Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "justification in law" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Prawo Mojżesza i wiara w Chrystusa jako główne determinanty usprawiedliwienia człowieka na podstawie „Commentarium in epistulam ad Romanos” Orygenesa
Law of Moses and faith in Christ as main determinants of human’s justification in Origen’s Commentarium in epistulam ad Romanos
Autorzy:
Soćko, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056601.pdf
Data publikacji:
2021-01-04
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Tematy:
Orygenes
Prawo Mojżesza
wiara w Chrystusa usprawiedliwienie
zbawienie
duchowe znaczenie
literalne znaczenie
Origen
Law of Moses
faith in Christ
justification
salvation
spiritual meaning
literal meaning
Opis:
Niniejszy artykuł, poświęcony zagadnieniu usprawiedliwienia człowieka w świetle nauki wczesnochrześcijańskiego myśliciela Orygenesa, jest oparty na jego Komentarzu do Listu do Rzymian (łac. Commentarium in Epistulam ad Romanos). Aleksandryjczyk stał się prekursorem doktryny o usprawiedliwieniu w czasach patrystycznych, nadając odpowiedni kierunek swoim następcom. Są dwa filary usprawiedliwienia: prawo Mojżesza i wiara w Chrystusa. Orygenes nie neguje znaczenia Prawa Mojżesza. Podkreśla, że jest ono dalej aktualne i przyczynia się do realizacji usprawiedliwienia, o tyle o ile nie jest ono odczytywane literalnie i legalistycznie, ale jako odblask prawdziwej nauki Chrystusa. W czasach Nowego Przymierza niedoskonałe Prawo Mojżesza zostało zastąpione przez wiarę. Wiara musi jednak spełniać odpowiednie kryteria: cechować się chrystocentryzmem oraz powinna być zespolona z uczynkami. Wtedy człowiek może doświadczyć pełnego usprawiedliwienia i zostać uznany za przyjaciela Boga. Istotną konkluzją artykułu jest wykazanie, iż dwa omawiane determinanty usprawiedliwienia nie wykluczają się, lecz wzajemnie uzupełniają.
The paper is a part of the thesis addressing the issue of the human's justification in the light of the teaching of the Early-Christian writer Origen. The thesis is written on the basis of the Comment to the Letter to the Romans (from Latin - Commentarium in Epistu-lam ad Romanos). The Alexandrian became the pioneer of the doctrine of justification in the patristic times pointing his successors in the right direction. The thesis is focused on the discussion of the two pillars of the justification: Moses Law and faith in Christ. Origen did not deny the importance of Moses Law. He stressed it was still valid and contributed to the implementation of the justification, provided the Law was not interpreted literally or legalistically. It should be seen instead as the reflection of the true teaching of Jesusu Christ. During the time of the New Covenant the imperfect Law of Moses has been replaced by faith. Such faith had to meet the relevant criteria, such as be characterized by Christocentrism and combined with the deeds. Only when this condition was met, a man could fully experience the complete justification and be recognised as God's friend. The main aim of this paper is to show that both determinants of the justification discussed in the thesis rather than being mutually exclusive, are complementary.
Źródło:
Teologiczne Studia Siedleckie; 2020, XVII/17; 90-109
1733-7496
Pojawia się w:
Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O wykorzystaniu derywacyjnej koncepcji wykładni prawa w rozwiązywaniu problemów prawa karnego
Autorzy:
Siwek, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083115.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
wykładnia prawa
norma sankcjonowana
bezprawność
kontratypy
okre-śloność czynu zabronionego
interpretation of the law
sanctioned norm
unlawfulness
justification in law
definiteness of a prohibited act
Opis:
Zasadniczym celem opracowania jest przedstawienie możliwości wykorzystania derywacyjnej koncepcji wykładni prawa w rozwiązywaniu kilku wybranych istotnych problemów prawa karnego – na bazie przyjmowanych przez rzeczoną koncepcję dwupoziomowości tekstu praw-nego oraz rozczłonkowaniu treściowym norm w przepisach prawnych. Na tym tle ustalono, że każdy przepis typizujący części szczególnej Kodeksu karnego zawsze wysłowia zręby normy sankcjonowanej i sankcjonującej, co oznacza, że prawo karne jest regulatorem życia społecz-nego i samoistnym źródłem norm sankcjonowanych (zakazujących). Nadto ustalono, że prze-pisy statuujące kontratypy w rzeczywistości są przepisami modyfikującymi i nie są podstawą rekonstrukcji określonej normy prawnej. Stanowią niezbędny składnik norm sankcjonowanych i modyfikują ich zakres zastosowania. W konsekwencji w obszarze prawa karnego ustalenie bezprawności czynu ma zawsze charakter definitywny, bo przekroczenie określonej normy sankcjonowanej implikuje bezprawność. Tym samym nie jest tak, że ustawowa określoność czynu i bezprawność to dwa różne elementy struktury przestępstwa, znajdujące się na róż-nych piętrach tej struktury.
The principal aim of the study is to present the possibility of using the derivational concept of interpretation of the law to solve several selected significant problems of criminal law – on the basis of the two levels of legal text adopted according to the concept in question and the substantive fragmentation of norms in legal regulations. Against this background, it has been established that every provision typifying the specific section of the Penal Code always expresses out the foundations of a sanctioned and sanctioning norm, which means that criminal law is a regulator of social life and an inherent source of sanctioned (forbidding) norms. Moreover, it has been established that the provisions defining justification in law are, in fact, modifying provisions and are not the basis for reconstructing a specific legal norm. They constitute an indispensable component of sanctioned norms and modify their scope of application. As a result, in the area of criminal law, the determination of the unlawfulness of an act is always of a definitive nature, because overstepping a specific sanctioned norm implies unlawfulness. Thus, it is not the case that the statutory definiteness of an act and its unlawfulness are two different elements of the structure of an offence, located on different levels of that structure.
Źródło:
Ius Novum; 2021, 15, 4; 73-104
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies