Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "interpretacja źródeł" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Heraklit w interpretacji Elzenberga. Cz. I: Jakich błędów autor Kłopotu z istnieniem uniknąłby z łatwością, gdyby tylko nad antologię Dielsa przedkładał źródła i bardziej ufał im i sobie?
Heraclitus in Elzenberg’s Interpretation. Part I: What Mistakes Could the Author of The Trouble with Existence Have Easily Avoided, if only He Had Valued the Sources more than Diels’ Collection and Trusted Them and Himself more?
Autorzy:
Wrotkowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798774.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
filozofia starożytna; presokratycy; przekład; interpretacja źródeł; Heraklit; Diels; Elzenberg
ancient philosophy; presocratics; translation; interpretation of sources; Heraclitus; Diels; Elzenberg
Opis:
Artykuł zawiera filologiczno-filozoficzną weryfikację „szkicu przekładu” fragmentów księgi Heraklita z Efezu, jakiego przed rokiem 1921 dokonał Henryk Elzenberg. Własnej próby tłumaczenia maksym Efezyjczyka nie oparł Elzenberg na ich źródłach, lecz na trzeciej edycji zbioru Die Fragmente der Vorsokratiker (19123) Hermanna Dielsa, który wyimki z oryginalnych passusów redagował czterokrotnie i rozmaicie przekładał. By jak najlepiej ocenić i zweryfikować Elzenbergowy „szkic przekładu”, autor przytoczył – kolejno – (1) źródła greckie, (2) własne ich tłumaczenia, (3) teksty greckie analizowanych „fragmentów” Efezyjczyka w redakcji Dielsa, (4) ich niemieckie przekłady autorstwa Dielsa i – na tle ich wszystkich (5) translatorskie próby Elzenberga. Zastosowana metodologia ułatwiła sformułowanie wniosku, że wierny był wprawdzie młody Elzenberg własnej zasadzie, by niczego – przekładów niemieckiego filologa nie pomijając – nie czytać „potulnie”, na niwie jednak stricte filologicznej bezwiednie padł ofiarą „bezradności” Dielsa, gdyż w jego „szkicu przekładu” aforyzmów Heraklita nic doprawdy nie świadczy o tym, aby (1) odkrył – albo przynajmniej przeczuwał – jakąkolwiek między nimi „współzależność” (Zusammenhang), i by (2) na jej podstawie sformułował jakiekolwiek własne wnioski filozoficzne, odzwierciedlające myśl Efezyjczyka. Najlepiej tego dowiodło porównanie fragmentu B67 z maksymą B53 na tle ich źródeł oraz ich przekładów.
The article contains a philological and philosophical verification of a „sketch of a translation” of the fragments of the book of Heraclitus of Ephesus, which Henryk Elzenberg made before the year 1921. Elzenberg did not base his own attempt to translate maxims of the Ephesian sage on their sources, but on the third edition of the collection Die Fragmente der Vorsokratiker (19123) compiled by Hermann Diels, who had four times edited and variously translated excerpts from the original passages. In order to best evaluate and verify Elzenberg’s „sketch of a translation”, the author has quoted – in succession – (1) the Greek sources, (2) his own translations of them, (3) Diels’ versions of the Greek texts of the Ephesian’s fragments analyzed here, (4) Diels’ German translations of them and – against all of these – (5) Elzenberg’s attempts at translation. The methodology used in the article has facilitated the formulation of a conclusion that although the young Elzenberg was faithful to his own principle of reading nothing whatsoever „meekly” – without overlooking the translations of the German philologist – nevertheless, on strictly philological grounds, he unwittingly fell victim to Diels’ „helplessness”, because in fact nothing in his „sketch of a translation” of Heraclitus’ aphorisms provides evidence that (1) he discovered – or at least presaged – any „connection” (Zusammenhang) between them, or that (2) he formulated on the basis thereof any philosophical conclusions, reflecting the Ephesian’s thought. The best proof of this emerges from a comparison of fragment B67 with maxim B53 based on the sources and the translations.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 3; 125-148
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Statute Traditionally Known as the Last Will and Testament, or the Succession Agreement
Autorzy:
Cetwiński, Marek
Matuszewski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618821.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
testament of Bolesław III the Wrymouth
succession contract
the Piast dynasty
feudal fragmentation in Poland
interpretacja źródeł historycznych
kroniki średniowieczne
państwo patrymonialne
piastowski absolutyzm
pojawienie się testamentu w Polsce
Polska dzielnicowa
rozdrobnienie feudalne
testament Bolesława Krzywoustego
umowa sukcesyjna
zasady następstwa
Opis:
The authors consider the consequences of the lack of precision in terminology in the statements made by historians. The subject of the analysis is the testament of Bolesław III the Wrymouth, also known as a statute, regulation, or a succession contract. Such an act is widely regarded as a source of feudal fragmentation that continued in Poland for two centuries, and its interpretation affects our approach to the patrimonial conception of the state under the Piast dynasty.
Autorzy zastanawiają się nad konsekwencjami braku precyzji terminologicznej w wypowiedziach historyków. Przedmiotem analizy jest testament Bolesława Krzywoustego, zwany także statutem, rozporządzeniem lub umową sukcesyjną. Akt ten jest powszechnie traktowany jako źródło trwającego dwa stulecia rozbicia dzielnicowego w Polsce, a jego interpretacja jest związana ze stosunkiem do patrymonialnej koncepcji państwa piastowskiego.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Archiwa i archiwiści łącznikiem teraźniejszości z przeszłością i przyszłością
Archives and archivists as a link between the present, the past and the future
Autorzy:
Stępniak, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146940.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
archiwa
archiwiści
funkcje archiwów
wiarygodność źródeł
interpretacja źródeł
polityczne wykorzystywanie archiwaliów
prawo konstytucyjne w Polsce a archiwa
etos zawodu archiwisty
UNESCO a archiwa
archives
archivists
functions of archives
reliability of sources
interpretation of sources
political use of archives
constitutional law in Poland vs. archives
ethos of the archival profession
UNESCO vs. archives
Opis:
Since the dawn of history, archival activities have been associated with the level of cultural and civilizational development of the societies concerned and their cultural characteristics. These were established along with the development of state institutions. For centuries they owed their existence to the types of media in which they were created, and favorable circumstances. By documenting the past, they became one of the most important components of the primary source base, underpinning professional historical research. However, they often, if not usually, attracted the attention of political agents interested in interpreting the past to suit their own ends. The duty of archives and archivists, however, is to strive to build an objective picture of the past, just as it is in day-to-day operations to manage the documentation produced on an ongoing basis in such a way that it reflects the totality of political, social, cultural problems and the activities of all authorities, political institutions and subjects of economic and social life. It is on this basis that the primary source base for future historical research is created. In this way, and this is the basic thesis of the article, archives and archivists become a link between the present and both the past and the future, whose research requirements and cultural needs they are obliged to satisfy in their record-keeping policies. For these activities to be fully possible, archivists as a professional group must demonstrate a high degree of professionalism and strive to meet the ethical requirements adopted by the international community.
Działalność archiwalna od zarania dziejów związana była z poziomem rozwoju cywilizacyjnego danych społeczeństw oraz ich cech kulturowych. Archiwa tworzono wraz z rozwojem instytucji państwa. Możliwość swego trwania przez wieki zawdzięczały rodzajom nośników, na których powstawały oraz sprzyjającym okolicznościom. Dokumentując przeszłość, stawały się jednym z najważniejszych elementów bazy źródłowej, leżącym u podstaw profesjonalnych badań historycznych. Często jednak, o ile nie zazwyczaj, skupiały na sobie uwagę czynników politycznych zainteresowanych interpretacją przeszłości odpowiadającą ich celom. Powinnością archiwów i archiwistów jest jednak dążenie do budowania obiektywnego obrazu przeszłości, podobnie jak w bieżącej działalności takie zarządzanie wytwarzaną na bieżąco dokumentacją, by odzwierciedlała całokształt problemów politycznych, społecznych, kulturalnych oraz działalność wszystkich organów władz, instytucji politycznych i podmiotów życia gospodarczego i społecznego. Na tej drodze właśnie powstaje baza źródłowa przyszłych badań historycznych. W ten sposób, i to jest tezą podstawową artykułu, archiwiści (i archiwa) stają się łącznikiem teraźniejszości z przeszłością oraz przyszłością, której wymogi badawcze i potrzeby kulturowe zobowiązani są zaspokajać w prowadzonej przez siebie polityce gromadzenia zbiorów. By te działania w pełni były możliwe, archiwiści – jako grupa zawodowa – wykazywać się muszą wysokim profesjonalizmem oraz starać się sprostać przyjętym przez społeczność międzynarodową wymogom etycznym.
Źródło:
Przegląd Zachodniopomorski; 2022, 37; 13-32
0552-4245
2353-3021
Pojawia się w:
Przegląd Zachodniopomorski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
One Source of Revelation and Two Currents of the Revelation Transmission and Cognition: the Apological Dimension of Joseph Ratzinger’s Theology
Jedno źródło Objawienia a dwa nurty przekazu i poznania Objawienia. Apologijny wymiar teologii Josepha Ratzingera
Autorzy:
Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1916511.pdf
Data publikacji:
2020-12-04
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Revelation versus Scripture and Tradition
Joseph Ratzinger’s interpretation of Dei verbum
the theory of “two sources” (duplex fons)
criticism of sola
Scriptura
material sufficiency of Scripture
theology of Revelation
Catholic apology
fundamental theology
Catholic-Protestant polemics
ordo essendi and ordo cognoscendi
Objawienie a Pismo i Tradycja
Josepha Ratzingera interpretacja
Dei verbum
teoria „dwóch źródeł” (duplex fons)
krytyka sola Scriptura
teologia Objawienia
apologia katolicka
polemiki katolicko-protestanckie
ordo essendi a ordo cognoscendi
teologia fundamentalna
materialna wystarczalność Pisma Świętego
Opis:
The adoption of the personalistic model of Revelation and the rejection of the theory of “two sources” of Revelation at Vatican Council II has not been fully adopted yet. Fundamental theologians have assimilated the content of the Dogmatic Constitution on Revelation, but Catholic apologists refer rather to the misinterpretation of the Council of Trent. They keep reconciling Scripture and Tradition without explicitly referring to the living reality of Revelation as unus fons from which the two currents of Revelation flow. The article refers to the legacy of Joseph Ratzinger, whose theology has significantly influenced Dei verbum. The statements of the Bavarian theologian are a kind of an interpretative key to the descriptions contained in the documents Vaticanum Secundum and Tridentinum of the relationship between Revelation on the one hand and Scripture and Tradition on the other. Only an in-depth “theology of Revelation” enables the search for answers to the relationship of the sources for the message and the knowledge of Revelation. The first paragraph criticises the theory of duplex fons, the second assesses the possibility of adopting the Catholic variant of the principle of sola Scriptura, and the next points out the need to take into account the difference between ordo essendi and ordo cognoscendi. The conclusion presents meta-questions important to the Catholic apologist. It transpires that it is precisely the ecumenical orientation of Ratzinger’s theology that opens it up to the apology of the Catholic position because it allows us to see the real division between the views of Christians. Protestant-Catholic polemics often stems from the entanglement of modern categories, which must be transcended by reference to the history of theology seen in a longer perspective. It is worthwhile for fundamental theologians and apologists to realise that systematic theology itself has an apological dimension.
Przyjęcie personalistycznego modelu Objawienia oraz odrzucenie teorii „dwóch źródeł” Objawienia dokonane na Soborze Watykańskim II wciąż domagają się recepcji. Teologowie fundamentalni przyswoili sobie treści Konstytucji dogmatycznej o Objawieniu Bożym, ale apologeci katoliccy odwołują się raczej do źle zinterpretowanego Soboru Trydenckiego. Wciąż próbują uzgadniać Pismo i Tradycję bez wyraźnego odwołania się do żywej rzeczywistości Objawienia jako unus fons, z którego wypływają dwa nurty przekazu Objawienia. W artykule odwołano się do spuścizny Josepha Ratzingera, którego teologia znacząco wpłynęła na Dei verbum. Wypowiedzi bawarskiego teologa stanowią swego rodzaju klucz interpretacyjny do zaprezentowanego w dokumentach Vaticanum Secundum oraz Tridentinum opisu związków między Objawieniem zjednej strony a Pismem i Tradycją z drugiej. Dopiero pogłębiona „teologia Objawienia” pozwala na poszukiwanie odpowiedzi na temat związku źródeł przekazu i poznania Objawienia. W paragrafie pierwszym przedstawiono krytykę teorii duplex fons, w drugim dokonano oceny możliwości przyjęcia katolickiej odmiany zasady sola Scriptura, a w kolejnym wskazano na konieczność wzięcia pod uwagę różnicy między ordo essendi a ordo cognoscendi. W zakończeniu zostały wyprowadzone metawnioski ważne dla katolickiego apologety. Okazuje się, że właśnie ekumeniczne zorientowanie Ratzingerowskiej teologii otwiera ją na apologię katolickiego stanowiska, pozwala bowiem dotrzeć do rzeczywistych podziałów między poglądami chrześcijan. Polemiki protestancko-katolickie wynikają często z uwikłania w nowożytne kategorie, które trzeba przekroczyć przez odwołanie do historii teologii widzianej w dłuższej perspektywie. Warto, żeby teologowie fundamentalni i apologeci zdawali sobie też sprawę z tego, że teologia systematyczna sama w sobie posiada wymiar apologijny.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 2; 63-93
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies