Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "isocyanate" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Izocyjanian cykloheksylu. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
Cyclohexyl isocyanate
Autorzy:
Skowroń, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138265.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
izocyjanian cykloheksylu
działanie uczulające
najwyższe dopuszczalne stężenie
NDS
cyclohexyl isocyanate
sensitization
MAC value
Opis:
Izocyjanian cykloheksylu (CHI) jest cieczą bezbarwną lub lekko żółtą o nieprzyjemnym, ostrym zapachu stosowaną jako produkt pośredni do produkcji leków, pestycydów, amin, karbamidów i innych związków karbamylowych. Jako substancja inicjująca proces polimeryzacji CHI jest stosowana przy produkcji poliuretanów oraz mas plastycznych i gumy. Głównymi drogami narażenia na substancję w warunkach pracy zawodowej są układ oddechowy i skóra. Pary CHI działają silnie drażniąco na oczy, drogi oddechowe i skórę. Objawy szkodliwego działania CHI na drogi oddechowe to trudności w oddychaniu, suchy kaszel, duszność i odkrztuszanie krwią. Izocyjanian cykloheksylu w postaci cieczy działa umiarkowanie drażniąco na skórę (obrzęk, zaczerwienienie w miejscu kontaktu) oraz może być przyczyną poważnych uszkodzeń oczu (oparzenie, uszkodzenie rogówki). Podobnie jak inne izocyjaniany związek może mieć działanie uczulające na skórę i drogi oddechowe. Objawy szkodliwego działania CHI mogą wystąpić zaraz po narażeniu lub z opóźnieniem kilkugodzinnym. Większą wrażliwość na toksyczne działanie izocyjanianu cykloheksylu wykazują osoby z przewlekłym nieżytem oskrzelowym, rozedmą płuc czy uczulone na inne izocyjaniany lub diizocyjaniany. W piśmiennictwie nie znaleziono opisu klinicznego zatrucia ostrego izocyjanianem cykloheksylu. Nie ma też danych dotyczących objawów przewlekłych zatruć u ludzi. Izocyjanian cykloheksylu jest związkiem szkodliwym po podaniu drogą dożołądkową. Wartość LD50 po podaniu per os dla szczurów wynosi 560 mg/kg m.c. Główne objawy działania toksycznego CHI u zwierząt w warunkach narażenia inhalacyjnego ostrego to działanie drażniące na układ oddechowy oraz działanie neurotoksyczne. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono danych dotyczących przewlekłych zatruć zwierząt doświadczalnych CHI. Izocyjanian cykloheksylu należy do związków wysoce reaktywnych chemicznie. W organizmie wchodzi w reakcje z grupami hydroksylowymi, aminowymi, karboksylowymi, sulfhydrylowymi, może też zobojętniać białka wiązaniami kowalencyjnymi. Mechanizm działania toksycznego związku nie został poznany. Zebrane informacje na temat działania toksycznego izocyjanianu cykloheksylu wskazują, że przy ustalaniu wartości NDS należy uwzględnić działanie drażniące i uczulające związku na drogi oddechowe i skórę. Ryzyko toksycznego oddziaływania CHI na układ oddechowy w wyniku powtarzanego narażenia to przewlekłe stany zapalne dróg oddechowych i natychmiastowa i/lub opóźniona reakcja astmatyczna. Nie ma jednak podstaw naukowych do wyliczenia wartości NDS. Z tego względu proponuje się ustalenie wartości NDS izocyjanianu cykloheksylu na poziomie zbliżonym do innych izocyjanianów i wynoszącym 0,04 mg/m3. Wartość normatywu proponuje się także oznakować literami: „I” – substancja o działaniu drażniącym oraz „A” – substancja o działaniu uczulającym. Nie ma podstaw do ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) i dopuszczalnego stężenia biologicznego (DSB) izocyjanianu cykloheksylu.
Cyclohexyl isocyanate (CHI) is a colourless to pale yellow liquid. It is a lachrymator. It is used as a chemical intermediate in the production of drugs, pesticides, amines, ureas and other carbamoyl compounds. The vapour phases of cyclohexyl isocyanate are strongly irritating to the eyes, the skin and mucous membranes. Typical symptoms include breathlessness, dry cough, difficulty in breathing and possibly coughing up blood. Like other isocyanates, CHI may cause skin and respiratory sensitization. Symptoms may appear immediately or may be delayed several hours after exposure, depending upon the concentration, and may continue for 3 to 7 days or longer. Permanent lung damage may result. There are currently no reports of these effects in people working with CHI. Cyclohexyl isocyanate is harmful by oral route for laboratory animals. The LD50 for rats is about 560 mg/kg. The vapours of cyclohexyl isocyanate are irritating to the respiratory tract and exert a depressive effect on the central nervous system in animals. Due to the similarity of CHI to other isocyanates, the Expert Group has established 0.04 mg/m3 as a maximum exposure limit (MAC). There are no bases for establishing MAC-STEL and BEI values. According to the irritant and sensitized effect of cyclohexyl isocyanate, the Group has suggested an additional determination with letters I and A.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2005, 4 (46); 71-82
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metylenodifenylodiizocyjan - mieszanina izomerów
Methylenediphenyl diisocyanate
Autorzy:
Sapota, A.
Kilanowicz, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137531.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
metylenodifenylodiizocyjanian
MDI
diizocyjanian metylenodifenylu
działanie toksyczne
narażenie zawodowe
NDS
methylenediphenyl isocyanate
diisocyanatodiphenylmethane
toxicity
occupational exposure
MAC
Opis:
Metylenodifenylodiizocyjanian (MDI) stosowany w przemyśle jest na ogół mieszaniną trzech izomerów: diizocyjanianu 4,4’-metylenodifenylu ( 97%); diizocyjanianu 2,4’-metylenodifenylu (1,5 ÷ 2,5%) oraz diizocyjanianu 2,2’-metylenodifenylu ( 0,5%). Związki te występują w postaci białych lub jasnożółtych kryształów, lub płatków. Związek charakteryzuje się dużą aktywnością chemiczną, która przejawia się w samorzutnych reakcjach ze wszystkimi niemal związkami zawierającymi aktywne atomy wodoru, stwarzając zagrożenie pożarowe i wybuchowe. MDI jest stosowany głównie jako monomer do produkcji polimerów poliuretanowych mających powszechne zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu. Szacuje się, że w Polsce narażonych na działanie MDI jest kilkaset osób. MDI w warunkach przemysłowych wchłania się do organizmu głównie w drogach oddechowych. Z dostępnej literatury wynika, że większość opisanych skutków (zarówno ostrych, jak i przewlekłych) toksycznego działania MDI na ludzi narażonych zawodowo jest na ogół wynikiem narażenia mieszanego na różne diizocyjaniany (w tym diizocyjanian toluenu – TDI). Do głównych skutków toksycznego działania MDI u ludzi należy działanie drażniące na błony śluzowe dróg oddechowych, oczy i skórę. Związek ten wykazuje ponadto działanie uczulające w następstwie narażenia drogą oddechową. U ludzi narządem krytycznym w przypadku narażenia przewlekłego na MDI, podobnie jak dla innych di- izocyjanianów, jest układ oddechowy. Uważa się, że związek może być jedną z przyczyn zawodowej astmy oskrzelowej. Pomimo złożonego, mieszanego narażenia zawodowego na MDI należy podkreślić fakt, iż u ludzi narażonych na związek o stężeniach 0,005 ÷ 0,01 mg/m3 nie stwierdzano zmian czynnościowych w układzie oddechowym. Na podstawie wyników badań doświadczalnych na zwierzętach przeprowadzonych zarówno w warunkach narażenia ostrego, jak i przewlekłego inhalacyjnego można stwierdzić również, że układ oddechowy jest narządem docelowym działania MDI. Wyniki badań mutagenności i genotoksyczności w warunkach in vitro i in vivo są niejednoznaczne i w rezultacie nie dostarczają przekonującego dowodu działania mutagennego i genotoksycznego MDI. W Niemczech MDI zakwalifikowano do 4. grupy substancji rakotwórczych, czyli substancji o potencjalnym działaniu rakotwórczym, dla których główną rolę odgrywa niegenotoksyczny mechanizm tego działania. IARC zaliczył MDI do grupy 3., czyli substancji, które nie mogą być klasyfikowane pod względem działania rakotwórczego na ludzi. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono danych na temat wpływu narażenia na MDI na płodność, natomiast z badań nad rozwojem prenatalnym i postnatalnym u samic szczurów narażonych inhalacyjnie wynika, że związek powodował nieznaczny, choć istotny statystycznie, wzrost występowania częstości opóźnień kostnienia mostka, co w przyszłości może prowadzić do opóźnień w rozwoju (potencjalne działanie fetotoksyczne). Za podstawę ustalenia wartości NDS (najwyższego dopuszczalnego stężenia) MDI przyjęto wyniki dwuletnich badań inhalacyjnych na szczurach przeprowadzonych przez Hoymanna i in. (1995). Samice szczura Wistar narażano przez 2 lata na 4,4’-MDI (aerozol) o stężeniach: 0; 0,23; 0,7 lub 2,05 mg/m3 przez 17 h/dzień/5 dni/tydzień/24 miesiące. Uzyskane wyniki badań potwierdziły upośledzenie funkcji płuc w postaci zaporowo-restrykcyjnych zaburzeń z upośledzeniem dyfuzji i zwiększeniem masy płuc zależnej od wielkości stężenia oraz istotne zmniejszenie niektórych parametrów spirometrycznych. Wyniki badań histopatologicznych wykazały w płucach obecność odczynów zapalnych ze zwiększeniem limfocytów, jak również zależne od wielkości dawki zmiany w płucach obejmujące śródmiąższowe i okołooskrzelowe włóknienie, bronchiolozację pęcherzyków płucnych i rozrost nabłonka pęcherzyków płucnych. Za podstawę obliczeń wartości NDS MDI przyjęto wyznaczoną na podstawie wyników badań histopatologicznych wartość LOAEL równą 0,23 mg/m3. Zaproponowano przyjęcie stężenia 0,03 mg/m3 za wartość NDS 4,4’-MDI i pozostałych izomerów oraz mieszaniny izomerów MDI, a także wartość NDSCh (najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego) równą 0,09 mg/m3, ze względu na drażniące i uczulające działanie związku na układ oddechowy Zaproponowane wartości normatywów higienicznych powinny zabezpieczyć pracowników przed działaniem drażniącym i uczulającym MDI na układ oddechowy. Ze względu na działanie drażniące i uczulające związku, głównie na układ oddechowy, należy oznakować izomery MDI i ich mieszaninę literami „I” oraz „A”.
Methylenediphenyl diisocyanate (MDI) is a mixture of three isomers ( 4,4-methylenediphenyl diisocyanate, > 97%, 2,4-methylenediphenyl diisocyanate, 1.5 ± 2.5% and 2,2- methylenediphenyl diisocyanate, > 0.5%) that occurs in the form of white or light yellow crystals or flakes. MDI is characterized by a high chemical activity, manifested by spontaneous reactions with almost all compounds containing one or more active hydrogen atoms; it generates fire and explosion hazards. MDI is mostly used as a monomer in the production of polyurethane polymers, which have many important uses in different branches of industry. It is estimated that several hundred persons are exposed to MDI in Poland. In industrial conditions, MDI enters the human body mainly via inhalation. Toxic effects (both acute and chronic) 8in persons occupationally exposed to MDI usually result from a mixed exposure to varied diisocyanates. Irritation of airways, eyes, skin and mucous membranes is the major effect of MDI. In addition, this compound has been observed to induce sensitization after inhalation exposure. In chronic human exposure to MDI and other diisocyanates, the airways are the target organ. It is thought that this compound may be one of the causes of occupational bronchial asthma. Despite the fact that MDI occupational exposure is complex and mixed, no functional changes in the respiratory tract have been found in people exposed to this compound at a concentration of 0.005 ÷ 0.01 mg/m3. The results of animal studies on inhalation exposure (both acute and chronic) show that MDI exposure is also targeted at the airways. The results of in vitro and in vivo studies of mutagenicity and genotoxicity are inconsistent, thus they do not provide irrefutable evidence that MDI exerts mutagenic and genotoxic effects. In Germany, MDI has been categorized as group 4 ― substances potentially carcinogenic, in which the non-genotoxic mechanism of carcinogenic effect plays a major role. The International Agency for Research on Cancer (IARC) has categorized MDI as group 3 ― not classifiable as to its carcinogenecity to hum ans.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2009, 4 (62); 59-88
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Izocyjanian metylu
Methyl isocyanate
Autorzy:
Soćko, R.
Czerczak, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137257.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
izocyjanian metylu
narażenie zawodowe
najwyższe dopuszczalne stężenie
środowisko pracy
methyl isocyanate
occupational exposure
maximum admissible concentration
working environment
Opis:
Izocyjanian metylu (MIC) jest lotną, bezbarwną cieczą o ostrym, nieprzyjemnym zapachu, którą stosuje się głównie do syntezy insektycydów i herbicydów z grupy metylokarbaminianów, pianek poliuretanowych oraz tworzyw sztucznych. Izocyjanian metylu ze względu na dużą reaktywność oraz lotność nie jest transportowany do innych zakładów, lecz jest wykorzystywany w miejscu jego produkcji. Izocyjanian metylu w warunkach przemysłowych wchłania się do organizmu przede wszystkim drogą inhalacyjną i przez skórę. Izocyjanian metylu zaklasyfikowano jako produkt: działający bardzo toksycznie przez drogi oddechowe, działający toksycznie w kontakcie ze skórą i po połknięciu, działający drażniąco na drogi oddechowe i skórę, mogący powodować poważne uszkodzenia oczu oraz uczulenie w następstwie naraże-nia drogą oddechową i w kontakcie ze skórą, a także mogący szkodliwie działać na funkcje rozrodcze człowieka.
Methyl isocyanate is a volatile, colorless liquid with a sharp, unpleasant odor. It has been used in industry primarily as a chemical intermediate in the production of a wide variety of insecticides and herbicides and, to a lesser extent, in the production of polyurethane foams and plastics. Methyl isocyanate has been assessed as very toxic by inhalation, in contact with skin and if swallowed and it is also a severe eye irritant with risk of serious damage to eyes. It is respiratory system and skin irritant too and it is sensitizer for skin and respiratory system. Reproductive toxicity was observed among women to methyl isocyanate. Humans exposed acutely by inhalation to methyl isocyanate may experience long-term (as well as immediate) damage to pulmonary and extrapulmonary systems. The lung is probably the critical target organ for long-term effects from acute exposure, although adverse effects on other organs (e.g., eye, reproductive, and gastrointestinal) also exist. The late responses to the acute exposure suggest an immunological component, which could involve several systems including lung, eye, liver, and kidney. In setting the MAC value of methyl isocyanate, the results of an acute irritation study (RD50 concentration which produces a 50% reduction in breath rate in mice exposed for 10 min. was 3,05 mg/m3) was considered. According to the above data, the MAC value for methyl isocyanate was established at 0,03 mg/m3 (0,01 RD50) and the value of STEL at 0,047 mg/m3. Additional notations methyl isocyanate are Sk – a substancje chich can be absorber through skin and I – an irritating substancje.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2011, 2 (68); 93-116
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A retrospective review of cytogenetic studies on methyl isocyanate with special reference to the Bhopal gas tragedy: Is the next generation also at risk?
Autorzy:
Samarth, Ravindra M.
Gandhi, Puneet
Maudar, Kewal K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179141.pdf
Data publikacji:
2013-06-01
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
bhopal gas tragedy
methyl isocyanate (MIC)
cytogenetic studies
molecular cytogenetic tools
cytogenetic database
Opis:
The world's worst industrial disaster, at Union Carbide, Bhopal, India, took place on 2-3 December 1984, leading to the leakage of poisonous methyl-isocyanate into the environment, causing thousands of deaths, pregnancy loss and for some, incapacitation for life. More than a quarter of a century later, the Indian Council of Medical Research undertook to redefine the abysmal consequences of the toxic gas exposure on the exposed population. This invigorated the interest of scientific community in the evaluation of the long-term effects, with reference to cytogenetic parameters. The thrust area was identified in terms of genetic disorders, low birth weight, developmental/growth disorders and congenital malformations. Also the impact on epigenetic factors, which may have contributed to variations in the functional expression of genes, was not negated, stimulating intense scientific research on in utero exposure and the progeny of the exposed population. To accomplish this mammoth task, molecular cytogenetic investigations must be undertaken in conjunction with conventional cytogenetics, using techniques such as FISH, Immuno-FISH, SKY and SNP analysis, to build up a cytogenetic database of the surviving population.
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2013, 26, 3; 324-336
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cyclic carbonates based on vegetable oils
Autorzy:
Miloslavskiy, D.
Gotlib, E.
Figovsky, O.
Pashin, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/412562.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
epoxidized vegetable oil
carbonation
carbon dioxide
non-isocyanate polyurethane
Opis:
The analysis of literary data on the obtaining of cyclic carbonates based on the vegetable oils has been carried out. The influence on carbonation reaction the type of vegetable oil, the chemical composition and catalyst concentration, state of carbon dioxide, pressure and temperature have thus been considered. The carbonation process of epoxidized oils that are valuable renewable vegetable raw materials is studied insufficiently.
Źródło:
International Letters of Chemistry, Physics and Astronomy; 2014, 8; 20-29
2299-3843
Pojawia się w:
International Letters of Chemistry, Physics and Astronomy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Molecular bio-dosimetry for carcinogenic risk assessment in survivors of Bhopal gas tragedy
Autorzy:
Mishra, Pradyumna K.
Raghuram, Gorantla V.
Bunkar, Neha
Bhargava, Arpit
Khare, Naveen K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2177037.pdf
Data publikacji:
2015-07-27
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
biomarkers
occupational health
methyl isocyanate
cancer risk
environmental medicine
translational oncology
Opis:
December 2014 marked the 30th year anniversary of Bhopal gas tragedy. This sudden and accidental leakage of deadly poisonous methyl isocyanate (MIC) gas instigated research efforts to understand the nature, severity of health damage and sufferings of 570 000 ailing survivors of this tragedy. In a decade-long period, our systematic laboratory investigations coupled with long-term molecular surveillance studies have comprehensively demonstrated that the risk of developing an environmental associated aberrant disease phenotype, including cancer, involves complex interplay of genomic and epigenetic reprogramming. These findings poised us to translate this knowledge into an investigative framework of “molecular biodosimetry” in a strictly selected cohort of MIC exposed individuals. A pragmatic cancer risk-assessment strategy pursued in concert with a large-scale epidemiological study might unfold molecular underpinnings of host-susceptibility and exposureresponse relationship. The challenges are enormous, but we postulate that the study will be necessary to establish a direct initiation-promotion paradigm of environmental carcinogenesis. Given that mitochondrial retrograde signaling-induced epigenetic reprogramming is apparently linked to neoplasticity, a cutting-edge tailored approach by an expert pool of biomedical researchers will be fundamental to drive these strategies from planning to execution. Validating the epigenomic signatures will hopefully result in the development of biomarkers to better protect human lives in an overburdened ecosystem, such as India, which is continuously challenged to meet population demands. Besides, delineating the mechanistic links between MIC exposure and cancer morbidity, our investigative strategy might help to formulate suitable regulatory policies and measures to reduce the overall burden of occupational and environmental carcinogenesis.
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2015, 28, 6; 921-939
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cross-linked epoxy-isocyanate blends containing Epidian-6 modified by glycols
Usieciowane mieszaniny epoksydowo-izocyjanianowe zawierające żywicę Epidian-6 modyfikowaną glikolami
Autorzy:
Bratychak, M.
Ivashkiv, O.
Bruzdziak, P.
Namiesnik, J.
Shyshchak, O.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947445.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
Tematy:
epoxy-isocyanate blends
polyamine hardener
epoxide
diisocyanate
1,4-butanediol
cross-linking
gel-fraction
infrared spectroscopy
mieszanina epoksydowo-izocyjanianowa
utwardzacz poliamidowy
żywica epoksydowa
diizocyjanian
1,4-butanodiol
sieciowanie
frakcja żelowa
spektroskopia w podczerwieni
Opis:
Polymeric films of cross-linked structure may be formed using epoxy-isocyanate blends composed of Epidian-5 epoxy resin, 4,4'-diphenylmethanediisocyanate (MDI), Z-1 polyamine hardener and Epidian-6 epoxy resin modified by glycols. The effect of the component natures and ratio, process temperature and time on the gel-fraction content, as well as film hardness, was examined. The chemistry of the film forming process was determined using infrared-spectroscopy (IR).
Z mieszaniny epoksydowo-izocyjanianowej, otrzymanej z żywicy epoksydowej Epidian-5, utwardzacza Z-1 i diizocyjanianu 4,4'-metylenodifenylu (MDI), oraz żywicy epoksydowej Epidian-6 zmodyfikowanej glikolami wytwarzano folie polimerowe o usieciowanej strukturze chemicznej. Oceniano wpływ składu jakościowego i ilościowego mieszaniny, temperatury oraz czasu reakcji na zawartość frakcji żelowej gotowych folii polimerowych i ich twardość. Przebieg procesu formowania folii badano metodą spektroskopii w podczerwieni (IR).
Źródło:
Polimery; 2016, 61, 5; 316-321
0032-2725
Pojawia się w:
Polimery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lepkosprężyste pianki poliuretanowe nadające się do wielokrotnego prania
Viscoelastic polyurethane foams suitable for multiple washing processes
Autorzy:
Szczepkowski, L.
Ryszkowska, J.
Auguścik, M.
Przekurat, S.
Przekurat, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947304.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
Tematy:
pianka poliuretanowa
pianka lepkosprężysta
grupy etoksylowe
indeksizocyjanianowy
pranie
polyurethane foam
viscoelastic foam
ethoxylate groups
isocyanate index
washing
Opis:
Opracowano receptury cytokompatybilnych otwartokomórkowych lepkosprężystych pianek poliuretanowych (VEPUR), nadających się do wielokrotnego prania z wykorzystaniem domowej pralki automatycznej.Pianki otrzymywano z polioli zawierających ugrupowania oksyetylenowe (EO) i oksypropylenowe (PO). Nietoksyczne pianki o różnej twardości syntetyzowano z dodatkowym udziałem polioli zawierających ok. 80 % wiązań EO przy indeksie izocyjanianowym 0,9–1,0. W syntezie wykorzystano też reaktywne inhibitory, pozwalające na zmniejszenie szybkości reakcji spieniania, co zapobiegało zjawisku opadania. Otrzymane pianki wykazywały optymalny czas powrotu 1–8 s, dużą przepuszczalność powietrza 80–150 dm3/min, duży współczynnik absorpcji wody 1700–2100 %, mały współczynnik retencji wody 60–70 % i niewielki wzrost objętości po namoczeniu (poniżej 15 %). Cechy te predestynują opracowane materiały do wielokrotnego prania. Po pięciu cyklach prania twardość pianek zmieniła się nieznacznie, natomiast użytkownicy wyrobów obserwowali zdecydowaną poprawę w zakresie higieny oraz komfortu snu.
The formulations of non-cytotoxic viscoelastic polyurethane open-cell foams (VEPUR), which are suitable for multiple washing using household automatic washing machine, were developed. The foams were prepared using polyols containing ethoxylate (EO) and propoxylate (PO) groups. In order to ensure no cytotoxicity, the foams with different hardness, including additional polyols containing about 80 % of EO groups and having isocyanate index of 0.9–1.0, were synthesized. The foams were prepared using reactive inhibitors, which allowed to decrease the reaction rate in order to avoid collapsing. The prepared VEPUR foams had promising qualities such as: optimal recovery time (1–8 s), high air permeability (80–150 dm3/min), high water absorption coefficient (1700–2100 %), low water retention coefficient (60–70 %) and low volume increase after soaking (less than 15 %). This characteristics makes the developed foams suitable for multiple washing. After five cycles of machine washing the hardness of the foams was changed very slightly, while the users of the foam products observed a substantial improvement of the hygiene and comfort of sleep.
Źródło:
Polimery; 2018, 63, 10; 679-684
0032-2725
Pojawia się w:
Polimery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Optimization of Curing Agents for Linear Difunctional Glycidyl Azide Polymer (GAP), with and without Isocyanate, for Binder Applications
Autorzy:
Agawane, N. T.
Soman, R. R.
Wagh, R. M.
Athar, J.
Talawar, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/358647.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Przemysłu Organicznego
Tematy:
energetic binder
glycidyl azide polymer (GAP)
isocyanate curing agent
non-isocyanate curing agent
insensitive munitions (IM)
Opis:
Glycidyl Azide Polymer (GAP) is one of the most potential energetic binders for rocket propellants and gas generator compositions. In the present paper GAP of molecular weight (Mn) ~2000 was cured with a mixture of di- and tri-isocyanates without a cross linker. The curing profile and time of curing was recorded using a rheometer. The minimum curing time was observed for samples cured with Desmodour N-100 alone, whereas the maximum curing time was observed for samples cured with a mixture of Desmodour N-100 and Isophorone Diisocyanate (IPDI) (1:1 w/w). It was observed that all of the samples cured well and were void or bubble free. The mechanical properties data showed that the tensile strength (TS) of GAP cured with Desmodour N-100 alone was 1.19 kgf/cm2, which is a minimum, while the maximum TS (3.66 kgf/cm2) was achieved with a mixture of N-100 and 4,4’methylenebis(phenylisocynate) (MDI). The percent elongation for a sample cured with Desmodour N-100 was 160, and was reduced to 64.27 when a mixture of MDI and N-100 was used. In order to study the curing of GAP without an isocyanate, GAP diol was cured with hexanediol di-acrylate. GAP was also cured with an alkyne-based curing agent i.e. bis-propargyl succinate (BPS), which showed improved curing. Comparative thermal studies of GAP cured with isocyanate and acrylate was carried out. Differential Scanning Calorimetry (DSC) and Simultaneous Thermal Analysis (STA) curves for all of the cured samples were recorded in order to study and compare the thermal decomposition behaviour of the cured GAP. Isocyanate cured GAP exhibited a single stage decomposition, with larger heat output. Acrylate cured GAP exhibited a two stage decomposition. Finally, a mixture of IPDI and Desmodour N-100 was selected for curing of GAP. Accordingly, curing was carried out and was tested in a small ballistic evaluation motor (BEM) to observe the combustion behaviour and burn rate. From the pressure-time profile it was found that this composition gave smooth burning with a pressure of ~3 kg/sec2 for 7 seconds of burn.
Źródło:
Central European Journal of Energetic Materials; 2018, 15, 1; 206-222
1733-7178
Pojawia się w:
Central European Journal of Energetic Materials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polycarbonate-based polyurethane – attractive materials for adhesives, binders and sealants production
Poliuretany z segmentami oligowęglanowymi jako atrakcyjne materiały do produkcji klejów, spoiw i uszczelniaczy
Autorzy:
Iuliano, Anna
Dębowski, Maciej
Plichta, Andrzej
Kowalczyk, Sebastian
Florjańczyk, Zbigniew
Rokicki, Gabriel
Parzuchowski, Paweł. G.
Mazurek-Budzyńska, Magdalena
Wołosz, Dominik
Pilch-Pitera, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945769.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
Tematy:
aliphatic oligocarbonate diols
isocyanate
polyurethane
mechanical properties
adhesives
alifatyczne oligowęglanodiole
izocyjaniany
poliuretany
właściwości mechaniczne
kleje
Opis:
In the last few years, a very wide range of oligocarbonate diols, oligomers of carbonic acid esters terminated on both sides with hydroxyl groups, have appeared on the chemical market. They are mainly used for the production of flexible segments in precious grades of polyurethanes used in biomedical engineering. Poly(carbonate-urethane) due to high resistance to oxidizing and hydrolytic agents is also an attractive material for the production of adhesives and coatings with increased resistance to weather conditions. This paper presents the current state of knowledge on the methods of synthesis and main producers of oligomerols with carbonate groups, methods of poly(carbonate-urethane) synthesis and examples of its commercial applications.
W ostatnich latach na rynku chemicznym pojawiła się bardzo bogata gama oligowęglanodioli, czyli oligomerycznych estrów kwasu węglowego, zakończonych z obu stron grupami hydroksylowymi. Są one wykorzystywane głównie do wytwarzania segmentów elastycznych w szlachetnych gatunkach poliuretanów stosowanych w inżynierii biomedycznej. Poli(węglano-uretany), dzięki dużej odporności na czynniki utleniające i hydrolityczne, stanowią także atrakcyjny materiał do produkcji klejów i powłok, trwałych w różnych warunkach atmosferycznych. W niniejszej pracy przedstawiono aktualny stan wiedzy dotyczący metod otrzymywania i głównych producentów oligomeroli z segmentami oligowęglanowymi, metod syntezy poliuretanów zawierających te segmenty oraz przykłady komercyjnych zastosowań poli(węglano-uretanów).
Źródło:
Polimery; 2020, 65, 7-8; 497-508
0032-2725
Pojawia się w:
Polimery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies