Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "knee arthroplasty" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Zastosowanie własnej skali oceny sprawności sensomotorycznej u pacjentów z gonartrozą i po endoprotezoplastyce stawu kolanowego
    Usefulness of a new sensorimotor control scale in patients with gonarthrosis and after total knee replacement
    Autorzy:
    Słupik, Anna
    Kowalski, Marcin
    Białoszewski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437600.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    propriocepcja
    endoprotezoplastyka stawu
    kolanowego
    aloplastyka
    choroba zwyrodnieniowa sensomotoryka
    kontrola sensomotoryczna
    proprioception
    total knee replacement
    arthroplasty
    knee osteoarthritis
    sensorimotor system
    sensorimotor control
    Opis:
    Wstęp. Coraz większą uwagę w praktyce klinicznej zwraca się na ocenę sprawności sensomotorycznej jako istotnego czynnika determinującego powrót funkcji. Celami niniejszej pracy były: ocena wpływu uszkodzeń związanych z zaawansowaną gonartrozą na zmianę czucia głębokiego i kontroli sensomotorycznej stawu kolanowego, porównanie wyników uzyskanych we własnym teście kontroli sensomotorycznej z obiektywnymi metodami oceny czucia głębokiego, analiza zależności pomię- dzy poziomem czucia głębokiego i sprawnością układu sensomotorycznego a pomiarami stosowanymi w praktyce klinicznej. Materiał i metody. Ocenie poddano grupę osób zdrowych (grupa kontrolna, n=74), grupę pacjentów z chorobą zwyrodnieniową IV st. (grupa 1, n=67) oraz pacjentów po endoprotezoplastyce stawu kolanowego (grupa 2, n=62). Badanych oceniano z wykorzystaniem autorskiego Testu Kontroli Sensomotorycznej (TKS) oraz testu czucia pozycji stawu (JPS). Analizowano również wyniki uzyskane w skalach HSS Knee Score i Stafflstein-Score.Wyniki. W ocenie za pomocą TKS i JPS grupa kontrolna uzyskała wyniki na poziomie odpowiednio 4,9 pkt i 3,9°, natomiast grupa 2 3,7 pkt i 6,7° (p<0,005). W grupie 1 uzyskano 3,2 pkt w TKS, natomiast w JPS 8,2° w kończynie zdrowej i 10,2° w kończynie chorej. Wyniki tej grupy były istotnie gorsze niż grupy kontrolnej oraz grupy 2 (p<0,005). Wnioski. 1. Prezentowany własny test oceniający sprawność sensomotoryczną stawu kolanowego wydaje się obiektywnym i kompleksowym sposobem oceny sprawności kontroli sensomotorycznej stawu kolanowego u pacjentów z gonartrozą i po endoprotezoplastyce stawu kolanowego. 2. Wskazane są dalsze badania z wykorzystaniem autorskiego testu kontroli sensomotorycznej obejmujące próbę jego obiektywizacji z wykorzystaniem specjalistycznych narzędzi pomiarowych.
    Introduction. The importance of sensorimotor control assessment as a crucial factor determining functional recovery is being increasingly appreciated in clinical practice. The aim of this study was to assess the inflence of damage associated with severe gonarthrosis on changes in proprioception and sensorimotor control of the knee, compare the results of a new sensorimotor control test developed by the authors with objective methods of proprioception assessment, and analyse the relation between the level of proprioception and sensorimotor system function and the measurements used in clinical practice. Material and methods. We studied a group of healthy persons (control group, n=74), patients with stage 4 knee osteoarthritis (group 1, n=67), and patients after total knee arthroplasty (group 2, n=62). The participants were assessed with a new sensorimotor control test (TKS) and a joint position sense test (JPS). Moreover, we analysed the patients’HSS knee scores and Stafflstein scores.results. In the Control Group, mean TKS and JPS test scores were 4.9 pts and 3.9°, respectively, while the respective results in group 2 were 3.7 pts and 6.7° (p<0.005). In group 1, the TKS score was 3.2 pts and the JPS test result was 8.2° in the unaffcted limb and 10.2° in the affcted limb. The results of this group were signifiantly worse than the scores achieved in the control group and group 2 (p<0.005). conclusions. 1. The new knee sensorimotor control test developed by the present authors appears to provide an objective and comprehensive method to evaluate sensorimotor control of the knee in patients with gonarthrosis and after total knee replacement. 2. Further studies of the new test are advised, including an objective evaluation of the test utilising specialised measuring tools.
    Źródło:
    Medical Review; 2015, 2; 95-103
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Efekty usprawniania pacjentów po endoprotezoplastyce stawu kolanowego w zależności od typu zastosowanego implantu
    Results of physiotherapeutic treatment of patients after knee-joint endoprothesoplastic burgery depending on the type of the implant
    Autorzy:
    Skiba, M.
    Skiba, G.
    Czerner, M.
    Króliński, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/261141.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
    Tematy:
    staw kolanowy
    zmiany zwyrodnieniowe
    endoprotezoplastyka całkowita stawu kolanowego
    endopimplanty jedno- i wieloosiowe
    fizjoterapia
    zakres ruchomości
    knee
    arthrosis
    total knee arthroplasty
    single- and multi-axis implants
    physiotherapy
    range of motion
    Opis:
    Endoprotezoplastyka jest obecnie podstawową metodą leczenia osób z zaawansowanymi zmianami zwyrodnieniowymi stawu kolanowego. Głównym celem zabiegu jest redukcja dolegliwości bólowych, poprawa zakresu ruchomości oraz przywrócenie stabilności stawu, co ma doprowadzić do polepszenia jakości życia chorych. Celem pracy była ocena efektów usprawniania pacjentów po wszczepieniu jedno- lub wieloosiowej endoprotezy stawu kolanowego. Badaniem objęto grupę 60 osób (45 kobiet i 15 mężczyzn) z zaawansowaną gonartrozą. Średnia wieku wynosiła 66,4 lata. 30 pacjentom wszczepiono jednoosiową endoprotezę SCORPIO CR a pozostałym 30 pacjentom endoprotezę wieloosiową PFC SIGMA. We wszystkich przypadkach zachowano więzadło krzyżowe tylne PCL (ang. Posterior Cruciate Ligament). Program leczenia usprawniającego we wczesnym okresie pooperacyjnym był taki sam u wszystkich chorych. Po około 3 miesiącach od zabiegu pacjenci byli usprawniani na Oddziale Rehabilitacji Narządu Ruchu przez okres 3 tygodni, korzystając z odpowiednio dobranego programu kinezy- i hydroterapii. Oceny zakresu ruchomości stawu kolanowego dokonano przed zabiegiem operacyjnym oraz po zakończeniu rehabilitacji. Wyniki wskazują na poprawę zakresu zgięcia oraz wyprostu operowanego stawu, zarówno u pacjentów z jedno-, jak i wieloosiowym implantem.
    Total arthroplasty is currently the main treatment of patients with advanced knee degeneration. The basic goal of the surgery is to reduce pain, improve range of motion (ROM), restore join stability, what can lead to the improved quality of life.The aim of this study was to examine the effects of rehabilitation of patients after single- or multi-axis total knee arthroplasty (TKA). The research was performed on a group of 60 people (45 women and 15 men) with advanced gonarthrosis (mean age 66,4 years). In 30 patients single-axis SCORPIO CR prostheses and in 30 multi-axis PFC Sigma prostheses, were implanted. In all cases the posterior cruciate ligament (PCL) has been retained. Physical therapy in the immediate postoperative period was the same in all groups. The patients were exposed to kinesi- and hydrotherapy 3 months after surgery. The functional status of the knee before surgery and after rehabilitation, were evalutaed. It was stated that the knee flexion and extension were improved. There was no significant difference between these 2 groups.
    Źródło:
    Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2013, 19, 2; 104-107
    1234-5563
    Pojawia się w:
    Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Influence of the patellar button thickness on the knee flexion after total knee arthroplasty
    Autorzy:
    Rosso, I.
    Surface, C.
    Antonaci, P.
    Surface, F. M.
    Negretto, R. J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/949740.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    rzepka
    kąt zgięcia
    osteoartroza
    endoprotezoplastyka całkowita stawu kolanowego
    modelowanie
    osteoarthritis
    total knee arthroplasty
    patellar button
    flexion angle
    modeling
    Opis:
    One of the main problems of knee replacement is the limit of knee flexion. This study focuses on the knee implant and the patellar component currently in use in total knee arthroplasty, analyzing the influence of patellar thickness on the degree of knee flexion following surgery. Methods: A kinematics study was performed to evaluate whether an optimal patellar thickness can be identified, which enables the maximum flexion angle to be achieved. Using TC images, a healthy model was built. On this basis, a model of a knee joint which had undergone total knee arthroplasty using a Legion PS prosthesis was constructed. Initially, the standard thickness of patellar implant (9 mm) was used to build the model; then several different patellar implant thicknesses (in the range of 5–15 mm) were analyzed. Results: The results show a non-linear trend: a button thickness of less than 9 mm does not change the flexion angle, whereas a button thickness of over 9 mm results in a loss of flexion. The flexion loss is significant in the first two additions of thicknesses but negligible in the last ones. Conclusions: In the case studied, flexion reduction is not linearly proportional to the patellar thickness. The outcome of total knee arthroplasty is considered to be satisfactory with the standard patellar button. The results of this study could be used to compare the kinematics with other total prosthesis and patellar implants, and should enable the optimization of the patellar residue bone thickness to obtain deep flexion.
    Źródło:
    Acta of Bioengineering and Biomechanics; 2018, 20, 4; 121-134
    1509-409X
    2450-6303
    Pojawia się w:
    Acta of Bioengineering and Biomechanics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Contact problems with frictioh, adhesion and wear in orthopaedic biomechanics. Part II - numerical implementation and application to implanted knee joints
    Autorzy:
    Rojek, J.
    Telega, J. J.
    Stupkiewicz, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/279908.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej
    Tematy:
    unilateral contact
    adhesion
    friction
    wear
    knee joint after arthroplasty
    FEM
    Opis:
    The present paper is the second part of the contribution by Rojek and Telega (2001). An alternative adhesion law was used to the study of bone-implant interface. Numerical scheme was developed and applied to the knee joint after arthroplasty. Influence of wear debris on this interface and currently used wear models were investigated.
    Zagadnienia kontaktowe z tarciem, adhezją i zużyciem w biomachanice ortopedycznej. Część II - Implementacja numeryczna i zastosowanie do stawów kolanowych po implementacji. Niniejsza praca stanowi część drugą pracy, której autorami są Rojek i Telega (2001). Do analizy interfazy kość-implant zastosowano alternatywny opis adhezji. Opracowano algorytm numeryczny, który zastosowano do analizy stawu kolanowego po endoprotezoplastyce. Zbadano wpływ produktów zużycia na analizowaną interfazę oraz przedstawiono aktualnie stosowane modele zużycia.
    Źródło:
    Journal of Theoretical and Applied Mechanics; 2001, 39, 3; 679-706
    1429-2955
    Pojawia się w:
    Journal of Theoretical and Applied Mechanics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Return of TKA knee arthroplasty patients to driving a car. Comparative systematics
    Powrót pacjentów po endoprotezoplastyce stawu kolanowego TKA do prowadzenia samochodu. Systematyka porównawcza
    Autorzy:
    Pawłowska, Justyna
    Gądek, Artur
    Wodka-Natkaniec, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2152189.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-05
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    arthroplasty
    knee joint
    driving a car
    rehabilitation
    alloplastyka
    staw kolanowy
    powadzenie samochodu
    rehabilitacja
    Opis:
    Background. Despite the availability of numerous articles and analyses carried out in many healthcare centres, there is still no specific guidelines for both orthopaedic surgeons, and physical therapists for patients preparation after total knee arthroplasty to return to driving a car. The influence of many factors should be taken into account, such as: the operated side, the pain associated with the injury and surgery, the lack of sufficient force to slow down in extreme conditions, the patient’s reaction time and the lack of self-confidence when making such an important decision. Both the patient and the doctor who decides to let the patient drive a car must be aware that this is a very complex and responsible action. This may have an impact on the safety of the patient himself as well as other road users. The aim of the study was to analyse the research carried out so far and to help doctors and physiotherapists in taking the decision of returning the patient to driving a car. Most of the available studies are based on driving simulators and automatic gearboxes where a safe braking element is achieved in three to six weeks, where left-sided TKA patients can return to driving after 4 weeks. The most promising research seems to be in real driving, which allows them to return to driving just 3 weeks after the procedure. Material and metods. The medical databases, i.e. PubMed and Medline were searched for articles concerning the studied issue. The search have covered all databases until April 2020. Most of the work presented is based on a 1994 study and article made by Spalding, who was the first who conduct a study concerning the return of TKA patients to driving. Results and Conclusions. Safe, possible return to driving in patients after TKA is possible 6 weeks after the procedure.
    Wstęp. Pomimo dostępnych w bazach bibliograficznych artykułów i prowadzonych analizach, w dalszym ciągu nie ma konkretnych wytycznych zarówno dla lekarzy ortopedów, jak i fizjoterapeutów, kiedy pacjent po endoprotezoplastyce stawu kolanowego (TKA) może wrócić do prowadzenia samochodu. Wpływ wielu czynników takich jak: strona operowana, dolegliwości bólowe, brak odpowiedniej siły potrzebnej do wyhamowania w warunkach ekstremalnych, czas reakcji pacjenta czy brak pewności siebie muszą być wzięte pod uwagę przy podejmowaniu tak ważnej decyzji. Zarówno pacjent, jak i lekarz podejmując decyzję o powrocie pacjenta do prowadzenia samochodu musi mieć świadomość, że jest to czynność złożona i odpowiedzialna, gdyż od niej może zależeć bezpieczeństwo pacjenta, jak i innych uczestników drogi. Celem pracy była analiza przeprowadzonych do tej pory badań i pomoc lekarzom oraz fizjoterapeutom w odpowiedzi pacjentowi na to pytanie. Większość dostępnych badań opiera się na symulatorach jazdy i automatycznych skrzyniach biegu, w których bezpieczny element hamowania jest osiągnięty w 3-6 tygodniu, gdzie pacjenci po lewostronnej TKA mogą wrócić do prowadzenia pojazdu po 4 tygodniach. Najbardziej obiecujące wydają się badania w jeździe rzeczywistej, która pozwala na powrót do jazdy już po 3 tygodniach od zabiegu. Materiał i metody. Poprzez medyczne bazy danych tj., PubMed i Medline wyselekcjonowano artykuły dotyczące badanego zagadnienia. Zakres wyszukiwania obejmował całość baz danych do kwietnia 2020 roku. Większość przedstawionych prac opiera się na badaniach i artykule Spaldinga z 1994 roku, który jako pierwszy przeprowadził badania dotyczące powrotu pacjentów po TKA do prowadzenia samochodu. Wyniki i Wnioski. Bezpieczny, możliwy powrót do powadzenia samochodu u pacjentów po TKA jest możliwy po 6 tygodniu od zabiegu.
    Źródło:
    Polish Journal of Sports Medicine; 2021, 37(1); 23-28
    1232-406X
    2084-431X
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Sports Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Two-stage Reimplantation in Infected Total Knee Arthroplasty by Using Resterilized Femoral and Tibial Components with a New Polyethylene Insert: Report of 4 Cases with at Least 15 Years’ Follow-up
    Autorzy:
    Öztürk, Alpaslan
    Çevik, Nazan
    Akalın, Yavuz
    Çetin, Oğuz
    Avci, Özgür
    Kaya, Ali Ömer
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28411803.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-20
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    total knee arthroplasty
    periprosthetic infection
    articulating spacer
    complications
    Opis:
    Background. This study evaluates 15 years’ results of the implantation of autoclaved femoral and tibial prosthesis components together with a new same brand polyethylene insert which were used as a temporary articulating spacer in patients with periprosthetic infection of total knee arthroplasty (TKA) in a two-stage reimplantation procedure in 6 patients.  Material and methods. The femoral and tibial prostheses of 6 patients with deep chronic periprosthetic infection of TKA who underwent elective two-stage exchange arthroplasty were autoclaved and reinserted with a new polyethylene insert of the same brand and bone cement mixed with tecoplanin in 2004. Results. Four patients were followed for 15 years. They were all female and between 47-70 years old. The infectious agent was meticillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) in 3 and coagulase negative Staphylococcus in one patient. Patients were invited for second stage reimplantation, but they refused to undergo the second stage. Three of them had their second stage reimplantation after 15, 13 and 10 years while one patient was reinfected after 5 years, in 2009, and arthrodesis was performed. They were all happy with the result and infection free at last follow-up.  Conclusions. 1. Regarding the results of our patients, reinsertion of autoclaved femoral and tibial prostheses together with a new same brand polyethylene insert with teicoplanin loaded bone cement can be used cautiously in the management of periprosthetic deep infection of TKA. 2. That is because patients might not want the second stage reimplantation. 3. We believe that the refusal of patients to undergo the surgery shows that the single-stage treatment is effective.
    Źródło:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2021, 23(6); 411-416
    1509-3492
    2084-4336
    Pojawia się w:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The morphology of the articular surfaces of biological knee joints provides essential guidance for the construction of functional knee endoprostheses
    Autorzy:
    Nagerl, H.
    Dathe, H.
    Fiedler, Ch.
    Gowers, L.
    Kirsch, S.
    Kubein-Meesenburg, D.
    Dumont, C.
    Wachowski, M. M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/307060.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    kolano
    kinematyka
    biomechanika
    endoproteza
    knee arthroplasty
    kinematics
    biomechanics
    knee
    endoprosthesis
    pig
    Opis:
    Purpose: In comparative examinations of kinematics of the knees of humans and pigs in flexional/extensional motion under compressive loads, the significant differential geometric essentials of articular guidance are elaborated to criticise the shaping of the articular surfaces of conventional knee-endoprostheses and to suggest constructional outlines that allow the endoprosthesis to adopt natural knee kinematics. Implantation is discussed with regard to the remaining ligamentous apparatus. Methods: Twelve fresh pig knee joints and 19 preserved human knee joints were moved into several flexional/extensional positions. In each joint, the tibia and femur were repeatably caught by metal plates. After removing all ligaments, the tibia and femur were again caught in these positions, and their points of contact were marked on both articular surfaces. Along the marker points, a thin lead wire was glued onto each surface. The positions and shapes of the four contact lines were mapped by teleradiography. Results: All contact lines were found to be plane curves. The medial and lateral planes were parallel, thus defining the joint’s sagittal plane. In the human knee, as compared to the lateral, the medial femoral contact line was always shifted anteriorly by several millimetres. The tibial contact curve was laterally convex and medially concave. In the pig knees, the lateral and medial contact lines were asymmetrically placed. Both tibial curves were convex. Conclusions: Both knees represent cam mechanisms (with one degree of freedom) that produce rolling of the articular surfaces during the stance phase. Implantation requires preservation of the anterior cruciate ligament, and ligamentous balancing is disadvantageous.
    Źródło:
    Acta of Bioengineering and Biomechanics; 2015, 17, 2; 45-53
    1509-409X
    2450-6303
    Pojawia się w:
    Acta of Bioengineering and Biomechanics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Anatomical knee endoprostheses – does a better-fit lead to better outcomes? A review article
    Endoprotezy anatomiczne stawu kolanowego – czy lepsze dopasowanie to lepsze wyniki? Praca przeglądowa
    Autorzy:
    Maciąg, Bartosz Michał
    Budzińska, Martyna
    Żarnovsky, Krystian
    Adamska, Olga
    Stolarczyk, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2186040.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    total knee arthroplasty
    anatomic knee prosthesis
    morphometric implants
    całkowita endoprotezoplastyka stawu kolanowego
    implanty anatomiczne
    implanty morfometryczne
    Opis:
    Introduction. Total knee replacement is the most efficient method of treating end-stage osteoarthritis of the knee joint. The surgery aims to relieve patients of pain, restore range of motion and improve patients’ quality lives. Prostheses design is still being modified and improved through cooperation between orthopaedic surgeons and engineers. Some of the most modern solutions aimed to fit native patients’ anatomy as much as possible are anatomic knee systems. Materials and methods. The literature was reviewed, and articles related to the subject were researched. Therefore, publications including keywords such as total knee replacement, anatomic implants and morphometric implants were searched in the PubMed, Cochrane and Google Scholar databases. All data was selected and verified individually. Analysis and synthesis of studies were prepared separately. Results. Many studies describe the advantages of anatomic prostheses over standard prostheses. Anatomical prostheses have a broader range of available sizes, thus providing better coverage of the distal end of the femur and the proximal tibia, allowing for the resection of less bone tissue, which is beneficial in the event of a possible need for a future revision of the endoprosthesis, enabling better selection of the tibial element rotation by better matching to the tibial plateau, which affects the alignment and patellar movement, and the structure of the trochlear geometry that also affects the patellar movement and reduces the risk of trochlear dysplasia. Conclusions. Anatomical implants enable better alignment of the prosthesis elements and the native femoral and tibial bone. Using these models makes it possible to obtain a greater range of motion and, consequently, improved functional outcomes compared to non-anatomical ones. It also enables less bone resection and better radiological outcomes.
    Wstęp. Endoprotezoplastyka całkowita stawu kolanowego jest uznawana za najskuteczniejszą metodę leczenia zaawansowanej choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego. Celem operacji jest zmniejszenie bólu kolan, przywrócenie zakresu ruchu i poprawa jakości życia pacjentów. Projekt protez jest wciąż modyfikowany i udoskonalany dzięki współpracy ortopedów i inżynierów. Jednymi z najnowocześniejszych rozwiązań mających na celu maksymalne dopasowanie do anatomii pacjentów są anatomiczne systemy kolanowe. Materiał i metody. Dokonano przeglądu literatury i przeanalizowano artykuły związane z tą tematyką. W bazach PubMed, Cochrane i Google Scholar przeszukano publikacje zawierające słowa kluczowe takie jak całkowita endoprotezoplastyka stawu kolanowego, implanty anatomiczne, implanty morfometryczne. Wszystkie dane zostały dobrane i zweryfikowane indywidualnie. Analizę i syntezę badań przygotowano osobno. Wyniki. Wiele artykułów opisuje przewagę protez anatomicznych nad modelami protez standardowych. Protezy anatomiczne posiadają szerszy wachlarz dostępnych rozmiarów przez co oferują lepsze pokrycie dalszego końca kości udowej oraz bliższego piszczelowej, pozwalają na resekcję mniejszej ilości tkanki kostnej co jest korzystne w przypadku możliwej w przyszłości konieczności rewizji endoprotezy, umożliwiają lepsze dobranie rotacji elementu piszczelowego przez lepsze dopasowanie do plateau piszczeli co wpływa na alignment i tor ruchu rzepki, a także budowa bruzdy dla rzepki wpływa korzystnie na tor ruchu rzepki i zmniejsza ryzyko rozwoju dysplazji. Wnioski. Implanty anatomiczne umożliwiają lepsze dopasowanie elementów protezy do natywnej struktury kości. Dzięki zastosowaniu tych modeli możliwe jest uzyskanie większego zakresu ruchu w stawie, a w rezultacie lepszych wyników funkcjonalnych. Implanty anatomiczne pozwalają także na mniejszą resekcję tkanki kostnej.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2023, 88, 1; 13-16
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kinematic gait parameters changes in patients after total knee arthroplasty : Comparison between cruciate-retaining and posterior-substituting design
    Autorzy:
    Hajduk, G.
    Nowak, K.
    Sobota, G.
    Kusz, D.
    Kopeć, K.
    Błaszczak, E.
    Cieliński, Ł.
    Bacik, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/306649.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    staw kolanowy
    endoprotezoplastyka
    analiza lokomocji
    total knee arthroplasty
    gait analysis
    cruciate retaining
    posterior substituting
    Opis:
    Purpose: The patients expect optimal knee function after Total Knee Arthroplasty. It is necessary to apply appropriate surgical technique and supervised physical therapy. The optimal management of posterior cruciate ligament remains controversial. Both implant designs, i.e., cruciate retaining and posterior substituting, allow the orthopedic surgeon to achieve excellent clinical outcomes, as measured by commonly used questionnaires. Such methods of assessment may poorly reflect the functional status of patients. Therefore, three-dimensional gait analysis is recommended to evaluate the outcomes of surgical intervention. This study sought to determine differences in kinematic gait parameters and Knee Society Score between cruciate-retaining and posterior-substituting patients. Methods:23 individuals after cruciate-retaining total knee arthroplasty and 19 individuals after posterior-substituting total knee arthroplasty were subjected to gait analysis using three-dimensional motion capture system BTS Smart DX 7000. In addition, gait was assessed in 21 patients with knee osteoarthritis and in 30 healthy individuals. Results: The study did not reveal differences between cruciate-retaining and posterior-substituting groups, both in terms of Knee Society Score and kinematic gait parameters. There were also no differences in kinematic gait parameters between patients from the knee osteoarthritis group and total knee arthroplasty groups. The analyzed parameters in all of the groups differed significantly from those found in healthy individuals. Conclusions: Surgical technique and implant design do not affect values of kinematic gait parameters evaluated under natural walking speed. Several months after surgery the patients still demonstrated alterations in gait pattern, similar to those recorded in patients with knee osteoarthritis.
    Źródło:
    Acta of Bioengineering and Biomechanics; 2016, 18, 3; 137-142
    1509-409X
    2450-6303
    Pojawia się w:
    Acta of Bioengineering and Biomechanics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    An Assessment of Factors That Influence Outcome Following Fixation of Periprosthetic Distal Femur Fractures Associated with Total Knee Arthroplasty
    Autorzy:
    Fakoya, Keji
    Sedarous, Ramy
    Seifo, Mina
    Okoro, Tosan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409185.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-01
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    periprosthetic fractures
    distal femur
    total knee arthroplasty
    functional outcome
    Opis:
    Background. Periprosthetic distal femur fractures following total knee arthroplasty (PDFFTKA) are increasingly common [1], mainly in elderly patients with significant co-morbidities [2]. Surgical management usually requires balancing prompt fixation for early mobilization with the need to consider the least physiologically demanding option [3].The aim of this study was to assess predictors of clinical and radiological outcome in patients with PDFFTKA treated with open reduction and internal fixation (ORIF). Materials and methods. A retrospective cohort study of patients managed for PDFFTKA over the last 21 years in the Trauma & Orthopaedics Department of the Royal Shrewsbury Hospital (RSH) was carried out. Radiological images, pre- and post-operatively, were assessed for fracture related parameters. Last known functional status was evaluated using the most recent outpatient review letters. After assessment of normality of data, evaluation of predictors of clinical and radiological outcome was made using correlation analyses. Results. There was no statistically significant correlation between age, primary TKA to fracture interval, and length of intact medial cortex vs clinical outcome for the parametric variables evaluated. For non-parametric variables assessed, there was a statistically significant correlation between clinical outcome and evidence of callus formation (Spearman rho value -0.476; p=0.022). In stratifying the patients with ‘poor’ and ‘good’ outcome, there was no difference noted in primary TKA to fracture interval, or length of intact medial cortex (mm) between both groups. In terms of the number of comminuted fragments and anterior flange to fracture distance (mm), there was also no difference noted between the ‘poor’ and ‘good’ functional groups. Conclusions. 1. There was no observed correlation in pre-operative patient and fracture related variables with outcome in this population of patients with PDFFTKA. 2. Post-operative evidence of callus formation appears to be directly related to better clinical outcomes.
    Źródło:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(3); 193-199
    1509-3492
    2084-4336
    Pojawia się w:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The return to professional activity patients treated surgically due to advanced gonarthrosis
    Autorzy:
    Drobniewski, Marek
    Synder, Marek
    Krasińska, Magdalena
    Sibiński, Marcin
    Borowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2095506.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-03
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    total knee arthroplasty
    gonarthrosis
    return to work
    clinical and radiological outcome
    Knee Society Score
    Kellgren-Lawrence classification
    Opis:
    ObjectivesThe goal of this work is to analyze the issue of return to professional activity by working-age patients who have been treated surgically with total knee arthroplasty (TKA) due to gonarthrosis.Material and MethodsOverall, 88 working-age patients were examined, with a total of 91 TKA procedures performed due to advanced gonarthrosis. The average age of the patients was 54.2 years for women and 58.1 years for men. A modified Knee Society Score scale was used to compile the results of the clinical trial. The Kellgren-Lawrence classification was used to assess preoperative radiographs. Postoperative radiographs evaluated the position of the endoprosthesis of both the femoral and tibial components in the anteriorposterior and lateral upright projections. The obtained results were subjected to statistical analysis.ResultsIn the preoperative assessment, both the clinical and radiological results obtained were unfavorable in all cases. Throughout the observation period of approximately over 3.8 years, a very good result was noted in 65 cases (71.4%), a good result in 20 cases (22%), and a satisfactory result in 6 cases. There were no bad results. The average improvement on the Visual Analogue Scale was 6.5 pts. The radiological assessment did not reveal any radiological symptoms of the aseptic loosening of the endoprosthesis, simultaneously concluding that each time the endoprosthesis components were properly seated. Only 53 (58.3%) of the examined patients were professionally active before the surgery. After completing the treatment, 46 (50.5%) of all patients returned to work, in favor of intellectual workers. The average duration of sick leave was 136.2 days, and rehabilitation allowance was granted in 19 cases.ConclusionsFirstly, in working-age patients, TKA is a valuable method for surgical treatment of advanced gonarthrosis of varying etiology. Secondly, most of the patients who worked before the surgery returned to performing work in the position held and on the same full-time equivalent basis.
    Źródło:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2021, 34, 5; 617-628
    1232-1087
    1896-494X
    Pojawia się w:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pain management in total knee arthroplasty. A comprehensive review
    Leczenie bólu po zabiegu całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego. Kompleksowy przegląd badań
    Autorzy:
    Domagalska, Małgorzata
    Reysner, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2191578.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    total knee arthroplasty
    multimodal analgesia
    pain
    IPACK block
    adductor canal block
    periarticular injections
    całkowita endoprotezoplastyka kolana
    analgezja multimodalna
    ból
    blokada IPACK
    iniekcje okołostawowe
    blokada kanału przywodzicieli
    Opis:
    Total knee arthroplasty (TKA) is one of the most common surgeries performed to relieve joint pain in patients with end-stage osteoarthritis or rheumatic arthritis of the knee. However, TKA is followed by moderate to severe postoperative pain that affects postoperative rehabilitation, patient satisfaction, and overall outcomes. Historically, opioids have been widely used for the perioperative pain management of TKA. However, opioids are associated with undesirable adverse effects, such as nausea, respiratory depression, and urine retention, which limit their application in daily clinical practice. This review aimed to discuss the current postoperative pain management regimens for TKA. Our review of literature demonstrated that multimodal analgesia is considered the optimal regimen for perioperative pain management of TKA and improves clinical outcomes and patient satisfaction, through a combination of several types of medications, including preemptive analgesia, especially local infiltration analgesia and peripheral nerve blockade. Multimodal analgesia provides superior pain relief, promotes knee recovery, and reduces opioid consumption and related adverse effects in patients undergoing TKA.
    Całkowita alloplastyka stawu kolanowego (TKA) jest jedną z najczęściej wykonywanych operacji w celu złagodzenia bólu stawów kolanowych u pacjentów ze schyłkową chorobą zwyrodnieniową lub reumatycznym zapaleniem stawu kolanowego. Ból pooperacyjny występujący po alloplastyce stawu kolanowego ma nasilenie od umiarkowanego do ciężkiego, co wpływa na rehabilitację pooperacyjną, zadowolenie pacjenta i ogólne wyniki leczenia. W przeszłości opioidy były szeroko stosowane w leczeniu bólu okołooperacyjnego po TKA. Jednak stosowanie opioidów wiąże się z różnymi działaniami niepożądanymi, takimi jak nudności, depresja oddechowa czy zatrzymanie moczu, co ogranicza ich zastosowanie w codziennej praktyce klinicznej. Celem tej pracy było omówienie aktualnych schematów leczenia bólu pooperacyjnego po TKA. Nasz przegląd piśmiennictwa wykazał, że analgezja multimodalna jest uważana za optymalny sposób leczenia bólu okołooperacyjnego po TKA. Ta metoda leczenia dzięki połączeniu kilku rodzajów leków o różnych mechanizmach działania, a także stosowaniu analgezji z wyprzedzeniem, a zwłaszcza analgezji regionalnej, ze szczególnym uwzględnieniem blokad nerwów obwodowych, zapewnia doskonałą ulgę w bólu, sprzyja regeneracji stawu kolanowego oraz zmniejsza zużycie opioidów i związane z nimi działania niepożądane u pacjentów poddawanych TKA.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 4; 173-180
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Medial tibial plateau fracture following unicompartmental knee arthroplasty – characteristics, risk factors, pathogenesis and treatment methods. Literature review and case report
    Złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po jednoprzedziałowej endoprotezoplastyce stawu kolanowego – charakterystyka, czynniki ryzyka, patogeneza i metody leczenia. Przegląd literatury i opis przypadku
    Autorzy:
    Balabekyan, Arnak
    Domżalski, Marcin Edward
    Mostowy, Marcin
    Lesman, Jędrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2191598.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Exemplum
    Tematy:
    tibial fractures
    unicompartmental knee arthroplasty
    fracture fixation
    złamania kości piszczelowej
    endoprotezoplastyka jednoprzedziałowa stawu kolanowego
    stabilizacja złamania
    Opis:
    Introduction. Medial tibial plateau fracture (MTPF) after medial unicompartmental knee arthroplasty (UKA) is a rare but significant complication. Materials and methods. MEDLINE, ScienceDirect and Cochrane Library databases were searched using specific search terms. The inclusion criteria were articles in English, medial unicompartmental knee arthroplasty intraoperative or stress MTPF, reported patients’ demographics and fracture characteristics, the treatment process, any case with a follow-up for a minimum of 3 months and the reported outcome. The exclusion criteria were lateral tibial plateau fracture, traumatic injury, all cases with a follow-up shorter than 3 months and no reported outcome. Results. From 374 records initially found, 36 were included in the analysis highlighting the characteristics, causes and mechanisms of UKA-related MTPF. As to the treatment outcomes, only 10 studies with a total of 19 cases met our inclusion and exclusion criteria. What was also reported was a case report of a 52-year-old patient diagnosed with MTPF one week after UKA and treated using ORIF with support plate and bone augmentation. At the 8-month follow-up, the patient was complaint-free and received 88 points in the KOOS Score. Conclusions. Several measures were proposed in the literature to minimize the risk of UKA-related MTPF. One of them is appropriate patient selection (BMI, BMD). As to the operative technique, positioning tibial pins too close to the medial tibial cortex and tibial plateau, extending the sagittal and vertical cut, damaging the posterior cortex and using excessive force during hammering should be avoided. In addition, the proper tibial component size and placement (considering the gender, race and knee alignment) is also important. UKA-related MTPF was reported to be managed with either conservative treatment, ORIF or revision to total knee arthroplasty (TKA). While conservative treatment carries a high risk of failure, and the revision to TKA is a massive procedure associated with the removal of all UKA components, ORIF was reported to bring favorable outcomes, being less invasive than revision to TKA.
    Wstęp. Złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po przyśrodkowej jednoprzedziałowej alloplastyce stawu kolanowego jest rzadkim, ale istotnym powikłaniem. Materiał i metody. Bazy danych MEDLINE, ScienceDirect i Cochrane Library zostały przeszukane przy użyciu określonych haseł wyszukiwania. Kryteriami włączenia były artykuły w języku angielskim, przyśrodkowa jednoprzedziałowa endoprotezoplastyka stawu kolanowego, śródoperacyjne lub przeciążeniowe złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po jednoprzedziałowej endoprotezoplastyce stawu kolanowego, zgłoszone dane demograficzne pacjentów wraz z charakterystyką złamań, proces leczenia, każdy przypadek z obserwacją trwającą co najmniej 3 miesiące i zgłoszonym wynikiem. Kryteriami wykluczenia były boczne złamania kości piszczelowej, uszkodzenia pourazowe, wszystkie przypadki z okresem obserwacji krótszym niż 3 miesiące, brak zgłoszonych wyników. Wyniki. Spośród 374 początkowo znalezionych wyników 36 zostało włączonych do analizy podkreślającej cechy, przyczyny i mechanizmy złamania przyśrodkowego plateau kości piszczelowej związanych z przyśrodkową jednoprzedziałową alloplastyką stawu kolanowego. Jeśli chodzi o wyniki leczenia, tylko 10 badań z łącznie 19 przypadkami spełniło nasze kryteria włączenia i wyłączenia. Opisano również przypadek 52-letniego pacjenta, u którego w tydzień po przyśrodkowej jednoprzedziałowej alloplastyce stawu kolanowego zdiagnozowano złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej, które leczono otwartym nastawieniem z wewnętrzną stabilizacją płytą podporową i augmentacją kości. Po 8 miesiącach obserwacji pacjentka nie zgłaszała dolegliwości i uzyskała 88 punktów w skali KOOS. Wnioski. W literaturze zaproponowano kilka środków w celu zminimalizowania ryzyka złamania przyśrodkowego plateau kości piszczelowej związanego z jednoprzedziałową alloplastyką stawu kolanowego. Jednym z nich jest odpowiedni dobór pacjenta (wskaźnik masy ciała, gęstość mineralna kości). Jeśli chodzi o technikę operacyjną, należy unikać umieszczania szpilek piszczelowych zbyt blisko przyśrodkowej kory piszczelowej i plateau piszczeli, wydłużania cięcia strzałkowego i pionowego, uszkadzania kory tylnej i używania nadmiernej siły podczas uderzania młotkiem. Ponadto, istotny jest również odpowiedni rozmiar i umiejscowienie komponentu piszczelowego (biorąc pod uwagę płeć, rasę i oś kolana). Zgłoszono, że złamanie przyśrodkowego plateau kości piszczelowej po przyśrodkowej jednoprzedziałowej alloplastyce stawu kolanowego było leczone nieoperacyjnie, otwartym nastawieniem i wewnętrzną stabilizacją lub rewizją do całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego. Podczas gdy leczenie nieoperacyjne niesie ze sobą wysokie ryzyko niepowodzenia, a rewizja do całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego jest masywną procedurą związaną z usunięciem wszystkich elementów przyśrodkowej jednoprzedziałowej protezy stawu kolanowego, doniesiono, że otwarte nastawienie i wewnętrzna stabilizacja przynosi korzystne wyniki, ponieważ jest mniej inwazyjna niż rewizja do całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego.
    Źródło:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 3; 109-117
    0009-479X
    2956-4719
    Pojawia się w:
    Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies