Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kambr" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 33
Tytuł:
Standard chronostratygraficzny kambru - przegląd ostatnich działań Międzynarodowej Podkomisji Stratygrafii Kambru
Chronostratigraphic standard for the Cambrian - review of the latest activities of the International Subcommission on the Cambrian System
Autorzy:
Żylińska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2074588.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
kambr
standard chronostratygraficzny
Cambrian
chronostratigraphic standard
Opis:
The latest data on the chronostratigraphic standard for the Cambrian System, being the effect of the activities of the International Subcommission on the Cambrian System in the recent years, are presented. The most important change in the Cambrian stratigraphic scheme is its sub-division into four series and corresponding epochs of comparable duration. Difficulties that appear in the definition and selection of the stratotypes of particular Cambrian stages are also discussed.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2008, 56, 2; 144-149
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cambrian phytoplankton of the Brunovistulicum : taxonomy and biostratigraphy
Autorzy:
Jachowicz-Zdanowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1182447.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
acritarchs
palynology
stratygraphy
Cambrian
Brunovistulicum
akritarchy
palinologia
stratygrafia
kambr
Opis:
W pracy przedstawiono wyniki szczegółowych badań palinologicznych wykonanych dla utworów kambryjskich rozpoznanych na obszarze Brunovistulicum, regionalnej jednostki tektonicznej położonej na południu Polski i w północno-wschodnich Czechach. Materiał do badań stanowiły próbki skał z 22 otworów wiertniczych zlokalizowanych w obszarze bloku górnośląskiego oraz z 3 wierceń wykonanych na Morawach (blok Brna). W wierceniach tych pod utworami jury, dewonu dolnego lub środkowego nawiercono zróżnicowane litologicznie kompleksy skał klastycznych, które poza jednym profilem - Goczałkowce IG 1 - pozbawione są przewodnich mikroskamieniałości, a ich kambryjski wiek został ustalony na podstawie badań palinologicznych. Uzyskany w trakcie badań bogaty i w większości dobrze zachowany materiał mikroflorystyczny umożliwił przeprowadzenie rewizji wielu taksonów akritarch, w tym wykreowania 5 nowych rodzajów oraz wyróżnienia 19 nowych gatunków i 11 nowych kombinacji gatunkowych. Nowe i rewidowane taksony to głównie gatunki występujące w utworach oddziału 2 i formy charakterystyczne dla oddziału 3 systemu kambryjskiego. Do najważniejszych należą następujące nowe przewodnie rodzaje: Ichnosphaera, Lechistania, Eklundia, Parmasphaeridium i Turrisphaeridium. Przeprowadzone analizy taksonomiczne zespołów akritarch udokumentowanych w utworach kambru Brunovistulicum pozwoliły na wyznaczenie w tym obszarze 9 regionalnych poziomów mikroflorystycznych - BAMA I do BAMA IX, które datują trzy kolejne oddziały kambru: terenew, oddział 2i3. Poziomy BAMA I Pulvinosphaeridium antiquum-Pseudotasmanites i BAMA II Asteridium tornatum-Comasphaeridium velvetum rozpoznano w najstarszych utworach kambru Brunovistulicum, gdzie zostały skorelowane z poziomem Platysolenites. Zespoły akritarch charakterystyczne dla poziomu BAMA I stwierdzono w utworach formacji z Borzęty udokumentowanych we wschodniej brzeżnej części bloku górnośląskiego. Kolejna asocjacja BAMA II datuje wiek kompleksu skalnego wyróżnionego w obszarze bloku górnośląskiego jako ogniwo piaskowców skolitusowych z Mogilan formacji z Goczałkowic. Zespoły akritarch charakterystyczne dla poziomów BAMA III-VI: Ichnosphaeraflexuosa-Comasphaeridium molliculum, Skiagia-Eklundia campanula, Skiagia-Eklundia varia i Volkovia dentifera-Liepaina plana, które korelowane są z poziomami Schmidtiellus, Holmia i Protolenus udokumentowano w osadach formacji z Goczałkowic, rozpoznanych w obszarach bloku górnośląskiego i bloku Brna. Utwory odddziału 3 kambru w analizowanym obszarze dokumentują trzy poziomy akritarchowe BAMA VII-IX, stwierdzone w osadach formacji z Sosnowca, udostępnionych otworem wiertniczym Sosnowiec IG 1 na bloku górnośląskim. Poziom BAMA VII Ammonidium bellulum-Ammonidium notatum należy wiązać z poziomem Acadoparadoxides oelandicus, natomiast dwa pozostałe poziomy BAMA VIII Turrisphaeridium semireticulatum i BAMA IX Adara alea-Multiplicisphaeridium llynense z poziomem Paradoxidesparadoxissimus. Z przeprowadzonych badań wynika, że najstarsze osady kambryjskie - terenewu - zawierające zespoły BAMA I tworzyły się tylko w części wschodniej bloku górnośląskiego. Osady młodsze, terenewu i oddziału 2 z zespołami BAMA II-VI rozwijały się na znacznie większym obszarze bloku górnośląskiego i bloku Brna. Osady oddziału 3 z zespołami BAMA VII-IX tworzyły się w północnej części bloku górnośląskiego. Obecność osadów furongu w analizowanym obszarze jest wielce prawdopodobna, mogą one występować w północnej części bloku, tym bardziej, że zostały tam już udokumentowane utwory ordowiku. Wiarygodne i prawidłowe odtworzenie rozwoju sedymentacji osadów dolnopaleozoicznych na obszarze Brunovistulicum pozostaje zagadnieniem otwartym, które można rozwiązać jedynie za pomocą nowych otworów wiertniczych pozwalających na poznanie pełniejszych profili tych utworów.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2013, 28; 1--150
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Yunnanozoon and the ancestry of chordates
Autorzy:
Dzik, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19946.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Odontogriphus
kambr
Dickinsonia
Yunnanozoon lividum
skamienialosci
prekambr
paleobiologia
strunowce
Opis:
The oldest known chordate, Yunnanozoon lividum Hou et al. 1991, from the Chengjiang Lagerstätte of Yunnan shows several features in its anatomy that had not been expected to occur at this stage of evolution. Its metameric dorsal myomeres were separated by straight myosepta. The notochord was located ventrad of the muscular blocks instead of being bordered by them. The pharynx did not contain any filtratory basket but had only seven pairs of branchial arches. These were composed of rows of minute scleritic segments that connected the notochord with a rigid ventral trough. The head region was rather complex in organization and bore a specialized ring-like mouth apparatus. The presence of sensory organs, perhaps large eyes with sclerotic rings, is probable. Only in the remarkable elongation of the notochord and metameric arrangement of oval gonads this early chordate is similar to Branchiostoma. The anterior part of the muscular blocks of Yunnanozoon resembles a little the proboscis and collar of the enteropneusts and may perhaps be homologous with these structures, although in Yunnanozoon they are displaced much behind the mouth. The whole metameric muscular unit is proposed to correspond to the 'quilted pneu structure' of the Ediacaran problematic fossil Dickinsonia. Monotypic Yunnanozoa classis n., Yunnanozoida ordo n., and Yunnanozoidae fam n. are proposed for this early chordate.
Wśród tysięcy skamieniałych zwerząt nie mających mineralnego szkieletu z wczesnokambryjskiego stanowiska Chengjiang w prowincji Yunnan znalazly się też szczątki pierwszych strunowców. Yunnanozoon lividum Hou et al. 1991, opisany jako problematyk przed kilku laty, ukazuje wypełnioną osadem gardziel z łukami skrzelowymi i gonadami po bokach, a nad nią cylindryczną strukturę ubogą w substancje organiczne i z wnętrzem niedostępnym dla mułu - zapewne wypełniony płynem lub zwakuolizowanymi komórkami osiowy szkielet a więc struna grzbietowa. Zaskakującymi cechami Yunnanozoon są prostopadłościenne bloki miomerów, zapewne mające postać umięśnionych, wypełnionych płynem worków oraz rozbudowana głowa z aparatem gębowym o pierścieniowej nierozpoznanej dokładnie strukturze i zapewne z dużymi organami zmysłowymi (oczami?). Dowodzi to, że cechy uważane za osiągnięcia kręgowców charakteryzowały już pierwsze strunowce. Poszukując krewniaków i przodka Yunnanozoon wśród innych kambryjskich i prekambryjskich organizmów (powinni się cechować metamerycznymi workami mięśniowymi ponad jelitem z bocznymi wypustkami otwartymi na zewnątrz) wskazać można na przypuszczalnego konodonta Odontogriphus ze środkowego kambru Burgen i Dickinsonia z prekambru Ediacara i Morza Białego.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1995, 40, 4; 341-360
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Non-arthropod burrows from the Middle and Late Cambrian of the Holy Cross Mountains, Poland
Nory ze srodkowego i poznego kambru Gor Swietokrzyskich
Autorzy:
Orlowski, S
Zylinska, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23186.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Treptichnus rectangularis
Gory Swietokrzyskie
kambr
Bergaueria elliptica
skamienialosci
Polska
paleontologia
Opis:
During the Middle and Late Cambrian in the area of the present-day Holy Cross Mountains all the traces of infaunal activity were produced by animals burrowing parallel to and immediately below the sediment surface, deeper infaunal burrowers being missing. Deeper penetration was probably not possible due to anoxic conditions within the sediment. This was not the case in the Early Cambrian, where numerous deep vertical burrows with spreite structures are known in the area. Diversity of the Middle and Late Cambrian trace fossil assemblages of the Holy Cross Mts is low, with only six ichnogenera of non-arthropod traces in the Middle Cambrian and eight ichnogenera in the Late Cambrian, compared with 24 ichnogenera in the Early Cambrian. The most unusual is a large hemispherical burrow, possibly of actinian origin, for which the name Bergaueria elliptica isp. n. is proposed. Treptichnus rectangularis isp. n. represents horizontal burrows with stiff walls, being systems of short units connected with one another. Some of the units contain faecal pellets produced by the host animal.
Profil kambru Gór Świętokrzyskich składa się z naprzemianległych piaskowców i łupków tworzących formacje o znacznej miąższości. W skałach tych właściwym skamieniałościom towarzyszą ślady działalności życiowej organizmów. Oprócz znanych i wcześniej notowanych śladów działalności organizmów zostały opisane dwa nowe ichnogatunki, tj. Bergaueria elliptica i Treptichnus rectangularis. Pierwsza z tych form, opisana na podstawie jednego okazu, jest wyjątkowo dużym śladem spoczynku, prawdopodobnie ukwiała. Istnieją przypuszczenia, że mógłyby to być jednak organizm zbliżony do przedstawicieli fauny ediakarańskiej. Nory Treptichnus rectangularis są efektem penetrowania osadu przydennego przez organizm zbliżony bądź do priapulidów bądź do echiuroidów, który pozostawił w otwartych norach grudki fekalne. Większość znanych po-kambryjskich śladów działalności życiowej organizmów miała swój początek w płytkich wodach mórz kambryjskich, przy czym większość z nich pojawiła się już we wczesnym kambrze. Na omawianym obszarze w porównaniu z wczesnym kambrem (24 ichnorodzaje) liczba ichnorodzajów w środkowej i późnej epoce jest niższa i wynosi odpowiednio 6 i 8 ichnorodzajów, przy czym obserwuje się brak śladów głębokiej penetracji w obrębie osadu, jak też skomplikowanych sieci i meandrów. Dane z Gór Świętokrzyskich potwierdzają ogólnq regułę o spadku zróżnicowania śladów działalności organizmów z początkiem środkowego kambru. Brak głębokiej penetracji osadu wynikać może ponadto z anoksycznych warunków panujących płytko pod jego powierzchnią. Najbardziej pospolity ichnorodzaj Planolites występuje w całym profilu i jest w zasadzie niezależny od facji, chociaż jego frekwencja w profilu jest bardzo zróżnicowana. Treptichnus, Multina i Gordia są rzadsze i zależne od facji. Natomiast skrajne ubóstwo śladów organicznych w obrębie formacji łupków z Gór Pieprzowych potwierdza wcześniejsze ustalenia o osadzaniu się skał tej formacji w strefie głębszej niż litoralna a ponadto z deficytem tlenu w wodach przydennych.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 4; 385-409
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O rzekomym wystąpieniu makroskamieniałości Helcionelloida i meduz w kambrze Gór Świętokrzyskich
On the alleged occurrence of Helcionelloida macrofossil and medusae from the Cambrian of the Holy Cross Mountains
Autorzy:
Mazurek, D.
Majchrzyk, A.
Giza, A. P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075796.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Helcionelloida
meduza
kambr
rewizja
Góry Świętokrzyskie
Medusozoa
Cambrian
revision
Holy Cross Mountains
Opis:
Amongst the materials collected from the Cambrian outcrops in the Holy Cross Mountains by priest professor Włodzimierz Sedlak, there is a holotype and only specimen of Helcionella polonica, as well as a rock fragment with casts of medusoids on its surface. We decided to revise these materials for their importance to discussions on the early molluscs’ size and the medusae fossil record; as well as for the critical nature of previously published revisions of taxa erected by Sedlak.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2018, 66, 1; 24--27
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spatial organization of tubercles and terrace lines in Paradoxides forchhammeri - evidence of lateral inhibition
Organizacja przestrzenna guzkow i linii pancerza trylobita Paradoxides forchhammeri swiadczy o inhibicji bocznej
Autorzy:
Hammer, O
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20537.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ewolucja
kambr
Paradoxides forchhammeri
pancerze
inhibicja boczna
szczecinki czuciowe
trylobity
paleontologia
stawonogi
Opis:
Spatial statistics on the positions of trilobite tubercles indicate the existence of a developmental spacing mechanism. Similar spacing between sensory bristles, due to lateral inhibition, is well known in insects, and the genetic basis for these patterns has been thoroughly studied. Tubercles (granules) in the Middle Cambrian trilobite Paradoxides forchhammeri are spaced out, but otherwise randomly positioned. Assuming that similar genetic principles are in operation for the positioning of peripheral neuronal elements in all arthropods, it can even be speculated that genes with functions similar to Delta, Notch, achaete and scute were active in trilobite cuticular patterning. Also, in P. forchhammeri, terrace lines (ridges) seem to display transitions into granulation, indicating that these two types of structure share an underlying pattern formation mechanism.
Analiza statystyczna rozmieszczenia guzków trylobita świadczy o istnieniu mechanizmu rozwojowego odpowiadającego za ich układ. Znany jest mechanizm inhibicji bocznej u owadów, odpowiedzialny za podobne odstępy szczecinek czuciowych, poznano takie jego podłoże genetyczne. Guzki (granule) środkowokambryjskiego trylobita Paradoxides forchhammeri są rozmieszczone losowo, ale z zachowaniem podobnych odstępów. Zakładając, że rozmieszczenie obwodowych elementów nerwowych u wszystkich stawonogów opierało się na podobnym podłożu genetycznym, można pokusić się o przypuszczenie, że w ornamentacji pancerza trylobitów uczestniczyły geny o funkcjach zbliżonych do owadzich genów Delta, Notch, achaete i scute. U P. forchhammeri można takie zaobserwować przejście między liniarni tarasowymi (grzebieniami) a granulacją, co wskazywałoby na wspólny mechanizm determinacji tych struktur.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 3; 251-270
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Palinologia kambru dolnego bloku górnośląskiego w regionie krakowskim
Palynology of the Lower Cambrian in the Upper Silesian Block, Kraków region
Autorzy:
Jachowicz-Zdanowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2062988.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Acritarcha
kambr
blok górnośląski
region krakowski
acritarcha
Cambrian
Upper Silesian Block
Kraków region
Opis:
Artykuł stanowi przegląd przeprowadzonych dotychczas badań palinologicznych utworów kambru bloku górnośląskiego, rozpoznanych otworami wiertniczymi w regionie krakowskim, którego zasięg terytorialny został zdefiniowany w ramach projektu badawczego MNiSW NN 525 051033 „Prekambr i paleozoik regionu krakowskiego – model budowy geologicznej – jego aspekt utylitarny”. Na obszarze tym, w 13 wierceniach udokumentowano zróżnicowane zespoły mikroskamieniałości charakterystyczne dla utworów dolnokambryjskich formacji z Borzety i formacji z Goczałkowic wyróżnionych na bloku górnośląskim. Najstarsze dolnokambryjskie zespoły mikroskamieniałości, typowe dla formacji z Borzety, wystepują w analizowanym obszarze w 10 profilach wiertniczych. Charakteryzują się one stosunkowo słabym zróżnicowaniem morfologicznym. Dużą różnorodnoocią form oraz wyraźną zmiennością odznaczają się natomiast zespoły mikroskamieniałości w formacji z Goczałkowic, co pozwala na wyznaczenie zespołów typowych dla wyróżnianych w jej profilu ogniw – piaskowców bioturbacyjnych z Głogoczowa i mułowców z trylobitami z Pszczyny, w trzech otworach wiertniczych. Asocjacje mikroflory udokumentowane w osadach ogniwa piaskowców bioturbacyjnych z Głogoczowa charakteryzują sie dominacją delikatnie urzeźbionych akritach, z nowym przewodnim dla tego ogniwa rodzajem Ichnosphaera. Zespoły akritach ogniwa mułowców z trylobitami z Pszczyny odznaczają sie pojawieniem taksonów o zróżnicowanej morfologii i dominacją dolnokambryjskiego rodzaju Skiagia.
The paper reviews the palynological studies carried out to date on Cambrian deposits of the Upper Silesian Block explored by boreholes drilled in the Kraków region. Differentiated assemblages of organic microfossils characteristic of the lower Cambrian deposits of the Borzęta and Goczałkowice formations from the Upper Silesian Block were documented in 13 boreholes. The oldest Lower Cambrian microfossil assemblages, which are typical of the Borzęta Formation, occur in the Kraków region in 10 boreholes, but their morphological differentiation is rather poor. On the other hand, the assemblages from the Goczałkowice Formation are characterized by a significant diver-sity and variability of forms. Thus, in three boreholes, it helped to find assemblages which were typical of particular members distinguished in the formation, namely: the Głogoczów Bioturbated Sandstones Member and the Pszczyna Siltstones with Trilobites Member. Microflora associations, documented in the Głogoczów Bioturbated Sandstones Member, are characterized by finely ornamented acritarchs with Ichnosphaera – a new index genus. The acritarcha assemblages of the Pszczyna Siltstones with Trilobites Member are characterized by the presence of morphologically differentiated specimens and predominance of the Lower Cambrian Skiagia species.
Źródło:
Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2010, 443; 1--31
0867-6143
Pojawia się w:
Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Phanerozoic paleoenvironment and paleolithofacies maps : Early Paleozoic
Mapy paleośrodowiska i paleolitofacji fanerozoiku : wczesny paleozoik
Autorzy:
Golonka, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/183797.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
paleogeografia
kambr
ordowik
sylur
tektonika płyt litosfery
Cambrian
Ordovician
Silurian
plate tectonics
paleogeography
Opis:
The paper presents the detailed plate tectonic, paleogeographic, paleoenvironment and plaeolithofacies maps for eight Early Paleozoic time intervals. Forty maps, generated using PLATES and PALEOMAP programs, contain information about plate tectonics, paleoenvironment, and plaeolithofacies during Cambrian, Ordovician and Silurian. Disintegration of supercontinent Pannotia and origin of Gondwana, Laurentia and Baltica occur during Early Cambrian. Oceans spreading continued during Late Cambrian and Early Ordovician; vast platform flooded by shallow seas existed on the continents. The plate tectonic reorganization happened during Middle Ordovician. Silurian was a time of Caledonian orogeny, closing of Early Paleozoic oceans and origin of supercontinent Laurussia as a result of Laurentia and Baltica collision. Information contained within global and regional papers were posted on the maps and the detailed paleoenvironment and plaeolithofacies zones were distinguished within the platforms, basins and ridges.
Artykuł przedstawia szczegółowe mapy paleogeograficzne dla ośmiu przedziałów czasowych w obrębie wczesnego paleozoiku. Czterdzieści map, skonstruowanych przy użyciu programów PLATES i PALEOMAP, zawiera informacje dotyczące tektoniki płyt, paleośrodowiska i paleolitofacji w czasie kambru, ordowiku i syluru. We wczesnym kambrze nastąpił rozpad superkontynentu Pannotia i utworzyły się kontynenty: Gondwana, Laurencja, Bałtyka i Syberia. W późnym kambrze i wczesnym ordowiku w dalszym ciągu ma miejsce spreding oceanów, istnieją też w tym czasie rozległe platformy zalane przez płytkie morza na kontynentach. Reorganizacja płyt litosfery nastąpiła w środkowym ordowiku. Sylur był okresem orogenezy kaledońskiej, zamknięciem wczesno- paleozoicznych oceanów i powstania superkontynentu Laurosji z połączenia Laurencji i Bałtyki. Informacje zawarte w szeregu globalnych i regionalnych prac zostały naniesione na mapy, a w obrębie platform, basenów i grzbietów wydzielono poszczególne strefy paleośrodowiskowe i paleolitofacjalne
Źródło:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2009, 35, 4; 589-654
0138-0974
Pojawia się w:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Early Cambrian trace fossils at the northern margin of the Arabian Plate; Telbesmi Formation, Turkey
Autorzy:
Demírcan, H.
Gürsu, S.
Göncüoğlu, M. C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138729.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
ichnofossils
Telbesmi Formation
Early Cambrian
Derik (SE Turkey)
skamieniałość śladowa
formacja
wczesny kambr
Turcja
Opis:
The Telbesmi Formation, at the northern margin of the Arabian Plate, Turkey, is composed of alternating darkbrown, pinky-brown fluvial arkosic sandstone/mudstones with thin-bedded cherty limestones and channel conglomerates. The formation contains rare and poorly diversified trace fossils. The siltstone/sandstone beds of levels 1 and 2 of the formation yielded, however, a moderately diverse assemblage composed of: Cochlichnus isp., Palaeophycus isp., Planolites beverleyensis, Teichichnus isp. and ?Treptichnus rectangularis. This assemblage, made up of traces left by deposit feeding organisms, represents the Scoyenia ichnofacies. Treptichnus rectangularis and Palaeophycus isp., of the assemblage, can be considered markers for the base of the Cambrian in southeast Turkey.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2018, 68, 2; 135-145
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe dane o litologii i biostratygrafii akritarchowej skał kambryjskich na Łysicy, najwyższym szczycie Gór Świętokrzyskich
New data on the lithology and acritarch biostratigraphy of Cambrian rocks of Łysica Mt., the highest summit of the Holy Cross Mountains
Autorzy:
Szczepanik, Z.
Malec, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075672.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
kambr
litologia
arkritarchy
biostratygrafia
Holy Cross Mts.
Cambrian
lithology
acritarchs
biostratigraphy
Holy Cross Mountains
Opis:
The southern slope of Łysica Mountain, which is the highest elevation of the Holy Cross Mountains, is comprised of three lithological complexes divided by parallel fault zones. The uppermost part of the succession consists of quartzitic sandstone of the Wiśniówka Formation. The formation is underlain by a complex of sandstone with mudstone interbeds, with black claystone underneath, which is exposed in the upper part of the Glęboczka ravine succession. The strata of the first and the third complexes dip northward, whereas those of the second complex dip southward. In the fault-bound zone between the second and the third complexes, there are concentrations of weathering iron ore. The black claystone, which is lithologically similar to this of the Pepper Mountains Formation, contains a taxonomically rich assemblage of organic-walled microfossils (acritarchs) diagnostic of the Upper Cambrian (Lower Furongian) successions. The new record of microfossils allows determining the age of the succession composing the Łysogóry Mountains for the first time in the history of regional geological investigation.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2017, 65, 9; 564--575
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Waloryzacja geostanowisk na obszarze projektowanego Geoparku Łysogórskiego w Górach Świętokrzyskich
Valorization of geosites in the projected Łysogóry Geopark in the Holy Cross Mountains
Autorzy:
Fijałkowska-Mader, A.
Malec, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075050.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Cambrian
Silurian
Devonian
Cenozoic
geosite
geodiversity
geotourism
kambr
sylur
devon
kenozoik
geostanowisko
georóżnorodność
geoturystyka
Opis:
The paper presents results of valorization of geosites in the Łysogóry Region of the Holy Cross Mountains, which warrant creation of the Łysogóry Geopark. Numerous geosites of different Paleozoic rocks offer a great educational potential, combining many fields of knowledge, such as geology, geomorphology, paleontology, paleoecology, ancient metallurgy industry and historical monuments. Geodiveristy makes this area very attractive for geotourism.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2013, 61, 3; 165--171
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Late Cambrian eocrinoid Cambrocrinus
Autorzy:
Dzik, J
Orlowski, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21429.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Gory Swietokrzyskie
Acadocrinus
Cambrocrinus
kambr
Cambrocrinus regularis
skamienialosci
szkarlupnie
eokrynoidy
morfologia
budowa strukturalna
paleontologia
Opis:
Morphology of the stem in Cambrocrinus regularis Orłowski 1968 from the early Late Cambrian of the Holy Cross Mts, with only one type of columnals in its proximal conical part but with well developed marginal fulcra connecting them alternately in pairs, places it in between the Middle Cambrian Acadocrinus and Late Cambrian Ridersia. In the presence of thecal ribbing with ribs radiating toward plate corners, which is definitely not homologous to the ribbing of Ridersia, Macrocystella, and later cystoids, it departs from the main eocrinoid lineage leading to the rhombiferans. A new family Cambrocrinidae is therefore proposed to include Cambrocrinus and Eocystites.
Szkarłupnie znane są z dwu obfitych stanowisk w kambrze Gór Świętokrzyskich. Starszy zespół ze środkowokambryjskich piaskowców z Jugoszowa, niegdyś pomyłkowo zinterpretowany jako reprezentujący archeocjaty, wciąż oczekuje szczegółowej rewizji taksonomicznej. Przedmiotem tego artykułu jest zaś populacja Cambrocrinus regularis Orłowski 1968 z Wąworkowa, występująca w obrębie formacji późnokambryjskich piaskowców z Wiśniówki. Zgromadzona przez drugiego autora kolekcja skamieniałości Cambrocrinus liczy 56 mniej lub bardziej kompletnych kielichów, 85 pojedynczych płytek oraz 18 fragmentów łodyg. Choć gruboziarniste piaskowce, w których występują ośrodki kielichów Cambrocrinus, nie przechowały szczegółów ich morfologii, materiał jest dostatecznie obfity by umożliwić identyfikację nie tylko struktury kielicha ale i zakresu jego wewnątrzpopulacyjnej zmienności. Kielich dojrzałego C. regularis składał się z siedmiu kręgów liczących zazwyczaj po pięć do siedmiu płytek. Odmienność liczby płytek w górnych i dolnych kręgach wymuszała odejście od standardowego sześciokątnego kształtu części z nich. Innym czynnikiem zwiększającym rónorodność kształtów było wklinowywanie dodatkowych płytek w strukturę kielicha powodujące przybieranie siedmio- lub nawet ośmioboczności przez ich sąsiadów. Rozkład częstości poszczególnych typów płytek i ich wydłużenia oraz położenie miejsc rozwidlania się żeber na powierzchni płytek wskazują na wyraźne zwiększanie się ich liczby w trakcie wzrostu. Stan zachowania powierzchni gębowej najkompletniejszych kielichów pozwala jedynie na stwierdzenie, że odchodziło od niej pięć par brachiol. Nie jest natomiast pewne, czy wzgórek znajdujący się pomiędzy szerzej rozstawionymi bruzdami ambulakralnymi był piramidą analną. Bardzo mało prawdopodobne jest jednak występowanie bocznego periproktu w kielichu C. regularis bowiem nie ma nań miejsca w żadnym z bardziej kompletnych okazów. Zasadne jest więc przypuszczenie, że Cambrocrinus zachował pierwotną dla łodygowych szkarłupni organizację ciała, z odbytem położonym w bliskości otworu gębowego. Najbardziej niezwykłą cechą C. regularis jest układ żeber, które dochodzą do naroży płytek miast środka ich boków, jak u prawie wszystkich pozostałych pierwotnych szkarłupni. Cambrocrinus jest więc przedstawicielem osobnej gałęzi ewolucyjnej eokrynoidów, wywodzącej się zapewne od środkowokambryjskiego Acadocrinus o prawie gładkich płytkach kielicha. Progresywną cechą Cambrocrinus, różniącą go od Acadocrinus a zbliżającą do ordowickich cystoidów Rhombifera, jest wyodrębnienie stożkowatej przykielichowej części łodygi. Można więc domniemywać, że gałąź ewolucyjna Cambrocrinus odszczepiła się od linii wiodącej od Acadocrinus ku późnokambryjskiemu australijskiemu eokrynoidowi Ridersia po wykształceniu złożonej łodygi ale przed wyposażeniem kielicha w żebra przechodzące pośrodku szwów między płytkami.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1993, 38, 1-2; 21-34
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fenomen kambryjskich łupków z Burgess w Górach Skalistych (Kanada) : przegląd fauny, środowiska sedymentacji i zjawisk tafonomicznych
The Cambrian Burgess Shale phenomenon of the Rocky Mountains (Canada) : an overview of the fauna, sedimentary and taphonomic conditions
Autorzy:
Śliwiński, M. G.
Żylińska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075033.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Cambrian
Burgess Shale
Rocky Mountains
Lagerstätten
redox
kambr
łupki z Burgess
Góry Skaliste
natlenienie wód
Opis:
The Burgess Shale of the Canadian Rocky Mts is one of the most well-known occurrences of Cambrian strata exhibiting exceptional preservation of a soft-bodied fauna. While Lagerstätten of the Burgess Shale-type fauna have been recognized in almost all parts of the world and in all Cambrian series, the circumstances and mechanisms allowing for such a unique mode of preservation have remained enigmatic. Of particular debate has been the reconstruction of prevailing redox conditions. This brief contribution overviews the fauna and recent advances towards understanding the sedimentary and taphonomic conditions prevailing during deposition.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2013, 61, 12; 746--754
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Utwory najwyższego ediakaru i najniższego kambru basenu lubelsko-podlaskiego jako potencjalne skały macierzyste dla węglowodorów
The uppermost Ediacaran to lowermost Cambrian sediments of the Lublin-Podlasie Basin as a potential source rock formation for hydrocarbons
Autorzy:
Pacześna, J.
Poprawa, P.
Żywiecki, M.
Grotek, I.
Poniewierska, H.
Wagner, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2074335.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
ediakar
kambr
potencjalne skały macierzyste
Lublin-Podlasie Basin
Ediacaran
Cambrian
potential source rock for hydrocarbons
Opis:
In the present contribution we examine possible role of deposits of the Białopole, Lublin, Włodawa and Mazowsze Forma-tions (uppermost Ediacaran to lowermost Cambrian), as well as their presumed lateral equivalents, developed in the Lublin-Podlasie region as a potential source rock for hydrocarbons. The analysed sediments contain marine kerogen of algal and cyanobacterial ori-gin, i.e., predominantly oil prone. In some parts of the analysed area recent TOC could reach 0.65%, however, primary TOC could be significantly higher, as it is indicated by relatively high maturity of the hydrocarbons. Quality of potential source rock increases towards SW. The analysed potential source rock could be, at least partly, responsible for oil and gas shows, commonly observed in the Lower and Middle Cambrian sandstone horizons.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2005, 53, 6; 499--506
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 33

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies