Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "jedność kulturowa" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Aux sources de l’intégration européenne : l’Alsacien Curtius et la Luxembourgeoise Aline Mayrisch
At the sources of European integration : Alsatian Curtius and Luxembourger Aline Mayrish
U źródeł integracji europejskiej: Alzatczyk Curtius i Luksemburka Aline Mayrish
Autorzy:
Tsuda, Masayuki
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/966677.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Curtius
Mayrisch
Alsace
Luxemburg
European Union
cultural unity
alzacja
luksemburg
unia europejska
jedność kulturowa
Opis:
Alzacja i Luksemburg mają ze sobą wiele wspólnego. Na przykład, mimo iż alzacki i luksemburski zbliżone są do języka niemieckiego, mieszkańcy tych regionów mówią biegle po francusku. Zrozumiałym jest więc, że obydwa regiony sympatyzowały ze sobą. Ernst Robert Curtius, Alzatczyk, wyróżniał się spośród innych niemieckich uczonych, pielęgnując przyjaźń z francuskimi pisarzami zgrupowanymi wokół „Nouvelle Revue Française”. Tymczasem to Aline Mayrish zapoznała go z nimi i uczyniła ze swojego zamku w Colpach (w Luksemburgu) miejsce spotkań europejskich intelektualistów. Bez niej Curtius nie miałby możliwości powzięcia swojej koncepcji Europy. W tym konteście, Curtius i Aline Mayrish mogą zostać uznani za model obywateli Unii Europejskiej.
Alsace and Luxemburg have a lot in common. For instance, the Alsatian language and the Luxembourgian language are close to the German language, the inhabitants of these two regions, however, speak the French language fluently. Therefore, it is understandable that these two regions were sympathetic to one another. Ernst Robert Curtius, an Alsatian, was different from other German scholars in that he fostered friendship with the French writers around the “Nouvelle Revue Française”. It was Aline Mayrisch, who introduced Curtius to these writers, and her castle of Colpach in Luxemburg was meeting-place for European intellectuals. Without her, Curtius couldn’t have entertained the idea of Europe. In conclusion Curtius and Aline Mayrisch can be considered the models of EU citizens.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2014, 009
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ponowoczesność jako nowa szansa dla Oświecenia, czyli o konieczności przezwyciężenia nowoczesności
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437104.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
uspołecznienie
integracja społeczna
jedność socjo-kulturowa
Średniowiecze
chrześcijaństwo
normy
obywatel
sociation
social integration
socio-cultural unity
Middle Ages
Christianity
norms
citizen
Opis:
The aim of this paper is to demonstrate that the end of modernity does not necessary com- prise a cultural regress but can also be seen as new stage of the process of Enlightenment in Western history. After the presentation of popular and commonly recognized definitions of modernity and postmodernity, the author will attempt to demonstrate the main limitations of modernity on the basis of philosophies of Max Stirner and Frederic Nietzsche. The author’s main objection to modernity is its tendency to reproduce the centralistic structure of pre- modern traditional communities in which one metaphysical term designated the universally obligatory norms. By way of crashing this structure, postmodernity opens new possibilities to an individual for creating new, particular values, thus enabling the individual to discover new forms of self-realization. To make human life in such a decentralized society possible, the indi- vidual would have to attain a new mental level. Civil education, therefore, has to go beyond the borders of modernity and be open to new ways of learning and solving social conflict.
Celem artykułu jest wykazanie, iż koniec nowoczesności niekoniecznie stanowi w dziejach Zachodu regres, lecz może być rozumiany jako postęp — jako nowy etap epoki Oświecenia. Po przedstawieniu popularnych definicji nowoczesności i ponowoczesności autor, odwołując się do filozofii Maksa Stirnera i Fryderyka Nietzschego, przedstawia główną ułomność nowoczesności. Chodzi o skłonność nowoczesności do zachowania centralistycznej struktury, typowej dla przednowoczesnych wspólnot tradycyjnych. W ramach tej struktury jedno pojęcie metafizyczne wyznacza uniwersalnie obowiązujące normy. Rozbijając ją, ponowoczesność umożliwia jednostce tworzenie nowych, partykularnych wartości i, dzięki temu, udostępnia nowe formy indywidualnej samorealizacji. Aby jednak żyć w takim zdecentralizowanym społeczeństwie, jednostka musi osiągnąć pewien poziom umysłowy. W związku z tym potrzebna jest edukacja obywatelska, która wyjdzie poza stare granice nowoczesności i otworzy perspektywę na ponowoczesne schematy rozwiązywania konfliktów społecznych.
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2013, 3, 1; 97-114
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies