Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "knowledge of God" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 21
Tytuł:
Poznanie niewyraźne Boga ("cognitio confusa") – Tomasz z Akwinu i Kartezjusz
Confused cognition of God ("cognitio confusa") – St. Thomas Aquinas and Descartes
Autorzy:
Zembrzuski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/452593.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
Tomasz z Akwinu
Kartezjusz
poznanie niewyraźne
naturalne poznanie Boga
poznanie Boga przez łaskę
poznanie Boga w chwale
Thomas Aquinas
Descartes
unclear cognition
natural knowledge of God
knowledge of God by grace
knowledge of God in glory
Opis:
A man has a natural need for cognition of causes, particularly when he perceives reality, which is an effect of someone’s action. Aristotle, when describing a philosopher (the wise man), emphasizes that he’s a person, who has knowledge about all things (as far as possible) and cognitions of things, which are difficult to cognire and also knows causes, which are cognizable at most. But whether it’s possible recognition of causes and the paradigm of realistic philosophy nowadays, when we inherit principles of Cartesian Philosophy in our mindset and culture? When is everything unclear, inaccurate or mysterious regard as false? And when only mathematical clearness preserves state of knowledge and certainty? Therefore the problem of unclear cognition is so significant. This issue was prepared by St. Thomas Aquinas, who on that basis considered question of cognition of God. Descartes, however, completely negated this kind of cognition and built ‘boundary sign’ for the truth of the cognition. It seems that reinstatement of the right place of confused cognition and its protection in philosophy is possible inasmuch as it is still possible cognition of reality, i.e. cognition of thing-in-itself. A wonderment (admiration), which was the beginning of philosophy (because it express confused cognition of world) in post-Cartesian paradigm of reflection is unconvincing – the essence of the philosophy is purely and simply clear thinking. But emphasize the role of confused cognition is not a recognition it as sufficient and only way to perfect knowledge. Emphasizing confused knowledge is an objection to the thesis of the possession of only excellent knowledge and in the act, and objection to the claims that deny the potentiality and potency of knowing reality. If so, there would be no compromise statement that for the beliver the existence of God is obvious and for non-beliver non-existence of God is equally obvious.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2013, 2; 137-153
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Ephraim is a Cake Not turned”: the Fruits of the False Knowledge of God According to Hos 7:8-16
Autorzy:
Balla, Ibolya
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2089733.pdf
Data publikacji:
2022-07-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Book of Hosea
Knowledge of God
Israel’s folly
Literary devices
Opis:
The document of the Pontifical Biblical Commission, called What is man? A Journey through Biblical Anthropology points out in Chapter 1 (“The Human being created by God”), par. 33 that “[t]he failure to recognise the ‘created’ nature of the human being is made explicit in history as an arrogant presumption…” (46) and in par. 34 that “[a]n extraordinary endowment of intelligence, wealth and power gives the human being the illusion of being equal to God. To expose this deception of conscience the Lord predicts the inglorious end of the arrogant” (47). Many of the critiques and prophecies of Hosea are proclaimed in a period of Israelite history which reflects false and arrogant presumptions of the people of God. During the reign of Jeroboam II (ca. 784–753 BC) Israel experienced economic growth, territorial expansion and peace with the Arameans and the Judeans. However, especially following the Syro-Ephraimite war (734–732 BC) it became clear that Israel’s political and military manoeuvres and his trust in his own strength can only lead to disaster. This is one of the recurring messages of Hosea who points out that the only way to stand is to believe and trust in God alone. Many of his images and concepts describe Israel’s false beliefs and presumptions which are based on the erroneous knowledge of God. Hos 7:8-16 can be read as an essence of this message. Its literary devices and notions emphasize that while Israel appears to be potent, he is in fact impotent, the undiscerning nation’s “strength” is withering away. Israel seems wise and knowledgeable when he is in fact unwise and does not know the way of life. In the context of the entire book this passage affirms that the basis of the relation of God and Israel is always the right knowledge of him which entails the right knowledge of the self and of its place in the universe. One of God’s greatest mercies for creation and Israel is that he is available, he can be sought, found and known through his words and deeds. Hosea as the mediator of God conveys to Israel that they can call upon God, seek him and know him. While his message is for a special historical period and circumstances, it is relevant for all ages when humans ignore their created nature and aspire to be powerful, self-sufficient, intelligent in economic, scientific, political and military matters.
Źródło:
The Biblical Annals; 2022, 12, 3; 353-368
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Логоси у вченні св. Максима Ісповідника як епістемологічні принципи стосунку Бога з людиною і світом
Logoi in st. Maximus the Confessor as epistemological principles of relationship between God and the world
Autorzy:
Hupalo, Mariia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613289.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
logoi
knowledge of God
epistemological principles
natural contemplation
activity ad extra
participation
Opis:
The knowledge of God and mystical union with Him is intimately connected with the concept of divine transcendence and immanence, His complete hiddenness, unknowability and, at the same time, his participatedness, grace and economical coming-out toward creature. Interrelatedness of these lies at the core of St. Maximus the Confessor’s concept of logoi. In this article we focus on how the principles of creation and participation of creature in God function as epistemological principles, according to which man can contemplate God in creatures and then move forward to direct contemplation and deifying participation in God. Special attention is paid to understanding logoi as an activity of God’s essence ad extra toward the created otherness. This activity brings existence, sense and identity to created beings and thus can be not only participated, but also known through natural contemplation.
Poznanie Boga і mistyczne zjednoczenie z Nim jest ściśle związane z koncepcją Bożej transcendencji i imanencji, Jego doskonałej skrytości, niepoznawalności i jednoczesnej otwartości dla naszego uczestnictwa w Nim, łaski i ekonomicznego wyjścia na zewnątrz – do stworzenia. Ich tajemnicza jedność jest rdzeniem doktryny o logoi u św. Maksyma Wyznawcy. Niniejszy artykuł zwraca uwagę na funkcjonowanie zasad stworzenia i uczestnictwa stworzenia w Bogu. Są to zasady epistemologiczne, przez które człowiek może kontemplować Boga w stworzeniach, a potem przejść do bezpośredniej kontemplacji і ubóstwiającego uczestnictwa. Szczególną uwagę zwrócono na pogląd, że logoi są działalnością Bożej esencji w kierunku stworzonej odmienności, ad extra. Działalność Boga udziela istnienia, sensu i tożsamości istotom stworzonym, dlatego człowiek nie tylko może w niej uczestniczyć, ale i poznawać przez kontemplację natury.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 67; 149-165
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Божественні енергії та богословський метод у вченні св. Григорія Палами
Boskie energie i metoda teologiczna w nauczaniu św. Grzegorza Palamasa
Autorzy:
Hupalo, Mariia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612165.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
essence-energies distinction
knowledge of God
antinomy
mysticism
Tabor light
uncreated energies
experience
enupostaton
Opis:
Gregory Palamas’ theory of divine uncreated energies is closely connected with his defence of Hesychastic prayer and mysticism of the Tabor light. His first and immediate goal was to articulate the possibility of theosis and participation in divine life and glory as well as the chance for a man to become God-like, though not in his essence, but by God’s grace. Mysticism and doxology, communion with God is for Palamas the only adequate context of God’s self-manifestation and man’s reception of this self-presenting. This article is aiming at presenting some glimpses at the personalist and existential aspects of St. Gregory Palamas’ theology on the essence-energies distinction and Hesychast experience of the uncreated light.
Teoria Grzegorza Palamasa o niestworzonych energiach Boskich jest ściśle związana z jego obroną modlitwy hezychastycznej i mistyki światła Taborskiego. Jego pierwszym i głównym celem było to, aby wyartykułować możliwość przebóstwienia człowieka i jego uczestnictwa w życiu i chwale Boga, a także szansę upodobnienia do Boga – nie w Jego istocie, ale przez Jego łaskę. Mistycyzm i doksologia, wspólnota z Bogiem jest dla Palamasa wyjątkowo odpowiednim kontekstem dla Boskiego samo-objawienia jak również recepcji Bożego zjawiska przez człowieka. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie niektórych elementów wymiaru personalistycznego i egzystencjalnego teologii św. Grzegorza Palamasa w aspekcie rozróżnienia między istotą a energiami w Bogu, jak również w aspekcie hezychastycznego doświadczenia niestworzonego światła.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 69; 219-240
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The knowledge of the triune God according to Isidore of Pelusium
Wiedza o trójjedynym Bogu według Izydora z Peluzjum
Autorzy:
Artemi, Eirini
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612499.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Izydor z Peluzjum
Trójjedyny Bóg
Chrystus
wiedza o Bogu
Isidore of Pelusium
Triune God
Christus
knowledge of God
Opis:
Bóg jest niepojęty i ten fakt musi być zaakceptowany przez każdy umysł ludzki. Możliwe jest jednak poznanie Go poprzez Jego dzieła, ale do tego niezbędny jest wolny od grzechu umysł i posiadanie takich cnót, jak mądrość, sprawiedliwość, miłość i wiara. Tylko wtedy Bóg będzie mógł „mieszkać” i „przechadzać się” w nas, i da nam szansę spotkania Go. Izydor z Peluzjum porównuje prawdziwą wiedzę o Bogu do „wina”, co wynika z obecności wcielonego Boga Logosu na Ziemi i objawienia jego nauczania. Ponieważ Pan opisuje siebie jako winorośl, pewność wiedzy o Nim jest nazywana „winem”. Bóg jest Jeden i Trójjedyny. Dowód ten pochodzi z Biblii. Peluzjota wyjaśnia, że liczba pojedyncza w Biblii, która jest używana odnośnie Boga, odnosi się do wszystkich trzech Osób Bożych, które są współistotne, liczba mnoga zaś odnosi się do hipostazy Boga w Trójcy Jedynego. Izydor podkreśla, że znajomość Boga wymaga wielkiej dojrzałości duchowej i mądrości. Wiara ludzi we wcielone Słowo Boże objawia się pośród Boga w Trójcy Jedynego i pomaga racjonalnemu stworzeniu wspiąć się do rzeczywistości niebieskiej i „rozmawiać” z Bogiem. Osoba przyodziana godłem prawdziwej wiedzy o Bogu, danej jej przez światło Ducha Świętego, czyni ją zdolną do walki z tymi, którzy nadużywają prawd doktryny Kościoła.
Źródło:
Vox Patrum; 2014, 61; 327-342
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Afektywne poznanie Boga
The Affective Knowledge of God
Autorzy:
Moskal, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013157.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
epistemologia przekonań religijnych
afektywne poznanie Boga
poznanie Boga przez miłość
epistemology of religious beliefs
affective knowledge of God
knowing God through love
Opis:
The affective knowledge of God is this kind of knowledge that follows human affection. This knowledge comes about on two levels: on the natural human inclination to God and on the religious level of man’s orientation towards God. What is the nature of the affective knowledge of God? What does the passage of ex affectu circa divina in intellectum consist in? It seems that there are three matters:– firstly, since there is a natural inclination towards God in man (desiderium naturale vivendi Deum), man will be “restless” as long as he does not recognise or find God,– secondly, who loves God gains a new and more profound knowledge of Divine matters through con-naturalness and inclination,– thirdly, as a result of meeting with God and unification with Him, man experiences certain subjective states that cannot be expressed in words.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2008, 56, 2; 199-207
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świat stworzony drogą do poznania Boga (Rz 1,19-20)
The Created World as a Way to Know God (Rom 1:19-20)
Autorzy:
Ordon, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621316.pdf
Data publikacji:
2017-05-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
św. Paweł
Księga Mądrości
List do Rzymian
poznanie Boga
St. Paul
Book of Wisdom
Letter to the Romans
knowledge of God
Opis:
W analizowanym tekście Rz 1,19-20 św. Paweł stwierdza, że ludzie są zdolni do poznania prawdziwego Boga i taką wiedzę faktycznie posiadają. Zdobywają tę wiedzę dzięki posiadanym naturalnym zdolnościom poznawczym oraz dostrzegalnym w świecie przyrody skutkom stwórczego działania Bożego. Poznanie to nie dokonuje się nie tylko na drodze logicznego wnioskowania przyczynowego, lecz także na drodze intuicji, czyli wewnętrznego doświadczenia, płynącego z refleksji nad różnorodnością istniejących bytów, potęgą sił przyrody, harmonią dostrzegalną w naturze, budzącą podziw mądrością, widoczną w konstrukcji otaczającego świata. 
In the analyzed text, Rom 1:19-20, St. Paul states that people possess both the ability and the opportunity to know the true God, and they indeed actually achieve this knowledge. They acquire it thanks both to their own natural cognitive abilities and to the visible effects of God’s creative action in the natural world. This knowledge is not the product of a logical causal inference (i.e. from an effect back to its cause), but rather of intuition, which is an inner experience. It is rooted in reflection – but does not exclude reason – about the diversity of existing creatures, about the power of the forces of nature, the harmony perceptible in the natural realm, and the wisdom evident in the amazing design of the surrounding world.
Źródło:
Verbum Vitae; 2017, 31; 171-188
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The way of ἀνάλυσις: Clement of Alexandria and the Platonic tradition
Autorzy:
Jugrin, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/431195.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Clement of Alexandria
Platonic tradition
knowledge of God
abstractive way
analysis
aphairesis
silence
Klemens Aleksandryjski
tradycja Platońska
wiedza o Bogu
analiza
afareza
cisza
Opis:
In Clement of Alexandria, the three ways of knowing God appear implicitly in the form: the way of analogy, the way of negation (in the mathematical version), and the way of eminence. A basic aspect of the negation appears as an expression of Clementine criticism on anthropomorphism. The Platonic traditional model of via negativa is related to the mathematical theory of abstraction and is defined as a denial of the material things in order to reach the contemplation of God through pure mind: “we start by abstracting the surface, and we are left with the line; we abstract the line, and we are left with the point; we abstract the point, or strictly speaking the monad, and we are then precipitated into the greatness of Christ” (Stromateis V.11.71.2). Clement of Alexandria is, also, one of the authors who emphasize silence and prayer as having great importance in the knowledge process. The cessation of the activity of the senses leads to the supreme state of contemplation with a pure mind. Silence becomes, in this way, a symbol of God, and knowledge – not a matter of speaking, but of being.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2016, 52, 2; 71-94
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Thomistic Themes in Joseph Ratzinger/Benedict XVI’s Theology
Wątki tomistyczne w teologii Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
Autorzy:
Blanco-Sarto, Pablo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20433634.pdf
Data publikacji:
2022-07-26
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
anthropology
gnoseology
knowledge of God
theological method
relations between faith and reason
act of faith
antropologia
gnoseologia
poznanie Boga
metoda teologiczna
relacje między wiarą i rozumem
akt wiary
Opis:
Among many other sources, Ratzinger received his formation from the “three great masters” – Augustine, Bonaventure and Thomas Aquinas. While rejecting an unpersonal and essentialist scholasticism, he recognizes the authority of Aquinas – seen through an “Augustinian Thomism” – in anthropology, the doctrine of grace and creation, as well as in the nature of the act of faith and the method of theology. The German theologian tries to make the ontological perspective compatible with the historical-salvific perspective, the personalist perspective with the metaphysical point of view. In the synthesis between faith and reason, philosophy and theology, Ratzinger finds in Aquinas a good model, which is based not only on the order of grace but also on the order of creation.
Spośród wielu autorytetów Ratzinger otrzymał swoją formację od „trzech wielkich mistrzów”: Augustyna, Bonawentury i Tomasza z Akwinu. Odrzucając nieosobową i esencjalistyczną scholastykę, uznaje on autorytet Akwinaty – postrzegany poprzez „tomizm augustiański” – w antropologii, doktrynie o łasce i stworzeniu, a także w naturze aktu wiary i metodzie teologicznej. Niemiecki teolog stara się pogodzić perspektywę ontologiczną z perspektywą historyczno-zbawczą, perspektywę personalistyczną z metafizyczną. Na potrzeby syntezy wiary i rozumu, filozofii i teologii Ratzinger znajduje u Akwinaty dobry model, który opiera się nie tylko na porządku łaski, ale także na porządku stworzenia.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2022, 30, 1; 35-66
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieskończoność Boga u Orygenesa: przyczyna wielkiego nieporozumienia
The infiniteness of God in Origen: a great misunderstanding
Autorzy:
Mrugalski, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612720.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
nieskończoność Boga
moc Boga
wiedza Boga
filozofia patrystyczna
Orygenes
Filon z Aleksandrii
Klemens z Aleksandrii
wpływ greckiej filozofii na chrześcijaństwo
Platon
Arystoteles
Plotyn
the infiniteness of God
the power of God
the knowledge of God
patristic philosophy
Origen
Philo of Alexandria
Clement of Alexandria
the influence of Greek philosophy on Christianity
Plato
Aristotle
Plotinus
Opis:
Many historians of ideas – philosophers and theologians – believe that the first thinker to introduce the concept of a positive understanding of the infiniteness of God was Plotinus. In Greek philosophy, however, something infinite was understood as “unfinished” and therefore “imperfect”. All the same, according to many scholars, Christianity took the concept of the infiniteness of God precisely from the founder of neo-Platonism. One of the reasons for which researchers of the doctrines of the ancient world persist in this thesis even today is the fact that, in the writings of Origen – who lived at the time of Plotinus – we find the expressions which might give readers the impression that God’s power is finite, since God brought into existence a finite number of created beings. This article argues that this widely-held interpretation is wrong. Philo and Clement, a Jewish and a Christian thinker, both of Alexandria – from whose doctrines Origen borrowed abundantly – wrote of an infinite God before Origen did. In the surviving works of Origen, moreover, he nowhere states explicitly that God’s power is finite, although it is true that, according to him, God created a finite number of creatures. The controversial thesis of a finite God is found only in fragments written by ancient critics of Origen’s teaching. A detailed analysis of Origen’s own original pronouncements on the nature, power and knowledge of God leads one to the conclusion that the fragments that have led many historians of ideas into confusion, either do not represent the views of Origen himself or present Origen’s teachings inaccurately. Moreover, in Origen’s surviving Greek writings, we find the term ¥peiron used in reference to God. This is precisely the term used by Greek philosophers to designate infinity. We may posit, then, that the concept of the infiniteness of God, positively understood, was born of the encounter of Greek philosophy with the Bible – that is, with the Jewish and Christian doctrines of the first centuries of the common era. Origen, who came slightly later, continued the thought of his predecessors and does not contradict them anywhere in his surviving works. What remains to be examined is the question of whether Plotinus himself made use of the work of Jewish and Christian thinkers in forming his doctrine of an infinite God, rather than those thinkers leaning on Plotinus, as is usually assumed.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 67; 437-475
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ Moliny (i Suáreza) na myśl Jakuba Arminiusza (1559-1609)
The Impact of Molina (and Suárez) on the Thought of Jacob Arminius (1559-1609)
Autorzy:
Dorocki, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601581.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jakub Arminiusz
Franciszek Suárez
Luis de Molina
doktryna Boga
relacja między ludzką wolnością a Bożą wiedzą
scientia media
protestancka scholastyka
soteriologiczny personalizm
Jacob Arminius
Francis Suárez
Louis de Molina
doctrine of God
relation between human freedom and the knowledge of God
protestant scholasticism
soteriological personalism
Opis:
Artykuł podejmuje problematykę jezuickich źródeł myśli Jakuba Arminiusza. W pierwszej części autor przedstawia argumenty uczonych (Eefa Dekkera, Richarda A. Mullera), którzy zaproponowali suárezańsko-molinistyczną interpretację Arminiusza. Głównym powodem ich poglądów są podobieństwa pomiędzy holenderskim reformatorem i jezuickimi teologami. Owe podobieństwa odnoszą się zasadniczo do próby pogodzenia ludzkiej wolności z Bożą wiedzą. Na drodze tego zabiegu lejdejski profesor miałby zwrócić się ku koncepcji scientia media. W drugiej części zaprezentowano niemolinistyczne odczytanie Arminiusza. Ta perspektywa wychodzi od tomistycznej doktryny Boga i teologii stworzenia holenderskiego reformatora (William G. Witt), dowodząc, iż molinizm jest z nimi sprzeczny, zwłaszcza przez wzgląd na chęć uniknięcia teologicznego determinizmu przez Arminiusza. Innym ważnym faktem, zauważonym przez F. Stuarta Clarka, jest soteriologiczny personalizm lejdejskiego profesora, objawiający się w jego rozumieniu w relacji łaska – wolna wola czy też Duch Święty – człowiek. Ten personalizm nie został wywiedziony z nauczania Suáreza i Moliny, tak więc dość niepewne jest to, że odzwierciedlał ich opinie na temat zgodności łaski i wolnej woli. Wszystko to prowadzi do konkluzji, iż Arminiusz powinien zostać uznany za semimolinistę.
The article undertakes the issue of Jesuit’s sources of Jacob Arminius’ thought. In the first part, the author presents arguments of scholars(Eef Dekker, Richard A. Muller), who proposed the suárezian-molinist interpretation of Arminius. The main reason of their views lays in the similarities between the Dutch reformer and the Jesuit’s theologians. These similarities mainly relate to an attempt to reconcile human freedom with God’s knowledge. On the way of this exertion, the Leiden professor would have to turn toward the concept of scientia media. In the second part the author shows a non-molinist understanding of the Arminius’ thought. This perspective is coming from the Thomistic doctrine of God and theology of creation of Dutch reformer (William G. Witt), proving that molinism contradicts with them. Especially for the sake of Arminius’ desire to avoid the divine determinism. Another important fact, noted by F. Stuart Clarke, is the soteriological personalism of the Leiden professor, which is revealed by his comprehension of the relation grace-free will or Holy Spirit-man. This personalism was not derived from the teaching of Suárez and Molina, so it is quite uncertain whether it reflects their opinions about concordance of grace and free will. All of this leads to a conclusion that Arminius should be considered as semi-molinist.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2016, 10, 1; 225-240
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawda i pewność jako węzłowe kategorie epistemologii Jamie L. Balmesa
The Truth and Certainty as Nodal Categories in Jaime L. Balmes’ Epistemology
Autorzy:
Tupikowski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012916.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawda
pewność
teoria poznania
oczywistość
Bóg
truth
certainty
theory of knowledge
self-evidence
God
Opis:
In Balmes’ philosophical thought a significant – it seems – co-dependence is revealed, a peculiar logic of consequence that is sketched already in the starting point of his eclectic philosophy. First it is being given in purely common-sense, popular cognition (it is not quite the realism that is presented by St Thomas Aquinas, although Balmes clearly sympathizes with him). From this common-sense background (which is the influence of Reid’s thought) Balmes’ epistemology stems (here, in turn, Cartesian and Leibnitzian origins of his thought are revealed), whose foundation is not consistently realistic, either, and it rather tends towards philosophy of consciousness (philosophy of the subject). And finally, a significant role is played here by Balmes’ concept of the truth – ontic (the concept of being) and logical (epistemology). His discourse is unified by the concept of God as the first Cause of beings, the ultimate source of clarity and certainty of cognition, the ultimate justification (objective and subjective) of the obviousness of the truth, and in the end – the aim, to which the world of things and persons is heading. So, the basic categories of Balmes’ whole neo-scholastic epistemology are “the existence of God” as, in fact, the only guarantee of the truth and certainty, and “human consciousness” as a necessary condition of the possibility to recognize various types of obviousness. 
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2010, 58, 1; 263-279
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poznanie i metoda w teologii. Zasady podstawowe w ujęciu Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
Knowledge and Method in Theology. Basic Principles according to Joseph Ratzinger (Benedict XVI)
Autorzy:
Szymik, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233583.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
poznanie teologiczne
poznawalność Boga
epistemologia teologiczna
Liber naturae
sequela Christi
chrystocentryzm teologicznego poznania
theological knowledge
knowledgability of God
theological epistemology
Christocentrism of theological knowledge
Opis:
The most characteristic trait of Pope Benedict XVI’s epistemological and methodological principles is his tendency to a synthesis and a kind of balance: natural and intuitive that results from his respect for the Truth. We approach this Truth by various ways of complimentary human efforts. If Benedict XVI speaks about the return to sources, he does not make any period of the history of the Church and theology absolute; he warns us against excessive “archeologisation” and “modernisation.” If he proposes a “research system”, he also proposes patience and equilibrium, “internal” direction and internal consequences of thinking (any “externality” appears banal and empty). He proposes “chain bonds” (of epochs, positions, and evolution of thinking) and dialectic holism (only pluralism that is referred to the unity of truth is great). One should notice questions and needs of the present time, but they cannot make up the criterion of answers. The point is to strike a proper balance of emphases between the past and the present. All this deals with the Church and theology whose mission is internally identical, that is the knowledge of God.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2010, 2; 49-65
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Школа старости" в наследии яна Амоса Коменского
Autorzy:
Марчукова, Светлана
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1826597.pdf
Data publikacji:
2020-02-06
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
John Amos Comenius
the school an old age
the trinity
rational
emotional and intuitive aspects of the knowledge of the world
God and man
Opis:
The article is devoted to the basic provisions and the current value of the doctrine of the "school an old age" in Comenius heritage. For the study indicated problems the author uses the methodological principle of trinity, designed to help achieve a balance between the rational, emotional and intuitive aspects of knowledge. The semantic field of the system are considered the triad of three works of Comenius, Labyrinth of the World and Paradise of the Heart, Pampediya and The only thing you need.
Źródło:
Conversatoria Litteraria; 2017, 11; 397-409
1897-1423
Pojawia się w:
Conversatoria Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The religious knowledge and mystical experience by Origen
Poznanie religijne oraz doświadczenie mistyczne u Orygenesa
Autorzy:
Popa, Irineu
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1394567.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Origen
divine communion
image of God
religious knowledge
mystical experience
Orygenes
wspólnota z Bogiem
obraz Boży
poznanie religijne
doświadczenie mistyczne
Opis:
In this study we shall attempt to discover the most important aspects from Origen’s doctrine and his mysticism. Also, we aim to give some solution, from the orthodox point of view, to the problem of the doctrinal errors of Origen. Therefore, in our first part we have made a short analysis about the problem of God and man in the experience of divine communion. Here we can find the anthropological terminology used by Origen in his writings. The second part of our study follows the progress of man from image to the resemblance with God. In this respect, Origen says that “the Father is the Light which reflects the Son, like the Psalmist says: «in your light we will see light»”. Man experience in the inner living of grace is the third part of our research. In the last chapter, we address the question: “Is Origen a heretic?” This way, we emphasize his doctrinal contribution to the start of the Church’s teaching through his anthropological terminology. On the other hand, Origen had made some doctrinal errors, which are identified in the memory of the Christian Church.
W niniejszym studium autor podjął się próby dotarcia do najważniejszych aspektów mistycznej nauki Orygenesa. Jednocześnie wskazał pewne rozwiązania dotyczące jego błędów doktrynalnych widziane z perspektywy prawosławnej. W pierwszej części opracowania dokonano krótkiej analizy kwestii Boga i człowieka w doświadczeniu boskiej komunii, co pozwoliło ukazać terminologię antropologiczną obecną w pismach Orygenesa. Z kolei część druga artykułu dotyczy ewolucji postrzegania człowieka z „bycia obrazem” do „bycia podobnym Bogu”. W tym kontekście Orygenes zauważa, że „Ojciec jest światłem, które oświeca Syna, zgodnie ze słowami psalmisty: «w Twoim świetle oglądamy światło»”. Trzecią część opracowania streszczają słowa: „w swym wnętrzu człowiek doświadcza życia łaski”. W ostatnim paragrafie autor podjął się próby odpowiedzi na pytanie: Czy Orygenes był heretykiem?, gdzie dowartościował doktrynalny wkład tego wielkiego pisarza w początkową naukę Kościoła, wskazując jednocześnie na szereg błędów, jakich się Orygenes nie ustrzegł.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2015, 35; 67-82
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 21

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies