Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "gradienty" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Zróżnicowanie temperatury i wilgotności wyględnej powietrza w rejonie Kaffiøyry (NW spitsbergen) w sezonie letnim 2014 roku
Spatial differentiation of air temperature and relative air humidity in the Kaffiøyra region (NW Spitsbergen) in summer season 2014
Autorzy:
Kejna, M.
Ulandowska-Monarcha, P.
Strzyżewski, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/260765.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Stowarzyszenie Klimatologów Polskich
Tematy:
pionowe gradienty temperatury powietrza
pionowe gradienty wilgotności powietrza
stany równowagi termodynamicznej atmosfery
topoklimat
Kaffiøyra
Spitsbergen
lapse rate of air temperature and relative humidity
thermodynamic equilibrium state
topoclimate
Kaffioyra
Opis:
W artykule przedstawiono zróżnicowanie przestrzenne temperatury oraz wilgotności powietrza w rejonie Kaffiøyry (NW Spitsbergen) w sezonie letnim 2014 r. Na podstawie pomiarów na stanowiskach położonych na różnych wysokościach nad poziomem morza przeanalizowano zmiany temperatury i wilgotności powietrza w pionie, obliczono pionowe gradienty tych elementów. Uzyskane wyniki odniesiono do pionowych sondaży atmosfery wykonywanych w pobliskiej stacji w Ny Ålesund. Temperatura oraz wilgotność względna powietrza wykazują znaczne zróżnicowanie przestrzenne. Relacje między stanowiskami zmieniają się z dnia na dzień w zależności od rodzaju mas powietrza oraz zachmurzenia. Stwierdzono również zmienność pionowych gradientów temperatury i wilgotności względnej powietrza w cyklu dobowym.
This article presents the spatial diversity of temperature and relative humidity of the air in the area of Kaffiøyra (NW Spitsbergen). In the summer season of 2014 (21 July – 31 August), observations were carried out at 9 measurement points equipped with temperature and humidity recorders. The points were located in two terrain profiles: the mountains where the highest point was situated at 590 m a.s.l. in the Prins Heinrichfjella range and from the terminal moraines to the firn field (375 m a.s.l.) of the Waldemar Glacier. On the basis of the measurements taken at the sites situated at different absolute heights vertical changes in air temperature and humidity were analysed and lapse rate of air temperature gradients were determined. The results were referenced to vertical atmospheric soundings carried out at the nearby station in Ny Ålesund. The air over NW Spitsbergen (Ny Ålesund) demonstrated a mean vertical lapse rate of 0.61˚C/100 m at the atmospheric layer up to six or seven hundred metres. On most days normal stratification was observed, where temperature fell with height, on 3 days a ground-level air temperature inversion occurred and on 9 days a temperature inversion occurred in the free troposphere. In the area of Kaffiøyra, air temperature decreased with height from 5.5°C on the coast (KH) to 2.5°C at 590 m a.s.l. (PH2). On the Waldemar Glacier, the mean air temperature ranged from 5.0°C on the moraines (ATA) to 3.6°C on the firn field (LW2). The relationship between the sites changed on a daily basis, depending on the cloud amount, insolation and local circulation (e.g. connected with the influence of foenic wind). Averaged lapse rate in relation to the coast (KH) reached between 0.84°C/100 m (LW1-KH) and 0.39°C/100 m (KU-KH) or 0.40°C/100 m (ATA-KH). The mountain tops (PH1 and PH2) are also distinguished by their smaller lapse rate. An inversion in the vertical distribution of air temperature was also frequent and, for example, at the KT site it occurred at 33.9% of the hours and at 28.7% at ATA. On the Waldemar Glacier, inversion occurred at a frequency of 16.3% at its front (LW1) to 8.8% at its firn field (LW2). On the mountain tops, the inversion occurred at a frequency of 18% (PH2). The relative humidity of the air over Spitsbergen is high due to the prevalence of maritime air masses. According to the soundings conducted at Ny Ålesund, the humidity increased with the height, however in 13 cases a vertical inversion of relative humidity occurred – the overground air layers proved more saturated with water vapour. On Kaffiøyra, the average relative humidity of the air was 87.7% and increased up to approx. 500 m, above which it slightly dropped. This results from a high frequency of occurrence of Stratus clouds which do not reach the higher tops. The vertical gradients of relative humidity were diverse: at most sites, the relative humidity increased with the height, for example at the PH1 site, the gradient was 3.12%/100 m. A greater diversity of the relative humidity was typical of the hours around midday.
Źródło:
Problemy Klimatologii Polarnej; 2015, 25; 211-226
1234-0715
Pojawia się w:
Problemy Klimatologii Polarnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metoda przyrostowa określania sprawności energetycznej budynku
Incremental method determination of building energy performance
Autorzy:
Owczarek, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/362714.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Instytut Fizyki Budowli Katarzyna i Piotr Klemm
Tematy:
charakterystyka energetyczna
klasy budynku i sprawności energetycznej
model budynku referencyjnego
gradienty
parametry sprawcze
Opis:
Przedstawiono metodę przyrostową wyznaczania wartości elementów systemu zużycia energii w budynku. Przyjęta, że każda składowa systemu energetycznego jest funkcja parametrów stałych i zmiennych. Parametry stale zapewniają rozróżnialność klas budynków. Parametry zmienne identyfikuja jego cechy energooszczędne. Metoda zakłada, że wartości systemu sprawności energetycznych dla budynku wzorcowego są obliczone uprzednio. Przyrosty wartości składowych systemu w budynku oce- nianym w stosunku do wzorcowego są obliczane jako iloczyn skalarny gradientu funkcji korelacji i wektora przyrostu parametrów sprawczych energooszczędności. Metodę ilustrowano przykładem. Obliczono składowe gradientu funkcji korelacji pomiędzy parametrami zmiennymi i wartosciami zużycia energii w budynku. Określono klasy sprawności energetycznej budynku.
Incremental method determination value system of energy use was presented. It is assumed that every component of energy system is function of constant and changeable variable parameters. Constant parameters provide distinguishing building class. Changeable parameters make provision for quality of energy saving. The method assumed that value performance energy of building standard is known. Incremental value of systems component in asset rating building are calculated as scalar product gradient correlation function and increment vector of parameters.
Źródło:
Fizyka Budowli w Teorii i Praktyce; 2007, T. 2; 223-228
1734-4891
Pojawia się w:
Fizyka Budowli w Teorii i Praktyce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Training neural networks with a hybrid differential evolution algorithm
Uczenie sieci neuronowych hybrydowym algorytmem opartym na differential evolution
Autorzy:
Bandurski, K.
Kwedlo, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/341051.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
sieci neuronowe
differential evolution
gradienty sprzężone
minima lokalne
neural networks
conjugate gradients
local minima
Opis:
A new hybrid method for feed forward neural network training, which combines differential evolution algorithm with a gradient-based approach is proposed. In the method, after each generation of differential evolution, a number of iterations of the conjugate gradient optimization algorithm is applied to each new solution created by the mutation and crossover operators. The experimental results show, that in comparison to the standard differential evolution the hybrid algorithm converges faster. Although this convergence is slower than that of classical gradient based methods, the hybrid algorithm has significantly better capability of avoiding local optima.
W artykule przedstawiono nową, hybrydową metodę uczenia sieci neuronowych, łączącą w sobie algorytm Differential Evolution z podejściem gradientowym. W nowej metodzie po każdej generacji algorytmu Differential Evolution, każde nowe rozwiązanie, powstałe w wyniu działania operatorów krzyżowania i mutacji, poddawane jest kilku iteracjom algorytmu optymalizacji wykorzystującego metodę gradientów sprzężonych.Wyniki eksperymentów wskazują, że nowy, hybrydowy algorytm ma szybszą zbieżność niż standardowy algorytm Differential Evolution. Mimo, iż zbieżność ta jest wolniejsza, niż w przypadku klasycznych metod gradientowych, algorytm hybrydowy potrafi znacznie lepiej unikać minimów lokalnych.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Politechniki Białostockiej. Informatyka; 2009, 4; 5-17
1644-0331
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Politechniki Białostockiej. Informatyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ termicznego efektu Marangoniego na kinetykę rozpościerania substancji ropopochodnych na morzu
Thermal Marangoni Effect on Crude Oil Substance Spreading Kinetics on the Sea
Autorzy:
Boniewicz-Szmyt, K.
Pogorzelski, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/342253.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Morski w Gdyni. Wydawnictwo Uniwersytetu Morskiego w Gdyni
Tematy:
pochodne ropy naftowej
kinetyka rozpościerania
gradienty temperatury
cyrkulacja Benarda-Marangoniego
efekt Marangoniego
crude oil derivatives
spreading kinetics
temperature gradients
Benard-Marangoni circulation
Marangoni effect
Opis:
Dynamikę rozpościerania ciekłych węglowodorów na powierzchni oryginalnej wody morskiej, badano w warunkach laboratoryjnych. Szybkość ekspansji soczewek olejowych, przewidywana przez klasyczną teorię, okazała się większa o czynnik 6–9 od wartości mierzonej eksperymentalnie. W artykule postuluje się, że ta niezgodność wynika z aktywacji tzw. cyrkulacji Benarda-Marangoniego, szczególnego ruchu płynu, bezpośrednio pod powierzchnią ekspandującej cienkiej warstwy węglowodoru, obserwowanego dla lotnych cieczy. Pionowy gradient temperatury ?Tcool, proporcjonalny do szybkości parowania, wywołany efektem schłodzenia powierzchni w procesie parowania, okazał się dostatecznie duży, aby przekroczyć wartość progową dla wszystkich badanych cieczy i wywołał efekt Marangoniego. Dodatkowy turbulentny przepływ płynu, towarzyszący rozpościeraniu oleju, prawdopodobnie powoduje spowolnienie szybkości ekspansji. Klasyczny efekt Marangoniego (powodowany naturalnymi surfaktantami) ma nieznaczny udział w procesach mieszania i rozpościerania w morzu.
Dynamics of liquid hydrocarbons spreading over the seawater surface was studied in laboratory conditions. Oil lens expansion rates predicted from classical theories were higher 6–9 times than these measured experimentally. Such a discrepancy could result from onset of Benard-Marangoni cellular flow beneath the expanding oil, observed for volatile hydrocarbons. The vertical temperature gradient ?Tcool related to the evaporation rate was high enough to initiate Marangoni thermal phenomenon. The additional dissipative, turbulent flow is likely to slow down the spreading. The classical Marangoni effect is of secondary importance in reference to the thermal effect in interfacial spreading and mixing processes at sea.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Akademii Morskiej w Gdyni; 2017, 100; 20-36
1644-1818
2451-2486
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Akademii Morskiej w Gdyni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies