Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "history of aesthetics" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Much ado about Chopin. Discussion in the Warsaw press from 1830
Autorzy:
Strzyżewski, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780417.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
history o f criticism
history of aesthetics
discourse
critical language
Chopin reception
Warsaw culture prior to the November Rising
Opis:
During his Warsaw period, the music of the young Chopin was enthusiastically and even feverishly received. And it drew considerably interest from the critics. However, attention should be drawn to the crucial cultural factors that largely determined the quality of that critical reflection. Above all, this was a quite specific period in the history of the nation. The language o f criticism gives a fair reflection of moods in the country: growing patriotic emotions, freedom rhetoric and Romantic spirituality. Added to this, Polish music criticism (in contrast to German criticism) had yet to develop distinctive forms of discourse, but was still seeking a suitable language for the description of music. One may even gain the impression that music criticism was maturing together with the young virtuoso and offering a “youthful” discourse strung out between literary metaphor depicting the scale of listeners’ emotions and impressions and specialist description of playing and composition technique. One also notes a growing tension between “amateurs” and “professionals”, leading to polemic and discussion. It was a most interesting period in the history of Polish critical reflection, one which obliges the scholar to maintain a broad humanistic perspective over the many cultural phenomena of that time (philosophical, literary, artistic and political) which helped to forge the spirituality of Polish romanticism.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2010, 9; 19-30
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Harmonia świata a osuszanie fekaliów. Juliusz Świecianowski i jego twórczość
The harmony of the world and the drying of faeces. Juliusz Świecianowski and his works
Autorzy:
Omilanowska-Kiljańczyk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27316299.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Swiecianowski Juliusz
history of aesthetics
history of 19th-century architecture
history of cremation
history of technology
history of hygiene
Świecianowski Juliusz
historia estetyki
historia architektury XIX w.
historia kremacji
historia techniki
historia higieny
Opis:
Juliusz Świecianowski (1834-1900) was a member of the Academia di San Luca, Academia di Belle Arti in Bologna and the Congregazione dei Virtuosi al Pantheon in Rome (today Pontificia Insigne Accademia di Belle Arti e Lettere). He was an architect by education but, above all, a theoretician and inventor. He published his universalistic aesthetic theories alluding to occultism and Kabbalah in many languages. At the same time, he described and patented practical technical devices - faecal dryers, crematoria, and disinfection furnaces - whose task was to free the world from harmful miasms. He was remembered as an eccentric and visionary, believing that the essence of the world’s beauty lies in harmony resulting from the combining of all aspects of nature and human creation and that the salvation for this beauty is the development of the art of hygiene, which will free the world from the harmful fumes of civilization.
Źródło:
Kwartalnik Historii Nauki i Techniki; 2022, 67, 4; 31--59
0023-589X
2657-4020
Pojawia się w:
Kwartalnik Historii Nauki i Techniki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Monumenta polskiej scenografii. Ustawienia – odsłonięcia – obchody
Monument of Polish Scenography. Settings-Unveilings-Celebrations
Autorzy:
Fazan, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/12648722.pdf
Data publikacji:
2023-06
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
theatre scenography
history of Polish theatre
aesthetics
art history
Opis:
The article entitled Monumenta polskiej scenografii. Ustawienia-odsłonięcia-obchody is a discussion of the important publication Zmiana ustawienia. Historia polskiej scenografii teatralnej i społecznej XX i XXI wieku (A change of setting. History of the Polish theatre and social scenography in the 19th and 20th centuries) edited by D. Buchwald and D. Kosiński. In the three parts, entitled Settings, Unveilings and Celebrations, the author refers to the methodological assumptions of the project, analyses the contribution of each author to the ambitious research project and reflects on the inclusion of socio-political issues in the study of theatre aesthetics. The author acknowledges the groundbreaking nature of this achievement, crowned with an important scenography exhibition at the Zachęta Gallery in Warsaw authored by Robert Rumas, and enters into polemics with the individual concepts of set design analysis and reflects on the value of the work as a synthesis covering ‘the entirety of Polish scenography’ from the late 19th century to the present day.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2023, 175-176; 502-550
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
OD DZIEJÓW HISTORIOGRAFII DO DZIEJOWOŚCI TEKSTÓW HISTORIOGRAFICZNYCH
From history of historiography to historicity of historiographical texts
Autorzy:
Julkowska, Violetta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909824.pdf
Data publikacji:
2017-05-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
history of historiography
reception
reception aesthetics
horizon of expectations
historical culture
Opis:
The article att empts to defi ne the history of historiography as a subdiscipline of history; it indicates the numerous competences of historians of historiography which are nessesary for undertaking an (auto)refl ection around the history of their discipline, for touching the theoretical and methodological aspects of historiography, and for the study of historicity of historiographical texts. Th e author asks about the current status of the history of historiography and new horizons of research. Regarding the fi eld of changes in the ways of comunication, she sees potential chances for increasing the interest of new recipients in the history of historiography. The author amplifi es the weft of reception, understood as a phenomenon that belongs to the comunication situation occuring between the author of transmission and his recipients. The author refers to the inspiration of the methodological conception of the school of reception aesthetics from Constance (W. Iser, R. Jauss) and the hermeneutics of H-G. Gadamer. Reception is a new concept for presenting the history of historiography as a fi eld of research on the historicity of historical works.
Źródło:
Historia@Teoria; 2017, 1, 3; 53-60
2450-8047
Pojawia się w:
Historia@Teoria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Co się dzieje z estetyką?
What is happening to aesthetics?
Autorzy:
Kiereś, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015977.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
estetyka
filozofia sztuki
dzieje pojęć
aesthetics
philosophy of art
history of notions
Opis:
In order to answer the question 'What is happening to aesthetics?' in the title of the article one has to decide what the problem of aesthetics consists in. The discipline is in a crisis, and sometimes its 'death' is announced and the rule of anti-aesthetics is proclaimed whereas the debate 'Aesthetics or anti-aesthetics?' ends up in a cognitive stalemate: aesthetics is tainted with the error of normativism and reductionism; and anti-aesthetics finishes in relativism. Hence a return is necessary to the classical philosophy (metaphysics) of art (Aristotle, Thomas Aquinas) that avoids errors of the aesthetic tradition and works out a universal and neutral criterion for evaluating purposefulness in art, and also does not interfere with the competence of humanities or of art criticism.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2002, 50, 1; 333-343
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The notion of nature in modern music theory and history as seen hy Carl Dahlhaus and Karol Berger
Autorzy:
Jarzębska, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780323.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
music theory
music history
aesthetics of music
theory of art
the notion of nature
Opis:
Modern music theory, ignoring the problems connected with the subject’s auditive experience but referring to the objective laws of nature, was criticised by Carl Dahlhaus, although he accepted - to a certain extent - the hypothesis of historical determinism. Dahlhaus links this turning point in the history of reflection on music with the transition from the ‘ontological contemplation’ of the Tonsystem to the ‘aesthetic contemplation’ of the Tonkunstwerk, the fundamental characteristic of which is the idea of ‘wholeness’ (die Idee der Ganzheit). The new conception of the discourse on the theory and history of modern music proposed by Karol Berger in his book A Theory of Art (2000) bears testimony to crucial changes in the contemporary humanities linked to the so-called ‘cognitive revolution’. According to Berger, the fundamental characteristic distinguishing modern art from premodern art is its autonomy. Berger distances himself from the modern tradition of theoretic- aesthetic discourse treating the work of art, including the work of music, as an axiologically neutral entity independent of ‘human nature’, that is, of the functioning of our memory, imagination and cognitive mechanisms, and also not having a specific social function. At the centre of Berger’s theoretical interests is aesthetics, as broadly understood, coupled with ethics and history, poetics and hermeneutics. He is not interested - like Dahlhaus - in considering ‘what art is’ or ‘what music is’ , but poses the question: ‘What should the function of art be, if art is to have a value for us ?’
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2009, 8; 93-108
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Shaftesbury V. Richardson: a Counterfactual Exercise
Shaftesbury Versus Richardson: Ćwiczenie Kontrfaktyczne
Autorzy:
Mount, Harry
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2082085.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
art theory
social history of art
aesthetic theory
18th Century British aesthetics
taste
beginnings of art history
neoclassicism
Opis:
This article considers what might have happened had the 3rd Earl of Shaftesbury lived long enough to see his planned book of art theory, Second Characters, into publication. It suggests that Second Characters would have challenged, and perhaps supplanted, Jonathan Rich- ardson the Elder’s Theory of Painting (1715) as the first substantial and original British contribution to the theory of art. Much of the article consists of a comparison between Richardson’s Theory of Painting and the ‘Plasticks’ section of Second Characters, for which Shaftsbury’s notes survive. This comparison suggests that the theory of painting which Shaftesbury would have offered to his compatriots would have dif- fered from that offered by Richardson in certain important respects. Primarily addressing his text to his fellow aristocratic patrons rather than to painters, Shaftesbury’s vision for the future of British art was both more high-minded and more narrow than that offered by Richardson. For Shaftesbury the moral subject matter of painting was all-important, and the artistic traits he most admired, including historical subjects, grandeur of scale and austerity of style, were those he saw as best placed to transmit that moral subject matter. Richardson, by contrast, was for more tolerant of the extant British taste for portraits and more sensual styles and offered a theory of art which was in part formalist. The article also stresses the importance of the equation Shaftesbury made between the social and political health of a society and the quality of its art, and suggests that had Second Characters been published at the time when it was written we might now consider Shaftesbury, rather than Winckelmann, as the father of the social history of art. The article ends by considering two possible outcomes had Second Characters been published in the early eighteenth century, in one of which it had a profound impact on British art and British attitudes to art, and in the other of which Shaftesbury’s refusal to compromise with current British tastes condemned his text to no more than a marginal status.
Autor rozważa, co mogłoby się stać, gdyby trzeci hrabia Shaftesbury żył na tyle długo, aby ujrzeć publikację swojej planowanej książ- ki z teorii sztuki, Second Characters. Sugeruje, że Second Characters zakwestionowałyby i być może zastąpiłyby Theory of Painting (Teorię malarstwa) Jonathana Richardsona starszego (1715) jako pierwszy znaczący i oryginalny brytyjski wkład w teorię sztuki. Dużą część swych rozważań autor poświęca na porównanie Theory of Painting Richardsona i tekstu Plasticks z Second Characters, do którego zachowały się notatki Shaftesbury’ego. Porównanie to pozwoliło na wysunięcie tezy, że teoria malarstwa, którą Shaftesbury zaproponowałby swoim rodakom, różniłaby się pod pewnymi względami od tej przedstawionej przez Richardsona. Shaftesbury, zwracając się przede wszystkim do arystokratycznych mecenasów, a nie do malarzy, miał wizję przyszłości sztuki brytyjskiej bardziej wzniosłą, ale równocześnie bardziej zawężoną niż ta zaproponowana przez Richardsona. Dla Shaftesbury’ego najważniejsza była moralna tematyka w malarstwie, najbardziej cenił tematy historyczne, które najlepiej było pokazywać w dużej skali i z zastosowaniem surowego stylu. Richardson natomiast był bardziej tolerancyjny wobec brytyjskiego upodobania do portretów oraz zmysłowego malarstwa i proponował teorię sztuki, która była po części formalistyczna. Autor podkreślił również znaczenie zrównania przez Shaftesbury’ego zdrowia społecznego i politycznego społeczeństwa z jakością jego sztuki oraz wysunął przypuszczenie, że gdyby Second Characters zostały opublikowane w czasie, gdy powstały, mogliby- śmy teraz uznać Shaftesbury’ego, a nie Winckelmanna za ojca społecznej historii sztuki. Artykuł kończy się założeniem dwóch możliwych skutków opublikowania Second Characters na początku XVIII w. – jednym mógł być silny wpływ na brytyjską sztukę i brytyjski stosunek do sztuki, drugim zaś mogłaby być marginalizacja tego tekstu z powodu bezkompromisowego podejścia Shaftesbury’ego do ówczesnych gustów brytyjskich.
Źródło:
Rocznik Historii Sztuki; 2020, 45; 5-17
0080-3472
Pojawia się w:
Rocznik Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La digestión de la alteridad en el Tropicalismo musical brasileño: Antropofagia y decolonialidad
The digestion of alterity in Brazilian musical Tropicalismo: Anthropophagy and decoloniality
Autorzy:
da Luz, Ana Carolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45704336.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Ośrodek Studiów Amerykańskich
Tematy:
Tropicalismo
decolonialidad
antropofagia
estética decolonial
historia de las ideas
decoloniality
anthropophagy
decolonial aesthetics
history of ideas
Opis:
El movimiento artístico-musical Tropicalismo nació en São Paulo en 1967 con una propuesta estética que representó importantes rupturas con las estructuras del arte y de la cultura en el Brasil de los años ‘60, sosteniendo oposición a la dictadura cívico-militar (1964-1985) y una postura crítica también con relación a la izquierda tradicional. Al adoptar una praxis antropofágica de creación, herencia del Modernismo brasileño que cumple su centenario en 2022, el Tropicalismo se caracterizó por relaciones novedosas tejidas entre estética y política. El presente trabajo busca demostrar la dimensión decolonial del movimiento explicitando cómo este digirió las producciones musicales de ámbito internacional, las cinematográficas del movimiento Cinema Novo y las literarias y artísticas del Concretismo. Para eso son analizadas canciones de discos tropicalistas lanzados entre 1967 y 1969, así como textos y biografías de integrantes del movimiento. El análisis discursivo empleado está anclado en el marco teórico-metodológico de la disciplina filosófica de la Historia de las Ideas Latinoamericanas.
The artistic-musical movement Tropicalismo was born in São Paulo in 1967 with an aesthetic proposal that represented significant ruptures with the structures of art and culture in Brazil in the 1960s, sustaining opposition to the civic-military dictatorship (1964-1985) and also a critical stance in relation to traditional left-wing politics. By adopting an anthropophagic praxis of creation - legacy of Brazilian Modernism that completed its centenary in 2022 - Tropicalismo was characterized by innovative relationships woven between aesthetics and politics. The present study seeks to explain how it has digested the musical productions of an international scope, the cinematographic ones of Cinema Novo and the literary and artistic ones of Concretismo; in addition to demonstrating the decolonial dimension of the movement, connected with such an anthropophagic praxis of digesting alterity. For this purpose we analyze songs from tropicalist albums released between 1967-69, as well as letters and biographies of movement members. The discursive analysis performed is based in the theoretical-methodological framework of the philosophical discipline of History of Latin American Ideas.
Źródło:
Revista del CESLA. International Latin American Studies Review; 2023, 31; 247-270
1641-4713
Pojawia się w:
Revista del CESLA. International Latin American Studies Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fenomenologia i filmoznawstwo. Stefana Morawskiego komentarz do koncepcji Romana Ingardena
Phenomenology and Film Studies: Stefan Morawski’s Commentary on Roman Ingarden’s Theory
Autorzy:
Koschany, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38625050.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Roman Ingarden
Stefan Morawski
historia teorii filmu
filmoznawstwo
fenomenologia
estetyka
history of film theory
film studies
phenomenology
aesthetics
Opis:
Stefan Morawski w artykule Ingardenowska koncepcja sztuki filmowej analizuje dwie wypowiedzi wielkiego filozofia poświęcone filmowi: z 1931 i 1947 r., umieszcza je na tle ówczesnej światowej myśli filmowej i zadaje pytanie o ich oryginalność. Z jednej strony prace Ingardena w dużym stopniu pokrywają się z intuicjami innych badaczy, z drugiej – stanowią ważną część badań porównawczych (między filmem a innymi dziedzinami sztuki). Przede wszystkim jednak refleksje te odegrały ogromną rolę w rozwoju polskiej myśli filmowej oraz w próbie zastosowania założeń estetyki fenomenologicznej do badań nad ontologią dzieła filmowego i procesami jego odbioru.
In the article “Ingarden’s Concept of Film Art,” Stefan Morawski analyses two texts devoted to film, written by the great philosopher in 1931 and 1947. He places them in the context of the world film theory of the time and asks questions about their originality. On the one hand, Ingarden’s works largely coincide with the intuitions of other scholars, but on the other hand, they are an important stage in the field of comparative studies (film vs. other arts). Above all, however, they played a huge role in the development of Polish film thought and in the attempt to apply the assumptions of phenomenological aesthetics to research on the ontology of the film work and the processes of its reception.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2024, 126; 225-240
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Projekt malarstwa nowożytnego jako synteza sztuk plastycznych i badań z zakresu filozofii przyrody. Casus Leonarda da Vinci
Autorzy:
Konik, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2195333.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
painting, aesthetics
philosophy of nature
psychology of perception
history of art
philosophy of art
Renaissance
malarstwo
estetyka
filozofia przyrody
psychologia percepcji
historia sztuki
filozofia sztuki
renesans
Opis:
Początek malarstwa nowożytnego wiąże się z nową koncepcją obrazu, głównie dzięki zastosowaniu nowych metod kompozycji konstruowanej w oparciu o zasady perspektywy zbieżnej i światłocienia. Należy jednak pamiętać, że zastosowanie nowatorskich technik budowy obrazu nie ograniczało się wyłącznie do zmian kompozycyjnych w obszarze formowania struktury obrazu, lecz dotyczyło przede wszystkim zastosowania zupełnie odmiennego podejścia do aktu twórczego. Dlatego też propozycje renesansowych artystów wykraczają dalece poza kwestie warsztatowe i redefiniują dotychczasową relację reprezentowania przedmiotu w obrazie. W nowatorskiej formule zmienia się zatem funkcja i cel malarstwa. W Traktacie o malarstwie Leonardo da Vinci przekonuje, że akt poznania winien wyprzedzać akt tworzenia. Jeżeli celem nowego malarstwa ma być wierne oddanie kształtów materii, należy przede wszystkim poznać reguły, wedle których skonstruowany jest świat widzialny. Z tego też powodu renesansowa wizja implementacji natury w świat znaków graficznych bierze swój początek w akcie poznawczym, czyli w rozpoznaniu prawideł budowy świata materialnego. Poszukiwanie cech istotowych, eliminacja tego, co przypadkowe i jednostkowe na rzecz ogólnych prawideł, wiązały się określoną wiedzą, która później miała zastosowanie w „odtworzeniu” tego, co zaobserwowane w przestrzeni obrazu. Artysta, wedle Leonarda da Vinci, miał się stać przede wszystkim badaczem przyrody, by potem na wzór antycznego Demiurga, z niekształtnej materii uformować na nowo świat przedmiotów. Przesunięcie akcentów w akcie twórczym (z tworzenia symboli graficznych na rzecz mimetycznego podobieństwa do świata postrzeganego) wynikało z przekonania, że zastosowanie prawideł matematycznych (perspektywa zbieżna) i fizykalno-optycznych (reguły chromatyki) pozostaje narzędziem prawomocnego poznania świata natury. Renesans, wprowadzając w kompozycję obrazu perspektywę rzutu środkowego, wypracował nowatorskie reguły przedstawiania przestrzeni trójwymiarowej na dwuwymiarowej powierzchni. Od czasu renesansu zasada ta została powszechnie przyjęta jako narzędzie racjonalnej rekonstrukcji rzeczywistości widzialnej. Opisana i zastosowana autonomia poznania artystycznego w malarstwie nowożytnym wprowadza nową jakość w relację wzoru i jego graficznego odwzorowywania. Materialny nośnik, którym pozostaje obraz, u Leonarda da Vinci przybiera formę notacji tego, co za pomocą reguł geometrycznych zostało odkryte w przyrodzie. Leonardo da Vinci w obserwacji i badaniu przyrody oraz w zastosowaniu geometrii widzi gwarant prawomocności wydobycia piękna z natury. Tak ustawiona struktura aktu twórczego sytuuje artystę malarza w gronie badaczy prawideł natury, filozofów przyrody, przełamując średniowieczną tradycję zaliczającą plastyków do grona rzemieślników, których trud pracy zaliczany był do grupy sztuk pospolitych (artes vulgares). Leonardo da Vinci, w Codex Urbinas latinas daje wyraz temu, że akt malowania związany jest bezpośrednio z myślą, za którą stoi akt poznawczy, dlatego artysta pracuje najpierw umysłem, a dopiero potem dłońmi.
The very idea that painting in a picture could be a recognizable representation of nature is quite a philosophical issue. It assumes an in-depth knowledge not only of nature itself but also of the principles of knowing it. The entire scientific and artistic activity of Leonardo da Vinci was associated with an attempt to extract from the visible nature something similar to a graphic scheme, so universal that a given class of objects could be represented in the general scheme. A general scheme (or graphic universality) should be understood here as the graphic skeleton of things, a kind of scaffolding which, during the creation of the image, could have been equipped with particular graphic attributes. This predilection to capture the world of nature in a schematic view allowed us to capture and embrace the multitude of objects, the infinite variety of the appearance of things, was an attempt to control the chaotic world of nature. The most important issue that he brings at the threshold of modern painting by Da Vinci is the strong belief that the creation of illusionist painting is conditioned not only by talent but above all by in-depth knowledge of the secrets of nature. This in-depth reflection based on empirical research and observation is to anticipate all artistic activities.
Źródło:
Logos i Ethos; 2020, 53, 1; 141-161
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Preliminaria do nowego symbolizmu w architekturze zaawansowanego postmodernizmu
Preliminaries for new symbolism in the architecture of advanced post-modernism
Autorzy:
Tołłoczko, Z.
Tołłoczko, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217799.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
historia architektury
modernizm
postmodernizm
klioarchitektura
estetyka
nowy
symbolizm
history of architecture modernism
post-modernism
clio-architecture
aesthetics
new symbolism
Opis:
Niniejszy esej jest próbą zwartego, a zarazem bieżącego przeglądu przeszłości i perspektyw zaawansowanego stylu postmodernistycznego we współczesnej architekturze. Mając właśnie to na względzie, autorzy prezentowanego tekstu skupiają swą uwagę na obecnych relacjach retrospekcji między architekturą inspirowaną zarówno modernizmem, jak i postmodernizmem, który nabiera cech nowego symbolizmu ożywionego imagologią połączoną z ideami estetyki ekologicznej.
This essay is an attempt at a concise and current review of the past and perspectives of the advanced post-modernist style in contemporary architecture. Considering the above, the authors of the presented text have focused their attention on current relations between architecture inspired by both modernism and post-modernism, which acquires features of a new symbolism enlivened by imagology combined with ideas of ecological aesthetics.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2017, 50; 74-92
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Shaftesbury’s Dictionary of Terms of Art
„Dictionary of Terms of Art” – Słownik pojęć teoretycznych-artystycznych Shaftesbury’ego
Autorzy:
Kern, Ulrike
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2082091.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
art theory
aesthetic theory
literary theory
18th Century British aesthetics
vocabulary of art theory and art history terms
aesthetic experience
Opis:
This article discusses Shaftesbury’s fragmentary ‘Dictionary of art terms’, an appendix to the unfinished Plastics, and its relevance in establishing an aesthetic and moral art theory in Britain. The article argues that, although the ‘Dictionary’ is rudimentary, it already reveals enough information to assess it as an important document of English art philosophy. Given that Shaftesbury’s dictionary project was the first English attempt to produce a theoretical art dictionary, it is discussed in the light of traditions of the art dictionary in this country. The study clarifies notions of the dictionary’s art terms through comparative analyses with the use of the words in the aesthetic discourses in the Plastics. It looks at Shaftesbury’s creation of novel words based on classical literature and his use of contemporary literary sources which was partly ambivalent, for fear that only words were transferred from their original context but no ideologies that the author disapproved of. With the help of exemplary discussions of Shaftesbury’s art vocabulary, the study illustrates the shaping of an aesthetic vocabulary in England.
Źródło:
Rocznik Historii Sztuki; 2020, 45; 19-29
0080-3472
Pojawia się w:
Rocznik Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ingardenowska koncepcja sztuki filmowej
Ingarden’s Concept of Film Art
Autorzy:
Morawski, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38625049.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Roman Ingarden
historia teorii filmu
fenomenologia
estetyka
swoistość filmu
badania porównawcze
history of film theory
phenomenology
aesthetics
film specificity
comparative studies
Opis:
Przedmiotem rozprawy są dwa teksty Romana Ingardena poświęcone filmowi: krótki fragment książki O dziele literackim z 1931 r., zatytułowany Widowisko kinematograficzne („film”), oraz niezależnie opublikowany w 1947 r. większy szkic Kilka uwag o sztuce filmowej. Dzieło filmowe ujmowane jest w nich w całym systemie fenomenologicznej teorii sztuki, porównywane do innych dzieł (np. teatru czy malarstwa), przede wszystkim zaś do literatury, z którą dzieli wspólne cechy warstwowości i intencjonalności. Stefan Morawski rekonstruuje ten system, a następnie zadaje pytanie o miejsce filmoznawczej refleksji Ingardena na tle światowej teorii swego czasu. W konkluzjach wybrzmiewa, że o ile nie stanowi ona oryginalnych rozpoznań, o tyle w znaczący sposób wpłynęła na dalszy rozwój filmoznawstwa (zwłaszcza w Polsce) i zawiera szereg inspiracji do dalszych badań.
The article discusses two texts by Roman Ingarden on film: a short excerpt “The Cinematographic Drama (The Film)” from his book The Literary Work of Art (1931) and a longer sketch Kilka uwag o sztuce filmowej [Some Remarks on Film Art], published separately in 1947. In both texts, the film work is described within the whole system of the phenomenological theory of art. It is compared to other works (e.g., theatre or painting), and above all to literature, with which it shares the characteristics of layering and intentionality. Stefan Morawski reconstructs this system and then considers the place of Ingarden’s reflection on film against the background of the world theory of his time. Morawski concludes that while it lacks originality, it has significantly influenced the development of film studies (especially in Poland) and remains inspirational for further research.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2024, 126; 185-224
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poetyka konceptu Macieja Kazimierza Sarbiewskiego w kręgu historii idei
Maciej Kazimierz Sarbiewski’s Conceptist Poetics within the History of Ideas
Autorzy:
Kołos, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1365808.pdf
Data publikacji:
2017-03-06
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
aesthetics
epigram
punch line
concept
sarbiewski
formulaic poetics
baroque
History of Ideas
epigramat
estetyka
pointa
koncept
Sarbiewski
poetyka sformułowana
barok
historia idei
Opis:
Twórczość teoretyczna Macieja Kazimierza Sarbiewskiego, cieszy się stałym zainteresowaniem badaczy, którzy najwięcej uwagi poświęcają problematyce koncepcji i estetyki poezji, chrystianizacji antyku czy imitacji horacjańskiej. Wieloaspektowa refleksja autora przynależącego do „przejściowej” formacji intelektualnej w dziejach europejskiej myśli zachęca jednak równie silnie do studiów z zakresu historii idei, które sytuują przedmiot poznania na styku zautonomizowanych dziedzin nauki. Traktat De acuto et arguto poświęcony konceptycznej strukturze epigramatu, stanowi nie tylko świadectwo barokowej teorii literatury, lecz również, czytany w dialogu z innymi pismami Sarbiewskiego, odsłania konsekwentną kosmologię rzeczywistości.
The theoretical writings of Maciej Kazimierz Sarbiewski have provided a constant focal point of scholarly interest, most often in the context of the study of problems relating to poetry’s concepts and aesthetics, the Christianization of antiquity, or the imitation of Horace. The multifaceted thought of this author, who belonged to a transitional intellectual formation in the history of European thought, can and should nonetheless likewise inspire studies in terms of the history of ideas, which place the object of knowledge at the intersection of artificially separated areas of knowledge. Sarbiewski’s treatise De acuto et arguto, devoted to his conceptist structure of the epigram, represents not only an enunciation of baroque literary theory, but also, read in dialogue with his other writings, reveals a consistent cosmological vision of reality.
Źródło:
Forum Poetyki; 2017, 7; 6-17
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ikona jako relacja wzajemnej miłości między człowiekiem a Bogiem w poglądach Nadii Mazhewich i Jana P. Strumiłowskiego
Icon as a Relationship of Mutual Love in the Views of Nadia Miazhevich and Jan P. Strumiłowski
Autorzy:
Kowalczyk, Monika Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1597289.pdf
Data publikacji:
2021-05-17
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
wschodnie chrześcijaństwo
estetyka bizantyjska
ikona
język ikony
teologia ikony
historia zbawienia
ikonoklazm
„ejdetyczna” teoria sztuki
Eastern Christianity
Byzantine aesthetics
icon
language of icons
theology of icon
the history of redemption
iconoclasm
“eidetic” theory of art
Opis:
Ikona jest przedmiotem kultu religijnego w chrześcijaństwie wschodnim. Cieszy się uznaniem i żywym zainteresowaniem także wśród wiernych Kościoła katolickiego. Książka Nadii Miazhevich i Jana P. Strumiłowskiego pod tytułem: Ikony zbawienia. Słowo, światło, kontemplacja jest tego potwierdzeniem. W jej pierwszej części autorzy zapoznają czytelnika z językiem i teologią ikony, by mógł samodzielnie modlić się przed ikoną. Podkreślają, że ikona to relacja wzajemnej miłości między człowiekiem a Bogiem. Druga część książki to kontemplacja poszczególnych ikon piszących historię zbawienia. Autorzy odchodzą od klasycznej interpretacji wschodnich ikon, kierując się osobistym spotkaniem z Chrystusem obecnym w ikonie. Ich teologia ikony jest ugruntowana w estetyce bizantyjskiej, będącej kontynuacją estetyki greckich ojców Kościoła i Pseudo-Dionizego. Sztukę bizantyjskich ikonofilów wyjaśnia „ejdetyczna” teoria sztuki.
Icons are a subject of religious cult in Eastern Christianity. They are recognized as valuable works of art and they arouse interest in the faithful of the Catholic Church. The book of Nadii Miazhevich and Jana P. Strumiłowski entitled “Icons of redemption. Word, light, contemplation” is a confirmation of this state of affairs. In the first part of the book the Authors describe language of icons, explain theology of icons, because they know that icons often are incomprehensible. They think that an icon is a relation between a man and God, full of reciprocal love. The second part of the book is the contemplation individual icons which present the history of redemption. They prefer their individual experience of icons giving up their classical interpretations. Their theology of icons is rooted in Byzantine aesthetics whichis a continuation of aesthetics of Greek Fathers Church and Pseudo-Dionizy. “Eidetic” theory of art explain icons.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2021, 32, 1; 27-42
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies