Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "karnawalizacja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Commedia dell’arte und persifliertes Freimaurertum als Mittel zu vorurteilsbefreiter Männlichkeit in August Kopischs Schwanknovelle Ein Karnevalsfest auf Ischia/Iskja
Commedia dell'Arte and satirised Freemasonry as a means to prejudiced masculinity in August Kopisch's Ein Carnevalsfest auf Ischia
Commedia dellArte i satyryczne przedstawienie masonerii jako środek wyrazu pozbawionej uprzedzeń męskości w Ein Carnevalsfest auf Ischia Augusta Kopischa
Autorzy:
Rudolph, Andrea
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28317008.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
August Komisch
Ein Carnevalsfest auf Ischia
Commedia dell’Arte
Freimaurer
Karnevalisierung
August Kopisch
commedia dell'Arte
masoni
karnawalizacja
Commedia dell'Arte
Freemasons
carnivalisation
Opis:
Don Antonio hat die gängige Schönheitsnorm der Gesellschaftsschicht, der er angehört, verinnerlicht. Daher glaubt der Kahlköpfige sich chancenlos, die Liebe der schönen Witwe Donna Theresa zu erlangen. Ein Karnevalsfest, das seine Freunde ihm schenken, invertiert die männliche Schönheitsnorm. Während die Commedia dell’Arte-Komik nur als Situationskomik Überraschungen bietet, die die Spannung retardieren, sichert der von Kopisch gleichfalls einbezogene freimaurerische Spielrahmen die Entwicklung der Handlung. Erzählt wird die gelingende Verwandlung eines aus verinnerlichtem Schönheits-Vorurteil nur verborgen Begehrenden (Don Antonio) zum vorurteilsbefreiten Ehemann. Die karnevaleske Verkehrung der soziokulturell vorgegebenen Schönheitsnorm in ihr Gegenteil und die komische Umschrift von Freimaurerritualen erzeugen in dieser Schwanknovelle Ein Carnevalsfest auf Ischia ein Marktplatz- und Festtagslachen. Kopisch vergeistigt nicht nur Elemente der Commedia dell‘Arte-Tradition. Er persifliert zudem freimaurerische Mysterien und Initiandenrituale.
Don Antonio wyznaje powszechną normę piękna klasy zgodnie z klasą społeczną, do której przynależy. Jako łysy mężczyzna uważa, że nie ma szans na zdobycie miłości pięknej wdowy Donny Teresy. Karnawałowa zabawa zorganizowana dla niego przez przyjaciół prowadzi do odwrócenia męskiej normy piękna. O ile commedia dell'arte opiera się na komizmie sytuacyjnym prowadzącym do zmniejszenina napięcie akcji, to masoński kontekst wprowadzony przez Kopischa sprzyja rozwojowi akcji. Historia opowiada o udanej przemianie mężczyzny wyzwalającego się spod uprzedzeń (Don Antonio). Karnawałowa inwersja społeczno-kulturowej normy piękna w jej przeciwieństwo oraz komiczna transkrypcja masońskich rytuałów wywołują w Ein Carnevalsfest auf Ischia zarówno jarmarczny, jak i wzniosły śmiech. Kopisch nie tylko spirytualizuje elementy tradycji commedia dell'Arte. Satyrycznie traktuje też masońskie misteria i rytuały inicjacyjne.
Don Antonio has internalised the common beauty norm of the social class to which he belongs. Therefore, the bald man believes he has no chance of winning the love of the beautiful widow Donna Theresa. A carnival party given to him by his friends inverts the male beauty norm. While commedia dell'arte only offers surprises in the form of situation comedy, which retards the tension, the Masonic play framework, which Kopisch also includes, ensures the development of the plot. The story tells of the successful transformation of a man who desires beauty only covertly out of an internalised prejudice (Don Antonio) into a husband free of prejudice. The carnivalesque inversion of the socio-culturally prescribed beauty norm into its opposite and the comic transcription of Masonic rituals generate marketplace and festive laughter in Ein Carnevalsfest auf Ischia. Kopisch not only spiritualises elements of the Commedia dell'Arte tradition. He also satirises Masonic mysteries and initiatory rituals.
Źródło:
Transfer. Reception studies; 2021, 6; 47-63
2451-3334
Pojawia się w:
Transfer. Reception studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyskurs protestu: kategoryzacja i kierunki badań (przy szczególnym uwzględnieniu białoruskich protestów antyrządowych 2020 roku)
Discourse of Protest: Categorization and Research Directions with Particular Reference to Belarusian Anti-government Protests in 2020
Autorzy:
Kiklewicz, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2167086.pdf
Data publikacji:
2022-12-31
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego PAN
Tematy:
discourse
protest
protest speech act
sublimation
carnival
pragmatics
gmatyka
dyskurs
protestacyjny akt mowy
sublimacja
karnawalizacja
Opis:
Autor proponuje koncepcję kategoryzacji dyskursów protestu. To zjawisko jest traktowane jako zintegrowane, funkcjonalnie spójne wydarzenie komunikacyjne o charakterze osądowym, oporowym i ultymatywnym, ufundowane na protestacyjnych aktach mowy. Struktura dyskursu w ujęciu autora składa się z czterech modułów, którymi są: warunki wstępne, akty mowy (illokucje), działania i towarzyszące doświadczenia. Za Z. Nęckim opisowi podlegają cztery charakterystyki dyspozycyjne dyskursów protestacyjnych. Protestacyjne akty mają charakter synkretyczny i zawierają trzy znaczenia illokucyjne: 1) negatywne wartościowanie antagonisty; 2) dezaprobatę antagonisty oraz 3) żądanie. Ponadto w dyskursie protestu występują komplementarne i opcjonalne akty mowy: argumentacja, uzasadnienie roszczeń, wygrażanie, wyśmianie antagonisty i in. Kolejny blok zachowań językowych to konstatacje, ekspozycje modalne (wyrażanie przekonań) i ekspresje. Działania w dyskursie protestu są skonfigurowane z aktami mowy na dwa sposoby: w dyskursach deklaracyjnych (np. w petycjach) akcent jest położony na oddziaływanie przez informację werbalną – w tej sytuacji działania mają charakter logistyczny (sporządzenie tekstu, zebranie podpisów, przekazanie petycji do adresata, monitorowanie stanu rozpatrzenia itd.). Drugi typ występuje w wypadku dyskursów oporowych, np. akcji ulicznych – takich jak wiece, pochody, demonstracje, strajki okupacyjne, flash moby, bojkoty. Moduł doświadczeń zawiera trzy kategorie, takie jak: uwydatnione doświadczanie statusów społecznych i tożsamości obu stron, ekscytacja za sprawą poczucia integracji, solidarności i przełamania lęków, kompleksów wewnętrznych oraz frustracja i poczucie potrzeby rozładowania psychicznego poprzez sublimację (tzn. zastępcze formy wywołania przyjemności i satysfakcji protestujących). Autor przedstawia również przegląd najważniejszych kierunków badawczych w tym zakresie, które dzieli na dwa nurty: analizy typu case study i badania profilowe. Omówiono trzy perspektywy badawcze: 1) etnometodologiczno-interakcyjną, dotyczącą kulturowo usytuowanych procesów komunikacyjnych; 2) społeczno-praktyczną, odnoszącą się do opisywania zjawisk komunikacyjnych w świetle ich powiązań z systemem społecznym, z uwagi także na kontekst historyczny; 3) medialną, polegającą na analizie znaków i sposobów ich przekazywania.
The author proposes a framework for the categorization of protest discourse. This phenomenon is treated as an integrated, functionally coherent communication event of a judgmental, resistance, and categorical character, founded on protest speech acts. The structure of the discourse, in the author’s view, consists of four modules: prerequisites, speech acts (illocutions), actions, and accompanying experiences. After Z. Nęcki, four dispositional characteristics of protest discourses are described. The protest speech acts are syncretic in nature and contain three illocutionary meanings: 1) negative evaluation of the antagonist; 2) disapproval; and 3) demand. In the discourse of protest, there are also complementary and optional speech acts: argumentation, justification of claims, threatening, mocking the antagonist, etc. Another set of verbal actions are statements, modal exposures (expressing beliefs), and expressions. The actions in the protest discourse are coordinated with the speech acts in two ways: in declaratory discourses (e.g. in petitions) the emphasis is placed on influencing through verbal information – in this situation the actions are logistic (preparing a text, collecting signatures, handing over the petition to the addressee, status monitoring, etc.). The second type occurs in the case of resistance discourses, e.g. street actions, such as rallies, parades, demonstrations, occupation strikes, flash mobs, or boycotts. The experiential module includes three categories: an emphasized experience of both sides’ social statuses and identities; excitement due to a sense of integration, solidarity and overcoming fears and internal complexes; frustration and a sense of the need for mental discharge through sublimation (i.e. substitute ways of inducing pleasure and satisfaction in protesters). The author also presents an overview of the most important research directions in this area, dividing them into two trends: case study analysis, and profile research. three research perspectives were discussed: 1) ethnomethodological and interactive, concerning culturally situated communication processes; 2) socio-practical, concerning the description of communication phenomena in the light of their connections with the social system, also taking into account the historical context; 3) representative, consisting of the analysis of signs and the methods of their transmission (especially with the involvement of media instruments).
Źródło:
Socjolingwistyka; 2022, 36, 1; 7-27
0208-6808
Pojawia się w:
Socjolingwistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karnawalizacja grozy w folklorze dziecięcym
Autorzy:
Slany, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/694809.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
folklor dziecięcy, karnawalizacja
groteska
groza
Bogeyman
children’s folklore, carnival, carnivalization, grotesque, fear, Bogeyman
Opis:
Artykuł zatytułowany "Karnawalizacja grozy w folklorze dziecięcym" porusza temat kreacyjnego języka dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnym wieku szkolnym, w którym jako dominanty kompozycyjne pojawiają się absurd, groteska, aluzyjność, turpizm, makabra, niestosowność, obscena, skatologiczny żart, infantylizacje, profanacje, hiperbole oraz ludyczne puenty. Szczegółowej analizie poddany zostaje folklor dziecięcy, czyli spontaniczna, wierszowana aktywność słowna dzieci towarzysząca zabawie. Tego rodzaju improwizowane mikroformy wierszowane wpisane są w kulturę dziecięcą i powstają w grupie rówieśniczej poza oficjalną  kulturą językową jako słowny akt buntu dzieci wobec narzucania im przez dorosłych języka sformalizowanego, instrumentalnego, ukierunkowanego na odwzorowanie rzeczywistości. Dzieci mają satysfakcję z łamania tabu językowych i wprowadzania w konsternację starszych od siebie. W wierszach tych obserwować można typowy dla struktury karnawału gest, jakim jest wzniesienie na piedestał najsłabszego w hierarchii społecznej – w zabawie – dziecka, które eksponuje poprzez język karnawałową wizję świata. Analiza obejmuje obecne w obiegu ustnym dzieci wiersze i krótkie formy prozatorskie obrazujące grozę skarnawalizowaną. Karnawałowe ujęcie grozy przez dzieci jest przejawem obalania monolityczności strachu, egzorcyzmowania lęku poprzez śmiech, neutralizowania go i nadawania „strachom” po bachtinowsku rozumianej „gęby”, innymi słowy budowania ludycznej i groteskowej wersji świata – na opak.
The article tackles the topic of creative language developed by children in the kindergarten- and early-primary-school-age. This language is marked by composition dominants of absurdity, grotesque, macabre, impropriety, obscenity, scatological humor, childishness, profanity, hyperboles, and ludic punch lines. The main subject of the analysis is children’s folklore, which is a spontaneous verbal rhymed activity and expression accompanying children’s play. This type of improvised poetic micro-forms is common for children’s culture and is engendered in peer-group environments. They thus occur outside of the official language culture and serve as a verbal form of rebellion, effectuated by children against the imposition of the adults’ language. The latter is conversely characterized by properness, formality, instrumental nature, and its aim to mirror reality. Children gain satisfaction from breaking language taboos and introducing consternation among their elders. In their verbal productions, one can observe a typically carnivalized gesture, which is the elevation of the weakest subject of the social hierarchy. In this sense, a child can instill a different and carnivalized version of the world through play. The analysis encompasses the rhymed and narrative short forms present in the verbal realm of children’s lives and depicting a carnivalized fear. Adopting a carnival lens for looking at children’s use of being afraid is a symptom of rejecting the monolithic nature of fear. Children appear to perform an exorcism on fear through laughter, try to neutralize it and ascribe the fears with that Bakhtin could see as building a ludic and grotesque version of a world upside-down. 
Źródło:
Literatura Ludowa; 2017, 1
2544-2872
0024-4708
Pojawia się w:
Literatura Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Megaceremoniały i subświaty. O potransformacyjnych przemianach uczestnictwa Polaków w kulturze
Megaceremonials and sub-worlds: post-transformation transformations in Poles’ participation in culture
Autorzy:
Szlendak, Tomasz
Olechnicki, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/692948.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
cultural time
consumption culture
carnivalisation
cultural sub-world
participation in culture
free time
czas kulturowy
kultura konsumpcji
karnawalizacja
kultura popularna
subświat kulturowy
uczestnictwo w kulturze
czas wolny
Opis:
This paper is an attempt to describe new cultural activity models which have developed in Poland after 1989 when Poles found themselves in a situation of strong dominance of the consumption culture and the pressure of a new cultural time model. The evolution of cultural behaviours has a two-direction character. One reflects a multi-sensual consumption of popular culture, the characteristic features of which include a routine-approach to carnival culture, closing in cultural time capsules, and focusing on efficient free time management (resulting in placing emphasis on eventfulness) while the other centres around the activities of inter-virtual cultural sub-worlds, which manifest a much more active and creative attitude to the participation in culture formation, frequently creating autonomous intellectual and cognitive universe, also in the axio-normative dimension. Both forms of participation in culture are becoming dominant in Poland and move towards the main trend of cultural practices, replacing their earlier forms.
Artykuł ma na celu wstępną diagnozę nowych wzorców aktywności kulturalnej Polaków, którzy po 1989 r. znaleźli się w sytuacji silnej dominacji kultury konsumpcyjnej i presji nowego modelu czasu kulturowego. Obserwowana ewolucja zachowań kulturowych ma charakter dwutorowy. Pierwszy kierunek to nurt wielozmysłowej konsumpcji kultury popularnej, dla którego charakterystyczne jest rutynizowanie kultury karnawału, zamykanie się w kulturalnych kapsułach czasu i nacisk na z efektywność gospodarowania czasem wolnym (jego efektem jest presja na koncentrację „wydarzeniowości”). Drugi kierunek to działania wewnątrzwirtualnych subświatów kulturowych, mające bardziej aktywny i twórczy stosunek do współtworzenia kultury, w wielu przypadkach tworzące autonomiczne uniwersum intelektualno-poznawcze, także w wymiarze aksjonormatywnym. Obie nowe formy uczestnictwa w kulturze stają się w Polsce dominujące i przechodzą do głównego nurtu praktyk kulturowych, wypierając inne/starsze formy uczestnictwa.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 2; 293-308
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pedagogie kabaretu – wstęp do tematu
Autorzy:
Lewartowicz, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932564.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
karnawalizacja
kabaret
pedagogia publiczna
błazen
ironia
groteska
irony
cabaret
public pedagogy
carnivalesque
clown
grotesque
Opis:
The article is of a contributory nature and is an introduction to the topic of cabaret pedagogy. Cabaret, as an important area of contemporary popular culture and a separate genre of art, performs specific social, aesthetic and educational functions. It is a carrier of criticism, a form of exposing reality and building a community based on laughter. By using its usual means, such as irony, grotesque or satire, cabaret performs its overriding function, which is to transgress taboos and to question the obvious. The cabaret, embedded in popular culture, is characterized by the so-called semantic incompleteness, that is, it generates fragmentary and random meanings that initiate thought processes. The starting point for the considerations undertaken in the text is the pedagogical theory of cabaret developed in the 1970s by the German researcher Jürgen Henningsen, which was an impulse to think about cabaret in terms of public pedagogy, specifically the so-called perverse pedagogy - in opposition to mainstream pedagogy. The study highlights and briefly discusses three basic traces of cabaret pedagogy - ironic and grotesque, carnival and clown pedagogy.
Artykuł ma charakter przyczynkowy i stanowi wprowadzenie do tematu pedagogii kabaretu. Kabaret, jako ważny obszar współczesnej kultury popularnej oraz odrębny gatunek sztuki, pełni określone funkcje społeczne, estetyczne i edukacyjne. Jest nośnikiem krytyki, formą demaskowania rzeczywistości oraz budowania opartej na śmiechu wspólnotowości. Korzystając z typowych dla siebie środków, takich jak: ironia, groteska czy satyra, kabaret realizuje swoją nadrzędną funkcję, jaką jest przekraczanie tabu oraz podawanie w wątpliwość tego, co oczywiste. Osadzony w kulturze popularnej kabaret charakteryzuje się tak zwaną niepełnością semantyczną, a więc generowaniem fragmentarycznych i wyrywkowych znaczeń, inicjujących procesy myślowe. Punktem wyjścia do podjętych w tekście rozważań jest pedagogiczna teoria kabaretu opracowana w latach 70. XX wieku przez niemieckiego badacza Jürgena Henningsena, będąca impulsem do myślenia o kabarecie w kategoriach publicznej pedagogii, a konkretnie tak zwanych pedagogii przewrotnych - opozycyjnych wobec pedagogii głównego nurtu. W opracowaniu zasygnalizowano i omówiono pokrótce trzy zasadnicze tropy kabaretowych pedagogii - pedagogię ironiczną i groteskową, karnawalizującą oraz błazeńską.
Źródło:
Kultura i Edukacja; 2021, 1(131); 96-108
1230-266X
Pojawia się w:
Kultura i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Some Linguistic Phenomena in Belarusian Cities during the 2020 Mass Protests in Belarus
O kilku zjawiskach językowych w białoruskich miastach podczas protestów 2020 roku
Autorzy:
Mazurkiewicz-Sułkowska, Julia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32388049.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
protest discourse
carnivalization of protest
Belarusian language
trasianka
new toponymy
dyskurs protestowy
karnawalizacja protestu
język białoruski
nowa toponimia
Opis:
Following the results of the rigged presidential election in Belarus in August 2020, mass protests broke out in the country. These events completely changed the life of the entire country for several months, mainly the life of the large-city inhabitants. One of the characteristics visible during the largest wave of protests were linguistic phenomena. These include, first of all, an increase of the prestige of the Belarusian language in cities, and a positive attitude to the regionalisms and the so-called trasianka as well the introduction of a new toponymy by the protesters. These are the issues that this article is devoted to.
Po ogłoszeniu wyników wyborów prezydenckich w sierpniu 2020 roku na Białorusi wybuchły masowe protesty, które na kilka miesięcy całkowicie zmieniły życie całego kraju, a przede wszystkim mieszkańców dużych miast. W trakcie trwania najbardziej aktywnej fali protestów można wyodrębnić kilka zjawisk o charakterze językowym. Należy do nich przede wszystkim zwiększenie prestiżu języka białoruskiego w miastach oraz pozytywne nacechowanie wśród mieszkańców miast regionalizmów i tzw. trasianki, a także wprowadzenie przez protestujących nowej toponimiki. Tym właśnie zagadnieniom jest poświęcony niniejszy artykuł.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2022, 22
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwagi o kondycji dwudziestopierwszowiecznej polszczyzny z perspektywy procesów globalizacyjnych
Some thoughts on the condition of Polish language in the 21st century from the perspective of globalisation
Autorzy:
Strawińska, Anetta B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804865.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
globalizacja; karnawalizacja kultury; konsumeryzm; moda językowa; amerykanizacja polszczyzny; anglicyzm; modern Polish
globalisation; carnivalisation of culture; consumerism; linguistic fashion; Americanisation of Polish; Anglicism; modern Polish
Opis:
Celem, jaki sobie wyznaczyłam, jest nie tyle próba syntetycznego opisu podstawowych kierunków transformacji współczesnej polszczyzny zaistniałych w wyniku procesu globalizacji, ile wskazanie najistotniejszych skutków amerykanizacji języka polskiego w XXI wieku. Generalizując, namacalnym efektem globalizacji na gruncie języka polskiego jest z jednej strony przejmowanie anglo-amerykańskich leksemów, frazeologizmów czy nierodzimego prepozycyjnego szyku wyrazów w zdaniu (typu sport telegram, play lista, radio reklama). Z drugiej zaś adaptacja zaanektowanych anglo-amerykańskich wyrazów o zasięgu międzynarodowym (ang. roaming – pol. roamingowy, ang. SMS – pol. esemesik, esemesek, esemeśnik, esemesiara) oraz zwiększenie zakresu i liczby compositów w wyniku słowotwórczej adaptacji zapożyczeń seryjnych i tworzenia na ich wzór kolejnych struktur (np. derywaty z członem cyber-, e-, euro-, seks-, narko-). Autorzy kanonicznych opracowań językoznawczych za najważniejsze przyczyny przejmowania  pożyczek z języka angielskiego w odmianie amerykańskiej przez użytkowników współczesnej polszczyzny uznają: wygodę, częstotliwość występowania i używania anglo-amerykanizmów, konieczność nazywania nowych desygnatów i pojęć, dominację języka angielskiego w biznesie oraz prestiż angielszczyzny. Prognzowane skutki amerykanizacji polszczyzny to: moda na pożycznki angielskie, postrzeganie świata oczami Amerykanina i przejmowanie amerykańskich znaków kulturowych, karnawalizacja kultury oraz Ponglish (P. Korcz, M. Matulewski, Wpływ globalizacji na powstanie polsko-angielskiego pidżynu zawodowego, „Język. Komunikacja. Informacja” 2006, nr 1, s. 83-84).
My goal in writing this article is not so much to provide a synthetic description of the basic directions of transformation of modern Polish brought on by globalisation, but to indicate the most important effects of the Americanisation of Polish in the 21st century. In general, one tangible effect of globalisation on the Polish language is on one hand to the borrowing of Anglo-American lexemes, phrases, or word order (e.g. sport telegram, play lista, radio reklama). On the other hand there is the adaptation of internationally used Anglo-American terms (e.g. roaming – pol. roamingowy, SMS – pol. esemesik, esemesek, esemeśnik, esemesiara), as well as increasing the range and number of composite words by creating new structures based on borrowed words (e.g. derivatives with the prefix cyber-, e-, euro-, sex-, narco-). The authors of the canon linguistic works see the most important causes of borrowing from American English into Polish in: comfort, frequency of occurrence and use of Anglo-American vocabulary, the need to name new designates and terms, the dominance of English in business and its prestige. The predicted effects of the Americanisation of Polish include: a fashion for such borrowings, adaptation of an American point of view and cultural signifiers, carnivalisation of culture and “Ponglish” (P. Korcz, M. Matulewski, “Wpływ globalizacji na powstanie polsko-angielskiego pidżynu zawodowego,” Język. Komunikacja. Informacja 2006, no. 1, pp. 83-84).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 6; 197-215
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesny karnawał – o humorze „krańców internetu
Autorzy:
Ranoszek, Iga Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/694859.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
humor, humor on the Internet, language on the Internet, the carnivalesque
humor, humor w internecie, język w internecie, karnawalizacja
Opis:
The article shows the carnival as a mechanism that regulates humor in a certain segment of the Internet space, namely the so-called "the edges of the Internet." It is a specific humor characterized by breaking cultural taboos and ethical standards, absurdity, strong iconoclasticism and the freedom of language behaviors. This sphere of the Internet functions as a kind of contemporary postmodern carnival where values are reversed, social hierarchies are ruined, and human behaviors are slightly degenerated. The humor of "the edges of the Internet" is a realization of the carnival’s "upside-down world" that temporarily destroys order and allows people to relieve their accumulated tensions. It is a place where social frustrations, fears and mutiny against the imposed rules and conventions can find their vent. 
Przedmiotem artykułu jest ukazanie karnawalizacji jako mechanizmu rządzącego humorem w pewnym wycinku przestrzeni internetu, a mianowicie na tak zwanych "krańcach internetu". Jest to specyficzny humor charakteryzujący się łamaniem tabu kulturowego i norm etycznych, absurdalnością, silną obrazoburczością oraz swobodą zachowań językowych. Obszar ten porównać można do swego rodzaju współczesnego, postmodernistycznego karnawału, gdzie wartości są odwrócone, hierarchia społeczna zburzona, a ludzkie zachowania nieco wynaturzone. Humor "krańców internetu" jest realizacją karnawałowego "świata na opak", który czasowo znosi ustalony porządek i umożliwia ludziom rozładowanie nagromadzonych napięć. Jest miejscem, w którym mogą znaleźć ujście społeczne frustracje, lęki i bunt wobec narzuconych zasad i konwenansów.
Źródło:
Literatura Ludowa; 2017, 2
2544-2872
0024-4708
Pojawia się w:
Literatura Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies