Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "jerusalem" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Князь-инок Аникита (Ширинский-Шихматов) и его путешествие по святым местам Ближнего Востока
Prince-monk Anikita (Shirinsky-Shikhmatov) and his journey through the holy places of the Middle East
Autorzy:
Шумило, Сергей
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/7037239.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Anikita Shirinsky-Shikhmatov
Arseniy Mitrofanov
Prince
Athos
Jerusalem
Holy Land
Athens
Near East
Pilgrimage
Orthodoxy
Аникита Ширинский-Шихматов
Арсений Митрофанов
Князь
Афон
Иерусалим
Святая земля
Афины
Ближний Восток
Паломничество
Православие
Opis:
Князь-инок Аникита (Ширинский-Шихматов) и его путешествие по святым местам Ближнего Востока. Статья посвящена паломничеству на Святую Землю иеромонаха Аникиты (князя Ширинского-Шихматова; 1783–1837) и тем путевым заметкам, в которых он подробно описал свое путешествие по Ближнему Востоку. Этот подвижник занимает особое место в истории славянского монашества на Афоне в XIX веке. Выходец из знатного княжеского рода, офицер, духовный писатель, монах и старец, он сыграл важную роль в возрождении Русского Свято-Пантелеимонова монастыря и Свято-Ильинского скита на Святой Горе и по праву считается возобновителем русского монашества на Афоне в начале XIX века. Примечательно, что именно жизнь и служение отца Аникиты послужили одним из прототипов для создания Ф. М. Достоевским собирательного образа „старца Зосимы” в его знаменитом романе Братья Карамазовы. Описания отцом Аникитой путешествия по Ближнему Востоку представляют собой уникальное свидетельство о том, как совершали монахи паломничества на Святую землю в первой половине XIX века, каковы были их быт, традиции, мировоззрение.
Prince-monk Anikita (Shirinsky-Shikhmatov) and his journey through the holy places of the Middle East. The article is devoted to Hieromonk Anikita’s (Prince Shirinsky-Shikhmatov, 1783–1837) pilgrimage to the Holy Land and to notes coming from the journey. In the notes the trip through the Middle East is described in detail. This ascetic occupies a special place in the history of Slavic monasticism on Mount Athos in the 19th century. He caming from a noble prince family, he was also an officer, a spiritual writer, a monk and an old man who played an important role in the revival of the Russian St. Panteleimon Monastery and St. Elias Monastery on the Holy Mountain, and it is considered to be the renewal of Russian monasticism on Mount Athos at the beginning of the 19th century. It is noteworthy that it was precisely the life and ministry of Father Anikita that served F.M. Dostoevsky, as one of the prototypes, to create a collective image of the “elder Zosima” in his famous novel The Brothers Karamazov. Father Anikita’s descriptions of the journey to the Middle East provide a unique testimony of how the monks pilgrimaged to the Holy Land in the first half of the 19th century, it also shows what their ways of lives, traditions, and worldview were.
Źródło:
Orientalia Christiana Cracoviensia; 2019, 11; 91-112
2450-2936
2081-1330
Pojawia się w:
Orientalia Christiana Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Към реконструкцията на превода от Константин Преславски на Второто слово против арианите от Атанасий Александрийски
Autorzy:
Пенкова [Penkova], Пиринка [Pirinka]
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677894.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Athanasius of Alexandria
Konstantin of Preslav
Cyril of Jerusalem
Euthymius Zigabenos
Opis:
Towards the reconstruction of Konstantin of Preslav’s translation of Athanasius of Alexandria’s Oratio II against the AriansThe author argues that the translation of Oratio II contra Arianos (MS 968 of the Pogodin Collection, National Library, St. Petersburg), attributed to Konstantin of Preslav, has been subject of two re-editions. The first Preslav translation of Orationes I–III is based on a Greek manuscript mainly belonging to the so-called x tradition with scattered features of the RSP tradition. In the first re-edition the editors did away with Konstantin of Preslav’s lexical innovations and unified the terminology. The second re-edition of Oratio II was prepared in accordance with a Greek manuscript falling strictly within the x tradition, without any RSP variants. Oratio III in MS 968 has not been re-edited by the last editor and has preserved the features of Konstantin’s original free translation. This points to a Greek protograph that must have had features of both the x and the RSP tradition. Closest to the Slavonic protograph of Oratio II and III is the Greek manuscript Atheniensis (gr. 428, tenth century). Some alternative readings are attested only in MS 968 and the Greek manuscripts Patmiacus 4 (tenth-eleventh century) and Patmiacus A3 (eleventh century).It is further argued that the quotations from Athanasius of Alexandria’s Oratio II in the Slavonic translation of Euthymius Zigabenos’s Panoplia Dogmatica in manuscript HM.SMS.186 of the Hilandar Research Library (Ohio State University) support the author’s hypothesis about the existence of two different translations of Oratio II: a verbatim translation in Pogodin 968 and a free translation in HM.SMS.186. Both translators must have used a Greek copy of Athanasius that corresponds to the x tradition. O rekonstrukcji przekładu II Mowy przeciwko Arianom Atanazjusza z Aleksandrii autorstwa Konstantyna PresławskiegoW artykule autorka stawia tezę, że przekład II Mowy przeciwko Arianom (MS 968 Zbioru Pogodina, Biblioteka Narodowa, Petersburg), przypisywanego Konstantynowi Presławskiemu, był przedmiotem dwóch reedycji. Pierwszy przekład Mów I–III Konstantyna Presławskiego został wykonany na podstawie greckiego rękopisu należącego do tzw. tradycji X z pojawiającymi się cechami tradycji RSP. W pierwszej redakcji innowacje leksykalne Konstantyna Presławskiego zostały usunięte, zaś terminologia ujednolicona. Druga redakcja Mowy II została przygotowana na podstawie greckiego rękopisu precyzyjnie wpisującego się w tradycję X, bez wariantów RSP. Mowa III w MS 968 nie uległa redakcji ostatniego redaktora i zachowała cechy oryginalnego wolnego tłumaczenia Konstantyna. Pozwala to wnioskować, że grecki protograf musiał mieć cechy zarówno tradycji X, jak i RSP. Bliższy słowiańskiemu protografowi Mowy II i III jest grecki Manuscript Atheniensis (gr. 428, X w.). Inne alternatywne odczytania zostały potwierdzone dopiero w MS 968 oraz w greckim rękopisie Patmiacus 4 (X–XI wiek) i Patmiacus A3 (XI wiek).Autorka twierdzi również, że cytaty z Mowy II Atanazjusza z Aleksandrii w słowiańskim przekładzie Panoplia Dogmatica Eutymiusza Zygabena w rękopisie HM.SMS.186 Chilandarskiej Biblioteki Naukowej (Ohio State University) są dowodem na hipotezę o istnieniu dwóch różnych przekładów Mowy II: dosłownego tłumaczenia w rękopisie Pogodin 968 i tłumaczenia wolnego w rękopisie HM.SMS.186. Obaj tłumacze musieli używać greckiej kopii Atanazjusza, która wpisuje się w tradycję X.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2016, 16
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Story of the Exodus and the Images of the Promised Land and Heaven in the Poetry of African American Spirituals
Autorzy:
Ziółek-Sowińska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578858.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Exodus
slaves
spirituals
the Promised Land
the New Jerusalem
Opis:
Since the beginning of slavery blacks discovered in the Bible stories which provided not only narratives and language to delineate the difficulty of being a slave, but also hope for a better future in the afterlife. The Exodus was perceived as the Bible’s main argument that God denounced slavery and would come in a catastrophic event to judge those who mistreated blacks. This article is devoted to the exploration of the biblical figure of Exodus as a recurring trope in selected lyrics of slave spirituals and spirituals recorded by bluesmen. Scholars seem to agree that the Exodus is the migration narrative, but in this article I seek to demonstrate that it may also represent the theme of going on a spiritual journey to the other side in the hereafter or the end of time city the New Jerusalem.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2017, 60, 4 (124); 33-47
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ze zbioru kazań skrzatuskich – Kazanie na IX niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego (Dom. IX. p: P.)
From a collection of Skrzatusz sermons – Sermon on the ninth Sunday after sending the Holy Spirit (Dom. IX. p: P.)
Aus der Predigtsammlung von Skrzatuski – Predigt zum 9. Sonntag nach Pfingsten (Dom. IX. P: P.)
Autorzy:
Zadarko, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2138307.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
Tematy:
homilia
kazanie
kaznodziejstwo w XIX w.
zatwardziałość duszy
łaska
Skrzatusz
Jerozolima
homily
sermon
preaching in XIX century
hardness of the soul
grace
Jerusalem
Opis:
Artykuł jest kontynuacją publikacji tekstów kazań (homilii), prawdopodobnie z XIX w., znajdujących się w zasobie Archiwum Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej. Wcześniejsze opracowania znajdują się w archiwalnych numerach Rocznika Skrzatuskiego. Homilia zatytułowana Dom. IX p: P. odnosi się w do perykopy ewangelicznej Łk 19,41–47b., która w Mszale Rzymskim Piusa V przeznaczona jest na niedzielę IX po uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Zwięzłość treści, potoczny styl pisania (interpunkcja oparta głównie o przecinki), prostota języka zaczerpniętego z Biblii i z codziennego doświadczenia słuchaczy świadczą o tym, że mamy do czynienia ze szkicem kaznodziejskim. Interpretując znaczenie obrazu Jezusa płaczącego nad Jerozolimą, kaznodzieja widzi w nim opis stanu duszy zamkniętej na łaskę Boga. Człowiek niezdolny do osiągnięcia swojego ostatecznego przeznaczenia bez pomocy Boga jednak odrzuca Jego dobroć. Dokonuje jeszcze gorszego przestępstwa, gdyż marnuje przelaną Krew Boga. Opłakany stan duszy można naprawić przez posłuszeństwo dobrym natchnieniom (Ducha Świętego). Smutny los mieszkańców Jerozolimy, nad którymi Jezus zapłakał, ma być na zawsze przestrogą, aby nie popełniać tego samego błędu. A godność dziecka (syna) Bożego i współdziedzica Jezusa Chrystusa w wieczności ma być zachętą do podjęcia nawrócenia.
The article is a continuation of the publication of sermons (homilies), probably from the 19th century, kept in the resources of the Archives of the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese. Earlier studies are included in the archival issues of Rocznik Skrzatuski. A homily entitled Home. IX p: P. refers to the pericope Lk 19:41–47b., which is intended for Sunday IX after the Solemnity of Pentecost in the Roman Missal of Pius V. The brevity of the content, the colloquial style of writing (punctuation based mainly on commas), the simplicity of the language taken from the Bible and from the everyday experience of the audience prove that we are dealing with a preacher’s sketch. Interpreting the meaning of the image of Jesus weeping over Jerusalem, the preacher sees in it a description of the state of the soul closed to God’s grace. The man is unable to reach his final destiny without God’s help, however, rejects his goodness. He is committing an even worse crime because he wastes the shed Blood of God. The deplorable condition of the soul can be repaired by obedience to Good inspiration (the Holy Spirit). The sad fate of the people of Jerusalem, over whom Jesus wept, is to be a forever warning not to make the same mistake. And the dignity of a child (son) of God and joint-heir of Jesus Christ in eternity is to be an invitation to conversion.
Źródło:
Rocznik Skrzatuski; 2021, 9; 61-77
2300-8296
Pojawia się w:
Rocznik Skrzatuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozofia i geokulturologia prozy. Rzym i Jerozolima Mikołaja Gogola
Философия прозы и геокультурология. Рим и Иерусалим у Николая Гоголя
Autorzy:
Woźniak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945038.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Mikołaj Gogol
Rzym
Jerozolima
geokulturologia
metamorfoza duchowa
Nikolai Gogol
Rome
Jerusalem
geoculturology
spiritual transformation
Opis:
В статье рассматриваются Рим и Иерусалим в жизни и творчестве Гоголя, как места его творческой биографии. Главный предмет обсуждения - геокуль- турологическая и философская перспектива видения этих мест писателем, т.е. топофилия и философско-духовная подоплека мировоззрения, а также роль «вечного Рима» и «святого Иерусалима» в формировании эстетики писателя. Рим отобразился в прозе писателя в неоконченном произведении Рим 1842 г. (первоначально Лннунциата), а также в переписке, поскольку Иерусалим остался в художественном плане местом пустоты. Гоголь упоминал о паломничестве в Палестину очень редко. В рассуждениях появляется попытка объяснить последний этап жизни писателя и его духовного преображения в аспекте культурологического воздействия места.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 7; 53-72
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Horyzont geograficzny Ewangelii Marka
The Geographical Horizon of Mark’s Gospel
Autorzy:
Wojciechowska, Kalina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/965576.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Ewangelia Marka
topografia
Galilea
Judea
Kafarnaum
Geraza
Tyr
Sydon
Jezioro Galilejskie
Jezus
misja
Jerozolima
gospel of mark
topography
galilee
judee
capernaum
tyre
sidon
gerasa
sea of galilee
jesus
mission
jerusalem
jordan
Opis:
Ewangelia Marka od XVIII wieku powszechnie uważana jest za najstarszą z ewangelii kanonicznych, a wśród ewangelii kanonicznych dodatkowo za najstarszą z tzw. ewangelii synoptycznych. Często też traktowana jest jako źródło bądź jedno ze źródeł dla tekstów Mateusza i Łukasza, którzy przekaz Markowy uzupełniają, skracają, a bardzo często też uściślają i poprawiają nie tylko pod względem stylistycznym, ale także rzeczowym – w tym historycznym i geograficznym. Współczesna biblistyka próbuje ustalić pochodzenie, przyczynę i zasadność tych korekt, biorąc pod uwagę zarówno etapy redakcji, struktury tekstu, jak i kompetencje odbiorcze oraz świadomość teologiczną, historyczną i geograficzną adresatów poszczególnych ewangelii. Celem prezentowanego artykułu jest konfrontacja wzmianek topograficznych zawartych w Ewangelii Marka z rzeczywistymi danymi geograficznymi oraz wskazanie funkcji, jakie wzmianki te pełnią w strukturze i kompozycji utworu oraz w jego teologicznym przesłaniu. Podstawowym materiałem badawczym jest grecki tekst Ewangelii wraz z aparatem krytycznym (NA 28); dominantę metodologiczną stanowi krytyka redakcji (redaction criticism) wraz z analizą lingwistyczną.
This article reconstructs the picture of the movements of Jesus since John’s baptizing until the journey to Jerusalem. There are geographical and chronological problems connected with the Gospel of Mark. In many instances the evangelist does not know where and when incidents took place. The topographical data are likewise confused and contradictory. The evangelist emphasizes the contrast between the apparent aimlessness of Jesus’ movements and ministry in the earlier period in Galilee (Mk 1:1–6:29) and the plan of the later periodes. In second part (Mk 6:30–9:1) Mark possessed two divergent but paralel accounts of the events following the return of the Twelve. The third part (Mk 9:2–11:11) is the journey of Jesus from Cesarea Philippi to Jerusalem, and the fourth part are the evants in Jerusalem. In Jerusalem Mark’s topographical notations are also never detailed and informative.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica; 2015, 21
1508-1117
2353-4826
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osoba św. Melanii Młodszej w świetle Vita Sanctae Melaniae Senatricis Romae autorstwa Geroncjusza
Person of St. Melania the Younger in the Light of Vita Sanctae Melaniae Senatricis Romae by Geroncius
Autorzy:
Witos, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571138.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Melania Młodsza
życie ascetyczne
post
nawrócenie
klasztor
Rzym
Afryka
Jerozolima
Melania the Younger
keep a fast
ascetic life
conversion
monastery
Rome
Africa
Jerusalem
Opis:
Wiadomości o życiu św. Melanii czerpiemy z życiorysu (w dwóch redakcjach, greckiej i łacińskiej) napisanego przez prezbitera Geroncjusza po roku 452. Św. Melania Młodsza urodziła się w Rzymie w 383 lub 385 roku, w zamożnej rodzinie Waleriuszy (gens Valeria). Była córką senatora Waleriusza Publicoli i Albiny Ceionia oraz wnuczką Melanii Starszej. W wieku 14 lat decyzją rodziców została żoną swego kuzyna, 17-letniego Waleriusza Pinianusa. Melania pragnęła prowadzić życie ascetyczne, do czego nieustannie zachęcała też swojego męża. Po śmierci dwójki dzieci wspólnie z mężem podjęli decyzję o życiu w ascezie. Sprzedali kolejno posiadłości rozrzucone po całym świecie, a pieniądze rozdawali na jałmużnę. Po opuszczeniu Rzymu udali się do św. Paulina w Noli, następnie do Afryki, gdzie spotkali się ze św. Augustynem. Po siedmiu latach pobytu w Afryce udali się do Ziemi Świętej. Melania ufundowała tam co najmniej dwa klasztory. Na Górze Oliwnej Melania spędziła kilka lat, żyjąc w surowej ascezie. Odbyła też podróż do Egiptu, gdzie odwiedziła najbardziej znane ośrodki życia monastycznego i pustelniczego. Zmarła 31 grudnia 439 roku w opinii świętości. W 1907 roku Pius X zatwierdził jej kult liturgiczny.
St. Melanie the Younger was born in Rome in 383 or 385 A.D. in a rich and wellknown family Valeria. She was the daughter of Valerius Publicoli, a Roman senator, and Albina Ceionia as well as the granddaughter of Malanie the Older, a Christian ascet and founder of many monasteries. At the age of 14, upon her parents’ decision, she married her cousin, a 17 year old Valerius Pinianus. She preferred to run a life focused on God and she continuously encouraged her husband to follow her example too. After their two children had died, both Melanie and her husband made a decision to live in ascesis and resigned from all signs of belonging to the upper social class. They started selling their mansions scattered all over the world one by one and donated their money to people in need. Having left Rome, they proceeded to Nola where they met St. Paulin, and next to Africa, where they met St. Augustine. After spending 7 years in Africa, they went to the Holy Land. There Melanie also founded monasteries. She spent a few years in the Mount of Olives living in severe ascesis. She went to Egypt, where she visited the most famous monastery life centres and hermits’ centres. Having returned to Jerusalem, Melanie came back to living in penance. She died on 31st December 439 A.D., in opinion about her holiness. In 1907 the Pope Pius X formally confirmed her liturgical worship.
Źródło:
Polonia Sacra; 2015, 19, 3(40); 5-29
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pielgrzymka do Jerozolimy w ujęciu Psalmu 122 (121)
Autorzy:
Wilk, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950318.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Psalm 122
Jerozolima
pielgrzymka
radość
dom
pokój
Jerusalem
pilgrimage
joy
house
peace
Opis:
The article takes up the analysis of Psalm 122 from the perspective of the pilgrimage phenomenon in old Israel. Probably it was created by the influx of pilgrimage which the psalmist made to Jerusalem together with his relatives. After the return, fixing his thoughts in his mind, he wrote for himself as well as for the future generations a text, which at the end was formed as a Psalm 122. It is by some part an explanation of pilgrimage to Jerusalem. Universality and timelessness of the words given allows to distinguish in it three aspects of the pilgrimage road: (1) Organising and coming to Jerusalem (v. 1bc–2), (2) Praise of Jerusalem (v. 3–5), (3) Wishes for Jerusalem and its citizens (v. 6–9) that became the subject of the present analysis.
W artykule podjęto analizę Psalmu 122 z perspektywy zjawiska pielgrzymkowego w starożytnym Izraelu. Prawdopodobnie utwór ten zrodził się pod wpływem pielgrzymki, jaką psalmista podjął wraz ze swoimi bliskimi do Jerozolimy. Po powrocie, utrwalając swoje natchnione przemyślenia, spisał dla siebie i potomnych tekst, który ostatecznie otrzymał kształt Psalmu 122. Stanowi on pewnego rodzaju wykładnię pielgrzymowania do Jerozolimy. Uniwersalność i ponadczasowość tych słów pozwala wyróżnić w nim trzy aspekty pielgrzymiej drogi: (1) Organizacja pielgrzymki i przybycie do Jerozolimy (w. 1bc–2), (2) Pochwała Jerozolimy (w. 3–5), (3) Życzenia dla Jerozolimy i jej mieszkańców (w. 6–9), które stały się przedmiotem studium niniejszego opracowania.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2018, 71, 4
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The jerusalem artichoke (Helianthus tuberosus) as a potential enegy source
Bulwa (Helianthus tuberosus) jako potencjalne żródło energii
Autorzy:
Wieczorek, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399160.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
Tematy:
energy requirement
alcohol industry
Jerusalem artichoke
Opis:
The Jerusalem artichoke is a plant which has great potential as a crop food and forage, or as a raw material in alcohol industry. Energy requirement to produce ethanol from this crop is prepared for farm-size operation. It is one of the most efficient crops for ethanol production from a net energy viewpoint.
Produkcja etanolu przez fermentację odnawialnych, bogatych w węglowodany surowców roślinnych jest ciągle przedmiotem badań na całym świecie. Etanol jest bowiem nie tylko alternatywnym zamiennikiem ropy naftowej w sensie energetycznym, ale również substratem do wielu syntez chemicznych. Powszechne stosowanie etanolu jest jednak ciągle kontrowersyjne, gdyż część badaczy twierdzi, iż jego produkcja jest energetycznie nieefektywna. W niniejszej pracy wykazano, że użycie wysokoplennego surowca roślinnego do produkcji etanolu w gorzelniach rolniczych i wykorzystanie przy przerobie tego surowca wszystkich uzyskiwanych produktów zapewnia energetyczną opłacalność procesu. Takim właśnie surowcem roślinnym jest bulwa, ze względu na jej wysoką plenność (tab. 1), jak i korzystny skład chemiczny (tab. 2). Dzięki uprawie bulwy z powierzchni uprawnej można uzyskać odpowiednio 1,7, 2,0 i 3,7 raza więcej etanolu niż z uprawy buraka cukrowego, kukurydzy bądź zbóż. Bulwa cechuje się relatywnie małymi wymaganiami w stosunku do siedliska, jest odporna na większość szkodników i zaraz, jak również na niską temperaturę. Do analizy energetycznej procesu zastosowano zintegrowany model produkcji etanolu w skali gorzelni rolniczej (rys. 1). Model uwzględnia ilości energii wydatkowane w trakcie uprawy bulwy (tab. 3) i w trakcie jej przerobu na etanol (rys. 2 i tab. 4). Z przeprowadzonego bilansu energetycznego wynika (tab. 5), że uzyskuje się znaczny zysk energetyczny, gdyż stosunek ilości energii uzyskiwanej do ilości energii włożonej wynosi ok. 3, 7.
Źródło:
Acta Alimentaria Polonica; 1988, 14(38), 2; 115-122
0137-1495
Pojawia się w:
Acta Alimentaria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblijne podstawy nauczania o Duchu Świętym w "Katechezach" Cyryla Jerozolimskiego
The Biblical Basis for the Teachings about the Holy Spirit in the Catecheses of Cyril of Jerusalem
Autorzy:
Widok, Norbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044092.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Cyryl Jerozolimski
symbol wiary
Duch Święty
katechezy katechumenalne
przekaz biblijny
Cyril of Jerusalem
symbol of faith
Holy Spirit
catechumenical catecheses
biblical message
Opis:
Tekst przedłożonego artykułu przedstawia nauczanie Cyryla Jerozolimskiego († 387) na temat Ducha Świętego w ramach jego interpretacji tzw. symbolu wiary stosowanego w Jerozolimie. Będąc autorem 18 katechez wygłoszonych do katechumenów i 5 skierowanych do neofitów, dwie z nich poświęcił przekazaniu nauki o Duchu Świętym. Są nimi Katecheza XVI i Katecheza XVII umieszczone w cyklu nauk katechetycznych przeznaczonych dla katechumenów. Analiza tekstowa tych katechez doprowadziła do wyselekcjonowania kilku aspektów tego nauczania, mającego charakter biblijnego udokumentowania przekazywanych wątków. Na uwagę zasługują kwestie związane z nazwami Ducha Świętego, z istotą trynitarnych relacji oraz Jego naturą i zbawczymi zadaniami. Poszczególne zagadnienia, jak wykazała analiza, ukazują Cyryla jako wytrawnego teologa i katechetę drugiej połowy IV wieku, a więc przez Soborem Konstantynopolitańskim, na którym dopiero została rozstrzygnięta nauka o Duchu Świętym w spisanym tam Credo.  
The following article presents the teaching of Cyril of Jerusalem (†387) about the Holy Spirit as part of his interpretation of the so-called symbol of faith used in Jerusalem. Being the author of 18 catecheses delivered to the catechumens, and 5 others addressed to neophytes, he devoted two of them to teachings about the Holy Spirit. These are Catechesis XVI and Catechesis XVII included in the catechetical series for catechumens. Textual analysis of these catecheses led to the selection of several aspects of this teaching, elements linked by Cyril to biblical documentation of the issues conveyed. Noteworthy are fragments related to the names of the Holy Spirit, the essence of Trinitarian relationships, and the nature of His salvific tasks. Individual issues, as shown by the analysis, elucidate Cyril as a conscientious theologian and catechist of the second half of the fourth century. He was thus working before the Council of Constantinople, on which the study of the Holy Spirit as written down in the Credo had just been resolved.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 147-171
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
List do Rzymian w Katechezach Cyryla Jerozolimskiego. Sposoby wykorzystania i interpretacji
Epistle to the Romans in the Catechesis of Cyril of Jerusalem. Ways of use and interpretation
Autorzy:
Widok, Norbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611952.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Cyryl Jerozolimski
Katechezy
św. Paweł
List do Rzymian
aspekty trynitarne
kwestie moralności chrześcijańskiej
Cyril of Jerusalem
Catechesis
Saint Paul
Epistle to the Romans
Trinitarian aspects
issues of Christian morality
Opis:
Cyril of Jerusalem, the author of the Catechesis delivered to the catechumens and the newly baptized, gave the teachings of Jesus Christ on the basis of the Symbol in force in Jerusalem, and above all on the basis of the Holy Scriptures. He readily referred to the books of the Old and New Testaments, quoting literal citations or paraphrasing individual biblical ideas. Among the frequently quoted biblical books is also the St. Paul’s Epistle to the Romans, which was used by Cyril almost 40 times. Some of Paul’s statements were used as an element of the content link, while others are the starting point for presenting the wider context of Christian teachings to the audience. In most cases, these are literal quotes from the Letter to the Romans. It turns out that the statements of the Apostle of Nations constitute the basis for the interpretation of mainly the Trinitarian aspects of the Christian faith, because individual references serve to bring the listeners closer to the Three Divine Persons. Other quotes Cyril also uses to present some issues of Christian morality.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 69; 623-645
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polemika antyheretycka w Katechezach Cyryla Jerozolimskiego
The antiheretical polemic in the Catechesis of Cyril of Jerusalem
Autorzy:
Widok, Norbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613058.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Cyryl Jerozolimski
polemika antyheretycka
heretyckie poglądy
katechumeni
katecheza przedchrzcielna
Cyril of Jerusalem
antiheretical polemic
heretical views
catechumens
Opis:
The research goal the article was to present the ways of polemical fight of Cyril of Jerusalem in pre-baptismal catecheses given by him during the period of Lent. Catechumens, listening to catechetical speeches of their bishop, often learned about the existence of various theological misinterpretation. The Jerusalem shepherd noted at the beginning of his cycle of catecheses that he would pay attention to the heretical views. The bishop included an extensive description of the existing at that time false faith groups in one of the initial catechesis to sensitize the listeners to the spiritual evil introduced into their minds by heretics. The particular theological truths the bishop explained on the basis of the Articles of Faith contained in the so-called symbol of Jerusalem. In every consecutive teaching Cyril referred to these erroneous views that concerned the currently explained theological issue. Through their juxtaposition the listeners could better understand and at the same time distinguish the true interpretation of the faith from its misinterpretation. The bishop of Jerusalem turned out to be not only an outstanding theologian, but also a good polemicist, and an excellent teacher.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 68; 423-442
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
John Chrysostom’s Commentary on the Collection for Jerusalem in Rom 15:25–32
Autorzy:
Widodo, Agus
Aryanto, Antonius Galih Arga Wiwin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088024.pdf
Data publikacji:
2022-06-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
John Chrysostom
collection
Romans
almsgiving
Jerusalem Church
Opis:
John Chrysostom (349–407) provides the most comprehensive commentary on the Pauline epistles from the patristic era. During his priestly mission in Antioch (386–397) and his episcopate in Constantinople (398–403), he wrote over 200 homiletic commentaries on the entire Pauline epistolary body of work. This research attempts to analyze how Chrysostom interprets Paul’s verses concerning the collection and uses them to organize and transform the ecclesial groups into communities of love, particularly paying attention to the poor. The study focuses on the works of John Chrysostom on Rom 15:25–29. Based on his interpretation, the status of debtors in the spiritual blessings is the main reason why the Romans had to be more earnest in almsgiving, imitating the Macedonians and the Achaeans who had helped the community in Jerusalem. He also encourages them to reform their lives, cutting off the superfluities, luxurious lifestyles, and bad attitudes in squandering money on other selfish needs. At the same time, he stirrers them up to meet their needs moderately, which meant using only the goods that are truly necessary for a healthy and dignified life so that they would always have something to share with the poor.
Źródło:
Verbum Vitae; 2022, 40, 2; 551-573
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Autobiografia? Mam wrażenie, że napisałem ją za wcześnie…” Fackenheima marzenie o Aufhebung
„Autobiography? I feel like I wrote it too early…” Fackenheim’s dream of Aufhebung
Autorzy:
Weiser, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1987213.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Fackenheim
Jewish philosophy
autobiography
Hegel
Auschwitz
Jerusalem
filozofia żydowska
autobiografia
Oświęcim
Jerozolima
Opis:
Tekst stanowi próbę lektury autobiografii żydowskiego filozofa Emila L. Fackenheima (1916–2003), urodzonego w Halle wygnańca do Toronto, który pod koniec życia osiadł w Jerozolimie, wytrawnego czytelnika Hegla. Fackenheim właśnie do Hegla kieruje pytania o znaczenie XX wieku, szukając u niego jeśli nie odpowiedzi, to wskazówek. Dialektykę konfrontuje on z rzeczywistością, którą nazywa planetą Oświęcim.
The essay is an attempt to read the autobiography of the Jewish philosopher Emil L. Fackenheim (1916–2003), born in Halle exiled to Toronto, settled in Jerusalem, an experienced reader of Hegel. Fackenheim asks Hegel about the significance of the XXth century, seeking in his philosophy clues, if not answers. Above all, he confronts Hegelian dialectics with the reality that he calls the planet of Auschwitz.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2021, 16; 149-166
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Multi-lingual, Pluri-ethnic Orthodox Monasticism in Palestine and on Sinai, in the Light of the Liturgical Sources with Particular Reference to the Liturgical Manuscript Sinai Arabic 232 (13th Century)
Autorzy:
Wade, Andrew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234075.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Multi-lingual monasticism
Pluri-lingual monasticism
Jerusalem
Palestine
Anastasis
Horologion
Alexandria
Sinai
Opis:
The multiple similarities between the Greek and Syriac eucharistic liturgies of Antioch and its hinterland on the one hand and the Jerusalem Liturgy of Saint James on the other hand situate Jerusalem within a single cultural area as regards liturgical life. Compared with Antioch, however, we have much more early evidence for the Liturgy of the Hours in Jerusalem. Main sources, which are briefly presented in the paper, are a) the Itinerary of Egeria, who in the 380s produced extensive liturgical notes on celebrations in the Anastasis cathedral and the related stational sites;b) the Armenian Lectionary, 5th century, which gives more specific detail of the services held in Jerusalem;c) the Georgian Lectionary, 6th century, which gives a slightly later stage of the material described in the Armenian Lectionary;d) the Old Iadgari, or first Jerusalem Tropologion, entirely preserved in Georgian. It is clear from these documents that the Anastasis Cathedral was officiated by monastic communities of different ethnic origins who used their own languages for their liturgical offices. We also have considerable evidence for this period for the Lavra of Saint Sabbas in the Judaean desert, where several ethnic communities prayed separately in their own languages, coming together only for the Eucharistic synaxis (in Greek). This multi-ethnic situation continues today on Mount Athos and continued throughout the Middle Ages on Sinai. The vast library of manuscripts at Saint Catherine’s monastery is well known. It contains manuscripts in a very wide variety of Christian languages, including numerous liturgical texts. The Manuscript Sinai Arabic 232 (13th century) contains a complete Psalter, a complete Horologion and other texts. It can be shown to be of Alexandrian Melkite origin, used by Arabic-speaking monks who were part of the Sinai community. There are archaic and specifically Egyptian, and even Coptic, elements that are of special interest.
Źródło:
Studia Ceranea; 2022, 12; 235-243
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies