Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "hypotonia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Dziecko wiotkie z punktu widzenia pediatry i neurologa dziecięcego
Floppy Child from the point of view of a pediatrician and child neurologist
Autorzy:
Komasińska, Paulina
Steinborn, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2026065.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
Tematy:
zespół dziecka wiotkiego
hipotonia centralna
hipotonia obwodowa
napięcie mięśniowe
wrodzone zespoły miasteniczne
floppy child syndrome
central hypotonia
peripheral hypotonia
muscle tone
congenital myasthenic syndromes
Opis:
Wiotkość mięśniowa to obniżony opór podczas wykonywania ruchów biernych w stawach. Prawidłowe napięcie mięśniowe jest wynikiem współdziałania struktur ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Zatem zespół dziecka wiotkiego może stanowić wynik uszkodzenia górnego neuronu ruchowego – wiotkość centralna lub dolnego neuronu ruchowego - wiotkość obwodowa. Wiotkość centralna charakteryzuje się obecnością prawidłowych lub wygórowanych odruchów, prawidłową lub nieznacznie zmniejszoną siłą mięśniową, towarzyszyć jej mogą ograniczone zainteresowanie bodźcami zewnętrznymi, drgawki. Dla wiotkości obwodowej z kolei typowe są: znaczne osłabienie siły mięśniowej, arefleksja, przy prawidłowym kontakcie wzrokowym. Najczęstszą przyczynę wiotkości centralnej stanowią uszkodzenia i wady ośrodkowego układu nerwowego oraz zespoły uwarunkowane genetycznie. Pierwszy etap diagnostyki hipotonii centralnej stanowią zatem badania obrazowe głowy i/lub rdzenia kręgowego oraz badania genetyczne szczególnie, gdy współwystępują cechy dysmorficzne lub obciążenie rodzinne. Z kolei do najczęstszych przyczyn hipotonii obwodowej zalicza się: rdzeniowy zanik mięśni (SMA) i choroby mięśni. Poszukiwanie przyczyn hipotonii obwodowej należy rozpocząć od wykonania badań genetycznych w kierunku SMA. Następny etap stanowi oznaczenie poziomu kinazy kreatyninowej (CK) oraz badania elektrofizjologiczne. Ostatnim etapem jest poszerzenie diagnostyki o badania inwazyjne - biopsję mięśnia czy biopsję nerwu, z których obecnie coraz częściej rezygnuje się na rzecz badań genetycznych. Jeśli u pacjenta z wiotkością współwystępuje spektrum objawów klinicznych takich jak: wymioty, zaburzenia oddychania, zaburzenia świadomości, zwyrodnienie barwnikowe siatkówki, hepatosplenomegalia, należy uwzględnić choroby metaboliczne. Natomiast jeśli stwierdza się nadmierną ruchomość w stawach przy prawidłowej sile mięśniowej konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki w kierunku chorób tkanki łącznej. Zidentyfikowanie przyczyny hipotonii ma szczególne znacznie kliniczne, gdyż w niektórych chorobach (np. SMA, choroba Pompego) istnieją możliwości skutecznego leczenia hamującego ich postęp.
Hypotonia/floppiness is a reduced resistance to passive movements in the joints. Proper muscle tone is the result of the interaction of the structures of the central and peripheral nervous systems. Thus, the floppy child syndrome may result from damage to the upper motor neuron - central hypotonia or the lower motor neuron - peripheral hypotonia. Central hypotonia is characterized by the presence of normal or excessive reflexes, normal or little reduced muscle strength, may be accompanied by limited interest in external stimuli and convulsions. For peripheral hypotonia the following are typical: significant muscle weakness, areflexia with normal eye contact. The most common causes of central hypotonia are damages and defects of the central nervous system and genetically determined syndromes. The first step in the diagnosis of central hypotonia is therefore imaging examinations of the head and / or spinal cord and genetic examinations, especially when dysmorphic features or family burden are present. In turn, the most common causes of peripheral hypotonia are spinal muscular atrophy (SMA) and muscle disease. The search for the causes of peripheral hypotonia should begin with genetic testing for SMA. The next stage is to determine the level of creatine kinase (CK) and electrophysiological tests. The last stage is the extension of diagnostics to invasive tests - muscle or nerve biopsy, which are now increasingly abandoned in favor of genetic tests. If in a patient with hypotonia coexists a spectrum of clinical symptoms such as vomiting, respiratory disorders, disturbances of consciousness, retinitis pigmentosa or hepatosplenomegaly, metabolic diseases should be taken into account. However, if there is excessive mobility in the joints with normal muscle strength, it is necessary to diagnose towards connective tissue diseases. Identifying the cause of hypotonia is of particular clinical importance, as in some diseases (eg SMA, Pompe disease) there are effective treatments that will inhibit their progress.
Źródło:
Neurologia Dziecięca; 2020, 29, 59; 27-35
1230-3690
2451-1897
Pojawia się w:
Neurologia Dziecięca
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Review of neurological aspects in a 3-month-old boy with Ehlers-Danlos syndrome (EDS) – case report
Spektrum objawów neurologicznych u 3-miesięcznego chłopca z zespołem Ehlersa i Danlosa (EDS) – opis przypadku
Autorzy:
Dobrucka-Głowacka, Anna
Kopyta, Ilona
Jezela-Stanek, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2049559.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
Tematy:
hypotonia
epilepsy
apnoea
delayed motor development
tissue fragility
COL5A1 gene
uogólniona wiotkość
padaczka
bezdechy
opóźnienie rozwoju ruchowego
kruchość tkanek
gen COL5A
Opis:
Ehlers-Danlos syndrome (EDS) is a heterogeneous group of heritable connective tissue disorders. The actual classification recognizes 13 subtypes of the syndrome. The classic type is the most common and in 90% of cases is caused by mutations in the COL5A1 and COL5A2 genes responsible for the synthesis of type V collagen. In other cases mutations in the COL1A1 gene encoding type I collagen are responsible for this disease. Classic EDS is characterized by skin hyperextensibility, poor wound healing and joint hypermobility. The clinical manifestation is dominated by symptoms from the musculoskeletal system, cardiovascular system, gastrointestinal tract and nervous system. Patients with Ehlers-Danlos syndrome also have a higher prevalence of obstructive sleep apnoea syndrome. The article presents the case of a 3-month-old boy with a classic type of the syndrome with tonic-clonic seizures, apnoea, fever of unknown cause, delayed psychomotor development with hypotonia, gastroesophageal reflux, fragility of blood vessels and easy bruising.
Zespół Ehlersa i Danlosa to grupa chorób uwarunkowanych genetycznie, w których dochodzi do syntezy nieprawidłowych form kolagenu. Wyróżniamy 13 postaci klinicznych zespołu, z których postać klasyczna należy do najczęstszych i w 90% spowodowana jest mutacjami w genach COL5A1 i COL5A2 odpowiedzialnych za syntezę prokolagenu typu V. W pozostałych przypadkach odpowiedzialną za wystąpienie tej choroby jest mutacja w genie COL1A1 kodującym prokolagen typu I. Postać klasyczną zespołu Ehlersa i Danlosa charakteryzuje nadmierna ruchomość stawów i rozciągliwość skóry oraz słabe gojenie się ran. W obrazie klinicznym dominują objawy ze strony układu mięśniowo-szkieletowego, sercowo-naczyniowego, przewodu pokarmowego oraz układu nerwowego. U pacjentów z zespołem Ehlersa i Danlosa stwierdzono również zwiększoną częstość występowania zespołu obturacyjnego bezdechu. Artykuł prezentuje przypadek 3-miesięcznego chłopca z klasyczną postać zespołu, u którego obserwowano napady toniczno- kloniczne, bezdechy ze spadkami saturacji, gorączki o nieustalonej etiologii, opóźnienie rozwoju ruchowego z uogólnioną wiotkością, refluks żołądkowo-przełykowy, kruchość naczyń krwionośnych i skłonność do siniaczeń.
Źródło:
Neurologia Dziecięca; 2018, 27, 54; 75-78
1230-3690
2451-1897
Pojawia się w:
Neurologia Dziecięca
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kabuki syndrome: from Japanese theater to Poland – a case report
Zespół Kabuki: z japońskiego teatru do Polski – opis przypadku
Autorzy:
Kępka, Bartosz
Marzęda, Katarzyna
Chrościńska-Krawczyk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1819361.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
Tematy:
Kabuki syndrome
face abnormalities
intellectual disability
hypotonia
cleft palate
KMT2D mutation
KDM6A mutation
zespół Kabuki
dysmorfia twarzy
upośledzenie umysłowe
hipotonia
rozszczep podniebienia
mutacja genu KMT2D
mutacja genu KDM6A
Opis:
Kabuki syndrome is a rare disease manifested by several congenital anomalies, often connected with intellectual disability. The syndrome was first described by Niikawa and Kuroki in 1981. It was considered typical of Japan, however nowadays new cases are reported all over the world. Unfortunately, there is no precise epidemiological data. The name of syndrome derives from traditional Japanese theater where actors used to wear characteristic makeup, resembling patients’ phenotypic facial features. We report on a case of a 6-year-old girl born with intrauterine growth restriction (IUGR), cleft palate, microcephaly, clinodactyly of 5th fingers, micrognathism, low set ears, chest malformation. Despite numerous consultations, the final diagnosis was not made until 15th month of age, which underlines difficulties in diagnosing rare diseases. This case discusses a wide spectrum of symptoms of Kabuki syndrome in a 6-year-old girl. Recent research has shed a new light on the disease’s etiology (mutation in KMT2D or KDM6A gene) and led to establishing new diagnostic criteria. However, the described case and literature reports confirm that more research is needed into this rare disease.
Zespół Kabuki (zespół Niikawa-Kuroki) jest to rzadka choroba obejmująca zespół wad wrodzonych, często połączonych z niepełnosprawnością intelektualną. Opisany po raz pierwszy u dziesięciorga pacjentów przez Niikawę i Kurokiego w 1981 r. Kiedyś uznawany za charakterystyczny dla obszaru Japonii, obecnie przypadki zespołu opisywane są na całym świecie, jednakże brak dokładnych informacji na temat częstości występowania. Nazwa pochodzi od tradycyjnego japońskiego teatru, którego aktorzy nosili charakterystyczny makijaż podobny do cech fenotypowych twarzy pacjentów. W pracy opisano przypadek 6-letniej dziewczynki, urodzonej z cechami hipotrofii wewnątrzmacicznej, rozszczepem podniebienia, małogłowiem, klinodaktylią palców V rąk, cofniętą żuchwą, nisko osadzonymi uszami i zniekształceniem klatki piersiowej. Mimo licznych specjalistycznych konsultacji, ostateczne rozpoznanie postawiono dopiero 15 miesięcy po urodzeniu, co podkreśla trudności związane z rozpoznaniem rzadkich chorób. Jednocześnie przypadek opisywanej Pacjentki pokazuje jak odrębne mogą być objawy u chorych z rozpoznanym zespołem Kabuki. Przeprowadzone niedawno badania rzuciły nowe światło na możliwą etiologię choroby (mutacja genu KMT2D lub KDM6A) i jednocześnie zmusiły do próby opracowania nowych kryteriów rozpoznania zespołu. Opisany przypadek, a także doniesienia z literatury potwierdzają jednak, że potrzebne są kolejne badania nad tym rzadkim schorzeniem.
Źródło:
Neurologia Dziecięca; 2019, 28, 56; 57-61
1230-3690
2451-1897
Pojawia się w:
Neurologia Dziecięca
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies