Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kapucyni" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 34
Tytuł:
Życie codzienne kapucynów krośnieńskich
Everyday life of the Capuchins of Krosno
Autorzy:
Marecki, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1218294.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
kapucyni
klasztor
modlitwa
działalność duszpasterska
praca
rekreacja
Krosno
Capuchin
cloister
prayer
ministry
work
recreaction
Opis:
Życie za klasztornymi murami wydaje się być monotonne. Jednak codzienne obowiązki zakonników: wspólna i indywidualna modlitwa, działalność duszpasterska i praca podtrzymująca funkcjonowanie klasztoru ma swoje blaski i codzienności nadaje niezwykłych rumieńców. Rytm codzienności nadawały nie tylko modlitwy chórowe, ale także posiłki spożywane o regularnych porach i wspólne zakonne rekreacje. Kapucyni utrzymywali kontakt zarówno ze swymi współbraćmi zakonnymi, w tym z przełożonymi, jak i kapłanami diecezjalnymi i osobami świeckimi. Z nimi przeżywali zakonne i religijne uroczystości, zakonne profesje oraz takie niezwykłe chwile, jak np. pogrzeby. Jak inni mieszkańcy Krosna, tak i zakonnicy, partycypowali w wydarzeniach politycznych, wojnach i kataklizmach, które nawiedzały miasto i okoliczne miejscowości
Life behind the monastery walls seems to be monotonous. The everyday duties of the monks, however: group and individual prayer, pastoral activity and the maintenance of the order has its high points and gives makes everyday life extraordinary. The rhythm of daily life was provided not only by choral prayers but also by meals eaten at regular time and monastic recreation. The Capuchins maintained contact with their confreres and superiors as well as diocese priests and lay people. Together they experienced monastic and religious ceremonies, religious profession and such special events as funerals. As other inhabitants of Krosno, monks participated in political events, wars and disasters, which pestered the town and surrounding places.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2016, 126; 191-231
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z dziejów parafii Niepokalanego Serca Maryi w Lublinie. Powstanie i terytorium
History of the Parish of Immaculate Heart of Mary in Lublin. It’s Erection and Territory
Autorzy:
Kropidłowski, Tomasz Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035264.pdf
Data publikacji:
2019-08-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Lublin
parafia
dekret erekcyjny
kapucyni
parish
erection decree
capuchins
Opis:
Kapucyni przybyli do Lublina w XVIII w. Zaangażowanie patriotyczne zakonników w powstanie styczniowe spowodowało, że podczas wielkiej kasaty klasztorów w Królestwie Polskim, przeprowadzonej nocą z 27 na 28.11.1864 roku, klasztor lubelski zamknięto. W 1930 roku częściowo nabyto, częściowo otrzymano jako odszkodowanie za dawny ogród klasztoru lubelskiego, ziemię w Konstantynowie pod Lublinem, na terenie potocznie nazywanym Poczekajka. Na tym terenie wybudowano kaplicę, którą 30.05.1948 roku poświęcił ówczesny ordynariusz lubelski, biskup Stefan Wyszyński, nadając jej tytuł Niepokalanego Serca Maryi. Następca biskupa Stefana Wyszyńskiego, biskup Piotr Kałwa, dekretem z dnia 28.02.1950 roku ustanowił przy kaplicy parafię, pod wezwaniem Niepokalanego Serca Maryi, powierzając ją Zakonowi Braci Mniejszych Kapucynów. Artykuł przedstawia przyczyny powstania parafii, tereny pierwotne, które swym zasięgiem obejmowała parafia Niepokalanego Serca Maryi w Lublinie. Jest to próba ukazania przeszłości historycznej terenów zajmowanych przez parafię, ponieważ dotychczas nie zostały całościowo opracowane żadne publikacje na ten temat. Dalej zostały omówione sprawy terytorialne, a więc rozwój osiedli mieszkaniowych na terenach należących do parafii, przynależność dekanalna, powstawanie nowych ośrodków duszpasterskich, a co za tym idzie – zmiana granic parafii.
Capuchin friars arrived to Lublin in the 18th century. Due to their involvement in the patriotic insurrection that begun in January 1863 their friary fell victim to the great dissolution of monasteries in the Kingdom of Poland. The friary in Lublin was dissolved on the night 27/28th of November 1864. In 1930 the order received as a compensation for the lost garden adjacent to the friary some land in the village of Konstantynów near Lublin; a place commonly called “Poczekajka”. This was extended by some further land acquisitions. Brothers erected there a chapel that was dedicated on the 30th of May 1948 under the title of “Immaculate Heart of Mary” by the bishop of Lublin, Stefan Wyszyński. On the 28th of February 1950, his successor, bishop Piotr Kałwa, elevated the chapel to a parish church also dedicated to the Immaculate Heart of Mary, and entrusted the parish to the Order of Capuchin Friars Minor. This article presents the reasons for the erection of the parish of Immaculate Heart of Mary in Lublin and territories it initially covered. It attempts to demonstrate the history of these territories, because no thorough study of this matter has been published so far. The article discusses territorial developments of the parish, that is the construction of new housing estates on parish’s territory, appropriate deanery, erection of new pastoral centres and consequent changes in parish’s boundaries.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 4; 127-142
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z dziejów nauczania filozofii w polskiej prowincji kapucynów w XIX wieku
On the History of Teaching Philosophy in the Polish Capuchin Province in the 19th Century
Autorzy:
Prejs, Roland
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013154.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kapucyni
szkotyzm
Herman Osterrieder
capuchins
Scotism
Opis:
The tsarist authorities dissolved the majority of monasteries in the Kingdom of Poland in 1864. This was one element of repression after the fall of the 1863 uprising. Those monasteries that remained could not enrol noviciates. The repression fell also on capuchins. In 1897 they were allowed, as an exception, to have one noviciate, namely Izydor Wysłouch who received his religious name Antoni. Accordingly, there was a need to educate the candidate in philosophy and theology, so that he could receive the priesthood. On the basis of correspondence between Bl. Honorat Koźmiński and the general we may say what textbooks were used in the Polish Capuchin Province. Before 1864 they studied philosophy from the book Prolegomena universae philosophiae written by the Franciscan Herman Osterrieder (1719-1783), to be precise course books and compendia based on this book. This textbook was principally eclectic in character, it contained some Scotist trends, therefore one may presume that before 1864 Scotism was to a certain degree present in the teaching of philosophy among Polish capuchins.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2008, 56, 2; 225-231
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybitne postacie krośnieńskich kapucynów
Outstanding peronalities of the Capuchin Order in Kronso
Autorzy:
Prejs OFMCap, Roland
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545161.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
kapucyni
Krosno
Innocenty Barth
Kryspin Wróblewski
Leopold Szczepanowski
Józef Krzysik
Alfons Ziębowicz
Abel Mordziński
Augustyn Watras
Kazimierz Niczyński
Ambroży Mayer
Capuchin Order
Crosno city
Opis:
Artykuł przedstawia sylwetki kapucynów klasztoru w Krośnie, uznanych umownie za wybitniejszych. Zostali pokrótce scharakteryzowani przełożeni: Innocenty Barth, Kryspin Wróblewski, Leopold Szczepanowski, Józef Krzysik, Alfons Ziębowicz, Abel Mordziński, Augustyn Watras, Kazimierz Niczyński i Ambroży Mayer, kapłani: Firminian Kuzel, Feliks Mayerhofen, Leon Doliński, Benedykt Krawczyk, Florian Janocha, Konstanty Jaroń, Honorat Jedliński, Marceli Surman, Felicjan Piskor i Władysław Zając, oraz bracia: Klaudiusz Sikorski, Dominik Waydowicz, Szczepan Folcik, Albin Szulik, Rajmund Półchłopek i Kryspin Totoń. Można stwierdzić, że w klasztorze kapucynów w Krośnie przełożeni zapisali się głównie jako dbający o stronę materialną wspólnoty zakonnej, kapłani dali się poznać jako duszpasterze, zwłaszcza kaznodzieje i spowiednicy, bracia zakonni natomiast zasłużyli się spełniając obowiązki domowe na rzecz wspólnoty zakonnej. Od tej też strony zakonnicy dawali się poznać mieszkańcom miasta.
The article introduces personalities of the order in Krosno by consensus considered to be outstanding. The author presents an outline of the character of superiors: Innocenty Barth, Kryspin Wróblewski, Leopold Szczepanowski, Józef Krzysik, Alfons Ziębowicz, Abel Mordziński, Augustyn Watras, Kazimierz Niczyński and Ambroży Mayer, priests: Firminian Kuzel, Feliks Mayerhofen, Leon Doliński, Benedykt Krawczyk, Florian Janocha, Konstanty Jaroń, Honorat Jedliński, Marceli Surman, Felicjan Piskor and Władysław Zając, as well as friars: Klaudiusz Sikorski, Dominik Waydowicz, Szczepan Folcik, Albin Szulik, Rajmund Półchłopek and Kryspin Totoń. It can be said that superiors of the order in Krosno took care of the material well-being of the community, priests took care of ministerial work and served as confessors, while friars served the community by performing house duties. The citizens of Krosno knew the monks in all the above mentioned capacities.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2017, 127; 241-256
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwarunkowania duchowości zgromadzeń zakonnych życia ukrytego w Królestwie Polskim w XIX wieku
Conditions of the Spirituality of Religios Congregations of Hidden life in the Kingdom of Poland in Poland in the 19h century
Autorzy:
Baran, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545220.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
duchowość
franciszkanizm
kapucyni
Honorat Koźmiński OFM Cap
tercjarstwo franciszkańskie
życie zakonne ukryte
Żywy Różaniec
Spirituality
Franciscanism
Capuchins
Franciscan
Third Order
hidden monastic life
Living Rosary
Opis:
Przedmiotem analizy jest duchowość ukrytego życia zakonnego i jej uwarunkowania. Prawda o Bogu ukrytym zafascynowała Honorata Koźmińskiego, kapucyna żyjącego na przełomie wieków XIX i XX. Zainicjował ponad 20 zgromadzeń zakonnych żeńskich i męskich, których członkowie nie nosili jednolitego stroju zakonnego i w ukryciu przed światem przeżywali swoją konsekrację. Niehabitowość, według zamysłu Założyciela miała być uwarunkowana nie tylko sytuacją społeczno-polityczną. Artykuł ukazuje ukrycie jako swoisty styl życia, charakteryzujący się pokorą, cichością, pracowitością i franciszkańskim minoritas. Zwiera także Rrozważania dotyczące zaangażowania kapucynów, ich pracy formacyjnej wśród kobiet i mężczyzn w określonych uwarunkowaniach społeczno-polityczno-eklezjalnych drugiej połowy XIX wieku.
The subject of the analysis is the spirituality of hidden religious life and its conditions. The truth about hidden God fascinated Honorat Koźmiński, a Capuchin who lived at the turn of the 19th and 20th centuries. He initiated more than 20 male and female religious congregations whose members did not wear uniform clothing and experienced their consecration in hiding from the world. Not wearing the habit, according to the plan of the Founder, was not determined solely by the socio-political situation. The article shows hiding as a special lifestyle characterized by humility, quietness, diligence and Franciscan minoritas. The article reflects on the commitment of the Capuchins and their formation work among men and women in socio-political and ecclesial conditions of the second half of the 19th century.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2019, 131; 5-41
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skarbiec kościoła OO. Kapucynów w Krośnie
Treasury of Capuchin church in Krosno
Autorzy:
Rotter, Lucyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1191448.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
złotnictwo
kapucyni
naczynia liturgiczne
goldsmith’s art
capuchins
liturgical vessels
Opis:
Skarbce kojarzą się zwykle z miejscami niesamowitymi, tajemniczymi, kryjącymi skarby i pamiątki z przeszłości. Nie zawsze tak jest, ale skarbce klasztorne często spełniają tę definicję. Nie inaczej jest w przypadku skarbca klasztoru kapucynów w Krośnie. Nie jest to skarbiec leciwy, najstarsze zabytki datowane są na XVIII wiek, jednak wydaje się być ciekawym zbiorem artefaktów sztuki złotniczej dedykowanych w większości przypadków zakonowi lub nawet konkretnie klasztorowi kapucynów krośnieńskich. Stąd podjęta w artykule próba skatalogowania zbiorów co może przyczynić się do dalszych prac nad opracowaniem złotnictwa zdeponowanego w krośnieńskim klasztorze.
Treasuries are usually associated with astounding and mysterious places in which treasures and souvenirs from the past are hidden. It is not always the case, but sometimes they do match this definition. Such features are displayed by the treasury in capuchins cloister in Krosno. It is not an old treasury. The oldest precious items date back to XVIII century. It seems to be a very interesting set of artifacts of the goldsmith’s art which were mostly dedicated to the capuchin order in general or concretely to the cloister in Krosno. The aim of this paper is to classify the collection. It may contribute to boost further endeavors to evaluate all the golden items deposited in the cloister in Krosno.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2020, 133; 315-334
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacja o śmierci Józefa Ignacego Kraszewskiego. Z materiałów Archiwum OO. Kapucynów w Krakowie
Autorzy:
Starnawski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047826.pdf
Data publikacji:
1972
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Józef Ignacy Kraszewski
kapucyni
archiwum
Kraków
rękopis
źródła
Capuchin
archive
Krakow
manuscript
sources
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1972, 25; 237-238
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Realizacja powołania zakonnego Maurycego Ludwika Kubraka OFMCap (1937-1987)
Realization of the Religious Vocation of Maurycy Ludwik Kubrak OFMCap (1937-1987)
Autorzy:
Derdziuk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035011.pdf
Data publikacji:
2020-03-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Capuchins
Maurycy Kubrak
holiness
pastoral care
Kapucyni
świętość
duszpasterstwo
Opis:
The figure of Capuchin Maurycy Ludwik Kubrak (1937-1987) was remembered as a charismatic priest who influenced the faithful with his humbleness, simplicity and the spirit of piety and poverty. While working in Biała Podlaska and Lublin as a religion teacher, he was called a catechist with a magnet. In his service as a hospital chaplain in Lublin and in pastoral work for the nuns in Nowe Miasto, he was faithful to his duties and sacrificial availability which spared no effort. As a parish priest in Rywałd Królewski, he spread the Marian cult and developed pastoral work in the sanctuary. His patience and love for the cross was revealed during his terminal illness, which he experienced with exceptional submission to God's will. He died in the opinion of holiness.
Kapucyn Maurycy Ludwik Kubrak (1937-1987) został zapamiętany jako charyzmatyczny duszpasterz, który oddziaływał na wiernych swoją pokorą, prostotą oraz duchem pobożności i ubóstwa. Pracując w Białej Podlaskiej i Lublinie, jako nauczyciel religii, był nazywany katechetą z magnesem. W swojej posłudze jako kapelan szpitalny w Lublinie oraz duszpasterz sióstr w Nowym Mieście nad Pilicą odznaczał się wiernością obowiązkom i ofiarną dyspozycyjnością nie szczędzącą siebie. Jako proboszcz w Rywałdzie Królewskim szerzył kult maryjny i rozwijał duszpasterstwo w sanktuarium. Jego cierpliwość i umiłowanie krzyża ujawniło się podczas śmiertelnej choroby, którą przeżywał z wyjątkowym poddaniem się woli Bożej. Zmarł w opinii świętości.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 3; 105-119
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posługa opiekuńcza duchaków i kapucynów w Szpitalu Świętego Ducha w Rzymie w XVII-XVIII wieku
Autorzy:
Surdacki, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158284.pdf
Data publikacji:
2022-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Hospital of the Holy Spirit
Rome
the sick
canons
Capuchins
Reformanti
nursing
care
Szpital Świętego Ducha
Rzym
chorzy
kanonicy
kapucyni
reformaci
pielęgnacja
opieka
Opis:
W średniowieczu i w okresie potrydenckim szpitale jako instytucje pozostające pod zarządem kościelnym były miejscem, w którym szczególnie troszczono się o życie religijne podopiecznych. Z jednakową troską dbano w nich o fizyczne wyleczenie chorego, jak i o zbawienie jego duszy. Tak też było w rzymskim Szpitalu Świętego Ducha, ufundowanym w 1198 roku przez papieża Innocentego III. Życie religijne i duchowe jego pensjonariuszy było kształtowane przez rezydujących w nim stale kanoników regularnych Świętego Ducha, często wspomaganych przez kapłanów z innych zakonów. Szpital od początku swojego istnienia składał się z dwu instytucji – przytułku dla podrzutków i lecznicy, inaczej infirmerii. Niniejszy tekst koncentruje się na służbie oraz pracy opiekuńczej i pielęgnacyjnej wykonywanej na rzecz chorych zarówno przez miejscowych kanoników Świętego Ducha, jak i kapłanów oraz zakonników spoza szpitala, głównie kapucynów czy reformatów, których wynajmowano do pomocy świeckiemu personelowi w czasie zwielokrotnionego napływu chorych osób. Na przykład w 1759 roku do pomocy zaproszono 14 kapucynów, zaś w 1783 roku – 15. Dla rzymskiej infirmerii kanoników Świętego Ducha kapucyni stanowili swego rodzaju zaplecze, z którego zawsze można było w potrzebie korzystać, zarówno gdy chodzi o pomoc duszpasterską, jak i pielęgnacyjną. Za swoją posługę, w zależności od pełnionej funkcji i wykonywanych obowiązków, kapucyni otrzymywali odpowiednie wynagrodzenie. Kapucyni czy reformaci, gościnnie usługujący w infirmerii świętoduskiej, dobrze wypełniali powierzoną misję dobroczynną wobec chorych, natomiast niemal zupełnie od swojej pierwotnej reguły odeszli sami kanonicy regularni Świętego Ducha. W omawianym okresie praktycznie porzucili opiekuńcze obowiązki względem chorych, koncentrując się na pełnieniu funkcji administracyjnych. Już w XVII wieku ich praca charytatywna była zaniedbywana i budziła wiele zastrzeżeń, jeszcze gorzej było w następnym stuleciu, kiedy w dokumentach spotyka się jedynie wezwania do przestrzegania charyzmatu zakonnego z czasów średniowiecznej fundacji. Chorzy mogli wtedy liczyć już wyłącznie na personel świecki, wspomagany przez obcych zakonników. A przecież według założyciela zakonu Guidona z Montpellier, jak i papieża Innocenty III, który zatwierdził zakon, jego członkowie mieli przede wszystkim sprawować opiekę nad chorymi. Pierwszym i obowiązkowym etapem na drodze do życia zakonnego był nowicjat, polegający na rocznej posłudze chorym w szpitalu zakonnym.  Zaniedbywanie, wręcz unikanie posługi chorym stawało się z czasem zjawiskiem permanentnym w postawie kanoników Świętego Ducha. Źródła z kolejnych lat potwierdzają, że bezpowrotnie odeszli oni od pierwotnej reguły i charyzmatu, spychając swoje powinności na zewnętrznych zakonników i służbę świecką. Opuściwszy sale szpitalne i chorych, duchacy koncentrowali swoje wysiłki na kumulowaniu beneficjów i utrzymywaniu najwyższych stanowisk administracyjnych w szpitalu. Nigdy już nie powrócili do pierwotnej reguły i czynnej pracy opiekuńczej z chorymi.
During the Middle Ages and the post-Tridentine period, hospitals as institutions under ecclesiastical administration were places where special care was taken for the religious life of their patients. Care was administered with equal concern for the physical cure of the sick as for the salvation of their souls. This was also the case at Rome’s Hospital of the Holy Spirit, founded in 1198 by Pope Innocent III. The religious and spiritual life of its patients was shaped by the permanently resident Canons Regular of the Holy Spirit, often assisted by priests from other orders. From its inception, the hospital consisted of two institutions – a shelter for foundlings and an infirmary. This text focuses on the service, care and nursing work performed on behalf of the sick by both local canons of the Holy Spirit and priests and monks from outside the hospital, mainly Capuchins or Reformanti, who were hired to assist the lay staff during the increased influx of the sick. For example, in 1759, 14 Capuchins were invited to help, with that number reaching 15 in 1783. For the Roman infirmary of the Canons of the Holy Spirit, the Capuchins were a sort of back-up that could always be used in times of need, both when it came to pastoral and nursing assistance. Depending on their function and duties, the Capuchins received appropriate remuneration for their service. While the Capuchins or Reformanti, serving as outsiders in the infirmary of the Holy Spirit, performed well in their entrusted mission of charity to the sick, the Canons Regular of the Holy Spirit themselves departed almost completely from their original rule. During the period in question, they practically abandoned their care responsibilities towards the sick, focusing instead on administrative functions. Their charitable work was neglected and raised many objections as early as in the 17th century, and it was even worse in the following one, as evidenced by the documents, which only mentions calls for observance of the monastic charism from the time of the medieval foundation. By then, the sick could only rely on lay staff, assisted by outsider monks, despite the fact, according to the order’s founder, Guidon de Montpellier, as well as Pope Innocent III, who approved the order, its members were primarily meant to care for the sick. The first and obligatory stage on the path to religious life was the novitiate, consisting of a year’s service to the sick in a religious hospital.  Neglect, or even avoidance of service to the sick became a permanent phenomenon in the attitude of the Canons of the Holy Spirit over time. Sources from subsequent years confirm that they irrevocably departed from the original rule and charism, relegating their duties to external monks and lay servants. Having left the hospital halls and the sick, the clerics concentrated their efforts on accumulating profits and maintaining top administrative positions at the hospital. They never again returned to the original rule and active care service with the sick.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2022, 119; 417-436
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pokorny naśladowca Chrystusa za wzorem Świętego Franciszka
Humble follower of Christ inspired by Saint Francis
Autorzy:
Derdziuk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339341.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
capuchins
Honorat Koźmiński
humility
simplicity
kapucyni
pokora
prostota
Źródło:
Teologia i moralność; 2022, 17, 2(32); 369-371
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parafia farna Świętych Joachima i Anny we Włodzimierzu Wołyńskim w świetle opisu z 1864 roku
Autorzy:
Żurek SDB, Waldemar Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088460.pdf
Data publikacji:
2021-12-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Volodymyr-Volynskyi
Church History
history of the Lutsk-Zhytomyr diocese
parish churches inventory
Włodzimierz Wołyński
kapucyni
historia Kościoła
historia diecezji łucko-żytomierskiej
inwentarze kościołów parafialnych
Opis:
Parafialny kościół farny we Włodzimierzu Wołyńskim zapoczątkował swoją historię w połowie XVI wieku, jako drewniany, następnie murowany, który był trzykrotnie trawiony przez pożar: w 1736, 1800 i 1833 r. Posługę pastoralną w tym kościele spełniali od 1751 r. kapucyni mieszkający w klasztorze przy kościele. Po skasowaniu klasztoru kapucynów przez władze carskie w 1832 r., w czasie represji popowstaniowych, opiekę nad parafią przejęli księża diecezjalni. Parafia przetrwała II wojnę światową. W 1958 r. została zlikwidowana przez władze komunistyczne. Świątynia wróciła do katolików w 1992 r. Duszpasterstwo prowadzą karmelici trzewiczkowi.
Parish church in Volodymyr-Volynskyi was built in the half of the 16th century, as a wooden and brick structure which was burnt three times: in 1736, 1800, and 1833. The church was ministered by Capuchin friars from 1751, who lived in a convent built near the church soon afterward. When the convent was closed by the tsarist authority in 1832 during post-uprising repression, the parish was ministered by diocesan clergy. It survived the difficult times of World War II. In 1958 it was suppressed by communists. The church returned to its rightful owners – the Catholics at the beginning of 1992. It has been ministered by priests of the Order of the Brothers of the Blessed Virgin Mary of Mount Carmel, called Calced Carmelites to the present day.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 116; 553-572
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Panegiryk pogrzebowy Marianny z Lubomirskich Sanguszkowej jako źródło do dziejów fundacji artystycznych w XVIII wieku
The Funeral Panegyric of Marianna Sanguszko (Lubomirska) as a Historical Source on the History of Artistic Foundations in the 18th Century
Autorzy:
Rolska-Boruch, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934165.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Marianna Sanguszkowa
Paweł Karol Sanguszko
Falęcki Hilarion od Najświętszego Sakramentu
Lublin
kapucyni
Nowy Wiśnicz
karmelici
Maria Sanguszko (Lubomirska)
Falęcki Hilarion of the Most Holy Sacrament
Fathers Capuchins
Fathers Carmelites
Opis:
Marianna Lubomirska (1693-1729), born of Teofila Zasławska-Ostrogska and Józef Karol Lubomirski, remains virtually unrecognized as a historic figure. The vast patronage activities she undertook also await acknowledgement and research. The specialist literature in the history of art makes mention of magnificent ornaments and splendour accompanying her funeral. The decoration was designed for the Discalced Carmelites’ church in Nowy Wiśnicz by the Reformed Franciscan Father Mateusz Osiecki. The literature also refers to the coffin portrait of the Princess, created by Jan Aleksander Trycjusz and the catafalque made by Franciszek Kolisz of Kolbuszowa. A lot of details concerning Princess Marianna Sanguszko are provided by the panegyric that was dedicated to her by the Discalced Carmelite Father Falêcki Hilariusz of the Most Holy Sacrament from the New Wis´nicz monastery. Marianna and her husband, Paweł Sanguszko, founded a church for Fathers Capuchins in Lublin. This is where remains of her heart are kept. The princess’s patronage activities gave rise to a lot of other religious foundations.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 4; 161-169
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O kościele po-kapucyńskim w Astrachaniu.
Autorzy:
Bohdziewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1969140.pdf
Data publikacji:
1949
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Astrachań
kapucyni
kościoły pokapucyńskie
Opis:
Początki niniejszej pracy sięgają czerwca 1930 r., gdy na jednym z posiedzeń ówczesnego Wydziału Naukowego T-wa Opieki nad zabytkami przeszłości w Warszawie przedstawiłem komunikat pt. „Kościół pojezuicki w Astrachaniu". Otrzymanie w r. 1937 wiadomości archiwalnych oraz bliższe zapoznanie się z literaturą naukową, dotyczącą kościoła i z materiałem porównawczym, pozwoliło mi na szersze opracowanie całości.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1949, 1; 277-288
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O. Józef Krzysikiewicz. Kapucyn w zapiskach kronikarskich z lat 1880-1883
Fr. Józef Krzysikiewicz. The Capuchin in chronicle notes from 1880-1883
Autorzy:
Szmerek, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1191447.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
kapucyni
kronika
Krosno
Krzysikiewicz
Capuchins
chronicle
Opis:
Zakon oo. Kapucynów na przestrzeni wieków wychował wielu znamienitych zakonników. Wśród nich znalazł się również o. Józef Krzysik (Krzysikiewicz) żyjący w latach 1800–1882. Zasłużył się on dla każdego z klasztorów kapucyńskich w Polsce, w których przebywał, w tym również dla wspólnoty w Krośnie. Cennym i bogatym w informacje źródłem poznania osoby o. Józefa okazały się kroniki tegoż klasztoru. W drugim ich tomie obejmującym lata 1837–1903, oznaczonym sygnaturą AKKR 16 i noszącym tytuł Chronologiae Conventus Liber Secundus mamy trzy wzmianki na jego temat. Pierwsza z nich zapisana jest na kartach 128–131. Jej autor to ks. Karol Fischer, późniejszy biskup pomocniczy przemyski. Drugi fragment znajdujemy na karcie 136v. W tym przypadku nie udało się jednak ustalić autora. Trzecia wzmianka zapisana została na karcie 137, zaś autorem jej jest o. Florian Janocha, kapucyn. Wszystkie fragmenty pochodzą z lat 1880–1883.
Over the centuries, the Capuchin Order has educated many distinguished monks. Among them was also Fr Józef Krzysik (Krzysikiewicz), who lived from 1800 to 1882. He rendered great service for every Capuchin monastery in Po-land he stayed in, including the Krosno community. The chronicles of this monastery proved to be a valuable source, rich in information about Fr Józef. The second volume, which covers the years 1837–1903, reference AKKR 16, entitled Chronoliae Conventus Liber Secundus mentions him three times. The first note can be found on pages 128–131. The author is Rev Karol Fischer, who later became an auxiliary bis-hop of Przemyśl. The second excerpt can be found on page 136v. Its author, however, is unknown. The third note is found on page 137, and its author is Fr Florian Janocha, Capuchin. All notes come from the years 1880–1883.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2020, 133; 335-353
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 34

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies