Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "governors" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Sprawozdania sytuacyjne Urzędu Wojewódzkiego Śląskiego za lata 1933-1939 jako źródło do aktywności związków mniejszości niemieckiej w województwie śląskim
    Situation reports of the Silesia Provincial Governor’s Office in the years 1933-1939 as the source for the activity of the associations of the German minority in the Silesia province
    Autorzy:
    Bober, Sabina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1022038.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-20
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Michał Grażyński
    Górny Śląsk
    mniejszość niemiecka
    II Rzeczpospolita
    Urząd Wojewódzki Śląska
    Upper Silesia
    the German minority
    situation reports
    Silesia Provincial Governor’s Office
    Opis:
    The coverage of the situation reports of the Silesian authorities for the period 1933-1939 highlighted the behaviour of German society involved in creating unions and associations of various shades and political options. This material depicts the picture with the evolution in the attitude of the Germans in Silesia going in two directions. One is marked with irredentism and deriving not only inspiration, but also directives and financial resources from the Weimar Republic and later the Reich. The other direction was more or less oriented towards the autonomous policy (in relation to the political objectives of the German policy) of the part of the minority, which required loyal inclusion in the Polish reality. The most often mentioned advocate of the latter direction was Dr Eduard Pant. The possibilities of following the same road were also in other groupings, especially Catholic ones. The situation changed as the Nazi regime began the road to war. In this case, the opposition to Hitler in German society actually was gradually dying; a majority of the Germans outside the Reich decided to follow Hitler as their patriotic duty, which did not have to mean they identified with the Nazi world-view.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2016, 106; 19-38
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Wives of Felix, the Procurator of Judaea
    Żony Feliksa, prokuratora Judei
    Autorzy:
    Deiksler, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1373996.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Judea
    Jews
    Roman provinces in the 1st century
    Roman governors
    Roman administration
    Prefects and procurators of Judea
    Drusilla of Mauretania
    Żydzi
    rzymskie prowincje w I w. po Chr.
    namiestnicy rzymscy
    administracja rzymska
    prefekci i prokuratorzy w Judei
    Opis:
    W artykule podjęta została próba przedstawienia żon Feliksa – prokuratora Judei w latach 52–58/60 po Chr. Namiestnik miał związać się z trzema kobietami, z których dwie znane są bliżej. Autor podejmuje się rozwiązania problemu pokrewieństwa pierwszej z nich – Druzylli Mauretańskiej z Kleopatrą VII, o czym wspomina Tacyt. Niektórzy badacze podważyli jednak stwierdzenie historyka rzymskiego, jakoby Druzylla miała być wnuczką królowej egipskiej. Zostało to pozytywnie przyjęte przez większą część historyków i powtarzane w kolejnych pracach, w których pojawia się Druzylla Mauretańska. Ponowna analiza problemu wykazuje, że Tacyt miał jednak rację i Druzylla była wnuczką Kleopatry. W drugiej części artykułu zaprezentowana została druga żona Feliksa, która była córką Agryppy I i miała związać się z prokuratorem Judei podczas jego pobytu w prowincji.
    The article attempts at presenting the wives of Felix – a procurator of Judaea from 52 to 58/60 A.D. The governor is supposed to have had relationships with three women, two of whom are better known than the third. The author strives for solving the problem of kinship between the first wife – Drusilla of Mauretania – and Cleopatra VII, which is mentioned by Tacitus. Some researchers, however, have discredited the statement of the Roman historian that Drusilla would have been the granddaughter of the Egyptian queen. It was accepted by most historians and has been repeated in the following studies concerning Drusilla of Mauretania. Nevertheless, the renewed analysis of the matter indicates that it was Tacitus who was right and that Drusilla was the granddaughter of Cleopatra indeed. The second part of the article presents the second wife of Felix, who was the daughter of Agrippa I and is supposed to have started her relationship with the procurator of Judaea during his stay in the province.
    Źródło:
    Res Historica; 2020, 49; 31-40
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Al-Shura – the consultative system administrating public affairs in Shari’ah
    Autorzy:
    Edaich, Said
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/697735.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    Political system
    Shari’ah governance
    Shura; priests
    public affairs
    Quran
    khilâfa
    legislation
    justice
    postulation of public interest
    harmonious
    legitimacy and responsibility of governors
    Opis:
    The governance theory has experienced an important evolution throughout history of political models known until present day. Specialists and scholars agree unanimously on the representative system being the preferred instrument of modern democracy to organize the state authority and competences. Politicians and rulers are elected according to a subjective approach, with the obligation to establish and realize public issues. This is a process in which the will of voters is used to prove the legitimacy of the power; however, it is deprived of an impact on direct politicians’ decisions. In another dimension, the Islamic governance theory offers a different postulate which is constructed on a clear division between the public and private interests. “Shura”, that is a consultative system of governance, is determined by divine provisions as a unique governance model, in which the impact of individuals has a direct impact on appointing rulers and on decision making, as well. This system provides a preventative control and monitoring which allow consultants’ or advisors’ interference in the decision making process and also during the executive phase to avoid disturbance or violation of the goals established in public issues, according to provisions and rules of Shari’ah.
    Źródło:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2016, 14, 3; 227-242
    2658-1922
    Pojawia się w:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Titulus Tiburtinus, Syme’s Piso, Sentius Saturninus and the Province of Syria
    Autorzy:
    Kokkinos, Nikos
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/638528.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    the Titulus Tiburtinus
    Roman provincial administration
    Roman governors
    Syria
    Opis:
    A previous paper on the titulus Tiburtinus re-opened the debate concerning the notorious ignotus, then generally thought to be P. Sulpicius Quirinius (cos. 12 BC), suggesting instead that he might be identified with C. Sentius Saturninus (cos. 19 BC). This suggestion was subsequently challenged in favour of L. Calpurnius Piso (cos. 15 BC), who had originally been argued by Sir Ronald Syme. Since the identification of the consular concerned is significant for Augustan prosopography and for the history of Asia, among other provinces such as Syria and Germany, a detailed and wide-ranging restatement of the case for Saturninus is made here. Piso (unlike Quirinius) is really a non-starter, and it is surprising that he would have been supported by formidable Syme. The rex of the titulus could not have been Rhescuporis I or Rhoemetalces I. The iterum would not have referred to the second legateship of Piso (presumably that of Syria) given Piso’s early career. The binas, referring to two public thanksgivings, does not inspire confidence in Piso receiving a second supplicatio. Piso the Pontifex is not attested as proconsul of Asia, nor is he attested as governor of Syria, and the reconstruction of the fasti of this province is much more reasonable than previously thought. By contrast, all points in Saturninus career can be successfully compared with the information in the titulus. Origins of the Sentii from an area near Tibur is a bonus, if dispensable. Saturninus could not have been proconsul of Africa at the time inferred from Tertullian (29 BC), and hence Asia is open for him in c. 14/13 BC. His office in Syria (c. 12–8 BC) is well-attested, as it is that in Germany (c. AD 3–6). He was awarded ornamenta triumphalia in the company of Tiberius, after ‘two’ victories and no doubt supplicationes binas. Finally, a flexible understanding of the word iterum can accommodate also the meanings ‘for another time’ and ‘twice’, either of which can work with the career of Saturninus. As for deprived Quirinius, among various problems, no two thanksgivings can be conceived for a war such as that of the Homonadenses, and, most condemningly, a reference to his important office under Gaius will never have been omitted in the titulus.
    Źródło:
    Scripta Judaica Cracoviensia; 2012, 10; 37-69 Kraków 2012
    2084-3925
    Pojawia się w:
    Scripta Judaica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Żydzi i kwestia żydowska w raportach kijowskich generał-gubernatorów w latach 1864–1878
    Jews and the Jewish Question in the Kiev General Governors’ Reports in 1864–1878
    Autorzy:
    Legieć, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056215.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Jews
    Jewish question
    Southwestern Krai
    Kiev general governors
    economy
    Żydzi
    kwestia żydowska
    Kraj Południowo-Zachodni
    kijowscy generał-gubernatorzy
    gospodarka
    Opis:
    W artykule omówiono i poddano analizie poświęcone społeczności żydowskiej fragmenty raportów kijowskich generał-gubernatorów z lat 1864–1872. Raporty te są bardzo ważnym, ale mało do tej pory wykorzystywanym źródłem do historii Kraju Południowo-Zachodniego (gubernie: kijowska, podolska i wołyńska). W pierwszych latach po powstaniu styczniowym najważniejszym zadaniem dla rosyjskiej administracji na tym terenie było prowadzenie działań zmierzających do osłabienia wpływów polskich. Kwestia żydowska zeszła więc na dalszy plan. Dopiero generał-gubernator Aleksander Dondukow-Korsakow poświęcił jej więcej uwagi, obawiając się, aby wiodącego miejsca w gospodarce kraju, po osłabieniu wpływów polskich, nie zajęli Żydzi. Analiza raportów dowodzi, że wszyscy generał-gubernatorzy uważali Żydów za grupę oderwaną od reszty społeczeństwa i żyjącą na jego koszt. Główną przyczynę tej sytuacji widzieli w specyfice żydowskiej religii. Uważali, że kluczem do rozwiązania kwestii żydowskiej może być likwidacja Strefy Osiedlenia i zezwolenie Żydom na zamieszkiwanie na terenie całego Cesarstwa Rosyjskiego. Zawarte w raportach opinie i propozycje jednak nie miały dużego wpływu na politykę państwa rosyjskiego wobec Żydów w tym okresie.
    The article discusses and analyzes excerpts from the reports of the Kiev general governors from the years 1864–1872 devoted to the Jewish community. These reports are a very important, but, so far, hardly used source referring to the history of the Southwestern Krai (governorates: Kiev, Podolia and Volhynia). In the first years after the January Uprising, the most important task for the Russian administration in this area was carrying out activities aimed at weakening Polish influence. The Jewish question was therefore left in abeyance. Only General Governor Alexander Dondukov-Korsakov paid more attention to it, fearing that the Jews, after the weakening of Polish influence, would take the leading position in the country’s economy. The analysis of the reports proves that all the general governors considered the Jews as a detached group living at the expense of society. The main reason for this situation was specificity of the Jewish religion. They believed that the key to solving the Jewish question could be the abolition of the Pale of Settlement and permission for Jews to settle throughout the Russian Empire. However, the opinions and proposals contained in the reports did not have a major impact on the policy of the state.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2021, 76; 155-179
    0239-4251
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Subjective grounds for expanding the powers of the President of the Russian Federation
    Autorzy:
    Nitsevich, Viсtor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1628416.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    President
    authorities
    plenipotentiaries
    political parties
    public confidence
    election of governors
    Opis:
    The article is devoted to a little-studied side of authority, in particular the authorities of the President of Russia. Exploring the constitutional scope of power, we can say that the President of Russia has a sufficiently large amount of power, backed up by the legal provisions of the Constitution. However, in practice, it has turned out that not only their influence but the power of the President has a wider scope. First of all, the article notes the subjective grounds and mechanisms of power over the chairman of the government and the terms of his appointment. In this case, the key role is played by the political party United Russia, which was created by the President, although the President is outside the party system of Russia. A substantial expansion of the power of the President occurred as a result of the creation of federal districts and the formation of an institution of plenipotentiaries. The rationale is given that the change of legal norms for the election of governors, where the President plays the main role in nominating candidacy, and the procedure for registering them is entirely determined by the United Russia political party under his control, ultimately expanded the scope of authority of the President. In disclosing the subjective grounds for expanding the power of the President of the Russian Federation, so-called “approvals” of candidacy for various senior positions of state and municipal service, as well as of the security and control bodies play a part. The rating of the President was a massive subjective basis that allowed him to expand the scope of his power. The study of public confidence in the President allowed one to see the dependence of the expansion of his power on the level of his support by citizens of the Russian Federation.
    Źródło:
    Eastern Review; 2020, 9; 49-62
    1427-9657
    2451-2567
    Pojawia się w:
    Eastern Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cywilna administracja prowincjonalna bizantyńskiej prefektury praetorio Afryki w latach 533-590
    Civil Provincial Administration of the Byzantine Praetorio Prefecture of Africa in the Years 533-590
    Autorzy:
    Urbaniec, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1375535.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-03
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Byzantine Africa
    Byzantine civil provincial administration in the 6th century
    Justinian’s administration reforms
    Byzantine provincial governors
    bizantyńska Afryka
    bizantyńska cywilna administracja prowincjonalna w VI w.
    reformy administracyjne Justyniana
    bizantyńscy namiestnicy prowincjonalni
    Opis:
    Artykuł porusza kwestie związane z organizacją cywilnej administracji prowincjonalnej po odzyskaniu przez Bizantyjczyków kontroli nad Afryką Północną w 533 r., w wyniku wojny z królestwem Wandalów. Ustawodawstwo cesarza Justyniana wprowadziło wiele zmian w systemie administracyjnym w porównaniu do stanu znanego z V wieku, przede wszystkim poprzez ustanowienie prefektury Afryki, która zastąpiła funkcjonującą wcześniej diecezję. Po roku 533 pod zwierzchnictwem prefekta Kartaginy znalazły się prowincje, które niegdyś należały do innych jednostek terytorialnych późnego Cesarstwa rzymskiego, np. Sardynia i Korsyka. Przedstawione w artykule wyniki badań mają na celu prześledzenie zmian terytorialnych prowincji afrykańskich w VI wieku, a także tytulatury namiestników i zakresu ich kompetencji.
    This article raises issues related to the organization of the civil provincial administration after the Byzantines regained control of North Africa in 533, as a result of the war with the Vandal kingdom. In comparison to the state known from the fifth century, the legislation of emperor Justinian introduced many changes in the administration scheme, primarily by establishing the prefectures of Africa, that replaced the diocese that had functioned previously. After the year 533, some provinces that hat previously belonged to other territorial units during the late Roman Empire, for example Sardinia and Corsica, passed to the authority of the prefect of Cartage. The research results presented in the article are intended to trace the territorial changes of African provinces during the sixth century, as well as the titles of their governors and the scope of their competence.
    Źródło:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2020, 11; 154-171
    2450-4475
    Pojawia się w:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność namiestników (dziekanów) w unickiej diecezji przemysko-samborsko-sanockiej w „krótkim” XVIII w. (na przykładzie namiestnictwa muszyńskiego i bieckiego)
    In Search of a Model of Action. The Activity of Governors (Deans) in the Uniate Diocese of Przemyśl-Sambor-Sanok in the “Short” 18th Century (at the Representative Governorship of Muszyna and Biecz)
    Autorzy:
    Zielecka-Mikołajczyk, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2130740.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-29
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Cerkiew unicka
    diecezja przemysko-samborsko-sanocka
    namiestnicy
    dziekani
    sądownictwo
    Uniate Church
    diocese of Przemyśl-Sambor-Sanok
    governors
    deans
    judiciary
    Opis:
    Tematyka artykułu koncentruje się wokół funkcjonowania urzędu namiestników (dziekanów) unickiej diecezji przemysko-samborskiej w XVIII w. Szczególną uwagę poświęcono organizacji i działalności sądownictwa namiestniczego. Ukazano nieznany dotąd w historiografii sposób organizacji tych sądów, tj. dobór urzędników sądowych oraz analizę charakteru spraw, które trafiały na wokandę sądu namiestniczego.
    The article focuses on the functioning of the office of governors (deans) of the Uniate diocese of Przemyśl-Sambor in the 18th century. Particular attention was paid to the organization and activity of the governorate judiciary. It shows the manner of organization of these courts, unknown so far in historiography, i.e., the selection of court officials and the analysis of the nature of cases that were placed on the list of the governor’s court.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2022, 38, 3; 227-242
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Становление и развитие современного института губернатора в России (на примере Иркутской области)
    Powstanie i rozwój nowoczesnej instytucji gubernatora w Rosji (na przykładzie obwodu irkuckiego)
    The formation and development of the modern institution of governor in Russia (on the example of the Irkutsk region)
    Autorzy:
    Zulyar, Yuriy
    Zulyar, Raksana
    Rybalko, Mikhail
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929227.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Russian Federation
    Irkutsk region
    governor’s office
    Russian model of federalism
    Boris N. Yeltsin
    Vladimir V. Putin
    regional policy
    Federacja Rosyjska
    obwód irkucki
    stanowisko gubernatora
    rosyjski model federalizmu
    Borys N. Jelcyn
    Władimir W. Putin
    polityka regionalna
    Opis:
    Исследование процесса создания, становления и развития современной модели российского федерализма обязательно приводит к необходимости анализа института губернатора, являющегося одной из ключевых элементов российской государственности. В течение всего постсоветского периода в системе российского федерализма идет борьба двух тенденций: централизации и децентрализации, в настоящее время доминирует первая. Роль губернатора (главы региона) является ключевой и определяющей во взаимодействии федеральной и региональных властных элит. Спецификой российской модели федерализма является его асимметричность, обусловленная этнической субъектностью. Однако формально главы субъектов РФ имеют равные права и одинаковый круг полномочий. В действительности это не так, но причины этого чисто субъктивны. В каждом субъекте сложилась региональная элита, ориентированная и связанная с правящим классом страны, но не консолидированная внутри мегарегионов. Россия, как реально асимметричная федерация вынуждена уделять большое внимание борьбе с сепаратизмом. В процессе сложных и трудных поисков,руководство страны выработаломодель эффективного федерализма – императивного, при формировании которого был учтен советский опыт. Основным принципом этой модели является соответствие главы региона статусу федерального чиновника, но не представителя, а тем более лидера региональной элиты. Реализация этого принципа весьма трудна, так как находится в противоречии с институтом прямых выборов губернаторов. Однако президент В. В. Путин, владея правом отстранения главы субъекта, строго следит за тем, чтобы они не проводили антигосударственную политику, не имели криминального прошлого и не совершали должностных преступлений. В целях обеспечения эффективного функционирования данной модели, Центр старается не допускать превращения регионов в площадки карьерного роста и делегирует на должности глав субъектов представителей федеральных элит, не связанных с возглавляемыми регионами. При этом особое значение придается его партийности – членство или сочувствие правящей „Единой России”.
    The study of the creation process, formation and development of the contemporary model of Russian federalism requires an analysis of the institution of governor, which is one of the key elements of the Russian state. In the post-Soviet period, there were two trends within the Russian federalist system: centralization and decentralization; currently the former is dominant. The role of governor (head of the region) is essential and decisive in the interaction between the federal and regional power elites. However, formally, the heads of regions of the Russian Federation have equal rights and the same range of powers. In reality, this is not the case, but the reasons for this are purely subjective. The elites in every region are oriented towards and associated with the country’s ruling class, but not consolidated within megaregions. In the course of complex and difficult search, the country’s leadership developed an imperial model of effective federalism, in the formation of which the Soviet experience was taken into account. The main principle of this model is that the status of a head of the region corresponds to that of a federal official but the former is not a representative of the regional elite and much less its leader. It is highly problematic to implement this principle as it contradicts the instrument of direct elections of governors. However, Presi dent Putin, who has the right to remove the head of any region, guarantees that they do not pursue any anti-state policy or commit official crimes, and that they do not have criminal past. In order to ensure the effective functioning of this model, the center tries to prevent the transformation of regions into platforms for developing individual careers and delegates the representatives of federal elites who are not associated with the regions as their heads. At the same time, special importance is given to their partisanship reflected by their membership of or sympathy for the ruling United Russia.
    Badanie procesu tworzenia, kształtowania i rozwoju współczesnego modelu federalizmu rosyjskiego nieuchronnie prowadzi do konieczności analizy instytucji gubernatora, która jest jednym z kluczowych elementów państwa rosyjskiego. W okresie poradzieckim w systemie federalizmu rosyjskiego istniały dwa nurty: centralizacja i decentralizacja; obecnie dominuje ten pierwszy. Rola gubernatora (głowy regionu) jest kluczowa i decydująca w relacjach między federalnymi i regionalnymi elitami władzy. Specyfiką rosyjskiego modelu federalizmu jest jego asymetria wynikająca z podmiotowości etnicznej. Jednak formalnie szefowie regionów Federacji Rosyjskiej mają równe prawa i taki sam zakres uprawnień. Rzeczywistość jest inna, ale przyczyny tego są czysto subiektywne. Elity poszczególnych regionów są zorientowane na centralną klasę rządzącą kraju i są z nią powiązane, ale nie są skonsolidowane w ramach megaregionów. Rosja, jako prawdziwie asymetryczna federacja, musi walczyć z separatyzmem. W procesie skomplikowanych i trudnych badań władze kraju wypracowały imperialny model efektywnego federalizmu, w którego tworzeniu wzięto pod uwagę doświadczenia z okresu Związku Radzieckiego. Główną zasadą tego modelu jest to, że status szefa regionu odpowiada statusowi urzędnika federalnego, ale nie przedstawiciela, a tym bardziej lidera regionalnej elity. Realizacja tej zasady jest wysoce problematyczna, ponieważ jest ona sprzeczna z instrumentem bezpośrednich wyborów gubernatorów. Jednak prezydent Putin, który ma prawo do usunięcia głowy każdego regionu sprawuje pieczę nad tym, aby poszczególne osoby nie prowadziły polityki antypaństwowej, nie popełniały przestępstw urzędowych, ani nie miały kryminalnej przeszłości. W celu zapewnienia efektywnego funkcjonowania tego modelu, centrum stara się nie dopuścić do przekształcania się regionów w platformy budowania własnych karier i deleguje na stanowiska kierownicze przedstawicieli elit federalnych niezwiązanych z regionami. Jednocześnie szczególne znaczenie przywiązuje się do ich postaw, przejawiających się członkostwem lub sympatią do rządzącej partii Jedna Rosja.
    Źródło:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2020, 4; 111-128
    1731-7517
    Pojawia się w:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies