Temat: irritation - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Coccygodynia – pathogenesis, diagnostics and therapy. Review of the writing
Autorzy:: Dampc, Bogumiła
Słowiński, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392965.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: coccygodynia
causes
treatment
manual therapy
tissue irritation
Opis:: Coccygodynia is a problem with a small percentage (1%) of the population suffering from musculoskeletal disorders. This pain is often associated with trauma, falling on the tailbone, long cycling, or by women after childbirth. The reason for the described problem can be the actual morphological changes. Idiopathic coccygodynia causes therapeutic difficulties to specialists of many fields. Unsatisfactory treatment, including coccygectomy tends to seek new solutions. They belong to them techniques exploited in the manual therapy which in their spectrum hold: direct techniques - per rectum as well as indirect techniques taking into account distant structures of the motor organ, remaining in dense interactions with the coccygeal part. Idiopathic coccygodynia is a result perhaps from exaggerated tension the muscle of the levator ani, coccygeus and gluteus maximus as well as from irritating soft tissue structures surrounding the coccyx: of sacrococcygeum, sacrospinale, and sacrotuberale ligament. Unfortunately we can’t see them in objective examinations so as: the RTG, MR or TK, therefore constitute the both diagnostic and therapeutic problem. For describing the problem a writing of the object was used both from the field of the surgery and of manual therapy. Detailed and multifaceted knowledge about causes of the described problem allows more accurately to categorize the patient to the appropriate group and helps to select the best procedure of treatment.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 4; 33-40
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Fosfan
Phosphine
Autorzy:: Sitarek, K.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/137981.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: fosfan
CAS: 7803-51-2
NDS
NDSCh
substancja o działaniu drażniącym
phosphine
MAC (TWA)
MAC (STEL)
irritation
irritation substance
Opis:: Fosfan jest bezbarwnym gazem. W czystej postaci nie ma zapachu, natomiast fosfan techniczny ma zapach podobny do zapachu czosnku lub zepsutych ryb. Jest rozpuszczalny w etanolu, eterze, wodzie. Stosowany jest jako fumigant oraz produkt pośredni w syntezach chemicznych. Medialne stężenie LC50 dla szczura wynosi 15 mg/m3 po 4-godzinnym narażeniu. W warunkach narażenia inhalacyjnego działa drażniąco na błonę śluzową układu oddechowego. Objawy ostrego zatrucia u ludzi i zwierząt są podobne. Przyczyną zgonów w następstwie ostrego zatrucia jest obrzęk płuc. Objawy neurologiczne towarzyszące zatruciu to ból głowy, drgawki, śpiączka i zgon. Objawy zatrucia ze strony układu pokarmowego to brak apetytu, nudności, wymioty, biegunka i żółtaczka. Wyniki nielicznych badań wskazują, że fosfan nie jest czynnikiem teratogennym ani rakotwórczym. Proponuje się przyjąć wartość NDS równą 0,14 mg/m3, NDSCh – 0,28 mg/m3 i dodatkowe oznaczenie normatywu symbolem „I” (substancja o działaniu drażniącym).
Phosphine is a colorless and odorless gas in the pure state, whereas technical phosphine has a garlic-like odor. It is soluble in ethyl alcohol, ether and water. Phosphine is used as a fumigant, in chemical synthesis of organophosphines and organic phosphonium derivatives. The 4-hour LC50 for phosphine in rats is 15 mg/m3. Acute exposure to phosphine produces similar effects in man and animals. Signs of inhalation exposure are typical of respiratory irritation. Concentrations of ca. 200 mg/m3 produce serious effects after 0.5 – 1 h, but 10 mg/m3 has no serious effects. The predominant pathological feature in acute fatal cases is pulmonary oedema. Neurological abnormalities include headache, tremors, coma, and death. Gastrointestinal symptoms include loss of appetite, nausea, vomiting, diarrhea and jaundice. Phosphine at a concentration of 7 mg/m3, 4 h/day is tolerated by laboratory animals for 2 month. There are no cumulative effects. It is not a teratogenic or carcinogenic agent. The Expert Group has recommended the value of 0.14 mg/m3 as the MAC value and 0.28 mg/m3 as MAC-STEL. It has also recommended the “I” (irritant agent) notation.
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 2 (48); 117-129
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: The Usage of Biosurfactants to Make Modern Shower Gels with a Higher Safety of Usage
Zastosowanie biosurfaktantów do wytwarzania nowoczesnych żeli pod prysznic o podwyższonym bezpieczeństwie stosowania
Autorzy:: Sarna, K.
Podkowa-Zawadzka, I.
Wasilewski, T.
Zięba, M.
Seweryn, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/342108.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Morski w Gdyni. Wydawnictwo Uniwersytetu Morskiego w Gdyni
Tematy:: biosurfactants
washing cosmetics
nulin
irritation
biosurfaktanty
kosmetyki myjące
inulina
podrażnienia
Opis:: In the paper the influence of the type of surfactant in shaping safety of shower gels was presented. For this purpose, two types of washing cosmetics different in terms of surface active compound were used. In regard of increasing environmental awareness of consumers and on the basis of „green chemistry”, a mild surfactant – Inulin Lauryl Carbamate (lNCI) has been used in the former preparation. The ingredient in the second washing cosmetics was Sodium Laureth Sulfate (SLES) – a widely used anion surfactant. The irritation potential on the basis of the zein value as well as the skin dryness level were assessed in these preparations.
W pracy przedstawiono wpływ rodzaju surfaktantu na kształtowanie bezpieczeństwa stosowania żeli pod prysznic. W tym celu opracowano dwa prototypy kosmetyków myjących, różniących się zastosowanym związkiem powierzchniowo czynnym. W związku ze stale wzrastającą świadomością środowiskową konsumentów oraz na podstawie zasad „zielonej chemii” w pierwszym z preparatów zastosowano delikatny biosurfaktant – Inulin Lauryl Carbamate (laurylokarbaminian inuliny). W składzie drugiego prototypu kosmetyku myjącego znalazł się powszechnie stosowany anionowy surfaktant – oksyetylenowany laurylosiarczan sodu (SLES). Dla preparatów dokonano oceny potencjału drażniącego na podstawie liczby zeinowej oraz stopnia wysuszenia skóry.
Źródło:: Zeszyty Naukowe Akademii Morskiej w Gdyni; 2018, 106; 23-28
1644-1818
2451-2486
Pojawia się w:: Zeszyty Naukowe Akademii Morskiej w Gdyni
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Zaczarowany umysł w odczarowanej rzeczywistości. Rzecz o irytacji młodego pedagoga
Enchanted mind in disenchanted reality. The thing about the annoyance of a young educator
Autorzy:: Nawrocki, Radosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/962444.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Pedagogiki i Psychologii
Tematy:: irritation
young researcher
university
neoliberalism
irytacja
młody naukowiec
uniwersytet
neoliberalizm
Opis:: W niniejszym tekście autor podejmuje się refleksji dotyczącej sytuacji młodego pracownika naukowego w zakresie pedagogiki. Podstawą podjętej narracji jest sondaż diagnostyczny przeprowadzony wśród wspomnianej grupy młodych naukowców, obejmujący takie kwestie, jak: doświadczenia młodych pedagogów dotyczące ich pracy akademickiej; ocena systemu organizacji pracy na uczelniach; propozycje zmian, które miałyby wzbogacić kulturę pracy akademickiej wśród młodych pedagogów naukowców. Teza organizująca tekst dotyczy irytacji, jaką odczuwają młodzi naukowcy, a która wynika z ambiwalentnych doświadczeń związanych z kulturą pracy naukowej, jakiej doświadczają oni na co dzień. Autor zastanawia się, czy irytacja ta może być doświadczeniem rozumnym, konstruktywnym i emancypacyjnym.
In this text, the author reflects upon the situation of a young researcher in the field of education. The basis of the narration is a diagnostic survey conducted among young researchers. The survey includes such issues as: the experience of young educators in their academic work; the assessment of the work organization system at the universities; the proposals for changes that would enrich academic culture of work among young scientists. The thesis organizing the text concerns irritation that young scientists feel every day, which results from ambivalent experience connected with the culture of scientific work. The author wonders whether the annoyance may be a wise, constructive and emancipatory experience.
Źródło:: Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN; 2016, 2
2353-7914
Pojawia się w:: Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Co irytuje twórczych nauczycieli?
What irritates creative teachers?
Autorzy:: Walewska, Marta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/962446.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Pedagogiki i Psychologii
Tematy:: creative teacher
irritation
job burnout
twórczy nauczyciel
irytacja
wypalenie zawodowe
Opis:: W przypadku zawodu nauczyciela istnieje wiele sytuacji wywołujących irytację tej grupy społecznej. Termin irytacja występuje też w kontekście syndromu wypalenia zawodowego. Temat podjęto z uwagi na konsekwencje, jakie on wywołuje, zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym nauczycieli. W artykule przedstawiono wyniki badań jakościowych, które przeprowadzono w kwietniu i maju 2013 roku przez autorkę artykułu w ramach pracy doktorskiej. Uczestniczyły w nich nauczycielki wykazujące preferencje w zakresie twórczych orientacji życiowych – osoby, które zmiany i różnicę traktują jako naturalny porządek rzeczy, chętnie podejmują się realizowania nowych zadań, szukają nowych możliwości i sposobów rozwiązania trudnych sytuacji. W badaniach zastosowano metodę indywidualnych przypadków, techniką był wywiad w postaci kwestionariusza wywiadu. Wykorzystano koncepcję analizy danych jakościowych Mathew B. Milesa i A. Michaela Hubermana. W świetle przeprowadzonych badań irytację twórczych nauczycieli wywoływały takie aspekty szkolnej rzeczywistości, jak: poziom kursów organizowanych w ramach doskonalenia zawodowego, formy przeprowadzania i oceniania sprawdzianów oraz konkursów, biurokracja, przepisy prawa oświatowego, nadmierne oczekiwania rodziców wobec dzieci, jak też wyposażenie szkół. W przypadku jednej osoby wystąpiło zmęczenie pracą i zniechęcenie, które mogło doprowadzić do objawów wypalenia zawodowego. Wyniki analizy wykazały, że badane nauczycielki irytowały te elementy, które utrudniały im realizowanie postulatu wychowania do twórczości.
There are numerous situations that cause irritation among teachers. The term irritation is also present in the context of a job burnout syndrome. The author took up this topic due to the consequences it brings both in professional and private life of the teachers. The article presents the results of the qualitative research, which was conducted in April and May 2013 by the author, within the framework of her doctoral dissertation. In this research participated teachers displaying preferences in the field of creative life orientations—people treating change and difference as a natural order of things; willing to take up new tasks; looking for new opportunities and ways to solve difficult situations. The author used a method of individual cases and a technique of an interview in the form of a questionnaire. The concept of qualitative data analysis by Matthew B. Miles and A. Michael Huberman has been used. In the light of the research, irritation of creative teachers was caused by such aspects of school reality as: the level of courses organised in the framework of vocational training, forms of organisation and evaluation of tests and competitions, bureaucracy, educational law, excessive expectations of parents towards their children, as well as the equipment of schools. In case of one teacher, work fatigue and discouragement has been noticed that could lead to the symptoms of a job burnout. The results of the research proved that these elements irritated the examined teachers that hindered the implementation of the postulate of education towards creativity.
Źródło:: Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN; 2016, 2
2353-7914
Pojawia się w:: Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Zmiany powierzchniowej temperatury ciała po krótkotrwałej aplikacji i usunięciu elastycznego plastra stosowanego w kinesiotapingu
The changes of the superficial body temperature after short-term application and removal of elastic tape used in kinesiotaping
Autorzy:: Konieczny, G.
Soroko, M.
Ptak, A.
Kuciel, N.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/261113.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:: termografia
kinesiotaping
temperatura ciała
podrażnienie
thermography
skin temperature
irritation
Opis:: Termografia jest metodą diagnostyczną stosowaną w bezinwazyjnej rejestracji i wizualizacji rozkładu temperatur na powierzchni ciała. Dzięki termografii możliwa jest m.in. ocena przeciążeń treningowych u sportowców oraz analiza termicznej reakcji tkanek miękkich na mechaniczne odkształcanie. Celem pracy była analiza zmian powierzchniowej temperatury ciała po krótkotrwałej aplikacji i usunięciu elastycznego plastra stosowanego w kinesiotapingu. Miało to posłużyć określeniu metody usuwania plastra, która najmniej wpływa na wzrost powierzchniowej temperatury ciała. W badaniu uczestniczyło 47 osób, których średnie BMI (Body Mass Index) wyniosło 20,85 kg/m2. Pomiary wykonywano pięciokrotnie: przed aplikacją plastrów (badanie 1), zaraz po odklejeniu plastra (badanie 2), 10 sekund (badanie 3), 30 sekund (badanie 4) i 60 sekund (badanie 5) po odklejeniu plastra. W badaniach wykorzystano elastyczny plaster Kinesio Tex oraz sztywny plaster marki Omnifix. Analiza zmian rozkładu temperatury powierzchni ciała w zależności od metody usuwania plastra (metoda szybka i wolna) w większości przypadków nie wykazała istotnych statystycznie różnic. Zanotowano istotnie statystycznie niższą temperaturę badanej okolicy ciała po usunięciu plastra Kinesio Tex, w porównaniu z plastrem sztywnym.
Thermography is a noninvasive diagnostic method applied in detection and visualization of superficial body temperature distribution. It is helpful in detection of sport overloads and the analysis of thermal reaction of soft tissues on mechanical deformation. The objective of this study was to analyze the changes of superficial body temperature after short-term application and removal of elastic tape used in kinesiotaping. The analysis was performed to define a method of such tape removal which would cause the minimal increase of superficial body temperature. The study included 47 students, with mean BMI (Body Mass Index): 20,85 kg/m2. The measurements were taken 5 times: before plaster application (1st measurement), after plaster removal (2nd measurement), after: 10 seconds (3rd measurement); 30 seconds (4th measurement) and 60 seconds (5th measurement) of plaster removal. The elastic plaster Kinesio Tex and stiff Omnifix plaster, were applied. The analysis of superficial body temperatures changes, depending on applied method of plaster removal (slowly and quickly), in most cases did not reveal statistically significant differences. The examination of body surface temperature distribution revealed the statistically significant lower temperature of measured area after removal of Kinesio Tex plaster, comparing to stiff plaster.
Źródło:: Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2012, 18, 3; 182-185
1234-5563
Pojawia się w:: Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Occupational exposure to second hand smoke and respiratory and sensory symptoms: A cross-sectional survey of hospital workers in Egypt
Autorzy:: Radwan, Ghada
Latif, Sahar
Amin, Nahla
Galal, Dalia
Aziz, Maha
Attia, Ehab
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2178787.pdf
Data publikacji:: 2014-03-22
Wydawca:: Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:: second hand smoke
respiratory and sensory irritation symptoms
attitudes
smoke-free policies
Opis:: Objective: Exposure to Second Hand Smoke (SHS) has been associated with an increased risk of respiratory symptoms, upper and lower respiratory tract diseases and an increased risk of asthma and chronic obstructive pulmonary disease. The majority of cases of mortality and morbidity is attributable to exposure of adults to SHS and is related to cardiovascular diseases and lung cancer. In Egypt, comprehensive smoke-free laws exist, however, in many workplaces they are poorly enforced consequently exposing workers to the detrimental health hazards of SHS. We aimed at determination of workplace exposure to Second Hand Smoke (SHS) and its association with respiratory and sensory irritation symptoms in hospital workers in Port-said governorate in Egypt. Material and methods: A cross-sectional face to face survey was conducted by the use of a standardised questionnaire among 415 adult hospital workers; representing 50% of all employees (81% response rate); recruited from 4 randomly selected general hospitals in Port-said governorate in Egypt. Results: All hospitals employees reported exposure to SHS - on average 1.5 (SD = 2.5) hours of exposure per day. After controlling for potential confounders, exposure to SHS at work was significantly associated with an increased risk of wheezes (OR = 1.14, p < 0.01), shortness of breath (OR = 1.17, p < 0.01), phlegm (OR = 1.23, p < 0.01), running and irritated nose (OR = 1.14, p < 0.01) as well as a sore, scratchy throat (OR = 1.23). Conclusions: These findings point out that workplace exposure to SHS is evident in hospitals in Port-said governorate and that workers are adversely affected by exposure to it at work. This underlines the importance of rigorous enforcement of smoke-free policies to protect the workers' health in Egypt.
Źródło:: International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2014, 27, 1; 60-70
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:: International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Pentafluorek bromu. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
Bromine pentafluoride
Autorzy:: Rydzyński, K.
Kuchowicz, E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/137784.pdf
Data publikacji:: 2005
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: pentafluorek bromu
działanie drażniące
wartości normatywne
bromine pentafluoride
irritation effects
exposure limits
Opis:: Pentafluorek bromu (BrF5) jest bezbarwną lub jasnożółtą cieczą. Powyżej temperatury wrzenia (40,3 oC) występuje w postaci bezbarwnego gazu o ostrym, gryzącym zapachu i żrących właściwościach. Jest silnie reaktywny – reaguje ze wszystkimi znanymi substancjami chemicznymi z wyjątkiem azotu, tlenu i gazów szlachetnych; gwałtownie i wybuchowo reaguje z wodą i związkami organicznymi. Pentafluorek bromu jest produkowany na skalę przemysłową w reakcji bromu i fluoru w temperaturze 200 oC w żelaznych lub miedzianych naczyniach. Jest stosowany w syntezach organicznych jako silny czynnik fluoryzujący, głównie do produkcji fluoropochodnych węglowodorów. Stosowany także jako utleniacz w paliwie rakietowym. W niewielkiej ilości powstaje podczas produkcji trójfluorku bromu. Narażenie na pary pentafluorku bromu występuje w procesie produkcji oraz przy stosowaniu substancji do syntez organicznych. Kontakt ciekłego pentafluorku bromu lub jego par zekórą lub oczami powoduje głębokie, bolesne i długotrwałe oparzenia. Krótkotrwałe narażenie inhalacyjne na związek o dużych stężeniach powoduje poważne uszkodzenia w układzie oddechowym, podobne do uszkodzeń wywołanych narażeniem na fosgen. Krótkotrwałe narażenie na związek o małych stężeniach powoduje łzawienie i trudności w oddychaniu już po kilku minutach. Skutki narażenia na pary pentafluorku bromu w postaci obrzęku płuc mogą być oddalone w czasie o 24 do 48 h. Pentafluorek bromu w warunkach narażenia zawodowego jest wchłaniany w drogach oddechowych. W płucach pod wpływem wody dysocjuje szybko do fluorowodoru i w tej postaci jest transportowany do wszystkich tkanek organizmu. Wydalanie jonów fluorkowych odbywa się z moczem. W dostępnym piśmiennictwie nie ma informacji na temat badań dotyczących działania toksycznego pentafluorku bromu na zwierzęta laboratoryjne. Prezentowane dane eksperymentalne dotyczą trifluorku chloru, związku o podobnej reaktywności co BrF5. Działanie obu tych substancji jest podobne, ponieważ w kontakcie z wodą tworzą kwas fluorowodorowy dysocjujący z wytworzeniem jonu fluorkowego, którego silna reaktywność jest przyczyną działania drażniącego, szczególnie silnego w miejscach kontaktu z substancją, a więc w drogach oddechowych, skórze i oku. W tkankach jon fluorkowy może m.in. powodować zaburzenia gospodarki wapniowej, niszczyć strukturę błon komórkowych przez wiązanie się z wapniem oraz ograniczać aktywność wielu enzymów. Proponujemy przyjęcie wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) dla pentafluorku bromu analogicznej do przyjętej dla fluorowodoru, czyli 0,5 mg/m3 oraz wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) równej 1 mg/m3, co ograniczy możliwość występowania objawów nadwrażliwości oskrzeli na fluorki nieorganiczne, w tym HF. Przyjęcie zaproponowanej wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego powinno zabezpieczyć pracowników przed działaniem drażniącym związku na układ oddechowy, skórę i oko oraz przed możliwością wystąpienia zmian kostnych.
Bromine pentafluoride is a colorless or light yellow liquid. The material has a chemical reactivity similar to that of elemental fluorine. At temperatures above its boiling point, it is a colorless, pungent, and corrosive gas. Bromine pentafluoride has been used predominantly as a fluorinating agent to produce fluorocarbons and as an oxidizer in rocket propellant systems. Occupational exposures occur mostly during these uses and in the manufacture of the material. Contact of the vapor or liquid bromine pentafluoride with the skin or eyes causes painful, deepseated, long-lasting burns. Relatively short exposures at high concentrations cause serious lung injury similar to that seen in phosgeneexposed individuals (e.g., pulmonary fibrosis, emphysema, atelectasis, bronchitis); lower concentrations cause watering of the eyes and difficulty in breathing within a few minutes. Bromine pentafluoride will react with the moist tissues of the nasal passages and eyes. Based on the toxicologic analogy of bromine pentafluoride with hydrogen fluoride we established 0.5 mg/m3 as the maximum exposure limit (maximum admissible concentration) for bromine pentafluoride. This value should minimize the development of serious systemic injury and should be sufficiently low to prevent irritation of the upper respiratory passages. Based on the results obtained from clinical studies of human exposure at concentration of hydrogen fluoride, 1 mg/m3 is proposed as a STEL value for bromine pentafluoride. Because bromine pentafluoride has been shown to have corrosive effects we suggest an additional determination with the letter C.
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2005, 1 (43); 117-127
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: 2-Furylometanol. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
2-Furylmethanol
Autorzy:: Starek, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/138225.pdf
Data publikacji:: 2005
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: 2-furylometanol
działanie drażniące
wrażliwość gatunkowa
2-furylmethanol
irritation effect
species susceptibility
Opis:: 2-Furylometanol jest cieczą stosowaną do syntezy żywicy furanowej jako rozpuszczalnik, dodatek do polimerów i cementów oraz półprodukt do syntezy organicznej. Wielkość narażenia na ten związek nie została precyzyjnie określona. U ludzi w warunkach jednorazowego narażenia (8 h) związek o stężeniach powyżej 64 mg/m3 działa drażniąco na oczy. U gryzoni, w warunkach narażenia powtarzanego, wykazano, że związek o stężeniu 8 mg/m3 działa drażniąco na błony śluzowe górnych dróg oddechowych, a o większych stężeniach (100 i 200 mg/m3) powoduje zmiany czynnościowe i morfologiczne w mózgu i móżdżku. W zasadzie nie wykazano działania mutagennego związku. W dostępnym piśmiennictwie nie ma danych na temat działania rakotwórczego, embriotoksycznego, fetotoksycznego i teratogennego 2-furylometanolu. Ze względu na różnice wrażliwości ludzi i gryzoni na drażniące działanie 2-furylometanolu (gryzonie są bardziej wrażliwe), które wynikają z budowy anatomicznej górnych dróg oddechowych i modelu oddychania, za podstawę wartości największego dopuszczalnego stężenia (NDS) tego związku przyjęto jego działanie drażniące na oczy i depresyjne na OUN u ludzi. Przyjmując stężenie 64 mg/m3 2-furylometanolu za wartość NOAEL oraz współczynnik niepewności 2 dla różnic wrażliwości osobniczej, zaproponowano przyjęcie wartości NDS wynoszącej 30 mg/m3, natomiast wartości NDSCh równej 60 mg/m3. Związek powinien być również oznaczony literami „Sk”.
2-Furylmethanol (2-FM) is a colorless liquid. It is mainly used as an intermediate in the synthesis of furane resin and other organic compounds as well as industrial solvents. The acute toxicity of 2-FM in laboratory animals is moderate. The oral LD50 in rats is 177-275 mg/kg. The vapours of 2-FM are irritating to the eyes and respiratory tract in humans and animals. In humans this chemical also exerts a depressive effect on the central nervous system. No mutagenic effect has been found in the relevant toxicological studies. The data on carcinogenic, embriotoxic, fetotoxic and teratogenic effects of 2-FM are not available in toxicological literature. The proposed maximum exposure limit (MAC) – 30 mg/m3 and the MAC-STEL – 60 mg/m3 are based on the irritative effects of 2-FM observed in humans.
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2005, 2 (44); 105-115
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: 2,2-Bis(4-hydroksyfenylo)- propan – pyły
2,2-Bis(4-hydroxyphentyl)propane
Autorzy:: Szymańska, J.A.
Frydrych, B.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/137252.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: bisfenol A
działanie drażniące
wartości NDS i NDSCh
bisphenol A
irritation
Opis:: 2,2-Bis(4-hydroksyfenylo)propan (bisfenol-A, BPA) jest substancją stałą, występuje w postaci płatków lub kryształków, ma delikatny zapach fenolu. Otrzymywany jest w reakcji fenolu z acetonem, przebiegającej w niskim pH, wysokiej temperaturze i z udziałem katalizatorów. Związek ten znalazł zastosowanie w produkcji różnego rodzaju żywic, środków uniepalniających i jako fungicyd. Narażenie zawodowe na BPA może być związane z jego produkcją i stosowaniem. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono informacji o zatruciach samobójczych lub przypadkowych, spowodowanych przyjęciem bisfenolu-A drogą pokarmową lub przez skórę. Jedyna informacja o działaniu toksycznym BPA po krótkim czasie narażenia dotyczy narażenia ludzi drogą inhalacyjną. Osoby narażone uskarżały się na gorzki smak w ustach, ból głowy i nudności. Długotrwałe narażenie na BPA może powodować powstawanie dermatoz. Toksyczność ostra BPA dla zwierząt jest mała. Wartość DL50 tej substancji mieści się w granicach 1,6÷5,2 g/kg masy ciała. Głównym objawem działania toksycznego BPA po podaniu dużych dawek królikom było podrażnienie oczu i skóry o różnym stopniu nasilenia. U myszy i szczurów obserwowano depresję OUN i przekrwienie bierne różnych narządów wewnętrznych. Wielokrotne inhalacyjne narażenie szczurów na BPA powodowało wystąpienie odwracalnych zmian w górnych drogach oddechowych. Hiperplazja nabłonka górnych dróg oddechowych wystąpiła przy stężeniach 50-150 mg/m3. Stężenie 10 mg/m3, przy którym nie obserwowano zmian, przyjęto jako wartość NOAEL. Toksyczność przewlekła była badana na kilku gatunkach zwierząt – myszach, szczurach i psach. Podanie dożołądkowe BPA powodowało przede wszystkim zahamowanie przyrostu masy ciała w porównaniu z grupą kontrolną, zwiększenie masy wątroby, a także zaburzenia oddychania, odwodnienie, biegunki i śmierć. W dostępnym piśmiennictwie nie ma danych na temat rakotwórczego działania BPA u ludzi. Dane na temat takiego działania u zwierząt dotyczą jednego eksperymentu. Przeprowadzony on został na myszach i szczurach obu płci. Narażenie trwające 103 tygodnie nie wykazało żadnych zmian świadczących o działaniu kancerogennym BPA. Negatywne wyniki uzyskano również w testach dotyczących działania mutagennego. Według wielu autorów główne działanie toksyczne BPA polega na szkodliwym wpływie tej substancji na rozrodczość. Jest to związane z mechanizmem działania BPA. Na podstawie badań in vitro stwierdzono, że BPA łączy się z receptorami estrogenowymi. Jednak dane dotyczące działania embriotoksycznego i wpływu na rozrodczość nie są jednoznaczne. Bisfenol-A w organizmie zwierząt jest metabolizowany do glukoronidu i w tej postaci wydalany z moczem. Główną drogą wydalania jest jednak kał – tą drogą wydala się (bez względu na drogę podania) w postaci niezmienionej 50÷80% podanej dawki. Wartość NDS bisfenolu-A na poziomie 5 mg/m3 (pył) ustalono na podstawie działania toksycznego związku na nabłonek górnych dróg oddechowych zwierząt doświadczalnych. Wartość NDSCh bisfenolu-A ustalono na poziomie 10 mg/m3. Normatywy oznakowano symbolem „I” (substancja o działaniu drażniącym).
2,2-Bis (4-hydroxyphentyl) propane (Bisphenol-A, BPA) is a solid substance found in the form of flakes or crystals of delicate phenol odour. It is obtained in the reaction of phenol with acetone, at low pH, at high temperature and with catalysts. This compound is used in the production of different kinds of resins, fire retardants and as fungicide. Occupational exposure to BPA can be associated with its production and application. In the available literature there are no data on suicidal or accidental intoxication caused by application of bisphenol-A through the alimentary tract or by skin. The only information on the toxic action of BPA after short exposure concerns only subjects exposed by inhalation. These subjects complained of a bitter taste in the mouth, headache and nausea. Long-term exposure to BPA may cause the development of dermatoses. Acute toxicity of BPA in animals is low. The DL50 value of this substance is within the limit of 1.6-5.2 g/kg b.w. Exposure of rabbits to high doses of BPA resulted in eye and skin irritation of different intensity. In mice and rats PNS depression and passive hyperaemia of various internal organs were observed. Repeated inhalatory exposure of rats to BPA resulted in reversible lesions in upper airways. Hyperplasia of upper airway epithelium was observed at the concentrations 50-150 mg/m3. The concentration of 10 mg/m3, when changes were not observed, was accepted as a NOAEL value. Chronic toxicity was investigated in a few animal species: mice, rats and dogs. Intragastric administration of BPA caused, first of all, inhibition of the increase of body weight as compared to the control group, increase in liver mass, breathing disorders, dehydration, diarrhea and death. In the available literature there is no on the carcinogenic activity of BPA in humans. The data on such activity in animals were found only in one experiment. Exposure lasting 103 weeks did not demonstrate any changes proving carcinogenic activity of BPA. Negative results were also obtained in tests estimating mutagenic activity. According to numerous authors, the main toxic action of BPA lies in the harmful effect of this substance on reproduction. It is associated with the mechanism of BPA action. Basing on in vitro studies BPA was found to bind with estrogenic receptors; however, data concerning embriotoxic action and the effect on reproduction are not explicit. Bisphenol-A is metabolised in animal bodies to glucoronide and in this form it is eliminated with urine. However, faeces are the main route of elimination – in this way (regardless of the way of administration) 50-80% of the dose is excreted in an unchanged form. Bisphenol-A MAC value at the level of 5 mg/m3 was established on the basis of the toxic action of the compound on upper airway epithelium of laboratory animals. The bispheno-A MAC (STEL) value was determined at the level of 10 mg/m3. The standard values were marked “I” – a substance of irritating activity.
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 3 (49); 101-117
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Retrospective analysis of reactive hyperplastic lesions in the oral cavity
Autorzy:: Farynowska, Justyna
Błochowiak, Katarzyna
Trzybulska, Dorota
Wyganowska-Świątkowska, Marzena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/454761.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:: inflammatory fibrous hyperplasia fissuratum granuloma
peripheral giant cell granuloma irritation fibroma
pyogenic granuloma
Opis:: Introduction. Reactive hyperplastic lesions of the oral cavity are non-neoplastic lesions that result from low-grade chronic irritation of the oral mucosa. Objectives. The aim of this study was to present the epidemiological characteristics of reactive lesions. Materials and methods. The study was a retrospective analysis of the medical records of 116 patients with reactive lesions. The tissue specimens were obtained by biopsy. 115 patients underwent an excisional biopsy, whereas in one case an incisional biopsy was performed. Results. The most frequently encountered lesion was inflammatory fibrous hyperplasia (IFH) (n=37, 31.9%), followed by irritation fibroma (IF) (n=36, 31%), pyogenic granuloma (PG) (n=15, 12.9%), fissured granuloma (FG) (n= 14, 12.1%). The lesions were more commonly observed in females (n=70, 60.3%) than in males (n=46, 39.7%) with a ratio of 1.5:1, respectively. The buccal and labial mucosa were the most prevalent sites of reactive lesions. Most of the lesions were between >5 mm and ≤10 mm in diameter except for FGs, which were much bigger. Conclusions. Early detection and elimination of all potentially causative factors and irritants is a crucial matter, especially in the case of the vestibule of the oral cavity, which is the most susceptible area of the oral cavity
Źródło:: European Journal of Clinical and Experimental Medicine; 2018, 2; 92-96
2544-2406
2544-1361
Pojawia się w:: European Journal of Clinical and Experimental Medicine
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: When there is meaning in design? Two dimensions of the practice of designing (communication)
Jaki design ma sens? Dwa wymiary praktyki projektowania (komunikacji)
Autorzy:: Wszołek, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1042212.pdf
Data publikacji:: 2020-09-30
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: design
disruption
zrównoważone projektowanie
komunikacja
irytacja systemu
sustainable design
communication
irritation of the system
Opis:: John Thackara emphasised that 80% of the negative impact on the natural environment has its origin in design and the randomness of its application. Considering the entirety of design practices, one would have a hard time disputing this. In contemporary times, design understood as design practices has assumed a servile role in relation to big corporations. One can observe the consequences of such practices in real time: social exclusion, the lack of design consideration or consideration of end users, the failure of branding, and the polarisation of entire societies – these are only some dimensions of the current applications of design (including graphic design). Instead of the current applications, we need a change in the paradigm of both the theory of design and practical applications. Design needs a new code of application which would not only look good in social media, but would also be a clear point of reference in the design practice.
John Thackara podkreśla, że 80% negatywnego wpływu na środowisko naturalne ma podłoże w designie i jego dowolności zastosowań. Z oglądu praktyki projektowej nietrudno nie przyznać mu racji – współcześnie design w rozumieniu praktyki projektowej przyjął służalczą rolę wobec wielkiego biznesu. Konsekwencje takich praktyk możemy obserwować w czasie rzeczywistym: wykluczenie społeczne, brak refleksji projektowej i końcowych użytkowników, porażka brandingu czy polaryzacja całych społeczeństw – to tylko niektóre wymiary aktualnych zastosowań projektowania (również graficznego). W miejsce aktualnych zastosowań potrzebujemy zmiany paradygmatu zarówno w teorii projektowania, jak również w praktycznych zastosowaniach. Design potrzebuje nowego kodeksu zastosowań, który nie tylko będzie dobrze wyglądał w mediach społecznościowych, ale również będzie jasnym punktem odniesienia w praktyce projektowej.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2020, 58, 3; 237-248
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Akrylan etylu. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
Ethyl acrylate
Autorzy:: Soćko, R.
Czerczak, S.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/137642.pdf
Data publikacji:: 2005
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: akrylan etylu
wartości normatywów higienicznych
działanie drażniące
irritation
exposure limit value
ethyl acrylate
Opis:: Akrylan etylu jest bezbarwną lotną cieczą o ostrym, gryzącym zapachu, powszechnie stosowaną w przemyśle chemicznym, włókienniczym, skórzanym, papierniczym, farmaceutycznym i kosmetycznym. Stosowana jest także do produkcji tworzyw sztucznych, włókien syntetycznych, gumy syntetycznej, klejów, farb i lakierów, a także do impregnacji włókien sztywnikowych, tkanin dekoracyjnych, wykładzin podłogowych i papieru. Akrylan etylu w warunkach przemysłowych wchłania się głównie przez układ oddechowy, ze względu na swą dużą lotność. Ponadto, w postaci ciekłej wchłania się przez nieuszkodzoną skórę w ilościach mogących spowodować zatrucia. W obowiązującym w Polsce wykazie niebezpiecznych substancji chemicznych akrylan etylu został zaklasyfikowany jako produkt wysoce łatwo palny, szkodliwy, drażniący i uczulający. U ludzi przewlekle narażonych na pary akrylanu etylu stwierdzono przede wszystkim objawy podrażnienia skóry twarzy oraz błon śluzowych oczu i górnych dróg oddechowych. Osoby narażone uskarżały się na dolegliwości o charakterze neurowegetatywnym (np. bóle głowy czy zwiększoną pobudliwość). U zwierząt narażanych przewlekle na akrylan etylu stwierdzono podrażnienie błon śluzowych oczu i górnych dróg oddechowych oraz zaburzenie oddychania, zaburzenia spontanicznej aktywności i koordynacji ruchowej. W badaniach patomorfologicznych narządów wewnętrznych tych zwierząt stwierdzono, że akrylan etylu powoduje uszkodzenie płuc, żołądka, wątroby, śledziony i nerek. W dostępnym piśmiennictwie nie ma doniesień o odległych skutkach narażenia na akrylan etylu u ludzi. Na podstawie wyników badań na zwierzętach przypuszcza się, że związek w dużych dawkach wykazuje działanie embriotoksyczne. Na podstawie wyników badań metabolizmu związku u zwierząt wykazano, że akrylan etylu w organizmie zwierząt ulega hydrolizie do kwasu akrylowego i alkoholu etylowego bądź zostaje sprzęgnięty z niskocząsteczkowymi związkami zawierającymi grupy sulfhydrylowe. Na podstawie wyników uzyskanych z badań przeprowadzonych w warunkach in vivo sądzi się, że akrylan etylu nie wykazuje działania mutagennego i genotoksycznego, natomiast na podstawie danych z badań in vitro wykazano jego działanie klastogenne. W Międzynarodowej Agencji Badań nad Rakiem (IARC) zaklasyfikowano akrylan etylu do grupy 2B, czyli do związków prawdopodobnie rakotwórczych dla ludzi, natomiast Amerykańska Konferencja Rządowych Higienistów Przemysłowych (ACGIH) zaklasyfikowała go do grupy A4, czyli do związków nieklasyfikowanych jako rakotwórcze dla ludzi. W Unii Europejskiej nie klasyfikuje się akrylanu etylu pod względem działania rakotwórczego. Celem ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) akrylanu etylu uwzględniono wyniki z doświadczenia inhalacyjnego 27- lub 24-miesięcznego, które przeprowadzono na szczurach i myszach obu płci. Wartość NOAEL określona na podstawie działania drażniącego związku wynosiła 20 mg/m3. Proponowana wartość NDS wynosi 20 mg/m3. Wartość proponowanego najwyższego stężenia chwilowego (NDSCh) akrylanu etylu wynosi 40 mg/m3. Ponieważ związek ten działa uczulająco, drażniąco i wchłania się przez skórę, dlatego proponujemy oznaczyć go odpowiednimi literami: „A” – działanie uczulające, „I” – działanie drażniące i „Sk” – wchłania się przez skórę.
Ethyl acrylate is a colorless liquid with an acrid odor. Ethyl acrylate is used to make acrylic resins and as emulsion and solution polymers for surface coating textiles, paper, and leather. It is also used in the production of acrylic fibers, adhesives, and binders. Ethyl acrylate has limited use as a fragrance and flavoring agent. The acute toxicity of ethyl acrylate for laboratory animals is moderate by all routes of administration. The subcutaneous LD50 for rabbit is 1790 mg/kg, and the oral LD50 for the rat is 1020 mg/kg. The liquid and vapor phases of ethyl acrylate are irritating to the eyes, the skin and mucous membranes. Prolonged worker inhalation exposure to ethyl acrylate produced drowsiness, headache, and nausea. Limited data indicate the potential for ethyl acrylate to produce skin sensitization. Based on animal exposure data of a chronic irritation study we established 20 mg/m3 as the maximum exposure limit value for ethyl acrylate. This value should minimize adverse lacrimation and irritation of the skin and respiratory tract. STEAL value of 40 mg/m3. Because ethyl acrylate has been shown to penetrate the skin in amounts sufficient to induce systemic toxicity, the skin notation is considered appropriate. According to the irritant and sensitized effect of ethyl acrylate we suggest an additional determination with letters “I” and “A”.
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2005, 2 (44); 5-28
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Tetrafluorek siarki. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
Sulphur tetrafluoride
Autorzy:: Rydzyński, K.
Gromadzińska, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/137518.pdf
Data publikacji:: 2005
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: tetrafluorek siarki
działanie drażniące
heksafluorek siarki – rozkład
sulphur tetrafluoride
irritation
degradation of sulphur heksafluoride
Opis:: Tetrafluorek siarki (SF4) jest bezbarwnym, niepalnym gazem o zapachu podobnym do ditlenku siarki, aktywnym i żrącym. Gwałtownie reaguje z wodą, hydrolizując do kwasu fluorowodorowego i fluorku tionylu. Używany jest do produkcji materiałów wodoodpornych, smarów oraz niektórych pestycydów. Tetrafluorek siarki może powstawać w wyniku rozkładu termicznego heksafluorku siarki – związku wchodzącego w skład materiałów izolacyjnych stosowanych w kondensatorach, transformatorach, kablach i wyłącznikach. Tetrafluorek siarki jest gazem silnie trującym, którego toksyczność jest porównywana z działaniem fosgenu. Ostre narażenie szczurów na SF4 o stężeniu 17,6 mg/m3 powodowało zaburzenia czynnościowe układu oddechowego, duszności oraz pojawienie się wydzieliny z nosa i apatię. Tetrafluorek siarki został zaklasyfikowany jako substancja o działaniu silnie drażniącym układ oddechowy. Wykazano związek między zawodowym narażeniem na fluorki i fluorowodór a występowaniem objawów podobnych do astmatycznych. U 8,1% badanej populacji narażonych na fluorki i fluorowodór występowały duszności i świszczący oddech, ustępujące w czasie wolnym od pracy. Wyliczone ryzyko wystąpienia objawów podobnych do astmatycznych, wynikające z nadwrażliwości oskrzeli na drażniące działanie fluorków w grupach o narażeniu 0,41 - 0,80 mg/m3 i > 0,80 mg/m3, wynosiło odpowiednio 3,4 i 5,2. Narażenie na tetrafluorek siarki o średnim stężeniu wynoszącym 1,16 mg/m3 (0,70 - 1,64 mg/m3) pięciu ochotników przez 10 - 50 dni (6 h/dzień, 5 dni/tydzień) nie wywoływało żadnych zauważalnych objawów. Narażenie na związek o większych stężeniach – średnio: 2,12; 2,23; 2,78; 3,46 i 3,89 mg/m3, powodowało objawy łagodnego podrażnienia skóry twarzy i oczu oraz błony śluzowej nosa. Nie odnotowano nigdy podrażnienia dolnych dróg oddechowych. Aktywny fluorowodór w środowisku wodnym tworzy kwas fluorowodorowy i w konsekwencji fluorki. Istnieje wobec tego potencjalne niebezpieczeństwo, że przy długotrwałym narażeniu na SF4 mogą wystąpić zmiany w układzie kostnym, charakterystyczne dla fluorozy. Podsumowując przedstawione wyniki badań, proponujemy przyjąć wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) tetrafluorku siarki równą 0,5 mg/m3. Ze względu na drażniące właściwości kwasu fluorowodorowego proponuje się wprowadzenie dla tetrafluorku siarki wartości NDSCh równej 1 mg/m3. Wydaje się, że zaproponowane wartości powinny zabezpieczyć ludzi przed wystąpieniem objawów nadwrażliwości oskrzeli na fluorowodór, jak i przed działaniem drażniącym związku na skórę i błony śluzowe.
Sulphur tetrafluoride (SF4) is a colorless, nonflamable gas, very active and corrosive with a sulphur-dioxide-like odor. SF4 is used in many technological processes. It is a degradation product of sulphur hexafluoride: a substance used as an isolation material in condensers, cables, transformers etc. SF4 causes irritation of the respiratory tract. The TLV value of 0.5 mg/m3 and the STEL value of 1.0 mg/m3 are proposed.
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2005, 1 (43); 129-138
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Ditlenek siarki
Sulfur dioxide
Autorzy:: Starek, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/137935.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: ditlenek siarki
narażenie zawodowe
działanie drażniące
NDS
NDSCh
sulfur dioxide
occupational exposure
irritation effect
Opis:: Ditlenek siarki (SO2) jest bezbarwnym gazem o silnym drażniącym zapachu. Związek ten po-wstaje podczas spalania paliw kopalnych oraz procesów przemysłowych i jest najczęściej spotykanym zanieczyszczeniem powietrza atmosferycznego. Ditlenek siarki jest stosowany do produkcji kwasu siarkowego, pulpy drzewnej jako środek konserwujący i bielący, a także katalizator i reduktor w procesach chemicznych. Narażenie na ten związek wyrażone jego stężeniem w powietrzu mieści się na ogół w zakresie 2,6 ÷ 26 mg/m3. We-dług danych Głównego Inspektora Sanitarnego w 2007 r. 71 pracowników było narażonych na ditlenek siarki o stężeniach, które przekraczały obowiązującą wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) równą 2 mg/m3 (dane niepublikowane). Ditlenek siarki wywiera silne, prowadzące do zmian obturacyjnych i zapalnych, działanie drażniące na układ oddechowy człowieka i zwierząt laboratoryjnych. Wartości medialnych stężeń śmiertelnych u gryzoni mieszczą się, w zależności od czasu narażenia, w zakresie 338 ÷ 7800 mg/m3. Ditlenek siarki działa mutagennie, klastogennie i genotoksycznie, hamuje syntezę DNA, mitozę i wzrost komórek. Nie ma dowodów na rakotwórcze działanie ditlenku siarki. Na podstawie wyników badań epidemiologicznych wykazano szkodliwy wpływ związku na płodność kobiet i masę urodzeniową potomstwa. W badaniach doświadczalnych nie potwierdzono wpływu ditlenku siarki na ontogenetyczny rozwój organizmu. Za podstawę wartości NDS (najwyższego dopuszczalnego stężenia) ditlenku siarki przyjęto zmiany spirometryczne u ochotników obserwowane w warunkach jednorazowego narażenia w warunkach kontrolowanych. Na podstawie wartości NOAEL i jednego współczynnika niepewności zaproponowano przyjęcie stężenia 1,3 mg/m3 ditlenku siarki za wartość NDS związku. Ze względu na działanie drażniące ditlenku siarki przyjęto stężenie 2,7 mg/m3 za wartość naj-wyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) związku.
Sulfur dioxide (SO2) is one of the most common air pollutants, and it has increased in prevalence with the continuing industrialization of society. SO2 pollution is produced by the combustion and processing of sulfur-containing fossil fuels. This compound is a colourless gas with extremely irritating and corrosive effects. Its odour threshold is in the range of 8–13 mg/m3. Exposure to SO2 has been shown to induce bronchoconstriction and tissue damage. SO2 dis-plays mutagenic, klastogenic, and genotoxic effect; it also exerts an inhibitory effect on DNA syntesis, mitosis, and cell growth. There was no evidence of carcinogenic, fetotoxic and teratogenic effects. On the basis of NOAEL value (2.7 mg/m3) for local short-term (10–30 min) effects of SO2 on the airways in volunteers and relevant uncertainty factors, the MAC (TWA) value of 1.3 mg/m3 was calculated. Also, MAC (STEL) value of 2.7 mg/m3 was calculated. Moreover, “I” (irritation agent) notation is recommended.
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2009, 3 (61); 25-49
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:: Jodometan
Iodomethane
Autorzy:: Czerczak, S.
Grunt, H.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/137314.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: jodometan
działanie drażniące
wchłania się przez skórę
wartości NDS i NDSCh
jodomethane
irritation
skin notation
Opis:: Jodometan jest bezbarwną przezroczystą cieczą o eterycznym, słodkawym, ostrym i gryzącym zapachu , która jest naturalnym produktem metabolizmu wielu morskich organizmów wykorzystywanym głównie jako czynnik metylujący w syntezach organicznych. Jodometan znalazł także zastosowanie w technice mikroskopowej i w analityce jako odczynnik oraz jako katalizator w produkcji tetrametylo- i tetraetyloołowiu, a ponadto jest stosowany jako środek do ochrony roślin. Jodometan wchłania się do organizmu z dróg oddechowych, przez skórę oraz z przewodu pokarmowego. Po narażeniu ludzi drogą inhalacyjną na jodometan obserwowano działanie układowe związku na ośrodkowy układ nerwowy oraz działanie drażniące na błony śluzowe górnych dróg oddechowych, gardła i nosa. Jodometan, podobnie jak bromometan i chlorometan jest związkiem wykazującym opóźnione, ale silne działanie depresyjne na ośrodkowy układ nerwowy. Natomiast bezpośrednie działanie drażniące jodometanu, które jest związane z działaniem alkilującym, jest stosunkowo słabe. Skażenie dużej powierzchni skóry ciekłą substancją może wywołać objawy podobne jak w zatruciu inhalacyjnym. Po zatruciu jodometanem drogą pokarmową mogą wystąpić: mdłości, wymioty, bóle brzucha i takie objawy, jak w zatruciu inhalacyjnym, a poza tym związek może także działać drażniąco na przewód pokarmowy. Na podstawie wartości medialnych dawek śmiertelnych u zwierząt, jodometan zaklasyfikowano jako toksyczny. Efektem krytycznym u zwierząt po narażeniu na jodometan jest działanie depresyjne zwiazku na ośrodkowy układ nerwowy oraz działanie drażniące na błony śluzowe górnych dróg oddechowych, oczy i skórę. Związek o dużych stężeniach może być przyczyną padnięcia zwierząt z powodu niewydolności oddechowej. Działanie kancerogenne jodometanu badano niezależnie na myszach i szczurach. Po podaniu badanego związku drogą dootrzewnową i podskórną stwierdzono występowanie u zwierząt nowotworów płuc i mięsaków podskórnych. Wyniki jednak tych badań nie były znamienne statystycznie, a ponieważ zwierząt z grup eksperymentalnych było mało, dlatego wyniki tych doświadczeń nie są miarodajne. Eksperci Międzynarodowej Agencji Badań nad Rakiem zaklasyfikowali jodometan do grupy 3., czyli do czynników nieklasyfikowanych pod względem działania rakotwórczego u ludzi. Do wyliczenia wartości NDS jodometanu przyjęto wyznaczoną w 14-tygodniowych badaniach inhalacyjnych na szczurach wartość NOAEL równą 58 mg/m3. Zaproponowano przyjęcie stężenia 7 mg/m3 jodometanu za wartość NDS, a ze względu na działanie drażniące związku zaproponowano przyjęcie stężenia 20 mg/m3 za wartość NDSCh związku. Zaproponowane wartości normatywów higienicznych powinny zabezpieczyć pracowników narażonych na jodometan przed jego depresyjnym działaniem na ośrodkowy układ nerwowy oraz działaniem drażniącym na drogi oddechowe, oczy i skórę. Ze względu na działanie drażniące jodometanu zaproponowano oznakowanie go literą „I” informującą, że jest to substancja o działaniu drażniącym oraz literami „Sk” informującymi o tym, że wchłania się przez skórę.
Iodomethane is a clear liquid with a characteristic odor. Iodomethane is readily absorbed by all routs of exposure. After inhalation exposure there were neurological disorders and irritation effects to the eyes, nose and throat. The concentration of iodomethane of 56 mg/m3 was accepted as an NOAEL value. The Expert Group for Chemical Agents has recommended MAC of 7 mg/m3 and because of its irritative effect MAC-STEL of 20 mg/m3. Because percutaneous absorption of iodomethane has caused systemic toxicity in laboratory animals, “Sk” notation is considered appropriate; “I” – irritation notation is also recommended.
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2008, 2 (56); 129-146
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:: Butan-2-on
2-Butanone
Autorzy:: Grunt, H.
Czerczak, S.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/137333.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: butan-2-on
drażniący
wchłania się przez skórę
NDS
2-butanone
irritation
skin notation
MAC-value
Opis:: Butan-2-on jest bezbarwną, łatwopalną cieczą o przenikliwym słodkawym zapachu, podobnym do ketonu metylowego. Należy do rodziny alkanonów, tzn. nasyconych ketonów alifatycznych. Butan-2-on jest wykorzystywany głównie jako rozpuszczalnik do różnych powłok powierzchniowych, np. winylowych, nitrocelulozowych czy akrylowych. Znalazł również zastosowanie przy odparafinowaniu olejów smarowych oraz przy produkcji: bezbarwnych syntetycznych żywic, sztucznej skóry, gumy, lakierów, klejów i folii aluminiowej. Ponadto jest wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym. W naturze butan-2-on występuje w owocach i warzywach. Stosowany jest zwykle w mieszaninie z acetonem, octanem etylu, n-heksanem, toluenem oraz alkoholami. Butan-2-on szybko się wchłania przez drogi oddechowe i skórę. Według Fisherovej-Bergerovej szybkość penetracji butan-2-onu przez skórę wynosi 2,45 mg/cm2/h, związek nie ma zdolności kumulacji w organizmie. Głównym skutkiem działania butan-2-onu u ludzi po narażeniu drogą inhalacyjną jest działanie drażniące na skórę, błony śluzowe oczu, nosa oraz gardła. Próg działania drażniącego dla oczu i nosa u ludzi (50% odpowiedzi) ustalono na poziomie około 590 mg/m3 (200 ppm). Ostry zapach butan-2-onu jest wyczuwany, gdy jego stężenie wynosi poniżej 16 mg/m3 (5,4 ppm), a podrażnienie błon śluzowych nosa powinno być ostrzeżeniem i zapobiegać szkodliwym skutkom działania związku. Podczas przewlekłego narażenia na butan-2-on o dużym stężeniu mogą wystąpić objawy depresyjne ze strony ośrodkowego układu nerwowego, natomiast przedłużony kontakt ze skórą może doprowadzić do stanu zapalnego, objawiającego się zaczerwienieniem, wysuszeniem oraz pękaniem skóry. W NIOSH ustalono, że wartość stężenia butan-2-onu bezpośrednio zagrażająca zdrowiu i życiu (IDLH) wynosi 8820 mg/m3 (3000 ppm). U zwierząt doświadczalnych butan-2-on wykazuje działanie drażniące na błony śluzowe górnych dróg oddechowych, oczy i skórę, a także działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, natomiast jego duże dawki mogą powodować padnięcie zwierząt z powodu niewydolności oddechowej. Ze względu na wielkości letalne u zwierząt doświadczalnych, butan-2-on nie jest klasyfikowany jako substancja szkodliwa. Stężenie 31 590 mg/m3 butan-2-onu przyjęto za wartość RD50 u myszy. Na podstawie wyników badań na szczurach szczepu F344 – narażanych inhalacyjnie na butan-2-on w ciągu 90 dni 6 h dziennie przez 5 dni w tygodniu – za wartość NOAEL (wartość najwyższego stężenia, które nie powoduje szkodliwych zmian) przyjęto stężenie 7500 mg/m3 (2500 ppm) związku. Nie ma dowodów działania rakotwórczego butan-2-onu na ludzi i zwierzęta. Związek nie wykazywał również działania mutagennego ani uczulającego, natomiast wykazywał słabe działanie fetotoksyczne. Przyjmując za efekt krytyczny działanie układowe butan-2-onu, przede wszystkim na ośrodkowy układ nerwowy i wątrobę, do wyliczenia wartości NDS butan-2-onu zastosowano wyznaczoną w 90-dniowym eksperymencie inhalacyjnym na szczurach wartość NOAEL równą 7500 mg/m3 i przyjęto za wartość NDS stężenie równe około 450 mg/m3. Ustalona wartość NDS jest zgodna z przyjętą zasadą, że wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia substancji ustalona na podstawie ostrego działania drażniącego powinna mieścić się w granicach 1/100 ÷ 1/10 wartości RD50, tj. w przedziale 315 ÷ 3159 mg/m3. Proponowana przez nas wartość NDS butan-2-onu jest mniejsza od wartości NDS obowiązujących w większości państw Unii Europejskiej, które przyjęły wartość TLV równą około 600 mg/m3, ale jest zgodna z wartością NDS w Finlandii, w której obowiązuje wartość 440 mg/m3. Należy zwrócić uwagę, że w Danii i Szwecji obowiązują jeszcze mniejsze, wynoszące około 150 mg/m3, wartości normatywów higienicznych butan-2-onu. W celu zminimalizowania działania drażniącego i ostrego zapachu butan-2-onu proponuje się przyjąć wartość NDSCh związku równą 900 mg/m3. Zaproponowane wartości normatywów higienicznych powinny zabezpieczyć pracowników narażonych na butan- -2-on przed działaniem drażniącym związku oraz jego potencjalnym działaniem neurotoksycznym. Autorzy dokumentacji proponują przyjąć wartość dopuszczalnego stężenia butan-2-onu w materiale biologicznym (DSB) równą 1,5 mg na litr moczu, a ze względu na jego szybką absorpcję przez skórę proponują także oznaczyć butan-2-on literami „Sk” oznaczającymi substancję wchłaniającą się przez skórę oraz literą „I” oznaczającą substancję o działaniu drażniącym.
2-Butanone is a colourless liquid with a characteristic odour. The nervous system and liver are critical organes in animals’ 90-day exposure to 2-butanone. The MAC (TWA) value was calculate on the basis of the NOAEL value (7500 mg/m3) for systemic effects in rats. A MAC (TWA) value at the level of 450 mg/m3 was established. Because of the irritant effect of of this compound a MAC-STEL value of 900 mg/m3 was suggested. The “I” (irritation substance) notation and “Sk” (substance absorbed through the skin) were proposed. We suggest accepting a BEI value on the level of 1.5 mg of 2-butanone/litre of urine.
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2007, 1 (51); 5-27
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:: Akrylan metylu. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
Methyl acrylate
Autorzy:: Soćko, R.
Czerczak, S.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/138370.pdf
Data publikacji:: 2005
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: akrylan metylu
działanie drażniące
działanie uczulające
wartości normatywów higienicznych
methyl acrylate
irritation
sensitisation
exposure limit value
Opis:: Akrylan metylu jest bezbarwną, lotną cieczą o ostrym, gryzącym zapachu i powszechnym zastosowaniu w przemyśle chemicznym, włókienniczym, skórzanym, papierniczym, farmaceutycznym i kosmetycznym. Stosowany jest do produkcji tworzyw sztucznych, włókien syntetycznych, gumy syntetycznej, klejów, farb i lakierów. Wykorzystywany jest do impregnacji włókien sztywnikowych, tkanin dekoracyjnych, wykładzin podłogowych i papieru. Akrylan metylu w warunkach przemysłowych wchłania się głównie przez układ oddechowy, ze względu na swoją lotność. W postaci ciekłej wchłania się przez nieuszkodzoną skórę w ilościach mogących spowodować zatrucia. W obowiązującym w Polsce wykazie niebezpiecznych substancji chemicznych akrylan metylu został zaklasyfikowany jako produkt wysoce łatwo palny, szkodliwy, drażniący i uczulający. Akrylan metylu działa drażniąco na oczy, błony śluzowe układu oddechowego i na skórę. U osób przewlekle narażonych stwierdzano również obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, zmiany niektórych parametrów biochemicznych we krwi oraz sporadycznie występujące przypadki uszkodzeń wątroby i nerek, a także przewlekłe zapalenia skóry i uczulenia. W dostępnej literaturze nie ma danych dotyczących wpływu akrylanu metylu na rozrodczość zwierząt doświadczalnych. Nie ma również danych na temat jego działania embriotoksycznego i teratogennego. Na podstawie wyników uzyskanych z badań przeprowadzonych w warunkach in vitro na pro- i eukariotycznych organizmach wykazano, że akrylan metylu ma działanie mutagenne, klastogenne i genotoksyczne. Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem (IARC) zaklasyfikowała akrylan metylu do grupy 3., czyli do związków niemożliwych do zaklasyfikowania jako rakotwórcze dla ludzi. Unia Europejska nie klasyfikuje akrylanu metylu pod względem działania rakotwórczego. Eksperci Amerykańskiej Konferencji Państwowych Higienistów Przemysłowych (ACGIH) zaklasyfikowali akrylan metylu do grupy A4, czyli do związków, które nie są klasyfikowane jako rakotwórcze dla ludzi. W celu ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) akrylanu metylu uwzględniono wyniki z dwuletniego doświadczenia inhalacyjnego przeprowadzonego na szczurach obu płci. Wartość NDS akrylanu metylu wyliczona z wartości LOAEL równej 54 mg/m3 wynosi 14 mg/m3, natomiast zaproponowana wartość NDSCh wynosi 28 mg/m3. Ponieważ związek ten działa uczulająco, drażniąco i wchłania się przez skórę, proponujemy oznaczyć go odpowiednimi literami: „A”, „I” i „Sk”.
Methyl acrylate is a clear, colorless, volatile liquid with a persistent acrid odor. An odor threshold of 4.8 ppb has been reported. Methyl acrylate is used to make acrylic resins and as emulsion and solution polymers for surface coating textiles, paper, and leather. It is also used in the production of acrylic fibers, adhesives, and binders. Methyl acrylate has limited use as a fragrance and flavoring agent. It is used to produce medical and dental prostheses, contact lenses, and other specialty plastics such as latex coatings and floor and fabric finishes. The acute toxicity of methyl acrylate for laboratory animals is moderate by all routes of administration. The subcutaneous LD50 for rabbits is about 1300 mg/kg, and the oral LD50 for rats is about 300 mg/kg. The liquid and vapor phases of methyl acrylate are irritating to the eyes, the skin and mucous membranes. Prolonged worker inhalation exposure to methyl acrylate produced drowsiness, headache, and nausea. Limited data indicate the potential for methyl acrylate to produce skin sensitization. Also exposure to methyl acrylate affected blood pressure and respiration in animals at high concentrations, but there has not been any published evidence to support the existence of an acute intoxication syndrome in humans. Based on a 2-year inhalation study of animals we established 14 mg/m3 as the maximum exposure limit value for methyl acrylate. This value should minimize adverse lacrimation and irritation of the skin and respiratory tract. STEAL value of 28 mg/m3. Because methyl acrylate has been shown to penetrate the skin in amounts sufficient to induce systemic toxicity, the skin notation is considered appropriate. According to the irritant and sensitized effect of methyl acrylate we suggest an additional determination with letters I and A.
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2005, 2 (44); 29-49
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:: Evaluating the Potential Occupational Hazard of Handling Dental Polymer Products Using the HET-CAM Technique
Autorzy:: Lonnroth, E. C.
Dahl, J. E.
Shahnavaz, H.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/90129.pdf
Data publikacji:: 1999
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: HET-CAM test
irritation score
dental polymers
occupational hazard
dental personnel
personel dentystyczny
ryzyko zawodowe
personel medyczny
Opis:: The irritation potencies of 8 dental polymer products, used as dental restorative materials, adhesives, or temporary constructions, were tested using the HET-CAM (hen's egg test-chorioallantoic membrane) technique. Liquid and powder components, and extracts of cured and freshly mixed non-cured materials of 5 glass ionomers, 1 bonding, 1 composite, and 1 cold-cured acrylate were examined. Results showed that the liquid component of all products had a strong irritation capacity but powder suspensions and extracts from cured and freshly mixed non-cured materials had no effect on the CAM. Thus, dental personnel who handle liquid and powder manually are exposed to components with a high irritation potential, in contrast to patients who are exposed to the cured and mixed non-cured materials with low irritation potential. This illustrates the importance of safe handling procedures and practices for dental personnel who handle non-cured polymers manually.
Źródło:: International Journal of Occupational Safety and Ergonomics; 1999, 5, 1; 43-57
1080-3548
Pojawia się w:: International Journal of Occupational Safety and Ergonomics
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:: Eter diizopropylowy
Diisopropyl ether
Autorzy:: Szymańska, J. A
Bruchajzer, E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/137983.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: eter diizopropylowy
działanie drażniące
układ oddechowy
NDS
NDSCh
diisopropyl ether
irritation
mucous membranes
MAC (TWA)
MAC (STEL)
Opis:: Eter diizopropylowy jest cieczą o lekko ostrym zapachu. Otrzymuje się go w wyniku reakcji kwasu siarkowego z alkoholem izopropylowym. Stosowany jest jako rozpuszczalnik tłuszczów, olejów, wosków, żywic, gum, etylocelulozy, farb, lakierów oraz jako dodatek do paliw. Narażenie na eter diizopropylowy występuje w przemyśle chemicznym (tworzyw sztucznych, gumowym), kosmetycznym, farmaceutycznym. Eter diizopropylowy jest związkiem o bardzo małej toksyczności ostrej: DL50 dla zwierząt laboratoryjnych (po podaniu dożołądkowym) wynosi 4600÷11600 mg/kg, zaś CL50 – 121 000÷162 000 mg/m3. Śmierć zwierząt – poprzedzona typowymi objawami znieczulenia ogólnego – spowodowana była porażeniem układu oddechowego. Jednorazowe, krótkotrwałe narażenie inhalacyjne ludzi na eter diizopropylowy o stężeniach 1250÷2100 mg/m3 nie powodowało niekorzystnych zmian, zaś narażenie na stężenie 3350 mg/m3 wywołało działanie drażniące na błony śluzowe oczu, nosa i gardła. Po wielokrotnym (20-dniowym) narażeniu inhalacyjnym świnek morskich, królików i małp na eter di izopropylowy o stężeniach 4400÷13 000 mg/m3 nie obserwowano objawów działania toksycznego związku. Zwiększenie stężenia do 41700 mg/m3 (z jednoczesnym skróceniem czasu narażenia do 1 h/dzień) powodowało u małpy zmiany w obrazie krwi, podniecenie, a następnie objawy działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy (OUN). Stężenie 41 700 mg/m3 dla małpy przyjęto za wartość LOAEL, zaś dla królików i świnki morskiej – za wartość NOAEL. Po wielokrotnym (10-dniowym) narażeniu królików na eter diizopropylowy o stężeniu 12 5000 mg/m3 zanotowano krótkotrwałe znieczulenie, sinicę, spadek masy ciała i zmiany w obrazie krwi. Te same warunki narażenia u małpy powodowały po 20-30 minutach znieczulenie ogólne, powolny i nieregularny oddech oraz zmiany w obrazie krwi. Podprzewlekłe (90-dniowe), inhalacyjne narażenie szczurów na eter diizopropylowy o stężeniu 2100 mg/m3 nie powodowało żadnych zmian. Narażenie zwierząt na substancję o stężeniu 14 900 mg/m3 wywołało tylko wzrost masy wątroby i nerek u samców, zaś po zwiększeniu stężenia do 32 600 mg/m3 podobne efekty zanotowano u samic. Eter diizopropylowy nie wykazywał działania mutagennego, klastogennego i rakotwórczego. Nie działał także embriotoksycznie, teratogennie i nie wpływał na rozrodczość. Eter diizopropylowy jest bardzo szybko wchłaniany przez płuca lub przewód pokarmowy (po połknięciu) do krwi. Większość eteru diizopropylowego jest wydalana w postaci niezmienionej przez płuca z powietrzem wydychanym. Mechanizm toksycznego działania eteru diizopropylowego może być podobny do działania eteru dietylowego i może być związany z depresyjnym wpływem na OUN, co w krańcowych przypadkach prowadzi do śmierci spowodowanej zahamowaniem czynności ośrodka oddechowego w mózgu. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono informacji na temat działania łącznego eteru diizopropylowego z innymi związkami. Po analizie danych literaturowych, a także z uwagi na ograniczone dane na temat toksycznego działania eteru diizopropylowego na ludzi oraz brak doniesień o niekorzystnych skutkach związanych z przekroczeniem obowiązujących w Polsce normatywów higienicznych (a właściwie niewystępowanie takich przekroczeń), proponujemy pozostać przy obowiązującej wartości NDS, która wynosi 1000 mg/m3. Istniejące dane nie dają podstaw do określenia wartości NDSCh i DSB eteru diizopropylowego.
Diisopropyl ether (CAS No 108-20-3) is a liquid with a characteristic odour. This substance is used as a solvent for oils, fats, waxes, resins, dyes and paints. It is used to produce varnishes, inks, in synthesis of fuels, cosmetics and pharmaceuticals. In animals diisopropyl ether is characterized by low acute toxicity: oral LD50 values in rats ranged from 4600 to 11600 mg/kg, and LC50 from 121000 to 162000 mg/m3. Death was due to respiratory failure caused by depressant action. Acute exposure of human to diisopropyl ether at a concentration of 3350 mg/m3 reported irritation of the eyes and nose. After repeated 20-day exposure of animals to diisopropyl ether at concentrations between 4000 and 13000 mg/m3 there were no toxic effects. Monkeys exposed repeatedly (20 days, 1 h daily) at a vapor concentration of 41700 mg/m3 exhibited intoxication and depression of the central nervous system. This concentration is LOAEL for monkeys and NOAEL for rabbits and guinea pigs. 90-day exposure of rats to diisopropyl ether at a concentration of 14900 mg/m3 caused an increase in liver and kidney weight in males. These effects in females were noted at a concentration of 32600 mg/m3. Diisopropyl ether did not display mutagenic, clastogenic and cancerogenic effects. There was no evidence of fetotoxic anf teratogenic effects. Diisopropyl ether is rapidly absorbed by the blood from the lungs or the gastrointestinal tract. A major portion of a dose is eliminated through the lungs. Experimental data suggest that there is no basis for the verification of the MAC value (1000 mg/m3) for diisopropyl ether. No STEL and BEI values have been proposed.
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2007, 1 (51); 39-55
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:: Jod
Elemental iodine
Autorzy:: Szymańska, J. A
Bruchajzer, E
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/137410.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: jod
działanie drażniące
oczy
skóra
błony śluzowe
NDS
NDSCh
iodine
irritation
eyes
skin
mucous membranes
MAC (TWA)
MAC-STEL
Opis:: Jod jest szarofioletową substancją stałą o ostrym, charakterystycznym zapachu. Jego roztwory i pary mają barwę fioletową. Na skalę przemysłową jod otrzymuje się z jodanów zawartych w ługach pokrystalicznych powstających przy otrzymywaniu saletry chilijskiej lub przez działanie chloru na jodki. Jod stosuje się m.in.: w przemyśle spożywczym (jodowanie soli), w fotografii, poligrafii oraz do produkcji barwników, farmaceutyków i środków dezynfekcyjnych. Narażenie przemysłowe na jod może występować podczas produkcji i stosowania związków zawierających jod. Zatrucia ostre jodem u ludzi zdarzają się bardzo rzadko i zwykle są związane ze spożyciem (omyłkowym lub samobójczym) roztworów dezynfekcyjnych zawierających jod. Skutkiem tego są oparzenia i ból w jamie ustnej, gardle, żołądku, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego i ośrodkowego układu nerwowego (oun), spadek ciśnienia krwi oraz zaburzenia funkcji nerek i układu krążenia (zatrzymanie krążenia i zapaść prowadząca do śmierci). Śmiertelna dawka jodu dla człowieka wynosi 2 ÷ 4 g. Bezpośredni kontakt roztworów jodu ze skórą powoduje zależne od wielkości stężenia działania drażniące oraz reakcje alergiczne. Nie stwierdzono skutków działania drażniącego jodu o stężeniu 1 mg/m3 w następstwie inhalacyjnego, przewlekłego narażenia ludzi. Objawy działania drażniącego jodu pojawiają się po narażeniu na jod o stężeniu 1,5 ÷ 2 mg/m3, a stężenia 3 ÷ 10 mg/m3 powodują, że praca staje się niemożliwa. Jod o stężeniu 20 mg/m3 uważa się za niebezpieczny dla zdrowia i życia człowieka. Według danych stacji sanitarno-epidemiologicznych w 2007 r. nie zanotowano w przemyśle polskim narażenia pracowników na stężenia jodu, które przekraczałyby obowiązującą wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) wynoszącą 1 mg/m3. Na podstawie wartości medialnych dawek śmiertelnych dla zwierząt laboratoryjnych jod jest poza klasyfikacją toksyczności ostrej (wartość DL50 dla szczurów po dożołądkowym podaniu wynosi 14 000 mg/kg masy ciała). Jednorazowe narażenie inhalacyjne świnek morskich i szczurów na jod o stężeniu 5 mg/m3 nie powodowało żadnych zmian. Narażenie świnek morskich na jod o stężeniu 8,6 mg/m3 oraz psów na stężenie 10 mg/m3 jodu w niewielkim stopniu wpływało na układ oddechowy. Działanie drażniące i niekorzystny wpływ na pracę płuc zwierząt stwierdzono po narażeniu na jod o stężeniach dochodzących do 73 ÷ 100 mg/m3. Inhalacyjne narażenie szczurów na jod o stężeniu 4,7 mg/m3 przez 3 ÷ 4 miesiące spowodowało zmiany w błonie śluzowej jamy ustnej, oczu i wyglądu szkliwa zębowego, a narażenie szczurów i świnek morskich na jod o stężeniu 0,5 lub 3,1 mg/m3 (w podwyższonej temperaturze otoczenia) wywoływało przejściowe zaburzenia węchu, niewielkie uszkodzenie nerek, zmniejszenie przyrostu masy ciała oraz zmniejszenie zużycia tlenu. W dostępnym piśmiennictwie nie ma danych dotyczących działaniu odległego jodu elementarnego. Jod wchłania się przez płuca, układ pokarmowy i skórę. W warunkach środowiska pracy największe znaczenia ma narażenie inhalacyjne, natomiast dla populacji generalnej – pobranie jodu z dietą. Po wchłonięciu do organizmu jod nieorganiczny ulega przemianom do połączeń ze związkami organicznymi, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania tarczycy, w której powstają hormony – tetrajodotyronina (T4) i trijodotyronina (T3). Jod wydala się głównie z moczem. Mechanizm działania toksycznego jodu jest związany z silnie żrącym jego działaniem wywołującym denaturację białek i zniszczenie komórki, natomiast podstawowym objawem toksyczności jodu w małych dawkach i o mniejszym stężeniu jest działanie drażniące na błony śluzowej Z wieloletnich obserwacji wynika, że po narażeniu ludzi na pary jodu o stężeniu poniżej 1 mg/m3 (0,1 ppm) nie stwierdzano skutków ich toksycznego działania. Wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) jodu obowiązująca w Polsce wynosi 1 mg/m3. Na podstawie danych z piśmiennictwa i po uwzględnieniu różnic międzyosobniczych autorzy dokumentacji proponują jednak zmniejszenie tej wartość do 0,5 mg/m3, a za wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDSCh) jodu przyjęcie stężenie 1 mg/m3. Ze względu na działanie drażniące związku, należy także wprowadzić oznakowanie jodu literą „I”.
Elemental iodine (I2; CAS Register No. 7553-56-2) takes the form of greyish black to purple crystals. Aqueous solutions and vapours are brown or violet. Iodine sublimes to a violet gas with a characteristic, irritating odour. Iodine is used in pharmaceuticals, lithography, photographic materials, and in manufacturing dyes. It is an ingredient in antiseptic preparations. Other uses include disinfectants that may be added to water. Occupational exposure to iodine may occur during the production and application of iodine compounds, and during other industrial activities. This compounds is absorbed into the human body through the respiratory tract, skin (occupational exposure) and alimentary tract (general population, via iodised salt). Ingestion of large quantities of iodine may cause burning of the mouth, throat, and stomach and abdominal pain, nausea, vomiting, and diarrhoea. Sufficient exposure may result in progression of symptoms to fever, shock, delirium, and death. Ingestion of 2-4 g has been fatal for humans. The solid element is intensely irritating to the eyes, skin, and mucous membranes. An allergic skin rash may occur. Many years’ observations have shown that during occupational exposure to iodine vapours at the concentrations of up to 1 mg/m3 (0.1 ppm), there are no observed adverse effects. At the concentrations of 1.5-2 mg/m3 (0.15-0.2 ppm) work is possible, but difficult. Work is impossible at airborne iodine concentrations of 3-10 mg/m3 (0.3-1 ppm). Iodine can be an intense irritant to the eyes, mucous membrane, and skin. It is a pulmonary irritant in animals. Iodine absorbed by the lungs is changed to iodide and eliminated mainly in the urine. Organic iodine (approximately 95% of circulating iodine) exists as thyroxine (T4) and triiodothyronine (T3). Iodine has a direct action on cells by precipitating proteins. The affected cells may be destroyed. In addition to the primary irritant action of iodine, this compound can act as a potent sensitizer. The iodine concentration of 1 mg/m3 (occupational exposure of humans) was accepted as an NOAEL value and applying the correct uncertainly coefficient, the iodine MAC-TWA value was suggested to be 0.5 mg/m3 and, due to the compound irritating activity, a MAC-STEL value to be 1 mg/m3. Notation “I” – irritating substance is recommended.
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2010, 3 (65); 61-83
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:: 2-Etyloheksan-1-ol. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
2-Ethyl-1-hexanol
Autorzy:: Gołofit-Szymczak, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/137685.pdf
Data publikacji:: 2005
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: 2-etyloheksan-1-ol
działanie drażniące
wartość NDS
wartość NDSCh
2-ethyl-1-hexanol
irritation
MAC (TWA)
MAC (STEL)
Opis:: 2-Etyloheksan-1-ol (EH) jest bezbarwną cieczą o zapachu słabym, słodkim, podobnym do zapachu róży. Stosowany jest głównie do otrzymywania niskolotnych estrów używanych jako plastyfikatory do zmiękczania polichlorku winylu, a także jest stosowany do produkcji nitrocelulozy, farb, lakierów, gumy i papieru. Narażenie zawodowe na EH dotyczy osób zatrudnionych przy produkcji i przetwarzaniu plastyfikowanego polichlorku winylu. Ze względu na powszechne zastosowanie EH ocenia się, że liczba osób narażonych na działanie związku w Polsce może wynosić kilka tysięcy. Głównymi drogami narażenia na EH w warunkach pracy zawodowej są układ oddechowy i skóra. Główne objawy szkodliwego działania EH to zaburzenia czynności ośrodkowego układu nerwowego (bóle i zawroty głowy, zaburzenia równowagi i zborności ruchowej, utrata przytomności), a także nudności, wymioty, biegunka, kaszel i uczucie duszności. 2-Etyloheksan-1-ol w postaci par lub cieczy działa drażniąco na skórę, oczy i górne drogi oddechowe. W piśmiennictwie nie znaleziono opisu klinicznego zatrucia ostrego EH. W następstwie powtarzanego lub przewlekłego narażenia na EH może dojść do podrażnienia górnych dróg oddechowych, reakcji alergicznych obejmujących zapalenie skóry lub zapalenie spojówek. 2-Etyloheksan-1-ol wchłania się do organizmu przez drogi oddechowe, przewód pokarmowy oraz skórę i jest w znacznej większości szybko wydalany w postaci metabolitów wraz z moczem. Narządami krytycznymi działania toksycznego EH u gryzoni w zależności od drogi podania były: wątroba, nerki, ośrodkowy układ nerwowy, błony śluzowe układu oddechowego i pokarmowego. Przeprowadzone badania działania mutagennego EH wykazały, że związek ten nie ma zdolności wywoływania uszkodzeń genetycznych w organizmach prokariotycznych i eukariotycznych in vitro i in vivo. EH nie wykazuje działania embriotoksycznego, teratogennego i nie ma wpływu na rozrodczość po podaniu drogą dożołądkową, po narażeniu inhalacyjnym i po naniesieniu na skórę. Na podstawie wyników badań doświadczalnych na myszach i szczurach stwierdzono, że EH nie wykazuje działania rakotwórczego. W Polsce nie ustalono dotąd wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) 2-etyloheksan-1-olu. W Niemczech zalecono wartość MAC na poziomie 270 mg/m3 (50 ppm). Proponuje się ustalenie wartości NDS 2-etyloheksan-1-olu wynoszącej 160 mg/m3 oraz wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) wynoszącej 320 mg/m3. Nie ma podstaw do ustalania wartości dopuszczalnego stężenia biologicznego (DSB) 2-etyloheksan-1-olu. Wartości normatywne 2-etyloheksan-1-olu proponujemy oznakować także literą „I” informującą, że substancja działa drażniąco.
2-Ethyl-1-hexanol (EH) is a colourless liquid with a mild, sweet odour slightly reminiscent of roses. EH is mainly used in the production of low volatility esters, nitrocellulose, paint, lacquer, rubber and paper. Occupational exposure to 2-ethyl-1-hexanol through inhalation or dermal contact occurs mostly at production of PVC plasticizer. EH can cause depression of the central nervous system, nausea, vomiting, diarrhoea, cough and dyspnea. The vapour or liquid can cause irritation of the skin, eyes, nose and throat. The effects of EH on human, after repeated or chronic exposure, are irritation of the upper respiratory tract, skin and eye allergic reactions. The liver, kidneys, central nervous system, mucous membrane of respiratory and digestive tracts are critical organs for toxic action of 2-ethyl-1-hexanol in rats and mice. No mutagenic, carcinogenic and teratogenic effects have been found in relevant experimental studies. The Expert Group has established a TLV value for 2-ethyl-1-hexanol of 160 mg/m3, a STEL value of 320 mg/m3 and an “I” notation – irritation substance.
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2005, 4 (46); 41-69
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:: RD50 Value as the Criterion for Setting Maximum Admissible Levels of Occupational Exposure to Irritants in Poland
Autorzy:: Kupczewska-Dobecka, M.
Soćko, R.
Czerczak, S.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/90410.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: RD50
occupational exposure limit
sensory irritation
prace niebezpieczne
substancje niebezpieczne
zagrożenia chemiczne
szkodliwe warunki pracy
zagrożenia zdrowia
wyroby chemiczne
Opis:: The aim of this work is to analyse Maximum Admissible Concentration (MAC) values proposed for irritants by the Group of Experts for Chemical Agents in Poland, based on the RD50 value. In 1994–2004, MAC values for irritants based on the RD50 value were set for 17 chemicals. For the purpose of the analysis, 1/10 RD50, 1/100 RD50 and the MAC/RD50 ratio were calculated. The determined MAC values are within the 0.01–0.09 RD50 range. The RD50 value is a good rough criterion to set MAC values for irritants and it makes it possible to estimate quickly admissible exposure levels. It has become clear that, in some cases, simple setting the MAC value for an irritant at the level of 0.03 RD50 may be insufficient to determine precisely the possible hazard to workers’ health. Other available toxicological data, such as NOAEL (No-Observed-Adverse-Effect Level) and LOAEL (Lowest-Observed-Adverse-Effect Level), should always be considered as well.
Źródło:: International Journal of Occupational Safety and Ergonomics; 2006, 12, 1; 95-99
1080-3548
Pojawia się w:: International Journal of Occupational Safety and Ergonomics
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:: Kościół, polityka, warunki życia – źródła irytacji homoseksualnych kobiet
The Church, politics, life conditions – sources of homosexual women’ irritation
Autorzy:: Dziarnowska, Marta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/962462.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Pedagogiki i Psychologii
Tematy:: irritation
homosexual women
the Church
politics
life conditions
quality of life
homoseksualne kobiety
kościół
polityka
warunki życia
jakość życia
irytacja
Opis:: Problematyka funkcjonowania homoseksualnych kobiet jest coraz częściej poruszana w badaniach z zakresu nauk społecznych, jednak wciąż brakuje istotnych danych, które przedstawiałyby wyczerpująco każdy z wymiarów ich życia. Konstrukt, jakim jest jakość życia, obejmuje płaszczyzny, które pozwalają w stosunkowo dużym stopniu zdiagnozować sytuację interesującej grupy społecznej. Wokół jego składowych zbudowałam ramę pojęciową, stanowiącą punkt odniesienia do przeprowadzonych wywiadów; ewoluowała ona w miarę rozwoju badania. Jakościowa analiza i interpretacja materiału empirycznego, zebranego metodą indywidualnych przypadków i obserwacji, pozwoliła kolejno na skategoryzowanie i zakodowanie danych, a następnie na ich symultaniczny opis (metoda ciągłego porównywania). Prezentowane dane zostały zebrane na potrzeby mojej pracy magisterskiej pt: Jakość życia homoseksualnych kobiet – studium przypadków. Pytanie badawcze wskazane w artykule: „jakie aspekty jakości życia badanych homoseksualnych kobiet wzbudzają w nich irytację?” nie było zawarte w pierwotnej ramie pojęciowej. Zostało postawione, gdyż zauważyłam, że to pobudzenie emocjonalne występuje równocześnie u kilku badanych (badaniom podlega osiem kobiet) w odniesieniu do pewnych poruszanych w wywiadzie problemów. Moje rozmówczynie odczuwają irytację, gdy zostaje poruszona tematyka: warunków życia w Polsce, polityki prowadzonej przez państwo oraz ich wiary i religijności. Ostatnia kwestia związana jest z dwoma aspektami: angażowaniem się Kościoła w życie polityczne i społeczne oraz postawą tej instytucji wobec osób nieheteronormatywnych. Badanie jakości życia w przyjętym nurcie (komparatywno-deskryptywnym) wymaga odniesienia do danych reprezentujących populację Polski. Porównanie to ukazuje, że opinia homoseksualnych kobiet, w odniesieniu do trzech pierwszych kwestii, jest zbieżna z opinią pozostałych mieszkańców naszego kraju – ich irytacja ma podłoże w sytuacji polityczno-społecznej kraju, nie jest warunkowana orientacją seksualną. Relacja Kościół-osoby nieheteronormatywne wzbudza gniew moich rozmówczyń, gdyż są one członkiniami grupy społecznej, na którą negatywny przekaz tej instytucji jest bezpośrednio skierowany. Jakość życia homoseksualnych kobiet, w kontekście powyższego aspektu, jest niższa od pozostałych członków naszego społeczeństwa; w związku z pozostałymi kwestiami można stwierdzić, że jest na tym samym poziomie. Zdaje się, że w tym też aspekcie oraz w kontekście pobudzenia emocjonalnego osób nieheteronormatywnych, w obliczu poszczególnych problemów, powinny być prowadzone dalsze badania, których wyniki mogłyby przyczynić się do poprawy jakości ich funkcjonowania, na przykład poprzez projektowanie działań antydyskryminacyjnych i antyhomofobicznych.
The issue of homosexual women’s functioning is more and more often raised in social sciences, however there is still a lack of some significant data showing in details each dimension of their lives. The construct of quality of life includes aspects that can be used to diagnose the situation of the interesting social group to a great extent. Within its components I organised the conceptual frame that was a point of reference to interviews; it evolved during the research development. Qualitative analysis and interpretation of empirical material that was collected by the method of individual cases and through observation, allowed me to categorize and to code the data; then the cases were simultaneously described (the method of continuous comparing). Presented data was collected for my master thesis titled ‘The quality of life of homosexual women— cases study’. The research question mentioned in the article: ‘which aspects of quality of life of the researched homosexual women arouse their irritation?’ was not included in the initial conceptual frame. It was stated when I noticed that such an emotional agitation occurs simultaneously among some of the women (eight interlocutors were researched) while speaking about certain interviewed problems. Researched women feel irritation when the following issues are brought up: life conditions in Poland, the national politics and their faith and religiosity. The last aspect is connected to two issues: the Church involvement in political and social life and the attitude of that institution towards nonheteronormative people. Researching the quality of life in a specific trend (comparatively-descriptive) requires the relation to data representing the population of Poland. S Such a comparison shows that homosexual women’s opinion referring to first three questions is analogous to the opinion of other residents of our country—their irritation has its basis in socio-political situation, it is not conditioned by the sexual orientation. The relation Church verus nonheteronormative people raises anger of my interlocutors as they are the members of the social group, in which a negative message of the mentioned institution is directed. The quality of life of homosexual women in the context of foregoing aspect is lower than of the other members of our society; in the connection to remaining questions it can be stated that the quality of life is on the same level. It seems that in this aspect and in the context of emotional agitation of nonheteronormative people, in the face of specific problems, there should be further research conducted. The results could contribute to the improvement of the quality of their functioning and to designing anti-homophobic and anti-discriminatory activities.
Źródło:: Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN; 2016, 2
2353-7914
Pojawia się w:: Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:: Izooktan-1-ol – mieszanina izomerów
Isooctyl alkohol
Autorzy:: Grunt, H.
Czerczak, S.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/137226.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: izooktan-1-ol mieszanina izomerów
drażniący
wchłania się przez skórę
NDS
isooctyl alcohol isomer mixture
irritation
skin notation
MAC value
Opis:: Izooktan-1-ol jest bezbarwną, łatwopalną cieczą, o łagodnym zapachu. Związek ten jest mieszaniną izomerów pierwszorzędowych nasyconych wyższych alkoholi alifatycznych, tj. alkanoli, które mają heptylowy rodnik i rozgałęziony łańcuch 2-etylo-heksanolu. Najczęściej izooktan-1-ol jest opisywany jako mieszanina dimetyloheksan-1-oli (70-80%) i metyloheptan-1-oli (10-20%) oraz innych homologicznych pierwszorzędowych alkoholi (5-10%). Izooktan-1-ol otrzymuje się syntetycznie w procesie hydroformylowania, nazywanym też procesem oxo. Wykorzystywany jest głównie jako rozpuszczalnik oraz do produkcji plastyfikatorów. Znalazł zastosowanie jako półprodukt do produkcji niejonowych detergentów oraz środków powierzchniowo czynnych, syntetycznych powłok olejowych, cieczy chłodząco-smarujących, olejów smarowych i płynów hydraulicznych. Ponadto jest stosowany jako emulgator i środek przeciwpieniący, a także jako odczynnik wprowadzający grupę izooktylową do innych związków. Izooktan-1-ol może wchłaniać się do organizmu przez drogi oddechowe, skórę i z przewodu pokarmowego. Narządami krytycznymi w przypadku narażenia na izooktan-1-ol są oczy, skóra, układ oddechowy. Pary izooktan-1- olu działają drażniąco na oczy i górne drogi oddechowe. Głównym skutkiem przewlekłego narażenia zawodowego na pary izooktan-1-olu jest działanie drażniące na skórę oraz błony śluzowe oczu, nosa oraz gardła. Podczas przewlekłego narażenia na duże stężenia par izooktan-1-olu stwierdzono objawy depresyjne ze strony ośrodkowego układu nerwowego oraz działanie narkotyczne. Przedłużony kontakt ciekłego izooktan-1-olu ze skórą może prowadzić do stanu zapalnego skóry, objawiającego się wysuszeniem i zaczerwienieniem. Mogą również wystąpić objawy jak przy oparzeniu chemicznym. Wartości LD50 po podaniu drogą pokarmową, według różnych źródeł dla różnych gatunków zwierząt, mieszczą się w granicach od około 1500 mg/kg do 6500 mg/kg. Na podstawie kryteriów klasyfikacji substancji i preparatów chemicznych należałoby sklasyfikować badaną substancję jako szkodliwą po połknięciu. U zwierząt doświadczalnych izooktan-1-ol wykazuje działanie drażniące na błony śluzowe górnych dróg oddechowych, oczy i skórę, a także działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, w dużych dawkach może powodować śmierć z powodu niewydolności oddechowej. Brak dowodów działania rakotwórczego izooktan-1-olu u ludzi i zwierząt. Nie wykazywał również działania mutagennego. Nie stwierdzono działania uczulającego. Przyjmując jako efekt krytyczny działanie drażniące izooktan-1-olu, do ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) proponuje się zastosowanie wyznaczonej w 13-dniowym eksperymencie inhalacyjnym na zwierzętach wartości NOAEL na poziomie 1064 mg/m3 (200 ppm). Wyliczona na tej podstawie wartość NDS wynosi około 220 mg/m3. W większości państw Unii Europejskiej obowiązuje wartość NDS na poziomie około 270 mg/m3. Tylko w Norwegii obowiązuje wartość niższa, równa 135 mg/m3 . W celu zminimalizowania działania drażniącego proponuje się przyjąć wartość NDSCh równą 440 mg/m3. Zaproponowane wartości normatywów higienicznych powinny zabezpieczyć pracowników narażonych na izooktan- 1-ol przed działaniem drażniącym oraz potencjalnym działaniem szkodliwym. Ze względu na efekty działania układowego po aplikacji izooktan-1-olu na skórę królika, proponuje się oznakowanie substancji w wykazie NDS symbolem „Sk” (substancja wchłania się przez skórę), natomiast ze względu na działanie drażniące – symbolem „I” (substancja o działaniu drażniącym).
Isooctyl alcohol is a flammable, colorless liquid with a light odor. This chemical is a mixture of isomers, mainly dimethylhexan-1-ol and methylheptan-1-ol. After single or repeated inhalation exposure the main effect is local irritation. Based on the NOAEL value obtained from experiment on rats (1064 mg3) a MAC value of 220 mg/m3 was established. Because of the irritant effect of this compound a MAC-STEL value 440 mg/m3 was suggested. The “I” (irritating substance) notation and “Sk” (substance absorbed through the skin) were proposed.
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 2 (48); 131-141
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "irritation" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język