Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "interleukina-1" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Roznorodne aspekty aktywnosci biologicznej IL-1. 1. Rola IL-1 w inwazjach pasozytniczych
Various aspects of IL-1 biological activity. 1. The role of IL-1 in parasitic infections
Autorzy:
Gatkowska, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/839811.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
inwazja pasozytnicza
interleukina 1
aktywnosc biologiczna
cytokiny
Źródło:
Annals of Parasitology; 2009, 55, 2; 109-114
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różnorodne aspekty aktywności biologicznej IL-1. 1. Rola IL-1 w inwazjach pasożytniczych
Various aspects of IL-1 biological activity. 1. The role of IL-1 in parasitic infections
Autorzy:
Gatkowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143526.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
inwazja pasozytnicza
interleukina 1
aktywnosc biologiczna
cytokiny
Opis:
Interleukin–1 is one of the most potent proinflammatory cytokines involved in many physiologically important processes both beneficial and pathological. It appears in two different forms: IL-1 and IL-1b synthesized mainly by macrophages and monocytes. IL-1 remains inside the cells and is released during acute inflammatory diseases accompanied by cell lysis. IL-1b becomes biologically active after specific cleavage and is secreted to fulfill its multitude functions. This cytokine is involved in multiple gene up-regulation, higher expression of many cytokine receptors or induction of nitric oxide synthesis. Interleukin-1 is responsible for symptoms like fever or appetite loss during inflammatory diseases. It is capable of lymphocytes, macrophages or NK cells activation. This cytokine has a chemoattractant activity toward neutrophiles and monocytes and takes part in Th2 response development. Apart from other functions and activities, IL-1 is associated with many invasive illnesses such as parasitic infections. This cytokine influences the outcome of numerous parasitoses since it can limit parasite spread and survival within infected host by cooperation with other components of the immunological system and by the induction of anti-parasitic compounds. However, the proinflammatory activity of IL-1 may prove harmful in certain cases and may be responsible for parasite infection development.
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 2009, 55, 2; 109-114
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różnorodne aspekty aktywności biologicznej IL-1. 2. IL-1beta w stanach chorobowych a OUN
Various aspects of IL-1 biological activity. 2. IL-1beta in diseases and the Central Nervous System
Autorzy:
Wieczorek, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143527.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
uklad nerwowy osrodkowy
uklad odpornosciowy
uklad hormonalny
osrodkowy uklad nerwowy zob.uklad nerwowy osrodkowy
zachowania chorobowe
przekazywanie sygnalow
choroby zakazne
czasteczki sygnalowe
aktywnosc biologiczna
interleukina 1beta
zmiany fizjologiczne
cytokiny
Opis:
Precise understanding of the mechanisms of reciprocal relations between the nervous and the immune systems, has been the subject of numerous studies for the recent two decades. These mechanisms are significant, particularly at the stage of early response to bacterial, parasite, or viral infections. They are also essential from the medical point of view, as they may help in the development of the new methods of treatment of infectious diseases, and also may provide better methods to neutralize possible side effects of the therapy. As it is commonly understood, both forms of IL-1 ( and b), play an important role as a signaling molecules in these mechanisms. Regardless of the route of administration, they cause to the activation of the brain neurotransmitters, and the hypothalamo-pituitary-adrenal-axis (HPA). The HPA response induced by activity of the immune system is a normal, physiological phenomenon with essential meaning. It gives the negative feedback where glucocorticoids, released from the adrenal cortex, inhibit activity of the immune system, and by this reduce the probability of the over-stimulation of this system and its selfaggression. Therefore, precise recognition of the mechanism which is the indicator of influence of cytokines on the brain and also leads to initiate that response has a significant scientific and practical meaning. Also, the two mechanisms are probably the most important, and under appropriate conditions could complement each other. These are enzymatic and neural ways by which immune system influences the brain. The former predicts, that Il-1 influences the tissue, stimulating them to the synthesis, via the cyclooxygenases (COX) activation, and release molecules such as prostaglandines (especially PGE2), which have the ability to penetrate the brain barrier. The latter assumes that IL-1, directly or indirectly, can influence the peripheral nerves (the most important is probably the vagus nerve), which afferent sensory endings subsequently send signals to the brain. The results of many experiments (including the authors’ own) indicate that both mentioned above ways take part in the mechanism of the communication between the immune and the nervous systems. These point out that signaling via the vagus nerve and via COX may contribute to the effects of IL-1 administration on animals behavior, and the activation of HPA axis and brain neurochemistry. However, the vagal pathway and the COX-system appear to substitute each other during infections or pathogens invasion. The experimantal data also suggest that these two mechanisms by which IL-1 can affect the brain are probably the most important ones, by which the immune system influences the nervous system.
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 2009, 55, 2; 115-124
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Roznorodne aspekty aktywnosci biologicznej IL-1. 2. IL-1beta w stanach chorobowych a OUN
Various aspects of IL-1 biological activity. 2. IL-1beta in diseases and the Central Nervous System
Autorzy:
Wieczorek, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/839155.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
uklad nerwowy osrodkowy
uklad odpornosciowy
uklad hormonalny
osrodkowy uklad nerwowy zob.uklad nerwowy osrodkowy
zachowania chorobowe
przekazywanie sygnalow
choroby zakazne
czasteczki sygnalowe
aktywnosc biologiczna
interleukina 1beta
zmiany fizjologiczne
cytokiny
Źródło:
Annals of Parasitology; 2009, 55, 2; 115-124
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Effect of Subacute Poisoning with Deltamethrin on the Levels of Interleukin 1ß and Tumour Necrosis Factor Α in the Livers and Kidneys of Mice
Wpływ podostrego zatrucia deltametryną na poziom interleukiny 1ß i czynnika α martwicy nowotworu w wątrobie i nerkach myszy
Autorzy:
Nieradko-Iwanicka, Barbara
Borzęcki, Grzegorz
Orłowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32696032.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
deltamethrin
interleukin 1ß
tumour necrosis factor α
deltametryna
interleukina 1ß
czynnik martwicy nowotworu α
Opis:
Deltamethrin is a type II pyrethroid. Deltamethrin’s action is characterised by nephrotoxicity, hepatotoxicity and immunotoxicity. The aim of the study was to evaluate the effect of poisoning with deltamethrin on the levels of interleukin1ß and TNFα in the livers and kidneys of mice. A total of 24 female mice were divided into 3 groups of 8: - controls, - receiving deltamethrin i.p. at the dose of 41.5 mg/kg for 28 days - receiving deltamethrin i.p. at the dose of 8.3 mg/kg for 28 days. On day 29 the animals were euthanised, livers and kidneys were obtained, homogenised and centrifuged. The supernatant was used for measuring IL-1ß and TNFα concentration with ELISA tests. The results were analysed with Statsoft Statistica. The interleukin 1ß concentrations were significantly higher in the kidneys (18.30±16.85) of mice exposed to the higher dose of deltamethrin than in the controls (8.15±4.66) (p<0.05). In the livers of mice receiving 41.5mg/kg deltamethrin it was 203±71.63 vs 46.77±34.79 (p<0.05). In the livers of animals receiving the lower dose it was higher than in the control group (96.51±24.73) (p<0.05). The TNF α was elevated in the kidneys of mice exposed to the higher dose of deltamethrin (6.56±3.26 vs 2.89±1.57)(p<0.05). Conclusion: Deltamethrin produces a significant increase of interleukin 1ß in the livers and kidneys of mice and so the cytokine seems to be a good marker of hepatotoxicity and nephrotoxicity in the course of subacute poisoning.
Deltametryna jest pyretroidem typu II. Działanie deltametryny charakteryzuje się nefrotoksycznością, hepatotoksycznością i immunotoksycznością. Celem pracy była ocena wpływu zatrucia deltametryną na poziom interleukiny1ß i TNFα w wątrobie i nerkach myszy. W badaniach 24 samice myszy podzielono na 3 grupy po 8: - kontrole, - otrzymywanie deltametryny i.p. w dawce 41,5 mg/kg przez 28 dni - deltametryna i.p. w dawce 8,3 mg/kg przez 28 dni. W 29 dniu zwierzęta zostały uśmiercone, pobrano wątroby i nerki, które następnie homogenizowano i odwirowano. Supernatant wykorzystano do pomiaru stężenia IL-1ß i TNFα za pomocą testów ELISA. Wyniki analizowano za pomocą Statsoft Statistica. Stężenia interleukiny 1ß były znacząco wyższe w nerkach (18,30±16,85) myszy narażonych na wyższą dawkę deltametryny niż u kontroli (8,15±4,66) (p<0,05). W wątrobach myszy otrzymujących 41,5 mg/kg deltamtehryny było to 203±71,63 vs 46,77±34,79 (p<0,05). W wątrobach zwierząt otrzymujących niższą dawkę była ona wyższa niż w grupie kontrolnej (96,51±24,73) (p<0,05). TNFα był podwyższony w nerkach myszy eksponowanych na wyższą dawkę deltametryny (6,56±3,26 vs 2,89±1,57) (p<0,05). Wniosek: Deltametryna powoduje znaczny wzrost interleukiny 1ß w wątrobie i nerkach myszy, dlatego cytokina wydaje się być dobrym markerem hepatotoksyczności i nefrotoksyczności w przebiegu zatrucia podostrego.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2021, 1(74); 61-66
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of interleukin-1 family of cytokines in nociceptive transmission
Rola cytokin z rodziny interleukiny-1 w transmisji nocyceptywnej
Autorzy:
Piłat, Dominika
Mika, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/766831.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Międzynarodowe Towarzystwo Badań nad Bólem
Tematy:
IL-1
Interleukin-1
Nociception
Nocycepcja
antiinterleukin-1 therapy
interleukina-1
terapia skierowana przeciwko cytokinom z rodziny IL-1
Opis:
IL-1 family of cytokines, is a group of several proteins which are involved in regulation of immune response. It has been shown that members of that family , especially: IL-1α, IL -1β, IL-18 and IL-33 act as mediators in nociceptive transmission and play a crucial role in pathogenesis of multiple diseases. The discovery of IL-1Ra, naturally occurring antagonist of I L-1 receptor (IL-1RI i IL-1RII) and IL-18 binding protein has led to many studies involving use of recombinant receptor antagonist in pain therapy or in treatment of such a diseases as: rheumatoid arthritis, multiple sclerosis, skin diseases or diabetes.
Rodzina Interleukiny-1 to rodzina kilkunastu, należących do cytokin, cząsteczek białkowych zaangażowanych głównie w regulację odpowiedzi odpornościowej. Udokumentowano, że członkowie tej rodziny, w szczególności: IL-1α i -1β, IL-18 oraz IL-33 pełnią istotne funkcje w mediowaniu transmisjii nocyceptywnej oraz w patogenezie wielu chorób. Odkrycie naturalnie występującego antagonisty (IL-1 Ra) receptorów z rodziny IL-1 (IL-1RI i IL-1RII) oraz białka wiążącego IL-18, doprowadziło do rozpoczęcia szeregu badań nad zastosowaniem zrekombinowanych antagonistów w leczeniu bólu czy zapobieganiu postępu choroby w takich schorzeniach jak, m.in.: reumatoidalne zapalenie stawów, stwardnienie rozsiane, choroby skóry czy cukrzyca.
Źródło:
Ból; 2014, 15, 4; 39-47
1640-324X
Pojawia się w:
Ból
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies