Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "jednolity organizm gospodarczy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Odpowiedzialność przebijająca w ramach private enforcement
    Autorzy:
    Dąbroś, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2190103.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    private enforcement
    naruszenie prawa konkurencji
    odszkodowanie
    single economic unit
    jednolity organizm gospodarczy
    ekonomiczna sukcesja
    odpowiedzialność przebijająca
    Opis:
    W ramach private enforcement of competition law szczególnego znaczenia nabiera kwestia odpowiedzialności przebijającej, a zatem możliwości pociągnięcia do odpowiedzialności podmiotu niebędącego bezpośrednim sprawcą naruszenia. Zgodnie z tezą wyroku TSUE w sprawie Skanska, sądy cywilne orzekające w sprawach o naprawienie szkody z tytułu naruszenia prawa konkurencji winny rozumieć pojęcie „przedsiębiorstwa” zgodnie art. 101 TFUE oraz z jego ugruntowaną wykładnią dokonaną przez Trybunał, co może oznaczać przyjęcie także w ramach prawa prywatnego doktryny ekonomicznej sukcesji (ciągłości gospodarczej) oraz koncepcji jednolitego organizmu gospodarczego. Poszczególne kraje członkowskie, takie jak Hiszpania czy Portugalia, przyjęły już stosowne regulacje prawne dotyczące omawianego zagadnienia. W innych krajach materia ta stała się przedmiotem rozważań judykatury. W Polsce nie występuje żadna z tych dwóch sytuacji. Należy opowiedzieć się za szerokim przyjęciem koncepcji odpowiedzialności przebijającej w ramach odpowiedzialności odszkodowawczej z tytułu naruszenia prawa konkurencji – zarówno o wymiarze unijnym, jak i krajowym.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2020, 9, 3; 21-32
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Umowa agencyjna w świetle artykułu 101 TFUE. Jak gonić króliczka, aby go nie złapać
    Agency in the light of Article 101 TFEU. How to chase a rabbit without actually catching it ?
    Autorzy:
    Kozak, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508132.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    dystrybucja
    agencja
    prawo ochrony konkurencji
    zakaz porozumień antykonkurencyjnych
    zastosowanie art. 101 TFUE
    pojęcie przedsiębiorcy
    jednolity organizm gospodarczy
    organ pomocniczy.
    antitrust
    application of article 101 TFEU
    definition of an undertaking
    Opis:
    Systemy dystrybucji stają się coraz bardziej złożone. Jednocześnie, aby zrealizować założone cele producenta w ich ramach wykorzystywane są różne rozwiązania prawne. Jednym z takich instrumentów może być agencja. Jednakże, z punktu widzenia prawa konkurencji, agencja posiada specjalny status, wynikający z faktu, że agent jest obecny na dwóch odrębnych rynkach właściwych. W pierwszym obszarze, reprezentuje dającego zlecenie, a w drugim oferuje swoje usługi jako agent. Dualizm ten powoduje pewne trudności praktyczne jak i teoretyczne. Jednocześnie, błędna kwalifikacja dystrybutora jako agenta (i uznanie, że art. 101 ust. 1 TFUE nie ma zastosowania) może skutkować nawet karą finansową nałożoną przez organy ochrony konkurencji, w przypadku kiedy jednak dochodzi do zawarcia porozumienia ograniczającego konkurencję. Według wykładni art 101 ust. 1 TFUE, aby mogło dojść do zawarcia porozumienia ograniczającego konkurencję, konieczne jest występowanie dwóch, różnych stron takiego porozumienia. Prowadzi to do swoistego immunitetu umów agencyjnych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję na pierwszym z opisywanych rynków, kiedy agent zawiera umowę w imieniu zleceniodawcy. Kryteria zastosowania art 101 TFUE do umów agencyjnych zostały wskazane przez Komisję Europejską już w 1962 r. Również orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej odnosi się do tego problemu. Niemniej jednak zagadka jest daleka od rozwiązania, ponieważ proponowane rozwiązania wydają się być niespójne. Jedno z nich skupia się na pojęciu jednolitego organizmu gospodarczego. Inne rozwiązania odnoszą się do teorii organów pomocniczych (ang. auxiliary). Najnowsze propozycje rozwiązania skupiają się na kwestii ryzyka podejmowanego przez agenta w związku z umowami, przy zawarciu których pośredniczy.
    Distribution systems have become more and more complex and tend to use different legal solutions to fulfill the aims of the producer. One of them can be agency. From the perspective of competition law, agency holds a special status, resulting from the fact that an agent is present in two distinct relevant markets. In one market an agent represents the principal in the conclusion of a contract, in the second market it offers its own services as an agent. This specific causes some practical difficulties and is interesting from a theoretical point of view. The erroneous qualification of a distributor as an agent could result in fines being imposed by competition authorities. However, as to the first of the aforementioned markets, according to an interpretation of Article 101 TFEU, an anticompetitive agreement cannot be concluded between the same person. This could lead to agency agreements being immune from competition law requirements. It is imperative to recognize the difference. The criteria for the application of Article 101 TFEU to agency agreements were set out by the European Commission in 1962 and repeatedly considered by the jurisprudence of the Court of Justice of the European Union. Nevertheless, the enigma is far from being resolved since the proposed solutions tend to be incoherent. One of them concentrates on the single economic entity doctrine. Another refers to auxiliary theory. The most recent approach focuses on risks undertaken by an agent in relation to the contracts that it negotiated.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2012, 1, 4; 28-43
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies