Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "jony ołowiu" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-16 z 16
    Tytuł:
    Sorption of Pb2+ ions from aqueous solutions on organic wastes (Part I)
    Sorpcja jonów Pb2+ z roztworów wodnych na odpadach organicznych (Część I)
    Autorzy:
    Bożęcka, A.
    Sanak-Rydlewska, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/219954.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    sorpcja
    jony ołowiu
    odpady organiczne
    sorption
    lead ions
    organic wastes
    Opis:
    This article presents the results of the research on the Pb2+ ions sorption from model aqueous solutions on walnut shells, plum stones and sunflower hulls. The effect of various factors, such as the concentration of natural sorbent, the pH, and the temperature was studied. The process of Pb2+ ions sorption on studied sorbents was described by the Langmuir model. The best sorption capacity has been revealed for sunflower hulls. The maximum sorption capacity for this material was 36.9 mg/g.
    W artykule przedstawiono wyniki badań, które dotyczyły usuwania jonów Pb2+ z modelowych roztworów wodnych za pomocą odpadów organicznych, takich jak: łuski słonecznika, łupiny orzecha włoskiego i pestki śliwek. Dla badanego zakresu stężeń od 6,0-110 mg/dm3 i warunków procesu największą wydajność sorpcji, będącą w zakresie (89,4-96,3)% uzyskano dla łusek słonecznika. W przypadku łupin orzecha włoskiego i pestek śliwek sorpcja jonów Pb2+ jest znacznie niższa a jej wydajność wynosi odpowiednio (60,8-78,7)% i (62,3-81,3)%. Zbadano także wpływ stężenia sorbentu, pH roztworu i temperatury na badany proces sorpcji. Dla wszystkich materiałów optymalne stężenie sorbentu wyniosło 5 g/dm3. Powyżej tej wartości nie obserwowano istotnych zmian w stopniu redukcji jonów Pb2+ (rys.2). We wszystkich przypadkach maksima sorpcji osiągnięto przy pH równym 4,0±0,1 co obrazuje rysunek 3. Obniżenie sorpcji, występujące przy pH poniżej i powyżej wartości 4,0 prawdopodobnie związane jest to z ładunkiem gromadzącym się na powierzchni sorbentu (elektrostatyczne odpychanie i przyciąganie badanych jonów). Wartość pH roztworu determinuje także formę oraz stężenie badanego jonu w roztworze. W roztworach silnie kwaśnych ołów występuje głównie w postaci kationów. Stopniowy wzrost pH prowadzi do tworzenia jonów kompleksowych i strącania go w postaci wodorotlenku. Wykazano również, że ze wzrostem temperatury w zakresie (293-313)K następuje stopniowy spadek sorpcji, co prawdopodobnie może być związane z niszczeniem miejsc aktywnych obecnych na powierzchni sorbentu lub przesunięciem równowagi procesu na korzyść desorpcji (rys. 4). Wyniki uzyskane potwierdzają również egzotermiczną naturę badanego procesu sorpcji. Adsorpcję jonów Pb2+ na użytych sorbentach opisano za pomocą modelu Langmuira. Założenia tego modelu podano w rozdziale 4.1. Najlepsze właściwości sorpcyjne w stosunku do jonów Pb2+ wykazałyłuski słonecznika. Maksymalna pojemność sorpcyjna dla tego sorbentu wyniosła 36,9 mg/g (tabela 1, rysunek 5). W przypadku łupin orzecha i pestek śliwek stała qmax izotermy Langmuira przyjmuje wartości równe 23,1 mg/g i 21,2 mg/g.
    Źródło:
    Archives of Mining Sciences; 2013, 58, 4; 1241-1250
    0860-7001
    Pojawia się w:
    Archives of Mining Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Morphometric Changes in Heterorhabditis megidis (Poinar, Jackson and Klein ) After Different Contact with Lead(II) Ions
    Zmiany morfometryczne Heterorhabditis megidis (Poinar, Jackson i Klein ) po różnym czasie kontaktu z jonami ołowiu(II)
    Autorzy:
    Matuska-Łyżwa, J.
    Kamionek, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/388841.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    nicienie entomopatogenne
    Heterorhabditis megidis
    Galleria mellonella
    jony ołowiu
    entomopathogenic nematodes
    lead ions
    Opis:
    Nematodes of the families Steinernematidae and Heterorhabditidae are a natural factor controlling population density of insects and for many years have been used in biological plant protection. When using entomopathogenic nematodes as biological pest control it was found that heavy metal ions might negatively affect their pathogenic properties. In laboratory experiments invasive larvae of H. megidis were kept for 24 and 120 hours in Petri dishes containing water solutions of lead nitrate(V) at a concentration of 500 ppm Pb(II). Nematodes that survived the contact with lead ions were transferred to pots with soil and test insects (Galleria mellonella L.). Nematodes kept in distilled water served as a control. Half of dead insects was dissected two days after their death. Individuals of the first nematode generation were isolated from dead insects and selected body dimensions (body length, body width, length of the pharynx and tail) were measured. Second half of dead insects was intended for reproduction. Larvae obtained from this reproduction were used for further tests aimed at analysing the effect of long term passaging of nematodes through the host. Five passages were made in total. The time of the contact of nematodes with lead ions was found to affect their body dimensions.
    Nicienie z rodziny Steinernematidae i Heterorhabditidae stanowią naturalny czynnik redukujący liczebność populacji owadów i od wielu lat są wykorzystywane w biologicznej ochronie roślin. W momencie wykorzystania nicieni entomopatogennych jako biologicznego środka w zwalczaniu szkodników upraw, stwierdzono, że jony metali ciężkich mogą w znacznym stopniu niekorzystnie wpłynąć na patogenność nicieni owadobójczych. W doświadczeniach larwy inwazyjne H. megidis przetrzymywano przez 24 godziny i 120 godzin w roztworach wodnych azotanu(V) ołowiu o stężeniu 500 ppm Pb(II) w szalkach Petriego. Nicienie, które przeżyły kontakt z jonami ołowiu, wprowadzano do pojemników z glebą, w których znajdowały się owady testowe (Galleria mellonella L.). Kontrolę stanowiły nicienie przetrzymywane w wodzie destylowanej. Połowę martwych owadów poddawano sekcji po dwóch dniach od ich śmierci. Izolowano z nich osobniki pierwszego pokolenia nicieni i oznaczano ich wybrane wymiary ciała (długość ciała, szerokość ciała, długość gardzieli i długość ogona). Drugą połowę martwych owadów przeznaczano na reprodukcję. Otrzymane z reprodukcji larwy wykorzystano do dalszych testów mających na celu analizę wpływu długotrwałego pasażowania nicieni przez jednego żywiciela. Wykonano 5 pasaży. Zaobserwowano, że czas kontaktu nicieni z jonami ołowiu(II) wpływa na wymiary ciała.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2011, 18, 11; 1575-1582
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Inwazyjność i reprodukcja nicieni entomopatogennych Heterorhabditis megidis (Poinar, Jackson i Klein 1987) po kontakcie z jonami ołowiu(II)
    Invasiveness and reproduction of the entomopathogenic nematode Heterorhabditis megidis (Poinar, Jackson and Klein 1987) after its contact with lead(II) ions
    Autorzy:
    Matuska, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/127280.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    nicienie entomopatogenne
    Heterorhabditis megidis
    Galleria mellonella
    jony ołowiu
    entomopathogenic nematodes
    lead ions
    Opis:
    Wykorzystanie nicieni owadobójczych jako biologicznego środka w zwalczaniu szkodników roślin spowodowało zwrócenie uwagi na związek między skażeniem gleb metalami ciężkimi a przeżywalnością nicieni w glebach. Toksyczne właściwości metali ciężkich, w tym ołowiu, zaburzają funkcje życiowe nicieni entomopatogennych. W przeprowadzonych testach zbadano wpływ krótkotrwałego i długotrwałego oddziaływania jonów ołowiu na inwazyjność i reprodukcję H. megidis. Larwy, które przeżyły kontakt z jonami ołowiu w stężeniu 500 ppm, wprowadzano do pojemników z glebą, w których znajdowały się owady testowe (Galleria mellonella). Kontrolę stanowiły nicienie przetrzymywane w wodzie destylowanej. Połowę martwych owadów poddawano sekcji w dwa dni od ich śmierci w celu zbadania intensywności inwazji. Drugą połowę przeznaczano na reprodukcję. Otrzymane z reprodukcji larwy nicieni wykorzystywano do kolejnych doświadczeń. Wykonano 5 pasaży. Zaobserwowano, że w miarę wydłużania czasu kontaktu nicieni z jonami ołowiu(II) obniża się inwazyjność nicieni oraz liczba migrujących z owada larw H. megidis.
    The use of entomopathogenic nematodes as biological means of plant pests control focussed the attention on the relationship between soil pollution by heavy metal and nematode survival. Toxic properties of heavy metals like lead disturb life functions of entomopathogenic nematodes. Short and long term effect of lead ions on the invasiveness and reproduction of H. megidis was studied in laboratory tests. Larvae that survived the contact with lead ions at a concentration of 500 ppm were placed in containers filled with soil with test insects. Nematodes kept in distilled water served as a control. Half of dead insects were dissected two days after their death to check the intensity of invasion. Second half of dead insects were intended for nematode reproduction. Nematode larvae obtained in that way were used for subsequent experiments. Five passages were made in total. Prolonged contact of nematodes with lead(II) ions was observed to decrease nematode invasiveness and the number of H. megidis larvae migrating from the host insect.
    Źródło:
    Proceedings of ECOpole; 2009, 3, 1; 95-99
    1898-617X
    2084-4557
    Pojawia się w:
    Proceedings of ECOpole
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The influence of oxygen conditions on sorption of Pb²⁺, Co²⁺, and Cd²⁺ cations in mineral soils
    Wplyw warunkow tlenowych na sorpcje kationow Pb²⁺, Co²⁺ oraz Cd²⁺ w glebach mineralnych
    Autorzy:
    Gaszczyk, R
    Jackowska, I
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/803794.pdf
    Data publikacji:
    1992
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    jony olowiu
    warunki tlenowe
    gleby gliniaste
    jony kadmu
    sorpcja
    lessy
    gleby piaszczyste
    gleby mineralne
    jony kobaltu
    Opis:
    The course and range of sorption and leaching with water of cations Pb²⁺, Co²⁺, and Cd²⁺ in mineral soils (sandy, loessial and loamy) were studied under different oxygen conditions. It was found that in the state of oxygen deficiency only the sandy soil responded with an increased sorptive capacity in relation to the investigated cations.
    Zbadano przebieg i zakres sorpcji oraz wymywania wodą kationów Pb²⁺, Co²⁺ i Cd²⁺ w glebach mineralnych: piaszczystej, lessowej i gliniastej w warunkach zróżnicowanego natlenienia. Jedynie gleba piaszczysta w warunkach niedotlenienia wykazała zwiększenie własności sorpcyjnych w stosunku do badanych kationów.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1992, 398; 43-46
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Usuwanie jonów ołowiu(II) z modelowych roztworów wodnych metodą wymiany jonowej
    Removal of Pb2+ ions from model aqueous solutions using the exchange method
    Autorzy:
    Bożęcka, A.
    Bożęcki, P.
    Kasprzyk, P.
    Sanak-Rydlewska, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2072508.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich
    Tematy:
    jonity
    wymiana jonowa
    jony ołowiu
    ion-exchange resins
    ion exchange
    lead ions
    Opis:
    W pracy podano wyniki badań usuwania jonów Pb2+ z modelowych roztworów wodnych z wykorzystaniem procesu wymiany jonowej na jonicie C 160 firmy Purolite. Porównano trzy sposoby wykonywania procesu wymiany jonowej: metodę przepływową w biurecie, metodę dynamiczną z wykorzystaniem mieszadła mechanicznego oraz metodę dynamiczną z zastosowaniem wytrząsarki. Zakres badanych stężeń wyjściowych jonów ołowiu wynosił od 6 do 110 mg/dm3.
    Results of Pb2+ ions removal from model aqueous solutions are presented in the paper. Ion exchange resins C 160 made by Purolite were used in research. Three different methods of ion exchange process, i.e. flow method in the burette, dynamic method using a mechanical stirrer and dynamic method using a shaker are compared. Scope of initial concentrations of lead ions was 6-M10 mg/L.
    Źródło:
    Inżynieria i Aparatura Chemiczna; 2013, 3; 152--154
    0368-0827
    Pojawia się w:
    Inżynieria i Aparatura Chemiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ temperatury i stężenia jonów Pt(IV), Cd(II) i Pb(II) na desorpcję jonów cynku (II) w glebach mineralnych
    The effect of temperature and Pt[IV], Cd[II] and Pb[II] ions concentration on zinc ions desorption in mineral soils
    Autorzy:
    Bojanowska, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/9279509.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
    Tematy:
    temperatura
    jony olowiu
    gleby
    gleby lessowe
    jony cynku
    jony platyny
    stezenie jonow
    gleby gliniaste
    jony kadmu
    desorpcja
    gleby mineralne
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura; 2004, 59, 3; 1007-1014
    0365-1118
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Removal of lead, cadmium and copper ions from aqueous solutions by using ion exchange resin C 160
    Usuwanie jonów ołowiu, kadmu i miedzi z roztworów wodnych za pomocą żywicy jonowymiennej C 160
    Autorzy:
    Bożęcka, A.
    Orlof-Naturalna, M.
    Sanak-Rydlewska, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/216825.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN
    Tematy:
    ion-exchange resin
    ion exchange
    lead
    cadmium
    copper ions
    jonit
    wymiana jonowa
    jony ołowiu
    jony kadmu
    jony miedzi
    Opis:
    Industrial waste solutions may contain toxic Pb, Cu, Cd and other metal ions. These ions may also be components of leachates in landfills of ores. The toxicity of the ionic forms of these metals is high. For this reason the paper presents the results of studies on one of the methods to reduce their concentration in aqueous solutions. The article presents the results of studies on the removal of Pb2+, Cd2+ and Cu2+ ions from model aqueous solutions with synthetic ion exchange resin C 160 produced by Purolite. The investigated ion exchanger contains sulfonic acid groups (–SO3H) in its structure and is a strongly acidic cation-exchange resin. The range of the studied initial concentrations of the Pb2+, Cd2+ and Cu2+ ions in the solutions was from 6.25 mg/L to 109.39 mg/L. The results confirmed that the used ion exchange resin C160 efficiently removes the above-mentioned ions from the studied solutions. The highest degree of purification was achieved in lead solutions for the assumed range of concentrations and conditions of the ion exchange process. It reached 99.9%. In the case of other solutions, the ion exchange process occurs with lower efficiency, however it remains high and amounts to over 90% for all the ions. The results of research were interpreted on the basis of the Langmuir adsorption model. For each studied ion, sorption capacity of the ion exchange resin increases until the saturation and equilibrium state is reached. Based on the interpretation of the Langmuir equation coefficients, an indication can be made that the studied ion exchange resin has a major sorption capacity towards the copper ions. In their case, the highest value of constant qmax was obtained in the Langmuir isotherm. For Cu2+ ions it was 468.42 mg/g. For Pb2+ and Cd2+ ions, this parameter reached the values of 112.17 mg/g and 31.76 mg/g, respectively. Ion exchange resin C 160 shows the highest affinity for the Pb2+ ions. In this case, the achieved value of coefficient b is highest and equals 1.437 L/mg.
    Roztwory odpadowe zawierające m.in. jony metali Pb, Cu, Cd i inne powstają w przemyśle elektrochemicznej obróbki metali, w przemyśle przeróbki rud metali nieżelaznych, a także mogą być składnikiem odcieków ze składowisk odpadów tych rud. Toksyczność jonowych form tych metali jest znaczna, stąd w pracy podano wyniki badań jednego ze sposobów obniżenia ich koncentracji w roztworach wodnych. W artykule podano wyniki badań dotyczących usuwania jonów Pb2+, Cd2+ i Cu2+ z modelowych roztworów wodnych za pomocą syntetycznej żywicy jonowymiennej C 160 firmy Purolite. Badany jonit zawiera w swojej strukturze grupy sulfonowe (–SO3H) i należy do silnie kwaśnych kationitów. Zakres badanych stężeń początkowych jonów Pb2+, Cd2+ i Cu2+ w roztworach wynosił od 6,25 mg/dm3 d o 109,38 m g/dm3. Otrzymane wyniki potwierdziły, że wykorzystana żywica jonowymienna C160 skutecznie usuwa wymienione jony z badanych roztworów. Dla przyjętego zakresu stężeń i warunków procesu wymiany jonowej, największy stopień oczyszczenia roztworów osiągnięto dla ołowiu. Wynosił on 99,9%. W przypadku pozostałych roztworów wymiana jonowa zachodzi z wydajnością niższą, ale wysoką i wynosi dla wszystkich jonów ponad 90%. Wyniki badań zinterpretowano opierając się na modelu adsorpcji Langmuira. Dla każdego badanego jonu pojemność sorpcyjna jonitu wzrasta, aż do osiągnięcia wysycenia i stanu równowagi. Z interpretacji współczynników równania Langmuira wynika, że badany jonit charakteryzuje się największymi zdolnościami sorpcyjnymi w stosunku do jonów miedzi. W ich przypadku otrzymano największą wartość stałej qmax izotermy Langmuira. Dla jonów Cu2+ wyniosła ona 468,42 mg/g. Dla jonów Pb2+ i Cd2+ parametr ten przyjął odpowiednio wartości 112,17 mg/g i 31,76 mg/g. Jonit C160 wykazuje największe powinowactwo w stosunku do jonów Pb2+. W tym przypadku otrzymana wartość współczynnika b jest największa i równa 1,437 dm3/mg.
    Źródło:
    Gospodarka Surowcami Mineralnymi; 2016, 32, 4; 129-139
    0860-0953
    Pojawia się w:
    Gospodarka Surowcami Mineralnymi
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metody usuwania jonów kadmu i ołowiu z roztworów wodnych
    Methods of cadmium and lead ions removal from aqueous solutions
    Autorzy:
    Kasprzyk, P.
    Sanak-Rydlewska, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/394659.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN
    Tematy:
    wymiana jonowa
    jony kadmu
    jony ołowiu
    Purolite C160
    ion exchange process
    cadmium ions
    lead ions
    Opis:
    W pracy zostaną przedstawione metody eliminacji jonów kadmu i ołowiu z roztworów wodnych. Wśród nich wymiana jonowa staje się coraz popularniejszą metodą usuwania zanieczyszczeń ze ścieków przemysłowych. Za tą metodą przemawiają: prostota procesu, niska energochłonność oraz możliwość selektywnego rozdziału zanieczyszczeń. Wymieniacz jonowy używany w procesie można wielokrotnie stosować, bowiem można go poddawać regeneracji. Stosowanie kolumn jonowymiennych umożliwia także budowę modułową linii technologicznej oczyszczania ścieków oraz szybką wymianę modułów według potrzeb technologicznych i składu ścieków. Wymianę jonową można rozpatrywać jako proces membranowy, gdzie membraną jest powierzchnia ziarna – będąca selektywnie przepuszczalną dla wymienianych jonów. W artykule przedstawiono badania laboratoryjne dotyczące wpływu wybranych parametrów procesu na wydajność wymiany jonowej dla jonów kadmu i ołowiu. Pierwiastki te według polskiego prawodawstwa uznane są za substancje szczególnie szkodliwe i mają działanie kancero- i mutagenne. Najwyższa koncentracja tych pierwiastków występuje na terenach uprzemysłowionych oraz na terenach miejskich. Mogą one pochodzić z przemysłu metalurgicznego, produkcji baterii i akumulatorów, ze spalania paliw kopalnych lub produkcji tworzyw sztucznych. Emisja kadmu i ołowiu do środowiska wodnego odbywa się poprzez odprowadzanie wód kopalnianych czy ścieków z przemysłu hydrometalurgicznego lub z galwanizerni. Badania własne wskazują, że eliminacja jonów Pb i Cd najkorzystniej zachodzi w roztworach o pH około 4 i utrzymuje się na wysokim poziomie w zakresie kwaśnego środowiska. Jonit Purolite C-160 umożliwia osiągnięcie współczynnika wydzielania (X) około 99% dla kadmu – tabela 1, natomiast współczynnik ten dla jonów ołowiu nie przekracza 97% – tabela 2.
    This article presents the methods of cadmium and lead ions removal from aqueous solutions. The ion exchange method is becoming a more and more popular method of removing impurities from wastewater. The main advantages of this method are: process simplicity, low energy consumption and the possibility of the selective separation of pollutants. The ion exchanger used in the process could be regenerated, therefore, it could be used repeatedly. The use of ion-exchange columns also allows for the modular construction of the process line and the rapid replacement of modules according to the technological needs and composition of the wastewater. Ion exchange can be seen as a membrane process in which the grain surface acts as a membrane – which is selectively permeable to the exchanged ions. The article presents laboratory studies on the influence of the ion exchange process parameters on the efficiency of cadmium and lead ion exchange. These elements are suspected of carcinogenicity and teratogenicity, and according to Polish Legislation, are considered to be harmful substances. The highest concentration of these elements occurs in industrialized areas and in urban areas. They may come from the hydrometallurgical industry, the production of batteries and accumulators from the burning of fossil fuels and the production of plastics. The emission of cadmium and lead into the aquatic environment is done through the discharge the mine water and wastewater from the hydrometallurgical industry and from electroplating. Experiments show that the elimination of Pb and Cd ions preferably occurs in aqueous solutions with a pH around 4. Ion exchange resin Purolite C-160 allows a removal coefficient (X) in the range of about 99% for cadmium to be achieved – Table 5.1, while the same coefficient for lead ions does not exceed 97% – Table 5.2.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN; 2016, 94; 205-215
    2080-0819
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wplyw jonow olowiu i cynku na rozwoj jaj Ascaris suum [ Nematoda]
    Autorzy:
    Zoltowska, K
    Bialowas, K.
    Lipinska, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/838798.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Tematy:
    jony olowiu
    jony cynku
    metale ciezkie
    parazytologia
    nicienie
    pasozyty
    rozwoj jaj
    glista swinska
    Nematoda
    Ascaris suum
    Opis:
    The objective of this work was to examine the influence of heavy metals ions, zinc and lead, in extemal environment on the development of Ascaris suum to invasive stage. The culture mediums contained 25.5, and 0.5 mM Pb(NO3 ) 2 or ZnSO4. After 6 weeks of development in 26° C in the control 75.17% of eggs reached the invasive stage. Ions of lead and zinc, in a way depending on concentration inhibited development of embryos. The invasive stage in the presence of 25.5 and 0.5 mM Pb(NO3)2 were achieved by 37.89% , 44,75% and 64.63% of eggs and in ZnSO4 solutions with the same concentrations ofions 45.40%, 50.36% and 66.61% respectively. Many of eggs in 25 mM solutions of both metals stopped at the blastula stage.
    Źródło:
    Annals of Parasitology; 2000, 46, 4; 501-506
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Annals of Parasitology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ jonów ołowiu i cynku na rozwój jaj Ascaris suum [Nematoda]
    INFLUENCE OF ZINC AND LEAD IONS ON THE DEVELOPMENT OF EGGS OF ASCARIS SUUM (NEMATODA)
    Autorzy:
    Żółtowska, K.
    Białowąs, K.
    Lipińska, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148632.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Tematy:
    jony olowiu
    jony cynku
    metale ciezkie
    parazytologia
    nicienie
    pasozyty
    rozwoj jaj
    glista swinska
    Nematoda
    Ascaris suum
    Opis:
    The objective of this work was to examine the influence of heavy metals ions, zinc and lead, in extemal environment on the development of Ascaris suum to invasive stage. The culture mediums contained 25.5, and 0.5 mM Pb(NO3 ) 2 or ZnSO4. After 6 weeks of development in 26° C in the control 75.17% of eggs reached the invasive stage. Ions of lead and zinc, in a way depending on concentration inhibited development of embryos. The invasive stage in the presence of 25.5 and 0.5 mM Pb(NO3)2 were achieved by 37.89% , 44,75% and 64.63% of eggs and in ZnSO4 solutions with the same concentrations ofions 45.40%, 50.36% and 66.61% respectively. Many of eggs in 25 mM solutions of both metals stopped at the blastula stage.
    Źródło:
    Wiadomości Parazytologiczne; 2000, 46, 4; 501-506
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Wiadomości Parazytologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Assessment of the invasiveness of entomopathogenic nematodes Heterorhabditis megidis from selected grasslands
    Ocena inwazyjności nicieni entomopatogennych Heterorhabditis megidis pochodzących z wybranych użytków zielonych
    Autorzy:
    Matuska-Łyżwa, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/126884.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    entomopathogenic nematodes
    Heterorhabditis megidis
    Galleria mellonella
    heavy metals
    lead ions
    nicienie entomopatogenne
    metale ciężkie
    jony ołowiu
    Opis:
    The use of entomopathogenic nematodes as biological means of plant pest control focussed the attention on relationships between soil contamination with heavy metals and survival of nematodes in the soil habitat. Negative properties of heavy metals (including lead) disturb life functions of entomopathogenic nematodes. The effect of low habitat contamination with lead on the development of subsequent generations of entomopathogenic nematodes Heterorhabditis megidis was studied in performed experiments. Study area was situated near Torun, Opole, and Skarzysko-Kamienna. Grain size structure, total lead content and pH were analysed in soil samples. Nematodes from own laboratory culture were used as a control. Nematodes isolated from soil samples with the method of Bedding and Akhurst were determined to species as H. megidis. Larvae that left the host’s (Galleria mellonella L.) body were used to infect the next test insects in the laboratory. Six passages were performed in total. Extensity and intensity of infection by H. megidis were determined in subsequent passages.
    Wykorzystanie nicieni entomopatogennych jako biologicznego środka zwalczającego szkodniki roślin spowodowało zwrócenie uwagi na zależności między skażeniem gleb metalami ciężkimi a przeżywalnością larw nicieni w środowisku glebowym. Szkodliwe właściwości metali ciężkich, w tym ołowiu, zaburzają funkcje życiowe nicieni owadobójczych. W przeprowadzonych doświadczeniach zbadano wpływ niskiego skażenia środowiska ołowiem na rozwój kolejnych pokoleń nicieni entomopatogennych Heterorhabditis megidis. Tereny badawcze znajdowały się w okolicach miejscowości: Toruń, Opole, Skarżysko-Kamienna. W próbkach glebowych oznaczono skład granulometryczny, całkowitą zawartość ołowiu w glebie oraz odczyn gleby. Kontrolę stanowiły nicienie pochodzące z laboratoryjnej hodowli własnej. Wyizolowane z próbek glebowych metodą Beddinga i Akhursta (1975) nicienie oznaczono na podstawie kluczy do oznaczania gatunku jako H. megidis. Larwami, które opuściły ciało żywiciela (Galleria mellonella L.), zarażono laboratoryjnie kolejne owady testowe. Wykonano 6 pasaży. Oznaczono ekstensywność i intensywność inwazji H. megidis w kolejnych pasażach.
    Źródło:
    Proceedings of ECOpole; 2011, 5, 1; 71-75
    1898-617X
    2084-4557
    Pojawia się w:
    Proceedings of ECOpole
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Invasiveness and the morphometry of Steinernema feltiae from different agrocoenoses of Poland
    Inwazyjność i morfometria Steinernema feltiae z różnych agrocenoz Polski
    Autorzy:
    Matuska-Łyżwa, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/388570.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    entomopathogenic nematodes
    Steinernema feltiae
    Galleria mellonella
    heavy metals
    lead ions
    nicienie entomopatogeniczne
    metale ciężkie
    jony ołowiu
    Opis:
    The paper presents the results of a study on the effect of environmental lead pollution on the invasiveness of nematodes obtained from the field. Study area included the vicinity of Czluchow, Mragowo, Rataje and Slupsk. The nematode Steinernema feltiae and larvae of the last growth stage of the greater wax moth Galleria mellonella L. were the study material. Nematodes were isolated from soil under laboratory conditions using Bedding and Akhurst’s (1975) method. Physical and chemical analyses of soil samples were made in the Analytical Centre of the Warsaw University of Life Sciences. The total lead content was analysed with the flame atomic absorption spectrophotometry and soil pH with the potentiometric method acc. to the pB procedure (2 ed. of 21. June 2005). Steinernema feltiae were determined based on keys for entomopathogenic nematodes. The invasiveness of nematodes originating from studied agrocśnoses of Poland was evaluated.
    W pracy przedstawiono wyniki badań nad wpływem zanieczyszczenia środowiska ołowiem na inwazyjność nicieni pozyskanych z terenu. Tereny badawcze obejmowały okolice miejscowości: Człuchów, Mrągowo, Rataje, Słupsk. Materiał do badań stanowiły nicienie Steinernema feltiae oraz larwy ostatniego stadium barciaka większego (Galleria mellonella L.). Nicienie wyizolowano z próbek glebowych w warunkach laboratoryjnych, metodą Beddinga i Akhursta (1975). Próbki glebowe zostały zbadane pod względem fizykochemicznym w Centrum Analitycznym SGGW. Oznaczono całkowitą zawartość ołowiu w glebie metodą płomieniowej absorpcyjnej spektrometrii atomowej FAAS oraz odczyn gleby metodą potencjometryczną, (wg procedury pB 14, wyd. 2 z 21.06.2005 r.). Steinernema feltiae oznaczono na podstawie kluczy do oznaczania gatunku nicieni entomopatogenicznych. Oceniono inwazyjność nicieni pochodzących z badanych agrocenoz Polski.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2013, 20, 4-5; 565-572
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Invasiveness of the Entomopathogenic Nematodes Steinernema feltiae (Filipjev ) Isolated from Various Habitats in Poland
    Inwazyjność nicieni entomopatogennych Steinernema feltiae (Filipjev ) wyizolowanych z różnych środowisk w Polsce
    Autorzy:
    Matuska, J.
    Kamionek, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/389226.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    nicienie entomopatogeniczne
    Steinernema feltiae
    Galleria mellonella
    metale ciężkie
    jony ołowiu
    entomopathogenic nematodes
    heavy metals
    lead ions
    Opis:
    The paper presents results of a study on the effect of environmental lead pollution on the invasiveness of nematodes obtained from the field. The nematode Steinernema feltiae and larvae of the last growth stage of the greater wax moth Galleria mellonella L. were the study material. Nematodes were isolated from soil under laboratory conditions using Bedding and Akhurst’s (1975) method. Physical and chemical analyses of soil samples were made in the Analytical Centre of the Warsaw Agricultural University. Total lead content was analysed with the flame atomic absorption spectrophotometry and soil pH with the potentiometric method acc. to the pB procedure (2 ed. of 21. June 2005). Steinernema feltiae were determined based on keys for entomopathogenic nematodes. The invasiveness of nematodes originating from various regions of Poland was evaluated.
    W pracy przedstawiono wyniki badań nad wpływem zanieczyszczenia środowiska ołowiem na inwazyjność nicieni pozyskanych z terenu. Materiał do badań stanowiły nicienie Steinernema feltiae oraz larwy ostatniego stadium barciaka większego (Galleria mellonella L.). Nicienie wyizolowano z próbek glebowych warunkach laboratoryjnych, metodą Beddinga i Akhursta (1975). Próbki glebowe zostały zbadane pod względem fizykochemicznym w Centrum Analitycznym SGGW. Oznaczono całkowitą zawartość ołowiu w glebie metodą płomieniowej absorpcyjnej spektrometrii atomowej FAAS oraz odczyn gleby metodą potencjometryczną (wg procedury pB 14, wyd. 2 z 21.06.2005 r.). Steinernema feltiae oznaczono na podstawie kluczy do oznaczania gatunku nicieni entomopatogennych. Oceniono inwazyjność nicieni pochodzących z różnych rejonów Polski.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2011, 18, 8; 1101-1104
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Study of chemical surface structure of natural sorbents used for removing of Pb2+ ions from model aqueous solutions (part II)
    Badanie chemicznej struktury powierzchni sorbentów naturalnych wykorzystanych do usuwania jonów Pb2+ z modelowych roztworów wodnych (część II)
    Autorzy:
    Bożęcka, A.
    Bożęcki, P.
    Sanak-Rydlewska, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/219281.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    sorpcja
    wymiana jonowa
    jony ołowiu
    łuski słonecznika
    łupiny orzecha
    pestki śliwek
    metoda FTIR
    sorption
    ion exchange
    lead ions
    walnut shells
    plums stones
    sunflower hulls
    FTIR method
    Opis:
    This article presents the results of the chemical structure research of organic sorbent surface such as walnut shells, plums stones and sunflower hulls with using such methods as infrared spectrometry (FTIR) and elemental analysis. Based on the IR spectra identification of functional groups present on the surface of studied materials has been done as well as determination of their effect on the sorption mechanism of Pb2+ ions from aqueous model solutions.
    W artykule przedstawiono wyniki badań chemicznej struktury powierzchni sorbentów organicznych takich jak: łupiny orzecha włoskiego, pestki śliwek oraz łuski słonecznika z wykorzystaniem metody spektrometrii w podczerwieni (FTIR) oraz analizy elementarnej. W oparciu o uzyskane widma IR dokonano identyfikacji grup funkcyjnych obecnych na powierzchni tych materiałów i określono ich wpływ na mechanizm sorpcji jonów Pb2+ z modelowych roztworów wodnych. Analiza elementarna wykazała, że spośród badanych sorbentów, największą zawartość węgla (49,91%) i wodoru (5,93%) mają pestki śliwek. Najwięcej azotu (1,59%) zawierają łuszczyny słonecznika (tabela 1). Zawartość siarki we wszystkich badanych materiałach jest znikoma, dlatego nie udało się jej oznaczyć tą metodą. Obecność pozostałych pierwiastków może świadczyć o istnieniu zarówno alifatycznych jak i aromatycznych połączeń organicznych. Potwierdzeniem tego są również zarejestrowane widma IR (rysunki 1-3). W oparciu o uzyskane wyniki można przypuszczać także, iż udział procesu wymiany jonowej w sorpcji ołowiu z roztworów wodnych jest znaczący. Świadczą o tym m.in. intensywności pasm na widmach IR dla próbek badanych materiałów po ich kontakcie z roztworami jonów Pb2+ (rysunki 4-6).
    Źródło:
    Archives of Mining Sciences; 2014, 59, 1; 217-223
    0860-7001
    Pojawia się w:
    Archives of Mining Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wiazanie jonow metali przez wybrane frakcje substancji zawartych w wytlokach owocow
    Autorzy:
    Nawirska, A
    Oszmianski, J
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/825999.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
    Tematy:
    usuwanie jonow metali
    jony olowiu
    wiazanie jonow
    jony miedzi
    roztwory wodne
    jony cynku
    jony kadmu
    polifenole
    pektyny
    jony metali
    wytloki owocowe
    owoce
    metal ion removal
    lead ion
    ion binding
    copper ion
    aqueous solution
    zinc ion
    cadmium ion
    polyphenol
    pectin
    metal ion
    fruit pomace
    fruit
    Opis:
    Celem pracy było określenie możliwości wiązania jonów wybranych metali (Cu2+ , Cd2+ , Pb2+ i Zn2+ )z roztworów wodnych przez frakcje zawarte w wytłokach z owoców aronii, gruszek, jabłek i dzikiej róży. Zbadano, w jakim stopniu analizowane frakcje wytłoków (polifenole, pektyny, hemicelulozy, celulozy i ligniny) wiążą jony poszczególnych metali ciężkich. W tym celu pozbawiono wytłoki kolejnych frakcji, a następnie poddano te wytłoki działaniu roztworów metali o stężeniach w zakresie od 4 do 10 g Me/m3. Stężenia jonów metali w roztworze wyjściowym oraz po 30 minutach kontaktu z wytłokami badano w temperaturze pokojowej przy pH w zakresie od 6,2 do 7,0. Następnie uzyskane wyniki przeliczano na 100 g frakcji. Pektyny były frakcją wiążącą największe ilości jonów miedzi, kadmu i cynku, natomiast polifenole wiązały najwięcej jonów ołowiu, wykazując równocześnie odmienne właściwości w porównaniu z pozostałymi frakcjami. Polifenole zawarte w wytłokach z aronii wiązały wszystkie badane jony, natomiast uzyskane z pozostałych wytłoków - jedynie jony ołowiu. Najgorzej wiążącą frakcją uzyskaną z wytłoków były ligniny. Frakcja celulozy była najbardziej zróżnicowana, wiązała jony metali w różnym stopniu, w zależności od tego, z jakiego rodzaju wytłoków była uzyskana. Otrzymane wyniki mogą być przydatne w komponowaniu mieszanek z wytłoków do usuwania jonów metali z roztworów wodnych.
    The objective of the study was to determine the capacity of chokeberry, pear, apple and rosehip pomace fractions to bind four heavy metal ions of choice (Cu2+, Cd2+, Pb2+ and Zn2+) for their removal from aqueous solutions. The pomace fractions under analysis were polyphenols, pectin, hemicellulose, cellulose and lignin. The pomace samples were subjected to sequential modifications by removing successive fractions and thereafter exposed to heavy metals in solutions which varied in concentration from 4 to 10 g Me/m3. Metal ion concentrations were measured in the starting solution and after 30 minutes of exposure at room temperature and pH from 6.2 to7.0. The results obtained were calculated per 100 g of fraction. Of the fruit pomace fractions examined, pectin was found to bind the greatest amounts of copper, cadmium and zinc ions, whereas polyphenols showed the highest capacity for binding lead ions, and differed in properties from the remaining fractions. The polyphenols fraction of chokeberry pomace was capable of binding all of the investigated metal ions, but the polyphenols fractions of the other pomace types had the capacity to bind lead ions alone. The capacity of the cellulose fraction for heavy metal binding varied from one pomace type to another. The lignin fraction was found to be the least effective metal ion binder. The results of the study may be of utility in selecting the components of a pomace mixture for the removal of heavy metal ions from aqueous solutions.
    Źródło:
    Żywność Nauka Technologia Jakość; 2001, 08, 4; 66-77
    1425-6959
    Pojawia się w:
    Żywność Nauka Technologia Jakość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Możliwości wykorzystania procesu wymiany jonowej na sorbentach do oczyszczania wodnych roztworów z jonów metali toksycznych
    The possibilities of using the ion exchange process of on sorbents for the purification of aqueous solutions from toxic metal ions
    Autorzy:
    Bożęcka, A.
    Orlof-Naturalna, M.
    Sanak-Rydlewska, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/394419.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN
    Tematy:
    wymiana jonowa
    sorpcja
    jony: miedzi, ołowiu, kadmu
    sorbenty naturalne i sztuczne
    ion exchange
    sorption
    ions: copper, lead, cadmium
    natural and artificial sorbents
    Opis:
    Roztwory odpadowe zawierające m.in. jony metali Pb, Cd i Cu i in. powstają w przemyśle elektrochemicznej obróbki metali, w przemyśle przeróbki rud metali nieżelaznych, a także mogą być składnikiem odcieków ze składowisk odpadów po przeróbce rud. Toksyczność jonowych form wymienionych metali jest znaczna, dlatego w pracy skupiono się na badaniu sposobów obniżenia ich koncentracji w roztworach wodnych. W artykule podano wyniki dotyczące usuwania jonów Pb2+ , Cd2+ i Cu2+ z modelowych roztworów wodnych za pomocą wybranych jonitów syntetycznych firmy Purolite (C160, S920) oraz sorbentu naturalnego (łuszczyny słonecznika). W przypadku jonitów największe wartości współczynnika wydzielania osiągnięto dla jonów Pb 2+ na jonicie C160. Jego maksymalna wartość wyniosła 99,9%. Łuszczyny słonecznika są równie skuteczne w usuwaniu jonów Pb2+ . Współczynnik wydzielania tych jonów za pomocą słonecznika osiągnął maksymalną wartość równą 96,3%. Wyniki badań zinterpretowano opierając się na modelu adsorpcji Langmuira. Badane jonity charakteryzują się największymi zdolnościami sorpcyjnymi w stosunku do jonów miedzi (wartość parametru q max wyniosła około 468,4 mg/g dla jonitu C160 i 412,9 mg/g dla jonitu S920). Największą wartość powinowactwa (wartość współczynnika b) osiągnięto dla jonitu C160 i jonów ołowiu (ok. 1,44 dm3 /mg). Z otrzymanych danych wynika, że jonity C160 i S920 oraz łuszczyny słonecznika są skutecznymi wymieniaczami badanych jonów metali dwuwartościowych. Zaletą zastosowanej metody jest możliwość regeneracji użytych wymieniaczy i ponownego ich zastosowania oraz odzysku badanych jonów metali z zatężonych eluatów. Łuszczyny słonecznika są materiałem konkurencyjnym dla badanych żywic syntetycznych, ponieważ są tanie i ogólnodostępne. Dodatkowo istnieje możliwość zwiększania ich zdolności sorpcyjnych poprzez modyfikację powierzchni.
    Waste solutions containing, among others: Pb, Cu, Cd and other metal ions are generated by the industry of electrochemical metalworking, as well as by the processing of non-ferrous metal ores. They may also be a component of eluates from ore waste dumps. The toxicity of ionic forms of the abovementioned metals is substantial; therefore this paper focuses on investigating the methods of reducing their concentration in aqueous solutions. This paper reports on the removal results of Pb2+ , Cd2+ and Cu2+ ions from model aqueous solutions using seected artificial ion exchangers (ionites) by the Purolite company (C160, S920) as well as a natural sorbent (sun- flower hulls). The highest values of the emission coefficient were achieved for Pb2+ ions on C160 ion exchange resin (ionite). The maximum value amounted to 99.9%. Sunflower hulls are equally effective in removing Pb2+ ions. The emission coefficient of these ions by using sunflower hulls achieved a maximum value equal to 96.3%. The research results were interpreted according to the Langmuir adsorption model. The studied ion exchange resins have a major sorption capacity towards the copper ions (the value of the parameter q max was 468.42 mg/g for C160 ion exchange resin and 412.9 mg/g for S920 ion exchange resin). The highest affinity (the value of coefficient b) was achieved for C160 ion exchange resin and for the lead ions (about 1,44 dm3 /mg). The obtained results show that the C160 and S920 ion exchanger as well as sunflower hulls are efficient exchangers of studied divalent metal ions. The possibility of regenerating used exchangers and to reuse them as well as salvage the studied metal ions from tightened eluates are unquestioned advantages of the used method. Sunflower hulls constitute a competitive material for the studied synthetic resins, mainly because they are inexpensive and easily obtainable. Additionally, there is a possibility to increase their sorption capabilities by surface modification.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN; 2016, 94; 185-196
    2080-0819
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-16 z 16

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies