Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "hiperbaria" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Skuteczność hiperbarii tlenowej w leczeniu ran przewlekłych
Effectiveness of oxygen hiperbaria in treating chronic wounds
Autorzy:
Mackiewicz, Barbara
Rezmerska, Leokadia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029784.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Państwowa Uczelnia Zawodowa we Włocławku
Tematy:
chronic wound
treatment
oxygen hiperbaria
Opis:
Introduction. Chronic wound it is a loss of skin caused by morbidity process or wound which, although treated stops at the stage of inflammation, and does not give any chance of both full re construction of tissues and undertaking physiological processes. The problem of chronic wounds is connected with the increase of civilization diseases. Trophic ulcerations of tibia caused by vessels’ atherosclerosis or unhealig wounds connected with the syndrome of diabetic foot make an interdisciplinary problem in medicine. Employing hyperbaric therapy compliment standard procedures in treating chronic wounds in accordance with TIME strategy as well as with treating serious illness. Aim. The aim of this research was the assessment of oxygen hiperbaria in chronic wounds treatment. Material and methods. 31 patients of the Oxygen Hiperbaria and Wounds Treatment Centre in Bydgoszcz took part in this research. The research was carried from November, 2016 until May, 2017. The patients were people aged 21-80 years old, both women and men. The method of diagnostic survey was used in the research. Questionnaire was the tool for the survey. Results. The results of the research were processed and then presented in tables and graphs along with their description. Conclusions. 1. The effectiveness of oxygen hiperbaria in treating chronic wounds does not depend on represented sex, age, education or marital status of the patients. 2. The effectiveness of oxygen hiperbaria in treating chronic wounds does not depend on patients’ physical activities. 3. The effectiveness of oxygen hiperbaria in treating chronic wounds does not depend on the amount of time which has passed since the beginning of the onset of chronic wound in case of treated patients.
Wstęp. Rana przewlekła to ubytek skóry powstający w wyniku procesu chorobowego czy urazu, który mimo leczenia zatrzymuje się na etapie stanu zapalnego i nie daje całkowitej odbudowy tkanek oraz podjęcia procesów fizjologicznych. Problem ran przewlekłych wiąże się ze wzrostem występowania chorób cywilizacyjnych. Owrzodzenia troficzne goleni czy z powodu miażdżycy naczyń lub niegojące się rany w zespole stopy cukrzycowej stanowią problem interdyscyplinarny w medycynie. Stosowanie terapii hiperbarycznej stanowi uzupełnienie standardowego postępowania w leczeniu ran przewlekłych, zgodnego ze strategią TIME i leczeniem choroby zasadniczej. Cel. Celem badań była ocena skuteczności hiperbarii tlenowej w leczeniu ran przewlekłych. Materiał i metody. Badaniami objęto 31 osób, które były pacjentami Centrum Hiperbarii Tlenowej i Leczenia Ran w Bydgoszczy. Badania wykonano w okresie od października 2016 roku do maja 2017 roku. Badanymi osobami byli pacjenci w wieku 21-80 lat, zarówno kobiety jak i mężczyźni. W badaniach wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego. Techniką badań była ankieta. Narzędzie badawcze stanowił kwestionariusz ankiety własnej konstrukcji. Wyniki. Wyniki badań zostały poddane opracowaniu i analizie statystycznej, a następnie przedstawione graficznie w tabelach wraz z ich opisem. Wnioski. 1. Skuteczność hiperbarii tlenowej w leczeniu ran przewlekłych nie zależy od płci, wieku, wykształcenia i stanu cywilnego osób badanych. 2 Skuteczność hiperbarii tlenowej w leczeniu ran przewlekłych nie zależy od aktywności fizycznej osób badanych. 3. Skuteczność hiperbarii ia rany przewlekłej u osób badanych.
Źródło:
Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu; 2017, 2, 3; 11-27
2451-1846
Pojawia się w:
Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A case of cutaneous leishmaniasis treated with hyperbaric oxygen therapy
Przypadek leiszmaniozy skórnej leczony hiperbarią tlenową
Autorzy:
Olszański, R.
Siermontowski, P.
Juszczak, D.
Dąbrowiecki, Z.
Pedrycz, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/366219.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
leishmaniasis
antimony
hyperbaric oxygenation
leiszmanioza
antymon
hiperbaria tlenowa
Opis:
Cutaneous leishmaniasis in Poland is an imported disease mainly occurring in tourists who travelled to tropical countries. Cutaneous symptoms occur as late as between ten and twenty days following the return from the tropics. Lesions connected with cutaneous leishmaniasis were most commonly diagnosed by Polish doctors as furuncle, ecthyma or ulceration and ineffectively treated for several weeks with antibiotics. The paper presents the case of leishmaniasis in a 30-year-old male with an ulceration of the left shank, ineffectively treated with antibiotics over a period of four months. The ulceration was healed completely only after leishmaniasis was diagnosed and following the application of a treatment based on antimony derivatives, followed by hyperbaric oxygenation performed in a hyperbaric chamber.
Leiszmanioza skórna w Polsce jest to chorobą z importu i występuje głównie u turystów, którzy przebywali w krajach tropikalnych. Objawy skórne występują dopiero kilkanaście dni od powrotu z tropiku. Zmiany leiszmaniozy skórnej przez lekarzy w Polsce były najczęściej rozpoznawane jako czyrak, niesztowica lub owrzodzenie i nieskutecznie były leczone przez kilka tygodni antybiotykami. Przedstawiono przypadek leiszmaniozy u 30. letniego mężczyzny z owrzodzeniem podudzia lewego, którego nieskutecznie leczono antybiotykami przez cztery miesiące. Dopiero po rozpoznaniu leiszmaniozy i zastosowaniu leczenia pochodnymi antymonu, a następnie hiperbarią tlenową w komorze hiperbarycznej, nastąpiło całkowite wyleczenie owrzodzenia.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2016, 4(57); 39-44
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morphometric study on the lesions in the trachea wall in rats in hyperbaric oxygen therapy
Badania morfometryczne zmian w ścianie oskrzeli u szczurów w hiperbarii tlenowej
Autorzy:
Siermontowski, P.
Konarski, M.
Pedrycz, A.
Wojtowicz, T
Ostapowicz van Damme, K.
Kulig, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/366428.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
oxygen
hyperbaria
morphometrics
trachea
tlen
hiperbaria
morfometria
tchawica
Opis:
Clinical observations and experimental research results prove the toxic effect of oxygen on the respiratory tract both in normo- and hyperbaria. The majority of available studies concern changes in the lung parenchyma, only some of them refer to the impact of hyperbaric oxygen on the respiratory tract. The objective of the study based on an animal model was to provide an evaluation of the effect of overpressure of exhaled oxygen (oxygen hyperbaria) and the time of its duration on morphological changes in the mucous and submucous membranes of the trachea. Oxygen hyperbaria corresponding to the depth of 5 – 7 metres induces temporary motor agitation and increased aggression in rats lasting from 3 to 20 minutes. Further rises of oxygen pressure cause a reduction of the agitation, whereas at the depth of 40 m it results in extreme weakening of the breathing activity and leads to the animals’ death.Growing oxygen hyperbaria causes thickening of both the mucous and submucous membranes of the rats’ trachea accompanied by narrowing of its lumen. The changes are intensified with prolonged duration of hyperbaric oxygen therapy. The most serious morphological changes were observed in the submucous membrane of the trachea. The dominant lesion consisted of an interstitial oedema with the widening of the vascular bed. Progressing hyperbaria caused thickening of the mucous and submucous membranes with a simultaneous reduction of the trachea lumen. Similar tendencies persisted with prolonged duration of hyperbaria.
Obserwacje kliniczne oraz wyniki badań doświadczalnych dowodzą toksycznego działania tlenu na drogi oddechowe zarówno w normo - jak i hiperbarii. Większość dotychczasowych opracowań dotyczy zmian w miąższu płucnym, tylko pojedyncze odnoszą się do wpływu hiperbarii tlenowej na drogi oddechowe. Celem badań własnych na modelu zwierzęcym, była ocena wpływu nadciśnienia tlenu wdychanego (hiperbarii tlenowej) i czasu stosowania tego nadciśnienia na zmiany morfologiczne w błonie śluzowej i włóknistej tchawicy. Hiperbaria tlenowa odpowiadająca głębokości do 5 - 7 metrów wywołuje u szczurów przejściowe, trwające od 3 do 20 minut pobudzenie ruchowe i zwiększenie agresywności. Dalsze zwiększanie ciśnienia tlenu powoduje zmniejszenie ich ruchliwości, a na głębokości do 40 m doprowadza do ekstremalnego osłabienia oddychania i padania zwierząt. Narastanie hiperbarii tlenowej powoduje u szczurów pogrubienie zarówno błony śluzowej jak i włóknistej tchawicy, przy równoczesnym zwężeniu jej światła. Zmiany te narastają wraz z wydłużaniem czasu działania hiperbarii tlenowej. Wśród tych zmian dominował obrzęk śródmiąższowy z poszerzeniem łożyska naczyniowego. W miarę narastania hiperbarii obserwowano pogrubienie błony śluzowej i włóknistej, przy równoczesnym zmniejszaniu się światła tchawicy. Podobne tendencje utrzymywały się wraz z narastaniem czasu działania hiperbarii.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2013, 2(43); 7-22
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badania nad wpływem hiperbarii tlenowej na indeks opsoninowy, oraz obraz hematologiczny krwi u królików
Studies on the effects of hyperbaric oxygenation on the opsonic index and haematological blood image in rabbits
Autorzy:
Doboszyński, T.
Ulewicz, K.
Łokucijewski, B.
Michniewski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1359198.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
hiperbaria
tlen
toksyczność
opsoniny
hyperbaric
oxygen
toxicity
opsonins
Opis:
Badania toksyczności tlenu hiperbarycznego prowadzono na królikach za pomocą określania indeksu opsoninowego. Badanie przeprowadzono na 15-u zwierzętach, u których przed poddaniem hiperbarii tlenowej zbadano indeks opsoninowy. Następnie poddano je godzinnej ekspozycji na tlen hiperbaryczny o nadciśnieniach 1,8 , 2,4 i 3,1 atm w grupach po 5 zwierząt. Po ekspozycji indeks opsoninowy badano ponownie po 1, 2 i 10 dobach. Równolegle badano obraz morfologiczny krwi. Stwierdzono istotne statystycznie podwyższenie indeksu w pierwszych dwóch dobach po ekspozycji, niezależne od wartości nadciśnienia tlenu. W 10 dobie wartość indeksu zbliżała się do wyjściowej.
Hyperbaric oxygen toxicity studies were conducted on rabbits using the opsonic index determination.The study was conducted on 15 animals that had opsonin index examined prior to hyperbaric oxygen exposure. They were then subjected to an hourly exposure to hyperbaric oxygen with overpressure values of 1.8, 2.4 and 3.1 atm in groups of 5 animals. After the exposure, the opsonium index was re-examined upon the lapse of 1, 2 and 10 days. Parallelly, the morphological image of the blood was examined.There was a statistically significant increase in the index in the first two days after exposure, independent of the value of oxygen overpressure. On the 10th day, the index value approached the initial one.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2018, 2(63); 45-50
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hyperbaric Oxygen Therapy in COVID-19 Treatment : Efficacy and Safety
Hiperbaria tlenowa w leczeniu COVID-19 : skuteczność i bezpieczeństwo
Autorzy:
Ubysz, Dorota
Giermaziak, Wojciech
Ostrowska, Aurelia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32702682.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
hyperbaric oxygen
COVID-19
hypoxia
hiperbaria tlenowa
niedotlenienie
Opis:
Introduction: New effective treatments are sought to eliminate COVID-19-related hypoxia. Hyperbaric oxygen therapy is an effective method in the treatment of many diseases accompanied by hypoxia. Aim: The aim of this study was to analyse the literature on the use of hyperbaric oxygen in the treatment of COVID-19 and to evaluate the effectiveness and safety of this method. Materials and methods: Medical databases (Medline and PBL) and websites were reviewed using the terms hyperbaric oxygen and COVID-19. 25 works were qualified for the analysis. Conclusions: The analysed literature shows that hyperbaric oxygen therapy is an effective and safe method of treating patients with COVID-19. Due to the limited amount of scientific evidence assessing the use of HBOT in COVID-19, there is a need for further research to confirm the effectiveness and safety of this method.
Wstęp: Do eliminowania hipoksji związanej z COVID-19 poszukiwane są nowe sposoby skutecznego leczenia. Tlenoteriapia hiperbaryczna jest skuteczną metodą w leczeniu wielu chorób z towarzyszącą hipoksją. Cel: Celem niniejszej pracy było przeanalizowanie literatury dotyczącej zastosowania hiperbarii tlenowej w leczeniu COVID-19 oraz ocena skuteczności i bezpieczeństwa tej metody. Materiały i metody: Dokonano przeglądu medycznych baz danych (Medline i PBL) oraz stron internetowych za pomocą haseł: hiperbaria tlenowa i COVID-19. Do analizy zakwalifikowano 25 prac. Wnioski: Z przeanalizowanej literatury wynika, że tlenoterapia hiperbaryczna jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia pacjentów z COVID-19. Ze względu na ograniczoną liczbę dowodów naukowych oceniających stosowanie HBOT w COVID-19, istnieje potrzeba przeprowadzania dalszych badań potwierdzających skuteczność i bezpieczeństwo tej metody.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2021, 2(75); 25-40
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The effect of hyperbaric exposure on vascular endothelium’s capability of nitric oxide synthesis
Wpływ ekspozycji hiperbarycznej na zdolność śródbłonka naczyń do syntezy tlenku azotu
Autorzy:
Kozakiewicz, M.
Kaczerska, D.
Ciesielska, N.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/366666.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
nitric oxide
endothelium
hyperbaric oxygenation
tlenek azotu
śródbłonek
hiperbaria
Opis:
The paper presents an aphonia of the effects of hyperbaric exposures on endothelial capability to generate nitric oxide synthesis, expressed as a measurement of the concentration of nitrates/nitrites in the blood serum of volunteers subjected to a hyperbaric exposure. In addition the method of measurement of total concentration of superoxides was used to assess the impact of antioxidant capacity while being subjected to hyperbaric oxygenation. Results: A significantly higher concentration of nitrates/nitrites was observed following a hyperbaric exposure. Similarly, an increased concentration of total superoxides in the researched groups was observed. Conclusions: The obtained results indicate that staying in a hyperbaric environment is not insignificant for endothelial cells. However, the issue that stays open is the one concerning the time and the pressure conditions in which the exposure remains safe.
Praca przedstawia alalię wpływu ekspozycji hiperbarycznych na zdolność śródbłonka naczyń do syntezy tlenku azotu wyrażoną jako pomiar stężenia azotanów/azotynów w surowicy ochotników poddanych ekspozycji hiperbarycznej. Dodatkowo oceniano za pomocą pomiaru stężenia całkowitego stężenia ponadtlenków jaki wpływ na pojemność antyoksydacyjną ma przebywanie w hiperbarii. Wyniki: Zaobserwowano istotnie wyższe stężenie azotanów/azotynów po ekspozycji hiperbarycznej. Podobnie zaobserwowano podwyższone stężenie całkowitego stężenia nadtlenków w badanej grupie. Wnioski: Uzyskane wyniki pokazują, że przebywanie w środowisku hiperbarycznym nie jest obojętne dla komórek śródbłonka. Otwartym pozostaje jednak problem jaki czas i na jakie warunki ciśnieniowe pozostaje bezpieczny.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2013, 4(45); 7-18
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ mieszanin oddechowych na wydolność wysiłkową szczurów w warunkach hiperbarii
The effect of breathing mixtures on physical capacity of rats in hyperbaric conditions
Autorzy:
Doboszyński, T.
Łokucijewski, B.
Siermontowski, P.
Rejman, M.
Olszański, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1359683.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
mieszaniny gazowe
hiperbaria
wysiłek
szczury
mixed gas
hyperbary
effort
rats
Opis:
Celem badań było określenie wpływu składu różnych mieszanin oddechowych na wydolność wysiłkową szczurów podczas pływania w warunkach hiperbarii. Badano ją na podstawie wyników testu pływania do wyczerpania w komorze ciśnieniowej. Podczas badań używano powietrza atmosferycznego, mieszaniny azotu i tlenu (N2/02) w stosunku 89,5/10 oraz 92/7,5. a także mieszaniny argonu i tlenu w stosunku 79,5/20 (Ar/02). Próby badawcze odbywały się w zakresie ciśnień od 0-4 atm. Wyniki sugerują, że wydolność wysiłkowa badanych zwierząt spadała wraz ze wzrostem ciśnienia, niezależnie od stosowanej mieszaniny oddechowej. Z uwagi na fakt, że obciążenie szczurów wysiłkiem w warunkach hiperbarii potęguje niekorzystny wpływ składników mieszanin oddechowych na ich wydolność, celowa wydaje się kontynuacja badań nad reakcjami fizjologicznymi na czynnik oddechowy w postaci mieszanin oddechowych o różnym składzie w ustroju człowieka poddanego obciążeniu wysiłkiem pod wodą.
The purpose of the study was to determine the effect of composition of various breathing mixes on physical capacity of rats swimming in hyperbaric conditions. The said effect was determined on the basis of results of a swim test performed in a pressure chamber. The study was performed with the use of atmospheric air, a mixture of nitrogen and oxygen (N2/02) at a ratio of 89.5/10 and 92/7.5, as well as a mixture of argon and oxygen at a ratio of 79.5/20 (Ar/02). The tests were conducted at a pressure range between 0-4 atm. The results suggest that the physical capacity of the tested animals decreased along with pressure increase regardless of the breathing mix used. Due to the fact that the burdening of rats with physical effort in hyperbaric conditions intensifies the adverse effects of components of breathing mixes on their performance, it seems appropriate to continue the study of physiological responses to breathing mixtures of various compositions in human body subjected to physical effort while under water.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2017, 3(60); 49-58
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jałowa martwica kości
Aseptic osteonecrosis
Autorzy:
Studziński, K.
Siermontowski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/366372.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
jałowa martwica kości
hiperbaria
choroba ciśnieniowa
osteonecrosis
hyperbary
decompression sickness
Opis:
Jałowa martwica kości (JMK) występująca u ludzi narażonych na ekspozycje hiperbaryczne jest poważnym problemem profilaktycznym, diagnostycznym, leczniczym i orzeczniczym. Zmiany o typie JMK lokalizują się najczęściej w okolicy nasad i przynasad dużych kości długich i wykrywane są badaniem radiologicznym, tomografią komputerową, lub rezonansem magnetycznym. Jeżeli zmiany nie dotyczą powierzchni stawowych, mogą pozostać bezobjawowe. Leczenie JMK opiera się na postępowaniu chirurgicznym i nie zawsze daje zadowalające wyniki.
Aseptic osteonecrosis occurrent at subject people on hyperbaric expositions is a serious problem preventive, diagnostic, medicamentosa and of jurisdiction. Changes about the type locate themselves most often in neighbourhood bases and metaphysises of large os longums and are detected an actinoscopy or with the computer scanning. If changes do not refer articular surfaces, can stay asymptomatic. The treatment is based on the surgical conduct and not always gives satisfactory results.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2008, 1(22); 41-50
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Circadian rhythm of core body temperature. Part 2, Hyperbaric environment influence on circadian rhythm of core body temperature
Rytmika dobowych zmian temperatury głębokiej ciała. Cz.2, Wpływ środowiska hiperbarycznego na okołodobową zmienność temperatury głębokiej ciała
Autorzy:
Słomko, J.
Kozakiewicz, M.
Klawe, J. J.
Tafil-Klawe, M.
Siermontowski, P.
Zalewski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/366424.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
circadian rhythm
body temperature
hyperbaric
rytmika okołodobowa
temperatura ciała
hiperbaria
Opis:
The aim of this study was to analyse dynamic fluctuations in the circadian rhythm of the core body temperature in healthy adults exposed to conditions in a hyperbaric chamber, using fully objective-telemetric measurement methods. The study group consisted of 13 healthy males (age 32±6.4 years, height 1.85±0.1 m, body weight 84.00±6.3 kg; BMI 24.7±1.2 kg/m2). The core body temperature (CBT) was measured with the Vital Sense telemetry system. The volunteers were placed in a hyperbaric chamber, exposed to compression of 400 kPa, with the exposure plateau of approx. 30 minutes, followed by gradual decompression. The mean core temperature was 36.71oC when registered within 10 minutes before the exposure, 37.20oC during the exposure, 37.27oC one hour after the exposure, 37.36oC 2 hours after the exposure, and 37.42oC three hours after the exposure. The conducted observations show that onehour stay in a hyperbaric chamber at a depth of 30 m results in an increase in the body temperature, particularly significant after the exposure ends, and maintained for at least 3 hours after the exposure.
Celem badań była analiza dynamicznych zmian okołodobowej rytmiki temperatury głębokiej ciała u osób zdrowych poddanych ekspozycji w komorze hiperbarycznej, wykorzystując w pełni obiektywne - telemetryczne metody pomiarowe. Grupę badaną stanowiło 13 zdrowych mężczyzn (wiek 32±6,4 lat; wysokość ciała 1,85±0,1 m, masa ciała 84,00±6,3 kg; BMI 24,7±1,2 kg/m2). Pomiaru temperatury głębokiej ciała (CBT – Core Body Temperature) badanych osób dokonywano przy użyciu telemetrycznego systemu pomiarowego Vital Sense. Ochotnicy zostali umieszczeni w komorze hiperbarycznej i sprężeni do ciśnienia 400kPa, plateau ekspozycji wynosiło ok. 30 minut po czym nastąpiła stopniowana dekompresja. Średnia temperatura wewnętrzna zarejestrowana w przedziale czasowym 10 min przed ekspozycją wyniosła Twew.=36,71oC, podczas ekspozycji Twew. = 37,20oC, godzinę po ekspozycji Twew. = 37,27oC, 2 godziny po ekspozycji Twew. = 37,36oC, 3 godziny po ekspozycji Twew. = 37,42oC. Z przeprowadzonych obserwacji wynika, że godzinny pobyt w komorze hiperbarycznej na głębokości 30 m wpływa na wzrost temperatury ciała, szczególnie istotny po zakończeniu i utrzymujący się przynajmniej 3 godziny po ekspozycji.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2016, 4(57); 19-28
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morphological changes in pulmonary parenchyma following ventilation with 20% heliox at an overpressure of 0.5 MPa
Zmiany morfologiczne w miąższu płucnym po wentylacji helioksem 20% przy nadciśnieniu 0,5 MPa
Autorzy:
Siermontowski, P.
Pleskacz, K.
Pedrycz, A.
Olszański, R.
Kulig, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/366473.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
lung morphology
heliox
rat
hyperbaric oxygenation
morfologia płuc
helioks
szczur
hiperbaria
Opis:
Breathing mixes, used both in normobaria in medicine as well as in hyperbaric oxygenation in the course of diving, affect the morphological image of pulmonary parenchyma. The changes are commonly associated with the impact of hyperbaric oxygen. The objective of the study was to determine the impact of factors other than hyperbaric oxygenation in hyperbaric exposure with the use of heliox. The study was performed on rats subjected to hyperbaric oxygenation at an overpressure of 0.5MPa with heliox possessing a 20% oxygen content. The control group consisted of rats subjected to the same air exposures. The exposure times were 1, 2 and 4 hours. After the experiment the animals were put to death and microscopic specimens were produced from their lungs, followed by quantitative examination. Only slight deviations from regular pulmonary histology were observed after a one-hour exposure in both groups. Exposure extension to 2 hours resulted in an increased aeration of lungs in the control group and in parenchymal oedema, as well as an occurrence of intra-alveolar oedema in the group breathing with heliox. These changes were not significantly intensified through an exposure extended to 4 hours with the exception of a growing pulmonary oedema.
Stosowane zarówno w normobarii w medycynie, jak i w hiperbarii w nurkowaniu mieszaniny oddechowe wpływają na obraz morfologiczny miąższu płucnego. Zmiany przypisywane są na ogół działaniu tlenu hiperbarycznego. Celem badań było określenie wpływu innych czynników niż hiperbaria tlenowa podczas ekspozycji hiperbarycznej z zastosowaniem helioksu. Badanie wykonano na szczurach, które poddawano działaniu hiperbarii w nadciśnieniu 0,5MPa z helioksem zawierającym 20% tlenu. Grupę kontrolną stanowiły szczury poddane takim samym ekspozycjom powietrznym. Czas ekspozycji 1, 2 i 4 godziny. Szczury po doświadczeniu uśmiercono, wykonano preparaty mikroskopowe z płuc, które poddano badaniom ilościowym. Stwierdzono niewielkie jedynie odchylenia od prawidłowej histologii płuca po jednogodzinnej ekspozycji w obu grupach. Przedłużenie ekspozycji do 2 godzin spowodowało zwiększenie powietrzności płuc w grupie kontrolnej i obrzęk śródmiąższowy, a także pojawienie się obrzęku śródpęcherzykowego w grupie oddychającej helioksem. Zmiany te nie wzrosły znamiennie po przedłużeniu ekspozycji do 4 godzin, za wyjątkiem narastania obrzęku płuc.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2013, 4(45); 37-52
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena sprawności fizycznej płetwonurków w świetle parametrów wentylacyjnych
The evaluation of physical fitness of divers with regard to ventilation parameters
Autorzy:
Doboszyński, T.
Łokucijewski, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1360661.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
wydolność oddechowa
hiperbaria
wytrenowanie
adaptacja
respiratory efficiency
hyperbaric oxygenation
training
adaptation
Opis:
W oparciu o dane z piśmiennictwa uznaje się, że w warunkach normobarii wydolność ogólna znajduje swój odpowiednik w pułapie tlenowym i jest ograniczona pojemnością minutową serca, w nurkowaniu natomiast jest ograniczana możliwościami wentylacyjnymi na które zasadniczy wpływ ma gęstość czynnika oddechowego. Celem badań było ujawnienie zmian przystosowawczych w układzie oddechowym do podejmowania wysiłku pod wodą. Badania przeprowadzono w komorze hiperbarycznej z udziałem 14 nurków, 7 wytrenowanych i 7 początkujących. W badaniach wykorzystano łatwe do wykonania próby stosowane do oceny i określenia sprawności układu oddechowego oraz do równoległego określenia zmian hemodynamicznych i oddechowych. W wyniku przeprowadzonych badań potwierdzono, że wzrost gęstości gazów w hiperbarii, stanowi najpoważniejszy czynnik ograniczający maksymalną wentylację dowolną płetwonurków i że wytrenowanie ma pozytywny wpływ na wydolność oddechową w tych warunkach. Próbami najlepiej różnicującymi okazały się: próba maksymalnego ciśnienia wydechu oraz próba Flacka.
On the basis of the data provided by available literature, it is assumed that under normobaric conditions general efficiency of an organism finds its equivalent in the oxygen uptake threshold and is limited by cardiac output, whereas in diving it is limited by ventilation possibilities influenced by the density of a breathing mix. The objective of the study was to determine the adaptive changes occurring in the respiratory system in relation to effort undertaken under water. The research was carried out in a hyperbaric chamber and participated by 14 divers, 7 with professional training and 7 beginners. The study was based on simple tests used in the evaluation of efficiency of the respiratory system and at the same time the determination of hemodynamic and respiratory changes. As a result, it was affirmed that an increase in gas density in hyperbaric conditions constitutes the most serious factor limiting the maximal ventilation, and also that training has a positive effect on respiratory efficiency under such conditions. The best differentiating tests proved to be: the maximal exhalation pressure test and the Flack test.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2014, 2(47); 59-68
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Badania nad wpływem hiperbarii tlenowej na reakcje immunologiczne ustroju
The investigations on the impact of the oxygen hyperbary on the immunologic response of the organism
Autorzy:
Ulewicz, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1359722.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
hyperoxia
immunity
hyperbaric
complement
opsonic index
hiperoksja
odporność
hiperbaria
dopełniacz
indeks opsoninowy
Opis:
Znajomość zagadnienia wpływu hiperbarii tlenowej na ustrój ludzki i zwierzęcy posiada duże znaczenie teoretyczne i praktyczne. Wynika to z faktu, że hiperbaria tlenowa znajduje coraz szersze zastosowanie w leczeniu różnych chorób. Niestety nasza wiedza na temat wpływu hiperbarii, w tym hiperbarii tlenowej, na reakcje immunologiczne organizmu ludzkiego i zwierzęcego jest w dalszym ciągu niewystarczająca i niepełna. Instytut Medycyny Morskiej Wojskowej Akademii Medycznej w Gdyni od kilku lat prowadzi badania poświęcone tej dziedzinie. W ramach badań w zakresie immunologii prowadzone są eksperymenty z udziałem zwierząt (króliki, świnki morskie) i ludzi (nurkowie i kandydaci na nurków). Wpływ hiperbarii tlenowej w przedziale ciśnień od 2,8 do 3,1 ata badany jest podczas ekspozycji jednorazowych i wielokrotnych. Badanie ujawniło istotne zmiany w odpowiedzi immunologicznej zarówno u zwierząt, jak i u ludzi.
Knowledge of the impact of hyperbaric conditions, especially hyperbaric oxygen, on human and animal organisms, is of great theoretical and practical importance, particularly in reference to the increased application of hyperbaric oxygen for therapeutic purposes. It must be said that unfortunately our knowledge on the impact of hyperbaria, including oxygen hyperbaria, on the immunological response of the animal and human organisms is still not sufficient and is incomplete. The Institute of the Naval Medicine of the Naval Academy in Gdynia has been carrying out tests in this field for some years now. The tests have been carried out on animals (rabbits, guinea pigs) as well as on humans (commercial divers, scuba divers, and candidates to these activities) within immunology investigations. The impact of hyperbaric oxygen at pressures ranging between 2.8 and 3.1 ata, in single or multiple expositions, have been tested as well as the relations between hyperbaria in air and the different conditions of the exposure.The study revealed important shifts in the immunological response of both the animals and humans.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2017, 4(61); 49-54
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Influence of hyperbaric oxygenation and its use in urinary tract diseases
Wpływ i zastosowanie hiperbarii na układ moczowy
Autorzy:
Skiba, M.
Pedrycz, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/366142.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
hyperbary
hyperbaric oxygenation
urinary tract disease
hiperbaria
choroby układu moczowego
terapia tlenem hiperbarycznym
Opis:
In this publication, we adduce examples of the use of hyperbaric oxygen therapy in urinary tract diseases. Hyperbaric oxygen therapy has been proved to have a positive influence on the kidneys of animals with diabetes, sepsis or undergoing chemotherapy. In the literature, we can also find many examples of the use of hyperbaric therapy with good clinical outcomes in human patients with prostatic hypertrophy, pyelonephritis, and hemorrhagic cystitis. The first trials of this kind of treatment of urinary tract diseases were started at the end of the twentieth century. In spite of the promising results, and numerous reports on the effectiveness of this non-invasive method of treatment, it is not currently used on a regular basis. Because many factors such as time, multiple applications, the parameters used in the hyperbaric chamber as well as the medications taken by the patient affect the quality of the result, further studies are needed to make hyperbaric therapy more suitable and safer for each patient.
Praca przytacza przykłady zastosowania terapii hiperbarycznej w leczeniu chorób układu moczowego. Dowiedziono pozytywne efekty na nerki przy zastosowaniu jej u zwierząt chorych na cukrzycę, sepsę czy poddanych chemoterapii. W literaturze możemy odnaleźć również wiele przykładów zastosowania terapii hiperbarycznej z dobrym efektem klinicznym u ludzi chorych na przerost prostaty, odmiedniczkowe zapalenie nerek, oraz w krwotocznym zapaleniu pęcherza. Próby leczenia chorób układu moczowego za pomocą terapii hiperbarycznej rozpoczęły się pod koniec XX wieku. Pomimo obiecujących efektów oraz licznych doniesień na temat skuteczności tej nieinwazyjnej metody leczenia nie jest ona dotychczas rutynowo stosowana. Ponieważ wiele czynników takich jak czas, wielokrotność zastosowania, zastosowane parametry oraz leki przyjmowane przez pacjenta wpływają na jakość wyniku, potrzebne są dalsze badania mające na celu dopracowanie i dobranie bezpiecznej metody terapii hiperbarycznej dla każdego pacjenta.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2016, 3(56); 25-32
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynnik XII – ograniczenie nurków?
Factor XII – a limitation for divers?
Autorzy:
Radziwon, P.
Olszański, R.
Korsak, J.
Siermontowski, P.
Dąbrowiecki, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1360156.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
nurkowanie
hiperbaria
dekompresja
fibrynoliza
czynnik XII
diving
hyperbaric oxygenation
decompression
fibrinolysis
factor XII
Opis:
Brak dowodów na zależną od czynnika tkankowego aktywację układu krzepnięcia krwi i uwalnianie trombiny z jednej strony a spadek stężenia czynnika XII po krótkotrwałych ekspozycjach powietrznych oraz saturowanych powietrznych i helioksowych, oraz podwyższone stężenie kompleksu plazminaantyplazmina (PAP) po krótkich nurkowaniach wskazują na możliwość wpływu nurkowania i dekompresji na aktywację fibrynolizy. Celem naszych badań była weryfikacja hipotezy zakładającej, że nurkowanie i dekompresja aktywują układ fibrynolizy oraz wyjaśnienie patomechanizmu tej aktywacji. W badaniach uczestniczyło 50 zdrowych ochotników, których poddano krótkotrwałym, powietrznym ekspozycjom hiperbarycznym pod ciśnieniem 400 kPa i 700 kPa odpowiadającym nurkowaniu na głębokość 30 m i 60 m. Dekompresję stosowano zgodnie z tabelami Marynarki Wojennej. Przed ekspozycją hiperbaryczną oraz po zakończeniu dekompresji we krwi żylnej określano: aktywność czynnika XII, stężenie i aktywność t-PA, stężenie i aktywność PAI-1, stężenie alfa2-antyplazminy, stężenie PAP, stężenie elastazy neutrofili. Stwierdzono istotny statystycznie wzrost aktywności czynnika XII, wzrost stężenia kompleksu PAP, przy jednoczesnym spadku statystycznie istotnym spadku aktywności α2-AP. Nie stwierdzono mierzalnej aktywności t-PA oraz istotnych zmian stężenia t-PA. Stwierdzono istotny statystycznie spadek zarówno aktywności jak i stężenia PAI-1, silniej zaznaczony po ekspozycjach odpowiadających nurkowaniu na 60 m. Stężenia elastazy granulocytow nie różniły się istotnie przed ekspozycją i po dekompresji. Wnioski: U osób kwalifikowanych do nurkowania powinno się sprawdzać czynniki ryzyka zwiększonej aktywności fibrynolitycznej – zaburzenia hemostazy zwiększające ryzyko krwawienia, możliwość występowania zakrzepów/skrzeplin przyściennych.
The lack of evidence for the tissue-factor dependent activation of the coagulation system and the release of thrombin on one hand, and a decreased concentration of factor XII after short term air, saturated air and heliox exposures, as well as an increased concentration of the plasmin-antiplasmin complex (PAP) after short dives indicate that diving and decompression possibly affect fibrinolysis. The aim of our research was to verify the assumption that diving and decompression activate the system of fibrinolysis and the clarification of the pathomechanism of this activation. The study involved 50 healthy volunteers who were subjected to short-term, air hyperbaric exposures at 400 kPa and 700 kPa, which correspond to 30m and 60m dives. Decompression was applied in accordance with Naval tables of decompression. Before hyperbaric exposition and after decompression the following factors were determined: activity of factor XII, concentration and activity of t-PA, concentration and activity of PAI-1, concentration of alpha2antiplasmin, concentration of PAP, concentration of neutrophil elastase. The following observations have been made: a statistically significant increase in the factor XII activity, increase in the PAP complex concentration and a simultaneous significant decline in the α2-AP activity. No measurable t-PA activity or significant changes in t-PA concentration have been observed. In addition, a statistically significant decline in both the activity and concentration of PAI-1 has been observed, which was more pronounced after the expositions that corresponded to 60 m dives. The concentrations of granulocyte elastase did not differ significantly before and after decompression. Conclusions: People qualified for diving should have the following risk factors examined: risk factors of increased fibrynolytic activity – haemostasis abnormalities that increase the risk of haemorrhage, possibility of parietal blood clots/thrombi.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2015, 3(52); 7-16
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ hiperbarycznej terapii tlenowej na układ nerwowy. Przegląd badań
The effect of hyperbaric oxygen therapy on the nervous system. Systematic review
Autorzy:
Kujawski, S.
Kujawska, A.
Kozakiewicz, M.
Olszański, R.
Siermontowski, P.
Zalewski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/366191.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
cognitive functioning
hyperbaric chamber
brain
hyperbaric oxygen therapy
funkcje kognitywne
komora hiperbaryczna
mózg
hiperbaria tlenowa
Opis:
Hyperbaric oxygen therapy (HBOT) is found among the interests of researchers who seek new methods of treatment of diseases of the nervous system. An increase of the partial pressure of oxygen in arterial blood within the appropriate range leads to numerous changes in the cells of the brain tissue. In this paper we analyse the results of selected articles describing HBOT used on pathologies of the nervous system such as stroke, autism, multiple sclerosis and cerebral palsy as well as in the course of research on animal models. The results are promising, although some studies struggled with numerous methodological problems and differences in the applied protocols, which resulted in conflicting results in individual interventions. In consequence, the need for further studies in randomised control trials and determination of the protocol by an international group of researchers dedicated to the use of HBOT was emphasised.
Hiperbaryczna terapia tlenowa znajduje się w kręgu zainteresowań badaczy poszukujących nowych metod leczenia chorób układu nerwowego. Podwyższenie ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi tętniczej w odpowiednim zakresie, prowadzi do licznych zmian w komórkach tkanki mózgowej. W niniejszej pracy przeanalizowano wyniki wybranych artykułów opisujących terapię HTL w przypadku patologii układu nerwowego takich jak udar mózgu, autyzm, stwardnienie rozsiane oraz mózgowe porażenie dziecięce jak i w przypadku badań na modelach zwierzęcych. Rezultaty są obiecujące, chociaż niektóre badania borykały się z licznymi problemami metodologicznymi, jak i różnicami w zastosowanych protokołach poszczególnych badań, co wpłynęło na uzyskanie sprzecznych wyników w pojedynczych interwencjach. Podkreślona została potrzeba prowadzenia dalszych badań w randomizowanych warunkach oraz ustalenie protokołu przez międzynarodową grupę badaczy zajmującą się wykorzystywaniem leczzenia tlenem hiperbarycznym, co w konsekwencji być może zapobiegłoby uzyskiwaniu sprzecznych wyników.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2015, 4(53); 19-27
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies