Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "kino czeskie" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Odlot za Atlantyk. Amerykański debiut Miloša Formana
Taking Off to the Other Side of Atlantic: The American Debut of Miloš Forman
Autorzy:
Hendrykowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342029.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Miloš Forman
kino czeskie
kino amerykańskie
ironia
Czech cinema
American cinema
irony
Opis:
Marek Hendrykowski przeprowadza historyczną rewizję oceny Odlotu (1971) Miloša Formana, wskazując, że dzieło to należy do czołówki najwybitniejszych osiągnięć kinematografii amerykańskiej przełomu lat 60. i 70. Według autora film ten sytuuje się w kręgu krzywdząco niedocenionych zjawisk historii kina amerykańskiego. Kasowa porażka Odlotu sprawiła, że na długie lata stał się on przykładem rzekomego niedopasowania wybitnego filmowca z Europy do Nowego Świata – Ameryki i Hollywood. Hendrykowski zauważa m.in., że z dzisiejszej perspektywy dzieło Formana zdumiewa mistrzostwem warsztatowym oraz konsekwencją reżysera w przenoszeniu do nowych warunków bagażu twórczego, z którym opuścił Czechy i Europę. Podkreśla również, że niezwykłą wartością Odlotu jest nieustanna obecność w nim ironii poznawczej, charakterystycznej nie tylko dla samego Formana, ale poniekąd także dla filmów szkoły czeskiej. Autor konkluduje: Forman zainicjował „Odlotem” pewien nurt poszukiwań, który miał się stać wskazówką i dążeniem dla szeregu innych filmowców za Oceanem. Nie chodzi o takie czy inne podobieństwa, nawiązania czy zapożyczenia stylistyczne, lecz o nowatorski model niebanalnego kina fikcji i wpisany weń makroobraz rzeczywistości.
Marek Hendrykowski carries out a reassessment of Taking Off (1971) by Milos Forman, and argues that the film belongs among the top films of American cinematography of the 1960s and 1970s. According to the author the film situates itself in a circle of unjustly underrated phenomena of the history of American cinema. The box office failure of the Taking Off meant that for years the film was set as an example of alleged mismatch of prominent European filmmaker and the New World – America and Hollywood. Hendrykowski notes that from today’s perspective Forman’s work is astounding in terms of workshop and the director’s insistence at transferring his creative character from Czechoslovakia and Europe to America. He also points out to the importance of cognitive irony present throughout Taking Off, which is characteristic to Forman and other members of the Czech school of film. The author concludes: by “Taking Off” Forman initiated a new direction in research, which was to become a new signpost and aim for many other filmmakers on the other side of the ocean. It is not a question of similarities, references or stylistic borrowings, but an original model of feature film and the image of reality contained within.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2016, 93-94; 193-200
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyboje na „drodze do Europy”. Nowa odsłona kina drogi i ponowne mapowanie narodu w Europie Środkowej po 2004 roku
A bumpy road to Europe. A new version of road movies and another mapping of the nation in Central Europe after 2004
Autorzy:
Gott, Michael
Van Heuckelom, Kris
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521330.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
kino drogi,
kino polskie
kino czeskie
kino po 1989 roku
road movies
Polish cinema
Czech cinema
cinema after 1989
Opis:
This paper is dedicated to the analysis of the development of Central European road movies after 2004, with special consideration given to Polish and Czech cinematography. The films which have been discussed are Polish productions Francuski numer (2006, directed by Robert Wichrowski) and Handlarz cudów (2009, directed by Bolesław Pawica and Jarosław Szoda), as well as Czech Rodina je základ státu (2011, directed by Robert Sedláček) and Pusinky (2007, directed by Karin Babinská). Although these films – to a certain extent – follow the fixed paths, we put forward the assumption that at the same time, they use the tools of road movies in an innovative and varied manner, responding to problems, dilemmas and perspectives of Central Europe after 2004.
Niniejszy tekst poświęcony jest analizie rozwoju środkowoeuropejskiego kina drogi po roku 2004, ze szczególnym uwzględnieniem kinematografii polskiej i czeskiej. Omawiane przez nas filmy to produkcje polskie Francuski numer (2006, reż. Robert Wichrowski) i Handlarz cudów (2009, reż. Bolesław Pawica, Jarosław Szoda) oraz czeskie Rodzina fundamentem państwa (Rodina je základ státu, 2011, reż. Robert Sedláček) i Buziaczki (Pusinky, 2007, reż. Karin Babinská). Chociaż filmy te do pewnego stopnia podążają utartymi ścieżkami, stawiamy tezę, że równocześnie na różne sposoby nowatorsko wykorzystują one narzędzia kina drogi, odpowiadając na problemy, dylematy i perspektywy Europy Środkowej po 2004 roku.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2020, 12, 1; 80-97
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proza Bohumila Hrabala oczami JiŘíego Menzla
Bohumil Hrabal’s prose in themes of Jiří Menzel
Autorzy:
Kufel, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460334.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
kino czeskie
adaptacja filmowe
literatura czeska XX wieku
reżyser
pisarz
Czech cinema
screen adaptations
20th century Czech literature
director
writer
Opis:
Artykuł dotyczy adaptacji fi lmowych sześciu książek Bohumila Hrabala (Perełki na dnie, Pociągi pod specjalnym nadzorem, Sprzedam dom, w którym już nie chcę mieszkać, Postrzyżyny, Święto przebiśniegu, Obsługiwałem angielskiego króla), stworzonych przez Jiříego Menzla. Zawiera krótkie opisy sylwetek pisarza i reżysera oraz próbę specyfi kacji ich relacji na płaszczyźnie tworzenia obrazu fi lmowego. Przeanalizowana została w nim tematyka poszczególnych dzieł oraz charakterystyczne cechy ich ekranizacji.
The article concerns six movie adaptations of Bohumil Hrabal’s books (Pearls of the deep, Closely observed trains, I’ll sell the house in which I can live no more, Cutt ing it short, The snowdrop festival, I served the king of England), created by Jiří Menzel. It includes not only short profi les of both the writer and the director and an attempt at describing those two’s relationship while making the movies, but also an analysis of the work’s themes and distinguishing features of their movie versions.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2014, 4; 595-602
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Czeski błąd" i polski "Kret". O różnych filmowych obliczach lustracji
Kawasaki’s Rose and The Mole. Two Film Faces of Lustration
Autorzy:
Pomostowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/919907.pdf
Data publikacji:
2012-06-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
lustration
modern history
The Mole
Kawasaki's Rose
Polish and Czech societies
Central European cinematographies
Jan Hřebejk
Rafael Lewandowski
Kret
kino czeskie
historia najnowsza
lustracja
kino środkowoeuropejskie
Opis:
The issue of settling accounts with modern history is a topic often taken up in contemporary Polish cinematography. The delicate and intriguing problems of lustration, memory, guilt, and forgiveness are, however, not only a Polish concern. In 2009, Kawasaki’s Rose, directed by Jan Hřebejku, was presented during the Berlinale. Almost a year later, Rafael Lewandowski’s debut film The Mole was released in Polish cinemas. Both the Czech and the Polish productions constitute attempts at facing the embarrassing problem faced by Poles and Czechs in terms of the problems mentioned above. A closer look at the phenomenon, viewed from two different perspectives (Polish in The Mole and Czech in Kawasaki’s Rose), provides a particularly interesting angle for analyzing this subject. In the article, the works of Rafael Lewandowski and Jan Hřebejk are compared in an effort to answer the question of what image of society emerges from these films. How do different historical and cultural conditions influence the process of shaping people’s attitudes in the face of similar problems. The author performs a film study analysis on these works, based on interviews with their authors and important reviews of them. Literary works that are topically connected with them, including Revised Edition by Péter Esterházy and The Curtain by Milan Kundera, constitute an essential context. 
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2012, 11, 20; 83-92
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Otakar Vávra i kino Protektoratu Czech i Moraw
Otakar Vávra and the Cinema of the Protectorate of Bohemia and Moravia
Autorzy:
Guzek, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591958.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
resistance movement
collaboration
World War 2
Otakar Vávra
the Protectorate of Bohemia and Moravia
the Czech cinema
ruch oporu
kolaboracja
II wojna światowa
Protektorat Czech i Moraw
kino czeskie
Opis:
Otakar Vávra jest jednym z najciekawszych reżyserów kina europejskiego i to nie tylko z uwagi na trwającą ponad osiemdziesiąt lat aktywność zawodową. Jego formuła twórcza polegała na adaptowaniu rodzimej literatury, wykorzystaniu medium filmowego dla odautorskiego, artystycznego komentowania świata, traktowaniu kina jako segmentu kultury, a nie jej wyłącznego centrum. Reżyserski projekt zatem musiał uwzględniać XX-wieczną politykę, która miotała Czechosłowacją od porządków demokratycznych po totalitarne. Wśród tych ostatnich szczególny jest okres od marca 1939 do maja 1945 roku,kiedy to po dyktacie monachijskim rozpadła się Czechosłowacja, a w jej miejsce powstało Państwo Słowackie i Protektorat Czech i Moraw. Czeska kinematografia narodowa stała się wtedy swoistą szachownicą, na której ścierały się ambicje poszczególnych reżyserów i producentów, dyrektywy Urzędu Protektora, rozbudzone oczekiwania czeskich kolaborujących z Niemcami aktywistów, odwaga i podłość poszczególnych ludzi. W takich warunkach Otakar Vávra nakręcił 12 filmów, miał kontakt zarówno z konspirującymi branżystami tworzącymi podwaliny przyszłej powojennej kinematografii (Vladislav Vančura), jak i kolaborującymi dyktatorami Barrandova (Miloš Havel). W jego filmach grały ulubienice niemieckich dygnitarzy (Lída Baarová, Adina Mandlová) a także ofiary hitlerowskiego terroru (Anna Letenská). Filmy Vávry z okresu Protektoratu oglądane po latach (a zachowały się wszystkie) mogą być traktowane jak tworzywo dla rozmaitych strategii interpretacyjnych, z których ważna, ale nie jedyna, jest perspektywa biograficzna dotycząca reżysera.
Otakar Vávra is one of the most interesting directors of the European cinema, and not only because of his perennial professional activity that lasted over 80 years. His formula for creativity consisted in adapting the native literature, in using films to artistically comment on the world, in treating the cinema as a segment of the whole culture, and not as its exclusive centre. The director’s project had to include the 20th-century politics, which tossed Czechoslovakia back and forth from democracy to totalitarianism. After the Munich Agreement or Munich Diktat (September, 1938) Czechoslovakia broke up and what was left was transformed into the Protectorate of Bohemia and Moravia and the Slovak Republic. The Czech cinematography became then a kind of chessboard, a confrontation area for various film directors’ and producers’ ambitions, for directives of the Protector’s Office (Reichsprotektor), for the expectations of the Czechs who collaborated with theGermans, for the courage and meanness of different people. Such were the circumstances under which Otakar Vávra made 12 films; and he was in touch both with conspiring professionals who were building the foundations for the future post-war cinematography (Vladislav Vančura) and with collaborating Barandov dictators (Miloš Havel). In his films appeared German dignitaries’ favourites (Lída Baarová, Adina Mandlová) and victims of the Nazi terror (Anna Letenská). Vávra’s films made during the Protectorate (and all of them have survived) and watched now may be interpreted in numerous ways; one of them is the biographical perspective.
Źródło:
Przegląd Zachodniopomorski; 2015, 3; 145-163
0552-4245
2353-3021
Pojawia się w:
Przegląd Zachodniopomorski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies