Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kary pozbawienia wolności" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 24
Tytuł:
Nowelizacja art. 37a k.k. na mocy ustawy z 19 czerwca 2020 r. w świetle racjonalnych celów karania
Amendment to art. 37a of the Penal Code under the Act of 19 June 2020 in the light of rational punishment objectives
Autorzy:
Kluza, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806034.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
kara pozbawienia wolności
sankcja alternatywna
wymiar kary
kary nieizolacyjne
imprisonment
alternative sanction
sentence
non-custodial sentences
Opis:
Na mocy nowelizacji z 19 czerwca 2020 r. w sposób istotny zmodyfikowany został art. 37a k.k. Przepis ten został wprowadzony do kodeksu karnego w 2015 r. i miał na celu ograniczenie stosowania kary pozbawienia wolności w stosunku do drobniejszych czynów zabronionych, acz zagrożonych jedynie karą pozbawienia wolności. W 2020 r. doszło do częściowego odwrócenia tego kierunku zmian poprzez podwyższenie wymogów zastosowania art. 37a k.k., co spotkało się z licznymi wątpliwościami.
Article 37a of Penal Code was s ignificant changed due to the amendment of 19 June 2020. This provision was introduced into the Penal Code in 2015 and was aimed at limiting the use of imprisonment in relation to minor offenses, but only punishable by imprisonment. In 2020, this direction of changes was partially reversed by increasing the requirements for the application of Art. 37a of the Penal Code, which was met with numerous doubts.
Źródło:
Problemy Prawa Karnego; 2022, 6, 1; 1-16
0208-5577
2353-9712
Pojawia się w:
Problemy Prawa Karnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przesłanki formalne warunkowego zwolnienia skazanego z odbycia reszty kary pozbawienia wolności po rocznej przerwie jej wykonania
Формальные предпосылки для условного освобождения осужденного от отбывания оставшейся части наказания в виде лишения свободы после годичного перерыва в его отбывании
Формальні критерія умовного звільнення засудженого від відбування решти покарання у вигляді позбавлення волі після однорічної перерви у його виконанні
Formal prerequisites for conditional release of a convicted person from serving the remainder of a prison sentence after a one-year break from its execution
Autorzy:
Stefańska, Blanka Julita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2090131.pdf
Data publikacji:
2022-06-09
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
позбавлення волі
перерва у виконанні покарання
формальні причини
розмір покарання
засуджений
умовно-дострокове звільнення
зупинення провадження
наказание в виде лишения свободы
прерывание срока исполнения наказания
формальные предпосылки
quantum наказания
осужденный
условно-досрочное освобождение
приостановление производства по делу
imprisonment
interruption of sentence
break in sentence
conditional release
formal prerequisites
quantum of sentence
convict
suspension of proceedings
kara pozbawienia wolności
przerwa w wykonaniu kary
przesłanki formalne
quantum kary
skazany
warunkowe zwolnienie
zawieszenie postępowania
Opis:
Artykuł stanowi analizę przesłanek formalnych warunkowego zwolnienia skazanego z odbycia reszty kary pozbawienia wolności po rocznej przerwie jej wykonania, które jest szczególnym rodzajem tej instytucji (art. 155 Kodeksu karnego wykonawczego). Są to: 1) odbycie przez skazanego co najmniej 6 miesięcy kary; 2) nieprzekroczenie przez orzeczoną karę lub sumę kar 3 lat; 3) korzystanie przez skazanego z przerwy w wykonaniu kary co najmniej przez rok (§ 1). Doprowadziła ona do wniosków, że quantum wykonanej kary musi mieć miejsce przed uzyskaniem przez skazanego przerwy w wykonaniu kary, z tym że kara nie musi być odbyta w trybie ciągłym, lecz może także odbywać się etapami. Przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności ma trwać co najmniej rok i nie musi być jednorazowo udzielona na ten okres, ale może być wielokrotnie przedłużana. Bez znaczenia jest zarówno przyczyna całej przerwy, jak i poszczególnych przedłużanych przerw. Na równi z przerwą w wykonaniu kary pozbawienia wolności należy traktować zawieszenie postępowania wykonawczego co do kary pozbawienia wolności w przypadku, gdy skazany rozpoczął już odbywanie kary pozbawienia wolności, lecz nie można wykonać wobec niego orzeczenia z powodu choroby psychicznej lub innej przewlekłej, ciężkiej choroby (art. 15 § 2 K.k.w.).      
У статті аналізуються формальні критерія умовного звільнення засудженого від відбування решти покарання у вигляді позбавлення волі після однорічної перерви у його виконанні, що є особливим видом цього інституту (ст. 155 КК РФ). Це: 1) відбуття засудженим не менше 6 місяців покарання; 2) покарання або сума покарання не перевищили 3 років; 3) засудженнй використав перерву у виконанні покарання не менше одного року (§ 1). Це привело до висновку, що відлік виконаного вироку має відбутися до перерви у виконанні покарання засудженим, однак покарання не повинно відбуватися безперервно, а може відбуватися і поетапно. Перерва у виконанні покарання у виді позбавлення волі має тривати не менше одного року і на цей термін не обов’язково надаватися один раз, але може бути продовжена кілька разів. Причина як усієї перерви, так і окремих продовжених перерв не має значення. Зупинення виконавчого провадження щодо покарання у виді позбавлення волі слід трактувати нарівні з перервою у виконанні покарання у вигляді позбавлення волі, якщо засуджений вже почав відбувати покарання у вигляді позбавлення волі, але вирок не може бути виконаний стосовно до нього через психічне захворювання або іншу хронічну тяжку хворобу (ст. 15 § 2 Виконавчого кримінального кодексу).
Статья представляет собой анализ формальных предпосылок условного освобождения осужденного от отбывания оставшейся части наказания в виде лишения свободы после годичного перерыва в его отбывании, что является особым видом данного института (ст. 155 Уголовно-исполнительного кодекса). К ним относятся: (1) условие, чтобы осужденный отбыл не менее 6 месяцев наказания; (2) условие, чтобы назначенное наказание или сумма наказаний не превышала 3 лет; (3) условие, чтобы осужденный воспользовался перерывом в исполнении наказания не менее одного года (§ 1). Это привело к выводу, что quantum наказания должно происходить до того, как осужденный получит перерыв в исполнении наказания, однако наказание не обязательно должно отбываться непрерывно, но также может отбываться поэтапно. Перерыв в исполнении наказания в виде лишения свободы должен длиться не менее одного года и не обязательно должен быть предоставлен один раз на этот период, но может быть неоднократно продлен. Причина как всего перерыва, так и отдельных продлеваемых перерывов не имеет значения. Наравне с перерывом в отбывании наказания в виде лишения свободы, надо рассматривать приостановление исполнительного производства в отношении приговора к лишению свободы в случае, если осужденный уже начал отбывать наказание в виде лишения свободы, но приговор в отношении его не может быть исполнен из-за психического заболевания или другой хронической, тяжелой болезни (статья 15 § 2 Уголовно-исполнительного кодекса).
The article analyses the formal prerequisites for the conditional release of a convicted person from serving rest of the sentence of imprisonment after one-year break in its execution which constitutes special type of this institution (Article 155 of Penal Enforcement Code). These are: 1) that the convicted person has served at least 6 months of sentence; 2) that the sentence imposed or the sum of the sentences has not exceeded 3 years; 3) that the convicted person has benefited from a break in the execution of the sentence for at least one year (§ 1). It led to the conclusion that quantum of the sentence served must have taken place before the convicted person obtained a break in the execution of the sentence, except that the sentence need not be served continuously, but may also be served in stages. A break in the execution of a sentence of imprisonment is to last for at least one year and does not have to be granted once for that period, but may be repeatedly extended. The reasons for both the entire break and the individual extended breaks is irrelevant. Suspension of the enforcement proceedings with regard to a sentence of imprisonment should be treated on a equal footing with a break in the execution of the sentence of imprisonment if the convicted person has already started serving his sentence, but the sentence cannot be executed against him due to a mental illness or other chronic, serious illness (Article 15 § 2 of Penal Enforcement Code).
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2022, 2; 129-143
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Enforcement of Custodial Sentence in the Light of Who Guidelines During the Covid-19 Pandemic in Poland on the Example of the Correctional Facility in Chełm
Autorzy:
Nikołajew, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1831324.pdf
Data publikacji:
2021-05-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
zagrożenie epidemiologiczne
Covid-19
wytyczne WHO
wykonywanie kary pozbawienia wolności
ograniczanie praw i wolności skazanych
epidemiological threat
WHO guidance
imprisonment
restrictions on the rights and freedoms of prisoners
Opis:
During the Covid-19 pandemic, most of the rights of prisoners were clearly limited. These restrictions temporarily affected, among others, visits, out-of-prison employment, prison furloughs and access to religious services. The introduced restrictions significantly increased dissatisfaction among prisoners, which manifested in prison riots in Poland (e.g. in Chełm) and abroad. It should be noted, however, that the full exercise of all the rights and freedoms of prisoners in the conditions of pandemic is not possible, even if compliance with the WHO guidelines set out in the document of 15 March 2020 is ensured. These guidance has been followed rightfully in practice by most Polish prisons and pre-trial detention centres and there have been no reports of serious coronavirus disease outbreaks.
Wytyczne WHO a wykonywanie kary pozbawienia wolności w czasie pandemii Covid-19 w Polsce na przykładzie zakładu karnego w Chełmie W czasie obowiązywania pandemii Covid-19 większość uprawnień skazanych odbywających karę pozbawienia wolności zostało wyraźnie ograniczonych. Obostrzenia dotyczyły m.in. okresowego wstrzymania widzeń, zatrudnienia poza więzieniem i udzielania przepustek oraz dostępności do posług religijnych. Wprowadzone ograniczenia zdecydowanie wpłynęły na wzrost niezadowolenia wśród osadzonych, wyrażającego się w formie buntów więziennych w Polsce (np. w Chełmie) i zakładach karnych za granicą. Jednak należy zauważyć, że pełna realizacja wszystkich praw i wolności skazanych w warunkach pandemicznych nie jest możliwa mimo przestrzegania wytycznych WHO zawartych w dokumencie z 15 marca 2020 r. Wytyczne te w większości zostały prawidłowo wykorzystane w praktyce więziennej polskich zakładów karnych i aresztów śledczych i nie zanotowano w nich występowania poważnych ognisk choroby wywołanej koronawirusem.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2020, 48, 3; 61-77
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Judicial supervision over the process of social rehabilitation of prisoners in the Polish penitentiary system
Nadzór sądowy nad procesem resocjalizacji więźniów w polskim systemie penitencjarnym
Autorzy:
Łapiński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1627358.pdf
Data publikacji:
2021-09-24
Wydawca:
Fundacja Pedagogium
Tematy:
nadzór penitencjarny
resocjalizacja więźniów
legalność pozbawienia wolności
prawidłowość wykonywania kary
sędzia penitencjarny
penitentiary supervision
social rehabilitation of prisoners
legality of imprisonment
validity of punishment
penitentiary judge
Opis:
W polskim systemie penitencjarnym nadzór nad legalnością i prawidłowością wykonywania kar izolacyjnych oraz tymczasowego aresztowania sprawują sędziowie penitencjarni. Analiza regulacji określających zakres tego nadzoru prowadzi do wniosku, iż jego sprawowanie wymaga przede wszystkim biegłości w interpretowaniu i stosowaniu prawa, np. dla oceny zgodności z prawem postępowania administracji więzień czy przy wyjaśnianiu prawidłowych zastosowań konkretnych przepisów. Jednak pełny zakres nadzoru penitencjarnego współtworzą zadania, które stawiają sędziów penitencjarnych przed koniecznością dysponowania kompetencjami umożliwiającymi ocenę prawidłowości realizowanych oddziaływań zmianotwórczych wobec osób osadzonych. Powstaje za tem pytanie o zasadność oraz możliwości realizacji nadzoru penitencjarnego przez sędziów penitencjarnych w tak szerokim zakresie. W poszukiwaniu odpowiedzi pozyskano opinie wychowawców penitencjarnych dotyczące faktycznych obszarów nadzoru sprawowanego przez sędziów penitencjarnych, sposobów jego sprawowania oraz oczekiwań wychowawców dotyczących nadzoru penitencjarnego, z uwzględnieniem realizowanego przez nich procesu resocjalizacji.
In the Polish penitentiary system, penitentiary judges supervise the legality and correctness of executing solitary confinement sentences and temporary detention. An analysis of the regulations defining the scope of this supervision leads to the conclusion that its exercise requires, above all, proficiency in interpreting and applying the law, e.g. for assessing the legality of the prison administration’s conduct or in explaining the correct application of specific provisions. The full scope of penitentiary supervision, however, is co-created by tasks that confront penitentiary judges with the necessity of having the competence to assess the correctness of the implemented change-forming interventions towards the detainees. This raises the question of the legitimacy and capacity of penitentiary judges to implement penitentiary supervision to such a broad extent. In the search for answers, opinions of penitentiary educators were obtained regarding the actual areas of supervision exercised by penitentiary judges, the ways in which it is exercised, and the expectations of educators regarding penitentiary supervision, taking into account the process of social rehabilitation implemented by them.
Źródło:
Resocjalizacja Polska; 2021, 21; 387-401
2081-3767
2392-2656
Pojawia się w:
Resocjalizacja Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Orzecznicze i doktrynalne czynniki ochrony praw człowieka w stosowaniu przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności po 1 stycznia 2012 r.
Judicial and doctrinal aspects of human rights protection in the application of an interruption in the execution of a custodial sentence after 1 January 2012 Wprowadzenie Przerwa w wykonywaniu kary pozbawienia wolności określa jeden z najważniejszych prze
Autorzy:
Juszka, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1828652.pdf
Data publikacji:
2021-09-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Przerwa w wykonywaniu kary pozbawienia wolności
postępowanie wykonawcze
Sąd Najwyższy
sądy powszechne
Interruption of imprisonment
interruption in the execution of a custodial sentence
enforcement proceedings
Supreme Court
common courts
Opis:
Celem artykułu jest prezentacja czynników dotyczących przestrzegania praw człowieka w stosowaniu instytucji przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych od 1 stycznia 2012 r. Przedmiotową problematykę zaprezentowano za pomocą regulacji kodeksowej instytucji przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności. Zakres artykułu obejmuje wszystkie etapy stosowania tytułowej instytucji. W celu zwiększenia efektywności ochrony praw człowieka w stosowaniu instytucji przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności należy monitorować stosowanie tej instytucji w praktyce. W zależności od wyników tego monitoringu przedstawiciele doktryny i orzecznictwa mogą przedstawić propozycje de lege ferenda zmian ustawowej konstrukcji instytucji przerwy wykonywaniu kary pozbawienia wolności a także zmian w stosowaniu niniejszej instytucji w ramach obowiązujących przepisów.
The aim of this article is to present the factors concerning the observance of human rights in the institution of the interruption in the execution of a custodial sentence. Analysis will be presented by showing judicial and doctrinal aspects in the judgments issued by the Supreme Court and common courts since 1 January 2012. The presentation is concentrated on the code regulation of the titular institution. The presentation and analysis of this subject will be provided through successive stages of the interruption in the execution of the custodial sentence. In order to increase the efficiency in the protection of human rights in practice in the titular institution, monitoring of the application of the interruption of imprisonment should be used. Depending on the results of this kind of monitoring, representatives of the doctrine and judiciary can present de lege ferenda proposals which may include the modification of the legislative construction of the institution in question, and proposals of measures to be taken in its practical application within the framework of the provisions in force.
Źródło:
Przegląd Prawno-Ekonomiczny; 2021, 3; 65-78
1898-2166
Pojawia się w:
Przegląd Prawno-Ekonomiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego za 2019 rok
Autorzy:
Stefański, Ryszard A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1336545.pdf
Data publikacji:
2021-05-25
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
grzywna
kara łączna
kara ograniczenia wolności
kara pozbawienia wol-ności
małoletni
nadzwyczajne złagodzenie kary
przestępstwo niealimentacji
przestępstwo uprowadzenia lub zatrzymania małoletniego poniżej lat 15
fine
cumulative penalty
penalty of limitation of liberty
penalty of deprivation of liberty
minors
extraordinary mitigation of a penalty
offence of failing to pay alimony
offence of kidnapping or detaining a minor under the age of 15
Opis:
W artykule została przeprowadzona analiza uchwał i postanowień izby karnej sądu Najwyższego podjętych w wyniku przedstawienia przez sądy odwoławcze zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy w zakresie prawa karnego materialnego. Przedmiotem rozważań są: sposób nadzwyczajnego złagodzenia kary za zbrodnie zagrożone kumulatywnie karą pozbawienia wolności i grzywną (art. 60 § 2 k.k.); kara łączna obejmująca karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i karę ograniczenia wolności (art. 87 § 1 k.k.), a także dopuszczalność połączenia kary pozbawienia wolności z karą ograniczenia wolności, na którą została zamieniona kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (art. 75a § 1 k.k.); odpowiedzialność za przestępstwo niealimentacji (art. 209 § 1 k.k.), związana z modyfikacją jego ustawowych znamion ustawą z dnia 23 marca 2017 r.; kwestia odpowiedzialności rodziców za przestępstwo uprowadzenia lub zatrzymania – wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru – małoletniego poniżej lat 15 albo osoby nieporadnej ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny (art. 211 k.k.).
The article carries out an analysis of resolutions and rulings of the supreme Court Criminal Chamber passed as a result of appellate courts’ requests for fundamental interpretation of a statute within the scope of substantive criminal law. the analysis covers: the method of extraordinary mitigation of a penalty for felonies carrying cumulative deprivation of liberty and a fine (article 60 § 2 CC); a conditionally suspended cumulative penalty of deprivation of liberty and a penalty of limitation of liberty (article 87 § 1 CC), and admissibility of cumulating the penalty of deprivation of liberty and the penalty of limitation of liberty that substitutes for a conditionally suspended penalty of deprivation of liberty (article 75a § 1 CC); liability for an offence of failing to pay alimony (article 209 § 1 CC) connected with the modification of its statutory features laid down in act of 23 March 2017; the issue of parents’ liability for the offence of kidnapping or detaining a minor under the age of 15 or a physically or mentally disabled person against the will of a person granted the rights of their caretaker or guardian (article 211 CC).
Źródło:
Ius Novum; 2021, 15, 1; 67-84
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zdarzenia zagrażające bezpieczeństwu w zakładach karnych
Autorzy:
Malec, Norbert
Hryszkiewicz, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45223360.pdf
Data publikacji:
2021-12-27
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
zakład karny
wykonanie kary pozbawienia wolności
bezpieczeństwo więźniów
Opis:
Kara pozbawienia wolności oraz inne formy izolacji osób naruszających porządek prawny i zagrażający bezpieczeństwu innych jednostek należą do najdalej idących form ingerencji w sferę praw i wolności człowieka. Izolacja penitencjarna pociąga za sobą wiele negatywnych następstw dla jednostek inkarcerowanych, wśród których szczególne miejsce zajmują sytuacje i zjawiska zagrażające zarówno bezpieczeństwu podopiecznych instytucji penitencjarnej, jak i personelowi odpowiedzialnemu za stworzenie bezpiecznych warunków przebywania w czasie izolacji. Precyzyjne określenie zagrożeń bezpieczeństwa osobistego osób izolowanych i personelu jest niezwykle trudne. Trzeba pamiętać, że charakter tych zagrożeń nie jest jednorodny, a intensywność i zakres oddziaływania bardzo zróżnicowany. Wśród zjawisk i sytuacji stwarzających zagrożenie dla bezpieczeństwa osobistego wymienia się: zjawiska związane z podkulturą więzienną (różne formy agresji, samouszkodzenia, tatuaże) czy procesem prizonizacji, zamierzone i niezamierzone działania lub zaniechania ze strony administracji oraz działania środowisk przestępczych wewnątrz i na zewnątrz jednostek izolacyjnych.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2021, 144(4); 55-70
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag w kwestii zaliczania okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet kary ograniczenia wolności na podstawie art. 63 k.k.
Autorzy:
Piekut, Gabriela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1338034.pdf
Data publikacji:
2020-09-28
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kara ograniczenia wolności
zaliczenie okresu rzeczywistego pozbawienia wolności
zwolnienie skazanego od reszty kary ograniczenia wolności
penalty of restriction of liberty
crediting of the period of actual deprivation of liberty
release of the sentenced person from the remainder of the penalty of restriction of liberty
Opis:
Artykuł dotyczy wybranych zagadnień związanych z zaliczaniem okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet kary ograniczenia wolności w trybie art. 63 k.k. Autorka prezentuje odmienny od przyjmowanego dotychczas w doktrynie sposób zaokrąglania okresu uprzedniej izolacji skazanego na poczet orzeczonej następnie względem niego kary ograniczenia wolności, wskazując, że w aktualnym stanie prawnym brak jest podstaw do zaokrąglania tego okresu w górę do pełnego miesiąca, a zaokrąglenie powinno nastąpić w górę jedynie do pełnego dnia. W pracy zwrócono również uwagę na trudności związane z dokonywaniem zaliczenia okresu rzeczywistego pozbawiania wolności na poczet kary ograniczenia wolności, wynikające z braku koherencji pomiędzy okresem jednego roku, a okresem 12 miesięcy (art. 12c k.k.w.). Omówiony został także wpływ zaliczenia skazanemu okresu izolacji, w trybie art. 63 k.k., na możliwość zwolnienia go od reszty kary na podstawie art. 83 k.k.
This article discusses certain issues relating to the crediting of the period of actual deprivation of liberty towards the penalty of restriction of liberty in accordance with Article 63 of the Polish Criminal Code. The author presents a method of rounding up the period of a sentenced person’s prior detention to be credited towards the penalty of restriction of liberty subsequently imposed upon him/her, which differs from the method adopted so far in the legal doctrine, while indicating that there are no grounds in the current legal state for rounding that period up to a full month and that the rounding up should only be to a full day. The paper also points to the difficulties related to the crediting of the period of actual deprivation of liberty towards the penalty of restriction of liberty resulting from the lack of coherence between the period of one year and the period of 12 months (Article 12c of the Polish Penal Enforcement Code). The article also discusses the impact that crediting of the sentenced person’s detention period under Article 63 Criminal Code has on the possibility of releasing such person from serving the remainder of his/her penalty under Article 83 Criminal Code.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 3; 50-66
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Penal Policy in the Russian Federation. Trends and Perspectives
Polityka karna w Federacji Rosyjskiej. Trendy i perspektywy
Autorzy:
Dikaeva, Milana Salmanovna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375544.pdf
Data publikacji:
2020-09-28
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
penal policy
Russian Federation
punishment
imprisonment
alternative punishment
polityka karna
Federacja Rosyjska
kara
kara pozbawienia wolności
kary alternatywne (wolnościowe)
Opis:
For many years the Russian Federation has had one of the highest numbers of people incarcerated in penal institutions (per 100,000 population). As of 1 January 2020, there were 523,928 people in prison. An analysis of the legislation and the practice of its application reveals that the main trend of modern Russian penal policy is for stricter penalties, longer prison terms, and inefficient use of alternative punishments. The ongoing trend of humanising and liberalising criminal justice remains virtually invisible and suppressed by a repressive bias, which ultimately prevents it from significantly influencing the overall direction of state policy in this area.
For many years the Russian Federation has had one of the highest numbers of people incarcerated in penal institutions (per 100,000 population). As of 1 January 2020, there were 523,928 people in prison. An analysis of the legislation and the practice of its application reveals that the main trend of modern Russian penal policy is for stricter penalties, longer prison terms, and inefficient use of alternative punishments. The ongoing trend of humanising and liberalising criminal justice remains virtually invisible and suppressed by a repressive bias, which ultimately prevents it from significantly influencing the overall direction of state policy in this area. Przez wiele lat Federacja Rosyjska była liderem pod względem liczby osób osadzonych w zakładach karnych w przeliczeniu na 100 tysięcy mieszkańców. W styczniu 2020 r. w jednostkach penitencjarnych przebywało 523 928 osób. Analiza ustawodawstwa oraz praktyki stosowania kary pozbawienia wolności pozwala zauważyć, że współczesną politykę karną Rosji cechuje tendencja do zaostrzania kar i zwiększanie długości kar izolacyjnych przy jednoczesnym braku efektywności w stosowaniu kar wolnościowych. Represyjne nastawienie władz powoduje, że humanizacja i liberalizacja wymiaru sprawiedliwości karnej w Rosji jest praktycznie niewidoczna i nie ma znaczącego wpływu na ogólny kierunek polityki karnej państwa.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2020, XLII/1; 23-44
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selected issues concerning a new approach to the idea of punishment in the light of Act of 13 June 2019
Autorzy:
Melezini, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1338565.pdf
Data publikacji:
2020-12-02
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kara 25 lat pozbawienia wolności
terminowa kara pozbawienia wolności
grzywna
kara ograniczenia wolności
dyrektywy sądowego wymiaru kary
katalog okoliczności obciążających i łagodzących
kara dożywotniego pozbawienia wolności
penalty of deprivation of liberty for a period of 25 years
penalty of deprivation of liberty for a period determined by court
penalty of limitation of liberty
directives on judicial sentencing decisions
catalogue of aggravating and extenuating circumstances
penalty of life imprisonment
Opis:
The article discusses the issues concerning extensive amendments to the provisions of the Criminal Code laid down in the Act of 13 June 2019. It considers the most important solutions introduced to the General part of the Criminal Code in the field of penalties and sentencing. These concern: elimination of the penalty of deprivation of liberty for 25 years from the catalogue of penalties; increasing the maximum limit of the penalty of deprivation of liberty for a period determined by court from 15 years to 30 years; modification of the content of Article 37a CC admitting a possibility of imposing a fine or the penalty of limitation of liberty instead of the penalty of deprivation of liberty; general directives on judicial sentencing decisions and the catalogue of aggravating and extenuating circumstances; and imposition of the penalty of life imprisonment without a possibility of conditional release. The analysis carried out leads to a conclusion that the proposed solutions do not deserve approval.
Artykuł podejmuje problemy rozległych zmian przepisów kodeksu karnego w ujęciu ustawy z 13 czerwca 2019 r. Przedmiotem rozważań uczyniono najważniejsze rozwiązania wprowadzone w części ogólnej kodeksu karnego w obrębie kar i instytucji wymiaru kary. Dotyczyły one: wyeliminowania kary 25 lat pozbawienia wolności z katalogu kar; wydłużenia z 15 lat do 30 lat górnej granicy terminowej kary pozbawienia wolności; podwyższenia dolnej granicy grzywny oraz kary ograniczenia wolności; modyfikacji treści art. 37a k.k. dopuszczającego możliwość orzeczenia grzywny lub kary ograniczenia wolności zamiast kary pozbawienia wolności; ogólnych dyrektyw sądowego wymiaru kary oraz katalogu okoliczności obciążających oraz łagodzących; orzeczenia kary dożywotniego pozbawienia wolności bez możliwości warunkowego zwolnienia skazanego. Przeprowadzona analiza doprowadziła do konkluzji, że przestawione rozwiązania nie zasługują na aprobatę.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 2; 38-54
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dodatkowy okres do zarządzenia wykonania kary
Autorzy:
Stefańska, Blanka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361328.pdf
Data publikacji:
2019-03-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kara pozbawienia wolności
okres próby
termin
warunkowe zawieszenie
zarządzenie wykonania kary
penalty of deprivation of liberty
operational period
time limit
conditional suspension
decision on activating a suspended sentence
Opis:
The article analyses a legal nature of additional six-month since the end of the operational period foreseen to issue a decision on activating a suspended sentence (Article 75 § 4 CC), the method of calculating this time limit and the moment when the decision on executing the penalty is enforceable. The author considers that this time limit is of substantial nature, as it is regulated in the Criminal Code and it is related with substantial requirements for executing the penalty. To calculate the time limit, the computatio civilis method should be applied, which consists in counting its running on a day-to-day basis (dies a qua) as the beginning of operational period is determined by a final sentence, i.e. the institution regulated in criminal procedure law. The time limit for activating the suspended sentence is valid if in the case of the discretionary sentence activation (Article 75 § 2 and 3 CC) a decision is issued and it is final before the expiry of six months following the end of the operational period (Article 178 § 5 EPC), and in the case of mandatory activation of the sentence, it is sufficient that such decision is issued within the said time limit (Article 9 § 3 EPC).
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 1; 89-101
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Implementation of the principle treating deprivation of liberty as ultima ratio in the practice of applying criminal law
Autorzy:
Melezini, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1360684.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
penalty of deprivation of liberty
penalty of deprivation of liberty with conditional
suspension of its execution
criminal law reform
practice of justice administration
penal
policy
non-custodial penalties
prison population
: kara pozbawienia wolności
kara pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem wykonania
reforma prawa karnego
praktyka wymiaru sprawiedliwości
polityka karna
kary nieizolacyjne
populacja więzienna
Opis:
The article discusses the issue concerning the implementation of the principle of treating a penalty of deprivation of liberty as ultima ratio in the practice of justice administration. The statutory solutions adopted in the original version of the Criminal Code of 1997 are the starting point of the analysis. It shows a new approach to the penalty of deprivation of liberty, which – as it was assumed – was to become a subsidiary penalty applied to petty crime. In practice, it turned out that an attempt to minimise the role of the penalty of deprivation of liberty in the penal policy was a failure, which resulted in a considerable size of prison population and a big number of offenders convicted and waiting for the penalty execution. A penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution adjudicated on a massive scale remained the basic means of penal response to petty crime. The diagnosis of the reasons for the actual situation became the basis for the criminal law reform of 2015. The article discusses the most important amendments to the provisions of the Criminal Code, which are to contribute to the increase in the importance of non-custodial penalties (a fine and a penalty of deprivation of liberty) and to limit the scope of application of the penalty of deprivation of liberty (its absolute type and with conditional suspension of its execution). The statistical overview of the penalty of absolute deprivation of liberty and the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution presented in the article makes the author draw a conclusion that the penalty of deprivation of liberty is still treated as ultima ratio in the practice of justice administration. Despite a considerable decrease in the importance of the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution in the penal policy and a growing share of non-custodial penalties in the structure of adjudicated penalties, the share of the penalty of absolute deprivation of liberty in all convictions is growing and the number of adjudicated and not executed penalties of absolute deprivation of liberty is also higher. That is why, the author expresses an opinion that failure in the implementation of the penal policy assumptions of the 2015 criminal law reform results from too drastic limitation of a possibility of applying the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution. Therefore, she supports the proposals expressed in literature to extend grounds for adjudicating the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution.
Przedmiotem rozważań jest realizacja zasady traktowania kary pozbawienia wolności jako ultima ratio w praktyce wymiaru sprawiedliwości. Punktem wyjścia analizy są rozwiązania ustawowe przyjęte w pierwotnym brzmieniu kodeksu karnego z 1997 r., ukazujące nowe podejście do kary pozbawienia wolności, która w założeniu miała stać się karą subsydiarną w odniesieniu do drobnej i średniej przestępczości. W praktyce okazało się, że próba zminimalizowania roli kary pozbawie- 68 MIROSŁAWA MELEZINI IUS NOVUM 2/2019 nia wolności w polityce karnej nie powiodła się, czego rezultatem był wysoki poziom populacji więziennej oraz duża liczba osób skazanych na karę pozbawienia wolności i oczekujących na jej wykonanie. Podstawowym środkiem reakcji karnej na przestępstwa drobne i średniej wagi pozostawała niezmiennie kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, orzekana na masową skalę. Diagnoza przyczyn zaistniałych niepowodzeń stała się podłożem reformy prawa karnego z 2015 r. W opracowaniu omówiono najważniejsze zmiany w przepisach kodeksu karnego, które mają przyczynić się do zwiększenia roli kar nieizolacyjnych (grzywny i kary ograniczenia wolności) i ograniczenia zakresu stosowania kary pozbawienia wolności (bezwzględnej i z warunkowym zawieszeniem jej wykonania). Prezentowany w opracowaniu statystyczny obraz bezwzględnej kary pozbawienia wolności oraz kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania skłonił autorkę do wniosku, że kara pozbawienia wolności nadal nie jest traktowana w praktyce wymiaru sprawiedliwości jako ultima ratio. Pomimo wydatnego ograniczenia znaczenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania w polityce karnej i rosnącego udziału kar nieizolacyjnych w strukturze kar orzeczonych, powiększa się udział bezwzględnej kary pozbawienia wolności wśród skazań ogółem oraz wzrasta liczba orzeczonych i niewykonywanych bezwzględnych kar pozbawienia wolności. Autorka wyraża pogląd, że na niepowodzenia w zakresie realizacji założeń politycznokryminalnych reformy prawa karnego z 2015 r. rzutują nazbyt drastyczne ograniczenia możliwości zastosowania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. W związku z tym przyłącza się do zgłaszanych w piśmiennictwie postulatów rozszerzenia podstaw orzekania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 2; 51-72
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Issues concerning adjudication and execution of a fine after the 2015 reform of criminal law
Autorzy:
Melezini, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1364614.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
a fine
criminal law reform
non-custodial penalties
ultima ratio of the penalty of
deprivation of liberty
substitute penalty
penal policy
kara grzywny
reforma prawa karnego
kary nieizolacyjne
ultima ratio kary
pozbawienia wolności
kara zastępcza
polityka karna
Opis:
The article discusses the issue of new solutions concerning a fine introduced to the Criminal Code and the Penalty Execution Code by an abundant amendment to criminal law of 20 February 2015. The discussion focuses on the analysis of regulations that, in compliance with the legislator’s assumptions, are to make a fine the basic means of penal response to petty and medium-gravity crimes. The article also attempts to present a preliminary evaluation of case law in 2014 and 2016. The confrontation of the 2015 criminal law reform assumptions with the practice made it possible to state that the significant changes that took place in case law in general go in the right direction and should be positively assessed. Undoubtedly, the importance of a fine in the penal policy considerably rose and its share increased from 21.3% to 34.1%. It has also been established that non-custodial penalties dominated the structure of sentences. They accounted for 55.4% of convictions. In conformity with the reform assumptions, the share of the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution clearly decreased (from 67.4% to 43.3%). What is alarming, there is an increase in the percentage of the adjudicated penalty of absolute deprivation of liberty (from 12.1% to 15.1%). Finally, the article analyses selected issues concerning the execution of a fine, especially the new regulation laid down in Article 12a PEC and Article 48a PEC, which are aimed at raising the efficiency of fine execution and reducing the scope of application of the substitute penalty of deprivation of liberty.
Przedmiotem artykułu są nowe rozwiązania dotyczące grzywny, wprowadzone do kodeksu karnego i kodeksu karnego wykonawczego obszerną ustawą nowelizującą prawo karne z dnia 20 lutego 2015 r. Rozważania koncentrują się na analizie uregulowań, które zgodnie z założeniami ustawodawcy mają uczynić z kary grzywny podstawowy środek reakcji karnej na przestępstwa drobne i średniej wagi. W opracowaniu podjęto również próbę przedstawienia wstępnych ocen orzecznictwa sądów w 2014 r. i w 2016 r. Konfrontacja założeń reformy prawa karnego z 2015 r. z praktyką pozwoliła stwierdzić, że istotne zmiany, które nastąpiły w orzecznictwie sądów, zasadniczo zmierzają w dobrym kierunku i należy je ocenić pozytywnie. Nie ulega wątpliwości, że wydatnie wzrosło znaczenie grzywny w polityce karnej, której udział powiększył się z 21,3% do 34,1%. Ustalono też, że kary nieizolacyjne dominowały w strukturze kar orzeczonych. Stanowiły 55,4% ogółem skazań. Zgodnie z założeniami reformy wyraźnie zmniejszył się udział kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (z 67,4% do 43,3%). Niepokoi wzrost odsetka orzeczonych kar bezwzględnego pozbawienia wolności (z 12,1% do 15,1%). W końcowej części artykułu analizie poddano wybrane problemy związane z wykonywaniem grzywny, a w szczególności nowe uregulowania ujęte w art. 12a k.k.w. i art. 48a k.k.w., które mają na celu zwiększenie efektywności wykonywania grzywny i ograniczenie zakresu stosowania zastępczej kary pozbawienia wolności.
Źródło:
Ius Novum; 2018, 12, 2; 25-36
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawy obligatoryjnego odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności
Autorzy:
Tekliński, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788317.pdf
Data publikacji:
2018-02-06
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
choroba psychiczna
ciężka choroba
odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności
prawo krne wykonawcze
skazany
Służba Więzienna
zaburzenie psychiczne
zdrowie psychiczne
mental illness
severe illness
postponement of the execution of a prison sentence
executive criminal law
person sentenced
Prison Service
mental disorder
mental health
Opis:
Jedną z podstawowych zasad prawa karnego wykonawczego jest zasada bezzwłocznego wszczęcia postępowania wykonawczego (art. 9 § 1 k.k.w.). Bezzwłoczne wykonanie orzeczenia, szczególnie tego, które stanowi o bezwzględnej karze pozbawienia wolności, służy realizacji zasady humanitaryzmu i poszanowania godności ludzkiej skazanego (art. 4 § 1 k.k.w.). Odroczenie wykonania kary jest jednym z nielicznych odstępstw od zasady wyrażonej w art. 9 § 1 k.k.w., przy czym zważywszy na jej wyjątkowy charakter, przepisy statuujące ustawowe przesłanki jej stosowania nie podlegają wykładni rozszerzającej. Dzieje się tak za sprawą tego, że odroczenie wykonania kary bez istnienia ważkich przyczyn narusza zarówno wspomnianą zasadę bezzwłocznego wykonania wyroku, jak i konstytucyjną zasadę osądzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP), czy rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie (art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności). Niniejszy artykuł stanowi próbę kompleksowego spojrzenia na problematykę materialnych podstaw obligatoryjnego odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności. Analiza obowiązującego porządku prawnego, przeprowadzona przez pryzmat oceny zarówno orzecznictwa, jak i poglądów doktryny, doprowadza autora do konkluzji, że obecna regulacja jest wadliwa i de lege ferenda wymaga pilnych zmian, w kierunku przez niego zaproponowanym.
One of the basic principles of executive criminal law is the principle of immediate enforcement proceedings (art. 9 § 1 k.k.w.). Immediate enforcement of the verdict, especially the one which provides for the absolute penalty of imprisonment, is for the implementation of the principle of humanity and respect for the human dignity of the convicted person (art. 4 § 1 k.w.w.).Postponement of the execution of a sentence is one of the few exceptions to the rule expressed in art. 9 § 1 k.k.w., however, considering its exceptional character, provisions stating the statutory conditions for its application are not subject to an extended interpretation. This is due to the fact that postponing the execution of a penalty without serious grounds violates both the aforementioned principle of immediate enforcement of the sentence and the constitutional principle of trial without unreasonable delay (article 45 section 1 of the Constitution of the Republic of Poland) or consideration of the case within a reasonable period (article 6 section1 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms). This article is an attempt to look at the issue of material basis for obligatory postponement of imprisonment. The analysis of the current legal order, carried out through the prism of assessing both case-law and doctrinal views, leads the author to the conclusion that the current regulation is flawed and de lege ferenda requires urgent changes in the direction proposed by him.
Źródło:
Studia Prawnicze; 2018, 4 (216); 165-202
0039-3312
2719-4302
Pojawia się w:
Studia Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mixed penalty: a new penal law response instrument in Polish criminal law
KARA MIESZANA – NOWY INSTRUMENT REAKCJI PRAWNOKARNEJ W POLSKIM PRAWIE KARNYM
Autorzy:
Melezini, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1390873.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
mixed penalty
sequence of penalties
penalty of deprivation of liberty (imprisonment)
penalty of limitation of liberty
conditional suspension of the execution of a penalty
amendment to the Criminal Code
misdemeanour
kara mieszana
sekwencja kar
kara pozbawienia wolności
kara ograniczenia
wolności
warunkowe zawieszenie wykonania kary
nowelizacja kodeksu karnego
występek
Opis:
Przedmiotem artykułu jest nowatorskie w polskim porządku prawnym rozwiązanie przewidziane w art. 37b k.k., wprowadzone obszerną ustawą nowelizującą prawo karne z dnia 20 lutego 2015 r., zmodyfikowane następnie ustawą z dnia 11 marca 2015 r. Ujęta w art. 37b k.k. złożona konstrukcja prawna, którą określono terminem „kara mieszana”, stwarza możliwość jednoczesnego orzeczenia wobec sprawcy przestępstwa dwóch kar, tj. krótkoterminowej kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności. O ile doktryna jest w pełni zgodna w kwestii uznania, że art. 37b k.k. stanowi instytucję sądowego wymiaru kary, o tyle zasadnicze rozbieżności związane są z charakterem tzw. kary mieszanej (określanej niekiedy terminem „sankcja sekwencyjna”). Prezentowane jest stanowisko, że przyjęte rozwiązanie tworzy jedną, ujmowaną całościowo tzw. karę mieszaną, stanowiącą formę reakcji karnej, składającą się z dwóch kar. Tego rodzaju zapatrywanie prezentuje autorka tekstu. Wyrażany jest także pogląd, że art. 37b k.k. stwarza możliwość jednoczesnego wymierzenia dwóch kar, które zachowują swoją autonomię. W opracowaniu autorka poddaje analizie złożoność konstrukcji prawnej kary mieszanej, omawia cele i funkcje nowej formy reakcji karnej, założenia kryminalno-polityczne, zasady i dyrektywy wymiaru kary mieszanej. Przedmiotem rozważań są także zagadnienia sporne, dotyczące m.in. warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, orzeczonej na podstawie art. 37b k.k. w pierwotnym brzmieniu i po zmianach.
The article discusses an innovative in the Polish legal order solution envisaged in Article 37b of the Criminal Code introduced by the Act of 20 February 2015, which is a extensive amendment to criminal law, amended again by the Act of 11 March 2015. A complex legal construct laid down in Article 37b CC, called “mixed penalty”, allows simultaneous imposition of two penalties on the crime perpetrator, i.e. a short-term imprisonment sentence and a penalty of limitation of liberty. While the doctrine is fully compliant with respect to recognising that Article 37b CC constitutes an institution of judicial imposition of a penalty, there are basic differences connected with the nature of the mixed penalty (sometimes described as “a sequential sanction”). A position is presented that the adopted solution creates one, treated as a whole, mixed penalty that is a form of penal response composed of two types of punishment. The author shares this opinion. There is also a stand that Article 37b CC makes it possible to adjudicate two penalties, which are autonomous. The author analyses the complex legal construct of the mixed penalty, discusses the aims and functions of the new type of penal response, criminal policy assumptions, and principles and directives governing a mixed penalty imposition. The article also discusses controversial issues concerning, inter alia, conditional suspension of the execution of a penalty of deprivation of liberty adjudicated in accordance with Article 37b CC before and after the amendment.
Źródło:
Ius Novum; 2017, 11, 2; 29-43
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 24

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies