zakonnicy pozostali wśród wiernych. Towarzyszyli im także w trudnych miesiącach 1945 r. oraz w okresie powojennej transformacji i ponownego tworzenia wspólnoty parafialnej. Historia kuracji jest dobrym przykładem, w jaki sposób organizowano pracę duszpasterską w przemysłowych miejscowościach Górnego Śląska w okresie republiki weimarskiej i narodowego socjalizmu.
The article is a continuation of interwar history of Franciscans in Gliwice and the origin of an independent church unit in the so called Smelting Quarter, published in the volume 35 of “Theological-Historical Studies of Opole Silesia”. This time the author outlines the history of the curacy of the Most Sacred Heart of Jesus in Gliwice in the years 1925–1945. Since the time of its foundation the Franciscans of Gliwice had been conducting intense pastoral work in the local smelting quarter. The main aims of the pastoral work was not only administering sacraments, but also social activities among workers’ families. After the status of curacy as a church unit had been outlined, profiles of priests were discussed as well as main accents of charity and pastoral work. Setting up so called parish association for parishes in Gliwice and constructing churches in neighbouring quarters stopped the construction of the new church, which was not finished until the turn of the 21st century. Many losses were suffered by the Franciscans of Gliwice during the Nazi rule and the Second World War. The monks were evicted from most of their rooms limiting their pastoral work to the minimum. Despite this fact the monks remained among the congregation. They accompanied them also in the difficult months of 1945 and in the period of post-war transformation and the re-founding of the parish community. The history of the curacy is a good example of how pastoral work was organized in the industrial towns of Upper Silesia during The Weimar republic and the Nazi regime.
Źródło:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2016, 36, 2; 145-165
0137-3420
Pojawia się w:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Kaplice wschodnie kościoła cystersów w Henrykowie jako wyraz nowych zadań społecznych śląskich klasztorów mniszych w czasach baroku.
Eastern chapels of the Cistercian church in Henryków as an expression of new social functions of Silesian monk monasteries in the period of Baroque.
Autorzy:: Mikołajek, Zuzanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/560128.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Uniwersytet Wrocławski. Instytut Historii Sztuki
Tematy:: Barok na Śląsku
śląskie klasztory mnisze
Kościół cystersów w Henrykowie
Opis:: Two eastern baroque chapels in Henryków were erected from the very beginning to propagate faith what resulted in architectural and spatial disposition of east- ern part of the church. The northern chapel was created for the needs of the Holy Trinity brotherhood established in Henryków, whereas the southern chapel most probably gathered members of St. Joseph brotherhood who lived in the surround- ings of Henryków. The two small chapels, shaped analogically and symmetrically, are central buildings. They are an apparent extension of the church aisles, what was accentuated by two architectural means: firstly each of the chapels was given a vestibule of the same width as the aisle, secondly the entrance has a form of an arcade and the same width as the vestibule and the aisle. Especially in the case of the Holy Trinity Chapel this access to the aisle and a large size of the entrance, which allowed easy communication, appeared to be indispensable. On the occasion of great brotherhood celebrations there were crowds of worshippers coming to the church, who wanted to participate in masses celebrated in the chapel. Such a small interior however, would not have held everyone, so some of them remained in the aisle, participating in prayers and seeing the altar. Ideological programmes of the discussed chapels include contents propagated by the Holy Trinity brotherhood of Henryków and St. Joseph fraternity of Krzeszów. The altar paintings were satu- rated with mystic spirituality of mediaeval saint Bernard of Clairvaux, moreover emblematic fresco paintings with complicated symbolics in the Holy Trinity Chapel refer to many centuries of iconographic tradition of the Catholic Church. Architec- tural and spatial disposition of the eastern part of the church, transformed in the age of Baroque in regard of the needs of laity, and ideological expression of the two outermost chapels reflect the change of duties and tasks of monk monasteries after The Council of Trent.
Źródło:: Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego; 2009, 4(14); 30-47
1896-4133
Pojawia się w:: Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Cenny zabytek architektury drewnianej na Ziemi Śląskiej
Autorzy:: Szymański, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/535419.pdf
Data publikacji:: 1956
Wydawca:: Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:: kościółki drewniane na Śląsku
drewniane zabytki Śląska
kościół w Pniowie
kościół w Chechle
Źródło:: Ochrona Zabytków; 1956, 3; 191-193
0029-8247
Pojawia się w:: Ochrona Zabytków
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Ambony typu lubiąskiego i lubiąsko-głogowskiego w sztuce barokowej Śląska oraz Wielkopolski. Geneza, ewolucja i migracja form.
Autorzy:: Kolbiarz, Artur
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1038006.pdf
Data publikacji:: 2020-12-17
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: rzeźba barokowa na śląsku
rzeźba barokowa w wielkopolsce
kościół
klasztorny w lubiążu
matthias steinl
jean le pautre
Opis:: Zaprojektowana przez Matthiasa Steinla kazalnica z cysterskiego kościoła opackiego w Lubiążu była dziełem przełomowym dla rozwoju nowożytnych ambon na Śląsku. Jej popularność zaowocowała szeregiem repetycji, w których skala podobieństw i różnic względem pierwowzoru pozwala wprowadzić podział replikacji zabytku na dwa zbiory. Pierwszy dotyczy dzieł parafrazujących formy ambony lubiąskiej wzniesionych na przełomie XVII/XVIII w. i zasięgiem obejmuje centralny oraz południowo-wschodni fragment Dolnego Śląska, a także południowo-zachodnią część Górnego Śląska. W jego popularyzacji znaczącą rolę odegrał mecenat arystokracji śląskiej (zarówno świeckiej, jak i duchownej), patronat zakonów, a także ośrodek artystyczny we Wrocławiu. Drugi zbiór obejmuje zabytki łączące koncepcje lubiąskie z pomysłami zawartymi w ambonie z kolegiaty w Głogowie. Budowane w 2. ćw. XVIII w., zasięgiem objęły głównie pogranicze śląsko-wielkopolskie. W tym przypadku rolę ośrodka propagującego wzorzec najprawdopodobniej spełniał Głogów.
Źródło:: Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2020, 56, 2; 301-334
1234-4214
Pojawia się w:: Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki