- Tytuł:
-
Memory and History: A Comparison of the Past in Slovak Prose of the Post-2000 Period
Pamięć i historia. Ujęcia przeszłości w słowackiej prozie po 2000 r. - Autorzy:
- Barborík, Vladimír
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/913114.pdf
- Data publikacji:
- 2020-12-15
- Wydawca:
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
- Tematy:
-
Slovak prose after 2000
memory
history
historic genre
biography
legitimisation
słowacka proza po 2000 r.
pamięć
historia
powieść historyczna
biografia
legitymizacja - Opis:
-
This study focuses on how two kinds of memory: historical and personal are reflected in a section of Slovak literature of the past two decades. A variety of autobiographical genres and biographically-stylised fictional prose draw on personal memory, and history, is the domain of historical genres, particularly the novel. After the 1990s, the present was deemed important and historical presentations of the past were parodiedin the prose of Peter Pišťanek and Igor Otčenáš. At the beginning of the new millennium, however, prose portraying and reflecting on the past reappeared. Memory- based writing which is concerned with an individual situated within history, or outside of it, is more persuasive. Memory-based writing is used in different forms of autobiographical writing: within fiction it takes a form of biographical stylisation (e. g. Vilikovský, Kopcsay and Rozner). In the past ten to fifteen years, there has been a renewed interest in history in Slovak literature, mainly in pre-1989 history (e. g. Rankov, Krištúfek and Lavrík), which had been mistreated in pre-1989 Slovak literature, and later there was no interest in it or it was even rejected in the 1990s.During that time, historical memory was exploited to meet societal requirement. Silvester Lavrík was an exception—he was able to marry the two basic approaches to the past (personal history and historical) in a form of a dispute between them.
Artykuł poświęcony jest sposobom, w jakich dwie podstawowe formy pamięci – historyczna i indywidualna – przejawiają się w części słowackiej prozy ostatnich dwóch dziesięcioleci. Pamięć indywidualna stanowi podstawę różnych odmian autobiografii oraz nawiązującej do tego gatunku prozy stylizowanej na biografię. Pamięć historyczna zaś cechuje gatunki historyczne, przede wszystkim powieść. W latach dziewięćdziesiątych XX w. dominowały opisy współczesności, a historyzujące ujęcia przeszłości były poddawane radykalnej subwersji parodyzującej w prozach Petera Pišťanka i Igora Otčenáša. Na początku nowego tysiąclecia ponownie pojawia się proza obrazująca i komentująca przeszłość. Bardziej sugestywne okazuje się pisanie o pamięci, które opiera się na jednostce znajdującej się wewnątrz historii lub poza nią. Znalazło ono zastosowanie w różnych formach pisarstwa autobiograficznego, w ramach literatury pięknej przyjęło zaś postać stylizacji biograficznej (np. Vilikovský, Kopcsay i Rozner). W ostatnich dziesięciu–piętnastu latach w literaturze słowackiej pojawiło się ponowne zainteresowanie historią, głównie tą sprzed roku 1989 (np. Rankov, Krištúfek i Lavrík), fałszowanej w literaturze sprzed 1989 r. i pomijanej lub wypieranej w latach dziewięćdziesiątych XX w. W tamtym czasie pamięć historyczna wychodziła naprzeciw oczekiwaniom społecznym. Wyjątkiem był Silvester Lavrík, który w swojej twórczości łączył dwa podstawowe podejścia do przeszłości (indywidualne i historyczne) w formie ich dialogu. - Źródło:
-
Porównania; 2020, 27, 2; 77-99
1733-165X - Pojawia się w:
- Porównania
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł