Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "heparyna drobnocząsteczkowa" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa – epidemiologia oraz profilaktyka
Venous thromboembolism – epidemiology and prophylaxis
Autorzy:
Nalewczyńska, Agnieszka
Maździarz, Agnieszka
Krynicki, Ryszard
Śpiewankiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030346.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
deep vein thrombosis
low molecular weight heparin
pulmonary embolism
venous thromboembolism
heparyna drobnocząsteczkowa
zakrzepica żył głębokich
zatorowość płucna
żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Opis:
The term “venous thromboembolism” encompasses two disease entities, i.e. deep vein thrombosis and its very serious complication – pulmonary embolism. In Poland, this disease affects almost 50 thousand people, nearly a half of whom develop pulmonary embolism which accounts for 10% of all hospital deaths. The incidence rate increases with age, and 70% of cases concern people above the age of 60. The treatment of complications caused by these symptoms is very expensive. It is estimated that the cost is nearly as high as in the treatment of neoplasms. Risk factors of thromboembolism include: age >40, family and personal history of venous thromboembolism, major surgeries (within lower extremities, pelvis and abdomen), malignant cancers and certain anticancer treatment regimens as well as pregnancy and postpartum period. The severity of symptoms mainly depends on disorders of blood outflow from the lower extremities and the extent of thrombotic lesions. The more extensive thrombosis is, the greater the blood stasis and the greater the vascular disorders. The most common symptoms include pain and edema. Thromboembolism is asymptomatic is nearly a half of patients. That is why a careful interview and risk factor estimation are so important. Non-invasive methods are used, such as: ultrasound assessment of venous flow, Doppler ultrasound, plethysmography (assessment of blood volume in the lower extremities), venography and D-dimer level assessment. Proper thromboprophylaxis is the most important element that increases the safety of patients and considerably decreases health care expenditure. This review presents indications for venous thromboembolism prophylaxis in accordance with the latest guidelines.
Nazwa „żylna choroba zakrzepowo-zatorowa” (venous thromboembolism) zawiera w sobie dwie jednostki chorobowe, a mianowicie zakrzepicę żył głębokich oraz bardzo poważne jej następstwo, jakim jest zator tętnicy płucnej. W Polsce choroba ta dotyka blisko 50 tys. osób, z czego prawie u połowy wystąpi zator tętnicy płucnej, który powoduje 10% wszystkich zgonów w szpitalu. Liczba zachorowań zwiększa się z wiekiem, a 70% dotyczy osób >60. roku życia. Leczenie powikłań spowodowanych przez ten zespół objawów jest niezwykle kosztowne – szacuje się, że wydatki są zbliżone nawet do kosztów leczenia chorób nowotworowych. Do czynników ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej należą: wiek >40 lat, żylna choroba zakrzepowozatorowa w wywiadzie rodzinnym, przebyta choroba zakrzepowo-zatorowa, duże zabiegi operacyjne (w zakresie kończyn dolnych, miednicy i jamy brzusznej), nowotwory złośliwe i niektóre schematy leczenia przeciwnowotworowego, ciąża i połóg. Ciężkość objawów zależy głównie od stopnia zaburzenia odpływu krwi z kończyn dolnych, a także rozległości zmian zakrzepowych. Im rozleglejsza zakrzepica, tym większy zastój krwi i większe zaburzenia naczyniowe. Najczęstszymi objawami są ból oraz obrzęk. Niemal u połowa pacjentów żylna choroba zakrzepowo-zatorowa przebiega bez objawów, dlatego tak ważny jest dokładny wywiad oraz oszacowanie czynników ryzyka. Stosuje się metody nieinwazyjne, takie jak: ultradźwiękowa ocena przepływu krwi w żyłach, ultrasonografia dopplerowska, pletyzmografia – ocena objętości krwi w kończynach dolnych, flebografia oraz ocena stężenia D-dimerów. Prawidłowa profilaktyka stanowi najważniejszy element zwiększający bezpieczeństwo chorych, a także zdecydowanie zmniejszający koszty opieki zdrowotnej. W opracowaniu przedstawiono wskazania do profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej według najnowszych wytycznych.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 3; 191-200
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Real-life trends of anticoagulant prescribing practices for pulmonary embolism - results of a single-center study based on the experience of a multi-profile clinical hospital
Autorzy:
Szymańska, Urszula A.
Kurzyna, Marcin
Segiet-Święcicka, Agnieszka
Kułak, Piotr
Kosior, Dariusz A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/35114663.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Radomskie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
anticoagulation
low molecular weight heparin
direct oral anticoagulants
pulmonary embolism
vitamin K antagonist
antykoagulacja
heparyna drobnocząsteczkowa
bezpośrednie doustne antykoagulanty
zatorowość płucna
antagoniści witaminy k
Opis:
Acute pulmonary embolism (APE) is one of the main causes of cardiovascular deaths and anticoagulant treatment plays a key role in preventing recurrent episodes, chronic thromboembolic pulmonary hypertension (CTEPH), and deaths. The aim of this study is to assess the real-life trends and to determine factors associated with the choice of anticoagulation therapy in patients with APE. This is a single center prospective open study. We followed 178 consecutive patients admitted to the tertiary clinical center with APE proven with computed tomography (CT) scan within period of 24 months. A total number of 178 patients with APE were enrolled in the study. 48.9% of subjects were hospitalized in cardiology department. As a prolonged anticoagulant therapy 35.7% of study cohort received direct oral anticoagulants (DOACs), 35.1% LMWH, and 29.2% vitamin K antagonists (VKA), respectively. No statistically significant differences were found between the departments regarding frequency of prescribing anticoagulants (p=0.15). The multivariable analysis showed that oral anti-coagulants (OACs) were less likely to be prescribed than LMWH in patients with malignancy, history of major bleeding, serious medical condition and altered mental status. OACs were preferred over LMWH in symptoms of deep vein thrombosis (DVT). VKA were significantly less likely to be chosen than DOACs in patients with history of orthopaedics procedure. After six months anticoagulation therapy was discontinued in 24.3% of patients. Concluding, the form of anticoagulant therapy was associated with the presence of chronic diseases. LMWH was prescribed in high bleeding risk patients more frequently.
Źródło:
Scientiae Radices; 2022, 1, 1; 36-45
2956-4808
Pojawia się w:
Scientiae Radices
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powikłana profilaktyka zakrzepowa w leczeniu infekcyjnego zapalenia stawu kolanowego – opis przypadku
Complicated thromboembolic prophylaxis in the treatment of septic gonitis – case report
Autorzy:
Brychcy, Adrian
Marczyński, Wojciech J.
Rak, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033847.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
gonitis
haematoma
low-molecular-weight heparin
prophylaxis
heparyna drobnocząsteczkowa
zapalenie stawu kolanowego
profilaktyka
krwiak
Opis:
In this paper the case of a patient subjected to orthopaedic treatment with a history of a number of internal comorbidities, cardiac ones in particular, has been reported. Cardiac comorbidities were related to the implantation of a VVI pacemaker. The patient was chronically administered acenocoumarol with a standard INR control. He developed infectious arthritis of the left knee joint. The condition was the indication for surgery. The surgical treatment was performed with the implementation of antithrombotic prophylaxis using low-molecular-weight heparin at a dose as prescribed by a cardiologist. The prescribed dosage of nadroparin – 100 mg – was higher than indicated in both Polish and international regimen standards. Higher dose was also maintained in next days that followed the surgery. Intra-articular haematoma occurred as a post-surgery complication, hence the revision of the knee joint was performed. The haematoma was diagnosed intraoperatively, then removed and pulsed lavage was performed. Garamycin sponge was applied to treat the inflammation. A targeted antibiotic therapy was continued. Surgical site drainage was performed for one day without the use of negative pressure. Thromboembolic prophylaxis was implemented in accordance with the applicable dosage regimen in Poland. In view of a vast majority of thrombosis risk factors, prolonged prophylaxis with heparin and return to acenocoumarol were indicated once the surgical would had healed. As a result, other early and late postoperative complications were avoided.
W pracy zaprezentowano przypadek chorego leczonego ortopedycznie, z licznymi obciążeniami internistycznymi, szczególnie kardiologicznymi. Obciążenia kardiologiczne dotyczyły implantacji układu stymulującego mięsień sercowy typu VVI. Chory przewlekle przyjmował acenokumarol z klasyczną kontrolą INR. U pacjenta wystąpiło infekcyjne zapalenie lewego stawu kolanowego. Było ono wskazaniem do leczenia operacyjnego. Operację przeprowadzono z wdrożeniem profilaktyki przeciwzakrzepowej heparyną drobnocząsteczkową w dawce zaleconej przez kardiologa. Dawka zastosowanej nadroparyny była wyższa niż w zaleceniach polskich i światowych standardów i wynosiła 100 mg. Dawkę podwyższoną heparyny utrzymano również w kolejnych dobach pooperacyjnych. W przebiegu pooperacyjnym wystąpiło powikłanie pod postacią krwiaka śródstawowego, będące wskazaniem do rewizji kolana. Śródoperacyjnie stwierdzono krwiak śródstawowy, który usunięto, następnie wypłukano staw. Podano gąbkę garamycynową w procedurze leczenia procesu zapalnego. Kontynuowano antybiotykoterapię celowaną. Ranę pooperacyjną drenowano bez podciśnienia przez jedną dobę. Profilaktykę zakrzepowozatorową wdrożono w dawkach zgodnych z polskimi wytycznymi. Znaczna część czynników ryzyka zakrzepicy była wskazaniem do przedłużonej profilaktyki heparyną i powrotu do acenokumarolu po wygojeniu rany operacyjnej. Dzięki takiemu postępowaniu udało się uniknąć kolejnych powikłań w okresie pooperacyjnym wczesnym i odległym.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 4; 419-423
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie nadpłytkowości samoistnej w ciąży – doświadczenia własne ośrodka
The management and outcome of essential thrombocythemia in pregnancy – single-center experience
Autorzy:
Becht, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1066039.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
ciąża
heparyna drobnocząsteczkowa
interferon
kwas acetylosalicylowy
nadpłytkowość samoistna
Opis:
Essential thrombocythemia (ET) is a myeloproliferative neoplasm characterized by an increase in platelet (PLT > 450 000/μl) and a tendency for either thrombosis or hemorrhage. ET is often diagnosed in elderly life and is two times more frequent in females than in males. This is the most common myeloproliferative neoplasm in women of childbearing age. An increased risk of fetal and maternal complications has been demonstrated in patients with ET. Most of complications (particularly the case of spontaneous abortion) occurs during the first trimester of pregnancy. The paper presents four pregnancies in three patients with essential thrombocythemia who were treated in Department of Hematology Pomeranian Medical University. In the treatment of pregnant patients with essential thrombocythemia interferon alpha, acetylsalicylic acid (ASA) and low molecular weight heparin were used.
Nadpłytkowość samoistna (ET) jest przewlekłym nowotworem mieloproliferacyjnym dotyczącym głównie linii megakariocytów, przebiegającym ze zwiększoną ponad 450 000/ul liczbą płytek krwi. Nadpłytkowość występuje przede wszystkim u ludzi starszych, dwukrotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn. Jest jednym z najczęstszych nowotworów mieloproliferacyjnych występujących u młodych kobiet, będących w okresie rozrodczym. U pacjentek ciężarnych z ET stwierdza się zwiększone ryzyko powikłań w postaci wad płodu oraz powikłań u ciężarnej. Najczęściej powikłania występują w pierwszym trymestrze ciąży i są to samoistne poronienia. W pracy przedstawiono przebieg czterech ciąż u trzech pacjentek z ET leczonych w jednym ośrodku, zakończonych urodzeniem zdrowych dzieci. W leczeniu stosowano interferon α, heparynę drobnocząsteczkową oraz kwas acetylosalicylowy.
Źródło:
OncoReview; 2013, 3, 3; 201-205
2450-6125
Pojawia się w:
OncoReview
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies