Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "kino narodowe" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
„Dokumenty obrazowe” w polskiej refleksji i praktyce filmowej do roku 1927
“Visual documents” in Writings on Cinema and in Filmmaking in Poland Before 1927
Autorzy:
Radkiewicz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340424.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino dokumentalne
teoria filmu
propaganda
kino narodowe
dwudziestolecie międzywojenne
documentary
film theory
national cinema
interwar period
Opis:
Pierwszą dekadę rozwoju polskiej kinematografii po odzyskaniu niepodległości cechują intensywne dyskusje na temat funkcji kina i jego roli w odrodzonym państwie. W refleksjach filmoznawczych podejmowanych przez intelektualistów i badaczy z różnych dziedzin (filozofia, polonistyka) oraz krytyków filmowych przewija się wątek dokumentalistycznej roli filmu oraz jego związku z rzeczywistością. Uwagom teoretycznym towarzyszą głosy o praktyce filmowej, której stawia się konkretne zadania utylitarne – obrazowanie kraju i dokumentowanie jego historii, tradycji oraz rozwoju. Prześledzenie tych wątków pozwala odtworzyć sposób myślenia o kinie jako medium dostarczającym „dokumentów obrazowych”, mogącym pełnić różnorodne funkcje: poznawczą, edukacyjną, propagandową. Rok 1927 niemal zamyka pierwszą dekadę niepodległości i zachodzące wówczas procesy, a równocześnie oznacza kres kina niemego, z jego poetyką i sposobami obrazowania oraz relacją między obrazami filmowymi a rzeczywistością.
The first decade of the Polish cinema following the country’s regaining of independence in 1918 is marked by intensive discussions about the roles and functions of the national film industry. Many academics (from Polish studies, philosophy) and film critics addressed the issue of documentary filmmaking and the relation between the film image and reality. Theoretical reflections were accompanied by practical comments and pieces of advice on how to use documentaries for the purposes of political propaganda, education, popularization of Polish history, heritage and present development. Tracing these motifs in the writings on films of that time makes it possible to reconstruct a way of thinking about the medium as providing “visual documents” performing cognitive, educational, or propaganda functions. The year 1927 seems to be significant for two reasons; as the end of the decade of independent Poland and as the time when the sound era of cinema was about to start, and the silent film poetics of representation was going to change.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 112; 150-160
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kino (anty)narodowe? „Uczta wigilijna” Luisa Garcíi Berlangi
(Anti)national Cinema? “Plácido” by Luis García Berlanga
Autorzy:
Zielińska, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27754371.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Luis García Berlanga
kino narodowe
españolada
dyktatura
Francisco Franco
nowe kino hiszpańskie
national cinema
dictatorship
new Spanish cinema
Opis:
Autorka omawia film Uczta wigilijna (Plácido, 1961) w reżyserii Luisa Garcíi Berlangi w kontekście przemian, jakie na początku drugiej połowy XX w. przechodziło kino narodowe w Hiszpanii. Okoliczności powstania filmu, ingerencja cenzury oraz jego tematyka i styl autorski to zagadnienia, którym autorka przygląda się w ramach dyskursu kina propagandowego (historycznego) i eskapistycznego (filmowe españolady), programowo wprowadzanego przez frankistów na przełomie lat 30. i 40. XX w. Berlanga blisko współpracował z pisarzem i scenarzystą Rafaelem Azconą, a jako przedstawiciel Nowego Kina w latach 50. i 60. XX w. był jednym z tych twórców, którzy zrewolucjonizowali pojęcie kina narodowego w swoim kraju. Powołując się na prace hiszpańskich teoretyków i znawców twórczości Berlangi, autorka podkreśla znaczenie Uczty wigilijnej w ówczesnej sytuacji społeczno-politycznej, a także wpływ tej produkcji na reinterpretację kategorii kina narodowego w Hiszpanii.
The author discusses the film Plácido (1961) by Luis García Berlanga in the context of the changes of national cinema in Spain at the beginning of the second half of the 20th century. The circumstances of the film’s production, the interference of censorship, as well as the subject matter and the author’s style are the issues that the author reflects on as part of the discourse of propaganda (historical) and escapist (film españolades) cinema, introduced by Francoists programmatically at the turn of the 1930s and 1940s. As a representative of New Cinema, in the 1950s and 1960s Berlanga was one of those who, in cooperation with the author and screenwriter Rafael Azcona, revolutionized the concept of national cinema in the country. Referring to the works of Spanish theoreticians and experts on Berlanga’s work, the author underlines the importance of Plácido in the socio-political context of the time, as well as the impact of the movie on the reinterpretation of the category of national cinema in Spain.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2021, 116; 103-120
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duma i uprzedzenie – krytyczne dyslokacje filmu „Zabić księdza” Agnieszki Holland
Pride and Prejudice: Critical Dislocations of “To Kill a Priest” by Agnieszka Holland
Autorzy:
Ostrowska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27755813.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Agnieszka Holland
krytyka filmowa
dystrybucja
koprodukcje
kino narodowe
kino transnarodowe
national cinema
transnational cinema
film criticism
distribution
coproductions
Opis:
Przedmiotem badań zaprezentowanych w artykule są konteksty produkcyjne, dystrybucyjne i krytyczno-filmowe filmu Agnieszki Holland Zabić księdza (1988). Autorka dowodzi, że włączenie filmu, zrealizowanego jako transatlantycka koprodukcja, do nurtu kina autorskiego i kina polskiego nie wynika z jego treści i cech stylistycznych, ale jest głównie efektem praktyk dystrybucyjno-krytycznych. Tekstualna analiza filmu demonstruje, jak dyskurs krytyczny rozwijany w systemie kina narodowego scala zaburzenia koherencji tekstu filmowego powstające w wyniku napięć narracyjno-afektywnych. Autorka analizuje również, jak rozmaite czynniki zewnątrztekstowe, głównie praktyki dystrybucyjne i krytyczne, nadają Holland status autorki filmowej, który włącza ją w obszar (narodowego) kina artystycznego.
The author examines how Agnieszka Holland’s film To Kill a Priest (1988) functions in various systems of film production, distribution, and critical discourses. The main aim of the presented analysis is to demonstrate how certain distribution and critical strategies contribute to consideration of the film that was made as a transnational coproduction as belonging to auteur and national cinema. In her close analysis of the film, the author explains how the critical discourse developed within the system of national cinema consolidates the cinematic text whose coherence is frequently compromised by the narrative-affective tensions and oppositions. Finally, the article argues that Agnieszka Holland’s status of a film auteur is predominantly established by means of extratextual factors, especially the strategies of distribution and various critical practices.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2021, 116; 146-170
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filmowy „Pan Tadeusz” – polskie kino narodowe?
„Pan Tadeusz” – Polish national cinema?
Autorzy:
Kisielewska, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142661.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Pan Tadeusz
film adaptation
national independence
Polish national cinema
filmowa adaptacja
niepodległość
polskie kino narodowe
Opis:
The subject of this article is an ideological aspect of Pan Tadeusz, directed by Ryszard Ordyński (based on a script by Andrzej Strug and Ferdynand Goetel) as a film adaptation of Adam Mickiewicz’s poem. Picture was realised in 1928 to celebrate the tenth anniversary of regaining of national independence by Poland. Main goal of this article is to reflect in what ways filmmakers of Pan Tadeusz tried to implement a project of Polish national cinema. I also want to present how this film expressed social needs, programme specifications of political power camp and how it explored national values in the cinema.
Źródło:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2018, 30/1; 175-184
0860-4487
Pojawia się w:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies