Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "itinerarium" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Itinararium Egerii na temat światła
Light in the Egeria’s Itinerary
Autorzy:
Czyżewski, Bogdan Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947517.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Egeria
Itinerarium
światło
liturgia
pielgrzymka
świątynia
Itinerary
light
liturgy
pilgrims
temple
Opis:
The Egeria, who have had pilgrimage to the Holy Land in 381-384, left us a significant testimony in the form of written diaries. Her itinerary is an exceptional work for scholars who are dedicated to work on history of monasticism, liturgy and customs prevailing in the Holy Land in the 4th century. Owing to this descriptions, we are able to look at the Jerusalem liturgy celebrated during the entire liturgical year including the precise localization of sacred places in the whole Holy Land, which she – tireless pilgrimage - decided to visit. In the Egeria’s Diaries we can read about the lights, which comes out of candles, candelabras, lamps and torches. One gets the impression that Egeria was trying to focus readers minds on three significant functions of the light in the liturgy. The light, which was lightning up during vespers, had been a thanksgiving prayer directed to God and had a spiritual character. The light accompanied pilgrims when they had been traveling from one temple to another, waiting for the services or just to light up the room where the liturgy was going to take place. Egeria the Pilgrimage wrote also about the light which was used to decorate the interiors and giving then splendor.  
Egeria, która odbyła swoją pielgrzymkę do Ziemi Świętej w latach 381-384, pozostawiła ważne świadectwo w postaci spisanych pamiętników. Jej Itineraria to niezwykłe dzieło dla badaczy historii monastycyzmu, liturgii i obyczajów panujących w Ziemi Świętej w IV wieku. Dzięki tym opisom mamy możliwość zapoznania się z jerozolimską liturgią odprawianą w ciągu całego roku liturgicznego, z lokalizacją miejsc świętych w całej Ziemi Świętej, które odwiedziła ta niestrudzona pątniczka. W Pamiętnikach Egerii pojawiają się także informacje na temat światła, które wydobywa się ze świec, kandelabrów, lamp i pochodni. Odnosi się wręcz wrażenie, że w swoich opisach pragnie zwrócić uwagę czytelnika na trzy ważne funkcje, jakie spełniało światło w świątyniach podczas liturgii. Zapalane w czasie nieszporów światło było modlitwą dziękczynienia składaną Bogu i posiadało swój wymiar duchowy. Światło towarzyszyło też pielgrzymom, zwłaszcza kiedy przemieszczali się z jednej świątyni do drugiej, w czasie oczekiwania na nabożeństwa oraz w celu rozwidnienia pomieszczeń, w których odbywała się liturgia. Pątniczka wskazuje również na światło, które ozdabiało wnętrze świątyń i nadawało im blasku oraz splendoru.     
Źródło:
Vox Patrum; 2019, 71; 115-130
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Amor sapientiae w itinerarium duchowym św. Augustyna
Amor sapientiae in the spiritual itinerary of Saint Augustine
Autorzy:
Jaśkiewicz, Sylwester
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010857.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Saint Augustine
love of wisdom
wisdom
love
philosophy
itinerary
Święty Augustyn
miłość mądrości
mądrość
miłość
filozofia
itinerarium
Opis:
Artykuł ukazuje najbardziej charakterystyczne elementy nauczania św. Augustyna na temat amor sapientiae. Stanowi on syntetyczną analizę opartą na wypowiedziach z całego życia myśliciela z Tagasty. Opracowanie to kreśli zarazem główne rysy Augustyńskiego itinerarium duchowego. Augustyn był głęboko przekonany, że to sama opatrzność Boża nie tylko przyprowadziła go do philospophie portus, ale i rozpaliła duszę wielką miłością do mądrości. U początku umiłowania mądrości przez Augustyna stoi przeczytany w dziewiętnastym roku życia dialog Cycerona Hortensjusz. O ile amor sapientiae wprowadził Augustyna najpierw w krainę filozofii, tak od momentu nawrócenia i przyjęcia chrztu jego poszukiwania mądrości będą oparte głównie na powadze Pisma Świętego i autorytecie wiary Kościoła. Stąd augustyński amor sapientiae ma wymiar filozoficzny, teologiczny i mistyczny. Tak jak mądrość jest dla św. Augustyna wiedzą spraw ludzkich i boskich, intelektualnym poznaniem spraw wiecznych, najwyższą światłością czy prawdą, tak również droga do niej prowadzi tak przez poznanie, jak i umiłowanie. Ukoronowaniem augustyńskich poszukiwań mądrości jest dotarcie do samego Boga, Mądrości, która jest wcielonym Synem Bożym, Jezusem Chrystusem. Tak jak wielkiemu myślicielowi z Samos, Pitagorasowi, tak również myślicielowi z Tagasty, Augustynowi, w pełni przysługuje tytuł miłośnik mądrości (amator sapientiae).
The article shows the most characteristic elements of the teaching of St. Augustine on the subject of amor sapientiae. It represents a synthetic analysis, based on statements from the whole life of a thinker from Thagaste. At the same time, this work sketches the main features of the Augustinian spiritual itinerary. Augustine was deeply convinced that God’s providence not only brought him to philospophie portus, but also ignited the soul with a great love of wisdom. At the beginning of Augustin’s love of wisdom, Cicero Hortensius, read in the nineteenth year of age, stands. While amor sapientiae introduced Augustine first to the land of philosophy, so from the moment of conversion and baptism, his search for wisdom will be based mainly on the seriousness of the Holy Scripture and the authority of the Church’s faith. Hence the Augustinian amor sapientiae has a philosophical, theological and mystical dimension. Just as wisdom is for St. Augustine knows human and divine matters, intellectual knowledge of eternal matters, the highest light or truth, so also the path leads to her through knowledge and love. The culmination of the Augustinian search for wisdom is to reach God himself, the Wisdom who is the Son of God incarnate, Jesus Christ. Like the great thinker with Samos Pythagoras, the thinker with Thagase Augustine is fully entitled to the title of lover of wisdom (amateur sapientiae).
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 207-220
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Elementy teologii mistycznej św. Bonawentury z Bagnoregio
Elements of the Mystical Theology of St. Bonaventure of Bagnoregio
Autorzy:
Kośla, Romuald Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19944733.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
teologia mistyczna
itinerarium
mistyka krzyża
wiedza uszczęśliwiająca
miłość jednocząca
mystical theology
mysticism of the cross
beatific knowledge
uniting love
Opis:
Św. Bonawentura z Bagnoregio pozostawił po sobie wiele pism o typowo ascetyczno-mistycznym charakterze. Jego duchowa myśl – zwana często metafizyką mistyki chrześcijańskiej – koncentruje się wokół drogi, jaką pokonuje dusza ludzka, aby spotkać się z Bogiem w uszczęśliwiającym zjednoczeniu. Przedmiotem dociekań jest więc dynamika duchowego wysiłku człowieka, który w swojej otwartości jednoczy się z Bogiem Ojcem przez ukrzyżowanego Syna w Duchu Świętym. Mistyka w ujęciu Bonawentury nie ogranicza się do nadzwyczajnych stanów, lecz stanowi istotę całego życia chrześcijańskiego. To jemu zawdzięczamy organiczne i funkcjonalne wszczepienie ascezy w nurt życia mistycznego.
St. Bonaventure of Bagnoregio left behind many writings of a typically ascetic and mystical character. His spiritual thought, often called the metaphysics of Christian mysticism, centers around the path that the human soul travels to meet God in beatific union. The subject of the inquiry is therefore the dynamics of the spiritual effort of man, who in his openness unites himself with God the Father through the Crucified Son in the Holy Spirit. According to Bonaventure, mysticism is not limited to extraordinary states, but is the essence of all Christian life. We owe him the organic and functional implantation of asceticism into the current of mystical life.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2021, 28; 177-201
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyprawa zbrojna Krzysztofa Radziwiłła „Pioruna” w Inflantach zimą 1579 roku
The Military Expedition of Krzysztof Radziwiłł „Perkūnas” to Livonia in the Winter of 1579
Autorzy:
Łopatecki, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1075893.pdf
Data publikacji:
2018-03-31
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe w Toruniu
Tematy:
Itinerarium
military cartography
Kirempe
Dorpat
Tartu
Livonia
the 15th century
Opis:
The article presents the Lithuanian expedition carried out in Livonia in the winter of 1579. On the basis of the itinerary [itinerarium] and iconographic and written sources it has been established that three regiments were to act in a coordinated manner to conduct the military action against the Russian Empire. All the three regiments were to set off from Kieś [Wenden] and through different ways reach Dorpat [Tartu] occupied by the Russians. The whole expedition included about 200 cavalry soldiers and about 400 common infantry soldiers [Polish: drab] along with several light artillery and a numerous lager. Owing to the activities undertaken by the three regiments, destructions were much more extensive, more loot was acquired and military successes were more significant – the castle of Kierepeć was conquered. The activity of three separate regiments confused the enemy and prevented them from undertaking the effective defence. The expedition was carried out from 16 February to 6 March, which also affected its outcome. The late winter provided the best conditions for the land communication, while the upcoming thaw made it impossible for the enemy to launch the counter-defence. It resulted in the safe return to Kieś and a lack of Moscovite units sent from Dorpat. To my way of thinking, the winter expedition of 1579 to Livonia was the best example of the manoeuvre art of the Polish-Lithuanian army in the 16th century. The routes of two regiments (the left one and the central one) ran close to each other, while the third one (the right one) had a totally different route entering the Russian lands from the back. The right regiment was commanded by the Oberst [Colonel] of Courland Jürgen Buttler, who conquered the castle of Kierepeć [Kirempe]. The main unit was commanded by Krzysztof Radziwiłł nicknamed “Perkūnas”, who plundered the vicinities of Dorpat. The analysis of the itinerary of 1579 prepared by Krzysztof Radziwiłł indicates that the mile recorded there corresponded to 8 kilometres. The average daily velocity of the expedition Kieś–Dorpat–Kieć amounted to 21.55 km, which corresponded to 2.7 miles. During the expedition the regiments covered from 250 to 310 km, which along with the return journey amounted to 500 km.
Źródło:
Zapiski Historyczne; 2018, 83, 1; 39-67
0044-1791
2449-8637
Pojawia się w:
Zapiski Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W przededniu zjazdu koszyckiego. Dokument królowej Elżbiety Łokietkówny z 7 września 1374 roku
Autorzy:
Marzec, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/608080.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Ludwik Wielki
Elżbieta Łokietkówna
Koszyce
przywileje szlacheckie
elity polityczne
następstwo tronu
itinerarium królewskie
Opis:
Die hier zum ersten Mal edierte Urkunde der Königinmutter Elisabeth von Ungarn vom 7. September 1374 stellt eine wichtige Quelle für die dem Kaschauer Tag unmittelbar vorausgehende Zeit dar. Bei dieser Zusammenkunft des Königs Ludwig von Anjou mit dem polnischen Adel, auf der das berühmte Privileg ausgestellt wurde, konnte die Nachfolge der Anjous in Polen gesichert werden. Während ihres Aufenthaltes in Polen in den Monaten vor der Ausstellung des Kaschauer Privilegs wachte die Königinmutter zweifellos darüber, daß es zu keinen Komplikationen bei den Vorbereitungen der Versammlung kam. Bisher herrschte in der Literatur Ungewißheit darüber, ob die Monarchin auch nach Großpolen reiste, wo sie von mehreren Städten den Treueid auf ihre Tochter entgegennehmen sollte. Die hier veröffentlichte Urkunde erlaubt den Schluß, daß eine Reise der Königin nach Großpolen höchstwahrscheinlich stattgefunden hat. 
The paper is devoted to an unpublished document of Elisabeth of Poland, dated 7 September 1374. It is important for showing the preparations for the congress of Louis the Hungarian and Polish lords in Košice, at which the famous privilege for the nobility was issued, containing guarantee of succession of the king’s daughters to the Polish throne. The document allows to ascertain some details of the queen’s itinerary and learn more about the preparations for the important congress.
Źródło:
Roczniki Historyczne; 2016, 82
0324-8585
Pojawia się w:
Roczniki Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Itinerarium wielkiego księcia litewskiego Witolda: 4/5 sierpnia 1392–27 października 1430
Autorzy:
Polechow, Sergiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690131.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Wielkie Księstwo Litewskie
Witold
itinerarium
objazdy monarsze
system sprawowania władzy
Grand Duchy of Lithuania
Vytautas
itinerary
monarch’s journeys
system of exercising power
Opis:
W artykule przedstawiono itinerarium wielkiego księcia litewskiego Aleksandra Witolda w okresie od 1392 do śmierci w 1430 r., opracowane na podstawie bogatego zestawu źródeł, zarówno drukowanych, jak i dotąd nieopublikowanych, przechowywanych w archiwach i bibliotekach Białorusi, Litwy, Łotwy, Niemiec, Polski, Rosji i Ukrainy, z uwzględnieniem literatury przedmiotu. Analiza itinerarium Witolda na tle praktyki objazdów dokonywanych przez władców w innych krajach Europy średniowiecznej pozwala stwierdzić, że w Wielkim Księstwie Litewskim, inaczej niż w sąsiednim Królestwie Polskim za Władysława Jagiełły, nie ukształtował się system regularnych objazdów kraju. Hospodar litewski spędzał większość czasu na Litwie właściwej i w ziemi grodzieńskiej, natomiast wyjazdy do peryferyjnych części władztwa i poza jego obszar podejmował jedynie w związku z realizacją konkretnych zadań, zarówno w zakresie polityki wewnętrznej (utwierdzenie władzy wielkiego księcia), jak i zagranicznej (spotkania z innymi władcami, wyprawy wojenne).
The article presents the itinerary of Grand Duke Vytautas of Lithuania (1392–1430) on the basis of extensive source material, both published and unpublished, preserved in the archives and libraries of Belarus, Germany, Latvia, Lithuania, Poland, Russia, and Ukraine; the relevant literature is also taken into account. The analysis of Vytautas’ itinerary against the background of the rulers’ travelling practice in the other countries of medieval Europe leads to the conclusion that no system of the ruler’s regular tours emerged in the Grand Duchy of Lithuania, unlike in neighbouring Poland under Władysław Jagiełło. The grand duke of Lithuania spent most of his time in Lithuania proper and in Grodno land, leaving the core of the state for the outlying districts and foreign states in connection with specific tasks of home and foreign policy, such as strengthening his power, meetings with other rulers and war expeditions.
Źródło:
Rocznik Lituanistyczny; 2019, 5
2450-8454
2450-8446
Pojawia się w:
Rocznik Lituanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Personalistyczna zasada wychowania w Itinerarium mentis in Deum św. Bonawentury
The personalistic principle of education in Itinerarium Mentis in Deum by Saint Bonaventure
Autorzy:
Śliwskiiń, Piotr Jordan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571573.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Itinerarium mentis in Deum
personalizm
formacja
personalism
formation
Opis:
Itinerarium mentis in Deum to dziełko świętego Bonawentury napisane jako podręcznik dla formacji franciszkanów. Jej zasadniczym rysem jest naśladowanie świętego Franciszka z Asyżu. Bonawentura medytując życie Biedaczyny, proponuje formy jego naśladowania. Posługuje się przy tym językiem filozoficzno-teologicznym, a co za tym idzie dokonuje ciekawej interpretacji życia i osoby Świętego z Asyżu. Artykuł analizuje bliżej: proponowaną koncepcję hierarchii wiedzy oraz proponowany sposób medytacji jako dwa ciekawe przykłady takiej personalistycznie zorientowanej formacji.
Saint Bonaventure’s Itinerarium mentis in Deum is written as a textbook on the formation of Franciscans, its basic tenet being imitation of Saint Francis of Assisi. Pondering over Francis’ life, Bonaventure, using the language of philosophy and theology, suggests forms of imitating the saint and thus offers an interesting interpretation of Francis and his life. The paper focuses on the suggested concept of a hierarchy of knowledge and the suggested method of meditating as two valuable examples of that personalistic formation.
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 2(56); 27-35
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przełom w teologii św. Bonawentury z Bagnoregio i jego teologiczno-pastoralne konsekwencje w perspektywie współczesności
A breakthrough in the theology of Saint Bonaventure of Bagnoregio and its theological and pastoral consequences in the perspective of modern times
Autorzy:
Woźniak, Robert J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571170.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Bonawentura
Itinerarium
turn
teologia
duszpasterstwo
Bonaventure
theology
pastoral care
Opis:
Artykuł opiera się na przekonaniu o znaczącym zwrocie, który nastąpił w myśli Bonawentury około roku 1259. Istotą przełomu w La Verna była radykalizacja egzystencjalnego wątku teologii Doktora Serafickiego. Niniejszy artykuł jest próbą opisania podstawowych teologicznych i duszpasterskich konsekwencji tego zwrotu w stosunku do współczesności. Głównym punktem odniesienia jest tekst Itinerarium mentis in Deum.
The article is based on the conviction of a significant modification that occurred in Bonaventure’s thought around 1259. The essence of the breakthrough in La Verna was the radicalization of the existential thread of theology of the doctor Seraphicus. This paper is an attempt to describe the basic theological and pastoral consequences of this turn in their relation to the present day. The main point of attention is text of Itinerarium mentis in Deum.
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 2(56); 61-82
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies