Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "insurgent army" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 18
Tytuł:
Dywizja SS „Galizien” („Hałyczyna”)
Autorzy:
Motyka, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477493.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
SS Galizien
Schutzstaffel
Ukraine
OUN-UPA
Organization of Ukrainian Nationalists Ukrainian Insurgent Army
Volhynia
Volhynian massacres
Eastern Galicia
genocide
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2002, 1; 109-119
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów w okresie II wojny światowej
Organization of Ukrainian Nationalists during the Second World War
Autorzy:
Ziętek, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953893.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów
OUN
OUN-B
OUN-M
banderowcy
melnykowcy
Ukraińska Powstańcza Armia
ukraiński ruch nacjonalistyczny
II wojna światowa
Ukraina
Organization of Ukrainian Nationalists
Ukrainian nationalists supporting Bandera
Ukrainian nationalists supporting Melnyk
Ukrainian Insurgent Army
Ukrainian nationalist movement
World War II
Ukraine
Opis:
The outbreak of World War II found the Organization of Ukrainian Nationalists (OUN) divided into two fractions: the supporters of Stepan Bandera and those of Andrij Melnyk. The conflict was based on differences on the strategy of struggle for independence as well as on the generation conflict. Bandera, representing young national activists, was of the opinion that OUN's actions in the lands occupied by the Soviets should be intensified, and its politics should be independent of any outer factors. Melnyk, in turn, who managed the OUN's Prowid, (Leadership) was supported by Ukrainian emigration circles – by veterans of World War I and of struggle for independence of the years 1917-1921. He represented the conservative wing, opting for a closer collaboration with the Third Reich, in whose politics he saw the factor that could change the Versailles order. In the years 1940-1941 the final split happened in the OUN. Two organizations emerged, which started fighting each other: OUN-M [supporters of Melnyk] and OUN-B [supporters of Bandera]. Despite the differences concerning the strategy, both the fractions collaborated to a varying degree with the Germans, getting their support for their own initiatives on the self-government, cultural, economic and military planes. Both Bandera's and Melnyk's groups treated the German aggression on the USSR as a breakthrough in their attempts to regain independence. However, too much activity, as well as too much autonomy in them, especially on the side of Bandera's camp, that exceeded the limits set by the German leaders, led to a change in German policy towards the Ukrainian nationalists and to use of repressions against them. This, in turn, made the two fractions pass to the underground, which starting from 1942 assumed the form of resistance movement. The greatest achievement of the nationalist resistance movement was forming the Ukrainian Insurgent Army (UPA) that ultimately was controlled by OUN-B. UPA started to fight at the same time the German occupational troops, the Soviet guerillas and the Polish underground forces striving after independence. OUN-B and UPA are also responsible for mass murders they committed on Polish inhabitants of Volhynia and Eastern Galicia. Starting with 1943 the nationalist movement represented by OUN-B and OUN-M started slowly to depart from extreme nationalism and the fascist principle of leadership, accepting the rules of pluralism and democracy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 2; 81-106
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Genocide in Volhynia and Eastern Galicia 1943–1944
Autorzy:
Naleźniak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668503.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Genocide
Volhynia and Eastern Galicia
Ukrainian Nationalists
the Ukrainian Insurgent Army
Opis:
Ukrainian nationalists tried to de-polonize the South-Eastern Borderlands by means of mass genocide and they achieved this goal to a great extent. That, however, puts them on a par with the criminal regimes of Joseph Stalin and Adolf Hitler. The author of this article describes the genocide of Polish inhabitants in Volhynia and Eastern Galicia committed by the Organisation of Ukrainian Nationalists (Orhanizatsiya Ukrayins’kykh Natsionalistiv, OUN) and the Ukrainian Insurgent Army (Ukrainska Povstanska Armiya, UPA) between 1943 and 1944. These events in European history are not well-known.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2013, 3, 2
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Płock i ziemia płocka przed wybuchem powstania styczniowego 1861-1862
Autorzy:
Chudzyński, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/466532.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Płockie
Tematy:
rok 1861
żałoba narodowa
manifestacje narodowo-religijne
patrole wojska
„sądny dzień”
organizacje powstańcze
branka
„Dzieci płockie”
year 1863
national mourning
national-religious manifestations
army patrols
„judgment day”
insurgent organizations
recruitment
„Children of Plock”
Opis:
Artykuł przedstawia sytuację społeczno-polityczną w Płocku i na terenie ziemi płockiej w latach poprzedzających wybuch powstania styczniowego w 1863 roku. W czasie wydarzeń warszawskich w 30. rocznicę bitwy pod Grochowem 25 lutego 1861 r. na Placu Zamkowym w Warszawie padło pięciu zabitych, a wiele osób zostało rannych. Ogłoszono żałobę narodową. Organizowano niekończące się manifestacje narodowe i nabożeństwa za poległych. W Płocku masowy udział w manifestacjach i nabożeństwach w latach 1861-1862 wzięli mieszkańcy miasta narażeni na różnego rodzaju szykany ze strony urzędujących tu gubernialnych władz carskich.
The article presents the socio-political situation in Plock and the surrounding area in the years before the outbreak of the January Uprising.
Źródło:
Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego; 2013, 5; s. 14-25
0860-5637
Pojawia się w:
Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ćwiczenia z polityki wobec pamięci
A Discussion of the Politics of Memory
Autorzy:
Motyka, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373550.pdf
Data publikacji:
2015-05-12
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
massacres of Poles in Volhynia and Eastern Galicia in 1943-1945
Ukrainian Insurgent Army
politics of memory of Poland and Ukraine
zbrodnie na Polakach na Wołyniu i w Galicji Wschodniej w latach 1943-1945
Ukraińska Powstańcza Armia
polityka historyczna Ukrainy i Polski
Opis:
This essay contains a description and critical appraisal of the contemporary Ukrainian state’s policy in regard to memory of the Volhynian and Galician massacres of 1943–1945. The author engages in polemics with Tomasz Stryjek, who recently published a book on this and other issues: Ukraina przed końcem Historii. Szkice o polityce państw wobec pamięci [Ukraine Before the End of History: Essays on State Policy in Regard to Memory]. In the author’s opinion, Stryjek one-sidedly, or even naively, places hope in the idea that the EU, in the not-too-distant future, will exert effective pressure on the government in Kiev to make it adapt its narrative about the activities of the OUN and UIA against Poles and Jews to European standards of memory about the Second World War. In the author’s opinion, the Ukrainian narrative about the activities of the OUN and UIA is based on the erroneous conviction—which is comfortable for the Ukrainian side—of equal guilt in the Polish-Ukrainian conflict of 1939–1947. He argues that there should be no cessation of efforts to remind Ukrainian historians and authorities about the responsibility to condemn, unambiguously, the mass crimes committed by national independence groups.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2015, 59, 2; 247-255
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dowody zbrodni nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej w latach 1939-1947 orazich ocena w świetle prawa krajowego i międzynarodowego
Evidence of the Crimes Committed by Ukrainian Nationalists against the Polish Population in the Years 1939—1947, and Their Assessment in the Light of National and International Law
Autorzy:
Kuźniar, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539891.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów
Ukraińska Powstańcza Armia
dowody zbrodni ludobójstwo
II wojna światowa
the Organization of Ukrainian Nationalists the Ukrainian Insurgent Army evidence of crimes genocide
World War II
Opis:
Artykuł prezentuje dowody wybranych zbrodni nacjonalistów ukraińskich na narodzie polskim w latach 1939 – 1947. Celem wywodu jest określenie odpowiedzialności prawnej członków OUN – UPA za te czyny, jak też zwrócenie uwagi, że zbrodnicze działania nacjonalistów ukraińskich mają konkretny wymiar prawny. Niepodważalnie były one w momencie ich popełniania, jak i są niezmiennie nadal, poważnymi przestępstwami zagrożonymi surowymi karami.
During the Second World War, in the south Eastern Borderlands (or, in Polish Kresy Wschodnie) of the Second Polish Republic, the Ukrainian nationalists collaborated with the German and Soviet occupiers. The Third Reich and the Soviet Union were opposed to the creation of the totalitarian Ukrainian state by the Organization of Ukrainian Nationalists (OUN). However, both the occupiers’ and the Ukrainian nationalists’ aim was the extermination of the Polish nation. The significant ideological similarity between the Ukrainian nationalism and German Nazism was unequivocally shown by the complicity on a mass scale of the Ukrainian nationalists in the Holocaust. In order to murder as many Poles in Volhynia as possible, at the beginning of 1943, the OUN started forming the Ukrainian Insurgent Army (UPA). A few months later, the UPA spread its terrorist activities also throughout the south Kresy Wschodnie. Most of the terms frequently used for crimes committed by Ukrainian nationalists, such as “slaughter” or “ethnic cleansing”, do not have legal significance. In accordance with the Article 2 of the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide of 1948, these crimes should correctly be defined as genocide. Professor Ryszard Szawłowski finds that due to particularly drastic cruelty, the genocide committed by Ukrainian nationalists ought to be named, in Latin, genocidium atrox (“atrocious genocide”). What is more, the activities of Ukrainian nationalists, among other things, murder and subversive acts, were precisely and strictly forbidden by the Polish Criminal Code of 1932 as well as by the laws adopted in Poland by the communist authorities after the end of the German occupation. In the communist— Poland many sentences, including life-time prison or death sentences, were passed on the members of the structures of the OUN and UPA. There is no legal possibility to overturn those verdicts; and, in addition the crimes committed by Ukrainian nationalists are still prosecuted by the Institute of National Remembrance— Commission for the Prosecution of Crimes against the Polish Nation. Likewise, the pieces of evidence presented in the article, unarguably show that the activities of Ukrainian nationalists against the Polish population in the years 1939—1947, were inherently criminal.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2015, 12; 59-72
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pojęcie narodu w koncepjach współczesnych środowisk nacjonalistycznych na Ukrainie
Autorzy:
Strutyński, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/678100.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Ukrainian nationalism
Dmytro Dontsov
Right Sector
Svoboda
Ukrainian Insurgent Army
Opis:
The notion of nation in the thought of contemporary nationalistic groups in UkraineThe nation is a key notion for all nationalistic movements. It can be seen from an axiological perspective. Some nationalistic environments perceive the ethnical background as crucial, other stress the importance of spiritual community. The nationalistic groups in contemporary Ukraine represent various stages of work on their ideological system as crucial, Other stress the importance of spiritual community. Several of them find it essential to indicate the source of their philosophy, hence the presence of deep deliberations about the essence of nation and the relationship between an individual and national community. A number of other organizations underline the importance of current politics over ideological considerations and effectively find notions such as nation obvious and see no need to comment on them. The contemporary Ukrainian nationalism clearly emphasizes ethnical and cultural distinction of Ukrainians from other nations. It might be argued that the intent to reject the apparent Polish and Russian historical influences is one of important factors contributing to this attitude. The contemporary Ukrainian nationalism clearly emphasizes ethnical and cultural distinction of Ukrainians from other nations. It might be argued that the intent to reject the apparent Polish and Russian historical influences is one of important factors contributing to this attitude. Pojęcie narodu w koncepjach współczesnych środowisk nacjonalistycznych na UkrainiePojęcie narodu jest kluczowe dla wszystkich ruchów nacjonalistycznych. Z koncepcją narodu wiąże się także odwołanie do kwestii aksjologicznych. Niektóre środowiska nacjonalistyczne za najważniejszy czynnik uznają pochodzenie etniczne, inne większy nacisk kładą na wspólnotę ducha. Środowiska nacjonalistyczne na współczesnej Ukrainie prezentują różny poziom wypracowania zasad ideowych. Dla niektórych dokładne wskazanie źródeł przyjętego światopoglądu jest bardzo istotne. Stąd obecność głębszych rozważań na temat istoty narodu, relacji pomiędzy jednostką a wspólnotą narodową. Pozostałe organizacje polityczne przedkładają bieżącą politykę, w efekcie czego pewne pojęcia, takie jak naród, uważają za zrozumiałe same z siebie i niewymagające szerszego komentarza. Współczesny ukraiński nacjonalizm w dość wyraźny sposób akcentuje odrębność etniczną i kulturową od innych narodów. Wydaje się, że bardzo istotnym impulsem do takiej postawy jest chęć zerwania z widocznymi historycznymi wpływami polskimi i rosyjskimi.
Źródło:
Sprawy Narodowościowe; 2015, 47
2392-2427
Pojawia się w:
Sprawy Narodowościowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezpieczeństwo ludności cywilnej w rejonie odpowiedzialności strażnicy Wojsk Ochrony Pogranicza w Kalwarii Pacławskiej w latach 1946-48
The civilian population security as the responsibility of the watchtower of the Army Border Protection in Kalwaria Pacławska in the years 1946 -1948
Autorzy:
Andrzej, Zapałowski
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/540498.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
bezpieczeństwo
Wojska Ochrony Pogranicza
Kalwaria Pacławska Ukraińska Powstańcza Armia
security
army border protection Kalwaria Pacławska Ukrainian Insurgent Army
Opis:
Po drugiej wojnie światowej wskutek przesunięcia granic Polski na zachód przez Związek Sowiecki, powstała konieczność uregulowania struktury ochrony nowych granic. Szczególne znaczenie miało to w rejonach w których operowała Ukraińska Powstańcza Armia, która to terroryzowała miejscową ludność polską i ukraińską. Przyczynkiem do zrozumienia znaczenia struktur Wojsk Ochrony Pogranicza dla bezpieczeństwa ludności cywilnej jest przykład strażnicy w Kalwarii Pacławskiej. Dla miejscowej ludności polskiej i bardzo często także ukraińskiej strażnica w Kalwarii Pacławskiej była nie tylko zwykłą placówką graniczną, ale przede wszystkim ośrodkiem który miał za zadanie na miarę swoich możliwości zapewniać miejscowej ludności wespół z lokalnymi posterunkami Milicji Obywatelskiej bezpieczeństwo osobiste i ochronę przed grabieżami. Poniższy artykuł ma na celu przybliżenie powstawiana, funkcjonowania i wybranych działań żołnierzy 161 strażnicy w Kalwarii Pacławskiej, która wchodziła w skład 35. Odcinka WOP z siedzibą w Przemyślu. W poniższym tekście zostały opisane wybrane akcje, wydarzenia i działania zbrojne w rejonie odpowiedzialności strażnicy. Słowa kluczowe: bezpieczeństwo, Wojska Ochrony Pogranicza,
As a result of shifting the Polish borders to the west by the Soviet Union after the World War II, there was a need to regulate the structure of the new frontiers protection. It was particularly important to the regions where the Ukrainian Insurgent Army was operating as she was responsible for the terror on the Polish and Ukrainian population. The example of watchtower in Kalwaria Paławska is given to understand the importance of the Army Border Protection structures to the security of civilian population. The watchtower of Kalwaria Pacławska was not only the ordinary facility but first of all the center responsible, together with the local Citizens Militia posts, for the personal safety and protection from the robbery. The purpose of this article is to give the knowledge and understanding of creation, function and soldiers action of the 161 st watchtower in Kalwaria Pacławska which was the part of the thirty-fifth branch of the Army Border Protection based in Przemyśl. The following text presents selected actions, and military operations in the region where the watchtower was responsible for.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2016, 15; 23-50
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
LIKWIDACJA UKRAIŃSKIEJ POWSTAŃCZEJ ARMII NA TLE POLSKICH DOŚWIADCZEŃ W PROWADZENIU DZIAŁAŃ PRZECIWPARTYZANCKICH W XX WIEKU
LIQUIDATION OF THE UKRAINIAN INSURGENT ARMY AS AN EXAMPLE OF THE POLISH COUNTERINSURGENCY IN 20TH CENTURY
Autorzy:
Żyła, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/484012.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim
Tematy:
działania nieregularne
przeciwpartyzantka
Armia Krajowa
Ukraińska Powstańcza Armia
Akcja „Wisła”
irregular activities
counterinsurgency
Home Army
Ukrainian Insurgent Army
Operation “Vistula”
Opis:
Polskie Siły Zbrojne po raz pierwszy przeprowadziły działania przeciwpartyzanckie w czasie wojny polsko-ukraińskiej 1918-1919 oraz polsko-radzieckiej 1919-1920, podejmując akcje przeciwko ugrupowaniom nieregularnym, działającym z inspiracji przeciwnika na tyłach wojsk polskich. Głównymi działaniami żołnierzy Wojska Polskiego było odcinanie od zaplecza materiałowego i ludnościowego i systematyczne rozbijanie grup partyzanckich. Nie wypracowano przy tym ogólnych instrukcji działań nieregularnych. Pierwsze dni II wojny światowej zweryfikowały te zaniechania, kiedy oddziały Wojska Polskiego musiały zmierzyć się z niemiecką piątą kolumną oraz antypolskimi wystąpieniami ludności ukraińskiej. Problem stanowiły zwłaszcza dobrze zorganizowane niemieckie grupy dywersyjne, podległe wywiadowi III Rzeszy (np. ustanowiona we Wrocławiu specjalna Kampfgruppe), które przeprowadziły szereg skutecznych akcji na terenie Polski. W późniejszym okresie wojny jak i po jej zakończeniu przejawem działalności przeciwpartyzanckiej była walka z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii, prowadzona najpierw przez oddziały samoobrony i jednostki Armii Krajowej, a następnie przez Armię Czerwoną i oddziały Wojska Polskiego, przy czym – wzorem sowieckim – jednym z jej głównych przejawów były czystki etniczne w postaci przymusowych przesiedleń ludności
Polskie Siły Zbrojne po raz pierwszy przeprowadziły działania przeciwpartyzanckie w czasie wojny polsko-ukraińskiej 1918-1919 oraz polsko-radzieckiej 1919-1920, podejmując akcje przeciwko ugrupowaniom nieregularnym, działającym z inspiracji przeciwnika na tyłach wojsk polskich. Głównymi działaniami żołnierzy Wojska Polskiego było odcinanie od zaplecza materiałowego i ludnościowego i systematyczne rozbijanie grup partyzanckich. Nie wypracowano przy tym ogólnych instrukcji działań nieregularnych. Pierwsze dni II wojny światowej zweryfikowały te zaniechania, kiedy oddziały Wojska Polskiego musiały zmierzyć się z niemiecką piątą kolumną oraz antypolskimi wystąpieniami ludności ukraińskiej. Problem stanowiły zwłaszcza dobrze zorganizowane niemieckie grupy dywersyjne, podległe wywiadowi III Rzeszy (np. ustanowiona we Wrocławiu specjalna Kampfgruppe), które przeprowadziły szereg skutecznych akcji na terenie Polski. W późniejszym okresie wojny jak i po jej zakończeniu przejawem działalności przeciwpartyzanckiej była walka z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii, prowadzona najpierw przez oddziały samoobrony i jednostki Armii Krajowej, a następnie przez Armię Czerwoną i oddziały Wojska Polskiego, przy czym – wzorem sowieckim – jednym z jej głównych przejawów były czystki etniczne w postaci przymusowych przesiedleń ludności had no choice but use the art of war innovatively. They hastily worked out general rules of couterguerilla tactics. The first day of World War II drastically verified foregoing views on the role of antiguerilla activities. A major problem the Polish units had to face was the so called fifth column. The Germans got thoroughly prepared for conducting subversion activities in the Polish support area. Before the outbreak of war the Wrocław Abwehra outpost established a special formation (Kampfgruppe). Its task was to conduct subversion activities before the outbreak of war. Fighting the Ukrainian Insurgent Army is another example of counterguerilla activities conducted initially by Polish selfdefence groups and the Polish Home Army, and since 1944 by regular Polish military units. The Ukrainian’s main form of warfare was depolonisation. The ending of military activities with the Germans did not stop Polish-Ukrainian struggle. The solution of the Ukrainian issue adopted by the Polish militaryadministrative authorities was to use Stalin-style of nationality policy. They followed ways practiced by the Soviets, namely suppressing whole ethnic groups. In this model the activities were based on military-police pacification of the territory, forced resettlement and using the rule of collective responsibility.
Źródło:
Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem; 2016, 2(7) Obrona Terytorialna i jej rola we współczesnych systemach bezpieczeństwa; 65-81
2353-6306
Pojawia się w:
Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Legenda w najlepszym wypadku…”. Kilka uwag na marginesie wojennych losów Stanisława Basaja „Rysia”
“In the Best Case, a Legend…” Several Remarks on the Wartime Fate of Stanisław Basaj “Ryś”
Autorzy:
Zajączkowski, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478297.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Stanisław Basaj „Ryś”
konflikt polsko-ukraiński na Zamojszczyźnie 1943–1945
zbrodnie na cywilach
okupacja niemiecka
Polska lubelska
Armia Krajowa
Bataliony Chłopskie
Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów Stepana Bandery
Ukraińska Armia Powstańcza
partyzantka sowiecka
komuniści polscy
Stanisław Basaj “Ryś”
Polish–Ukrainian conflict in Zamość Region 1943–1945
crimes against civilians
German occupation
“Lublim” Poland
Home Army
Peasants’Battalions Stepan Bandera
Organisation of Ukrainian Nationalists
Ukrainian Insurgent Army
Soviet guerrillas
Polish Communists
Opis:
The present article is an academic study on the wartime fate of Stanisław Basaj, nome de guerre “Ryś”, one of the best-known commanders of the Peasants’ Battalions guerrillas in the Lublin region. The author raises the issue of the conflict between Basaj and the Home Army and the Ukrainians in the Zamość region in 1943-1944/1945 and cooperation with the Soviet guerrillas in the final period of the German occupation and cooperation with the local Communist authorities after July 1944. At the same time, the article includes attempts at separating facts from myths that have been surrounding the figure of “Ryś” since the Polish People’s Republic. The figure is still a legend for many Polish residents of the Hrubieszów area and a villain for the local Ukrainians.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2017, 29; 457-485
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Feliks Trusiewicz, Tadeusz Szewczyk, Maria Maleńczak, Świadectwa zbrodni wołyńskiej
Feliks Trusiewicz, Tadeusz Szewczyk, and Maria Maleńczak: Testimonies from the Volhynia Massacre
Autorzy:
Bock-Matuszyk, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/634786.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Ośrodek Pamięć i Przyszłość
Tematy:
Wołyń
zbrodnia wołyńska
Galicja Wschodnia
II wojna światowa
ukraińscy nacjonaliści
UPA
Polacy na Kresach
Volhynia
Volhynia Crime
Eastern Galicia
World War II
Ukrainian nationalists
Ukrainian Insurgent Army
Poles in the Eastern Borderlands
Opis:
This text provides the source edition of three accounts recorded in 2013 concerning the crimes of Ukrainian nationalists committed during World War II against Poles in Volhynia and Eastern Galicia, referred to as the Volhynia Massacre. Feliks Trusiewicz, Tadeusz Szewczyk, and Maria Maleńczak were eyewitnesses of the genocide, lost people close to them, and had their lives threatened by their neighbours and sometimes even members of their own mixed Polish-Ukrainian families. They recount their dramatic memories of those events as well as their interpretations of the causes of the Polish-Ukrainian conflict. They also highlight the uniqueness of the phenomena, which took on a different path in Volhynia itself and in Eastern Galicia as a whole.
Tekst stanowi edycję źródłową trzech relacji zarejestrowanych w 2013 r., dotyczących zbrodni ukraińskich nacjonalistów dokonanych w latach II wojny światowej na Polakach na Wołyniu i w Galicji Wschodniej, określanych mianem zbrodni wołyńskiej. Feliks Trusiewicz, Tadeusz Szewczyk i Maria Maleńczak, którzy na własne oczy widzieli ofiary ludobójstwa, utracili w ten sposób bliskie osoby i doświadczyli zagrożenia życia ze strony sąsiadów, a czasem nawet członków własnych polsko-ukraińskich rodzin, przytaczają dramatyczne wspomnienia tamtych wydarzeń, ale też własne interpretacje źródeł polsko-ukraińskiego konfliktu. Zwracają też uwagę na specyfikę zjawiska, które przebiegało w odmienny sposób na samym Wołyniu i w Galicji Wschodniej.
Źródło:
Wrocławski Rocznik Historii Mówionej; 2018, 8; 219-322
2719-7522
2084-0578
Pojawia się w:
Wrocławski Rocznik Historii Mówionej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postawa metropolity Andrzeja Szeptyckiego wobec skomplikowanych stosunków polsko-ukraińskich w latach 1918-1944
The Metropolitan Andrey Sheptytskys attitude to the complicated polish-ukrainian relations
Autorzy:
Kubasik, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545145.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Metropolita Andrzej Szeptycki
Metropolita Józef Bilczewski
Metropolita Bolesław Twardowski,
Małopolska Wschodnia
Galicja Wschodnia
Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów
Ukraińska Powstańcza Armia
Ludobójstwo
Metropolitan Andrey Sheptytsky
Metropolitan Jozef Bilczewski
Metropolitan Boleslaw Twardowski
Eastern Małopolska
Eastern Galicia
Organization of Ukrainian Nationalists
Ukrainian Insurgent Army
Massacres
Volhynia
Wołyń
Opis:
Metropolita Szeptycki objął przywództwo w Cerkwi w najtrudniejszym okresie stosunków polsko-ukraińskich. Rozpoczynając swoją posługę biskupią zapewniał, że darzy Polaków szacunkiem. Jednak mimo łagodnego początku prowadził antypolską politykę. Zarówno w czasie wojny ukraińsko-polskiej w 1918 r. o Galicję Wschodnią, jak i w czasie rzezi ludności polskiej przez szowinistów ukraińskich na Wołyniu i Małopolsce Wschodniej w czasie II wojny światowej zachowywał się raczej jak polityk a nie duszpasterz. Gdy abp. Bilczewski, a potem abp. Twardowski zwrócili się do niego z prośbą o powstrzymanie mordowania polskiej ludności cywilnej, udawał, że nie wie o co chodzi. Czasami można było odnieść wrażenie, że zapominał, że jego najważniejszym zadaniem jest głoszenie Ewangelii. Dla niego polityczne interesy Ukraińców czasami były ważniejsze. Zamiast dążyć do pojednania polsko-ukraińskiego wspierał ukraińskich nacjonalistów w ich walce z Polakami. Postępowanie Szeptyckiego doprowadziło do poważnego ochłodzenia jego relacji z polskimi biskupami.
The Metropolitan Andrey Sheptytsky has become the leader of the Greek Catholic Church in the most difficult period of the Polish-Ukrainian relations. When he began his service as the archbishop, he assured that he respected the Poles. However, despite the mild beginnings, his politics were anti-Polish. Both during the Ukrainian- Polish war of Eastern Galicia in 1918 and during the World War II massacre of the Poles by the Ukrainian chauvinists in Volhynia and Eastern Małopolska, he behaved more like a politician than a priest. When first the archbishop Jozef Bilczewski and then the archbishop Boleslaw Twardowski asked him to try to stop the murders on Polish civilians, he pretended he did not know what was going on. Sometimes he acted as though he had forgotten that his major task was to preach the Gospel and in result the political interests of the Ukrainians were more important to him. Instead of attempting to unite the Poles and the Ukrainians, he supported Ukrainian nationalists in their fights with Poland. His approach led to a serious chilling of his relations with Polish bishops.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 129; 341- 363
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Epilog akcji „Wisła”. Likwidacja zbrojnego podziemia ukraińskiego w Polsce
The Epilogue of Operation Vistula. The Liquidation of Ukrainian Military Underground in Poland
Autorzy:
Pisuliński, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477986.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów
Ukraińska Powstańcza Armia
akcja „Wisła”
Organisation of Ukrainian Nationalists
Ukrainian Insurgent Army
Operation Vistula
Opis:
Artykuł przedstawia syntetycznie działania wojska, Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i aparatu bezpieczeństwa przeciwko podziemiu po zakończeniu akcji „Wisła”. Jego celem jest ukazanie, w jaki sposób próbowano zniszczyć pozostałości sił UPA i OUN oraz jakie przyniosło to rezultaty. Omówione zostały również przeprowadzone wówczas wysiedlenia resztek ludności ukraińskiej z woj. lubelskiego. Jeszcze przed zakończeniem akcji „Wisła” powołano dwie grupy operacyjne, liczące ogółem około 10 tys. żołnierzy. Ich zadanie ułatwiła przeprowadzona jesienią 1947 r. przez kierownictwo podziemia ukraińskiego w Polsce demobilizacja partyzantów. Większość odeszła na Ukrainę, by kontynuować walkę, część próbowała się przedrzeć do amerykańskiej strefy okupacyjnej w Niemczech. Działania wojska i KBW nie przyniosły większych wyników. Największym sukcesem było wytropienie i okrążenie bunkra, gdzie ukrywał się krajowy kierownik OUN Jarosław Staruch „Stiah”, który popełnił samobójstwo. W listopadzie 1947 r., kiedy w końcu dowiedziano się o demobilizacji partyzantki ukraińskiej, rozwiązano grupy operacyjne, przekazując zwalczanie ostatnich partyzantów ukraińskich lokalnym jednostkom KBW i milicji.
The article synthetically presents the actions of the military, the Internal Security Corps and the security apparatus against the underground after the end of Operation Vistula. It aims to show the attempts to destroy the remainder of the UPA and OUN forces and the ensuing results. The displacements of the remaining Ukrainian population from the province of Lublin are also discussed. Even before the end of Operation Vistula, two operational groups were formed, numbering about 10,000 soldiers in total. Their task was facilitated by the demobilisation of partisans carried out in the autumn of 1947 by the command of the Ukrainian underground in Poland. The majority returned to Ukraine to continue fighting, while some tried to get through to the American zone of occupation in Germany. The actions of the military and the Internal Security Corps did not yield significant results. The biggest success was tracking down and surrounding the bunker in which the national OUN commander Jarosław Staruch “Stiah” was hiding, who later committed suicide. In November 1947, when the demobilisation of Ukrainian partisans was discovered, the operational groups were disbanded; combating the last Ukrainian partisans was entrusted to the local units of militia and the Internal Security Corps.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 34; 256-276
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyważanie otwartych drzwi? Dywagacje Bogdana Huka o wspólnej polsko-ukraińskiej walce z reżimem komunistycznym w Polsce Lubelskiej
Autorzy:
Zajączkowski, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/602436.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Lublin’s Poland 1944–1947
Polish Underground (Home Army
Armed Forces Delegation for Poland
Freedom and Independence)
Ukrainian Underground (Organization of Ukrainian Nationalists led by Stepan Bandera and the Ukrainian Insurgent Army)
Polska „lubelska” 1944–1947
podziemie polskie (AK
DSZ
WiN)
podziemie ukraińskie (OUN-B
UPA)
konflikt narodowościowy
porozumienie polsko-ukraińskie
Opis:
The years 1945–1947 was a stormy period in the history of the south-eastern lands of today’s Poland. At that time, the territories were under political and armed activity of anti-communist Polish and Ukrainian undergrounds. They were fought against, albeit to a different extent, by the contemporary Polish authorities and supporting them Soviet apparatus of repression and the army. It was there that in the spring of 1945 the post-Home Army Underground on the one side, and Banderites Underground on the other agreed on a truce, respected to the Vistula Operation in 1947.
Lata 1945–1947 to burzliwy okres w dziejach południowo-wschodnich ziem dzisiejszej Polski. Tereny te były wówczas objęte działalnością polityczną i zbrojną antykomunistycznych konspiracji polskiej i ukraińskiej. Zwalczały je, choć w niejednakowym stopniu, władze ówczesnej Polski i wspierający je sowiecki aparat represji oraz wojsko. Podziemne poakowskie z jednej strony i banderowskie z drugiej zawarły tu wiosną 1945 r. rozejm, przestrzegany do akcji „Wisła” w 1947 r.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2019, 126, 4
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
II Korpus gen. Józefa Hauke-Bosaka w Powstaniu Styczniowym. Inspiracje rozwiązaniami Powstania Kościuszkowskiego
II Corps of General Józef Hauke-Bosak in the January Uprising. Inspirations with the solutions of the Kościuszko Uprising
Autorzy:
Cwyl, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2027984.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Centralna Biblioteka Wojskowa im Marszałka Józefa Piłsudskiego
Tematy:
kosynierzy
Tadeusz Kościuszko
Romuald Traugutt
II Korpus armii powstańczej
warstwa chłopska
scythemen
2nd corps of the insurgent army
peasant class
Opis:
Pojęcie kosynierów obejmuje nie tylko żołnierzy uzbrojonych w kosy. Jest związane z wizją żołnierza-obywatela, rekrutowanego ze środowiska wiejskiego, który jest w stanie z własnej woli stanąć w obronie Ojczyzny. W tym kontekście II Korpus powstańczy może być próbą urzeczywistnienia takiej idei. Władze narodowe wielokrotnie usiłowały zachęcić warstwę chłopską do wstępowania w szeregi powstańczej armii. Początkowo nie przynosiło to pozytywnych rezultatów. Powstańcza propaganda często powoływała się na przykład Tadeusza Kościuszki, jako tego, który pierwszy wezwał chłopów do obrony kraju na równych prawach z innymi warstwami społecznymi. Władze powstańcze chętnie akcentowały tę równość, starając się przekonać warstwę chłopską, że jedynie w szeregach polskiej armii wywalczą sobie wolność, nie tylko polityczną, ale także osobistą oraz, co może najważniejsze, gospodarczą. Ostatni dyktator Powstania Styczniowego Romuald Traugutt uważał, że wystąpienie militarne bez wsparcia prostego ludu jest zaledwie demonstracją i nie może przynieść niepodległości. Stąd też wynikały wysiłki Traugutta, które doprowadziły do ogłoszenia pospolitego ruszenia całej ludności, nie tylko szlachty. Zamiaru tego nie można było w ówczesnych warunkach zrealizować, jednak wysiłki włożone w utworzenie i zorganizowanie II Korpusu armii powstańczej wskazują, że nie były to próby pozbawione możliwości realizacji.
The idea of scythemen is not limited to soldiers armed with scythes. It is related to the vision of a soldier-citizen, recruited from a rural environment, who is able to stand up for the motherland of his own free will. In this context, the Second Insurgent Corps may be an attempt to implement such an idea. The national authorities repeatedly tried to encourage the peasant class to join the ranks of the insurgent army. Initially, this did not bring positive results. Insurgent propaganda often referred to, for example, Tadeusz Kościuszko as, who first called on the peasants to defend the country on equal terms with other strata of society. The insurgent authorities eagerly emphasized this equality, trying to convince the peasant class, that only in the ranks of the Polish army will they win freedom, not only political but also personal and, perhaps most importantly, economic. The last dictator of the January Uprising Romuald Traugutt, believed that a military action without the support of the common people is only a demonstration and cannot bring independence. Hence the efforts of Traugutt, which led to the announcement of a mass mobilisation of the entire population, not only the nobility. This intention could not be implemented under the conditions of that time, however, the efforts put into creating and organizing the 2nd corps of the insurgent army may indicate that they were not without the possibility of implementation.
Źródło:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej; 2021, 1(15); 81-90
2354-0435
2719-8618
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 18

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies