Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "intencja autorska" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Czy można zapomnieć o poetyce? W badaniach nad literaturą dawną
    Can Poetics be Forgotten? Towards the Studies of Classic Literature
    Autorzy:
    Koehler, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27311218.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    poetics
    historical poetics
    interpretation
    context
    poetyka
    poetyka historyczna
    interpretacja
    intencja autorska
    strategia lekturowa
    kontekst
    Opis:
    W artykule autor rozważa zagadnienie aktu lektury i rozumienia tekstów dawnych. Wskazuje na nieodpowiednie (jego zdaniem zagrażające integralności i intencjonalności dawnego komunikatu) strategie lekturowe dawnej literatury czynione metodami czy stylistykami podpowiadanymi przez współczesne metodologie. Przedstawia niewystarczalność takiego podejścia, odwołując się do myśli Alsdaira MacIntyra, wskazującego na istotę myślenia historycznego w dziedzinie historii idei czy Quentina Skinnera, który podpowiada zadanie ukontekstowienia wypowiedzi poprzez analizę intencji i motywacji, uruchamiających dzieło. Autor, powołując się na badaczy, wskazuje na znaczenie poetyki jako jednego z narzędzi służących do zrozumienia intencjonalności aktów mowy i wypowiedzi epok dawnych. Podaje przykłady zastosowania czy użycia poetyki historycznej w procesie zrozumienia tekstów staropolskich.
    The author of the article discusses the very act of reading and understanding of the classic texts. He points to the inaccurate (and, in his opinion, threatening the integrity and intentionality of messages) strategies of reading the old literature based on methods proposed by the modern methodologies. The author postulates insufficiency of such an approach, referring to the words of Alsdair MacIntyre, who emphasised the historical thought in the field of the history of ideas, and to the words of Quentin Skinner, who suggested contextualising the message by analysing the intentions and motivations behind the literary work. By referring to the researchers, the author promotes poetics as one of the tools which serve to understand the intentionality of speech acts and messages of the former ages. At the same time, the author provides examples showing the application of historical poetics in the process of comprehending old Polish texts.
    Źródło:
    Tematy i Konteksty; 2013, 8, 3; 107-118
    2299-8365
    Pojawia się w:
    Tematy i Konteksty
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Parataktische Poetik. Zur Inkongruenz Von Autorund Werkintention in Kurt Schwitters’ Literarischem Oeuvre
    Paratactic Poetics. On The Incongruency of Author and Work Intention in Kurt Schwitters’ Literary Oeuvre
    Parataktyczna poetyka. O inkongruencji autora i intencji utworu w twórczosci Kurta Schwittersa
    Autorzy:
    van den Berg, Hubert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1185273.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Historical Avant-Garde
    Art and Literature
    Aesthetics and Poetics
    Manifestoes
    Author Intention
    Work Intention
    Word and Image
    Formalism
    historyczna awangarda
    sztuka i liteatura
    estetyka i poetyka
    manifesty
    autorska intencja
    intencja dzieła
    słowo i obraz
    formalizm
    Opis:
    Wiele utworów z awangardowej spuścizny Kurta Schwittersa ma charakter enigmatyczny. Nie tylko jego abstrakcyjne prace wizualne, ale także poezja, opiera się prostej, jednoznacznej interpretacji, nie zawiera prostego przekazu ani wyraźnych sygnałów intencji Schwittersa. W tym kontekście utwory Schwittersa nie są odosobnionym przypadkiem, ale raczej typowym przykładem sztuki i literatury historycznej awangardy, do której należał Schwitters. Podobnie jak w przypadku ogólnych studiów nad awangardą, jego utwory literackie odnoszą się do manifestów i pism programowych, które zawęziły sens jego dzieł sztuki, obrazów, rzeźb, poezji i innych tekstów, jako źródła wskazówek intencji Schwittersa i znaczenia, jakie przypisywał swoim pracom. Ale do jakiego stopnia owe pisma programowe są godne zaufania albo – by ująć rzecz precyzyjniej – do jakiego stopnia owe cele estetyczne, procedury artystyczne i poetyka wyłożona w tych tekstach odnoszą się do artystycznej i literackiej praktyki, którą obserwujemy w pracach Schwittersa? Skupiając się na poetyckiej spuściźnie Schwittersa i jego poetyce sformułowanej w manifestach i innych tekstach z dziedziny poetyki, dostrzegamy wyraźnie, że uwagi Schwittersa o poezji były integralną częścią jego refleksji estetycznej o sztuce wizualnej i jego poetyce sformułowanej w pismach programowych, bardziej niż pochodną jego refleksji nad pracami artystycznymi. To nierzadka cecha poetyki awangardowej, która często odwzorowywała i próbowała skopiować cele artystyczne sformułowane w kontekście sztuki wizualnej (można argumentować, że Schwitters był w pierwszej linii artystą wizualnym). Nawet pomiędzy programowymi tekstami Schwittersa zogniskowanymi wyraźnie na poetyce, a jego poezją i prozą pozornie wyjaśnianą w tych tekstach, istnieje oczywista różnica pomiędzy teorią a praktyką. Porównanie z refleksją tzw. „rosyjskich formalistów” pokazuje, że te rozważania o poezji są w dużym stopniu zbieżne z podejściem Schwittersa, jednak o wiele bardziej subtelne i precyzyjne w definiowaniu poetyckich zasad, które charakteryzują spuściznę Schwittersa – być może nie jest to przypadkowe. Oprócz bliskości formalistów i awangardy, Schwitters, podobnie jak formaliści, inspirował się niemieckim historykiem i teoretykiem literatury, Oskarem Walzelem. Schwitters uczęszczał na jego zajęcia podczas studiów na akademii sztuk w Dreźnie, formaliści czytali Walzela i tłumaczyli jego prace. To może wyjaśniać rzucającą się w oczy zbieżność pomiędzy Schwittersem a formalistami, na przykład w naciskaniu na „materialność” słowa, ale także w próbach połączenia refleksji nad słowem i nad obrazem, które były głównym przedmiotem rozważań Walzela. Walzel jako trait d’union pomiędzy Schwittersem a formalistami, może być także zachętą do czytania poezji Schwittersa jako poezji z osobliwościami, które u formalistów stosowane były o wiele bardziej precyzyjnie niż jako ćwiczenie w czytaniu ahistorycznym, ale, jak pokazuje Walzel, nie tylko jako obopólne źródło inspiracji, wbrew rozbieżnościom, symultanicznie dzieląc horyzont teoretyczny awangardowych prób sztuki i literatury z Zachodu i ze Wschodu w teorii i praktyce.
    Many works in the oeuvre of the avantgarde artist Kurt Schwitters have an enigmatic character. Not only his abstract visual art but also his poetry resists simple unambigious interpretation. They do not contain clear messages or unequivocal indications of Schwitters’ intentions. Here, Schwitters’ work is not a singular case, but rather a typical example of the art and literature of the historical avant-garde, to which Schwitters belonged. As in studies on the avant-garde in general, literature on Schwitters and his artistic and literary work tends to resort to his manifestoes and programmatic writing, which sided his works of art, collages, paintings, sculptures, poetry and other literary texts in a more narrow sense, as a source for clues on Schwitters’ intentions and the meaning he attributed to his work. But to what extent is this programmatic writing reliable, or to be more precise: to what extent do the aesthetic principles, artistic procedures and the poetics outlined in these texts correspond with the artistic and literary practice as it can be observed in Schwitters’ work? Focusing on Schwitters’ poetic oeuvre and his poetics formulated in manifestoes and other poetical texts, it is evident that Schwitters’ remarks on poetry were an integrated part of his aesthetic reflections on the visual arts and his explicit poetics in his programmatic writing rather a derivative of reflections on his artistic production – a not uncommon feature in avant-garde poetics, which frequently reflected and tried to translate aesthetic principles coined in the context of the visual arts to (and one might argue: Schwitters was in first instance a visual artist). Even between Schwitters’ programmatic texts strictly concentrating on poetics and his poetry and proseapparently explained in these texts, an obvious discrepancy between theory and practice. A comparison with the reflections of the so-called ‚Russian formalists’ shows that their considerations on poetry are to a large extent congenial to Schwitters’ approach, yet far more subtle and accurate in defining the poetic principles, which characterize Schwitters’ literary oeuvre – probably not accidental. Apart from the proximity of formalists to the avant-garde, both Schwitters and the formalists were inspired by the German literary historian and theoretician Oskar Walzel. Schwitters attended his classes during his study at the art academy in Dresden, the formalists read Walzel and translated his works. This may explain the striking congeniality between Schwitters and the formalists e.g. in their insistence on the ‚materiality’ of the word, but also in their attempts to combine reflections on word and image, which were a major subject in Walzel’s writing. Walzel as a trait d’union between Schwitters and the formalists may also be taken as incentive for a reading of Schwitters’ poetry as poetry with pecularities of its own, which were addressed by the formalists in a far more precise way – not just as an ahistorical reading exercise, but as Walzel as mutual source of inspiration shows, against a divergent, yet simultaneously shared theoretical horizon of avant-garde approaches of art and literature from West and East in practice and in theory. 
    Źródło:
    Porównania; 2013, 12; 235-263
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies