Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "history of painting" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Czy istnieje specyfika malarstwa kobiet?
    Is There a Unique Nature to the Painting Women?
    Autorzy:
    Popiołek, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/514355.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    krytyka malarstwa
    sztuka
    historia malarstwa kobiet
    criticism of painting
    art
    history of painting women
    Opis:
    Od dawna toczy się spór o to, czy istniej specyfika twórczości artystycznej kobiet. Tymczasem jest to z gruntu błędne mniemanie. Wartości sztuki – obrazu, rzeźby czy grafiki – nie ocenia się z uwagi na to, czy autorem jest kobieta lub mężczyzna, lecz ważna jest jakość artystyczna danego dzieła. Mężczyzna może stworzyć dzieło sztuki o cechach delikatnych i ulotnych, czego przykładem może być malarstwo Tadeusza Makowskiego lub Witolda Wojtkiewicza. Natomiast w wyrazie swym mocne i konkretne są np. rzeźby Magdaleny Abakanowicz, a także grafiki i rzeźby Marii Jaremianki. A zatem błędem jest uważać, że jakość danej sztuki zależy od płci autora dzieła. Zarówno cechy charakteru kobiet, jak i mężczyzn można ukazać w karykaturze.
    It has long been subject to dispute whether there is a specific artistic expression of women. However, it is a fundamental misconception. The value of art – of painting, sculpture, graphics, etc. is not estimated due to the fact that the author is a woman or a man, but because of the artistic quality of the work. Man can create a piece of art with delicate and ephemeral qualities, e.g. painting of Tadeusz Makowski or Witold Wojtkiewicz. On the other hand, very strong and concrete in their expression are e.g. sculptures by Magdalena Abakanowicz or graphics and sculptures by Maria Jaremianka. So it is wrong to believe that the quality of art is gender conditioned. Both women and men traits can be released in caricature.
    Źródło:
    Rocznik Wydziału Pedagogicznego Akademii Ignatianum; 2013, 16; 113-124
    2299-4890
    Pojawia się w:
    Rocznik Wydziału Pedagogicznego Akademii Ignatianum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ikona Chrystusa Pantokratora
    The Icon of Christ Pantocrator
    Autorzy:
    Tytko, Marek Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951871.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
    Tematy:
    ikona
    malarstwo
    Jezus Chrystus Pantokrator
    Kościół
    historia malarstwa
    opis obrazu
    kultura chrześcijańska
    XXI wiek
    icon
    painting
    Jesus Christ Pantocrator
    Church
    history of painting
    picture description
    Christian culture
    21st century
    Opis:
    Jednym z najbardziej znanych typów wizerunków ikonograficznych w Kościele Wschodnim jest ikona Chrystusa Pantokratora (Wszechwładcy). Obraz ten w swoim typie ma genezę wczesnochrześcijańską. Należy wiązać to przedstawienie ikoniczne z tematyką Wniebowstąpienia oraz zagadnieniem zobrazowania w malarstwie sakralnym – kwestii czasów eschatycznych, tj. Powtórnego Przyjścia (Paruzji) Jezusa Chrystusa w Boskiej Chwale na ziemię, aby sądzić żywych i umarłych, (jako władca całego Stworzenia). Tekst jest komentarzem do kopii tego typu obrazu, zamieszczonego na okładce czasopisma.
    One of the best known types of iconic image in the Eastern Orthodox Church is the icon of Christ Pantocrator. The genesis of this type of icon goes back to the times of Early Christianity. This iconic presentation is to be connected with the theme of the Ascension and the problem of pictorial renderings in sacral painting – the question of the Second Coming (Parousia) of Jesus Christ in God’s Glory on the earth, to judge the living and the dead (as the Lord of the whole Creation). The text is a commentary on the copy of this type of the picture reproduced on the cover of the journal.
    Źródło:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 4(8); 267-270
    2299-9922
    Pojawia się w:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konserwacja malarstwa ściennego w 1. połowie XX w. i kwestie autentyzmu
    Conservation of murals in the 1st half of the 20th century and issues of authenticity
    Autorzy:
    Święcka, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/293805.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    historia konserwacji
    malarstwo ścienne
    autentyzm
    history of conservation
    wall painting
    authenticity
    Opis:
    W tekście omówiono cechy malarstwa ściennego, a także ukazano różnice między tego rodzaju dziełami sztuki a innymi obiektami malarstwa. Pokrótce przedstawiono metodykę badań i warsztat konserwatora malowideł ściennych, w tym podejście do kwestii autentyzmu. Główną uwagę skupiono na ukazaniu historii polskiej myśli konserwatorskiej w 1. połowie XX w. Polscy konserwatorzy popełnili wiele błędów. Malowidła głównie restaurowano, często poprzez ich przemalowywanie. Metody konserwatorskie i szacunek dla substancji zabytkowej wchodziły do praktyki stopniowo. Gdy dawniej dbano przede wszystkim o utrwalenie autentycznego przekazu estetycznego dzieła, nowoczesna konserwacja oparta na podstawach naukowych kładła główny nacisk na świadectwo oryginalnej materii i walor malowidła jako historycznego dokumentu.
    The text presents mural paintings’ character and shows differences between wall paintings and other kind of paintings. Reviews of the methodology of research and techniques of conservation of mural paintings as well as the approach to the question of authenticity have been presented. The main topic is history of conservation in Poland in 1st half of 20th century, Polish restorers made many mistakes at that time. Mural paintings were restored mainly by their overpainting. Respect for the preserved matter and methods of conservation were gradually accepted. In the past only the aesthetic value of the work of art was protected and believed to be authentic. Modern conservation – supported by science – respects and protects traces of the original material treated as a historical document.
    Źródło:
    Architectus; 2015, 4(44); 33-42
    1429-7507
    2084-5227
    Pojawia się w:
    Architectus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościół parafialny pod wezwaniem św. Trójcy w Witowie (gmina Koszyce, woj. małopolskie). Odkrycie szesnastowiecznej polichromii, historia i technologia
    Autorzy:
    Soran-Maluty, N.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/217433.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    Kościół św. Trójcy w Witowie
    historia
    polichromia
    malowidło
    gotyk
    renesans
    Church of St. Trinity Witów
    history
    polychrome
    painting
    gothic
    renaissance
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2004, 16; 27-30
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lekcja pejzażu (według) Adama Chmielowskiego – świętego Brata Alberta
    The Lesson of Landscape according to Adam Chmielowski – Saint Brother Albert
    Autorzy:
    Pyczek, Wacław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046379.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Adam Chmielowski
    malarstwo pejzażowe
    historia malarstwa
    koloryzm
    pierwiastki duchowe w sztuce
    landscape painting
    history of painting
    colourism
    spiritual elments in art
    Opis:
    Przedkładany szkic stanowi próbę rozpoznania i opisu podstawowych tendencji estetycznych i jakości ściśle malarskich, a także perspektyw metafizycznych określających charakter pejzaży Adama Chmielowskiego. Ten obszar twórczości polskiego artysty jest ukazany w kontekście historii malarstwa krajobrazowego zarówno polskiego, jak i europejskiego. Dla autora artykułu ważnym układem odniesienia jest sfera duchowa wyrażana przez różne gesty malarskie, co stanowi tajemniczy element dzieła Chmielowskiego.
    The presented study is an attempt at recgnition and description of basic aesthetic tendencies and purely artistic qualities as well as metaphisical perspectives determining the character od Adam Chmielowski’s landscapes. The realm of artictic activity of the Polish painter is presented against the context of landscape painting history – both Polish and European. The author of the current article appreciates the role of an important reference system – the realm of spirit expressed in  various artistic gestures which constitutes a secret element of Chmielowski’s work.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 2; 167-180
    0044-4405
    2543-9715
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz sztuki czeskiej według Wlastimila Hofmana
    The picture of the Czech art according to Wlastimil Hofman
    Autorzy:
    Sienkiewicz, Jan Wiktor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954058.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sztuka czeska
    historia malarstwa i rzeźby od wieków średnich do XX wieku
    Czech art
    history of painting and sculpture from the Middle Ages to the 20th century
    Opis:
    The text is a scholarly interpretation of the manuscript of Wlastimil Hofman's lecture on Czech art, delivered on 16 January 1934 in the Jagellonian University in Cracow. The manuscript comes from Jiài Karásek's collection that since 1960 has been kept in Prague, in the collection of Památník národního písmnictví. Seventy years ago in his lecture Wlastimil Hofman gave an outline of the history of Czech painting, starting from the period of the early Gothic, up to the artists and works from the break of the 19th century that were most important for Czech art. The choice of the Czech artists and their works presented to Polish students was influenced by both the Polish painter's personal views of social-historical nature and his artistic preferences – Hofman knew well Prague's artistic circles of those times and historical and political determinants, also of art, of the then young Czechoslovakia. In the text of his lecture Wlastimil Hofman did not conceal the fact that he did not know the old Czech art very well, so he fully based his opinions about artists and about their works, especially of the Gothic, Renaissance and baroque periods, on opinions expressed by the Czech historians of art who specialized in those periods, like Vincenc Kramaø or Vojtéch Volavka. Only the 19th century Czech painting that Hofman knew well was treated by the Polish painter more broadly and in greater detail. In this part of his lecture the artist expressed his personal tastes and likings, especially in reference to Czech artists of the period of the so-called “national awakening” that started at the break of the 18th century, when, first on the grounds of the Enlightenment ideology, and then of the 19th century nationalism the Czechs undertook actions aiming at revival of their nation. Along with building the foundations of a new economic structure and modern forms of political life they created the basic elements of the literary Czech language, of literature and of their own national art. Owing to the efforts they undertook, in all domains of life – starting from economy and ending with the problems connected with developing the nation's creative powers and national consciousness (with a special emphasis on the element of education, ethics and art), Czech entered the 20th century as the only nation in Central and Eastern Europe that did not have its own state, and after World War I, in 1918, they established Czechoslovakia, a country that was an element of Europe of that time within the so-called Versailles order, and one that was the crowning of the many centuries of Czechs' and Slovaks' national aspirations.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 4; 391-418
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Orbita oka. Melancholia wzroku w Sedanie Pawła Hertza i w Drewnianym koniu Kazimierza Brandysa
    Eye Orbit. Melancholy of Sight in Paweł Hertz’s Sedan and Kazimierz Brandys’ Drewniany koń (The Wooden Horse)
    Autorzy:
    Kozłowska, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038708.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    literature of retribution
    intellectual
    melancholy
    Saturn’s child/melancholic
    motif of sight/eye
    motif of blindness
    motif of window/glass
    painting and literature
    World War II
    history
    Kazimierz Wyka
    Paweł Hertz
    Kazimierz Brandys
    Opis:
    The article concerns the way in which the eye topos functions in Paweł Hertz’s Sedan and Kazimierz Brandys’ The Wooden Horse, works representing Polish literature of retribution written in the 1940s. The role of the process of seeing is interpreted by means of the category of melancholy, and the protagonists in these works are presented as melancholics. Standing in front of a window or in the quiet of European museums, members of the intelligentsia do not so much focus on passive contemplation but rather protest against History. The desire to constantly use the eyes has an existential and political sense. Recognition of the phenomenon of a melancholic gaze in the literature of retribution enriches the traditional interpretation of this trend in literature by lending it a new context and allowing rehabilitation of the intellectuals portrayed in it.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2020, 33; 245-263
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Projekt malarstwa nowożytnego jako synteza sztuk plastycznych i badań z zakresu filozofii przyrody. Casus Leonarda da Vinci
    Autorzy:
    Konik, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2195333.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    painting, aesthetics
    philosophy of nature
    psychology of perception
    history of art
    philosophy of art
    Renaissance
    malarstwo
    estetyka
    filozofia przyrody
    psychologia percepcji
    historia sztuki
    filozofia sztuki
    renesans
    Opis:
    Początek malarstwa nowożytnego wiąże się z nową koncepcją obrazu, głównie dzięki zastosowaniu nowych metod kompozycji konstruowanej w oparciu o zasady perspektywy zbieżnej i światłocienia. Należy jednak pamiętać, że zastosowanie nowatorskich technik budowy obrazu nie ograniczało się wyłącznie do zmian kompozycyjnych w obszarze formowania struktury obrazu, lecz dotyczyło przede wszystkim zastosowania zupełnie odmiennego podejścia do aktu twórczego. Dlatego też propozycje renesansowych artystów wykraczają dalece poza kwestie warsztatowe i redefiniują dotychczasową relację reprezentowania przedmiotu w obrazie. W nowatorskiej formule zmienia się zatem funkcja i cel malarstwa. W Traktacie o malarstwie Leonardo da Vinci przekonuje, że akt poznania winien wyprzedzać akt tworzenia. Jeżeli celem nowego malarstwa ma być wierne oddanie kształtów materii, należy przede wszystkim poznać reguły, wedle których skonstruowany jest świat widzialny. Z tego też powodu renesansowa wizja implementacji natury w świat znaków graficznych bierze swój początek w akcie poznawczym, czyli w rozpoznaniu prawideł budowy świata materialnego. Poszukiwanie cech istotowych, eliminacja tego, co przypadkowe i jednostkowe na rzecz ogólnych prawideł, wiązały się określoną wiedzą, która później miała zastosowanie w „odtworzeniu” tego, co zaobserwowane w przestrzeni obrazu. Artysta, wedle Leonarda da Vinci, miał się stać przede wszystkim badaczem przyrody, by potem na wzór antycznego Demiurga, z niekształtnej materii uformować na nowo świat przedmiotów. Przesunięcie akcentów w akcie twórczym (z tworzenia symboli graficznych na rzecz mimetycznego podobieństwa do świata postrzeganego) wynikało z przekonania, że zastosowanie prawideł matematycznych (perspektywa zbieżna) i fizykalno-optycznych (reguły chromatyki) pozostaje narzędziem prawomocnego poznania świata natury. Renesans, wprowadzając w kompozycję obrazu perspektywę rzutu środkowego, wypracował nowatorskie reguły przedstawiania przestrzeni trójwymiarowej na dwuwymiarowej powierzchni. Od czasu renesansu zasada ta została powszechnie przyjęta jako narzędzie racjonalnej rekonstrukcji rzeczywistości widzialnej. Opisana i zastosowana autonomia poznania artystycznego w malarstwie nowożytnym wprowadza nową jakość w relację wzoru i jego graficznego odwzorowywania. Materialny nośnik, którym pozostaje obraz, u Leonarda da Vinci przybiera formę notacji tego, co za pomocą reguł geometrycznych zostało odkryte w przyrodzie. Leonardo da Vinci w obserwacji i badaniu przyrody oraz w zastosowaniu geometrii widzi gwarant prawomocności wydobycia piękna z natury. Tak ustawiona struktura aktu twórczego sytuuje artystę malarza w gronie badaczy prawideł natury, filozofów przyrody, przełamując średniowieczną tradycję zaliczającą plastyków do grona rzemieślników, których trud pracy zaliczany był do grupy sztuk pospolitych (artes vulgares). Leonardo da Vinci, w Codex Urbinas latinas daje wyraz temu, że akt malowania związany jest bezpośrednio z myślą, za którą stoi akt poznawczy, dlatego artysta pracuje najpierw umysłem, a dopiero potem dłońmi.
    The very idea that painting in a picture could be a recognizable representation of nature is quite a philosophical issue. It assumes an in-depth knowledge not only of nature itself but also of the principles of knowing it. The entire scientific and artistic activity of Leonardo da Vinci was associated with an attempt to extract from the visible nature something similar to a graphic scheme, so universal that a given class of objects could be represented in the general scheme. A general scheme (or graphic universality) should be understood here as the graphic skeleton of things, a kind of scaffolding which, during the creation of the image, could have been equipped with particular graphic attributes. This predilection to capture the world of nature in a schematic view allowed us to capture and embrace the multitude of objects, the infinite variety of the appearance of things, was an attempt to control the chaotic world of nature. The most important issue that he brings at the threshold of modern painting by Da Vinci is the strong belief that the creation of illusionist painting is conditioned not only by talent but above all by in-depth knowledge of the secrets of nature. This in-depth reflection based on empirical research and observation is to anticipate all artistic activities.
    Źródło:
    Logos i Ethos; 2020, 53, 1; 141-161
    0867-8308
    Pojawia się w:
    Logos i Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The history of architecture and art and how it is seen by tourists
    Autorzy:
    Kaczmarek, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/627863.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    tourism
    architecture
    painting
    history of art
    Opis:
    The article presents the relation between the presence of works of art (buildings, sculptures, paintings) at different locations in the world, and tourism. The main theoretical and practical questions include the following: How important is knowledge of the history of art for seeing works of art? What other factors make modern travellers visit places where they can find these works of art?
    Źródło:
    Turyzm; 2013, 23, 2; 9-13
    0867-5856
    2080-6922
    Pojawia się w:
    Turyzm
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The poet of art – Janusz Wałek
    Poeta sztuki – Janusz Wałek
    Autorzy:
    Gołubiew, Zofia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933148.pdf
    Data publikacji:
    2018-10-05
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Janusz Wałek
    museology
    history of art
    Czartoryskis’ Collection
    National Museum in Krakow
    European Painting Department
    Lady with an Ermine by Leonardo da Vinci
    creativity
    imagination
    poetry
    muzealnictwo
    historia sztuki
    Kolekcja Czartoryskich
    Muzeum Narodowe w Krakowie
    Dział Malarstwa Europejskiego
    Dama z gronostajem Leonarda da Vinci
    kreatywność
    wyobraźnia
    poezja
    Opis:
    On the 8th of July 2018 died Janusz Wałek, art historian, museologist, pedagogue, born in 1941 in Bobowa. He graduated from the Jagiellonian University, the history of art faculty. In 1968, he started working in the Czartoryskis’ Museum – Branch of the National Museum in Krakow, where some time after he became a head of the European Painting Department for many years. He was a lecturer at the Fine Arts Academy, the National Academy of Theatre Arts and the Jagiellonian University in Krakow. He wrote two books and numerous articles about art. He was also a poet, the winner of the Main Prize in the 1997 edition of the General Polish Poetry Competition. He was a student of Marek Rostworowski, they worked together on a number of publicly acclaimed exhibitions: “Romanticism and Romanticity in Polish Art of the 19th and 20th centuries”, “The Poles’ Own Portrait”, “Jews – Polish”. Many exhibitions and artistic shows were prepared by him alone, inter alia “The Vast Theatre of Stanisław Wyspiański”, presentations of artworks by great artists: Goya, Rafael, Titian, El Greco. He also created a few scenarios of permanent exhibitions from the Czartoryskis’ Collection – in Krakow and in Niepołomice – being a great expert on this collection. “Europeum” – European Culture Centre was organised according to the programme written by him. He specialised mostly, although not exclusively, in art and culture of the Renaissance. Janusz Wałek is presented herein as a museologist who was fully devoted to art, characterised by: creativity, broad perception of art and culture, unconventional approach to museum undertakings, unusual sensitivity and imagination. What the author of the article found worth emphasising is that J. Wałek talked and wrote about art not only as a scholar, but first of all as a poet, with beauty and zest of the language he used.
    8 lipca 2018 r. zmarł Janusz Wałek, historyk sztuki, muzealnik, pedagog, urodzony w 1941 r.w Bobowej. Ukończył historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1968 r. pracował w Muzeum Czartoryskich – Oddziale Muzeum Narodowego w Krakowie, gdzie z czasem został wieloletnim kierownikiem Działu Malarstwa Europejskiego. Był wykładowcą w ASP, w PWST i na UJ w Krakowie. Jest autorem licznych tekstów o sztuce oraz dwóch książek. Był też poetą, zdobywcą w 1997 r. Głównej Nagrody w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim. Był uczniem Marka Rostworowskiego, współpracował z nim przy słynnych wystawach: „Romantyzm i Romantyczność w sztuce polskiej XIX i XX wieku”, „Polaków portret własny”, „Żydzi – Polscy”. Sam był autorem wielu ekspozycji i pokazów artystycznych, m.in. „Stanisława Wyspiańskiego teatr ogromny”, pokazów dzieł wielkich artystów: Goi, Rafaela i Tycjana oraz El Greca. Był też twórcą kilku scenariuszy wystaw stałych ze zbiorów Czartoryskich – w Krakowie i w Niepołomicach – jako wielki znawca tej kolekcji. Opracował scenariusz i program „Ośrodka kultury europejskiej. Europeum”. Był znawcą przede wszystkim, choć nie tylko, sztuki i kultury renesansu. Autorka przedstawia Janusza Wałka jako muzealnika bez reszty oddanego sztuce, uwypuklając cechy go charakteryzujące: kreatywność, szerokość postrzegania spraw sztuki i kultury, nietypowe i niekonwencjonalne podchodzenie do muzealnych zadań, wielką wrażliwość i wyobraźnię. Podkreśla też, że J. Wałek mówił i pisał o sztuce nie tylko ze znawstwem ale i ze swadą, a przede wszystkim pięknie, jak poeta.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2018, 59; 215-218
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies