Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "interpretacja ilościowa" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Dwuwymiarowe modelowania grawimetryczne w polskich Karpatach Zachodnich
Two dimensional gravity modelling in Polish Western Carpathians
Autorzy:
Bojdys, G.
Grabowska, T.
Medoń, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/183323.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
Karpaty zewnętrzne
anomalia grawimetryczna
interpretacja ilościowa
modelowanie grawimetryczne 2D
struktura ekwiwalentna
Outer Carpathians
gravity anomalies
quantitative interpretation
2D gravity modelling
equivalent structure
Opis:
Zastosowano nową metodykę interpretacji opartą na wyznaczeniu struktury ekwiwalentnej, której oddziaływanie grawitacyjne symuluje składową regionalną obserwowanego pola anomalii. Wprowadzenie struktury ekwiwalentnej ułatwiło interpretację ilościową anomalii grawimetrycznych prowadzoną metodą modelowania 2D. Gęstościowe modele osadowego kompleksu skorupy i prekambryjskiego podłoża przedstawiono wzdłuż dwóch profili przecinających polskie Karpaty Zewnętrzne. W konstrukcji modeli wykorzystano dane geologiczne (wiercenia, mapy geologiczne, przekroje) i wyniki głębokich badań sejsmicznych oraz badań magnetotellurycznych. Obliczenie efektów grawitacyjnych pozwoliło na określenie udziału pokrywy osadowej, podłoża i kompleksu krystalicznego skorupy w tworzeniu pola anomalii. Odpowiadające modelom efekty grawitacyjne zestawione zostały z obserwowanymi anomaliami siły ciężkości. Wyniki grawimetrycznego modelowania 2D potwierdziły związek grawimetrycznego niżu karpackiego z głęboką strukturą skorupy i wskazały na podrzędną rolę osadów w kreowaniu pola anomalii siły ciężkości w polskich Karpatach Zachodnich.
New interpretation methodology has been applied based on determination of the equivalent structure, the gravity impact of which simulates the regional component of the anomaly field observed. Use of the equivalent structure has facilitated quantitative interpretation of gravity anomalies with the 2D modelling method. Density models of the sedimentary crust complex and the Precambrian substratum have been presented along two profiles intersecting the Polish Outer Carpathians. Geological data have been used for model construction (drillings, geological maps, sections) and results of deep seismic surveys and magnetotelluric surveys. Calculation of gravity effects has allowed to determine the contribution of sedimentary cover, substratum and crystalline complex of the crust in formation of the anomaly field. Gravity effects corresponding to the models have been presented with observed gravity force anomalies. Results of 2D gravity modelling have confirmed relationship of the gravity Carpathian low and the deep structure of the crust and indicated subordinate role of sediments in creating of the gravity anomaly field in the Polish Western Carpathians.
Źródło:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2008, 34, 2; 147-170
0138-0974
Pojawia się w:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interrelations between stromatoporoid morphometric features - a quantitative approach based on specimens from the Silurian of Podolia (Ukraine) and the Devonian of the Holy Cross Mountains (Poland)
Autorzy:
Łuczyński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24024718.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
Tematy:
stromatoporoids
morphometric features
quantitative analysis
palaeoenvironmental interpretation
clogging
stromatoporoidy
morfometria
analiza ilościowa
interpretacja paleośrodowiskowa
kolmatacja
Opis:
Morphometric attributes of 705 stromatoporoid specimens from a number of exposures from the Silurian of Podolia (Ukraine) and the Devonian of the Holy Cross Mountains (Poland), representing a wide array of shallow water carbonate sedimentary environments, have been analysed. Taken into account were such parameters as: general shape of the skeleton, shape of the final growth form (living surface profile), upper surface character, latilaminae arrangement, burial ratio and type of initial surface. A number of new ratios has been introduced, designed mainly to improve the mapping of the outlines of the stromatoporoids upper surfaces. All studied specimens were treated as belonging to one group, and relations between particular attributes were tested. The results were analysed in terms of potential environmental factors influencing stromatoporoid morphometric features. Most of the distinguished attributes are common in the studied group and occur in various combinations, with an important exception of parameters designed to reflect the shape of the skeleton’s upper surface, which are distinctly predominated by convex variants. This indicates that surface concavity was a highly undesired feature among stromatoporoids. Upper surface convexity is interpreted herein as a response to the hazard of clogging of the animals pores by tiny sediment particles suspended in the bottom turbid water layer. Common low burial ratios of final living surface profiles and the occurrence of specimens with a smooth upper surface but a non-enveloping latilaminae arrangement are other reflections of this phenomenon. Burial by sediments and redeposition were also important factors governing stromatoporoid development. No direct arguments indicating photosensitivity of stromatoporoids can be deduced from the presented results. The hitherto postulated allometric tendency among stromatoporoids of starting growth as laminar forms and later adopting consecutively higher profile shapes has not been confirmed here. On the contrary, a tendency for gradual elimination of very high profile forms with increasing stromatoporoid size has been observed. The final shape of a stromatoporoid skeleton was always an effect of a combination of various agents.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2020, 70, 3; 311--337
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Główne założenia i tezy szkoły monetarystycznej w ekonomii
The main assumptions and theses of the monetarist school in economics
Autorzy:
Klimiuk, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23050792.pdf
Data publikacji:
2022-03-10
Wydawca:
Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
Tematy:
doktryna makroekonomiczna
monetaryzm
keynesizm i neokeynesizm,
ilościowa teoria pieniądza
podaż i popyt na pieniądz
inflacja
podejście pieniężne do bilansu płatniczego
monetarystyczna interpretacja bezrobocia
stagflacja
mechanizm transmisji
macroeconomic doctrine
monetarism
Keynesianism and neo-Keynesianism
quantity theory of money
money supply and demand
inflation
monetary approach to the balance of payments
the monetarist interpretation of unemployment
stagflation
transmission mechanism
Opis:
Termin monetaryzm jako określenie doktryny makroekonomicznej związanej i utożsamianej jednoznacznie z Miltonem Friedmanem i Uniwersytetem w Chicago został wykreowany przez Karla Brunnera w 1968 r. Nabrał on znaczenia na gruncie teoretycznym na przełomie lat 60. i 70. XX w., a największy wpływ na politykę gospodarczą uzyskał w końcu lat 70. i na początku lat 80. Swoją popularność zawdzięczał panującej stagflacji w okresie lat 70. Tak jak wielki kryzys spowodował zachwianie wiary w rynek i liberalizm, tak stagflacja spowodowała odwrót od ekonomii keynesowskiej i odrodzenie idei klasycznych. Na gruncie teoretycznym z monetaryzmu wyrosła nowa i bardziej radykalna szkoła – nowa ekonomia klasyczna. Jednakże to monetaryzm stał się częścią głównego nurtu i punktem odniesienia dla większości dyskusji toczących się wokół kluczowych kwestii teoretycznych i roli państwa w gospodarce.Twórcą monetaryzmu był M. Friedman urodzony w 1912 r. w Nowym Jorku, jeden z najwybitniejszych i kontrowersyjnych ekonomistów XX w. Był on od samego początku swojej kariery naukowej gorącym zwolennikiem liberalizmu gospodarczego i z tych pozycji konsekwentnie i przy każdejokazji krytykował keynesizm, a także neokeynesizm. Jego zdaniem, niedoskonałości rynku wynikają z ingerencji państwa w gospodarkę kraju, a także z monopolistycznej pozycji związków zawodowych. Uważał również, że wszelkie wydatki na poprawę koniunktury, jak również ochrona socjalna najuboższych grup społecznych, są nieuzasadnione. Państwo powinno ograniczać swoją działalność do utrzymania porządku i bezpieczeństwa publicznego i stać na straży prawa, a zwłaszcza prawa prywatnej własności. Patrząc na szkołę monetarystyczną przez pryzmat jej historycznego rozwoju, widzimy wyraźnie trzy etapy. Zaczęło się od ewolucji, jaką przeszło podejście oparte na ilościowej teorii pieniądza w okresie od połowy lat 50. do połowy lat 60., poprzez analizę krzywej Philipsa wspartej oczekiwaniami, którą analiza monetarystyczna przyswoiła sobie w drugiej połowie lat 60., a kończąc na podejściu pieniężnym do bilansu płatniczego i wyznaczania kursu walutowego, które zostało włączone do analizy monetarystycznej na początku lat 70. Badacze związani ze szkołą monetarystyczną podkreślają procykliczną rolę podaży pieniądza (tj. wyprzedzający w czasie ruch pozostałych zmiennych takich, jak płace, ceny, produkcja - zarówno w ujęciu nominalnym, jak i realnym). Dlatego też bank centralny powinien zapewnić stałe tempo przyrostu podaży pieniądza (tzw. reguła k-procent), określając ją na poziomie 3-5% rocznie dla gospodarki. Propozycja takiego właśnie tempa przyrostu podaży wynikała stąd, że tyle wynosiła naturalna stopa wzrostu potencjału podażowego gospodarki. Zdaniem monetarystów gospodarka w długim okresie zbliża się do stanu pełnego wykorzystania potencjału produkcyjnego, jeśli zatem ilość pieniądza w obiegu rośnie w identycznym tempie jak produkcja, przeciętny poziom cen nie zmienia się, więc nie zachodzi inflacja.
The term monetarism as a term for the macroeconomic doctrine associated and identified explicitly with Milton Friedman and the University of Chicago was coined by Karl Brunner in 1968. It gained importance on theoretical grounds in the late 1960s and early 1970s, and achieved its greatest impact on economic policy in the late 1970s and early 1980s. It owed its popularity to the prevailing stagflation of the 1970s. Just as the Great Depression had shaken faith in the market and liberalism, stagflation caused a retreat from Keynesian economics and a rebirth of classical ideas. On theoretical grounds, a new and more radical school - the new classical economics - grew out of monetarism. However, it was monetarism that became part of the mainstream and the reference point for most of the discussions revolving around key theoretical issues and the role of the state in the economy. M. Friedman, born in 1912 in New York, one of the most prominent and controversial economists of the 20th century was the founder of monetarism. From the very beginning of his academic career, he was an ardent supporter of economic liberalism, and from these positions he consistently and on every occasion criticized Keynesianism, as well as neo-Keynesianism. In his opinion, market imperfections resulted from state interference in the country’s economy, and also from the monopolistic position of trade unions. He also believed that all expenditures for the improvement of the economy, as well as social protection of the poorest social groups, were unjustified. The state should limit its activities to the maintenance of public order and safety and uphold the law, especially the right to private property. Looking at the growth of the monetarist school through the lens of its historical development, we clearly see three stages. It began with the evolution of the quantity theory of money approach from the mid-1950s to the mid-1960s, through the expectations-supported Phillips curve analysis that monetarist analysis assimilated in the second half of the 1960s, and ended with the monetary approach to balance of payments and exchange rate determination that was incorporated into monetarist analysis in the early 1970s. Researchers associated with the monetarist school emphasize the pro-cyclical role of the money supply (i.e. the ahead of time movement of other variables such as wages, prices, production - both in nominal and real terms).Therefore, the central bank should ensure a constant rate of increase in the money supply (the so-called k-percentage rule) setting it at the level of 3-5% per year for the economy. The proposal of such a growth rate of supply resulted from the fact that this was the natural growth rate of the supply potential of the economy. According to monetarists, in the long run the economy approaches the state of full exploitation of production potential, so if the amount of money in circulation grows at the same rate as production, the average price level does not change, so there is no inflation.
Źródło:
Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego; 2021, 13; 143-184
0860-5637
2657-7704
Pojawia się w:
Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies