Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "język liturgiczny" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Saint Ambrose of Milan and the establishment of Christianity within the conventions of the new language for the Christians
    Święty Ambroży z Mediolanu i ugruntowywanie się chrześcijaństwa – tworzenie nowego języka dla chrześcijan
    Autorzy:
    Zajc, Neža
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612534.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary
    Ambroży z Mediolanu
    ortodoksja
    teologia
    język liturgiczny
    hymny
    Nicene-Constantinopolitan Creed
    St. Ambrose of Milan
    Orthodoxy
    theology
    liturgical language
    hymns
    Opis:
    Autor artykułu chce ukazać ortodoksyjny kontekst, będący efektem orzeczeń soborowych, traktowany jako pewien ekumeniczny aspekt myśli teologicznej św. Ambrożego, który milcząco wymuszał jednoczesne korzystanie z Zachodniej i Wschodniej tradycji liturgicznej. Pozycja Ambrożego jako biskupa Mediolanu, który głęboko rozpatrywał problemy dotyczące „nowego” języka chrześcijańskiego używanego w liturgii, a także problem historii Kościoła i liturgii, pozwoliła mu bezpośrednio wpływać na poprawę stosunków między Niceą Wschodu i Zachodu. Jego hymny, osobiste pisma i traktaty odzwierciedlały dogmatyczne, językowe i ikonograficzne trudności tworzenia się państwa chrześcijańskiego: od Nicei do Trullo (lub od Konstantyna Wielkiego do Justyniana II), przez które Bizancjum weszło ostatecznie w niezwykle trudny okres ikonoklazmu (w latach 711-843).
    Źródło:
    Vox Patrum; 2014, 61; 157-169
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Język liturgiczny jako narzędzie transcendentnego wymiaru człowieka
    Liturgical language as a tool of the transcendent dimension of man
    Autorzy:
    Warwarko, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/14734412.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
    Tematy:
    liturgia
    teologia
    język liturgiczny
    liturgy
    theology
    liturgical language
    Opis:
    The article treats about the liturgical language, understood both as verbal and non-verbal language, which is a tool of the Catholic Church in celebrating of it’s faith. The article contains an analysis of individual elements of liturgical communication, pointing to their significance and possibilities in experiencing divine-human communication, which results in deepening the spirituality of a man.
    Artykuł dotyczy języka liturgicznego, rozumianego zarówno jako mowa werbalna, jak i niewerbalna, który stanowi narzędzie Kościoła katolickiego w sprawowaniu kultu. Artykuł zawiera analizę poszczególnych elementów komunikacji liturgicznej, wskazując na ich znaczenie i możliwości w przeżywaniu komunikacji bosko-ludzkiej, która skutkuje pogłębieniem duchowości człowieka. W ten sposób ukazano język liturgiczny w wymiarze transcendencji człowieka.
    Źródło:
    Język. Religia. Tożsamość; 2022, 2 B (26); 37-53
    2083-8964
    2544-1701
    Pojawia się w:
    Język. Religia. Tożsamość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Język liturgiczny słowiańskich Kościołów prawosławnych. Stanowisko wiernych Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego w sprawie języka liturgicznego
    Liturgical language of the Eastern Slavonic Orthodox Churches. The Position of The Polish Autocephalous Orthodox Church’s Faithful Concerning Liturgical Language
    Autorzy:
    Stempa, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420385.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    język liturgiczny
    język cerkiewnosłowiański
    aktualność języka liturgicznego
    zmiana języka liturgicznego
    liturgical language
    church Slavonic language
    the change of liturgical language
    validity of liturgical language
    Opis:
    Analiza zebranych materiałów z życia Słowiańskich Kościołów prawosławnych, pokazuje, że w niektórych przypadkach język cs. nie jest już aktualnym i zasadnym językiem liturgicznym. Już dawno wprowadzony został bilingwizm lub też język cs. wyparty został przez języki narodowe. Wnikliwa obserwacja sytuacji językowo-liturgicznej w słowiańskich Kościołach prawosławnych pokazuje, że aktualność i zasadność użycia języka cs. jako języka liturgicznego, zależy od kilku czynników. Tak jak w przypadku niekanonicznych Kościołów prawosławnych w Macedonii i na Ukrainie, język cs. zostaje zastąpiony językiem narodowym z powodów czysto nacjonalistycznych. W przypadku Bułgarii i Serbii, czynnikiem wpływającym na zamianę jest traktowanie Kościoła prawosławnego, jako Kościoła narodowego. W przypadku wschodnich, Słowiańskich Kościołów prawosławnych (Białoruś, Polska, Rosja) zmiana językowo-liturgiczna odbywa się najwolniej. Wpływa na to historia Kościołów z okresu XIX i XXI w., temperament i usposobienie Słowian wschodnich. W tym przypadku największym przeciwnikiem języka cs. jest szeroko pojmowana demokracja. Wierni Kościoła prawosławnego w Polsce nadal chcą modlić się w języku cerkiewnosłowiańskim. Warto jest też wspomnieć o tym, że w Kościołach, w których funkcjonuje już język narodowy, język cs. nie został całkowicie wyparty z życia liturgicznego. Powszechny jest bilingwizm językowo-liturgiczny, a w niektórych przypadkach, w szczególności w miejscach z ostoję prawosławia, obserwowany jest powrót do języka cs. (Serbia, Bułgaria).
    The analysis of collected materials from the life of the Slavic Orthodox Churches indicates, that in some cases Church Slavonic language is no longer a current or justifiable liturgical language. Bilingualism was introduced or Church Slavonic language was replaced by national languages. A closer investigation into the liturgical language situation in Orthodox Churches reveals that the topicality and the validity of using Church Slavonic language as a liturgical language depends on a few factors. As in the case of the non-canonical Orthodox Churches in Macedonia and Ukraine, the Church Slavonic language has been replaced by national languages for nationalistic reasons. In the case of Bulgaria and Serbia, the main factor that has influenced this change is treating Orthodox Church as a national church. In Eastern Slavonic Orthodox Churches (Belarus, Poland and Russia), changing the liturgical language has occurred at a slow pace. The history of churches in XIX and XXI century, the temper and character of Eastern Slavs have had an influence on this. In this case, the biggest opponent of the Church Slavonic language is democracy in a broad sense. Orthodox Christians in Poland still want to pray in the Church Slavonic language. It is worth mentioning, that in churches, where the national language is used, Church Slavonic language has not been completely removed from liturgical life. Bilingualism of liturgical languages is common and in some cases, when the place is considered as backbone for the Orthodox Church, reversion to Church Slavonic language has been noted (Serbia, Bulgaria).
    Źródło:
    ELPIS; 2016, 18; 113-120
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Język liturgiczny Ordynariatów Personalnych dla byłych anglikanów. Zarys ogólny
    An Outline of the Liturgical Language of the Personal Ordinariates for Former Anglicans
    Autorzy:
    Pskit, Wiktor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791159.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    język liturgiczny
    Ordynariaty Personalne
    Divine Worship
    Anglicanorum coetibus
    dziedzictwo anglikańskie
    Opis:
    Artykuł przedstawia podstawowe cechy językowe mszału Divine Worship (2015) stanowiącego księgę liturgiczną niedawno powołanych Ordynariatów dla byłych anglikanów. Omawia on źródła historyczne tej księgi mszalnej. Charakterystyka językowa Divine Worship jest ukazana za pomocą porównania wybranych tekstów tej księgi z odpowiadającymi im fragmentami z angielskiego przekładu współczesnego Mszału Rzymskiego. Porównanie tych tekstów pozwala zauważyć, iż angielszczyzna liturgii Ordynariatów cechuje się wysokim stopniem hieratyczności (sakralności) w rozumieniu Mohrmann (1959, 1968), Crystala (1964, 1990) oraz watykańskiej instrukcji Liturgiam authenticam (2001). Ten hieratyczny styl stanowi bezpośredni wkład dziedzictwa anglikańskiego (Anglican Patrimony) do współczesnej liturgii rzymskiej.
    The paper presents some basic features of the language of Divine Worship: The Missal (2015), the liturgical book of the recently established Ordinariates for former Anglicans. It discusses the historical sources of the text of the Ordinariate missal. The linguistic characteristics of Divine Worship is shown on the basis of a comparison with corresponding texts in the current English translation of the Roman Missal. The comparison makes it possible to demonstrate that the language of the Ordinariate liturgy is a highly hieratic (sacral) variety of English in the sense of Mohrmann (1959, 1968), Crystal (1964, 1990) and the Vatican instruction Liturgiam authenticam (2001). The relevant hieratic style is a direct contribution of the Anglican Patrimony to the contemporary Roman liturgy.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 6; 155-167
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Post-Vatican II Roman Missal in English: A Preliminary Comparison of Two English Translations
    Autorzy:
    Pskit, Wiktor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1795841.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Mszał Rzymski; język liturgiczny; język hieratyczny; przekład angielski
    Roman Missal; liturgical language; hieratic language; English translation
    Opis:
    Mszał Rzymski w języku angielskim po Soborze Watykańskim II: Wstępna analiza porównawcza dwóch angielskich przekładów Po Vaticanum II doszło do istotnych zmian w obrzędach Mszy św. sprawowanej według rytu rzymskiego. Należy do nich z pewnością odejście od łaciny i przejście na języki narodowe w liturgii. Jeśli chodzi o warstwę werbalną to, w pierwszym rzędzie, doszło do znacznej redukcji ilościowej tekstów liturgicznych (w porównaniu to tekstów sprzed reformy liturgicznej po Soborze Watykańskim II). Drugi wymiar zmiany na płaszczyźnie językowej – będący w pewnej mierze konsekwencją odejścia od uniwersalizmu łaciny – to daleko posunięte rozbieżności między oryginalnym tekstem, tzw. editio typica, zreformowanego Mszału Rzymskiego (1969/1970) a jego tłumaczeniami na niektóre spośród języków narodowych (np. angielski, niemiecki). W niniejszym opracowaniu omówione są wybrane fragmenty tekstów mszalnych wskazujące na różnice między dwoma przekładami angielskimi, tj. wersją z 1973 r. (będącą w użyciu przez prawie 40 lat) oraz nowym tłumaczeniem z 2010 r. Analiza ma charakter wstępnego badania i skupia się na różnicach leksykalnych, morfologicznych i składniowych. Nawet tak wyrywkowe porównanie pozwala dostrzec dwie rozbieżne tendencje w podejściu do przekładu tekstów na potrzeby kultu chrześcijańskiego, skutkujące tekstami, które w istotnej mierze różnią się pod względem treści, stylu i emfazy.
    Following the Second Vatican Council the Roman Catholic liturgy has undergone significant changes. One of them is the shift towards the vernacular as the language of liturgy. First of all, the post-conciliar liturgical reform resulted in a considerable reduction in liturgical texts. Secondly, the shift towards the vernacular entailed further changes, including substantial departure of some translations (e.g. English or German) from the original Latin text of the socalled editio typica of Paul VI’s Missal. This paper is concerned with the differences between the two English translations of the postconciliar Roman Missal (1969/1970), i.e. the 1973 version and the currently used 2010 translation. The analysis has a preliminary character as it deals with selected parts of the Roman Missal in English. The paper focuses on the major differences at the levels of lexis and grammatical structure and it seeks to demonstrate how two radically opposing approaches to the translation of the language of worship contribute to the emergence of texts that significantly differ in their content, style and emphasis.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 11; 47-60
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Alaska w dobie rosyjskiej kolonizacji i jej języki liturgiczne
    Autorzy:
    Parafianowicz, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2167815.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    Alaska
    rosyjska kolonizacja Alaski
    język liturgiczny
    Kościół prawosławny na Alase
    Russian Colonisation of Alaska
    Liturgical Language
    Orthodox Church in Alaska
    Opis:
    As a follow up to the Russian colonisation of Alaska in the XVIII century, in 1794 eight monks from the Russian monastery Valaamo together with saint Herman came to island Kodiak in order to evangelise the indigenous people. Already the first missionaries from Russia in the first decades of the XIX century translated the liturgy into the vernacular languages of Alaska, particularly father John Veniaminov (future bishop Innokenty) translated the catechism, liturgical books, the Gospel of saint Matthew and others into Aleutian. Bilingual (Russian and Kodiak-Aleutian) elementary schools were founded. In 1841 the theological seminary was transferred to New Archangelsk in order to educate future priests and translators. Father Netsvetov celebrated also bilingual (i.e. in Church Slavonic and vernacular dialects) liturgies in order to attract new faithful to the Orthodox Church. Since in 1867 Alaska was sold to the Americans, protestant and catholic missionaries came and the Aleutian schools were closed. Still in the XX century the number of the Orthodox in Alaska increased and until this day in Alaska the liturgy is celebrated – apart from the dominating English – also in the vernacular languages (of the Eskimos and Indians), Church Slavonic (often influenced by Russian) as well as in the other languages of the faithful.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2012, Język naszej modlitwy- dawniej i dziś, 3; 135-147
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Język modlitwy jako deklaracja?
    Autorzy:
    Naumow, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2167778.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    język cerkiewnosłowiański
    misja św. św. Cyryla i Metodego
    język liturgiczny Kościoła prawosławnego
    unia brzeska
    Church Slavonic
    Mission of Sts Cyril and Methodius
    Union of Brest
    Liturgical Language of the Orthodox Church
    Opis:
    In the domain of a religious language, choices and valorizations are always made from the point of view of symbols and carriers of a particular culture and a all times are a declaration of ideological appurtenance. The article presents the process of formation of the Church language first as a personal norm of saint Cyril, then its transformation into a social norm and afterwards the recognition of Church Slavonic as a determinant of indigenousness. The most important thing in using a religious language is not complete and literal understanding of the message, but the certitude of participation in the traditional culture. That is why the attempts to modernize the cult in the name of comprehension of the message is in most cases ineffective.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2012, Język naszej modlitwy- dawniej i dziś, 3; 105-110
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Język, który odsłania”. Funkcja fatyczna języka w przestrzeni katechetycznej
    The language it reveals: the phatic function of language in the catechetical space
    Autorzy:
    Kurzydło, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2010808.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    the phatic function of language
    religious language
    language in catechesis
    liturgical language
    funkcja fatyczna języka
    język religijny
    język w katechezie
    język liturgiczny
    Opis:
    Badania nad językiem religijnym stanowią ważny wkład w rozwój katechetyki, która zajmuje się naukową refleksją nad wychowaniem chrześcijan oraz wtajemniczeniem ich w żywą wiarę Kościoła. Język religijny nie stanowi odrębnego rodzaju języka, ale polega na umiejętności komunikowania współczesnemu człowiekowi w sposób dla niego zrozumiały prawd, które dotyczą życia nadprzyrodzonego. Ważne zadanie w tym procesie pełni katecheza, dzięki której przepowiadanie wiary ma dotknąć człowieka w jego codziennej egzystencji. Dzięki katechezie chrześcijanie nie tylko lepiej rozumieją, czym jest język symboliczny, narracyjny, a także doktrynalny, lecz uczą się myśleć w tym języku. Artykuł ten poświęcony jest fatycznej funkcji języka w katechezie. Funkcja ta dotyczy możliwości nawiązania więzi i jej pogłębiania między uczestnikami katechezy i procesu wychowania. Autor stara się uzasadnić znaczenie funkcji fatycznej w przestrzeni katechetycznej i wskazać jej znaczenie w realizacji różnych zadań katechetycznych. Wzór pedagogiki Jezusa pokazuje, że w katechezie jest obecny przede wszystkim język spotkania i język wydarzeń, na kanwie których Bóg może kontynuować historię zbawienia. Język katechetyczny pozwala ludziom być blisko ludzkiej egzystencji, a tym samym objawia obecność Boga. Budowanie dojrzałych więzi nie jest sprawą łatwą w sytuacji, kiedy społeczeństwo nie posiada odpowiednich kompetencji społecznych. Tym bardziej potrzeba mądrej katechezy, komunikatywnych katechetów oraz wartościowych pomysłów na użycie w przestrzeni katechetycznej języka, który odsłania Boże królestwo wśród ludzi.
    Research on religious language is an important contribution to the development of catechetics, which deals with scientific reflection on the education of Christians and initiating them into the living faith of the Church. Religious language is not a separate type of language but consists of the ability to communicate with others in such a way that they understand the truths concerning eternal life. An important task in this process is performed by catechesis, through which the proclamation of faith can touch people in their daily existence. Thanks to catechesis, Christians not only have a better understanding of what a symbolic, narrative, and doctrinal language is, but they also learn how to think in this language. The present article is devoted to the phatic function of language in catechesis. This function concerns the possibility of establishing connections and deepening the ties between participants in catechetical discourse and during the upbringing process. The author tries to justify the importance of the phatic function in the catechetical space and indicate its importance in the implementation of various catechetical tasks. The paradigm of Jesus’ pedagogy shows that catechesis is primarily about the language of encounter and the language of events, based on which God can continue the history of salvation. Catechetical language allows people to understand how human existence reveals God’s presence. Building mature bonds is not easy in a situation where society does not have the appropriate social competences. Thus, there is a need for well-thought-out catechesis, communicative catechists, and new ideas for the use of language in the catechetical space that reveal God’s kingdom among people.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2021, 37; 129-148
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Herezja werbalna” – wokół sporów o prawdę języka objawienia
    Autorzy:
    Kuczyńska, Marzanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2167811.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    język liturgiczny
    język cerkiewnosłowiański
    Kościół prawosławny
    unia brzeska
    Piotr Skarga
    Iwan Wiszeński
    Melecjusz Smotrycki
    Liturgical Language
    Church Slavonic
    Orthodox Church
    Union of
    Brest
    Ivan Wishensky
    Meletius Smotritsky
    Opis:
    In the 1620s Francisk Skoryna of Polotsk worked on the translation of the Bible, explaining to the common people the more difficult terms on the margins. The Homiliary of Zabludov (1569) was edited in Church Slavonic as it was assumed that, transmitted by the means of the language traditional for the liturgical and spiritual sphere of the Church, it would guarantee the prescriptivism of the content. Since in 1577 the Roman Catholic Church in Poland accepted the decisions of the Council of Trent and the Uniate tendencies in regard to the Orthodox Church, Peter Skarga – one of the principal Catholic theologians and polemists of the time – spoke on the question of the liturgical language of the Orthodox Church, naming it among other “mistakes” of the Greek faith. Monk Ivan Vishensky defended Church Slavonic (around 1609) seeing in it a part of the Church tradition as well as a means of transmitting God’s address to mankind, able to give it the eternal life or, if it deforms it in a verbal mistake, condemn it to extermination. Vishensky saw in Church Slavonic the only effective means of communicating the Church tradition to the contemporary and future people as well as the first liturgical language of the Orthodox Slavs in which Triune God spoke to them and still does. Despite many controversies concerning the use of the common speech, in 1616 Meletius Smotritsky edited in that language The Homiliary of Zabludov, feeling it necessary as most of the faithful did not understand Church Slavonic.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2012, Język naszej modlitwy- dawniej i dziś, 3; 111-123
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Proces zmian języka liturgicznego w Serbskiej Cerkwi Prawosławnej na przykładzie oficjów ku czci świętych Serbek
    Autorzy:
    Gapska, Dominika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2167816.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    język liturgiczny
    Serbia
    Kościół prawosławny
    hymnografia
    Liturgical Language
    Orthodox Church
    Hymnography
    Opis:
    Srbljak is a collection of hymns and services dedicated to Serbian saints of the Orthodox Church. In particular regard to the texts of the services of the Serbian saint women: Angelina (30 VII), Anastasia Nemanic (22 VI), Eughenia – Euphrosinia (tsarina Militsa; 19 VII) and Zlata of Meghlen (13 X) one can observe the changes of the norms applied to the liturgical language in Serbia. The service of St Angelina, written around 1520 or 1530, was included in the Rakovatch manuscript of Srbljak (1714) edited in the Serbian version of Church Slavonic. The same book printed in 1761 in Rimnik contained already the texts in the Russian version of Church Slavonic as did also the Belgrade edition of the Srbljak edited in 1861. It was only in 1986 that the Holy Synod of the Serbian Orthodox Church printed Srbljak in Serbian Slavonic, allowing the introduction of seven services in modern Serbian (including four services translated from Romanian). The last edition of Srbljak shows general tendencies in contemporary Serbia to use more and more often the modern Serbian as the liturgical language.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2012, Język naszej modlitwy- dawniej i dziś, 3; 149-157
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Latreutyczny wymiar homilii
    Latreutical Dimension of Homily
    Autorzy:
    Dąbrówka, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037964.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    homilia
    liturgia
    liturgiczny wymiar homilii
    uwielbienie
    dziękczynienie
    język homilii
    homily
    liturgy
    liturgical dimension of homily
    worship
    thanksgiving
    language of homily
    Opis:
    Jako integralna część liturgii homilia posiada całą jej dynamikę. Jest wpisana w nurt zstępujący liturgii oraz w jej nurt wstępujący, zwany latreutycznym. Prezentowany artykuł omawia implikacje wypływające z latreutycznego wymiaru homilii dla jej przygotowania i wygłoszenia oraz dla jej języka, treści i teologii. Jako hymn wdzięczności za magnalia Dei, homilia nie tylko poucza zgromadzonych, że oto spełnia się słowo Boże, które usłyszeli, ale także uwielbia Boga za jego wypełnienie. Zatem jej język powinien być zbliżony do języka modlitwy, a w swojej treści homilia powinna być bardziej kerygmatyczna niż katechetyczna, a także chrystocentryczna i mistagogiczna. Wtedy będzie pobudzała słuchaczy do oddania chwały Bogu przez modlitwę oraz ofiarę z własnego życia. Należy jednak pamiętać, że uwielbienie w homilii dokonuje się „przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie”. To sam Chrystus jest tym, który uwielbia Ojca w Duchu Świętym, a homilista i jego słowa stają się jedynie narzędziami tego uwielbienia.
    As an integral part of the liturgy homily possesses all of her dynamic. It is inscribed in descending stream of the liturgy and in her ascending stream, described as latreutical. This article discusses the implications which flow from latreutical dimension of homily for her preparation and delivery, as well as for her language, contents and theology. As a hymn of gratitude for magnolia Dei, homily not only tells those assembled that God's word is fulfilled in their hearing, but also praises God for this fulfillment. Therefore homily's language should be congruous with the prayer's language, and in her contents homily should be more kerygmatic than catechetical, as well as christocentric and mistagogical. Then it will stimulate the faithful to give praise to God through prayer and sacrifice of their lives. It should be remembered that worship is being done „through Christ, with Christ and in Christ” within homily. It is Christ himself who praises Father in the Holy Spirit. Homilist himself and his words become only the instrument of this worship.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 12; 23-35
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies