Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kapucyni" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 34
Tytuł:
Parafia farna Świętych Joachima i Anny we Włodzimierzu Wołyńskim w świetle opisu z 1864 roku
Autorzy:
Żurek SDB, Waldemar Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088460.pdf
Data publikacji:
2021-12-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Volodymyr-Volynskyi
Church History
history of the Lutsk-Zhytomyr diocese
parish churches inventory
Włodzimierz Wołyński
kapucyni
historia Kościoła
historia diecezji łucko-żytomierskiej
inwentarze kościołów parafialnych
Opis:
Parafialny kościół farny we Włodzimierzu Wołyńskim zapoczątkował swoją historię w połowie XVI wieku, jako drewniany, następnie murowany, który był trzykrotnie trawiony przez pożar: w 1736, 1800 i 1833 r. Posługę pastoralną w tym kościele spełniali od 1751 r. kapucyni mieszkający w klasztorze przy kościele. Po skasowaniu klasztoru kapucynów przez władze carskie w 1832 r., w czasie represji popowstaniowych, opiekę nad parafią przejęli księża diecezjalni. Parafia przetrwała II wojnę światową. W 1958 r. została zlikwidowana przez władze komunistyczne. Świątynia wróciła do katolików w 1992 r. Duszpasterstwo prowadzą karmelici trzewiczkowi.
Parish church in Volodymyr-Volynskyi was built in the half of the 16th century, as a wooden and brick structure which was burnt three times: in 1736, 1800, and 1833. The church was ministered by Capuchin friars from 1751, who lived in a convent built near the church soon afterward. When the convent was closed by the tsarist authority in 1832 during post-uprising repression, the parish was ministered by diocesan clergy. It survived the difficult times of World War II. In 1958 it was suppressed by communists. The church returned to its rightful owners – the Catholics at the beginning of 1992. It has been ministered by priests of the Order of the Brothers of the Blessed Virgin Mary of Mount Carmel, called Calced Carmelites to the present day.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 116; 553-572
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Księgozbiory klasztorów franciszkańskich w Prusach Zachodnich w okresie ich kastaty
The libraries of the Franciscan monasteries in West Prussia during their dissolution
Autorzy:
Zawadzki, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/783834.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Prusy Zachodnie
franciszkanie
franciszkanie konwentualni
bernardyni
reformaci
kapucyni
biblioteki zakonne
West Prussia
the Prussian state
the diocese of Warmia
the diocese of Chełmno
religious orders
the dissolution of the monasteries
monasteries
libraries
monastic libraries
Opis:
At the turn of the 19th century, the Prussian state began the dissolution of the religious houses, including in West Prussia. Of the 28 monasteries existing in this area before the dissolution, 15 were part of the Franciscan religious family: six Bernardine monasteries (Kadyny, Lubawa, Nowe, Świecie, Toruń, Zamarte), six monasteries of the Reformed Franciscans (Brodnica, Dzierzgoń, Gdańsk Chełm, Grudziądz, Łąki Bratiańskie, Wejherowo), two monasteries of the Conventual Franciscans (Chełmno, Chełmża), and one monastery of the Capuchins (Rywałd). After 1840 only two monasteries survived, in Wejherowo and Łąki Bratiańskie near Nowe Miasto Lubawskie. During the dissolution of the monasteries, the monastic book collections and archives were secured and translocated by Prussian officials. Using the surviving archival material, the author presents the holdings of the individual monastic libraries and their history.
Wśród zachodniopruskich klasztorów męskich w drugiej połowie XVIII wieku najliczniejszą grupę stanowiły placówki franciszkańskie (bernardyni - Kadyny, Lubawa, Nowe, Świecie, Toruń, Zamarte; reformaci - Brodnica, Dzierzgoń, Gdańsk Chełm, Grudziądz, Łąki Bratiańskie, Wejherowo; franciszkanie konwentualni - Chełmno, Chełmża; kapucyni – Rywałd). Po przeprowadzonych przez państwo pruskie kasatach ocalały tylko dwie placówki franciszkańskie, w Wejherowie i Łąkach Bratiańskich koło Nowego Miasta Lubawskiego. Konsekwencją zamykania domów zakonnych była dekompozycja, translokacja lub zniszczenie klasztornych księgozbiorów. Odnaleziono dotąd 7 archiwalnych katalogów bibliotek franciszkańskich z terenu Prus Zachodnich, które umożliwiają częściową identyfikację zakonnych zasobów bibliotecznych.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2019, 112; 465-479
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O. Józef Krzysikiewicz. Kapucyn w zapiskach kronikarskich z lat 1880-1883
Fr. Józef Krzysikiewicz. The Capuchin in chronicle notes from 1880-1883
Autorzy:
Szmerek, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1191447.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
kapucyni
kronika
Krosno
Krzysikiewicz
Capuchins
chronicle
Opis:
Zakon oo. Kapucynów na przestrzeni wieków wychował wielu znamienitych zakonników. Wśród nich znalazł się również o. Józef Krzysik (Krzysikiewicz) żyjący w latach 1800–1882. Zasłużył się on dla każdego z klasztorów kapucyńskich w Polsce, w których przebywał, w tym również dla wspólnoty w Krośnie. Cennym i bogatym w informacje źródłem poznania osoby o. Józefa okazały się kroniki tegoż klasztoru. W drugim ich tomie obejmującym lata 1837–1903, oznaczonym sygnaturą AKKR 16 i noszącym tytuł Chronologiae Conventus Liber Secundus mamy trzy wzmianki na jego temat. Pierwsza z nich zapisana jest na kartach 128–131. Jej autor to ks. Karol Fischer, późniejszy biskup pomocniczy przemyski. Drugi fragment znajdujemy na karcie 136v. W tym przypadku nie udało się jednak ustalić autora. Trzecia wzmianka zapisana została na karcie 137, zaś autorem jej jest o. Florian Janocha, kapucyn. Wszystkie fragmenty pochodzą z lat 1880–1883.
Over the centuries, the Capuchin Order has educated many distinguished monks. Among them was also Fr Józef Krzysik (Krzysikiewicz), who lived from 1800 to 1882. He rendered great service for every Capuchin monastery in Po-land he stayed in, including the Krosno community. The chronicles of this monastery proved to be a valuable source, rich in information about Fr Józef. The second volume, which covers the years 1837–1903, reference AKKR 16, entitled Chronoliae Conventus Liber Secundus mentions him three times. The first note can be found on pages 128–131. The author is Rev Karol Fischer, who later became an auxiliary bis-hop of Przemyśl. The second excerpt can be found on page 136v. Its author, however, is unknown. The third note is found on page 137, and its author is Fr Florian Janocha, Capuchin. All notes come from the years 1880–1883.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2020, 133; 335-353
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posługa opiekuńcza duchaków i kapucynów w Szpitalu Świętego Ducha w Rzymie w XVII-XVIII wieku
Autorzy:
Surdacki, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158284.pdf
Data publikacji:
2022-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Hospital of the Holy Spirit
Rome
the sick
canons
Capuchins
Reformanti
nursing
care
Szpital Świętego Ducha
Rzym
chorzy
kanonicy
kapucyni
reformaci
pielęgnacja
opieka
Opis:
W średniowieczu i w okresie potrydenckim szpitale jako instytucje pozostające pod zarządem kościelnym były miejscem, w którym szczególnie troszczono się o życie religijne podopiecznych. Z jednakową troską dbano w nich o fizyczne wyleczenie chorego, jak i o zbawienie jego duszy. Tak też było w rzymskim Szpitalu Świętego Ducha, ufundowanym w 1198 roku przez papieża Innocentego III. Życie religijne i duchowe jego pensjonariuszy było kształtowane przez rezydujących w nim stale kanoników regularnych Świętego Ducha, często wspomaganych przez kapłanów z innych zakonów. Szpital od początku swojego istnienia składał się z dwu instytucji – przytułku dla podrzutków i lecznicy, inaczej infirmerii. Niniejszy tekst koncentruje się na służbie oraz pracy opiekuńczej i pielęgnacyjnej wykonywanej na rzecz chorych zarówno przez miejscowych kanoników Świętego Ducha, jak i kapłanów oraz zakonników spoza szpitala, głównie kapucynów czy reformatów, których wynajmowano do pomocy świeckiemu personelowi w czasie zwielokrotnionego napływu chorych osób. Na przykład w 1759 roku do pomocy zaproszono 14 kapucynów, zaś w 1783 roku – 15. Dla rzymskiej infirmerii kanoników Świętego Ducha kapucyni stanowili swego rodzaju zaplecze, z którego zawsze można było w potrzebie korzystać, zarówno gdy chodzi o pomoc duszpasterską, jak i pielęgnacyjną. Za swoją posługę, w zależności od pełnionej funkcji i wykonywanych obowiązków, kapucyni otrzymywali odpowiednie wynagrodzenie. Kapucyni czy reformaci, gościnnie usługujący w infirmerii świętoduskiej, dobrze wypełniali powierzoną misję dobroczynną wobec chorych, natomiast niemal zupełnie od swojej pierwotnej reguły odeszli sami kanonicy regularni Świętego Ducha. W omawianym okresie praktycznie porzucili opiekuńcze obowiązki względem chorych, koncentrując się na pełnieniu funkcji administracyjnych. Już w XVII wieku ich praca charytatywna była zaniedbywana i budziła wiele zastrzeżeń, jeszcze gorzej było w następnym stuleciu, kiedy w dokumentach spotyka się jedynie wezwania do przestrzegania charyzmatu zakonnego z czasów średniowiecznej fundacji. Chorzy mogli wtedy liczyć już wyłącznie na personel świecki, wspomagany przez obcych zakonników. A przecież według założyciela zakonu Guidona z Montpellier, jak i papieża Innocenty III, który zatwierdził zakon, jego członkowie mieli przede wszystkim sprawować opiekę nad chorymi. Pierwszym i obowiązkowym etapem na drodze do życia zakonnego był nowicjat, polegający na rocznej posłudze chorym w szpitalu zakonnym.  Zaniedbywanie, wręcz unikanie posługi chorym stawało się z czasem zjawiskiem permanentnym w postawie kanoników Świętego Ducha. Źródła z kolejnych lat potwierdzają, że bezpowrotnie odeszli oni od pierwotnej reguły i charyzmatu, spychając swoje powinności na zewnętrznych zakonników i służbę świecką. Opuściwszy sale szpitalne i chorych, duchacy koncentrowali swoje wysiłki na kumulowaniu beneficjów i utrzymywaniu najwyższych stanowisk administracyjnych w szpitalu. Nigdy już nie powrócili do pierwotnej reguły i czynnej pracy opiekuńczej z chorymi.
During the Middle Ages and the post-Tridentine period, hospitals as institutions under ecclesiastical administration were places where special care was taken for the religious life of their patients. Care was administered with equal concern for the physical cure of the sick as for the salvation of their souls. This was also the case at Rome’s Hospital of the Holy Spirit, founded in 1198 by Pope Innocent III. The religious and spiritual life of its patients was shaped by the permanently resident Canons Regular of the Holy Spirit, often assisted by priests from other orders. From its inception, the hospital consisted of two institutions – a shelter for foundlings and an infirmary. This text focuses on the service, care and nursing work performed on behalf of the sick by both local canons of the Holy Spirit and priests and monks from outside the hospital, mainly Capuchins or Reformanti, who were hired to assist the lay staff during the increased influx of the sick. For example, in 1759, 14 Capuchins were invited to help, with that number reaching 15 in 1783. For the Roman infirmary of the Canons of the Holy Spirit, the Capuchins were a sort of back-up that could always be used in times of need, both when it came to pastoral and nursing assistance. Depending on their function and duties, the Capuchins received appropriate remuneration for their service. While the Capuchins or Reformanti, serving as outsiders in the infirmary of the Holy Spirit, performed well in their entrusted mission of charity to the sick, the Canons Regular of the Holy Spirit themselves departed almost completely from their original rule. During the period in question, they practically abandoned their care responsibilities towards the sick, focusing instead on administrative functions. Their charitable work was neglected and raised many objections as early as in the 17th century, and it was even worse in the following one, as evidenced by the documents, which only mentions calls for observance of the monastic charism from the time of the medieval foundation. By then, the sick could only rely on lay staff, assisted by outsider monks, despite the fact, according to the order’s founder, Guidon de Montpellier, as well as Pope Innocent III, who approved the order, its members were primarily meant to care for the sick. The first and obligatory stage on the path to religious life was the novitiate, consisting of a year’s service to the sick in a religious hospital.  Neglect, or even avoidance of service to the sick became a permanent phenomenon in the attitude of the Canons of the Holy Spirit over time. Sources from subsequent years confirm that they irrevocably departed from the original rule and charism, relegating their duties to external monks and lay servants. Having left the hospital halls and the sick, the clerics concentrated their efforts on accumulating profits and maintaining top administrative positions at the hospital. They never again returned to the original rule and active care service with the sick.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2022, 119; 417-436
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacja o śmierci Józefa Ignacego Kraszewskiego. Z materiałów Archiwum OO. Kapucynów w Krakowie
Autorzy:
Starnawski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047826.pdf
Data publikacji:
1972
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Józef Ignacy Kraszewski
kapucyni
archiwum
Kraków
rękopis
źródła
Capuchin
archive
Krakow
manuscript
sources
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1972, 25; 237-238
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architektura, wystrój i symbolika klasztorów kapucyńskich na przykładzie klasztoru krośnieńskiego
The architecture, interior design and symbolism of Capuchin monasteries exemplified by the monastey in Krosno
Autorzy:
Rotter, Lucyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1218425.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
kapucyni
klasztor
architektura
wyposażenie wnętrz
symbolika
malarstwo
rzeźba
rzemiosło artystyczne
styl artystyczny
Capuchin
cloister
frunishings
symbolic
painting
sculpture
handicraft
artistic style
Opis:
Zakon Braci Mniejszych Kapucynów powstał po 1525 roku w wyniku reformy, której inicjatorem był o. Matteo da Bascio. Niemal od początku swego istnienia kapucyni wykształcili pewien zauważalny styl w sztuce, charakterystyczny dla wznoszonych przezeń klasztorów, w których konkretnym zasadom podlegała nie tylko sama architektura kościoła i klasztoru, ale i wyposażenie wnętrza, malarstwo, rzeźba czy rzemiosło artystyczne. Utrzymanie jednolitego stylu architektonicznego było możliwe nie tylko dzięki rygorystycznym przepisom, ale i żywej tradycji. Cechy budownictwa kapucyńskiego posiadając bardzo wyraźny rys semantyczny, podkreślają duchowość i tradycję Zakonu.
The Order of Capuchin Friars Minor originated in 1525 as the result of the reform initiated by Fr. Matteo da Basico. Almost from the beginning of its existence the Capuchins developed a certain noticeable art style, characteristic for the monasteries they built, in which the church’s and the monastery’s architecture as well as the interior design, painting, sculpture or craft were subjected to strict rules. Maintaining a uniform architectural style was possible not only through rigorous rules but also through live tradition. Capuchin architecture by its very distinct semantic feature emphasises the spirituality and tradition of the Order.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2016, 126; 233-249
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skarbiec kościoła OO. Kapucynów w Krośnie
Treasury of Capuchin church in Krosno
Autorzy:
Rotter, Lucyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1191448.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
złotnictwo
kapucyni
naczynia liturgiczne
goldsmith’s art
capuchins
liturgical vessels
Opis:
Skarbce kojarzą się zwykle z miejscami niesamowitymi, tajemniczymi, kryjącymi skarby i pamiątki z przeszłości. Nie zawsze tak jest, ale skarbce klasztorne często spełniają tę definicję. Nie inaczej jest w przypadku skarbca klasztoru kapucynów w Krośnie. Nie jest to skarbiec leciwy, najstarsze zabytki datowane są na XVIII wiek, jednak wydaje się być ciekawym zbiorem artefaktów sztuki złotniczej dedykowanych w większości przypadków zakonowi lub nawet konkretnie klasztorowi kapucynów krośnieńskich. Stąd podjęta w artykule próba skatalogowania zbiorów co może przyczynić się do dalszych prac nad opracowaniem złotnictwa zdeponowanego w krośnieńskim klasztorze.
Treasuries are usually associated with astounding and mysterious places in which treasures and souvenirs from the past are hidden. It is not always the case, but sometimes they do match this definition. Such features are displayed by the treasury in capuchins cloister in Krosno. It is not an old treasury. The oldest precious items date back to XVIII century. It seems to be a very interesting set of artifacts of the goldsmith’s art which were mostly dedicated to the capuchin order in general or concretely to the cloister in Krosno. The aim of this paper is to classify the collection. It may contribute to boost further endeavors to evaluate all the golden items deposited in the cloister in Krosno.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2020, 133; 315-334
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Panegiryk pogrzebowy Marianny z Lubomirskich Sanguszkowej jako źródło do dziejów fundacji artystycznych w XVIII wieku
The Funeral Panegyric of Marianna Sanguszko (Lubomirska) as a Historical Source on the History of Artistic Foundations in the 18th Century
Autorzy:
Rolska-Boruch, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934165.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Marianna Sanguszkowa
Paweł Karol Sanguszko
Falęcki Hilarion od Najświętszego Sakramentu
Lublin
kapucyni
Nowy Wiśnicz
karmelici
Maria Sanguszko (Lubomirska)
Falęcki Hilarion of the Most Holy Sacrament
Fathers Capuchins
Fathers Carmelites
Opis:
Marianna Lubomirska (1693-1729), born of Teofila Zasławska-Ostrogska and Józef Karol Lubomirski, remains virtually unrecognized as a historic figure. The vast patronage activities she undertook also await acknowledgement and research. The specialist literature in the history of art makes mention of magnificent ornaments and splendour accompanying her funeral. The decoration was designed for the Discalced Carmelites’ church in Nowy Wiśnicz by the Reformed Franciscan Father Mateusz Osiecki. The literature also refers to the coffin portrait of the Princess, created by Jan Aleksander Trycjusz and the catafalque made by Franciszek Kolisz of Kolbuszowa. A lot of details concerning Princess Marianna Sanguszko are provided by the panegyric that was dedicated to her by the Discalced Carmelite Father Falêcki Hilariusz of the Most Holy Sacrament from the New Wis´nicz monastery. Marianna and her husband, Paweł Sanguszko, founded a church for Fathers Capuchins in Lublin. This is where remains of her heart are kept. The princess’s patronage activities gave rise to a lot of other religious foundations.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 4; 161-169
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fundacje sakralne wojewody wołyńskiego Seweryna Józefa Rzewuskiego (po 1694–1755)
Sacred foundations of Volhynian Voivode Seweryn Józef Rzewuski (1694–1755)
Autorzy:
Rolska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1068249.pdf
Data publikacji:
2019-10-01
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Seweryn Józef Rzewuski
Łęczna
Łuszczów
kapucyni
Olesko
bł. Jan z Dukli
Lwów
Capuchins
Lviv
blessed John of Dukla
Opis:
Seweryn Józef Rzewuski był synem Stanisława Mateusza Rzewuskiego (1662–1728), hetmana wielkiego koronnego i wojewody bełskiego oraz Ludwiki Eleonory Kunickiej (herbu Bończa; zm. 1749). Był starszym bratem Wacława Piotra Rzewuskiego (1706–1779), hetmana wielkiego koronnego i kasztelana krakowskiego. Główną rezydencją Seweryna Józefa i Antonii z Potockich Rzewuskich był zamek w Olesku. Przed 1745 r. wojewoda przeprowadził na zamku prace remontowe, dekorując go stiukami i rzeźbami. Głównym budynkiem ufundowanym przez Rzewuskiego był znajdujący się u stóp zamku kościół i klasztor kapucynów. Jednonawowy kościół otrzymał dwuprzęsłową, szeroką nawę ujętą dwoma rzędami niższych prostokątnych kaplic bocznych połączonych wąskimi przejściami. Kościół w Olesku otrzymał surową, płaską, typową dla polskiej architektury kapucyńskiej trójosiową fasadę z pojedynczym portalem na osi. Zabudowania klasztorne znajdowały się po północnej stronie kościoła. Skrzydła klasztoru otaczały wewnętrzny, prostokątny wirydarz, niespotykany w innych założeniach kapucyńskich. Klasztor w Olesku był jednym z najwspanialszych polskich klasztorów kapucynów. Seweryn Józef i Antonina Rzewuscy oddawali cześć błogosławionemu Janowi z Dukli. Wyrazem tego była fundacja kolumny bł. Jana z Dukli we Lwowie w 1736 r. Rzewuscy utrzymywali dobre stosunki z grekokatolikami z Chełma i starostwa chełmskiego. Rzewuski ufundował barokowe ołtarze boczne do cerkwi w Kaniach, które obecnie znajdują się w miejscowym kościele parafialnym. Był także jednym z inicjatorów koronacji Chełmskiej ikony Matki Bożej. Seweryn Józef Rzewuski odziedziczył też Łęczną (1737). Jako właściciel miasta przystąpił do generalnego remontu zniszczonego kościoła parafialnego pw. św. Marii Magdaleny, odbudowy spalonego ratusza, dwóch rynków oraz założenia trzeciego placu targowego. Rzewuski ufundował do kościoła dwa nowe, barokowe ołtarze. Do dziś zachowały się dwa ołtarze boczne, ambona, chrzcielnica i dwa ołtarze w kaplicach bocznych. W przestrzeni kościoła zawarty był program, którego wątki zachowane w ołtarzach wskazują na ścisły związek kultu pasyjnego z kultem eucharystycznym. W 1745 roku Seweryn Józef zakończył budowę i dekorację niewielkiego, jednonawowego kościoła w Łuszczowie. Wszystkie wymienione budowle i dzieła sztuki ufundowane przez Seweryna Józefa Rzewuskiego, poza kolumną poświęconą błogosławionemu Janowi z Dukli we Lwowie, znajdowały się na terenach należących do wojewody.
Seweryn Józef Rzewuski was the son of Stanisław Mateusz Rzewuski (1662–1728), grand crown hetman and Belz voivode, and Ludwika Eleonora Kunicka (coat of arms: Bończa; d. 1749). He was the older brother of Wacław Piotr Rzewuski (1706–1779), grand crown hetman and castellan of Cracow. The main house of Seweryn Józef and Antonia from the Potocki Rzewuski was the castle in Olesko. Before 1745 the voivode carried out renovation works at the castle, decorating it with stuccos and sculptures. The main building Rzewuski founded was the church and Capuchin monastery located below the castle. The single-nave church has a double-span nave enclosed by two rows of lower, rectangular-shaped side chapels linked by narrow passages. The church has an austere, flat facade with one portal on the axis, typical for Polish Capuchin architecture. Monastery buildings were located on the northern side of the church. The wings of the monastery surrounded a rectangular inner viridary, uncommon for Capuchin monasteries. The monastery in Olesko was one of the most magnificent Polish Capuchin monasteries. Seweryn Józef and Antonina Rzewuski revered the blessed John of Dukla. This was manifested by their decision to found the building of a column dedicated to Blessed John of Dukla in Lviv in 1736. The Rzewuski kept good relations with the Greek Catholics from Chełm and the Chełm starosty. Rzewuski founded baroque side-altars for the orthodox church in Kanie, which are now in the local parish church. He was also one of the initiators of the coronation of the icon of Our Lady of Chełm. Seweryn Józef Rzewuski inherited Łęczna (1737), and as the city’s owner he began renovating the parish church of Saint Mary Magdalene, rebuilding the burned city hall, two market squares and establishing a third one. Rzewuski founded two new, baroque altars for the church. Two side-altars, the pulpit, baptismal font and two altars in side chapels remain until this day. The remains of the programme, that can be found on the altars, indicate a close link between the passion and eucharistic worship. In 1745 Seweryn Józef finished building and decorating a small, single-navechurch in Łuszczów. All aforementioned buildings and art founded by Seweryn Józef Rzewuski, except from the column dedicated to the blessed John of Dukla in Lviv, were located on territories which belonged to the voivode.
Źródło:
Artifex Novus; 2019, 3; 76-95
2544-5014
Pojawia się w:
Artifex Novus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblioteka klasztoru Kapucynów w Lublinie : przykład biblioteki klasztornej
Die Bibliothek der Kapuzinerklosters in Lublin als Beispiel einer Kosterbibliothek
Autorzy:
Prejs, Roland
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041050.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Lublin
Kapuzinerorden
Kloster
Bibliothek
Symposion
kapucyni
klasztor
biblioteka
sympozjum
Capuchin
monastery
library
symposium
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2002, 77; 63-69
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kapucyni polscy a wydarzenia 1920 roku
Polish capuchins and the events of 1920
Autorzy:
Prejs, Roland
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1202810.pdf
Data publikacji:
2020-11-20
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Polska
kapucyni
1920 rok
Polska
Capuchins
1920 Year
Opis:
Do wydarzeń rozgrywających się na ziemiach polskich w 1920 r. kapucyni nie odnieśli się obojętnie, ale z powodu poważnych braków personalnych i konieczności zapewnienia bieżącej obsługi duszpasterskiej kościołów klasztornych nie mogli zaangażować się na większą skalę. Największą aktywność przejawił Wiator Rytel, który był kapelanem szpitali wojskowych, ponadto organizował wśród tercjarzy szycie bielizny dla wojska, a także zbieranie różnych ofiar i składek, za które między innymi zakupiono i wyposażono pociąg sanitarny.
Capuchins were not indifferent to the events taking place in Poland in 1920, due to serious staff shortages and the need to provide ongoing pastoral service of the monastery churches they could not get involved on a larger scale. Wiator Rytel, who was a chaplain of military hospitals, showed the greatest activity, in addition, he organized tertiary sewing of underwear for the army, and collecting various victims and contributions, for which, among others, a sanitary train was purchased and equipped.
Źródło:
Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL; 2020, 2(17); 135-142
2658-1175
2719-3144
Pojawia się w:
Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kapucyński epizod w Skrzatuszu
The capuchins episode in Skrzatusz
Eine Kapuziner-Episode in Skrzatusz
Autorzy:
Prejs, Roland
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2138294.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
Tematy:
Skrzatusz
kapucyni
duszpasterstwo w gorzowskiej administracji apostolskiej
capuchins
pastoral ministry in the Gorzow (Gorzów) apostolic administration
Opis:
W maju i czerwcu 1946 r. oraz od kwietnia do października 1948 r. posługę duszpasterską w parafii i sanktuarium w Skrzatuszu pełnili kapucyni. W 1946 r. przejęli administrację parafii po wyjeździe do Niemiec dotychczasowego duszpasterza, Franza Garske. Od kwietnia do października 1948 r. kierowali parafią w Skrzatuszu po ks. Antonim Rojko, który został wikariuszem generalnym administracji apostolskiej w Gorzowie. Z ramienia zakonu duszpasterstwem w Skrzatuszu zajmował się głównie o. Andrzej Zaklikiewicz.
In May and June 1946 and from April to October 1948, the pastoral service in the parish and sanctuary in Skrzatusz was performed by Capuchins. In 1946, they took over the administration of the parish after the former priest, Franz Garske, had left for Germany. From April to October 1948, they headed the parish in Skrzatusz after Fr. Antoni Rojko, who became the vicar general of the apostolic administration in Gorzow (Gorzów). On behalf of the order, the pastoral care in Skrzatusz was carried out mainly by Fr Andrzej Zaklikiewicz.
Źródło:
Rocznik Skrzatuski; 2021, 9; 93-100
2300-8296
Pojawia się w:
Rocznik Skrzatuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kształtowanie się zasobu archiwalnego w zakonie męskim na przykładzie Archiwum Warszawskiej Prowincji Kapucynów
Autorzy:
Prejs, Roland
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042198.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
zakon męski
kapucyni
Warszawa
archiwum
fraternal order
Capuchin
Warsaw
archive
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1993, 62; 57-70
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z dziejów nauczania filozofii w polskiej prowincji kapucynów w XIX wieku
On the History of Teaching Philosophy in the Polish Capuchin Province in the 19th Century
Autorzy:
Prejs, Roland
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013154.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kapucyni
szkotyzm
Herman Osterrieder
capuchins
Scotism
Opis:
The tsarist authorities dissolved the majority of monasteries in the Kingdom of Poland in 1864. This was one element of repression after the fall of the 1863 uprising. Those monasteries that remained could not enrol noviciates. The repression fell also on capuchins. In 1897 they were allowed, as an exception, to have one noviciate, namely Izydor Wysłouch who received his religious name Antoni. Accordingly, there was a need to educate the candidate in philosophy and theology, so that he could receive the priesthood. On the basis of correspondence between Bl. Honorat Koźmiński and the general we may say what textbooks were used in the Polish Capuchin Province. Before 1864 they studied philosophy from the book Prolegomena universae philosophiae written by the Franciscan Herman Osterrieder (1719-1783), to be precise course books and compendia based on this book. This textbook was principally eclectic in character, it contained some Scotist trends, therefore one may presume that before 1864 Scotism was to a certain degree present in the teaching of philosophy among Polish capuchins.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2008, 56, 2; 225-231
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 34

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies