Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "hipomagnezemia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
O czym warto pamiętać, stosując przewlekle inhibitory pompy protonowej?
What is worth to remember during long-term treatment with proton pump inhibitors?
Autorzy:
Wocial, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032857.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
hypomagnesaemia
interstitial nephritis
proton pump inhibitors
side effects
inhibitory pompy protonowej
efekty uboczne
śródmiąższowe zapalenie nerek
hipomagnezemia
Opis:
Proton pump inhibitors (PPI) are widely used to treat patients with acid-related disorders because they are generally perceived to be safe and effective. However, as with any pharmacologic agent, they have the potential for side effects. Most of them are a direct consequence of inhibition of acid production by parietal cells (hypochlorhydria or reflex hypergastrinemia), but idiosyncratic effects, immunosuppression and other effects have also been proposed. Potential adverse events associated with PPI therapy include vitamin and mineral deficiencies, association with community-acquired infections including pneumonia and diarrhoea, hip or vertebral fractures and osteoporosis. Many studies have examined the side effects of long-term exposure. Almost all the existing data in this regard are based on observational studies that are susceptible to bias and confounding. It is important to remember that all drugs carry risk and PPI should not be denied to patients who are likely to benefit from them because of concerns about putative side effects. They should only be prescribed when there is an appropriate clinical indication and clinical guidelines can help. The lowest effective dose of PPI should be used. In event of drug-induced hypomagnesaemia or acute interstitial nephritis discontinuation of PPI is crucial. A number of simple and potentially effective preventive measures can be recommended for some of the safety concerns, even if we do not fully understand the mechanisms of most PPI-related safety issues.
Inhibitory pompy protonowej (proton pump inhibitors, PPI) powszechnie uznawane są za skuteczną i bezpieczną grupę leków i znajdują szerokie zastosowanie w leczeniu chorób zależnych od wydzielania kwasu solnego w żołądku. Jednak podobnie jak inne leki mogą powodować istotne skutki uboczne. Większość z nich wynika bezpośrednio z zahamowania produkcji kwasu solnego przez komórki okładzinowe, hipochlorhydrii i wtórnej hipergastrynemii, ale możliwe są także objawy wynikające z immunosupresji i nadwrażliwości na leki. Potencjalne efekty uboczne stosowania PPI obejmują niedobór witamin i składników mineralnych, powikłania infekcyjne pod postacią pozaszpitalnego zapalenia płuc i biegunki bakteryjnej, złamania szyjki kości udowej i kości kręgosłupa oraz rozwój osteoporozy. Wiele badań oceniało do tej pory efekty uboczne powstające w trakcie przewlekłego leczenia za pomocą PPI, jednak większość z nich miało jedynie charakter obserwacyjny, a ich wyniki były niejednorodne i narażone na istotne błędy. Mimo potencjalnego ryzyka z leczenia za pomocą PPI nie należy rezygnować u osób, u których może ono przynieść korzyści kliniczne. Leki te powinny być stosowane zgodnie ze wskazaniami i wypracowanymi algorytmami postępowania. W leczeniu przewlekłym stosuje się najmniejszą skuteczną dawkę PPI. W przypadku wystąpienia hipomagnezemii lub śródmiąższowego zapalenia nerek leki te powinny być odstawione. Warto pamiętać, że szereg prostych zaleceń może istotnie poprawić bezpieczeństwo leczenia, mimo że mechanizmy, poprzez które PPI wywołują efekty uboczne, nie są do końca poznane.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 2; 126-132
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tężyczka jako przyczyna utraty przytomności
Tetany as the cause underlying the loss of consciousness
Autorzy:
Popławska, Katarzyna
Rychlik, Katarzyna
Omidi, Kurosh
Będzichowska, Agata
Wawrzyniak, Agata
Kalicki, Bolesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035559.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
hipokalcemia
hipomagnezemia
omdlenia
tężyczka
zasadowica
Opis:
Tetany is a group of symptoms associated with increased neuromuscular excitability. Manifest and latent tetany may be distinguished. Manifest (hypocalcaemic) tetany presents with numbness and paresthesia in the areas of the mouth, tongue, hands and feet as well as paroxysmal contractions of the muscles of the face, hands and feet, which may be accompanied by presyncope and syncope. Latent (normocalcaemic) tetany, which is associated with hypomagnesemia or alkalosis, manifests in malaise, depressed mood, pain and irritability. This form of tetany is diagnosed based on typical neurological symptoms such as Chvostek sign, Trousseau sign and Lust sign. Electrolyte disorders that lead to tetany may be caused by imbalanced diet, gastrointestinal, endocrine, nephrological and genetic disorders as well as iatrogenic factors. Manifest tetany seizure requires differentiation from epilepsy. The differential diagnosis should also include angina, migraine and bronchial asthma in the case of manifest tetany as well as other causes of syncope, anxiety and depressive disorders in the case of latent tetany. Tetany is diagnosed based on typical clinical symptoms, laboratory findings and electromyography. If latent form is suspected, special diagnostic tests for tetany are performed. The choice of therapeutic modality depends on the cause of the disease. The treatment of latent tetany involves magnesium and vitamin B6 supplementation. Calcium and magnesium solutions are used in the causative treatment of manifest tetany. It is also worth combining calcium and vitamin D supplementation. The paper discusses three clinical cases: a 15-year-old girl with episodes of syncope, a 17-yer-old girl with fainting, upper limb numbness and impaired vision, and a 16-year-old girl with hand tremor, numbness in the fingers, involuntary muscle contractions in the limbs and palpitations.
Tężyczka to zespół objawów chorobowych związanych ze wzmożoną pobudliwością połączeń nerwowo-mięśniowych. Wyróżnia się tężyczkę jawną i utajoną. Tężyczka jawna, hipokalcemiczna, manifestuje się drętwieniem i parestezjami w zakresie ust, języka, dłoni i stóp oraz napadowymi skurczami mięśni twarzy, rąk i stóp, którym mogą towarzyszyć stany przedomdleniowe oraz omdlenia. Tężyczka utajona, normokalcemiczna, związana z hipomagnezemią lub zasadowicą, objawia się złym samopoczuciem, obniżeniem nastroju, dolegliwościami bólowymi i rozdrażnieniem. Tę postać tężyczki pozwalają rozpoznać charakterystyczne objawy neurologiczne: Chvostka, Trousseau oraz Ibrahima–Lusta. Przyczynami zaburzeń elektrolitowych, które doprowadzają do wystąpienia tężyczki, mogą być nieprawidłowo zbilansowana dieta, choroby przewodu pokarmowego, endokrynologiczne, nefrologiczne, genetyczne oraz powody jatrogenne. Napad tężyczki jawnej wymaga różnicowania z napadem padaczki. W diagnostyce różnicowej tężyczki jawnej należy również wziąć pod uwagę dławicę piersiową, napad migreny lub astmy oskrzelowej, a w przypadku tężyczki utajonej – inną przyczynę omdleń, zaburzeń lękowych lub depresyjnych. Tężyczkę rozpoznaje się na podstawie typowych objawów klinicznych, wyników badań laboratoryjnych oraz badania elektromiograficznego. W przypadku podejrzenia tężyczki utajonej przeprowadza się próby tężyczkowe. Wybór metody leczenia choroby zależy od jej przyczyny. Leczenie tężyczki utajonej polega na suplementacji magnezu i witaminy B6. W leczeniu przyczynowym tężyczki jawnej wykorzystuje się roztwory soli wapnia i magnezu. Zapobieganie napadom tężyczki opiera się na stosowaniu doustnych preparatów wapnia lub magnezu. Suplementację wapnia warto wspomóc podawaniem witaminy D. W niniejszym opracowaniu omówiono trzy przypadki kliniczne: 15-letniej dziewczynki z epizodami omdleń, 17-letniej pacjentki z zasłabnięciami, drętwieniem kończyn górnych i zaburzeniami widzenia oraz 16-letniej dziewczynki z drżeniami rąk, drętwieniami palców rąk, mimowolnymi skurczami mięśni kończyn i kołataniem serca.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 2; 213-221
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies