Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "kino rosyjskie" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Dryfowanie ku szczęściu? O twórczości filmowej Borysa Chlebnikowa
Drifting towards happiness? Borys Chlebnikow’s films
Autorzy:
Kalita, Liliana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951132.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
kino rosyjskie
Borys Chlebnikow
Rosja współczesna
mentalność rosyjska
Opis:
The article presents the creative output of one of the most renowned representatives of the original cinema in Russia. It concentrates on Borys Chlebnikow’s four feature films. The director, on the basis of the protagonists’ structure and presented issues, shows his vision of contemporary Russia – the people’s mentality, hopes and disappointments.
Źródło:
Studia Wschodniosłowiańskie; 2017, 17
1642-557X
Pojawia się w:
Studia Wschodniosłowiańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stary mit w nowej odsłonie. Kinematografia rosyjska wobec kryzysu tożsamości
An Old Myth in the New Version. Russian Cinematograpy in the Face of Identity Crisis
Autorzy:
Tsibets, Ilya
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340591.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino rosyjskie
kryzys tożsamości
Russian Cinema
identity crisis
Opis:
W artykule autor skupia się na problematyce kina o przeszłości imperialnej Rosji, które w XXI w. jest aktywnie wspierane przez obecne władze tego kraju. W pierwszej części tekstu autor odwołuje się do przykładów filmowych z lat 90. i pierwszej dekady XXI w. nawiązujących do wątku imperialnego, udowadniając, że medium filmowe stopniowo stało się narzędziem rosyjskiej polityki historycznej, która sprowadza się do odbudowywania mitu „wielkiej Rosji”. Nasilające się tendencje imperialistyczne są objawem ideowego i tożsamościowego kryzysu, który zaktualizował się podczas transformacji ustrojowej na początku lat 90.  i trwa w zmodyfikowanej formie do dnia dzisiejszego. Druga część tekstu jest analizą recepcji filmu Matylda (reż. Aleksiej Uczitiel, 2017). Reakcja przedstawicieli władzy i części społeczeństwa rosyjskiego na ten film świadczy o kryzysie rosyjskiej ideologii i o szerzeniu się autokracji, co w perspektywie może doprowadzić do demontażu państwa rosyjskiego.
In the article, the author focuses on the cinema on the imperial past of Russia, which in the 21st century is actively supported by the current authorities of this country. In the first part of the text the author refers to film examples from the 1990s and the first decade of the 21st century referring to the imperial theme, proving that the medium of film has gradually become an instrument of Russian historical policy, which boils down to rebuilding the myth of “Great Russia”. The intensifying imperialist tendencies are a symptom of an ideological and identity crisis that has been updated during the political transformation in the early 1990s and continues in a modified form to this day. The second part of the text is the analysis of the reception of the film Mathilde (dir. Aleksey Uchitel, 2017). The reaction of representatives of the authorities and part of Russian society to this film testifies to the crisis of Russian ideology and the spread of autocracy, which in the future may lead to the dismantling of the Russian state.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2019, 105-106; 155-166
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PRZEDREWOLUCYJNE FILMY ROSYJSKIE I ICH PROPAGANDOWE ODNIESIENIE
PRE-REVOLUTIONARY RUSSIAN FILMS AND THEIR PROPAGANDA REFERENCES
Autorzy:
Marcinkowski, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/418539.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
Tematy:
kino rosyjskie
propaganda
film
carska Rosja
Russian Cinema
Russian Empire
Opis:
Klasyczne kino rosyjskie często utożsamiane jest z komunistycznymi filmami pro-pagandowymi z lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Jednak początki tamtejszego przemysłu filmowego sięgają czasów z przed rewolucji październikowej. W następnych latach bolszewicy często sięgali do doświadczeń i osiągnięć swoich poprzedników, tworząc dzieła programowo polityczne. Poniższy tekst stanowi prezentację wyników analizy czterech filmów, powstałych w latach 1911-1917: Obrona Sewastopola (1911), Rok 1812 (1912), Trzechsetlecie dynastii Romanowów (1913) i Ojciec Sergiusz (1917). Głównym celem prezentowanych badań jest odpowiedź na pytanie czy radzieckie kino propagandowe mogło mieć swojego odpowied-nika w kinie z czasów carskiej Rosji? Autor rozważań podjął próbę wskazania wzorców, do których od-woływali się twórcy kina oraz inspiracji, z których korzystali przy swojej pracy. W tym przy-padku istotne było także pytanie o motywacje, które mogły towarzyszyć im przy tworzeniu omawianych filmów.
The classical Russian cinema is very often identify with communist propaganda films from 1920s and 1930s. But, beginning of this film industry was in the time before Octo-ber Revolution. In the next years Bolsheviks often drew on the experiences and achieve-ments of pre-revolutionary filmmakers during creating programme political movies. This article is presentation results of analyse four films of the years 1911-1917: Defence of Se-vastopol (1911), 1812 Year (1912), Tercentenary of the Accession of the House of Romanov (1913) and Father Sergius (1917). The main goal of research is answer on the question: did soviet propaganda cinema had its equivalent in movies from the time of tsar Russia? Author of this consideration took attempt of indicate patterns and inspirations to which filmmakers had referred in their work. In this case also important was a question about motivation, that would affect them during creation discussed movies.
Źródło:
Colloquium; 2019, 11, 3; 89-100
2081-3813
2658-0365
Pojawia się w:
Colloquium
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O kinie postradzieckim, przedwojennym
About Post-Soviet, Pre-War Cinema
Autorzy:
Viren, Denis
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850593.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino rosyjskie
trauma
postpamięć
Wielki Terror
Russian cinema
postmemory
Great Terror
Opis:
Recenzja pierwszej polskiej książki filmoznawczej stanowiącej syntezę kina postradzieckiego. Jej autorka przygląda się najważniejszym filmom dotyczącym przepracowania sowieckiej traumy po rozpadzie ZSRR, przy czym nie tylko szczegółowo je analizuje, ale także wpisuje w szeroki kontekst społeczno-polityczny.
A review of the first Polish film studies book constituting a synthesis of post-Soviet cinema. Its author looks at the most important films about working through the Soviet trauma after the collapse of the USSR, and not only analyzes them in detail, but also places them in a broad socio-political context.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2022, 119; 189-194
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Topografia dróg na „Wyspie”. Pielgrzymka duchowa w filmie Pawła Łungina
Topography of Roads on „The Island”. Spiritual Pilgrimage in Pavel Lungin’s Film
Autorzy:
Kolman, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340633.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Paweł Łungin
kino rosyjskie
duchowość
doświadczenie religijne
transcendencja
sacrum
Pavel Lungin
Russian cinema
spirituality
religious experience
transcendence
Opis:
Autorka artykułu proponuje spojrzenie na Wyspę Pawła Łungina w kategoriach filmu o drodze duchowej realizowanej jako wewnętrzna dyspozycja człowieka, niezależna od zewnętrznych okoliczności. Pielgrzymka pokutna głównego bohatera, będąca efektem nawrócenia, nie odbywa się fizycznie, ale ma miejsce w jego cielesnym i duchowym ogołoceniu, modlitwie, ukierunkowaniu swojego życia na Boga i na drugiego człowieka. Jest jednocześnie pielgrzymką powrotną do samego siebie w doświadczaniu przerastającej bohatera rzeczywistości boskiej immanencji i transcendencji oraz rzeczywistości relacji międzyludzkich. Równolegle drogi duchowe pozostałych bohaterów Wyspy prowadzą do Anatolija, który zmienia ich trajektorię. Świat wewnętrzny i ruch metafizyczny w filmie realizuje się w jego warstwie słownej. Natomiast świat zewnętrzny i ruch fizyczny w jego warstwie obrazowej. To również obraz podróży o charakterze egzystencjalnym, skłaniający do refleksji filozoficznej na temat tożsamości człowieka.
The author of the article proposes a look at Pavel Lungin’s The Island in terms of a film about a spiritual path realized as an internal disposition of man, independent of external circumstances. The main hero’s penitential pilgrimage, which is the result of conversion, does not take place physically, but takes place in his bodily and spiritual emptiness, prayer, directing his life towards God and towards other people. It is also a return pilgrimage to the hero’s experience of the overwhelming reality of divine immanence and transcendence as well as the reality of interpersonal relations. In parallel, the spiritual paths of the other protagonists of The Island lead to Anatoly, who changes their trajectory. The inner world and the metaphysical movement in the film are realized in its verbal layer, whereas the external world and physical movement in its image layer. It is also a film about existential travel, prompting philosophical reflection on human identity.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2019, 107; 126-144
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzeum w żałobie. Architektoniczne elegie Aleksandra Sokurowa
Museum is Mourning. Alexandr Sokurov’s Architectural Elegies
Autorzy:
Korczarowska, Natasza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341121.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Aleksandr Sokurow
kino rosyjskie
muzeum
Ermitaż
Luwr
architektura
Alexandr Sokurov
Russian cinema
museum
Hermitage Museum
Louvre Museum
architecture
Opis:
Artykuł powstał z inspiracji wykładem Rema Koolhaasa poświęconym przestrzeni wystawienniczej Ermitażu. Autorka skupia się na hybrydycznych dziełach rosyjskiego reżysera Aleksandra Sokurowa. W poszukiwaniu subiektywnego autorskiego głosu Korczarowska podejmuje próbę zaadaptowania teorii eseju filmowego (Laura Rascaroli) do celów analizy. Artykuł stanowi szczegółową interpretację Rosyjskiej arki i Frankofonii ze szczególnym uwzględnieniem relacji między esejem filmowym a architekturą. Traktując filmy Sokurowa jako architektoniczne eseje filmowe (Penelope Haralambidou), Korczarowska koncentruje się na filmowych reprezentacjach „doświadczenia muzeum” i związkach owego doświadczenia z problematyką upamiętniania i historycznej traumy. W przekonaniu autorki muzealne filmy Sokurowa mogą bowiem stanowić paradygmatyczny przykład potwierdzający tezę Haralambidou, że architektoniczne eseje filmowe w sposób oczywisty łączą ludzką potrzebę upamiętniania z architekturą.
The article has been inspired by Rem Koolhaas’s lecture concerning the exhibition space of the Hermitage Museum. The text focuses on the hybrid works of the Russian film director Alexandr Sokurov. In search of the subjective authorial voice, Korczarowska attempts to adapt the theory of the essay film (Laura Rascaroli) to the needs of the analysis. The article provides a detailed interpretation of Russian Ark and Francofonia, exploring in particular the relationship between film essays and architecture. Recognizing Sokurov’s films as architectural essay films (Penelope Haralambidou), Korczarowska concentrates on cinematic representations of the “museum experience” and its relation to the problem of remembrance and historical trauma. In the author’s opinion, Sokurov’s “museum films” can serve as a paradigmatic example of Haralambidou’s thesis that architectural essay films explicitly link the preservation of human memory to architecture.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 109; 50-66
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stiladzy – radziecki wariant pokolenia ’52 i jego obraz w filmie Stiladzy Walerego Todorowskiego
Stilyagi – the Soviet Version of Generation ’52 and its Image in Valery Todorovsky’s Film Stilyagi
Autorzy:
Studenna-Skrukwa, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/654078.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
the 1950s
Soviet Union
daily life
stilyagi
youth subculture
contemporary Russian cinema
popular culture of modern Russia
lata pięćdziesiąte
ZSRR
życie codzienne
stiladzy
subkultura młodzieżowa
współczesne kino rosyjskie
kultura popularna współczesnej Rosji
Opis:
Stiladzy byli pierwszą subkulturą młodzieżową w Związku Radzieckim. Pojawili się w latach czterdziestych XX w. i przetrwali do początku lat sześćdziesiątych. Zaliczani są do tzw. pokolenia ’52 – subkultur młodzieżowych zafascynowanych amerykańskim stylem życia. Temat stilagów powrócił w Rosji w związku z filmem Walerego Todorowskiego Stiladzy z 2008 r. Na jego kanwie toczyła się dyskusja o tej roli subkultury w ZSRR. Dla jednych stiladzy byli niemalże dysydentami, dla innych – zdegenerowaną młodzieżą. 
This article is devoted to the first Soviet subculture – the stilyagi, who appeared in the Soviet Union at the end of the 1940s. They were part of a wider, European phenomenon, the so-called “Generation ‘52”, a wave of subcultures fascinated by the American way of life. They expressed their individuality, firstly, by wearing fashionable clothes (preferably of foreign label) and, secondly, by listening to forbidden jazz and passion for expressive dances. They demonstrated the hedonistic approach to life and total lack of commitment to the idea of building communism propagated by communist propaganda. Although they did not proclaim any political ideology and avoided political issues, they were fought against by the state authorities. The fight against the stilyagi movement, however, was relatively mild as for the Stalinist era. This resulted from the fact that its members came from the families of party nomenclature, intellectual and artistic elites.The text presents a comparative analysis of the studies available in the literature on the subject with the image of the subculture presented in the popular film by Valery Todorovsky entitled Stilyagi. The main purpose of the analysis is to answer the question: to what extent the discussed film is a narrative history of the first Soviet movement contesting official cultural and entertainment standards, and not an attempt at its mythologization. 
Данная статья посвящена первой советской субкультуре – стилягам, которые появились в Советском Союзе рубеже 1940-х и 1950-х годов. Стиляги являлись частью более широкого, общеевропейского явления т.н. генерации’52, то есть волны субкультур, увлекавшихся американским образом жизни. Для них характерны были любовь к экстравагантной одежде, джазовой музыке, а также экспрессивному танцу. Они демонстрировали гедонистский подход к жизни и полное отсутствие вовлеченности в распространяемую пропагандой идею стройки коммунизма. Несмотря на то, что они не распространяли никакой политической программы и вообще держались в стороне от политики – власти с ними боролись.Борьба с движением стиляг была, однако, сравнительно мягкая, для сталинских времен. Это было следствием того, оно чаще всего состояло из членов семей высокопоставленных партийных деятелей, интеллигенции и творческой элиты. В тексте были сравнены, доступные в литературе, исследования по стилягам с образом субкультуры, представленным в пользующимся большой популярностью в России, фильме Валерия Тодоровского Стиляги. Вывод стремится к ответу на вопрос: до какой степени, обсуждаемая картина является повестью, рассказывающей о первом в Советском Союзе движении, открыто оспаривающем официальные культурно-развлекательные стандарты, а насколько попыткой его мифологизации.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2019, 54, 1; 175-191
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symbolika barw w „sakralnym” kinie Kantemira Bałagowa
The symbolism of colors in the ‘sacred’ cinema of Kantemir Balagov
Autorzy:
Machaj, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135401.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Kantemir Balagov
Closeness
Beanpole
contemporary Russian cinema
feminism
Orthodox iconography
color in film
Alexander Sokurov
Svetlana Alexievich
The Unwomanly Face of War
Kantemir Bałagow
Bliskość
Wysoka dziewczyna
współczesne kino rosyjskie
feminizm
ikonografia prawosławna
kolor w filmie
Aleksander Sokurow
Swietlana Aleksijewicz
Wojna nie ma w sobie nic z kobiety
Opis:
Celem pracy jest analiza twórczości filmowej rosyjskiego reżysera i scenarzysty Kantemira Bałagowa. Na podstawie dwóch pełnometrażowych produkcji – Bliskości (2017) oraz Wysokiej dziewczyny (2019) zwrócono uwagę na formalny aspekt wymienionych filmów, rolę feminizacji narracji historycznej, a także złożoną sieć inspiracji (kinowe klasyki i rosyjska literatura). Istotnym dla twórczości Bałagowa jest kontekst społeczno-polityczny Rosji, który służy omawianemu twórcy jako narzędzie rewizji narodowych mitów. Uzupełnieniem rozległego portretu reżysera jest charakterystyka twórczości Aleksandra Sokurowa, wprowadzająca istotny dla badań aspekt prawosławnego ikonopisarstwa. Autorka wskazuje, że kluczy interpretacyjnych dla twórczości Sokurowa i Bałagowa należy poszukać właśnie w symbolice prawosławnych ikon. Ambicją niniejszej pracy jest poszerzenie aktualnego stanu badań nad filmografią Kantemira Bałagowa, który obecnie ogranicza się do premierowych recenzji oraz festiwalowych wywiadów.
The aim of the work is to analyse the artistic legacy of the Russian director and screenwriter Kantemir Balagov. Attention was drawn to the formal aspect, the role of feminisation of historical narration, and the complex network of inspirations (cinema classics and Russian literature) on the basis of two full-length productions – Closeness (2017) and Beanpole (2019). The social and political context of Russia is important for the Balagov’s work, which serves the artist in question as a tool for revising national myths. The extensive portrait of the director is complemented by the characteristics of Alexander Sokurov's work, which introduces an aspect of Orthodox iconocratic writing that is important for research. The author of this work indicates that the interpretation keys for Sokurov's and Balagov's films should be sought directly in the symbolism of Orthodox icons. This work therefore aspires to expand the present state of research on Kantemir Balagov's filmography, which is currently limited to premiere reviews and festival interviews.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2021, 30, 39; 217-236
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mapping cinemas in the Russian-governed Warsaw
Mapowanie kin w Warszawie rządzonej przez Rosjan
Autorzy:
Pryt, Karina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18055670.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
cinema
Warsaw
Russian empire
GIS
NCH
kino
Warszawa
Imperium Rosyjskie
nowa historia kina (NCH)
Opis:
Już od pierwszych pokazów filmowych w końcu 1895 r. Warszawa przeżywała znaczny rozkwit kina. Tak jak na całym świecie rozwój ten był uwarunkowany w równym stopniu specyfiką miejsca, jak i czasu. Niniejszy artykuł prezentuje rozwój i zakres lokalnego rynku kinowego na tle szerszego kontekstu geopolitycznego. Dodatkowo, bazując na przykładzie z 1911 r., mapuje kina w QGIS, ujawniając przestrzenne wzory i korelacje.
Starting with the first film shows in late 1895, Warsaw experienced a considerable rise of cinema. Like in other places worldwide, this development was conditioned as much by the place’s particularities as by the time. Thus, the article illuminates the growth and scope of the local cinema market against the larger geopolitical context. Furthermore, using a sample for 1911, it maps the cinemas in QGIS, revealing spatial patterns and correlations.
Źródło:
Studia Geohistorica; 2022, 10; 138-151
2300-2875
Pojawia się w:
Studia Geohistorica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies