Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "kikut" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Możliwości zastosowania radioterapii w leczeniu nawrotu w pochwie u chorych z nowotworami narządu rodnego
Possibilities of using radiotherapy in the treatment of vaginal recurrence in patients with uterine cancers
Autorzy:
Biedka, Marta
Kuźba-Kryszak, Tamara
Koper, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029867.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
brachyterapia
kikut pochwy
nawrót
radioterapia
Opis:
A major problem in cancer treatment is disease recurrence, i.e. a situation in which the standard procedures turned out to be ineffective and the previously used therapy significantly limits its next use. Vaginal recurrence is found in 2.4–15% of patients with uterine cancer. For large recurrent tumors radical treatment involves surgical pelvic exenteration. However, indications for this procedure are significantly limited; in addition, it is associated with a high risk of complications and a significantly compromised quality of life. For this reason, brachytherapy and/or another course of radiotherapy are administered, which until recently were used as a further-line treatment option or as palliative care. Over the last few years extension of indications for radiotherapy and brachytherapy has been noted due to the dynamic development of new techniques for planning and conducting treatment. These allow for the irradiation of the target volume which causes radiation-related reactions that are acceptable for the patient while protecting critical organs. The introduction of new therapeutic devices allowed for the use of different treatment techniques, including intensity-modulated radiation therapy, image-guided radiotherapy, RapidArc, tomotherapy, intraoperative radiotherapy and stereotactic body radiotherapy, which contributed to a significant increase in the role of repeat radiotherapy. One needs to remember about the possibilities of systemic treatment, although it is usually palliative in nature. Brachytherapy may be considered for the treatment of recurrent disease if the lesions are located in the region of the vagina or vaginal stump or if infiltration is found in the parametria; in other situations treatment combined with external beam radiotherapy should always be considered. The choice of brachytherapy method depends on the location of the lesion and the extent of infiltration. If the infiltration is up to 5 mm deep, intracavitary brachytherapy is performed. If the infiltration is deeper, the use of interstitial brachytherapy is indicated.
Jednym z poważnych problemów w leczeniu onkologicznym są nawroty choroby, czyli przypadki, w których standardowe procedury okazały się nieskuteczne, a uprzednio przeprowadzona terapia znacznie ograniczyła możliwość jej ponownego wykorzystania. Nawrót w pochwie stwierdza się u 2,4–15% chorych na nowotwory narządu rodnego. W przypadku dużych nawrotowych guzów leczenie o założeniu radykalnym jest chirurgiczne i wiąże się z wytrzewieniem miednicy. Wskazania do tego zabiegu są jednak istotnie ograniczone, a ponadto jest on obarczony wysokim ryzykiem powikłań i znacznego pogorszenia jakości życia. Dlatego wykorzystuje się brachyterapię i/lub powtórną radioterapię, do niedawna jako leczenie kolejnego rzutu albo leczenie paliatywne. W  ostatnich latach obserwuje  się poszerzenie wskazań do radioterapii i brachyterapii – ze względu na dynamiczny rozwój nowych technik planowania i realizacji leczenia, które pozwoliły na napromienianie obszarów tarczowych przy akceptowanym przez pacjenta poziomie odczynów popromiennych, a jednocześnie umożliwiły ochronę narządów krytycznych. Wprowadzenie nowych aparatów terapeutycznych pozwoliło na stosowanie różnych technik leczenia, m.in. radioterapii z modulacją intensywności wiązki, radioterapii sterowanej obrazem, RapidArc, tomoterapii, radioterapii śródoperacyjnej i radioterapii stereotaktycznej, co wpłynęło na znaczący wzrost roli powtórnej radioterapii. Należy pamiętać o możliwościach leczenia systemowego, choć na ogół ma ono charakter paliatywny. O wykorzystaniu brachyterapii w leczeniu nawrotu można pomyśleć, gdy zmiany są zlokalizowane w okolicy pochwy lub jej kikuta albo gdy naciek obejmuje przymacicza; w innych sytuacjach zawsze należy rozważyć leczenie skojarzone z radioterapią wiązką zewnętrzną. Wybór metody brachyterapii zależy od lokalizacji zmiany i wielkości nacieku. Gdy grubość nacieku wynosi do 5 mm włącznie, przeprowadza się brachyterapię dojamową; gdy naciek tę grubość przekracza, wskazane jest zastosowanie brachyterapii śródtkankowej.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 4; 222-230
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki ryzyka zaburzeń gojenia i przedłużonej hospitalizacji u chorych po amputacji kończyny dolnej powyżej stawu kolanowego
Autorzy:
Orłowski, Maciej
Pluta, Paulina
Kowalczyk, Aleksandra
Kasprzak-Szczepańska, Katarzyna
Pająk, Marta
Dziki, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392096.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
amputacja
czynniki ryzyka
kikut
zaburzenie gojenia
Opis:
Wstęp: Amputacja kończyny dolnej jest operacją wykonywaną w ostateczności, gdy wszelkie inne możliwości terapeutyczne uległy wyczerpaniu. Czas leczenia trwa od kilku do kilkunastu miesięcy i jest zależny od: rozległości amputacji, ogólnego stanu zdrowia pacjenta oraz przebiegu procesu gojenia kikuta. Materiały i metody: Wykonano retrospektywną analizę, korzystając z bazy danych Oddziału Chirurgii Ogólnej i Naczyniowej Wojewódzkiego Specjalistycznego Szpitala im. M. Pirogowa w Łodzi. Badano pacjentów, u których w 2017 r. wykonano amputację kończyny dolnej na poziomie uda. Zakwalifikowano do pracy 92 chorych poddanych leczeniu operacyjnemu. Podzielono ich na dwie grupy: bez powikłań gojenia oraz z powikłaniami gojenia kikuta. Przeanalizowano dokumentację medyczną obu grup pod kątem czynników ryzyka zaburzeń gojenia. Uzyskane dane poddano analizie statystycznej. Wyniki: Pacjenci z zaburzeniami gojenia kikuta najczęściej mieli minimalne krwawienie oraz wyższe wyniki w skali ASA w porównaniu do pacjentów bez powikłań gojenia. Dla pozostałych parametrów nie wykazano różnic pomiędzy obiema grupami. Osoby z powikłaniami potrzebowały średnio 28 dni na zagojenie rany oraz spędzali średnio 40 dni w szpitalu, w porównaniu do odpowiednio 14 i 21 dni dla pacjentów bez powikłań. Odsetek zgonów w grupie osób z powikłaniami był również istotnie wyższy (35%) niż w grupie osób bez powikłań (5%). Wnioski: Do istotnych statystycznie czynników zwiększających ryzyko zaburzeń gojenia kikuta należą: wysoki stopień skali ASA oraz minimalne krwawienie z mięśni podczas wykonywania zabiegu. Chorzy, u których wystąpiło to powikłanie, narażeni są na większe ryzyko przedłużonej hospitalizacji oraz zgonu w okresie pooperacyjnym. W pracy tej wykazano istotne statystycznie czynniki ryzyka zaburzeń gojenia kikuta po amputacji oraz potwierdzono negatywny wpływ tego powikłania na długość hospitalizacji i ryzyko zgonu.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 5; 27-33
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena poprawności i sprawności chodu u pacjentów po amputacji kończyny dolnej w obrębie uda
Evaluation of correctness and efficiency of walking patients after transfemoral amputation
Autorzy:
Łuczak, E.
Słaba, S.
Rochmiński, R.
Rżewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/261525.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:
kikut
proteza tymczasowa
proteza definitywna
chód
stump
temporary prosthesis
definitive prosthesis
walk
Opis:
Lokomocja człowieka jest bardzo ważnym elementem jakości życia. Po amputacji kończyny dolnej, zwłaszcza, jeśli ten zabieg pozbawia amputowanego stawu skokowego i kolanowego, jakość ta dramatycznie się obniża. W takiej sytuacji poruszanie się wymaga znacznej energii, by zachować równowagę i nauczyć się chodzić od nowa. Chód w protezie jest dla pacjenta dużym wyzwaniem. Celem naszych badań była ocena poprawności i sprawności chodu pacjentów po amputacji jednej kończyny dolnej w obrębie uda, zaopatrzonych w protezy tymczasowe i definitywne. Badaniami objęto grupę 102 pacjentów zaprotezowanych i usprawnianych w Wojewódzkiej Poradni Zaopatrzenia Ortopedycznego w Łodzi. Wśród badanych byli pacjenci nie tylko zaopatrzeni w protezy tymczasowe, ale także i ci, którzy od paru lat nosili protezy definitywne. Oceniano dopasowanie i pionowanie protezy, stan kikuta oraz poprawność i sprawność chodu w różnych warunkach. Analiza chodu wykazała, że występowały różne odchylenia lokomocji i o różnym nasileniu. U pacjentów używających protezę tymczasową tylko u 12% badanych nie zaobserwowano odchyleń podczas chodu. Najczęściej występowała nierówna długość kroków i unoszenie się na zdrowej stopie. W podgrupie używającej protezę definitywną u 67% nie zaobserwowano odchyleń, a najczęściej występowało utykanie na stronę protezy. Na poprawność i sprawność chodu u pacjentów po amputacji kończyny dolnej w obrębie uda miał przede wszystkim wpływ czas, który upłynął od amputacji. Im dłuższy okres tym bardziej poprawny chód i mniejsza ilość odchyleń, a także lepsza sprawność chodu.
Locomotion is a very important element of human life. Unfortunately, after lower limb amputation the quality of life drastically changes, especially, if the procedure deprive amputee of ankle and knee joint. In such situation locomotion requires considerable energy in order to maintain balance and start to walk again after operation. Walking in artificial limb is a big challenge for patient. Purpose of our research was to estimate correctness and ability of walking of patients after transfemoral amputation of one limb, equipped with temporary or definitive prostheses. Research group included 102 patients supplied with artificial limbs, treated in the Provincial Clinic of Orthopedic Equipment in Lodz. Among examined subjects there were patients equipped with temporary and definitive artificial limbs. Adjustment and alignment of artificial limb, state of stump, and correctness and proficiency of walk in different conditions, was evaluated. Analysis of walk showed various deviations with different intensity during walking. Only within 12% of patients with temporary prostheses no deviations during walking were observed. The most common problems were anisometric length of steps and lifting over healthy foot. In the group of 67% of patients with definitive prostheses t the most common deviation was limping over artificial limb. The correctness and proficiency of walk was influenced by period between the amputation and evaluation. The longer time after amputation, the more correct pattern of walking and less deviations, were observed.
Źródło:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2014, 20, 1; 29-38
1234-5563
Pojawia się w:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies