Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "infekcje bakteryjne" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Rumień guzowaty – jeden objaw, wiele przyczyn?
Erythema nodosum – one symptom, many causes?
Autorzy:
Potempa-Jeziorowska, Magdalena
Sedlaczek, Katarzyna
Jonczyk, Paweł
Kucharzewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034811.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
infekcje bakteryjne
leki
rumień guzowaty
sarkoidoza
zmiany skórne
Opis:
Erythema nodosum is a skin lesion most often located on the anterior surface of the lower extremities. It initially appears as rounded nodules with a vivid red or purplish colour. Erythema nodosum may often be a predictive sign of systemic infectious or autoimmune diseases. Group A streptococcal infections, virological infections (cytomegalovirus and Epstein–Barr virus) and sarcoidosis are the most common aetiological factors of erythema nodosum. Certain drugs also may be the cause, whereas erythema nodosum is often idiopathic in clinical practice. It is more common in women. Erythema nodosum rarely affects children, but with equal prevalence in both sexes. It is important to note that basic diagnostic process should be performed in all cases of erythema nodosum. The diagnosis involves laboratory tests (complete blood count with differential, C-reactive protein levels, presence of rheumatoid factor, hepatic enzyme level) and medical imaging (chest radiograph, abdominal and thyroid ultrasound). Depending on the suspected etiological factor, the diagnostic process should be extended to include other, additional laboratory investigations. Erythema nodosum is caused by type IV delayed hypersensitivity reaction to a wide variety of possible stimuli. Additionally, circulating immune complexes cause complement activation in patients with erythema nodosum. The histopathological picture of skin lesions shows septal panniculitis (inflammation of subcutaneous fat tissue) with associated Miescher’s radial granulomas – aggregates of small histiocytes arranged around a central cleft. The most important therapeutic approach in erythema nodosum is the treatment of underlying disorders, if identified. If this is not possible, less potent topical corticosteroids and heparinoid ointments are used.
Rumień guzowaty jest zmianą skórną występującą głównie na przedniej powierzchni podudzi w postaci małych guzków o barwie początkowo czerwonofioletowej. Jego pojawienie się jest często objawem predykcyjnym w kierunku rozpoznania wielu różnych chorób, najczęściej o podłożu infekcyjnym lub autoimmunologicznym. Do najczęstszych przyczyn występowania rumienia guzowatego należą infekcja paciorkowcowa typu A, infekcje wirusowe (cytomegalowirus i wirus Epsteina–Barr) oraz sarkoidoza. Wystąpienie rumienia guzowatego niejednokrotnie wiąże się także z przyjmowaniem różnych leków. Jednak w praktyce klinicznej występowanie rumienia guzowatego o nieustalonej etiologii nie należy do rzadkości. Zmiana ta zdecydowanie częściej występuje u kobiet. U dzieci pojawia się z równą częstością u obu płci, lecz znacznie rzadziej niż u dorosłych. W przypadku pojawienia się rumienia guzowatego obowiązkowo należy przeprowadzić podstawową diagnostykę, obejmującą badania laboratoryjne (morfologia z rozmazem ręcznym, pomiar stężenia białka ostrej fazy, czynnika reumatoidalnego, stężenia enzymów wątrobowych) oraz obrazowe (radiologiczne klatki piersiowej, ultrasonograficzne jamy brzusznej oraz gruczołu tarczowego). W zależności od podejrzewanego czynnika etiologicznego diagnostykę należy poszerzyć o badania dodatkowe. Rumień guzowaty powstaje w wyniku reakcji nadwrażliwości typu IV wg Coombsa, tj. komórkowej odpowiedzi na szeroki wachlarz antygenów. Dochodzi także do aktywacji układu dopełniacza przez krążące we krwi kompleksy immunologiczne. Badanie histopatologiczne zmian skórnych charakteryzuje się odczynem zapalnym przegród łącznotkankowych zrazików tłuszczowych w tkance podskórnej z występowaniem w ich centralnej części skupisk histiocytów, tzw. ziarniniaków Mieschera. W terapii najważniejsze jest leczenie choroby podstawowej. Jeżeli nie uda się znaleźć przyczyny pojawienia się rumienia guzowatego, stosuje się leczenie miejscowe przy użyciu glikokortykosteroidów o słabej sile działania oraz maści z heparynoidów.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 4; 381-385
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Epidemiological Trends of Antibiotic-Resistant Neisseria Gonorrhea in The EU/EEA/European Region: a Systematic Review
Trendy epidemiologiczne dotyczące antybiotykoopornej Neisseria Gonorrhea w regionie UE/EOG/Europy: przegląd systematyczny
Autorzy:
Gill, Gurkeerat
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2188100.pdf
Data publikacji:
2023-03-31
Wydawca:
Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
Tematy:
Neisseria gonorrhea
drug resistance
bacterial infections
epidemiology
sexually transmitted diseases
lekooporność
infekcje bakteryjne
epidemiologia
choroby przenoszone droga płciową
Opis:
Neisseria gonorrhea is becoming more resistant to available antibiotic treatments. The growing antibiotic resistance of Neisseria gonorrhea in clinical isolates has been observed by different national surveillance systems around the globe and is posing a serious public health risk. The EU/EEA/European region is equally impacted by this developed antibiotic resistance in Neisseria gonorrhea isolates. Hence, this systematic review is focused to uncover the antibiotic resistance patterns of Neisseria gonorrhea across different countries in the EU/EEA/European region. The database PubMed and journal “Eurosurveillance” were used to search for the articles published between 2000-2020. Eight analytical studies that filled the selection criteria were included in the review. In the EU/EEA/European region, susceptibility and resistance of Neisseria gonorrhea toward different antibiotics varied from country to country. Neisseria gonorrhea displayed higher susceptibility toward spectinomycin and azithromycin and also displayed a high level of resistance to ciproflaxin and penicillin. With the antibiotics that are currently effective, there is a higher chance that Neisseria gonorrhea will develop gradual resistance toward those antibiotics in future too. Therefore, continuous surveillance of antibiotic-resistant Neisseria gonorrhea and health promotion awareness programs, and also investments in new effective antibiotic inventions can be helpful to tackle this issue.
Neisseria gonorrhea staje się w coraz większym stopniu oporna na dostępne antybiotyki. Rosnącą oporność Neisseria gonorrhea na antybiotyki w izolatach klinicznych zaobserwowano za pośrednictwem różnych krajowych systemów nadzoru na całym świecie i stanowi ona poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego. Region UE/EOG/ Europy jest w równym stopniu dotknięty rozwiniętą opornością na antybiotyki u izolatów Neisseria gonorrhea. Z tego względu niniejszy systematyczny przegląd koncentruje się na opisie wzorców oporności Neisseria gonorrhea na antybiotyki w różnych krajach UE/EOG/ Europy. Do wyszukania artykułów opublikowanych w latach 2000-2020 wykorzystano bazę danych PubMed oraz czasopismo „Eurosurveillance”. Do przeglądu włączono osiem badań analitycznych, które spełniły kryteria wyboru. W regionie UE/EOG/Europy wrażliwość i oporność Neisseria gonorrhea na różne antybiotyki różniła się w zależności od kraju. Neisseria gonorrhea wykazywała większą wrażliwość na spektynomycynę i azytromycynę, a także wykazywała wysoki poziom oporności na cyproflaksynę i penicylinę. Przy uwzględnieniu obecnie skutecznych antybiotyków istnieje większe prawdopodobieństwo, że Neisseria gonorrhea rozwinie stopniową oporność również na te antybiotyki w przyszłości. Dlatego też ciągłe monitorowanie opornych na antybiotyki bakterii Neisseria gonorrhea i zapewnienie programów uświadamiających w zakresie promocji zdrowia, a także inwestycji w nowe skuteczne rozwiązania z zakresu antybiotyków mogą być pomocne w rozwiązaniu tego problemu.
Źródło:
Health Problems of Civilization; 2023, 17, 1; 62-75
2353-6942
2354-0265
Pojawia się w:
Health Problems of Civilization
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Srebro jako alternatywa dla antybiotyków i leków przeciwwirusowych – nowe potencjalne wykorzystanie
Autorzy:
Hudemowicz, Piotr
Pawłowska, Marta
Łuszczyna, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2078921.pdf
Data publikacji:
2022-07-01
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
Tematy:
infekcje bakteryjne
infekcje wirusowe
SARS-CoV-2
antybiotykooporność
srebro nanocząsteczkowe
srebro koloidowe
srebro TIAB
leczenie ran
ginekologia
okulistyka
stomatologia
bacterial infections
viral infections
antibiotic resistance
nanoparticle silver
colloidal
silver
TIAB silver
wound treatment
gynecology
ophthalmology
dentistry
Opis:
Infekcje bakteryjne i wirusowe stwarzają rosnący problem zdrowotny, co spowodowane jest w dużej mierze narastającą wśród populacji antybiotykoopornością i ograniczoną skutecznością leków przeciwwirusowych. Badania nowych form srebra opartych na technologiach nanocząsteczkowych, poza znanymi właściwościami antybakteryjnymi, potwierdziły również skuteczność przeciwwirusową. Nanocząsteczki srebra nie tylko działają na wiele bakterii i grzybów, ale również wykazują potencjał przeciw wirusom takim jak: zespół nabytej odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu A i B, wirus opryszczki pospolitej (HSV), półpasiec, wirus grypy A/H1N1, wirus RSV oraz szereg koronawirusów czy wirus małpiej ospy. Nowoczesne formy srebra są coraz częściej wykorzystywane w produktach mających na celu eliminację groźnych dla zdrowia infekcji.
Bacterial and viral infections pose a growing health problem, which is largely due to the increasing antibiotic resistance and limited effectiveness of antiviral drugs among the population. Research on new forms of silver based on nanoparticle technologies, in addition to the known antibacterial properties, also confirmed the antiviral effectiveness. Silver nanoparticles not only act against a number of bacteria and fungi, but also show potential against viruses such as: acquired immune syndrome (HIV), hepatitis A and B virus, herpes simplex virus (HSV), herpes zoster virus, influenza A / H1N1 virus, RSV and a number of coronaviruses and the monkey pox virus. Modern forms of silver are more and more often used in products aimed at eliminating infections that are dangerous to health.
Źródło:
Lek w Polsce; 2022, 372, 05; 11-16
2353-8597
Pojawia się w:
Lek w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe spojrzenie na bakteryjne patogeny odzwierzęce stanowiące zagrożenie dla człowieka
New insight into bacterial zoonotic pathogens posing health hazards to humans
Autorzy:
Ciszewski, Marcin
Czekaj, Tomasz
Szewczyk, Eligia M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2166193.pdf
Data publikacji:
2015-02-18
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
epidemiologia
bakteryjne infekcje odzwierzęce
ewolucja patogenów
przełamywanie barier międzygatunkowych
różnorodność genetyczna
poziomy transfer genów
epidemiology
bacterial zoonotic infections
pathogen evolution
crossing interspecies barriers
genetic variation
horizontal gene transfer
Opis:
W artykule omówiono zmiany, jakim podlegają patogeny zwierzęce, które na drodze ewolucji stały się chorobotwórcze dla ludzi. Ryzyko zakażenia dotyczy szczególnie osób mających bezpośredni kontakt ze zwierzętami w ramach obowiązków zawodowych – weterynarzy, hodowców, osób pracujących w zakładach zajmujących się ubojem lub przetwórstwem surowców pochodzenia zwierzęcego. W artykule przedstawiono drobnoustroje wskazywane w raportach epidemiologicznych Europejskiego Centrum Zapobiegania i Kontroli Chorób (European Centre for Disease Prevention and Control, ECDC), które od 19 lat gromadzi i publikuje w postaci raportów dane na temat zoonoz ze wszystkich krajów członkowskich Unii Europejskiej. Obecnie ECDC monitoruje występowanie chorób wywoływanych przez 11, uznanych za najważniejsze, czynników etiologicznych zoonoz, z których 7 stanowią patogeny bakteryjne: Salmonella spp., Campylobacter spp., Listeria monocytogenes, Mycobacterium bovis, Brucella spp., Coxiella burnetti oraz Verotoxin-producing E. coli (VTEC) / Shiga-like toxin-producing E. coli (STEC). Za szczególnie ważne uważa się te, które mogą rozprzestrzeniać się za pośrednictwem żywności. W artykule uwzględniono także wybrane nowe zagrożenia, niesione przez gatunki jeszcze niemonitorowane – paciorkowce Streptococcus iniae, S. suis i S. dysgalactiae oraz gronkowce Staphylococcus intermedius i S. pseudintermedius. Drobnoustroje te w ciągu ostatnich lat przełamały barierę międzygatunkową. Przyczyny tego zjawiska nie są znane, ale wiąże się je ze zmiennością drobnoustrojów oraz ich adaptacją do życia w zmieniającym się środowisku, co wynika z łatwości rearanżacji DNA i poziomego transferu genów. Skalę problemu nowych infekcji odzwierzęcych odzwierciedla istotny wzrost liczby publikacji w tej dziedzinie w ostatnich latach. Med. Pr. 2014;65(6):819–829
This article presents the problem of evolutionary changes of zoonotic pathogens responsible for human diseases. Everyone is exposed to the risk of zoonotic infection, particularly employees having direct contact with animals, i.e. veterinarians, breeders, butchers and workers of animal products’ processing industry. The article focuses on pathogens monitored by the European Centre for Disease Prevention and Control (ECDC), which has been collecting statistical data on zoonoses from all European Union countries for 19 years and publishing collected data in annual epidemiological reports. Currently, the most important 11 pathogens responsible for causing human zoonotic diseases are being monitored, of which seven are bacteria: Salmonella spp., Campylobacter spp., Listeria monocytogenes, Mycobacterium bovis, Brucella spp., Coxiella burnetti and Verotoxin- producing E. coli (VTEC) / Shiga-like toxin producing E. coli (STEC). As particularly important are considered foodborne pathogens. The article also includes new emerging zoonotic bacteria, which are not currently monitored by ECDC but might pose a serious epidemiological problem in a foreseeable future: Streptococcus iniae, S. suis, S. dysgalactiae and staphylococci: Staphylococcus intermedius, S. pseudintermedius. Those species have just crossed the animal-human interspecies barrier. The exact mechanism of this phenomenon remains unknown, it is connected, however, with genetic variability, capability to survive in changing environment. These abilities derive from DNA rearrangement and horizontal gene transfer between bacterial cells. Substantial increase in the number of scientific publications on this subject, observed over the last few years, illustrates the importance of the problem. Med Pr 2014;65(6):819–829
Źródło:
Medycyna Pracy; 2014, 65, 6; 819-829
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Immunostymulacja jako metoda ograniczenia niepotrzebnej antybiotykoterapii
Immunostimulation as a method limiting unnecessary antibiotic therapy
Autorzy:
Szczukocka-Zych, Agnieszka
Bozio, Marzena
Feleszko, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033849.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
antibiotic therapy
bacterial lysates
immunostimulation
respiratory tract infections
immunostymulacja
lizaty bakteryjne
antybiotykoterapia
infekcje dróg oddechowych
Opis:
Recurring respiratory tract infections are typical of childhood. This results from the fact that children are exposed to pathogens, usually in groups of people, and from the immaturity of the immune system. Most upper and lower respiratory tract infections are caused by viruses. Nevertheless, antibiotics, which target bacteria, are often prescribed. Antibiotic overuse leads to increased microbial resistance to these drugs, resulting in their inefficacy. Improper treatment of respiratory infections with antibiotics ultimately leads to treatment failure. An increase in antibiotic resistance of many bacterial strains is becoming a serious global problem and makes treatment much more difficult. It is a responsibility of each physician to use antibiotics properly and implement adequate prevention of recurring respiratory tract infections. For many years, it has been attempted to find effective agents that improve immunity in children. The pharmaceutical market offers various preparations advertised as immunostimulants, such as bacterial lysates, vitamins, dietary supplements, probiotics or herbal, animal and homeopathic products. The role of immunomodulatory substances is to promote the immune system to fight pathogens, reduce the frequency of infections and decrease the demand for antibiotics. Unfortunately, most immunomodulators do not have sufficiently reliable clinical trials that would confirm their efficacy.
Nawracające infekcje dróg oddechowych są typowe dla wieku dziecięcego. Wynika to z faktu narażenia dzieci na patogeny, szczególnie w zbiorowiskach, oraz z niedojrzałości systemu odpornościowego. Większość infekcji górnych i dolnych dróg oddechowych wywołana jest przez patogeny wirusowe. Pomimo to bardzo często w leczeniu zakażeń układu oddechowego stosowane są antybiotyki, zwalczające bakterie. Nadmierne stosowanie antybiotyków powoduje narastanie oporności drobnoustrojów na te leki, czego konsekwencją jest brak ich skuteczności. Niewłaściwe leczenie infekcji dróg oddechowych antybiotykami ostatecznie prowadzi do niepowodzenia leczenia. Wzrost antybiotykooporności wielu szczepów bakterii staje się dużym problemem w skali ogólnoświatowej i zdecydowanie utrudnia proces leczniczy. Zadaniem każdego lekarza jest rozsądne stosowanie antybiotyków i właściwa profilaktyka nawracających infekcji dróg oddechowych. Od lat trwają poszukiwania skutecznych środków poprawiających odporność u dzieci. Na rynku farmaceutycznym dostępne są liczne preparaty reklamowane jako immunostymulatory, takie jak lizaty bakteryjne, witaminy, suplementy diety, probiotyki czy też preparaty roślinne, odzwierzęce i homeopatyczne. Substancje immunomodulujące mają pobudzać układ odpornościowy do walki z patogenami, a także zredukować częstość infekcji oraz zmniejszyć zapotrzebowanie na antybiotyki. Niestety, większość preparatów immunomodulujących nie posiada dostatecznie wiarygodnych badań klinicznych potwierdzających ich skuteczność.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 4; 365-373
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies