Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "historical consciousness" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 26
Tytuł:
„Ta Ukraina, to ona w wojnie i w wojnie…”. Wyobrażenia o przeszłości w życiu społecznym Zachodniej Ukrainy po 1991 roku
‘This Ukraine, It’s Always at War and at War…’: Concepts of the Past in Social Life in Western Ukraine after 1991
Autorzy:
Linkiewicz, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373600.pdf
Data publikacji:
2015-05-12
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
historical consciousness
local narratives about the past
ethnographic materials
folk eschatology
Ukrainian nationalist discourse
świadomość historyczna
lokalne narracje o przeszłości
materiały etnograficzne
ludowa eschatologia
Ukraiński dyskurs nacjonalistyczny
Opis:
Research by students of the Institute of Ethnology and Cultural Anthropology of the University of Warsaw, conducted in the years 1992–2010 in various regions of western Ukraine, shows that in rural communities and in areas with low levels of urbanization local ties and knowledge transmitted within the family circle and the neighborhood community play a large role in maintaining identity and a strong group separateness. An important element of local knowledge is imagining about the past. This article describes selected ideas about past and recent history. The author suggests that knowledge about the past is read and interpreted within the framework of a religious worldview, which constitutes the basis of the common cosmology of the communities examined. Hence local narratives about the past have a different nature, and vary both from historiography and from the dominant transmissions in the western Ukrainian national discourse of collective memory. They are actualized in daily life and serve to build adaptive social strategies.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2015, 59, 2; 147-164
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Changes in the structure of historical consciousness and the perception of architectural style: A case study in the popular perception of Brutalism from 1945 to 2019
Autorzy:
Lack, Anthony
Korynta, Jackson
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1828601.pdf
Data publikacji:
2020-07-09
Wydawca:
Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:
Historical consciousness
conceptual history
temporality
mood
aesthetic perception
Brutalism
Opis:
This study investigates changes in the popularity of Brutalist buildings from the 1940’s to present. Our methodological framework is derived from three sources: (1) Reinhardt Koselleck’s work on historical consciousness in the field of conceptual history; (2) Martin Heidegger’s phenomenological approach to temporality, mood, and perception, and: (3) Ernst Becker’s work on the denial of death and the quest for immortality. Our thesis is that changing perceptions of Brutalist architecture, in many cases radically different evaluations of the same buildings, are the effects of historically specific cultural, political, and social structures. In phenomenological terms, these structures form fairly discrete systems of relevance. That which is held to be profoundly interesting, or exciting, or progressive in one system of relevance can appear dull, menacing, or foolish in another. The systems that we identity, describe, and explain, are: (1) Collective mobilization in the service of progress (1941- 1978); (2) In the Shadow of the Tyranny of the State 1978-2001; and (3) Seeking Certainty and Security in the Ambiguity of Global Risk: 2001 to 2019. We show how each system has produced a distinct perspective on brutalist architecture which influences the popularity of the style, or lack thereof.
Źródło:
Świat i Słowo; 2020, 34, 1; 176-210
1731-3317
Pojawia się w:
Świat i Słowo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakter narodowy Polaków w wybranych syntezach historii i w myśli politycznej Romana Dmowskiego
Autorzy:
Antosz, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/647810.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
national character, identity, national consciousness, historical synthesis, historical periodization, political thought, Roman Dmowski
charakter narodowy, tożsamość, świadomość narodowa, synteza historii, periodyzacja dziejów, myśl polityczna, Roman Dmowski
Opis:
Abstract: Understanding the essence of national character is necessary to correct understanding of social reality. Due to various determinants (external and internal), people develop at different rates, intervals and directions. The character – a set of psychological, spiritual and mental traits, which are revealed in the way of behavior, being, life and functioning – reflects the true nature of man. It is also an asset of innate norms and attitudes that constitute the foundation of human personality. The author of the article concludes that the nature of the individual units reflects the nature of entire nations. It is their nature that determines the nations to select the civilization course. In the article, the author presents selected historical syntheses (characteristic of particular ages), then confronts them with Roman Dmowski’s political thought, which – according to the author – manifests itself in timelessness and recent nature of its assumptions.
Zrozumienie istoty charakteru narodowego jest konieczne dla człowieka do prawidłowego pojmowania rzeczywistości społecznej. Ze względu na różne czynniki (zewnętrzne, wewnętrzne) ludzie rozwijają się w niejednorodnym tempie, z indywidualną częstotliwością i w odmiennych kierunkach. To właśnie charakter – zespół cech psychicznych, duchowych, mentalnych, które ujawniają się w sposobie zachowania, bycia, życia i funkcjonowania – odzwierciedlają prawdziwe ludzkie oblicze i jego naturę. Charakter to również zbiór wrodzonych norm i postaw, które stanowią fundament osobowości człowieka. Autor artykułu doszedł do wniosku, że charakter pojedynczych jednostek odzwierciedla charakter całych narodów. To właśnie determinuje narody do obrania kursu w rozwoju cywilizacyjnym. W artykule zaprezentowano wybrane syntezy historyczne charakterystyczne dla danych epok, następnie skonfrontowano je z myślą narodową Romana Dmowskiego, która zdaniem autora, przejawia się ponadczasowością i aktualnością w swoich założeniach.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2017, 24, 2
1428-9512
2300-7567
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Developing Learning Media of Indonesian History to Raise Students’ Historical Consciousness
Autorzy:
Saripudin, Didin
Tarunasena, -
Darmawan, Wawan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1969320.pdf
Data publikacji:
2018-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
learning media
Indonesian history
replica
prehistory
Hindu Buddhist Kingdom Era
Islamic Empire Era
historical consciousness
Opis:
The research team sought to develop learning media of Indonesian history based on the historical reproduction of replicas of historical heritage objects and electronic pen (e-pen) maps. In general, the objective of this research is to develop and produce learning media of Indonesian history to raise students’ historical consciousness. An instructional media company, “Pudak Scientific,” is involved in aiding in developing and producing history learning media. A multi-year research and development approach was adopted, in which the first year focused on developing the model/prototype of the learning media in question, whereas the second year was concerned with building the product prototypes, production trials and field validation in high school. The learning media under development is in the form of i) replicas of historical objects in prehistoric era, ii) replicas of historical objects during the Hindu Buddhist era, iii) replicas of historical objects during the Islamic Empire, and e-pen maps of three historical periods of Indonesia. Replicas and e-pen maps serve as a medium to assist students in raising their historical consciousness.
Źródło:
The New Educational Review; 2018, 53; 163-176
1732-6729
Pojawia się w:
The New Educational Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doświadczając historii: melancholia przeszłości w kulturach peryferyjnych na przykładzie Polski i Portugalii
Autorzy:
Partyka, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031005.pdf
Data publikacji:
2019-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Polish-Lithuanian Commonwealth
Portugal
Union of Lublin
Iberian Union
historical consciousness
peripheral culture
Rzeczpospolita Obojga Narodów
Portugalia
unia lubelska
unia iberyjska
świadomość historyczna
kultura peryferyjna
Opis:
In this paper I combine several different notions from broadly conceived humanities and two histories: of Poland and of Portugal at the turn of the 16th and 17th centuries. I comprehend here the experiencing of history as a way of treating one’s own, national past. The metaphor of experiencing history is related to the question of what the historical circumstances and situations are, what the purpose is and what history is referred to by the elites who are instrumental in shaping national identity. Melancholy of the past is already a partial answer-thesis to the question: In what way? The notion of peripheral cultures seems to be useful when we attempt to answer the question: in what situations and for what purpose we (the Portuguese and the Poles) referred, but also still continue to refer, to the past/history. Some considerations on the experience of history will have the following two Unions in the background: the Iberian Union (1580) and the Union of Lublin (1569).
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2019, 14, 9; 109-115
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwie średniowieczne tradycje lubelskie oraz ich wpływ na poczucie tożsamości lokalnej wspólnoty (XIII? – początek XVII w.)
Autorzy:
Michalski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607565.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
medieval local traditions
Lublin – history, 13th–14th century
Lublin community, 13th–16th century – sense of identity
Lublin community – historical consciousness
traditions about Tatar siege of Lublin castle in the winter of 1340/134
1 St. Michael’s p
Lublin – średniowieczne tradycje lokalne
Lublin – historia, XIII–XIV w.
Lublina – świadomość historyczna
społeczność Lublina, XIII–XVII w. – poczucie tożsamości
tradycje o oblężeniu zamku lubelskiego przez Tatarów zimą 1340/1341 r.
Fara św. Michała w.
Opis:
The article presents the medieval accounts of the two short stories about the past of Lublin, concerning the siege of its castle by Tatars in the winter of 1340/1341 and the apparition of St. Michael to prince Leszek Czarny and the ruler’s subsequent victory over pagan Jatvings (1282). Following the traces of the familiarity of these narratives in the town up to the turn of the 16th century, it is argued that they were well recognized local traditions. They conveyed ideas of particular importance and attractiveness to theLublin community and provided a distinct way of perceiving of the important elements of townscape. Thus the stories about legendary history ofLublin influenced the sense of identity of theLublin community in several significant ways.
Artykuł przedstawia średniowieczne wersje dwóch opowieści o przeszłości Lublina, dotyczące oblężenia miejscowego zamku przez Tatarów na przełomie 1340 i 1341 r. oraz ukazania się świętego Michała księciu Leszkowi Czarnemu i zwycięstwa władcy nad Jaćwingami w 1282 r. Przyglądając się śladom znajomości tych narracji w mieście nad Bystrzycą do początku XVII w., autor dowodzi, że były to wówczas dobrze znane tradycje lokalne. Wyrażały one idee szczególnie ważne i atrakcyjne dla społeczności Lublina. Za ich sprawą członkowie miejscowej wspólnoty postrzegali ważne elementy miejskiej przestrzeni w swoisty dla swej grupy sposób. Można zatem dostrzec, że opowieści z kręgu legendarnych dziejów Lublina oddziaływały na poczucie tożsamości członków społeczności Lublina w kilku ważnych aspektach.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2017, 72
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
En finir avec le fétichisme de l’œuvre, surmonter le mythe de l’artiste. Pratique populaire et œuvre reproductible chez Ad Reinhardt
Autorzy:
Leszek, Brogowski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487704.pdf
Data publikacji:
2019-08-04
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Tematy:
AD REINHARDT
MIT ARTYSTY
REPRODUKOWALNOŚĆ DZIEŁA + PARADYGMAT SZTUKI NOWOCZESNEJ
HISTORYCZNA ŚWIADOMOŚĆ SZTUKI
MYTH OF AN ARTIST
REPRODUCTIVITY OF AN ART WORK + PARADIGM OF MODERN ART
HISTORICAL CONSCIOUSNESS OF ART
Opis:
Ad Reinhardt (1913–1967) znany jest zwłaszcza jako malarz czarnych ob- razów, wysokich na pięć stóp i szerokich na pięć stóp – jedynych obrazów, jakie malował przez ostatnie siedem lat swego życia. Jest to bez wątpie- nia jedna z najbardziej radykalnych w historii sztuki praktyk malarskich. Otoczony w latach sześćdziesiątych aurą wyjątkowego prestiżu, zarówno artystycznego, jak i etycznego, zwłaszcza w kręgach pokolenia młodych artystów, którzy tworzyli w tamtych latach sztukę konceptualną, pozo- stawał on w krytycznym dystansie wobec ekspresjonizmu abstrakcyjne- go. Jego postawa w stosunku do artystów-kompanionów swego pokole- nia nie wynikała jednak z negatywnej oceny estetycznej ich malarstwa: ostrze jego krytyki zwrócone było przeciwko temu, co na jego temat mó- wili, a także przeciwko ich postawom wobec rynku sztuki i handlu sztuką. Reinhardt uważał, że dzieło nie jest autonomicznym przedmiotem, ale że ma sens i wartość ze względu na projekt sztuki, jaki realizuje, na idee, jakim służy oraz na polityczne i intelektualne źródła, z jakich wypływa. Nikt chyba nigdy nie był surowszy niż on w ocenie poetyckich pseudo- uzasadnień, często o motywach romantyczno- i mistyczno-religijnych, jakimi artyści – a w szczególności malarze ekspresjonistyczni – próbo- wali uprawomocnić swe malarskie praktyki. Jego lewicowa wrażliwość polityczna pozwalała mu jasno oceniać użyteczność tego fetyszyzującego dyskursu dla potrzeb promocji rynkowej; czytelnik Marksa, rozumiał sens pojęcia fetyszyzmu towaru rynkowego. Zaskakujące pisma Reinhardta są właśnie jednym z najbardziej radykalnych przyczynków do krytyki dzieła- -fetyszu jako towaru na rynku sztuki. W publikowanych począwszy od lat czterdziestych pismach, często krótkich i o szczególnej, ostrej i niepozba- wionej poetyckiego uroku retoryce, w formach manifestów, opracowywał on jednocześnie nie mniej radykalną koncepcję sztuki-jako-sztuki, która jest nawiązaniem do rozmaitych antysubiektywistycznych tradycji sztuki i twórczości artystycznej, oraz próbą uaktywnienia tego typu dyskursu o sztuce. Sztuka konceptualna wiele zawdzięcza tej Reinhardtowskiej pracy u podstaw. Mimo że jego pozycja w historii sztuki nowoczesnej jest niekwestio- nowalna, niewiele poświęcono jego pracy poważnych analiz, a teksty jego zbywane są milczeniem; niejednokrotnie – zaprzeczając najbardziej podstawowej uczciwości – próbowano podporządkować Reinhardta fe- tyszyzującym i mistycyzującym koncepcjom sztuki, nazywając go „czar- nym mnichem”, dopatrując się w jego trójdzielnych obrazach symbolu krzyża, podkreślając jego przyjaźń z trapistą Thomasem Mertonem itp. Trudno o lepsze dowody aktualności jego krytycznej postawy wobec ide- ologii rynku sztuki i wobec intelektualnej i politycznej dymisji aktorów obecnego systemu instytucji artystycznych. Przedrukowany tutaj roz- dział z książki Ad Reinhardt. Nowoczesne malarstwo i odpowiedzialność estetyczna, która ukazała się w roku 2011 w éditions de la transparence, przynosi kilka przykładów niekompatybilności projektu sztuki Reinhardta z dominującą ideologią i powszechnie akceptowanym dyskursem na jej temat oraz szkicuje kilka najważniejszych pojęć jego teorii, związanych w szczególności z historyczną świadomością artystyczną. W istocie, o ile malarzowi ekspresjonistycznemu wydawać się może, że niepowtarzalna oryginalność jego obrazów jest efektem subiektywnego wyrazu ich form, o tyle, porównane z innymi seriami obrazów z danego okresu jego twór- czości, obrazy jego wpisują się w ciągłość form, którą nazywamy sty- lem i którą trudno wyjaśnić subiektywnymi źródłami ekspresji; a kiedy porównuje się twórczość malarzy danego okresu historycznego, trudno oprzeć się wrażeniu, że wszystkie są trochę do siebie podobne i że poję- cie oryginalności poddać trzeba krytycznej analizie. Dlatego oryginalność twórczości artystycznej ujawnia się w całkiem innym świetle świadomo- ści, która sztukę ujmuje jako zjawisko historyczne. W książce, z której pochodzi przedrukowany poniżej fragment, po raz pierwszy podjęta została próba mówienia o pracy Ada Reinhardta jako o nierozłącznej całości, to znaczy łącząc sens i zmysłową postać jego malarstwa z pojęciami, które konstruują się w jego pismach. Starałem się w niej dogłębnie przeanalizować teoretyczną spójność i intelektualną dynamikę tego pisarstwa. Naznaczone charakterystyczną retoryką, czę- sto powtarzającą jeden schemat frazeologiczny, pisma te zawierają wiele cytatów, ale nieliczne tylko podane są w cudzysłowach, z rzadka jedynie wskazując na autora. Jest to znak antysubiektywnego projektu Reinhard- ta, który unikać chciał zbyt łatwej, jego zdaniem, oryginalności subiek- tywnej, traktując ją jako rodzaj kaprysu; przeciwnie, chciał konstruować oryginalność na poziomie intelektualnym i w horyzoncie historycznym. Oryginalność jest dla niego oryginalnością koncepcji sztuki, gdzie myśle- nie i malowanie łączą się spójnie w jednym dziele. Reinhardt pragnął po- wtarzać jedynie to, co zostało już wypowiedziane przez innych artystów, ale artystów-jako-artystów, to znaczy przez artystów, których wypowie- dzi dają się pogodzić z ich historyczną misją, a nie są wypowiedziami jed- nostek; usiłował ogarnąć spoistym horyzontem całość tych wypowiedzi. Analiza tekstów Reinhardta pozwoliła mi zidentyfikować dwa główne źródła intelektualne, z których zdają się pochodzić wspomniane cytaty lub kryptocytaty. W artykule Ad Reinhardt: la peinture et l’écrit, opubli- kowanym w piśmie Recherches poïétiques (n° 5, hiver 1996, s. 106–129), analizowałem, porównując jedne z drugimi, fragmenty jego tekstów z wy- branymi fragmentami Georga W.F. Hegla. Na tej podstawie starałem się określić rolę filozofii historii oraz teorii postępu w myśleniu Reinhardta, a zwłaszcza w jego koncepcji sztuki. Kiedy dziesięć lat później studium to zostało przełożone na język amerykański i opublikowane w piśmie „The Open Space Magazine”, n° 7, fall 2005, 199–224, pt. Ad Reinhardt: Painting and Writing, sygnalizowałem już konieczność poszerzenia tego porów- nawczego studium dyskursów o całe pole intelektualne, które odpowiada tradycji i filozofii lewicy, a zwłaszcza anarchizmu. W istocie, zaskakujące podobieństwa odkryć można porównując teksty Ada Reinhardta z wy- branymi fragmentami pism Pierre-Joseph Proudhona, Michała Bakunina, Benjamina Péreta, Alberta Camusa, Oscara Wilde’a itd. Z porównania tego wyciągnąłem wniosek o centralnej roli całej serii wartości, wokół których konstruują się u Reinhardta takie pojęcia, jak twórcza jednostka i jej nieograniczony rozwój w popularnych praktykach sztuki, a zatem filo- zofia działania, a wreszcie bunt i rewolta. Jak pisał Joris-Karl Huysmans, zastosowana do sztuki, teoria środowiska Taine’a jest słuszna, ale słuszna na wspak, gdy idzie o wielkich artystów, gdyż środowisko działa na nich poprzez sprzeciw i nienawiść, jaką w nich wyzwala1. U swych źródeł lewica to projekt przezwyciężania pasywności i „brania w ręce rzeczywistości” w imię nieograniczonego szacunku dla każdej jednostki. Nakładanie się u Reinhardta tych dwóch tradycji, heglizmu i anarchi- zmu, nadaje sens modernistycznemu modelowi sztuki: studium historii uczy artystę mówić „nie”, tak jak fotografia wskazywała Picassowi na wszystko to, czego nie było już sensu malować. Historia jest bowiem je- dyną miarą prawdziwej nowości w sztuce, czyli miarą twórczych wyna- lazków. Taka zarysowuje się w pismach Reinhardta i w jego malarstwie filozofia sztuki: rekapitulować całą powszechną historię form (Reinhardt wiele podróżował po świecie i realizował tysiące slajdów, które organi- zował według typów form), zacząć malować byle co, stopniowo odrzu- cać wszystkie zbędne elementy (przedstawienie, gest, teksturę, zmienne formaty, kolor itp.), aby zrealizować w ten sposób ostatnią i ostateczną w historii postać malarstwa. Reinhardt oznajmia, że robi po prostu ostatnie obrazy, jakie ktokol- wiek może zrobić2. Czy jest to wyraz zarozumiałości? Z pewnością nie, jeśli przyjąć punkt widzenia historycznej świadomości sztuki. Zacyto- wane powyżej jego trzy krótkie teksty zdają się antycypować protokoły sztuki konceptualnej: w najistotniejszym sensie tego słowa, twórczość nieuchronnie związana z analizą historyczną i wynalazkami wprowadza- jącymi nowe wartości w kulturową tkankę. Dokonuje się ona zawsze i je- dynie w materii języka. Cała pierwsza część wywiadu Reinhardta z Bruce Glaserem z roku 1967 poświęcona jest pytaniom, czy ktoś inny mógłby malować dla niego te czarne obrazy. Odpowiedź jest skomplikowana, ale jasna. Oczywiście, że mógłby: tylko w jakim celu i jaki byłby takiego za- biegu sens? Każdy powinien malować swoje własne malarstwo, tak jak Reinhardt maluje swoje. Zacytowany opis czarnych obrazów mógłby być instrukcją dla kogoś, kto mimo wszystko chciałby wykonać takie same czarne obrazy... tyle, że nie będą one w żadnym wypadku dziełami Re- inhardta, bo przedmioty te wynikać będą z całkiem innych motywacji i z innej świadomości artystycznej. Dzieło zostałoby wówczas sprowa- dzone do przedmiotu, gdy tymczasem jest ono całością projektu sztuki i przedmiotu, który zeń wynika, nierozdzielnym stopem malarskiego ob- razu i jego znaczenia (jak u Hegla). W tym Reinhardt różni się od koncep- tualistów, którzy, jak Sol LeWitt czy Lawrence Weiner, wprowadzili te językowe ekwiwalenty dzieła w obieg rynku sztuki. Otóż nawet jeśli ktoś namalowałby takie same czarne obrazy z taką samą świadomości arty- styczną, jak Ad Reinhardt, praca ta i tak nie miałaby już sensu dla sztuki: tego, co już raz zostało dokonane nie ma sensu powtarzać. Reinhardt cy- tuje Gauguina: w sztuce jest się rewolucjonistą albo plagiatorem. W pracy nad tą poświęconą Reinhardtowi książką poza tekstami opublikowanymi przez Barbarę Rose korzystałem z wielu dotychczas nie- publikowanych dokumentów: listów, notatek, konferencji i wywiadów, które udostępniła mi Ad Reinhardt Foundation. Miałem także dostęp do katalogu biblioteki artysty, który (katalog) nie pozwolił mi wszelako po- twierdzić hipotez na temat źródeł Reinhardtowskich koncepcji i pojęć; nie znalazłem w nim książek3, z których pochodzą cytaty, na podstawie których ustalałem intelektualne pokrewieństwa. Po pierwszym rozczaro- waniu stwierdziłem jednak, że tym lepiej broni się przyjęta przeze mnie metoda analizy, bo zbiegają się tym sposobem pojęciowe logiki autorów i całych pól teoretycznych, unieważniając zarazem ewentualny argument przypadkowego cytatu. Ad Reinhardt. Peinture moderne et responsabilité esthétique to pierw- sza, jak dotąd, próba ujęcia twórczości artysty w horyzoncie jego wypo- wiedzi teoretycznych. Pierwsza także, która jako ilustracjami posłużyła się jego komiksami i rysunkami satyrycznymi, jakich równolegle do pracy malarskiej wykonał olbrzymie ilości i które stanowią całe spektrum roz- ciągające się od zaangażowanych karykatur politycznych po wspaniałą serię How to Look at..., (How to Look at Modern Art itd.). Książka moja nie zawiera ani jednej reprodukcji obrazów Reinhardta, zaś jego satyry o sztuce, często śmieszne i trafne, ale także krytyczne i złośliwe, potraktowałem jako interesującą przeciwwagę dla radykalnej „idealności” jego malarstwa, nie- reprodukowalnego, jak sam twierdził; są one także malowniczym i trafnym komentarzem na temat sytuacji sztuki w przestrzeni społecznej; sytuacji, na którą, jak widzieliśmy, Reinhardt był bardzo wrażliwy. Oto główne tezy mojej książki. Według Reinhardta, to nie sfera prze- życia, uczuć i „doświadczenia wewnętrznego”, lecz wiedza historyczna i transmisja kulturowa są źródłami sztuki: artyści pochodzą od artystów, formy sztuki pochodzą od form sztuki, malarstwo pochodzi od malarstwa4. Są to jednak źródła w szczególnym sensie – „ na wspak”, jak mówił Huy- smans – źródła odrzucone lub odnowione. Sztuka to selektywnie skon- struowana tradycja przez nowoczesnych artystów, którzy nauczyli się mówić jej „nie”. Bycie twórczym to wytwarzanie nowych wartości, a za- tem nieuchronna konfrontacja z historią. Ale po to, by interpretować hi- storię, trzeba przejść przez doświadczenie języka, który staje się właści- wym „miejscem” twórczości i wynalazczości, nawet w malarstwie. Taki jest głęboki sens desubiektywizacji procesów twórczych opracowanych i stosowanych przez Ada Reinhardta. Nie pozwala ona uniknąć pewnej formy powtórzenia, a nawet – jak widzieliśmy – plagiatu5. Potępienie nad- miernego subiektywizmu to przyjęcie punktu widzenia sztuki-jako-sztuki, czyli podporządkowanie się jej historycznej – i zmiennej – istocie. Nie bez pewnej ironii i prowokacji, wielokrotnie Reinhardt przyznawał, że powta- rza jedynie to, co artyści już wcześniej mówili, jako artyści-jako-arty- ści. Ta istota sztuki, to – w tamtych czasach – jej nowoczesność; pojęcie, schemat i metoda Reinhardta są właśnie jej ilustracją, a nawet uciele- śnieniem. Sztuka Reinhardta jest paradygmatem sztuki nowoczesnej. Nowoczesność jest, jego zdaniem, epoką rozumu, a zatem etyki: ujmowa- nie historii jaki całości otwiera perspektywę spójnego i konsekwentnego myślenia, nie tylko na temat sztuki, ale także na temat rzeczywistości. Nowoczesność domyka bowiem historyczny proces emancypacji i rozu- mienia świata i otwiera epokę wolności i odpowiedzialności. Takie są też zadania artystów, takie były Reinhardta liczne boje... przede wszystkim z artystami. W takim właśnie kontekście wprowadził on pojęcie estetycz- nej odpowiedzialności artysty. Bowiem sztuka to doświadczenie autono- mii, czyli wolności – ale dzieła sztuki nie są autonomiczne. Nie są one autonomiczne, bo nie da się ich oddzielić ani od historii, ani od znaczenia. 48 Leszek Brogowski jakie nadał im artysta. Z tej ich dwuwartościowości wynikają najbardziej wywrotowe, często przemilczane, aspekty sztuki Ada Reinhardta: — przekonanie, że malarstwo mogłoby się stać praktyką popularną — przemalowywanie czarnych obrazów, kiedy powracały one do atelier, naznaczone aktami wandalizmu lub materialnymi śladami transportu i wystaw — założenie, że malarstwo jest realizacją idei6 pociąga za sobą to, że jak każda idea, i ta może – a nawet powinna – zostać wyrażona słownie... — ... ale w przeciwieństwie do konceptualistów, nikt inny nie mógłby za- miast Reinhardta realizować dzieł-przedmiotów według opisanych przez niego protokołów — reprodukowanie w katalogach i pismach jego czarnych obrazów jest zatem czczym pragnieniem, bo skoro nie da się ich nawet sfotografować, to są siłą rzeczy niereprodukowalne.
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2019, 27; 6-48
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historical consciousness and its role in teaching regional history
Autorzy:
Kopeček, Pavel
Krákora, Pavel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311980.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Regional History
Historical Consciousness
Teachers
Students
Schools
Field Didactics
Contemporary History
Opis:
This text deals with the basic concepts of historical consciousness and regional history and analyses their relationship. Moreover, it deals with the possibilities, challenges, and opportunities offered by regional history concerning the educational process. In conclusion, some research projects focused on this theme are briefly presented. The partial results of the research into the historical consciousness of regional history can also become a platform for a broader discussion focused on the issue of educational standards and the form of the history curriculum in primary and secondary schools.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2023, 15; 182-190
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Is there any Sociological Tradition of Social Memory Research? The Polish and the Czech Case
Autorzy:
Kilias, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930048.pdf
Data publikacji:
2013-09-24
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Socjologiczne
Tematy:
Social memory studies
historical consciousness
Polish sociology
Czech sociology
social memory research tradition
Opis:
The paper deals with social memory research done by Polish and Czech sociologists. In Poland it started in the 1960s when an outline of a historical consciousness study was sketched byNinaAssorodobraj- Kula. Although her original concept was soon left out, a series of surveys was conducted. Recently memory has become a popular research field and numerous studies have been employing various research methods. In Czechoslovakia opinion polls on historical consciousness were conducted as early as in the 1940s, and recently a study has started in the Czech Republic that resembles and was probably influenced by earlier Polish survey research. In my paper I try to map out the research done in the two countries in order to identify typical features of the local studies. It seems that in spite of a large quantity of studies published, the character of most of Polish and Czech works on memory were purely descriptive, and any sociologically relevant problems started to be posed only recently. Therefore it may be suggested that although a certain common Polish and Czech tradition of memory research exists, it cannot be called sociological in any strict sense.
Źródło:
Polish Sociological Review; 2013, 183, 3; 297-316
1231-1413
2657-4276
Pojawia się w:
Polish Sociological Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między tożsamością narodową a europejską. Głos sceptyka
Between National and European Identity — A View of a Skeptic
Autorzy:
Hroch, Miroslav
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373639.pdf
Data publikacji:
2011-11-22
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
European identity
nation
nationalism
historical consciousness
tożsamość europejska
naród
nacjonalizm
świadomość historyczna
Opis:
The Author starts with a question whether a nation is a counterbalance to a unified Europe. In order to find the answer, the notion of group identity is evoked. The Author argues that the notion of European identity — which is just being coined — does not have any roots in ethnic or linguistic communities — contrary to national identity which has been shaped through ages. Neither territorial community, or political community or economic interests constitute equally strong a bond as cultural dimension — a heritage that has evolved from common roots and strong mutual interactions within an imagined community. National identity is of historical character and is based on the memory of past years of a nation’s existence. “European identity” is a rather weak equivalent to national identity. In order to build an European identity, one would have to ponder which variant of Europe’s history to choose. So far European identity cannot refer to any continuum. Its dimensions are not as variable as that of national identity. And its power of influence is rather week. This is why, despite the fact that both identities are relatively compatible, i.e. they do not exclude each other, and one cannot replace the other. Thus, the author concludes that any and all fears of a nation’s “dilution” within a uniform “European state” are groundless.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2011, 55, 4; 77-92
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O POŻYTKACH Z NAUCZANIA-UCZENIA SIĘ HISTORII
ON THE BENEFITS OF TEACHING AND LEARNING HISTORY
Autorzy:
ANDRZEJ, STĘPNIK
DARIUSZ, SZEWCZUK
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460481.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
Tematy:
historical hero
museum education
history
historical thinking
history teaching
historical concepts
historical policy
regionalism
historical consciousness
national identity
historical tourism
values
Opis:
The question about the benefits of historical education is serious in the Polish cultural space. The most prominent Poles spoke about this issue. Marshal Józef Piłsudski, for example, said: "Who does not respect and does not value his past is not worthy of respect in the present or right for the future." The Nobel Prize winner Czesław Miłosz assured that: "Whoever talks about history is always safe." Pope John Paul II said this in a more emphatic manner, namely: "A nation that does not know its past dies and does not build the future." Our great countrymen were right. It's history that makes us Poles. Thanks to it, we have our own state, laws, symbols, language, culture, religion and national imaginarium. Thanks to historical education, we know the price and the rank of these values. We can talk about them, even telling alternative stories. We can feel pride, responsibility, admiration, assertiveness, aversion and hate. Historiography meets our integration, psychological, political, cultural, educational, social, artistic, folk, compensation and personal needs. It can be either a "big national flag" or a "quiet haven for hobbyists". This is what the above article is about..
Źródło:
Scientific Bulletin of Chełm - Section of Pedagogy; 2018, 1; 65-98
2084-6770
Pojawia się w:
Scientific Bulletin of Chełm - Section of Pedagogy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz Aleksandra Kołczaka i wojny domowej w Rosji, przedstawiony w filmie "Admirał", a współczesna rosyjska świadomość historyczna
The Image of Alexander Kolchak and the Civil War of 1917 in Admiral, and contemporary Russian Historical Consciousness
Autorzy:
Jędraszczyk, Katarzyna
Rabinowicz, Władimir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920922.pdf
Data publikacji:
2015-06-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Admiral
Andrei Kravchuk
civil war
Alexander Kolchak
Russia
Irkutsk
historical consciousness
Opis:
The article offers an analysis of the image of Alexander Kolchak in Russian cinematography. The most extensive portrayal of both this figure and of the Russian civil war is found in the film Admiral. Contemporary Russian historical consciousness has been modified or moulded by images conveyed in films. Historical cinema is an effective means by which attitudes to the past can are formed and may be used as a tool in carrying out historical politics.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2015, 17, 26; 15-25
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola krytyki historycznej a społeczne zapotrzebowanie na obraz przeszłości narodowej w XIX wieku – refleksje historyka historiografii
The role of historical criticism and the social demand for an image of the national past in the nineteenth century – reflections of a historian of historiography
Autorzy:
Julkowska, Violetta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28690225.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
krytyka przednaukowa
krytyka naukowa
świadomość historyczna
recepcja historiografii
społeczna recepcja przeszłości
obraz przeszłości
pre-academic criticism
academic criticism
historical consciousness
reception of historiography
social reception of the past
image of the past
Opis:
Tematem artykułu jest bezpośredni i pośredni wpływ krytyki przednaukowej i naukowej na kształtowanie opinii publicznej w zakresie oceny prac historycznych i zapotrzebowania na określony obraz przeszłości narodowej w XIX stuleciu. W artykule przytoczono argumenty na rzecz tezy, że istotną rolę w przekazie informacji o pracach historycznych powstających pod zaborami i na emigracji odegrała prasa codzienna i periodyczna. Dopiero wraz z profesjonalizacją badań historycznych krytyka przeniosła się do wyspecjalizowanych pism, zawężając tym samym dyskusję nad kształtem historiografii do kręgu specjalistów.
The article deals with the direct and indirect influence of pre-academic and academic criticism on the formation of public opinion in evaluating historical works and the demand for a particular image of the national past in the nineteenth century. The author argues in favour of the supposition that a vital role in transmitting information about historical works produced under the Partitions and in exile was played by the daily and periodical press. It was only with the professionalisation of historical research that criticism moved to specialised periodicals, thus narrowing the discussion on historiography’s shape to the specialists’ milieu.
Źródło:
Klio Polska. Studia i Materiały z Dziejów Historiografii Polskiej; 2023, 14; 11-36
2450-8381
2450-8373
Pojawia się w:
Klio Polska. Studia i Materiały z Dziejów Historiografii Polskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strategie komunikacyjne w służbie apoteozy przeszłości w prozie historycznej Zofii Bukowieckiej z okresu zaborów
Communication strategies in the service of the past apotheosis in Zofia Bukowiecka’s historical prose from the partitions period
Autorzy:
Hawrysz, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1364869.pdf
Data publikacji:
2019-12-19
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:
strategie komunikacyjne
świadomość narodowa
zabory
Zofia Bukowiecka
communication strategies
national consciousness
partitions
historical prose for children
Opis:
Celem szkicu jest identyfikacja strategii pisarskich oraz podporządkowanego im repertuaru środków językowych wykorzystanych w apoteozującym opisie państwa, jaki wyłania się z prozy historycznej Zofii Bukowieckiej. Kreacja laudacyjnej wizji przeszłości Polski (zgodna z wytycznymi epoki) jest tworzona przez Z. Bukowiecką programowo i ma charakter edukacyjny, konsolacyjny, wreszcie – najważniejsze – formacyjny, tzn. ma na celu rozbudzanie patriotycznych postaw w pozbawionym państwa narodzie. Spojrzenie na teksty Zofii Bukowieckiej z perspektywy pragmatyki lingwistycznej pozwoliło wyróżnić kilka strategii pisarskich, które służą realizacji apoteozującej wizji przeszłości. Są to idyllizacja pejzażu, perfektyzacja państwa, splendaryzacja władców i magnifikacja narodu. Szczególnie często wykorzystywanymi środkami językowymi (z różnych poziomów organizacji języka i tekstu) realizującymi poszczególne strategie były: nagromadzenie, hiperbola, kontrast, słownictwo aksjologiczne, topos zamilknięcia, bestializacja, argumentum ad verecundiam.
The aim of the sketch is to identify writing strategies and the repertoires of linguistic means used in the apotheosizing description of the state that emerges from Zofia Bukowiecka’s historical prose. Creation of a laudatory vision of Poland’s past (in accordance with the guidelines of the era) is created by Z. Bukowiecka purposively and is of an educational, comforting, and finally – the most importantly – formative nature, i.e. it aims to awaken patriotic attitudes in a nation which was deprived of the state. A look at Zofia Bukowiecka’s texts from the perspective of linguistic pragmatics allowed us to distinguish several writing strategies that serve to implement the apotheosis of the past vision. These are the idyllic stylization of the landscape, the amelioration of the state, the glorification of the rulers and the magnification of the nation. Particularly frequently used linguistic means (from various levels of language and text organization) implementing particular strategies were: accumulation, hyperbole, contrast, evaluative vocabulary, the topos of becoming silent, brutalization, argumentum ad verecundiam.
Źródło:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2019, 5; 33-44
2450-3584
Pojawia się w:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Studium historyczno-geograficzne narodowości w Galicji Wschodniej w świetle spisów ludności w latach 1890–1910
Autorzy:
Hołub, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/763118.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Eastern Galicia
Polish-Ruthenian borderland
national consciousness
population census
Historical GIS
Galicja Wschodnia
pogranicze polsko-ruskie
świadomość narodowa
spis ludności
HGIS
Opis:
In this paper there was presented the problem of national identity development in the Eastern Galicia at the turn of the 19th and 20th centuries. The used source materials concerned with thedistribution of population speaking Polish and Ruthenian (Ukrainian) languages and declaring themselves as practising Roman Catholic or Greek Catholic religion within the administrative districts. The data came from the population censuses carried out in the Austro-Hungarian Monarchy in the years 1890, 1900 and 1910. Based on the calibrated maps of the Kingdom of Galicia and Lodomeria and the census data, geostatistical analysis was performed using GIS software. The obtained thematic maps of language and religion distribution in the Eastern Galicia enabled to distinguish the Polish, Polish-Ruthenian and Ruthenian areas. Spatial interpretation of the results was preceded by historical study of the examined area.
Artykuł nie zawiera abstraktu w języku polskim
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia; 2013, 68, 2
0137-1983
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 26

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies