Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "grubego" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 69
Tytuł:
Związek polimorfizmów XRCC6 C1310G i LIG4 T9I genów naprawy DNA szlaku NHEJ z ryzykiem występowania raka jelita grubego w populacji polskiej
Autorzy:
Balinska, Kinga
Wilk, Damian
Filipek, Beata
Mik, Michal
Zelga, Piotr
Skubel, Pawel
Dziki, Łukasz
Dziki, Adam
Mucha, Bartosz
Kabziński, Jacek
Majsterek, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391985.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
genotypowanie
polimorfizm pojedynczego nukleotydu
rak jelita grubego
Opis:
WSTĘP: Rak jelita grubego (RJG) zajmuje na świecie drugie miejsce wśród przyczyn zgonów na nowotwory złośliwe. Utrata integralności genomu spowodowana jest uszkodzeniami DNA generowanymi przy użyciu czynników środowiskowych. Szczególnie niebezpieczny rodzaj uszkodzeń stanowią pęknięcia dwuniciowe DNA. W celu obrony przed ich skutkami, komórki wyewoluowały molekularne mechanizmy naprawy. Wiodącym szlakiem naprawy pęknięć dwuniciowych w komórkach ludzkich jest łączenie niehomologicznych końców DNA (ang. non-homologous end-joining, NHEJ). Geny XRCC6 i LIG4 kodują odpowiednio białko Ku70 i ludzką ATP- zależną ligazę DNA, będące składowymi szlaku naprawy NHEJ. Celem naszych badań była ocena wpływu polimorfizmów genów XRCC6 w pozycji C1310G i LIG4 w pozycji T9I na ryzyko występowania raka jelita grubego w populacji Polskiej. MATERIAŁY I METODY: Genotypowanie zostało przeprowadzone z użyciem sond TaqMan w oparciu o analizę produktu PCR w czasie rzeczywistym - real-time PCR. Próbę badaną stanowiło DNA wyizolowane od 100 pacjentów z rakiem jelita grubego, potwierdzonym w badaniu histopatologicznym, z kolei do grupy kontrolnej włączono taką samą liczbę osób bez chorób nowotworowych, dopasowanych pod względem płci i wieku. Analiza statystyczna obejmowała ocenę rozkładu genotypów w kontekście zgodności z modelem Hardy’ego - Weinberga na podstawie Chi-kwadrat, dodatkowo został obliczony iloraz szans z przedziałem ufności 95%. WYNIKI: Analiza statystyczna przeprowadzona dla polimorfizmu T9I genu LIG4 wykazała, że genotyp heterozygotyczny C/T (OR= 0.2717 95% CI= 0.1247-0,5918) oraz homozygotyczny T/T (OR= 0.3593 95% CI= 0.1394-0.9266) wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem występowania raka jelita grubego. Podobną zależność w kontekście zredukowanego ryzyka raka jelita grubego wykazano w rozkładzie genotypów dla polimorfizmu C1310G genu XRCC6 w modelu C/G (OR= 0.1181 95% CI= 0.0145-0.964) i G/G (OR= 0.0972 95% CI= 0.0097-0.9713). WNIOSKI: Badanie potwierdziło znaczenie polimorfizmów XRCC6 C1310G i LIG4 T9I na zmniejszenie ryzyka występowania RJG, jednakże konieczne są dalsze badania w celu potwierdzenia uzyskanych wyników na większej grupie respondentów.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 3; 15-20
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związek polimorfizmów genów MCP-1 i CCR2 z występowaniem raka jelita grubego
Autorzy:
Walczak, Anna
Przybyłowska-Sygut, Karolina
Sygut, Andrzej
Cieślak, Adrianna
Mik, Michał
Dziki, Łukasz
Dziki, Adam
Majsterek, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393355.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rak jelita grubego
MCP-1
CCR-2
polimorfizmy pojedynczych nukleotydów
Opis:
Cel badania: Oceniono związek pomiędzy występowaniem wariantów dwóch polimorfizmów pojedynczego nukleotydu -2518 A/G MCP-1 oraz 190 G/A CCR2 z rakiem jelita grubego (RJG). Materiał i metody: Do badania włączono pacjentów z różnym stopniem zaawansowania RJG oraz osoby zdrowe. Genotypy oznaczono metodą reakcji łańcuchowej polimerazy – polimorfizmu długości fragmentów restrykcyjnych (RFLP-PCR). Wyniki: Zaobserwowano związek pomiędzy rakiem jelita grubego i genotypem GG polimorfizmu -2518 G/A MCP-1. Nie zaobserwowano natomiast istotnej statystycznie korelacji pomiędzy RJG a polimorfizmem 190 A/G CCR2. Wnioski: Wyniki tego badania potwierdzają hipotezę, że polimorfizm w promotorze genu MCP-1 może przyczyniać się do rozwoju raka jelita grubego.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 1-5
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związek cukrzycy z polipami oraz rakiem jelita grubego
Autorzy:
Miłek, Tomasz
Forysiński, Karol
Myrcha, Piotr
Ciostek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392194.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
cukrzyca
polipy jelita grubego
rak jelita grubego
Opis:
Cel: Celem niniejszego badania było przeprowadzenie retrospektywnej oceny zależności między występowaniem polipów i raka jelita grubego u pacjentów z cukrzycą. Metody: W latach 2014–2015 wykonano 976 zabiegów kolonoskopii. Porównano liczbę polipów z dysplazją dużego stopnia oraz liczbę nowotworów jelita grubego u chorych z cukrzycą i niediabetyków. Ponadto w grupie osób z cukrzycą udokumentowano istnienie zależności między poziomem HbA1C a występowaniem polipów z dysplazją dużego stopnia i nowotworów jelita grubego. Dane poddano analizie statystycznej. Wyniki: 1) Pacjenci z cukrzycą charakteryzują się wyższą częstością występowania polipów z dysplazją dużego stopnia/rakiem (32/91, 35,16%) w porównaniu z pacjentami-niediabetykami (136/885, 15,37%), p < 0.001; 2) Osoby z cukrzycą charakteryzują się wyższą częstością występowania polipów z nowotworem (9/91, 9,89%) w porównaniu z pacjentami-niediabetykami (18/885, 2,03%), p < 0.001; 3). Raka jelita grubego obserwowano znacznie częściej u pacjentów z niewyrównaną cukrzycą (p = 0,022). Wniosek: Przeprowadzone badanie wykazało istotny związek między cukrzycą typu II a występowaniem gruczolaków jelita grubego. Poczynione obserwacje mogą prowadzić do wniosku, że pacjenci z cukrzycą bardziej narażeni są na wystąpienie raka jelita grubego, a tym samym – w większym stopniu wymagają kontroli kolonoskopowej. W związku z powyższym, zasadne może być rozważenie wdrożenia w ww. grupie osób schematu badań przesiewowych, obejmujących wykonanie kolonoskopii.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 9-12
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie stężenia antygenu kracynoembrionalnego i matalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania choroby oraz rokowaniu u chorych na raka jelita grubego
Autorzy:
Guzel, Tomasz
Mirowska-Guzel, Dagmara
Lech, Gustaw
Wroński, Marek
Iwanowska, Marzena
Słodkowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392907.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rak jelita grubego
CEA
MMP-2
popłuczyny otrzewnowe
Opis:
Wstep: Celem pracy była ocena znaczenia stężenia antygenu karcynoembrionalnego i metalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania nowotworu i przeżyciem 5-letnim chorych na raka jelita grubego. Materiał i metody: Do badania włączono 80 chorych poddanych planowej operacji resekcyjnej z powodu raka jelita grubego. U chorych oznaczono stężenia CEA i MMP-2 w surowicy krwi przed operacją oraz w popłuczynach otrzewnowych na początku laparotomii. Wyniki: Oceniając cechę T stężenie CEA w surowicy i w popłuczynach było niższe w T2 niż w T3 i T4. Różnicę istotną statystycznie odnotowano pomiędzy stężeniem CEA-s i CEA-p w T2 i T4. Stężenie MMP2-s było wyższe w T3 niż w T2, stężenie MMP2-p było najniższe w T3, bez istotności statystycznej. W przypadku cechy N istotną różnicę wykazano pomiędzy stężeniami CEA-s w stopniu N0 i N1. Dla stężenia CEA-p istotna statystycznie różnica wystąpiła pomiędzy stężeniami w stopniach N0-N2 oraz N1-N2. Stężenie MMP2-s było najwyższe w N1, stężenie MMP2-p było najwyższe w T4, jednak bez istotności statystycznej. 5-letnie przeżycie w całej grupie chorych wyniosło 63,53%. Odnotowano istotne statystycznie różnice w stężeniu CEA-s i CEA-p pomiędzy grupami chorych, których przeżycie wyniosło do 5 lat lub było dłuższe. Wnioski: Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych jest równie wartościowe jak ocena stężenia CEA w surowicy krwi i może służyć jako dodatkowy parametr w ocenie stopnia zaawansowania choroby nowotworowej. Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych i w surowicy krwi ma związek z odsetkiem przeżyć 5-letnich i może mieć znaczenie jako dodatkowy czynnik prognostyczny. Przydatność oznaczania MMP-2 wymaga dalszych badań.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 36-43
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie kolonoskopowych badań przesiewowych w opinii społecznej
Autorzy:
Jurczak, Anna
Kaczmarek, Grażyna
Wieder-Huszla, Sylwia
Grochans, Elżbieta
Szkup-Jabłońska, Małgorzata
Stanisławska, Marzanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551562.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
profilaktyka
kolonoskopia
nowotwór jelita grubego
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2012, 3; 370-372
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie rifaksyminy w przygotowaniu chorych do operacji nowotworów przewodu pokarmowego – badanie retrospektywne (2013–2016)
Autorzy:
Moroz, Nina
Sitarz, Robert
Mruk, Andrzej
Bakalarz, Robert
Maciąg, Ewa
Litwiński, Jakub
Wierzbicki, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392581.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
nowotwory jelita grubego
rifaksymina
przygotowanie do operacji
Opis:
Rak jelita grubego (w tym odbytnicy ) jest jednym z najczęściej występujących nowotworów pod względem umieralności i w Polsce,
i na świecie [1]. Każdego roku rozpoznaje się prawie 16 000 nowych przypadków. Zmiany demograficzne, tj. przyrost odsetka osób
w wieku starszym, wzrost przeciętnej długości życia oraz rosnące trendy zapadalności na nowotwory powodują, że epidemiolodzy prognozują dalszy wzrost zachorowań w Polsce na poziomie
25 000 nowych przypadków w 2025 [2]. Zdecydowana większość zgonów z powodu nowotworów złośliwych jelita grubego występuje po 50. roku życia (ponad 80%). Ryzyko zgonu wzrasta z wiekiem, a o skuteczności leczenia decyduje stadium zaawansowania choroby oraz efektywność zastosowanych metod leczenia, z których najważniejsze jest leczenie chirurgiczne. Jest ono jednak obciążone znacznym ryzykiem powikłań, zwłaszcza u osób starszych. Jednym z najważniejszych celów przygotowania chorego do operacji raka przewodu pokarmowego jest profilaktyka powikłań
w okresie pooperacyjnym. Istnieje wiele prac oceniających różne sposoby takiego postępowania. Uważa się, że mechaniczne przygotowanie jelita przed operacją jest jednym z ważniejszych czynników zmniejszających ryzyko zakażeń – zmniejsza liczebność jelitowej flory bakteryjnej, pozwala usunąć twarde kawałki stolca, które stanowią mechaniczne zagrożenie dla zespolenia, oraz skraca czas operacji [3]. Brakuje jednak dowodów jednoznacznie potwierdzających skuteczność takiego postępowania [4]. Rifaksymina (ryfaksymina, ang. rifaximin, łac. rifaximinum) to organiczny związek chemiczny, antybiotyk należący do grupy rifamycyn. Jako antybiotyk stosowany doustnie, wchłaniający się
w nikłym stopniu z przewodu pokarmowego, wpływający w bezpośredni sposób na rozrost flory bakteryjnej, może w istotny sposób wpłynąć na liczebność powikłań w okresie pooperacyjnym. Pojedyncze szczepy są metabolicznie upośledzone i w szybkim czasie ulegają eliminacji. Nie powstaje również oporność krzyżowa na rifaksyminę. Jest ona antybiotykiem o szerokim spektrum, obejmującym bakterie Gram-ujemne i Gram-dodatnie, zarówno tlenowe, jak
i beztlenowe [5], można ją skutecznie stosować cyklicznie. Rifaksymina jest obecnie badana i stosowana na świecie w wielu wskazaniach: w terapii biegunki podróżnych (od ponad 30 lat) [6], encefalopatii wątrobowej [7], chorobie uchyłkowej jelita grubego [8–10], zespole jelita nadwrażliwego [11], rozroście flory bakteryjnej jelita cienkiego SIBO [12–14], profilaktyce antybakteryjnej okołooperacyjnej [15]. W literaturze spotyka się doniesienia, z których wynika, że rifaksymina hamuje uwalnianie mediatorów proangiogennych w komórkach raka jelita grubego zależnego poprzez receptor pregnanu X (PXR), co jest dodatkowym korzystnym czynnikiem, który uzasadnia stosowanie rifaksyminy w okresie okołooperacyjnym [16]. Przedstawiana praca jest retrospektywną analizą własnych doświadczeń okołooperacyjnego stosowania rifaksyminy w profilaktyce powikłań okołooperacyjnych, jak również analizą dostępnej literatury z tego obszaru.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 1; 35-40
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie probiotyków w profilaktyce oraz leczeniu raka żołądka i raka jelita grubego
The use of probiotics in prevention and treatment of gastric and colorectal cancer
Autorzy:
Kaźmierczak- Siedlecka, Karolina L.
Makarewicz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/762613.pdf
Data publikacji:
2020-03-16
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne
Tematy:
rak jelita grubego
mikrobiota
probiotyki
rak żołądka
Colorectal cancer
probiotics
Gastric cancer
microbiota
Opis:
The composition of gut microbiota depends on many factors, such as age, life style (eating habits and the level of physical activity), pharmacological treatment (antibiotics, side effects of anti-cancer therapy) as well as surgical procedures. The gut microbiota is involved in carcinogenesis process. Furthermore, gut dysbiosis is described as qualitative and quantitative alterations in gut microbiota and it is observed in cancers. For instance, in patients with colorectal cancer the increased amount of Fusobacterium nucleatum, Bacteroides fragilis, Enterococcus faecalis, Streptococcus bovis as well as Peptostreptococcus anaerobius is noted. It was confirmed that amount of several specific bacteria, such as Lactobacillus, Escherichia-Shigella, Nitrospirae, Burkholderia fungorum and Lachnospiraceae, is increased in patients with gastric cancer. However, the major carcinogen involved in gastric carcinogenesis is Helicobacter pylori; it causes mucosa inflammation, mucosa atrophy, and as a consequence development of gastric cancer. Nowadays, there are several therapeutic methods, which may be used to alter the composition and the activity of gut microbiota. They include administration of probiotic strains, prebiotics, and synbiotics. Probiotics can be used to prevent the development of gastric and colorectal cancer, which was shown in many in vivo and in vitro studies. According to the most recent trials, probiotics reduce the incidence of diarrhoea associated with enteral nutrition. Probiotic strains may also be used as a supportive therapy in treatment of Helicobacter pylori infection. Notwithstanding, they can play a supportive role in standard eradication treatment due to reduction of adverse events of antibiotics. Probiotics decrease the incidence of infections in postooperative period, the frequency of abdominal pain, and radiation-induced diarrhoea. To sum up, probiotics may be used to prevent the development of cancer and they may significantly improve the efficiency of standard anti-cancer therapy.
Mikrobiota przewodu pokarmowego jest modyfikowana przez wiele czynników, w tym styl życia, leczenie farmakologiczne oraz zabiegi chirurgiczne. Dysbioza jelitowa, czyli zaburzenia w składzie i aktywności mikrobioty, może wystąpić w przebiegu chorób nowotworowych. U pacjentów z rakiem jelita grubego obserwuje się zwiększone ilości bakterii – Fusobacterium nucleatum, Bacteroides fragilis, Enterococcus faecalis, Streptococcus bovis oraz Peptostreptococcus anaerobius. Największym karcynogenem raka żołądka jest Helicobacter pylori. Bakteria ta powoduje zapalenie błony śluzowej żołądka prowadząc do jej atrofii, a następnie do rozwinięcia nowotworu. Obecnie znanych jest kilka metod terapeutycznych modyfikujących mikrobiotę przewodu pokarmowego, w tym podaż szczepów probiotycznych, prebiotyków oraz synbiotyków. Probiotyki mogą być stosowane w profilaktyce oraz leczeniu raka żołądka i jelita grubego, co zostało potwierdzone w badaniach in vivo oraz in vitro. Według najnowszych doniesień, probiotyki są skuteczne w zmniejszeniu częstości występowania biegunki będącej skutkiem ubocznym żywienia enteralnego. Dotychczasowe badania potwierdzają także, że szczepy probiotyczne nie mogą być stosowane jako jedyny czynnik eradykacyjny Helicobacter pylori, ale stanowią terapię uzupełniającą podczas standardowego leczenia oraz redukują działania niepożądane antybiotykoterapii. Z kolei u chorych z rakiem jelita grubego probiotyki zmniejszają ryzyko rozwinięcia infekcji pooperacyjnych, bólów brzucha i biegunki związanej z radioterapią. Podsumowując, należy podkreślić, że probiotyki mają zastosowanie na etapie profilaktyki chorób nowotworowych, a także mogą znacząco poprawić wyniki standardowego leczenia przeciwnowotworowego.
Źródło:
Farmacja Polska; 2020, 76, 2; 118-124
0014-8261
2544-8552
Pojawia się w:
Farmacja Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie obrazowania autofluorescencyjnego w diagnostyce chorób jelita grubego ‒ aktualny stan wiedzy
The usefulness of autofluorescense imaging in the diagnosis of colorectal diseases ‒ current state of knowledge
Autorzy:
Strzelczyk, N.
Kwiatek, S.
Latos, W.
Sieroń, A.
Stanek, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/261397.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:
obrazowanie autofluorescencyjne
wskaźnik wykrywania gruczolaków
rak jelita grubego
wrzodziejące zapalenie jelita grubego
chłoniak jelita grubego
autofluorescence imaging
adenoma detection rate
colorectal cancer
colitis ulcerosa
colorectal lymphoma
Opis:
Kolonoskopia światła białego jest złotym standardem w diagnostyce chorób jelita grubego, jednak wciąż poszukiwane są metody, które umożliwią szybsze i bardziej precyzyjne stawianie rozpoznań. Jedną z tych metod jest obrazowanie autofluorescencyjne. Wykorzystuje ono zjawisko wzbudzania przez światło endogennie występujących w tkankach fluoroforów. Tkanki nowotworowe i zmienione zapalnie wykazują odmienną autofluorescencję niż tkanki zdrowe, co pozwala na ich różnicowanie. Istnieje wiele prac wykazujących korzyści z zastosowania autofluorescencji w diagnostyce chorób jelita grubego. Zwiększa ona współczynnik wykrywania polipów, umożliwia ocenę charakteru histopatologicznego zmiany w trakcie kolonoskopii, zwiększa dokładność oceny stopnia nasilenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego oraz ułatwia wykrywanie ognisk neoplazji u pacjentów z nieswoistymi zapaleniami jelit, a także zwiększa wykrywalność zmian o charakterze chłoniaka. Obrazowanie autofluorescencyjne przyczynia się do szybkiego i precyzyjnego postawienia rozpoznania oraz wcześniejszego włączenia odpowiedniego leczenia.
White light colonoscopy is the gold standard in the diagnostics of colorectal diseases, however new methods that will allowed faster and more precise diagnosis are still sought. One of these methods is autofluorescence imaging. It uses the phenomenon of light excitation of endogenous fluorophores in tissues. Autofluorescence of normal tissue differs from that characteristic of inflamed or neoplastic tissues, which allows their differentiation. There are many studies showing the benefits of autofluorescence imaging in the diagnosis of colon diseases. It improves polyp detection rate, makes it possible to assess histopathological severity of the lesion during colonoscopy, improves the evaluation of ulcerative colitis severity, facilitates the detection of colorectal neoplasia in patients with inflammatory bowel disease, and improves the detection of lymphoma lesions. Autofluorescence imaging contributes to the fast and precise diagnosis and the early initiation of appropriate treatment.
Źródło:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2018, 24, 1; 40-48
1234-5563
Pojawia się w:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie miejsca operowanego u chorych po operacji raka jelita grubego
Autorzy:
Banaszkiewicz, Zbigniew
Cierzniakowska, Katarzyna
Tojek, Krzysztof
Kozłowska, Elżbieta
Jawień, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393522.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zakażenie miejsca operowanego
rak jelita grubego
Opis:
Introduction: Operative field infection appears among 2,5–22,3% of patients after surgery. It is an indicator of a quality of treatment on operative wards and has significant influence on its cost. Material and methods: The analysed group were patients, who had operative field infection in 30-days observation with colorectal cancer in one clinic.The criteria, that were excluded from the survey were: lack of trustworthy treatment documentation and the death of patient before 30th day after the surgery without operative field infection. The statistic analysis was carried with the usage of Statistica 10. Results: Postoperative complications appeared among 262/16,6% of patients. The most common complication was operative field infection (198/12,52%). It was stated that appearance of this complication depended on how advanced the cancer was, age, comorbidities (diabetes, and cardiological diseases). Morover, it was stated thatthis complication appeared significantly more often among patients with surgery in a matter of urgency and among which stoma had to be revealed. However, there was no dependence stated on appearance of this complication with patients’ sex and the localisation of a tumour. Conclusion: Among patients after colorectal surgery, the biggest threat of surgical site infection was among patients over 75 years, with diabetes and cardiological diseases, with advanced cancer, with surgery in a matter of urgency and among patients with stoma (especially colostomy).
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 9-15
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zachorowalność, chorobowość i 5-letnie przeżycia chorych na raka jelita grubego w Województwie Kujawsko–Pomorskim w latach 2005–2011 na podstawie danych Narodowego Funduszu Zdrowia
Autorzy:
Nowicki, Andrzej
Dahms, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392456.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rak jelita grubego
zachorowalność
chorobowość
przeżycia 5-letnie
Opis:
Wstęp: Wskaźniki zachorowalności, chorobowości i 5-letnich przeżyć obrazują sytuację epidemiologiczną raka jelita grubego oraz oceniają efektywność podejmowanych działań leczniczych. W Polsce płatnikiem świadczeń jest Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ). Dane NFZ dotyczące zachorowalności, chorobowości i 5-letnich przeżyć mogą być uzupełnieniem wyników epidemiologicznych Krajowego Rejestru Nowotworów. Cel: Analiza udzielonych świadczeń przez NFZ w Bydgoszczy osobom z rozpoznanym rakiem jelita grubego w latach
2006–2011 w tym ocena zachorowalności, chorobowości i 5-letnich przeżyć chorych wśród populacji województwa kujawsko-pomorskiego. Materiał i metody: W pracy przeanalizowano świadczenia zarejestrowane w bazie danych Narodowego Funduszu Zdrowia w Bydgoszczy w latach 2006–2011, które zostały udzielone chorym na raka jelita grubego. Do określenia prawdopodobieństwa przeżycia wykorzystano metodę Kaplana-Meiera oraz stopę hazardu. Wyniki: W latach 2006–2011 mężczyznom udzielono o 10,1% więcej świadczeń niż kobietom. Najczęściej świadczenia udzielano chorym na raka okrężnicy (48,9%), raka odbytnicy (43,8%) i raka zgięcia esiczo-odbytniczego (7,2%). W sumie udzielono 50 410 świadczeń. Pomimo większej liczby kobiet w populacji, na raka okrężnicy zachorowało o 388 więcej mężczyzn. Prawdopodobieństwo przeżycia wyniosło 46,8% i 42,6% odpowiednio dla kobiet i mężczyzn oraz 41,8%, 44,2% i 48,9% odpowiednio dla raka okrężnicy, zgięcia esiczo-odbytniczego i odbytnicy. Wnioski: W województwie kujawsko-pomorskim w latach 2006–2011 liczba rozpoznanych raków jelita grubego wzrastała wraz z ogólną liczbą udzielanych świadczeń, które z kolei mają trend malejący w stosunku do zachorowań. Współczynniki zachorowalności i chorobowości są zmienne, wzrastały stopniowo w kolejnych latach i wynosiły 59 i 67 oraz 355 i 408 odpowiednio w 2010 roku i 2011 roku. Prawdopodobieństwo 5-letniego przeżycia wynosi 45,2%, a rozpoznanie choroby powyżej 66. roku życia zwiększa ryzyko zgonu.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 4; 1-8
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia czynności seksualnych u pacjentów z gruczolakorakiem odbytnicy po przedniej resekcji odbytnicy
Autorzy:
Włodarczyk, Marcin
Sobolewska, Justyna
Nowak, Artur
Szewczyk, Martyna
Kluska, Piotr
Dzika, Katarzyna
Darnikowska, Justyna
Mik-Wojtczak, Joanna
Włodarczyk, Jakub
Sobolewska-Włodarczyk, Aleksandra
Trzciński, Radzisław
Dziki, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391991.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zaburzenia czynności seksualnych
rak jelita grubego
niska przednia resekcja odbytnicy
wyniki leczenia chirurgicznego
Opis:
Wprowadzenie: Przednia resekcja odbytnicy (LAR) jest leczeniem z wyboru u pacjentów z rozpoznanym rakiem odbytnicy. Operacja ta ściśle wiąże się z manipulacją w pobliżu narządów moczowo-płciowych oraz związanych z nimi nerwów i splotów nerwowych. Może to prowadzić do uszkodzenia nerwów współczulnych i przywspółczulnych w obrębie miednicy. W związku z tym istotnym problemem pozostaje utrata funkcji seksualnych po operacji odbytnicy. Celem pracy było zbadanie zaburzeń seksualnych u pacjentów z rakiem odbytnicy poddawanych LAR. Materiały i metody: W retrospektywnym badaniu przeanalizowano aktywność seksualną, zadowolenie z życia seksualnego i jego jakość (QoSL) w trzech okresach: (1) przed operacją, (2) miesiąc po i (3) pół roku po zabiegu. W analizie uwzględniono również: cechy demograficzne, choroby współistniejące, wcześniejsze operacje, charakterystykę nowotworu oraz leczenie uzupełniające. Wyniki: Większość pacjentów (64/100, 64%) była zdania, że zabieg LAR znacznie wpłynął na ich QoSL. Trzydziestu dwóch pacjentów podawało niewielkie jej pogorszenie, podczas gdy tylko 4 pacjentów stwierdziło, że nie doświadczyło żadnych zmian w tym obszarze. Jakość życia seksualnego oceniono w 3 różnych okresach: (1) przed operacją, (2) miesiąc po i (3) 6 miesięcy po operacji (22,6 ± 3,7 vs. 11,3 ± 7,9 vs. 17,0 ± 6,3; p < 0,0001). Wskaźnik QoSL miesiąc i sześć miesięcy po zabiegu był istotnie niższy u pacjentów z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym i wyższym BMI (p = 0,0283). Wnioski: Zaburzenia seksualne w następstwie LAR u chorych z rakiem odbytnicy są często niedoceniane, a niezmiernie ważna jest ich świadomość. W naszym badaniu stwierdziliśmy, że płeć męska, wyższy BMI i nadciśnienie tętnicze wiążą się z wystąpieniem zaburzeń seksualnych po LAR. Najwięcej dolegliwości występowało miesiąc po zabiegu, natomiast po 6 miesiącach u większości chorych zaburzenia seksualne zmniejszały się, a ich funkcja seksualna bliska była poziomowi wyjściowemu.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 3; 21-26
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wysoka ekspresja CD133 – markera komórek macierzystych do predykcji agresywnego klinicznie typu raka jelita grubego
Autorzy:
Kostovski, Ognen
Antovic, Svetozar
Trajkovski, Gjorgji
Kostovska, Irena
Jovanovic, Rubens
Jankulovski, Nikola
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391716.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
CD133
immunohistochemia
komórki macierzyste
rak jelita grubego
Opis:
Wstęp: Rak jelita grubego (RJG) jest jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych na świecie. Markery komórek macierzystych raka (KMR) wiążą się z agresywnymi typami nowotworów i złym rokowaniem. Cel: Celem pracy była ocena ekspresji CD133 i skorelowanie jej z przyszłością kliniczno-patologiczną u pacjentów z RJG. Materiał i metody: Badaniami objęto dziewięćdziesięciu pacjentów z RJG, którzy w latach 2012–2017 poddali się leczniczej resekcji chirurgicznej w Klinice Uniwersyteckiej Chirurgii Trawiennej w Skopje, w Macedonii Północnej. Próbki guza analizowano najpierw standardowymi metodami histopatologicznymi, a następnie badano immunohistochemicznie ekspresję CD133. Poziom ekspresji CD133 został sklasyfikowany półilościowo. Niską wartość dodatnią zdefiniowano jako dodatnią immunoreaktywność w <50% gruczołów z guzem, a wysoką wartość dodatnią jako dodatnią immunoreaktywność w ≥50% gruczołów z guzem. Ponadto dokonano retrospektywnego przeglądu kliniczno-patologicznego przyszłości pacjentów. Wyniki: Wysoką ekspresję CD133 stwierdzono w 47,8% w próbkach RJG pacjentów. U 69,6% osób z przerzutami w narządach trzewnych zaobserwowano wysoką ekspresję CD133. Stwierdzono istotne statystycznie różnice w ekspresji CD133 między: pacjentami z i bez zmian przerzutowych trzewnych (p = 0, 0153), pacjentami z różnymi kategoriami T (p = 0,0119), stanem N (p = 0,0066) i różnicowaniem G (p = 0,0115). Nasze wyniki wykazały, że największy wpływ na ekspresję CD133 ma stadium choroby (p < 0,00001). Wnioski: Wysoka ekspresja CD133 jest przydatnym markerem do przewidywania klinicznie agresywnego typu RJG i może być rutynowo stosowana w standardowej diagnostyce patologicznej.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 3; 9-14
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyniki zastosowania domowego żywienia pozajelitowego u pacjentów z ciężkimi postaciami chorób zapalnych jelit – alternatywa dla leczenia operacyjnego chorych wyniszczonych
Autorzy:
Turkot, Maryla
Sobocki, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393353.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
domowe żywienie pozajelitowe
choroby zapalne jelit
żywienie
Choroba Leśniewskiego-Crohna
wrzodziejące zapalenie jelita grubego
Opis:
Wstęp: Na całym świecie nieswoiste zapalenia jelit występują coraz częściej i u coraz młodszych osób, u części z tych pacjentów z uwagi na zaawansowanie choroby i wyniszczenie żywienie pozajelitowe jest alternatywą dla leczenia operacyjnego obarczonego na tym etapie dużym ryzykiem. Cel pracy: Celem pracy była ocena wyników zastosowania domowego żywienia pozajelitowego u pacjentów z ciężkimi postaciami chorób zapalnych jelit, u których leczenie operacyjne wiązało się z wysokim ryzykiem powikłań. Materiały i metody: Przeprowadzono retrospektywną ocenę 46 pacjentów, u których zdecydowano o wprowadzeniu domowego żywienia pozajelitowego zamiast kolejnego leczenia operacyjnego. Kryterium włączenia do badania, było leczenie za pomocą domowego żywienia pozajelitowego, oraz rozpoznanie choroby Leśniewskiego-Crohna, lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Wyniki: Średnia ilość powikłań wymagających hospitalizacji w trakcie obserwacji, przypadających na pacjenta wynosiła 1,76, wartość BMI wzrosła średnio o 4,3 [kg/m2]. Podczas leczenia żywieniowego odsetek osób u których uzyskano całkowite odstawienie leków przeciwzapalnych lub immunosupresyjnych wyniósł 17,4%. W całej badanej grupie średnio u co piątego chorego ostawiono minimum jeden lek immunosupresyjny. Średnio poziom albumin u pacjentów wzrósł o 2,4 g/l, poziom limfocytów spadł o 474 limfocytów/mm3, a poziom leukocytów u osób badanych wzrósł o 747,6/mm3. Samopoczucie w 87% badanych było określane jako dobre, oraz 7,4% chorych było w stanie podjąć pracę. Wnioski: Domowe żywienie pozajelitowe wpływa pozytywnie na stan ogólny pacjentów przed podniesienie wartości BMI, oraz poprawę wyników biochemicznych. Wyniki wskazują na potrzebę rozważenia tej metody jako alternatywy dla leczenia operacyjnego ciężkich postaci chorób zapalnych jelit z dużym ryzykiem operacyjnym, co mogłoby wpłynąć na zmniejszenie częstości występowania powikłań.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 23-28
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współistnienie raka jelita grubego i ciąży
Colorectal cancer during pregnancy
Autorzy:
Osuch, Beata
Wyględowski, Jerzy
Mazurek-Kantor, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031053.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
colorectal cancer
diagnosis
digestive tract cancer
pregnancy
treatment
ciąża
leczenie
rak jelita grubego
rak przewodu pokarmowego
rozpoznanie
Opis:
According to literature data, colorectal cancer may coexist in 0.02-0.1% of all pregnancies. Pregnant women may develop any type of malignancy, usually breast cancer, cervical cancer, lymphomas, malignant melanoma, leukemias, ovarian cancer, thyroid cancer and digestive tract tumors. The commonest digestive tract malignancies are large bowel and rectal cancer. Pregnancy may alter the course of neoplastic disease. In this setting, one of the key diagnostic problems is the masking of tumor signs and symptoms by coexisting pregnancy, making correct diagnosis considerably more difficult. This results in higher clinical stages at presentation and delayed treatment. First published reports of colorectal cancer during pregnancy are usually incidental findings, discovered as a result of treatment of various complications of pregnancy. Modern oncologic science, supported by early tumor detection programs, enables timely diagnosis and effective treatment of many digestive tract tumors. Nevertheless, distortion of tumor signs by pregnancy, different dynamics of tumor growth, pregnancy-imposed limitations of diagnostic and therapeutic modalities, all contribute to delayed diagnosis and institution of correct treatment. Doctors should be vigilant and able to differentiate signs and symptoms pregnancy-related from those indicating a colorectal cancer. The scope of diagnostic and therapeutic modalities implemented when faced with a colorectal cancer coexisting or not with pregnancy is similar. Apart of clinical stage and tumor location, the key factors influencing timing and mode of treatment of a pregnant woman are gestational age and condition of the fetus.
Współistnienie ciąży i nowotworu złośliwego dotyczy, według różnych źródeł, 0,02-0,1% wszystkich ciąż. U kobiety ciężarnej może rozwinąć się każdy rodzaj nowotworu, najczęściej jednak rozpoznawane są: rak piersi, rak szyjki macicy, chłoniaki, czerniak złośliwy, białaczki, rak jajnika, rak tarczycy, nowotwory przewodu pokarmowego. Wśród nowotworów przewodu pokarmowego dominują raki jelita grubego i odbytnicy. Ciąża może zmieniać przebieg choroby nowotworowej. Jednym z podstawowych problemów diagnostycznych w tych przypadkach jest maskowanie objawów nowotworu przez współistniejącą ciążę, co znacznie utrudnia rozpoznanie, zwykle w wyższym stopniu klinicznego zaawansowania, i tym samym opóźnia leczenie. Historia pierwszych opisanych przypadków raka przewodu pokarmowego to zwykle przypadkowe „znaleziska” ujawnione podczas leczenia różnych powikłań ciąży. Współczesna wiedza onkologiczna, poparta programami wczesnego wykrywania nowotworów, pozwala na szybkie wykrycie i skuteczne leczenie wielu nowotworów przewodu pokarmowego. Niemniej jednak w dalszym ciągu maskowanie objawów guza przez ciążę, odmienna dynamika wzrostu nowotworu, ograniczone przez ciążę metody rozpoznawcze i lecznicze opóźniają ustalenie istoty choroby oraz wdrożenie odpowiedniego postępowania. Lekarze muszą zachować czujność i umiejętnie odróżniać objawy mogące towarzyszyć ciąży od symptomów wskazujących na możliwość współistnienia raka jelita grubego. Zakres metod rozpoznawczych i leczniczych stosowanych w przypadku raka jelita grubego w ciąży i poza nią jest porównywalny. Oczywiście w przypadku kobiety ciężarnej poza stopniem klinicznego zaawansowania i lokalizacją guza do najważniejszych czynników determinujących termin i sposób leczenia należą wiek ciąży i dobrostan płodu.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 2; 122-129
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ wytworzenia zbiornika jelitowego typu J na życie seksualne pacjentów po proktokolektomii
Autorzy:
Kluska, Piotr
Dzika-Andrysiak, Katarzyna
Mik, Michał
Zelga, Piotr
Włodarczyk, Marcin
Kujawski, Ryszard
Dziki, Łukasz
Dziki, Adam
Trzciński, Radzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391531.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
jakość życia seksualnego
proktokolektomia odtwórcza
rodzinna polipowatość gruczolakowata
wrzodziejące zapalenie jelita grubego
Opis:
Wstęp: Proktokolektomia odtwórcza (RPC-IPAA) jest „złotym standardem” w leczeniu chirurgicznym chorych z: wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, rodzinną polipowatością gruczolakowatą i innymi chorobami jelita grubego wymagającymi kolektomii. Zabieg polega na usunięciu jelita grubego i odbytnicy oraz wytworzeniu zbiornika jelitowego z ostatniej pętli jelita krętego, a następnie zespoleniu zbiornika jelitowego z kanałem odbytu. Jak każda procedura chirurgiczna, tak również ta, niesie za sobą ryzyko powikłań, zarówno wczesnych, jak i późnych. Wśród późnych powikłań pooperacyjnych wymienia się m.in. zaburzenia funkcji seksualnych. Cel: Celem niniejszego badania jest ocena jakości życia i aktywności seksualnej u pacjentów po RPC-IPAA operowanych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Kolorektalnej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Materiał i metody: Grupę badaną stanowili pacjenci w wieku od 19 do 79 lat, leczeni w naszej Klinice w latach 2010–2019. Badanie zostało przeprowadzone na podstawie ankiety składającej się z 50 pytań dotyczących: stanu społecznego i psychicznego, wywiadu chorobowego i dotychczasowego leczenia oraz jakości życia seksualnego przed i po leczeniu operacyjnym. Skala oceny i jakości życia seksualnego była 5-stopniowa (bardzo niska, niska, średnia, wysoka, bardzo wysoka). W ankiecie wzięło udział 30 osób (21 mężczyzn i 9 kobiet). Najczęstszą przyczynę kwalifikacji RPC-IPAA wśród badanych chorych stanowiło wrzodziejące zapalenie jelita grubego (80%), rzadziej – rodzinna polipowatość gruczolakowata (16,6%) oraz synchroniczny rak jelita grubego (3,3%). U zdecydowanej większości operacja została wykonana powyżej 10 lat trwania choroby, a zbiornik jelitowy w chwili badania funkcjonował powyżej roku. Ponadto oceniano wpływ przyjmowania kortykosteroidów przed zabiegiem oraz wpływ powikłań pooperacyjnych na jakość i aktywność seksualną chorych. Wyniki: Czterdzieści sześć procent pacjentów oceniało aktywność seksualną przed zabiegiem na wysoką lub bardzo wysoką, a 13% na niską lub bardzo niską. Po zabiegu operacyjnym 23% pacjentów oceniło aktywność seksualną na wysoką lub bardzo wysoką, a 36,6% na niską lub bardzo niską (p = 0,07). Zauważono również, że przyjmowanie kortykosteroidów przed leczeniem operacyjnym pogarszało jakość życia seksualnego po zabiegu (p = 0,07 aktywności seksualnej, p = 0,04 dla jakości życia seksualnego). Wśród ankietowanych kobiet żadna nie stosowała sztucznego nawilżania miejsc intymnych w czasie stosunków płciowych. Po zabiegu jedynie 1 osoba zadeklarowała rozpoczęcie stosowania sztucznego nawilżania miejsc intymnych (p = 0,5). Wśród ankietowanych mężczyzn żaden nie korzystał ze środków farmakologicznych wspomagających uzyskać erekcję, natomiast po zabiegu aż 33% ankietowanych zgłosiło konieczność ich stosowania (p = 0,008). Zarejestrowano także inne pooperacyjne zaburzenia funkcji seksualnych, m.in.: dyspareunię (13,3%), zaburzenia czucia sfer intymnych, zaparcia, nietrzymanie stolca, nietrzymanie moczu. Wnioski: Wśród badanych przez nas pacjentów aktywność i jakość życia seksualnego uległy pogorszeniu po zabiegu RPC-IPAA.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 1; 19-24
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 69

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies