Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "gimnazja w galicji" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Szkolnictwo średnie w Złoczowie w latach 1730–1918
Secondary education in Złoczów in the years 1730–1918
Autorzy:
Ochenduszko, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2233779.pdf
Data publikacji:
2022-08
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Złoczów
Gimnazjum w Złoczowie
nauczyciele Gimnazjum w Złoczowie
uczniowie Gimnazjum w Złoczowie
dyrektorzy Gimnazjum w Złoczowie
gimnazja w Galicji
Junior Secondary School in Złoczów
teachers of the Junior Secondary
School in Złoczów
students of the Junior Secondary School in Złoczów
principals of the Junior
Secondary School in Złoczów
junior high schools in Galicia
Opis:
Pierwszą szkołę średnią w Złoczowie – kolegium pijarskie założył w 1730 lub 1731 r. Jakub Sobieski, syn polskiego króla Jana III Sobieskiego. Funkcjonowała ona ponad pół wieku, a zlikwidował ją dziesięć lat po pierwszym rozbiorze Polski cesarz austriacki Józef II Habsburg (w 1783 r.). Później przez 90 lat Złoczów nie posiadał szkoły średniej. Starania o przywrócenie w mieście szkoły średniej rozpoczęto w 1842 roku. Trwały one ponad 30 lat. W 1873 r. cesarz Franciszek Józef zgodził się na utworzenie w Złoczowie gimnazjum niższego – czteroklasowego. W 1878 r. Rada Miejska uzyskała prowizoryczną (na rok) zgodę Ministra Wyznań i Oświaty na utworzenie klasy piątej. Przez kolejne trzy lata uzyskiwała prowizoryczne zgody na utworzenie klas: szóstej, siódmej i ósmej. W konsekwencji przez cztery lata (1878/79–1881/82) szkoła formalnie była gimnazjum niższym, a faktycznie prowizorycznym gimnazjum wyższym. Od roku szkolnego 1882/83 szkoła formalnie stała się gimnazjum wyższym. Podczas I wojny światowej szkoła przez rok nie pracowała, gdyż Złoczów znalazł się pod okupacją rosyjską. Później funkcjonowała w nadzwyczajnych warunkach w strefie przyfrontowej. Uczniowie najstarszych klas zostali powołani do armii austriackiej lub zgłosili się do Legionów Polskich. Spośród wybitnych absolwentów gimnazjum wymienić warto Stanisława Sobińskiego (1872–1926) – dyrektora Szkoły Realnej w Tarnobrzegu i VI Gimnazjum we Lwowie, pierwszego kuratora Okręgu Szkolnego Lwowskiego, zamordowanego przez nacjonalistów ukraińskich. W latach 1873/74–1913/14 zatrudnionych było ogółem 168 pracowników pedagogicznych. Spośród wielu wybitnych wymienić można Ludwika Kubalę. Zdobył on uznanie jako naukowiec i popularyzator historii.
The first secondary school in Złoczów, the Piarist college, was founded in 1730 or 1731 by Jakub Sobieski, the son of the Polish king Jan III Sobieski. It functioned for over half a century and was liquidated ten years after the first partition of Poland by the Austrian Emperor Joseph II Habsburg (in 1783). Later, for 90 years, Złoczów did not have a secondary school. Efforts to restore a secondary school in the city began in 1842. They lasted over 30 years. In 1873, Emperor Franz Joseph agreed to establish a lower secondary school in Złoczów with four classes. In 1878, the City Council obtained a provisional (for one year) consent from the Minister of Religious Affairs and Education to create a fifth grade. Over the next three years, she obtained provisional approvals to create sixth, seventh and eighth grades. As a consequence, for four years (1878/79–1881/82), the school was formally a lower gymnasium, and in fact a provisional upper secondary school. From the school year 1882/83, the school formally became a secondary school. During World War I, the school did not work for a year, because Złoczów was under Russian occupation. Later, it operated in extraordinary conditions in the frontline zone. Pupils of the oldest classes were drafted into the Austrian army or joined the Polish Legions. Among the outstanding graduates of the gymnasium, it is worth mentioning Stanisław Sobiński (1872–1926) – the director of the Real School in Tarnobrzeg and the 6th Junior Secondary School in Lviv, the first superintendent of the Lviv School District, murdered by Ukrainian nationalists. In the years 1873/74–1913/14, a total of 168 teaching staff were employed. Among many outstanding ones, Ludwik Kubala can be mentioned. He gained recognition as a scientist and popularizer of history.
Źródło:
Kultura – Przemiany – Edukacja; 2022, XI; 13-38
2300-9888
2544-1205
Pojawia się w:
Kultura – Przemiany – Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wojenne egzaminy dojrzałości w galicyjskich szkołach średnich w latach 1914/15 – 1917/18
Wartime matura exams in Galician schools in the years 1914–1915 and 1917–1918
Autorzy:
Ochenduszko, Tadeusz
Kamińska-Kwak, Jolanta
Pezda, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1573878.pdf
Data publikacji:
2020-12
Wydawca:
Archiwum Państwowe w Rzeszowie
Tematy:
wojenne egzaminy dojrzałości
gimnazja w galicji
szkoły realne w galicji
przepisy
prawne regulujące matury wojenne
dyrektorzy i kierownicy gimnazjów w galicji
dyrektorzy i kierownicy szkół realnych w galicji
rada szkolna krajowa we lwowie
wartime matura exams
gymnasiums in galicia
secondary schools in galicia
wartime
matura exam regulations
principals and assistant principals of gymnasiums in
galicia
principals and assistant principals of secondary schools in galicia
national
school council in lviv.
Opis:
W 1850 r. w austriackich szkołach średnich, tzn. w gimnazjach i szkołach realnych, wprowadzona została matura. Jej głównym celem było sprawdzenie, czy absolwenci są dojrzałymi obywatelami przygotowanymi do studiów. W Galicji w roku szkolnym 1913/14 prawo do przeprowadzania egzaminów maturalnych miały 50 gimnazjów państwowych męskich i 11 szkół realnych. Po wybuchu I wojny światowej wśród powołanych do wojska znalazło się sporo uczniów z najstarszych klas szkół średnich. Władze oświatowe, tj. Ministerstwo Wyznań i Oświaty w Wiedniu i Rada Szkolna Krajowa we Lwowie uznały, że młodzież zdobywa dojrzałość nie tylko na zajęciach szkolnych, ale także, służąc ojczyźnie podczas wojny. Przyjęto zasadę, że uczniowie, którzy znaleźli się w siłach zbrojnych, nie mogą z tego powodu ponosić strat. Dlatego czas spędzony w wojsku wliczono im do ośmioletniego cyklu nauczania w gimnazjach bądź siedmioletniego w szkołach realnych. Chcąc zrealizować ten zamiar, Ministerstwo wydało szereg rozporządzeń. Najważniejszym z nich był dekret z 8 X 1914 r., na mocy którego wprowadzona została „matura wojenna”. Uczniowie, którzy już służyli w wojsku uzyskali prawo do urlopu w celu zdania egzaminu dojrzałości, a uczniowie, którzy otrzymali powołanie do sił zbrojnych, nabyli prawo do niezwłocznego przystąpienia do matury. Dyrektorzy i kierownicy szkół zobowiązani zostali do zorganizowania egzaminu państwowego dla każdego poborowego w dogodnym dla niego terminie. Przepisami matury wojennej objęte zostały także formacje ochotnicze, m.in. Legiony Polskie. Władzom szkolnym udało się zorganizować maturę w 47 gimnazjach i 10 szkołach realnych. Komisje rzeprowadzające wojenny egzamin dojrzałości uzyskały prawo zastosowania uproszczonej procedury. Pozwolono też na zredukowanie ich składu osobowego. Tworzyli je dyrektor (lub kierownik) oraz kilku reprezentantów nauczycieli, którzy uczyli przedmiotów egzaminacyjnych. Komisja, na podstawie dotychczasowej wiedzy o zdającym, mogła zwolnić go z niektórych bądź ze wszystkich przedmiotów, zarówno podczas pisemnej, jak i ustnej części matury. Członkowie komisji, jeżeli uznali, że siedzący przed nimi były uczeń jest dojrzały, mogli zaliczyć mu egzamin bez kontrolowania wiedzy. W praktyce podczas I wojny światowej na 4179 gimnazjalistów, którzy zdali maturę, 1745 osób, tj. 41,76%, skorzystało z wojennej procedury. Natomiast na 745 uczniów szkół realnych nadzwyczajne rozwiązania prawne zastosowano do 341 osób, tj. 45,77%. Doświadczenia organizacyjne i dydaktyczne z nadzwyczajnego trybu przeprowadzania egzaminów dojrzałości wykorzystane zostały w odrodzonym państwie polskim podczas walk o jego granice, a także później, przy organizowaniu tajnego nauczania podczas II wojny światowej.
In 1850, the matura exam was introduced in Austrian secondary schools, i.e. gymnasiums and secondary schools (Realschule). Its main goal was to ascertain whether the graduates are mature citizens prepared for university. In Galicia, in the school year 1913–1914, 50 state male gymnasiums and 11 secondary schools had the right to conduct matura examinations. After the outbreak of World War I, many students from the oldest grades of secondary schools were drafted into the army. The educational authorities, i.e. the Ministry of Religious Affairs and Education in Vienna and the National School Council in Lviv, recognized that young people gained maturity not only during the classes, but also by serving their homeland during the war. As a result, they adopted the principle that students who find themselves in the armed forces cannot suffer because of it. That is why, the authorities included the time spent in the army in the eight-year study cycle in gymnasiums or the seven-year cycle in secondary schools. In order to implement this change, the Ministry issued a number of regulations. The most important one of them was the decree of October 8, 1914, on the basis of which the ‘wartime matura exam’ was introduced. Students who had already served in the army obtained the right to take a leave, so they could pass the matura exami74 Tadeusz Ochenduszko nation, and students who were called up to the armed forces acquired the right to immediately take the matura exam. School principals and assistant principals were obliged to organize a state examination for each conscript at a convenient time for said conscript. The regulations of the wartime matura exam applied also to the voluntary military formations, including Polish Legions. School authorities managed to organize the matura exam in 47 gymnasiums and in 10 secondary schools. The commissions conducting the wartime matura exam obtained the right to apply a simplified procedure. The amount of teachers present for an examination could be reduced. The commissions were made up of the principal (or assistant principal) and several teachers’ representatives who taught the examination subjects. Based on the previous knowledge about the candidate, the commission could exempt him from some or all of the subjects, both during the written and oral part of the matura exam. The commission’s members, if they felt that the former student sitting in front of them was mature, could declare the exam passed without checking the student’s knowledge. In practice, during World War I, out of 4179 gymnasium students who passed the matura exam, 1745, i.e. 41.76%, benefited from the wartime regulation. On the other hand, out of 745 students from secondary schools, the extraordinary regulations were applied to 341, i.e. 45.77%. The organizational and didactic experience in the unusual mode of conducting the matura exams was used in the reborn Polish state during the struggle for its borders, and later, in the organizing of underground education during World War II.
Źródło:
Prace Historyczno-Archiwalne; 2020, 32; 51-74
1231-3335
Pojawia się w:
Prace Historyczno-Archiwalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies