Temat: hesychasm - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Literatura w kręgu wpływu hezychazmu: Wałaam w prozie Nikołaja Leskowa i Iwana Szmielowa
Literature in the Circle of Influence of Hesychasm: Valaam in Prose of Nikolai Leskov and Ivan Shmielyov
Autorzy:: Kuffel, Józef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/52172061.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polska Akademia Umiejętności
Tematy:: hesychazm
starzec
monaster wałaamski
literatura rosyjskiej emigracji
neorealizm
Hesychasm
elder (staretz)
The Valaam Monastery
Russian émigré literature
neorealism
Opis:: Materiał do badań stanowiła proza wybitnego przedstawiciela literatury „pierwszej fali” emigracji rosyjskiej po rewolucji 1917 r., Iwana Szmielowa, oraz wybrane teksty Nikołaja Leskowa. Emigracyjny autor reprezentuje neorealistyczny nurt w prozie początku XX w., nawiązujący do klasyki dziewiętnastowiecznej literatury rosyjskiej. Traumatyczne przeżycia związane z rewolucją i wojną domową stały się dla niego, jak zresztą dla całego pokolenia rosyjskich emigrantów, punktem zwrotnym w przewartościowaniu światopoglądowym, prowadzącym do odrodzenia religijnego. W konsekwencji stał się kontynuatorem prawosławnej tradycji w literaturze, której wyrazicielem był N. Leskow. Pomimo odmienności dyskursów patrystyki i literatury pięknej zawarta w tytule artykułu hipoteza, że rozpatrywany artysta słowa – zarówno w aspekcie światopoglądowym, jak i literackim – znalazł się w kręgu wpływu hezychazmu (starcostwa), uzyskuje potwierdzenie.
The prose of a prominent literary representative of the “first wave” of Russian emigration after the 1917 revolution Ivan Shmielyov and selected texts by Nikolai Leskov were used as the material for the study. The émigré author represents the neorealistic trend in the prose of the early 20th century, referring to the classics of 19th century Russian literature. The traumatic experiences of the revolution and the civil war became for him, as for the entire generation of Russian émigrés, a turning point in reevaluating their worldview, leading to a religious revival. Consequently, the author became a continuator of the Orthodox tradition in literature, whose exponent was N. Leskov. Despite the differences between the discourses of patristics and belles-lettres, the hypothesis stipulated in the title of the article that the considered word artist - both in terms of worldview and literature - was under the influence of hesychasm (elderhood), is confirmed.
Źródło:: Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2023, XIX; 27-38
2451-4985
2543-9561
Pojawia się w:: Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Neopatrystyczna koncepcja ascezy Sergieja Chorużego (1941–2020) i jego heideggerowsko-foucaultiańskie inspiracje
Neopatristic Theory of Ascetism according to Sergey Khoruzhiy (1941–2020) and His Foucaultian-Heideggerian Inspirations
Autorzy:: Kroczak, Justyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31232716.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Sergey Khoruzhiy
ascetics
the existential analytic of Dasein
Foucault
Technologies of the Self
energy
hesychasm
Sergiusz Choruży
asceza
analityka egzystencjalna
Dasein
techniki siebie
energia
hezychazm
Opis:: W artykule przedstawiam osobowość twórczą współczesnego rosyjskiego myśliciela nurtu neopatrystycznego Sergiusza Chorużego ze szczególnym naciskiem na jego oryginalną koncepcję teorii ascezy (teorii energoform). Bazuje ona na źródłach patrystycznych, ale zdradza także inspiracje ustaleniami współczesnej filozofii zachodnioeuropejskiej, zwłaszcza myślą Martina Heideggera i Michela Foucaulta. W artykule analizuję główne założenia teorii ascezy Chorużego i komentuję heideggerowsko-foucaultiańskie elementy w niej zawarte. Rozważania na temat ascezy dotykają problemów zarówno typowo filozoficznych — ontologicznych, gdzie przejawiają się inspiracje Heideggerem, jak i historyczno-hermeneutyczne, gdzie widzimy polemikę z Foucaultem. W rezultacie przeprowadzam analizę komparatystyczną Heideggerowskiej i energijnej wizji człowieka, wskazując, że fenomeny życia duchowego, takie jak asceza, mogą z powodzeniem być przedmiotem rozważań teoretycznych oraz pokazać uniwersalność niektórych teologiczno-filozoficznych (ontologicznych) interpretacji kondycji człowieka.
In the article, I present the philosophic contribution of the contemporary Russian neo-patristic thinker, Sergey Khoruzhy, with particular emphasis on his original concept of the theory of asceticism (the theory of energoforms). It is based on Patristic sources, but reveals inspirations from the findings of contemporary Western European philosophy as well, especially from the thought of Martin Heidegger and Michel Foucault. In the article, I analyze the main assumptions of Khoruzhy’s theory of asceticism and comment on the Heideggerian-Foucaultian elements contained in it. Reflections on asceticism touch on both typically philosophical problems, the ontological ones, where Heidegger’s inspirations are manifested, and on historical and hermeneutical ones, where we see a polemic with Foucault. In conclusion, I attempt a comparative analysis of Heidegger’s and energystic vision of man, probing whether the phenomena of spiritual life such as asceticism can successfully be a subject of theoretical considerations and how universal are some theological and philosophical (ontological) interpretations of the human condition.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2023, 71, 1; 311-323
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Once Again about the Multifold Slavonic Translations and their Context: “On Prayer” by Evagrius of Pontus (CPG 2452)
Autorzy:: Miltenova, Anissava
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2027682.pdf
Data publikacji:: 2021-12-30
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Slavis literature of the Middle Ages
multifold translations
paraenetic style
Hesychasm
the composition of anthologies
Opis:: The article examines the history of the Slavic translations of the work On Prayer by Evagrios (Evagrius) of Pontus (CPG 2452). The witnesses are more than 35 – in manuscripts of Russian, Serbian, Bulgarian and Moldavian-Wallachian provenance, from the 12th to the 17th century. Two translations are analysed, which are distributed in monastic collections compiled in different ways. The first of these can be situated in the context of the early parenetic literature of the First Bulgarian Kingdom (10th c.), and the other is related to the literary tradition and ascetical practices of Hesychasm in the 14th century. A version of the first translation, which appeared in the 14th century in the Bulgarian milieu is also considered. The comparison of the language of the translations with their Greek original allows for extremely interesting observations on the translators’ approaches. The reception of the text On Prayer is a key to understanding the processes that take place in the Slavic literature over a long period, characterized on the one hand by the continuity, and on the other by the introduction of new phenomena, both in the selection of vocabulary and in the compositions of the manuscripts as a whole. The history of the work On Prayer sheds light on the connections of the monastic centres on the Balkans, Russia, and Mount Athos.
Źródło:: Studia Ceranea; 2021, 11; 321-346
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:: Studia Ceranea
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Opowieści pielgrzyma jako wprowadzenie w duchowość hezychastyczną
The Way of a Pilgrim as an introduction into the hesychastic spirituality
Autorzy:: Saszko, Irena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1912184.pdf
Data publikacji:: 2021-09-23
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: hezychazm
nieustanna modlitwa
głęboka skrucha
Filokalia
ojciec duchowy
hesychasm
the unceasing prayer
compunction
the Philokalia
the spiritual father
Opis:: Opowieści pielgrzyma zostały napisane przez nieznanego autora z drugiej połowy XIX wieku. To cieszące się dużą popularnością w świecie prawosławnym dzieło jest wprowadzeniem we wschodnio-chrześcijańską duchowość hezychastyczną. Książka opowiada o pielgrzymowaniu rosyjskiego chłopa do różnych sanktuariów i monasterów na terenach Imperium Rosyjskiego. Pątnik, przy pomocy swojego starca – ojca duchowego, zgłębia tajemnicę nieustannej modlitwy. Mądrość Bożą czerpie z Pisma Świętego oraz Filokalii. Spotykając na swej drodze pielgrzymowania różne osoby, rozmawia z nimi o modlitwie, a także dzieli się własnym doświadczeniem obecności Boga. W artykule zostały przeanalizowane główne zagadnienia Opowieści pielgrzyma, a mianowicie: wprowadzenie w modlitwę Jezusową, przemieniająca moc Bożego Słowa, walka z pożądliwościami oraz znaczenie przewodnictwa duchowego w życiu każdego chrześcijanina.
The Way of a Pilgrim was written by an unknown author originated from the second half of the 19th century. This work, which has been very popular in the Orthodox world, is an introduction to the Eastern Christian hesychastic spirituality. This book is a story about the pilgrimage of a Russian peasant to various sanctuaries and monasteries in the Russian Empire. The pilgrim, with the help of his elder – the spiritual father, explores the secret of the unceasing prayer. He draws God’s wisdom from the Holy Scriptures and the Philokalia. When the pilgrim meets various people on his way, he talks to them about prayer and shares with them his own experience of God’s prayer. The article carried out an analysis of the main issues of the Way of a Pilgrim, namely: the introduction into the Jesus prayer, the transforming power of the Word of God, the fight against passions, and the importance of spiritual guidance in the life of every Christian.
Źródło:: ELPIS; 2021, 23; 9-17
1508-7719
Pojawia się w:: ELPIS
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Blask Taboru. Światło ikony. Od bizantyńskiej mozaiki do Andrieja Rublowa
The Taboric Light and the Light of the Icon: From Byzantine Mosaics to Andrei Rublev
Autorzy:: BRĄŻKIEWICZ, Bartłomiej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1046858.pdf
Data publikacji:: 2020-01-12
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: sztuka bizantyńska, sztuka staroruska, Teofanes Grek, Andriej Rublow, hezychazm
Byzantine Art, Old Russian Art, Theophanes the Greek, Andrei Rublev, Hesychasm
Opis:: Ikona, czyli obraz, jest nie tylko dziełem sztuki, lecz przede wszystkim widomym znakiem Boga. Potwierdzają to nawiązujące do teorii estetycznych antycznej Grecji wczesnochrześcijańskie rozważania teologiczne, z objawiającym się człowiekowi bytem transcendentnym łączące kategorię piękna. Wnikliwy ogląd zachowanych zabytków sztuki sakralnej – bizantyńskiej mozaiki i staroruskiego malarstwa ikonowego – pozwala stwierdzić, że zarówno jedne, jak i drugie powstawały pod wpływem monastycznego hezychazmu: pierwsze kształtowane w duchu tradycji egipskich ojców pustyni, drugie zaś poprzez oddziaływanie doktryny św. Grzegorza Palamasa. Przekonanie o możliwości ujrzenia Bożej Światłości w wyniku kontemplacyjnych praktyk ascetycznych znajdowało nie tylko odbicie, lecz również uzasadnienie w przedstawieniu biblijnego Przemienienia. Motyw objawionego na górze Tabor światła symbolizował zewnętrzną względem człowieka światłość, będącą swoistym preludium do uczestnictwa w przebóstwieniu, czyli do wewnętrznej światłości duszy. Uwidoczniony na bizantyńskich mozaikach oraz na ikonach Teofanesa Greka i Andrieja Rublowa temat może być postrzegany nie tyle na poziomie dydaktycznym (jako przekazująca religijne treści ilustracja), ile jako sprzyjające wewnętrznej przemianie źródło modlitewnej zadumy.
The icon, having originally been an image, is not only a piece of art, but above all a visible sign of God. Such an interpretation of the icon was approved in the early Christian theological thought referring to the aesthetic theories of ancient Greece which linked beauty with the essence of the transcendent being revealed to mankind. A thorough overview of Byzantine mosaics and Old Russian iconic paintings, the preserved works of sacred art, shows that both of them developed under the influence of monastic hesychasm, the former shaped in the spirit of the Egyptian desert fathers, the latter formed by the impact of the Palamist doctrine. The belief in the potentiality of seeing God’s Light as a result of contemplative ascetic practices was not only reflected, but also grounded in the biblical narrative of the Transfiguration. The Light revealed at Mount Tabor was the Light coming to humanity from without, which signified a possibility of theosis: obtaining inner Light by the human soul and its resultant divinization. The theme recognized in the Byzantine mosaics, as well as in the icons by Theophanes the Greek and Andrei Rublev, can be seen not so much as the fulfilment of didactic purposes, a plain illustration spreading religious content, but rather as a source of prayerful reflection leading to inner metamorphosis.
Źródło:: Ethos; 2017, 30, 3 (119); 59-74
0860-8024
Pojawia się w:: Ethos
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Bóg, który powiedział wszystko. Mała hermeneutyka Janowej Apokalipsy w świetle wybranych świadectw hezychastycznych
The God who told everything. A little hermeneutics of St John’s Book of Revelation in the light of the selected hesychastic testimonies
Autorzy:: Grzywacz, Robert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/546320.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Religioznawcze
Tematy:: hiddenness
Nietzscheism
hesychasm
aestheticization of religion
aesthetic cultivation
practical renewing
sensibility
Opis:: The paper offers a contribution to the contemporary discussion on the hiddenness argument as it was formulated by J.L. Schellenberg. Starting from the famous statement of John of the Cross on the ultimate Word of God, it focuses on the Book of Revelation as somehow the very incarnation of such a word. Two rival interpretations of the chosen book are examined and confronted: one by D.H. Lawrence, and the other inspired by some selected writings of Silouan the Athonite. The former represents rather a critical and deconstructionist endeavour even if it is not totally deprived of a positive meaning (the forgotten vitality of the apocalyptic symbols). The latter suggests another hermeneutical possibility: the constructive and recapitulative one. This interpretation inspired by the exceptional hesychastic experience opens a practical orientation in reading of the Revelation and may be translated into more aesthetical terms. The perspective thus privileged to renew the senses seems to confirm backwardly the recapitulative reading following the hesychastic inspiration.
Źródło:: Przegląd Religioznawczy; 2019, 2/272
1230-4379
Pojawia się w:: Przegląd Religioznawczy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Ideał życia monastycznego w Pouczeniach wielebnym mniszkom o tym, czego od nich wymaga życie monastyczne św. Teofana Pustelnika
The Ideal of the Monastic Life In The Instructions to the Reverend Nuns About What Monastic Life Requires Of Them By St. Theophan the Recluse
Autorzy:: Saszko, Irena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1917228.pdf
Data publikacji:: 2019-11-26
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: St. Theophan the Recluse
monastic life
spiritual doctor
hesychasm
monastic community
Opis:: Pouczenia wielebnym mniszkom o tym, czego od nich wymaga życie monastyczne to zbiór 20 kazań prawosławnego biskupa oraz archimandryty – św. Teofana Pustelnika (1815-1894). Wygłosił je w latach 1859-1864 do mniszek z różnych pustelni Diecezji Tambowskiej oraz Włodzimierskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Przewodnim tematem Pouczeń jest ukazanie celu i sensu życia monastycznego, zwłaszcza w jego wymiarze wspólnotowym. Pouczenia zawierają wiele odniesień do duchowości hezychastycznej, którą Teofan nie tylko sam praktykował, ale i wprowadzał w jej arkana swoje córki duchowe.W perspektywie zaleceń hezychastycznych w artykule została przedstawiona charakterystyka wewnętrznego i zewnętrznego życia mnichów i mniszek oraz pojmowanie wspólnoty monastycznej jako ikony Kościoła.
The Instructions to the Reverend Nuns About What Monastic Life Requires Of Them is the collection of 20 sermons of the Orthodox bishop and archimandrite St. Theophan the Recluse (1815-1894). He preached them out to the nuns from different hermitages of the Diocese of Tambov and the Diocese of Vladimir of the Russian Orthodox Church in the years 1859-1864. The main theme of The Instructions is revealing of the aim and the sense of monastic life, especially in its community aspect. The Instructions include many references to the hesychast spirituality. Theophan not only practiced it himself, but introduced into it his spiritual daughters as well. In view of the hesychast advices, the article presents the characteristic of the interior and exterior life of the monks and nuns and understanding of the monastic community as an icon of the Church.
Źródło:: ELPIS; 2019, 21; 79-86
1508-7719
Pojawia się w:: ELPIS
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Reguła skitu w odniesieniu do bizantyńskiej tradycji patrystycznej (po 135 latach od pierwszej monografii o św. Nile Sorskim)
Ustav Skitsky in Relation to the Byzantine Patristic Tradition (135 years after the first Monography about st. Nil Sorsky)
Autorzy:: Kuffel, Józef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1807234.pdf
Data publikacji:: 2019-10-23
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: hezychazm; Filokalia, św. Nił Sorski; Reguła skitu, antropologia synergijna
Hesychasm; Filokalia; St. Nil Sorsky; Ustav Skitsky [The Hermitage Rule]; Synergic Anthropology
Opis:: Za punkt odniesienia dla refleksji posłużyła pierwsza monografia o św. Nile Sorskim Aleksandra Archangielskiego, wydana w Sankt Petersburgu w 1882 r. Przypisanie przez rosyjskiego filologa (wybitnego znawcę piśmiennictwa Moskiewskiej Rusi) rozdziałowi V Reguły, dotyczącemu ośmiu głównych namiętności, znaczenia centralnej części utworu ma wpływ na określoną interpretację sensu traktatu oraz prowadzi do hipotezy o bezpośrednim wpływie św. Jana Kasjana Rzymskiego na staroruskiego hezychastę. W artykule natomiast prezentowana jest teza o tym, że najważniejszy tekst sorskiego pustelnika opisuje strategię duchową, w której nauka o namiętnościach i walce z nimi spełnia rolę ogniwa podstawowego Łańcucha Strategii Hezychazmu, odzwierciedlającego proces duchowy, wiodący ku theosis. Wobec konstatacji braku bezpośrednich odwołań autora Reguły skitu do protoplasty zachodniego monastycyzmu z IV-V w. jako główne źródło literackie wskazani zostali na pierwszym miejscu dwaj święci Ojcowie należący do synajsko-syryjskiej formacji hezychazmu: Jan Klimak i Izaak Syryjczyk. Ich imiona pojawiają się w 11 rozdziałach „Z pism Świętych Ojców o działaniu umysłu” po 24 razy. W następnej kolejności występuje przedstawiciel athosko-synaickiego nurtu – św. Grzegorz Synaita (16 razy) oraz św. Symeon Nowy Teolog (przywołany 12 razy), reprezentant areopagitycko-konstantynopolitańskiej formacji hezychamu bizantyńskiego. Cкитский устав по отношению к святоотеческой византийской традиции (135 года после первой монографии о преп. Ниле Сорском) Отправной точкой для рассуждений послужила первая монография об основателе Сорской пустыни Александра Семеновича Архангельского (издана в Санкт-Петербурге в 1882 г.) Поставление русским филологом, знатоком письменности Московской Руси, пятой главы Скитского устава, относящейся к 8 главным страстям («помыслам злобы»), в качестве центральной части произведения – влияет на определенную интерпретацию всего трактата и ведет к гипотезе о непосредственном влиянии преп. Иоанна Кассиана Римлянина на творчество древнерусского исихаста. В статье, однако, был выдвинут тезис о том, что самое значительное творение Сорского отшельника описывает духовную стратегию, в которой учение о страстях и борьбе с ними выступает здесь в качестве звена основной Цепи Стратегии Исихазма, воспроизводящей этапы духовного процесса, ведущего к обожению. Вследствие осознания отсутствия непосредственных ссылок автора Скитского устава на основоположника западного монашества IV-V в. – в виде главного литературного источника были названы в первую очередь два Святых Отца, принадлежащих к синайско-сирийскому направлению исихазма: преподобные Иоанн Лествичник и Исаак Сирин. Их имена появляются в 11 главах «Отъ писанiй святыхъ отецъ о мысленом дѣланiи» – 24 раза каждое. В следующем порядке выступает представитель афонско-синаитского течения – преп. Григорий Синаит (16 раз), а также преп. Симеон Новый Богослов (12 ссылок на его имя), принадлежащий к ареопагитико-константинопольскому направлению византийского исихазма.
The first monography about St. Nil Sorsky by Alexander Arhangelskii published in St. Petersburg in 1882 served as a point of reference for the reflection. The Russian philologist (a specialist in the field of Moscovite Rus’ literature) assigned to the 5th chapter of the Hermitage Rule about 8 main passions, the role of the central part of the work has an impact on a specific interpretation of the meaning of the treaty and leads to the hypothesis of a direct impact of St. John Cassian the Roman on the Old Russian Hesychast. However, in the article the thesis is proposed that the most important text of Sorsky hermit describes the spiritual strategy in which the doctrine of the passions and fight with them serves as a link of the Strategic Chain of Hesychasm, which reflects the spiritual process leading to the theosis. In view of the finding of the lack of direct references by the author of the Hermitage Rule to the Progenitor of Western monasticism of 4th-5th century – as a source of quotations and references in the first place two Holy Fathers who belong to the Sinai-Syrian formation of Hesychasm were mentioned: John Climacus and Isaac the Syrian whose names appear in the Rule 24 times each. In the next the Athos-Sinai mainstream – St. Gregory of Sinai (16 times) and St. Symeon the New Theologian (appointed 12 times), a representative of the Areopagitic-Constantinople formation of Byzantine Hesychasm, are referred to.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 7; 5-18
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: „Chrześcijańska joga”? Słów kilka o modlitwie Jezusowej i hezychazmie
Autorzy:: Brzeziński, Bartłomiej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/915712.pdf
Data publikacji:: 2018-07-31
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: the Orthodox Church
the Jesus’ Prayer
the Prayer of the Heart
hesychasm
psychosomatic method
Michael Plekon.
Opis:: The article “«Christian yoga»? A few reflections on the Jesus’ Prayer and hesychasm” is a kind of commentary on the Polish translation of the article “Becoming what we pray...” by Michel Plekon that is presented in the same issue of periodical “Kultury Wschodniosłowiańskie — oblicza i dialog”. Author tried to remind the most important facts and figures connected with the history of the Jesus’ Prayer and hesychasm. Moreover, there are described controversies concerning the physical method that was used by some hesychasts during practice of the Jesus’ Prayer. Additionally, one can readabout the role of the heart in Orthodox theology and prayer tradition of Eastern Church. This role can not be overtaxed because from the point of view of Orthodox theology, the heart is the centre of human being, person. It is not only the physical organ, not only the area of emotions and affections but also the space of intelligence, thoughts and wisdom. But most of all, the heart is the place of mysterious meeting of God and man. In the secret hall of human heart a man can fell silent presence of Transcendence, can fellthe real epiphany of God who unceasingly waits for metamorphosis of human being’smentality, thinking, reason, activity, emotions, relations, who waits for transformation of the whole man.
Źródło:: Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2017, 7; 241-252
2391-470X
Pojawia się w:: Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: „Heroiczna świętość” i wybrane współczesne ujęcia mitu bohaterskiego bądź jego imitacje
“Heroic Holiness” and Selected Contemporary Portrayals of the Heroic Myth or its Imitations
Autorzy:: Kuffel, Józef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/52407201.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polska Akademia Umiejętności
Tematy:: prawosławie
hezychazm
św. Grzegorz Palamas
świętość
heroizm
Orthodoxy
Hesychasm
St. Gregory Palamas
holiness
heroism
Opis:: Znacząca część artykułu poświęcona została charakterystyce szeregu przykładów nowszych ujęć heroizmu – z intencją ukazania niejednoznaczności paradygmatu bohaterstwa w kulturze. Na owym zróżnicowanym tle niejednokrotnie wzajemnie sprzecznych ideałów bohaterstwa zademonstrowano sylwetkę św. Piotra Atonity. Tytułowy bohater późnobizantyńskiej literatury hagiograficznej wykreowany został przez św. Grzegorza Palamasa na wzorzec prawosławnego ascety realizującego w swym życiu strategię hezychazmu.
A considerable part of the article is devoted to the characteristics of a number of examples of newer portrayals of heroism – with the intention of showing the ambiguity of the heroism paradigm in culture. The figure of St. Peter the Athonite was presented on this varied background of the ideally contrary ideals of heroism. The title character of late Byzantine hagiographic literature was created by St. Gregory Palamas on the model of the Orthodox ascetic who implemented the hesychastic strategy in his life.
Źródło:: Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2018, XIV; 209-235
2451-4985
2543-9561
Pojawia się w:: Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Kilka uwag o wpływie hezychazmu na przedstawienie chrztu Chrystusa na przykładzie sztuki z terenów Królestwa Serbii
A few notes on the influence of hesychasm on representation of Christ’s baptism on example of art in the Serbian Kingdom
Autorzy:: Piórecka, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/613050.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: chrzest Chrystusa
Serbia
hezychazm
Anastasis
Koimesis
Przemienienie
mandorla
mistyczne światło
Christ’s baptism
hesychasm
Transfiguration
mystical light
Opis:: The influence of hesychasm on representation on Christ’s baptism isn’t so obvious as in the case of transfiguration, anastasis or koimesis. On the contrary to the mentioned above, it hasn’t had its own study. We can assume, that the rise of interest in hesychasm during the kingship of Milutin is connected to Milutin’s programme of translation important theological and philosophical texts into Serbian language. In all referred images, we can see a manifestation of the mystical light of God. In the case of transfigurations, koimesis and anastasis, this light is illustrated by mandorla (almond-shaped aureole) around Christ. In depictions of baptism, mandorla surround the dove of the Holy Spirit. In the Serbian art mandorla takes, repeatedly, very complicated shapes. Additionally, in the baptism and koimesis scenes, above Christ’s head, appear open doors of Heaven. This can emphasise presence of God.
Źródło:: Vox Patrum; 2018, 70; 485-497
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Modlitwa Jezusowa w teorii i praktyce
Jesus’ Prayer in theory and practice
Autorzy:: Hadryś, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/607249.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Jesus’ prayer
heart prayer
constant prayer
hesychasm
modlitwa Jezusowa
modlitwa serca
modlitwa nieustanna
hezychazm
Opis:: The article presents the problem of Jesus’ prayer both from the theoretical and practical side. It consists of several parts: an explanation of the concept and validity of this type of prayer, a brief presentation of its history, the transformation of structure, main elements, stages, practice and me- aning for spiritual life. The elaboration of the topic was made through analysis and then the synthe- sis of selected documents of the Church and publications on the Name of Jesus and the prayer with that Name. It was stated, inter alia, that Jesus’ prayer is a Trinitarian confession of faith, expresses the love for Christ, enables the activities of the Holy Spirit; brings inner peace, joy, warmth, li- ghtness. Jesus’ Prayer eases self-control, enlightens, permits a person to penetrate into the depths of God’s mysteries, reveals the meaning of Sacred Scripture, causes the person who is praying to consciously stay in God’s presence and to open himself to the saving presence and saving action of the Resurrected Christ. The awareness of God’s presence is in itself motivating to live for Christ.
Źródło:: Poznańskie Studia Teologiczne; 2018, 32; 151-163
0209-3472
Pojawia się w:: Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Русское старчество как служение сверхнормативной любви Христовой
Rosyjska instytucja starców jako służba ponadnormatywnej miłości Chrsytusowej
Autorzy:: Хоружий, Сергей
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2057257.pdf
Data publikacji:: 2018-12-21
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: Spiritual experience
Russian eldership
hesychasm
Christian love
kenosis
Optina Pustyn’
Paisius Velichkobsky
Amvrosy of Optina
doświadczenie duchowe
rosyjska instytucja starców
hezychazm
miłość Chrystusowa
kenoza
Optina Pustyń
Paisjusz Wieliczkowski
Ambroży z Optiny
Духовный опыт
русское старчество
исихазм
любовь Христова
кеносис
Оптина пустынь
Паисий Ве-
личковский
Амвросий Оптинский
Opis:: Статья анализирует феномен старчества в духовной традиции Православия, трактуя его как антропологический механизм трансляции духовного опыта. Описаны этапы исторической эволюции старчества, ведущей к расширению его служения за пределы монашеской, а затем и церковной среды. Главное внимание уделяется последнему этапу эволюции – русскому старчеству 19-20вв., внутренняя суть которого определяется как сверхнормативная любовь Христова, имеющая свой совершенный образ в Искуплении и Крестной Жертве Христа. Показано, что в русском старчестве создается особая этическая формация, принципами которой являются кенозис, смирение и абсолютное принятие Другого.
The article presents the analysis of the phenomenon of the eldership in the Orthodox spiritual tradition interpreting this phenomenon as an anthropological mechanism of the translation of spiritual experience. Historical evolution of the eldership is reconstructed which leads to its expansion beyond the limits of the monastic and then also ecclesiastic medium. The main attention is paid to the last stage of the evolution, the Russian eldership of the 19-20th cc. The essence of this phenomenon is qualified as the supra-normative love of Christ, the perfect manifestation of which is the Redemption and the Sacrifice on the Cross of Christ. It is shown that the Russian eldership creates an original ethical formation, main principles of which are kenosis, humility and the absolute acceptance of the Other.
Artykuł analizuje fenomen instytucji starców w duchowej tradycji Prawosławia, traktując go jako antropolgiczny mechanizm translacji duchowego doświadczenia. Opisano etapy historycznej ewolucji instytucji starców, prowadzącej do rozprzestrzenienia się ich służby poza obręb środowiska mniszego, a co za tym idzie – cerkiewnego. Najwięcej uwagi poświęcono ostatniemu etapowi ewolucji – rosyjskiej instytucji starców na przełomie XIX i XX wieku. Istotą tego fenomenu jest ponadnormatywna miłość Chrystusowa, której najdoskonalszym wyrazem jest Odkupienie i Ofiara Chrystusa na Krzyżu. Ukazano, iż rosyjska instytucja starców wytworzyła specyficzny kodeks etyczny, którego głównymi założeniami są kenoza, pokora i absolutna akceptacja Innego.
Źródło:: ELPIS; 2018, 20; 205-210
1508-7719
Pojawia się w:: ELPIS
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Кирпич Ивана Грозного или московский вариант симфонии
A Brick of Ivan the Terrible or the Moscovite Variant of Symphony
Autorzy:: Kuffel, Józef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/52425260.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polska Akademia Umiejętności
Tematy:: symfonia
hezychazm
Maksym Grek
Iwan Groźny
symphony
Hesychasm
Maximus the Greek
Ivan the Terrible
Opis:: W tytule artykuł nawiązuje do latopisarskiego podania o cegle, która spadła na głowę Iwana Groźnego podczas zwiedzania nowo zbudowanej cerkwi katedralnej Wołogodzkiego Kremla. Przywoływane są polemiki i częstokroć wzajemnie sprzeczne poglądy wyrażane w środowiskach historyków, publicystów, pisarzy, a nawet mnichów w odniesieniu do osobowości i roli pierwszego władcy moskiewskiego koronowanego na Cara Wszech Rusi. Szczególnie pomocne dla scharakteryzowania owej różnorodności interpretacji i ocen okazały się prace wybitnego badacza staroruskiego społeczeństwa i państwowości Stiepana Wiesiołowskiego. Na początku swego panowania Iwan IV brał aktywny udział w kodyfikacji życia i liturgii Cerkwi Moskiewskiej, zwołując w Moskwie w 1551 r. Sobór Stu Rozdziałów (Stogław). To wydarzenie – mające z założenia mieć rangę porównywalną do soborów Kościoła greckiego, w którym uczestniczyli zarówno Car, jak i Metropolita Moskwy i Wszech Rusi Makary – stanowiło wyraz dążenia państwa moskiewskiego do symfonii Cerkwi i władzy carskiej – deklarującego wolę kontynuacji tradycji bizantyńskiej. Św. Maksym Grek identyfikujący się z kierunkiem mistyczno-ascetycznym w prawosławnym monastycyzmie – współcześnie nazywanym hezychazmem – przybył do Moskwy w marcu 1518 r. Atonicki Starzec był apologetą i w pewnym sensie stróżem idei bizantyńskiej na Rusi. W swoich pouczeniach, posłaniach i komentarzach – w oparciu o teksty patrystyczne chrześcijaństwa wschodniego – utrzymywał, że prawdziwa symfonia władzy państwowej i cerkiewnej nie jest możliwa bez przemiany natury ludzkiej każdego członka Kościoła. W bizantyńskiej i staroruskiej tradycji osiągnięcie takiego stanu określano mianem przebóstwienia (gr. theosis). Iwan IV w listach adresowanych do jednego ze swych dawnych doradców i krewnego, księcia Andrieja Kurbskiego, który wyemigrował na Litwę, wyraził własny pogląd na temat prawosławnej władzy carskiej. Pomimo deklaracji wierności prawosławiu de facto odrzucił on tradycję bizantyńską, czego wyrazem stało się m.in. powołanie opryczniny i stracenie metropolity Filipa. W artykule wysuwa się i uzasadnia tezę o tym, że istota osobistej tragedii Iwana IV oraz niespełnienie nadziei w nim pokładanych stanowiły rezultat nieposłuszeństwa cara wobec atonickiego świętego starca. Brak mądrości pokory i nieprzyjęcie pouczenia o tym, że bez ontologicznej przemiany (gr. metanoia) każdego z członków prawosławnej teokracji (w tym również cara, który dla Cerkwi miał stać się ikoną Chrystusa łagodnego i pokornego sługi) – niweczy prawosławną symfonię władzy, a tym samym uniemożliwia Rusi realizację dziejowej misji III Rzymu.
The title refers to a legend about a brick that fell on Ivan IV head while exploring the newly built Cathedral Church of Vologda Kremlin. In this article is shown polemics and mixed responses – in environmental historians, publicists, writers and even monks – to the personality and the role of the first ruler to be crowned as Tsar of All the Russias. Especially the variety of views is presented in works of Stephan Veselovsky who is a researcher of Old Russian society and state. At the beginning of his reign Ivan IV confirmed the position of the Orthodox Church with the Council of the Hundred Chapters [The Stoglavy Sobor] that was held in Moscow in 1551. This event, with the participation of Tsar and Metropolitan Macarius, was an expression of the desire of Muscovite state to symphony of Orthodox Church and Tsarist power. Maximus the Greek, identified himself with the mystical-ascetic trend in the Orthodoxy monasticism called Hesychasm, came to Moscow in March 1518. Hagiorite Elder (Staretz) was a teacher of the Byzantine idea on Russia. He taught on the basis of The Holy Fathers of Eastern Christianity that true symphony is not possible without transformation of human nature. In the Byzantine and Old Russian tradition this state was termed as deification. Ivan IV in the correspondence to one of his advisors, Prince Andrei Kurbsky, who defected to the Lithuanians, expressed his own view about Orthodoxy Tsarist power. He rejected the Byzantine tradition. One expression of this was, among other things, the creation of the Oprichnina and the execution of Metropolitan Philip. The article promotes the thesis that the essence of personal tragedy and fulfillment of hopes pinned on Ivan IV is the result of disobedience to Saint Hagiorite Elder who warned that without transformation (gr. Metanoia) of each member of the body of the Orthodox Theocracy – the idea of the Third Rome is unachievable.
Źródło:: Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2017, XIII; 165-178
2451-4985
2543-9561
Pojawia się w:: Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Teoria partycypacji w myśli Grzegorza Palamasa
Autorzy:: Palusińska, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1042148.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Grzegorz Palamas
hezychazm
partycypacj
energeia
hesychasm
participation
Gregory Palamas
Opis:: Gregory Palamas creates philosophical and theological synthesis, which originates from his own mystical experience of hesychasm. Palamas claims that man can participate in non created, eternal energeiai of God, which are the external activities ofGod’s uosia – essence. Palamas says that all things participate in God, and they are constituted by this participation, they do not, however, participate in His nature, but in Hisactivity. A man participates in God’s eternal activities and in this way can achieve moral and ontic perfectness.
Źródło:: Zeszyty Naukowe Centrum Badań im. Edyty Stein; 2016, 15; 155-166
1895-2984
Pojawia się w:: Zeszyty Naukowe Centrum Badań im. Edyty Stein
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "hesychasm" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język