Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "holy places" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Pielgrzymka do Ziemi Świętej jako doświadczenie religijne i temat utworu literackiego ("Podróż do Świętych miejsc w 1830 roku" Andrzeja Murawjowa)
    Pilgrimage to the Holy Land as a Religious Experience and Theme of a Literary Work of Art (Andrey Muraviev’s A journey to Holy places in 1830)
    Autorzy:
    Kościołek, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2031677.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Holy Land
    Andrey Muraviev
    pilgrimage
    religious experience
    A journey to Holy places in 1830
    Źródło:
    Slavia Orientalis; 2019, LXVIII, 3; 457-468
    0037-6744
    Pojawia się w:
    Slavia Orientalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyplomacja i religia. Zakonnicy franciszkańscy u sułtanów w Stambule.
    Religion and Diplomacy. The Franciscan Friars at the Sultans‘ in Istanbul
    Autorzy:
    Paczkowski, Mieczysław Celestyn
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559222.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    Imperium Osmańskie
    zakon franciszkański
    Stambuł
    miejsca święte
    władcy katoliccy
    Ottoman Empire
    Franciscan Order
    Istanbul
    Holy Places
    Catholic rulers
    Opis:
    Historia franciszkańskiej obecności na Bliskim Wschodzie rozpoczyna się od spotkania św. Franciszka z sułtanem. Tureccy władcy ustanowili swoją stolicę w Konstantynopolu, stąd zrodziła się konieczność stałej obecności franciszkanów nad Bosforem. W okresie panowania Osmanów Stambuł był nie tylko największym islamskim miastem, ale także centrum wspólnoty żydowskiej oraz mniejszości chrześcijańskich. Ich przedstawiciele byli poddani zasadom tzw. milletu. Stolica imperium była także siedzibą patriarchatów orientalnych. Wspólnoty prawosławnych Greków czerpały korzyści z faktu, że ich członkowie byli poddanymi imperium osmańskiego, zdobywając przy tym wiele przywilejów. Rywalizacja o miejsca święte popchnęła te wspólnoty do rozpoczęcia kampanii zniesławiającej franciszkanów, opisywanych jako uzurpatorzy, obcy i nieprzyjaciele imperium tureckiego. Obrona i odzyskiwanie miejsc świętych była zasługą nieustannych i wytrwałych zabiegów ze strony zakonników i Stolicy Apostolskiej. Często zwracano się z prośbą do katolickich władców, aby podejmować dyplomatyczne rozmowy z islamskimi władcami w Konstantynopolu i upominać się o prawa katolików w miejscach świętych. W ten sposób zrodziła się długa tradycja dyplomatyczna w różnych rejonach imperium osmańskiego.
    The story of the Franciscan presence in the Middle East began with the encounter between St. Francis and the sultan. The Turkish sultans had their seat in Constantinople and for this reason there was a need for a continued presence of the Franciscans on the banks of the Bosphorus. During the period of Ottoman rule Istanbul was not only that largest Islamic city, but also the center of Jewish and Christian minorities. They were subjected to so-called millet. The capital of the Empire functioned also as the seat of the Oriental Patriarchates. The Greek Orthodox communities, taking advantage of the fact that their members were subjects of the Ottoman Empire, had many privileges. Competition for the possession of the Holy Places led those communities to begin a defamation campaign against the Franciscans, depicting them as usurpers, foreigners and enemies of the Turkish Empire. The defense and recovery of the Holy Places were due to the laborious action undertaken by the Franciscans and the Holy See. They asked Catholic rulers to begin diplomatic work with the Muslim sultans of Constantinople for the defence of Catholic rights in the Holy Places. This is a long tradition marked by diplomacy in various regions belonging to the Ottoman Empire.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2016, 39; 127-138
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uświęcające zadanie Kościoła w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku. Wybrane aspekty
    The Sanctifying Task of the Church in the 1983 Code of Canon Law. Selected Aspects
    Autorzy:
    Kamiński, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22181073.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    uświęcające zadanie Kościoła
    liturgia
    sakramenty
    miejsca święte
    czasy święte
    sanctifying task of the Church
    liturgy
    sacraments
    holy places
    sacred times
    Opis:
    Kościół zgodnie z poleceniem swojego Założyciela – na podstawie nauczania soborowego – nieprzerwanie realizuje misję pasterską za pomocą trzech ściśle powiązanych ze sobą zadań: nauczania, uświęcania i rządzenia. Zadanie uświęcania zostało prawnie uregulowane w Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku w IV księdze, w kan. 834-1253. Dzielą się one na trzy części, które dotyczą: sakramentów, pozostałych aktów kultu Bożego oraz miejsc i czasów świętych. Uświęcające zadanie Kościoła wyraża się przede wszystkim w liturgicznym kulcie, w którym najistotniejsze miejsce stanowią sakramenty. Prawodawca ograniczył się do wskazania warunków wymaganych do ważności oraz godziwości funkcji i aktów potrzebnych przy realizacji kultu Bożego, do określenia materii i formy w sprawowaniu sakramentów i sakramentaliów oraz koniecznych zasad moralno-prawnych odnoszących się do szafarzy, celem właściwego ich sprawowania oraz szafowania w zakresie posługi uświęcania. Wypełniając powołanie do świętości, każdy wierny zobowiązany jest do uczestnictwa w zadaniu uświęcania. Główną rolę odgrywają w nim biskupi, których wspomagają prezbiterzy i diakoni. Również wierni świeccy uczestniczą w posłudze uświęcenia przez spełnianie obowiązków chrześcijańskich.
    The Church, in accordance with the command of its Founder – on the basis of the conciliar teaching – uninterruptedly carries out the pastoral mission by means of three closely related tasks: teaching, sanctifying and governing. The task of sanctification is legally regulated in the 1983 Code of Canon Law in Book IV, Canons 834-1253. These are divided into three parts, which deal with: the sacraments, the other acts of divine worship, and holy places and times. The Church’s sanctifying task is expressed primarily in liturgical worship, in which the sacraments have the most prominent place. The legislator has limited himself to indicate the conditions required for the validity and decency of the functions and acts necessary for the exercise of divine worship, to determine the matter and form in the celebration of the sacraments and sacramentals, as well as the necessary moral and legal rules relating to ministers, in order to ensure their proper celebration and administration in the field of the ministry of sanctification. In fulfilling the vocation to holiness, every believer is obliged to participate in the task of sanctification. Bishops, assisted by presbyters and deacons, play a central role. The laypeople also participate in the ministry of sanctification by fulfilling their Christian duties.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2021, 16, 18 (1); 113-123
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gdańskie święte ustronia bł. Doroty Swertfeger
    Gdańsk’s holy places of secludedness of blessed Dorothy’s of Montau
    Autorzy:
    Parcheniak, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1492630.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-06
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    blessed Dorothy of Montau
    charisma of blessed Dorothy of Montau
    Gdańsk’s churches
    holy places of secludedness
    spiritual direction
    bł. Dorota z Mątów
    charyzmat bł. Doroty z Mątów
    kierownictwo duchowe
    kościoły Gdańska
    święte ustronia
    Opis:
    Bł. Dorota z Mątów (1347 – 1394) czczona jest jako błogosławiona lub święta. Jak wynika z powołanych źródeł, bł. Dorota zamieszkiwała w Gdańsku przez niemal dwadzieścia osiem (28) lat, organicznie dojrzewając do pustelnictwa w rekluzji.  Bł. Dorota wysoce ceniła sobie łaskę codziennego odnowienia ducha (łac. renovatio spiritus, wł. rinnovazione dello spirito). Jako miejsca optymalne, w celu budowania przestrzeni samotności (łac. solitudo) i sprzyjające osobowemu wycofaniu się (gr. anachoresis), obierała zwyczajowo cztery świątynie Gdańska: Kościół Mariacki, kościół św. Katarzyny, kościół Dominikanów i kościół Bożego Ciała. Każde z tych ustroni było miejscem wykonywania innych, temu miejscu wyraźnie dedykowanych przez samą Błogosławioną aktów pobożności. Dorota Swertfeger uczyniła z nawiedzania tych świętych ustroni w takim porządku celowym „złotą regułę postępowania”, dzięki której mogła wykonując obowiązki rodzinne, ocalić i przechować skarb powołania pustelniczego. Na tej drodze w istocie przeżywała życie semi – eremickie. Analiza powołanych źródeł wykazała, że dzięki stałości podejmowanych w tych ustroniach praktyk i aktów życia kontemplacyjnego, bł. Dorota Swertfeger wykonywała kierownictwo duchowe Gdańszczan i Pomorzan (Kaszubów).              
    Blessed Dorothy of Montau (1347 – 1394) is venerated as a blessed or a saint. According to the sources cited, blessed Dorothy lived in Gdańsk for almost twenty-eight (28) years, growing organically into recluse hermitage. Blessed Dorothy highly valued the grace of the daily renewal of the spirit (lat. renovatio spiritus, it.: rinnovazione dello spirito). As optimal places, in order to build a space of loneliness (lat. solitude) and conducive to the personal withdrawal (gr. anachoresis), she chose the four temples of Gdańsk: St. Mary's Church, church of St. Catherine, church of Dominicans and in the church of God’s Body. Each of these holy places of secludedness was a place of performing other, clearly dedicated to this place by herself, acts of devotion. Dorothy Swertfeger made haunting these holy places of secludedness as “a golden rule of conduct” in such a purposeful order, thanks to which she was able to perform family duties, save and store the hermit's treasure. In fact, she lived a semi-hermitic life on this path. Analysis of the sources cited showed that due to the stability of the practices and acts of contemplative life performed in these shelters, blessed Dorothy Swertfeger undertook the spiritual direction of Gdańsk’s citizens and of Pomeranians (Kashubians).
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2020, 47; 197-212
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies