Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "imperatives" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    The Pragmatics of Person and Imperatives in Sign Language of the Netherlands
    Autorzy:
    Maier, Emar
    Schepper, Kees De
    Zwets, Martine
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/620560.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    sign language
    pragmatics
    imperatives
    pointing
    person
    Opis:
    We present new evidence against a grammatical distinction between second and third person in Sign Language of The Netherlands (NGT). More precisely, we show how pushing this distinction into the domain of pragmatics helps account for an otherwise puzzling fact about the NGT imperative: not only is it used to command your addressee, it can also express ‘non-addressee-oriented commands’.
    Źródło:
    Research in Language; 2013, 11, 4; 359-376
    1731-7533
    Pojawia się w:
    Research in Language
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fictional threatening: the case of disjunctive conditionals
    Autorzy:
    Łyda, Andrzej
    Zasowska, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2054306.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    threatening
    speech act
    corpus
    fiction
    crime stories
    pseudo‑imperatives
    disjunctive conditional
    Opis:
    In the present paper, we extend previous work on the speech act of threatening by including in our analysis a corpus of crime fiction based on 700 English books, a characteristic trait of which are threats. By including data derived from written narratives in prose, imaginary rather than factual, this research aims to identify potential differences between fictional and authentic threats, thus contributing to the general panorama of this speech act. Here we concentrate on a single construction, known as disjunctive conditional or pseudo‑imperative, which is analysed in terms of parameters employed in previous studies and modified to meet the purposes on the present research.
    Źródło:
    Linguistica Silesiana; 2021, 42; 207-237
    0208-4228
    Pojawia się w:
    Linguistica Silesiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Cognitive Discourse Parameters of Directive Speech Acts in Modern Ukrainian
    Kognitywne parametry dyskursu dyrektywnych aktów mowy we współczesnym języku ukraińskim
    Autorzy:
    Mezhov, Oleksandr
    Kostusiak, Nataliia
    Navalna, Maryna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/49102268.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    directive speech acts
    performative utterances
    imperatives
    infinitives
    indirect utterances
    subject
    predicate
    recipient
    rheme
    Ukrainian
    Opis:
    The article presents a comprehensive multifaceted analysis of directive speech acts (based on modern media texts from the popular Ukrainian newspaper Day) taking into account the following approaches: 1) cognitive-semantic, with the projection of directive statements on extra-lingual reality, the study of their propositional-syntactic structure, and semantic relations between components; 2) formal-grammatical, which involves the identification of morphological and syntactic means of expression of motivation and the specifics of the positional structure of sentences; 3) communicative-syntactic, which allows for the characterization of directive statements in terms of their intonation and actual articulation; 4) communicative-pragmatic and discursive, which focuses on the specifics of certain types of directive speech acts in specific discourses, their perlocutionary effect, pragmatic intentions of the speakers, their communicative strategies and tactics, the interaction of the addresser and the recipient and more. Directive speech acts with infinitives, verbs of imperative, conditional and optative moods, present, past and future tenses, which are based on performative constructions, are distinguished from the formal-grammatical point of view. They all have the same propositional meaning, which at the semantic-syntactic level of the sentence is implemented in the following obligatory syntaxemes: the subject (speaker), the predicate of volitional action, the recipient of volitional action or the potential subject of action, and the predicate of potential action. In specific communicative acts, the syntaxeme of the subject of volitional action is correlated with the recipient of speech, i.e., the speaker expressing the communicative intention of motivation, and the complex syntax of the recipient of volitional action-subject of potential action – with the recipient of speech, i.e., the interlocutor from whom the speaker expects on his volition. The core of directive speech acts is formed by sentences with verbs in the imperative mood (imperatives) and vocatives. The periphery is formed by indirect statements (including narrative, interrogative, conditional), the motivational modality of which is due to context or extra-lingual situation. Verbal predicates as the centre of directive speech acts, with the semantics of order, command, request, supplication, imploration, persuasion, invitation, permission, demand, coercion, appeal, instruction, direction, recommendation, suggestion, warning, precaution, advice, admonition, preaching, etc., are usually in a communicative position rheme with the actual articulation of statements.
    W artykule przedstawiono wieloaspektową analizę dyrektywnych aktów mowy (na podstawie współczesnych tekstów medialnych pochodzących z popularnej ukraińskiej gazety „Dzień”), uwzględniającą następujące podejścia: 1) kognitywno-semantyczne, z projekcją wypowiedzi dyrektywnych na rzeczywistość pozajęzykową, badaniem ich struktury propozycjonalno-syntaktycznej oraz relacji semantycznych między komponentami; 2) formalno-gramatyczne, obejmujące identyfikację morfologicznych i syntaktycznych środków wyrazu motywacji oraz specyfikę struktury pozycyjnej zdań; 3) komunikatywno-syntaktyczne, które pozwala na charakterystykę wypowiedzi dyrektywnych pod względem ich intonacji i rzeczywistej artykulacji; 4) komunikatywno-pragmatyczne i dyskursywne, które koncentrują się na specyfice pewnych typów dyrektywnych aktów mowy w określonych dyskursach, ich efekcie perlokucyjnym, pragmatycznych intencjach mówiących, ich strategiach i taktyce komunikacyjnej, interakcji adresata i odbiorcy oraz innych. Z formalno-gramatycznego punktu widzenia wyróżnia się dyrektywne akty mowy z bezokolicznikami, czasownikami trybu imperatywnego, warunkowego i optatywnego, czasów teraźniejszego, przeszłego i przyszłego, które opierają się na konstrukcjach performatywnych. Wszystkie mają to samo znaczenie propozycjonalne, które na poziomie semantyczno-syntaktycznym zdania jest realizowane w następujących obowiązkowych syntaksemach: podmiot (mówiący), predykat czynności wolicjonalnej, odbiorca czynności wolicjonalnej lub potencjalny podmiot czynności oraz predykat czynności potencjalnej. W konkretnych aktach komunikacyjnych składnia podmiotu działania wolicjonalnego jest skorelowana z odbiorcą wypowiedzi, czyli mówiącym wyrażającym komunikatywną intencję motywacji, a składnia złożona odbiorcy działania wolicjonalnego – podmiotem potencjalnego działania – z odbiorcą wypowiedzi, czyli rozmówcą, od którego mówca oczekuje inicjatywy. Rdzeń dyrektywnych aktów mowy tworzą zdania z czasownikami w trybie rozkazującym (imperatywy) i formami wołaczowymi. Peryferia tworzą wypowiedzi pośrednie (m.in. narracyjne, interrogatywne, warunkowe), których modalność motywacyjna wynika z kontekstu lub sytuacji pozajęzykowej. Predykaty werbalne jako centrum dyrektywnych aktów mowy o semantyce rozkazu, polecenia, prośby, błagania, perswazji, zaproszenia, przyzwolenia, żądania, przymusu, apelu, pouczenia, zalecenia, sugestii, ostrzeżenia, przestrogi, rady, napomnienia, nakazu itp. znajdują się zwykle w pozycji komunikacyjnej, korespondującej z właściwą artykulacją wypowiedzi.
    Źródło:
    Cognitive Studies | Études cognitives; 2022, 22
    1641-9758
    2392-2397
    Pojawia się w:
    Cognitive Studies | Études cognitives
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leading the leaders: Exploring perspectives on the preparation and development of school leaders
    Autorzy:
    MacRuairc, Gerry
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/639469.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Leadership development
    critical pedagogy
    foundation disciplines in education
    neo-liberal perspectives
    person centered imperatives for school leadership
    Opis:
    Dealing with the legacy of the discourses of neo-liberalism and new managerialism on the current framing of leadership discourse provides the background to this paper. Increasingly there are strong indications at policy level that the intention of recommendations are very closely aligned to the neo-liberal worldview evidenced by the uncritical acceptance of neo liberal infused language among many key stakeholders. This paper calls for leadership development programmes that will provide for critically informed and engaged leaders who can position themselves as key mediators and evaluators of these reductive policy proposals. To this end it is necessary to make leadership and what constitutes leadership practice more explicit and to cease confl ating it with management so that the knowledge and understanding of leadership within the domain of education can develop fully. This process creates an imperative for a greater engagement with the theoretical fi elds and disciplines linked to education within leadership preparation and development programmes with more encouragement for leaders to continue to masters and doctoral levels so as to build capacity within the leadership community to mobilise the rich and diverse knowledge-base underpinning education to critique and challenge.
    Źródło:
    Zarządzanie Publiczne; 2012, 4(20); 49-57
    2084-3968
    Pojawia się w:
    Zarządzanie Publiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reguły metodologiczne – komunikacyjne akty mowy czy perlokucje?
    Methodological Rules – Communicative Speech Acts or Perlocutions?
    Autorzy:
    Michalska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/577310.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    reguły metodologiczne
    komunikacyjne akty mowy
    imperatywy
    rozwój nauki
    krytyczna dyskusja
    methodological rules
    communicative speech acts
    imperatives
    scientific advancement
    critical discussion
    Opis:
    W artykule rozważany jest problem reguł metodologicznych z punktu widzenia rozróżnienia przez Jürgena Habermasa działań strategicznych i komunikacyjnych. Główne stawiane w tekście pytanie dotyczy nie treści czy prawomocności reguł, a statusu reguł jako aktów językowych. Dowodzę, iż filozoficzne ujęcia rozwoju nauki od Poppera do Laudana utożsamiają reguły z imperatywami, które według teorii działania komunikacyjnego są perlokucjami i jako takie są przeciwstawione aktom komunikacyjnym. Podstawowy problem z perlokucjami polega na tym, że ich stosowanie uniemożliwia prawdziwie krytyczną dyskusję i na dłuższą metę jest nieefektywne poznawczo. Jak argumentuję, reguły metodologiczne powinny być traktowane jako regulatywne akty mowy, których funkcja polega na koordynowaniu interakcji pomiędzy indywidualnymi badaczami oraz grupami badawczymi, natomiast na bardziej ogólnym poziomie, na organizowaniu zachowań badaczy w realizacji wartości poznawczych.
    In the paper, the problem of methodological rules is revisited in the light of a distinction between strategic and communicative action as proposed by Jürgen Habermas. The main question concerns the content of rules or their justification, but touches on the fundamental issue of the status of the rules as speech acts. It is demonstrated that philosophical conceptions of the progress of science from Popper to Laudan tend to equate the rules with imperatives, which, according to the concept of communicative action, pertain to perlocutions as opposed to communicative acts. The main difficulty that ensues is that the use of perlocutions prevents a genuinely critical discussion instead of promoting it, and, in the long run, is simply cognitively ineffective. As I argue, methodological rules are better construed as regulative speech acts, whose function is to coordinate interactions within and among research communities and, at a more general level, to regulate behaviors of individual researchers and research groups as far as they are subordinated to the realization of cognitive values.
    Źródło:
    Zagadnienia Naukoznawstwa; 2014, 50, 1(199); 23-40
    0044-1619
    Pojawia się w:
    Zagadnienia Naukoznawstwa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Categorical Imperative in Defense of Strong Sustainability
    Imperatyw kategoryczny w obronie silnej zrównoważoności
    Autorzy:
    Mulia, P.
    Behura, A. K.
    Kar, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/371629.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Komitet Człowiek i Środowisko PAN
    Tematy:
    strong sustainability
    weak sustainability
    natural capital
    categorical imperatives
    direct and indirect duty
    silna zrównoważoność
    słaba zrównoważoność
    kapitał naturalny
    imperatyw kategoryczny
    obowiązek bezpośredni i pośredni
    Opis:
    Strong sustainability defends that certain forms of natural capital (environment) are critical and therefore, non-substitutable. There is an increasing concern for conserving the natural environment due to its unique contribution for sustenance and wellbeing of all living beings. The development process which does not preserve its natural capital is bound to lead towards an unsustainable growth path. In the wake of strong sustainability, it is an imperative to preserve the natural environment as it is degrading beyond its threshold limit. The ethical aspect of strong sustainability raises the ethical question what is right thing to do and emphasizes on ethical relations of humans with natural environment. The paper defends strong sustainability from Kant’s Categorical Imperative. Categorical Imperative motivates every human to act out of duty. Actions done for the sake of duty alone are morally worthy. A duty is the relationship between one’s moral action and his autonomy of the will. Concerning the sustenance and wellbeing of the present and the future generation, it is the moral duty of the humans to preserve the natural environment.
    Silna zrównoważoność oznacza, że niektóre formy kapitału naturalnego (środowiska) są krytyczne i dlatego nie podlegają substytucji. Troska o ochronę naturalnego środowiska z uwagi na jego wyjątkowy udział w podtrzymywaniu i pomyślności wszystkich żywych stworzeń rośnie. Proces rozwojowy, który nie ochrania naturalnego kapitału oznacza wkroczenie na ścieżkę pozbawioną zrównoważenia. Podążając za silną zrównoważonością za imperatyw należy uznać ochronę środowiska naturalnego, które obecnie podlega degradacji przekraczającej próg akceptacji. Etyczny aspekt silnej zrównoważoności odnosi się do pytania co należy czynić i podkreśla znaczenie etycznych relacji pomiędzy ludźmi a ich środowiskiem naturalnym. Artykuł stanowi próbę obrony silnej zrównoważoności w oparciu o imperatyw kategoryczny Kanta. Motywuje on ludzi do podejmowania działań płynących z obowiązku. Takie działania określane są jako moralnie wartościowe. Obowiązek to relacja pomiędzy działaniami podejmowanymi przez jednostkę a autonomia woli. Biorąc pod uwagę postulat podtrzymania pomyślności obecnych i przyszłych pokoleń, moralnym obowiązkiem ludzi jest ochrona środowiska naturalnego.
    Źródło:
    Problemy Ekorozwoju; 2016, 11, 2; 29-36
    1895-6912
    Pojawia się w:
    Problemy Ekorozwoju
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Мастацкая канцэпцыя асобы ў прозе Мiры Лукшы
    Artistic concept of an individual in Mira Luksha’s prose
    Artystyczna koncepcja jednostki w prozie Miry Łukszy
    Autorzy:
    Biełaja, Alena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2117159.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    artistic concept of an individual
    literary character
    aesthetic ideal
    national picture of the world
    categorical imperatives
    artystyczna koncepcja jednostki
    charakter literacki
    ideał estetyczny
    narodowy obraz świata
    imperatywy
    Opis:
    All components of the artistic world of literary works are medium of artistic concept. In contrast to the ideas of the image, the character, and the hero, the concept refers to the writer’s views; it optimizes the analysis of pictorial structure of a literary work. Scientific interest in the study of the characters’ conception in literature was intensified at the turn of the 20th and 21st centuries and has been relevant since then. An artistic expression of a personality conception in literary works has clear historical and national features. This article presents the results of the analysis of the artistic concept of the personality in Mira Luksha’s prose.
    Wszystkie komponenty świata artystycznego w literaturze są nośnikiem twórczej koncepcji. W przeciwieństwie do pojęcia obrazu, charakteru, bohatera koncepcja twórcza odnosi się do całokształtu poglądów pisarza, optymalizuje analizę obrazowej struktury utworu. Zainteresowania badaczy koncepcją bohaterów w twórczości poszczególnych pisarzy przybrały szczególnie intensywną formę na przełomie XX i XXI wieku, i trwają do dziś. Twórcze uosobienie koncepcji jednostki w utworze literackim posiada wyraźne cechy historyczne i narodowe. W artykule omówiono wyniki analizy artystycznej koncepcji jednostki w prozie Miry Łukszy.
    Źródło:
    Białorutenistyka Białostocka; 2018; 103-112
    2081-2515
    Pojawia się w:
    Białorutenistyka Białostocka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    VIRTUES AND VICES OF THE EUROMAIDAN’S LESSONS: THE SECOND STAGE OF “STATE DEFIANCE” AFTERWARDS
    Чесноти і вади Євромайдану: другий етап феномена «держави всупереч»
    Autorzy:
    Khyzhnyak, I.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/894443.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
    Tematy:
    imperatives, “state defiance”, Ukraine, national identity, the union of the Ukrainian society, civil society, legitimacy and trust, ethics of the new type, transparty corruption, changes of elites, Maidan’s agenda, “the Russian-speaking Ukrainian nationalism”, “civil nationalism”
    імперативи, «держава всупереч», національна ідентичність, єдність українського соціуму, громадянське суспільство, легітимність і довіра, етика нового типу, транспартійна корупція, зміна еліт, порядок денний Євромайдану, «український націоналізм російськомовного походження», «громадянський націоналізм»
    Opis:
    Розглядаються специфічні риси другого етапу феномена «держави всупереч» та його наслідкового чинника – Євромайдану, а також їх обопільний вплив на перебіг історичних подій в Україні після відлучення від президенства адміністрації Януковича. Першою ознакою змін всієї політичної архітектоніки в Україні стала теза про те, що влада виборюється насамперед легітимністю довіри народу, а не тільки виборами. Єврореволюція на Майдані є революція людської гідності. Євромайдан у Києві – це Майдан нового покоління українців другої декади ХХІ ст. і стояв він за Європейські цінності. Він є також чинником реформування системи, що вичерпала себе – це конфлікт суспільства, а не опозиції зі владою. На ньому почала формуватись соціальність, що будується на засадах етики нового типу. Безроздільне правління латентної системи транспартійної корупції протягом майже чверті століття було однією з вражаючих рис категорії «держави всупереч». Тому нові політичні еліти, що з’являються, обов’язково мають уникати конструкцій, які роз’єднують суспільство, роблять його дезінтегрованою, апатичною, етнічною спільністю. Одне з важливих досягнень Євромайдану може атрибуватись як запит на нових людей у політиці, але не просто виконавців, а на тих, хто, головним чином, принципово виступає за зміну правил гри та всієї системи влади. Євромайдан можна вважати яскравим прикладом не тільки різноформатного діалогу, а головне і дійсної демократичної легітимності. Після зміни пріоритетних позицій категорії «держави всупереч» однією з найбільших несподіванок Євромайдану стала поява зовсім неочікуваного тренду, який можна інтерпретувати як «український націоналізм російськомовного походження». Такий політичний оксіморон починає виникати як ідеологічна течія і оформлюватись в певний політичний рух, що має специфічне забарвлення, заснований на досить стійкому патріотизмі, зародженому в російськомовних регіонах і розташованих в центральній та південно-східній частині України. Базовими причинами його виникнення є анексія Криму з боку Росії, а також створення нею незаконних терористичних формувань ДНР і ЛНР. Оксіморон являє собою особливий етно-політичний різновид, що виступає в якості альтернативи традиційному т.зв. «західному націоналізму». Певним чином цей інноваційний феномен можна також розглядати у значенні «громадянський націоналізм».
    The article presents an innovative fusion of the approaches to specific features of “State Defiance” second stage and as of its consequence factor the EuroMaidan`s phenomenon as well as their mutual impact on the main historical events and fundamental problems in Ukraine after president Yanukovich’s ousting. The first sign of drastic changes in political architecture of Ukraine was expressed in the thesis that power may be also fought for peoples’ craving for social legitimate trust but not only by means of universal suffrage. The Maidan’s Eurorevolution is a Revolution of Human Dignity. The Maidan in Kyiv is a new generation Maidan of the second decade in the XXI-st century. Still it is after the European values. It is a reforming factor of obsolete system and is a conflict inside the society but not that traditional one of opposition vs high-ranking state authorities. A new type of ethics has just started forming a new sociality in the country. The time of ruling of transparty corruption over almost a quarter of the century marked a visible sign of “state defiance.” Due to that, incorrigibility the newly formed political elites have to avoid the extremes of society’s reunifying shortcomings and disintegration as well as ethical apathy and false community. To the definite essentials among the EuroMaidan’s attainments one may attribute the rising requirements for the new figures in politics. However, these are not to be simple doers of the deliberately assigned tasks. The figures in need have to stand primarily for the abilities that drastically change the rules in the political games and the original system of state power fraudulently imposed by former high-ranking state authorities. The EuroMaidan may also be accounted for its polyvectorial nature not only as a critical model to be followed but foremost to be consolidated at a remarkable pace for true democratic legitimacy. After changes in setting up priorities over “state defiance” category one registers emergence of the unexpected “Russian-speaking Ukrainian nationalism”. The essentials of such an oxymoron picks up the pace as an ideological stream and instinctive political movement with full colors of special sort of firm patriotism born in the Central and Southeast regions of Ukraine. As the critical reason for its coming up serves the perfidious annexation of Crimea by Russia and her illegal “invention” of the so-called terroristic “DPR” and “LPR”. It takes root as a special ethnic and political variety and embraces alternative to the traditional “Western nationalism”. In a certain sense, the oxymoron may be practiced in defining as “civil nationalism”.
    Źródło:
    Проблеми всесвітньої історії; 2016, 2; 175-186
    2707-6776
    Pojawia się w:
    Проблеми всесвітньої історії
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies