Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ghetto," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 96
Tytuł:
Together but Apart: University Experience of Jewish Students in the Second Polish Republic
Autorzy:
Aleksiun, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/601747.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Second Polish Republic
Jewish students
Jewish student organizations
‘ghetto benches’
Polonization
Opis:
This paper examines the experiences of Jewish university students in Warsaw, Lvov, Wilno and Cracow, focusing on their interactions with each other as well as with other students. These experiences are divided into three categories: daily encounters and mutual relations (or the lack thereof), the vision of the academic community to which the students aspired, and Jewish students' reactions to antisemitism. I argue that for many Jewish students, these daily university experiences both on campuses and beyond strengthened their sense of being outsiders. Having been excluded from most of the general student organizations they had to form their own, which limited their interactions with other students even further, and, above all, strengthened feeling that they were being singled out and victimized.
Źródło:
Acta Poloniae Historica; 2014, 109
0001-6829
Pojawia się w:
Acta Poloniae Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce pamięci versus symulacja przeszłości - druga wojna światowa na wystawach historycznych
Memorial versus Simulation of the Past — World War II in Historical Exhibitions
Autorzy:
Bogumił, Zuzanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373648.pdf
Data publikacji:
2011-11-22
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
memory
museum
authenticity
museum artefacts
space
Holocaust
Warsaw Uprising
Warsaw Ghetto
occupation of Krakow
pamięć
muzeum
autentyczność
przedmioty muzealne
przestrzeń
Zagłada
powstanie warszawskie
getto warszawskie
okupacja Krakowa
Opis:
The Author examines the presentation of the German occupation at the Warsaw Rising Museum and in Oskar Schindler’s Enamel Factory in Krakow. Initially, she studies the space of these exhibitions and demonstrates that the Warsaw Rising Museum has some characteristics of reflective space, while the exhibition at the Schindler’s Factory is primarily a projective one. Then, she points out that both museums treat artefacts as illustrations of their stories, as a consequence of which they are simulations of the past rather than material testimonies of what had happened. Finally, the Author argues that the Warsaw Rising Museum primarily tells the story of glory of the Polish nation, while the Schindler Factory focuses on the social history. In conclusion the Author points out that none of the exhibitions breaks the existing taboos or offers a new approach to the past. Both museum stories perfectly reflect the shape of the Polish social memory of World War II. Differences in the way they present the past are a result of rooting each of the stories in different public debates that were conducted in Poland after 1989.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2011, 55, 4; 149-170
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Granice getta na lubelskim Podzamczu
The boundaries of the ghetto at Podzamcze in Lublin
Autorzy:
Chmielewski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116878.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
Ernst Zörner
Lublin
Podzamcze
the Lublin ghetto
the Holocaust
getto lubelskie
Holokaust
Opis:
Na początku okupacji historyczna dzielnica żydowska na Podzamczu stała się miejscem koncentracji ludności żydowskiej z całego miasta. Na przełomie października/listopada 1939 r. Żydzi zostali wyrzuceni z mieszkań przez władze niemieckie. W maju 1940 r. wysiedlono Żydów z Wieniawy. Tym samym w historycznej dzielnicy żydowskiej musiało zajmować ponad 42.000 osób. Jedno z największych przesiedleń miało miejsce w dniach 10-12 marca 1941 r., kiedy do miast prowincjonalnych dystryktu lubelskiego przesiedlono ponad 10 tys. Żydów. Akcja była przygotowaniem do utworzenia getta, które zorganizował 24 marca 1941 r. gubernator dystryktu lubelskiego Ernst Zörner. Tymczasem oficjalnie w getcie znajdowało się ponad 34 000 osób. Teren getta pokrywał się z historyczną dzielnicą żydowską. Granice getta wyznaczały ulice: Lubartowska, Kowalska, Krawiecka, Sienna oraz część Kalinowszczyzny, Franciszkańskiej i Unickiej. Na przełomie 1941/1942 getto nie było ogrodzone. Do tego czasu Żydzi nie mogli swobodnie opuszczać getta, co wynikało z antysemickiego prawa. Dopiero w trakcie przygotowań do likwidacji getto zostało podzielone na dwie części: „A” i „B”. Prawdopodobnie tylko część „B” była oddzielona drutem kolczastym, gdzie mogli mieszkać uprzywilejowani Żydzi. Granice wyznaczono wzdłuż ulic: Grodzkiej, Rybnej, Kowalskiej oraz częściowo Krawieckiej i Podwale. Na początku akcji likwidacyjnej tylko niewielka część getta „A” była połączona z gettem „B”.
At the beginning of occupation historical Jewish district at Podzamcze became the place of concentration Jewish population from all over the city. At the turn of October/November 1939 Jews were thrown out from their flats by the German authorities. In May 1940 Jews were removed from the Wieniawa district. Thereby in historical Jewish quarter had to occupay more than 42 000 people. One of the biggest resettlement took place between March 10-12, 1941, when more than 10 000 Jews were relocated to provincional towns in the Lublin District. The action was a preparation to set up the ghetto, which was organised on 24 March 1941 by the governor of Lublin District Ernst Zörner. Meanwhile, officially in the ghetto were more than 34 000 people. The area of the ghetto coincided with historical Jewish district. The borders of the ghetto were marked by streets: Lubartowska, Kowalska, Krawiecka, Sienna, and a part of Kalinowszczyzna, Franciszkańska and Unicka. At the turn of 1941/1942 the ghetto wasn’t fenced. Until then Jews couldn’t freely leave the ghetto which resulted from the antisemitic law. Only during the preparations to liquidation the ghetto was divided into two parts: „A” and „B”. Most probably only the part „B” was separated by barbed wire, where privileged Jews could live. The border had been marked along the streets: Grodzka, Rybna, Kowalska and partly Krawiecka and Podwale. At the beginning of liquidation action only a small part of ghetto „A” was connected with ghetto „B”.
Źródło:
Studia Żydowskie. Almanach; 2016, 6, 6; 96-114
2083-5574
Pojawia się w:
Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Likwidacja getta w Lublinie (marzec – kwiecień 1942 r.)
The liquidation of the ghetto in Lublin (March–April 1942
Autorzy:
Chmielewski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116934.pdf
Data publikacji:
2014-12-31
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
State Archives in Lublin
State Archives of the Museum at Majdanek
Archives of the Jewish Historical Institute in Warsaw
Yad Vashem Archives in Jerusalem
extermination
ghetto
Lublin
Holocaust
Pozdamcze
Bełżec
Archiwum Państwowe w Lublinie
Archiwum Państwowe Muzeum na Majdanku
Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie
Archiwum Yad Vashem w Jerozolimie
eksterminacja
getto
holokaust
Opis:
Getto lubelskie było pierwszym obok lwowskiego gettem, które zostało zlikwidowane w ramach „Akcji Reinhardt”. Zanim Niemcy przystąpili do biologicznej eksterminacji, wobec Żydów stosowano szereg obowiązków i zakazów, które eliminowały ich z życia społecznego, politycznego, kulturalnego i prowadziły do zubożenia. Jedną z metod było skupienie Żydów w wydzielonych częściach miasta, oficjalnie nazywanych gettami. Nie w każdym przypadku getto było ogrodzone, na co często wpływało umiejscowienie tras komunikacyjnych. W Lublinie Niemcy zaczęli ogradzać getta na kilka tygodni przed rozpoczęciem deportacji do obozu zagłady w Bełżcu. Likwidację getta w Lublinie Niemcy rozpoczęli w nocy z 16 na 17 marca 1942 r. Dzielnica żydowska została otoczona przez oddziały niemieckie i oddziały pomocnicze złożone głównie z jeńców Armii Radzieckiej, tzw. Ukraińców. W trakcie likwidacji, która trwała do połowy kwietnia, wywieziono do obozu zagłady w Bełżcu około 28 000 Żydów, a kolejne 800 osób rozstrzelano na terenie getta. W proces eksterminacji Niemcy włączyli działania policji żydowskiej, Judenratu, a nawet mieszkańców getta. Część Żydów ocalała z likwidacji Podzamcza i została przeniesiona do nowo utworzonego getta na Majdanie Tatarskim. Udać się tam mogli tylko ci, którzy posiadali J-Ausweis. W tym samym czasie Niemcy rozpoczęli wyburzanie historycznej dzielnicy żydowskiej, co symbolicznie kończyło wielowiekową egzystencję Żydów w Lublinie. Artykuł powstał na podstawie literatury, opublikowanych relacji i pamiętników, a także materiałów archiwalnych zdeponowanych w Archiwum Państwowym w Lublinie, Archiwum Państwowego Muzeum na Majdanku, Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie oraz Archiwum Yad Vashem w Jerozolimie.
Lublin Ghetto was the first near Lviv Ghetto which was liquidated as part of „Operation Reinhardt”. Before the Germans began to biological extermination, the Jews applied to a number of obligations and prohibitions, which were eliminated from the social, political, cultural, and lead to impoverishment. One method was a group of Jews in separate parts of the city, officially called ghettos. Not in every case the ghetto was fenced, which is often affected by the placement of routes. In Lublin, the Germans began to enclose with a fence a couple of weeks before the start of deportations to the extermination camp at Bełżec. The liquidation of the Lublin ghetto Germans began on the night of 16 to 17 March 1942, the Jewish quarter was surrounded by German troops and auxiliary units composed mainly of prisoners of the Soviet Army so-called Ukrainians. During the liquidation, which lasted until mid-April were sent to the Bełżec death camp about 28 000 Jews, and another 800 people were shot in the ghetto. In the process of the extermination, Germans joined the Jewish Police, the Judenrat, and even the inhabitants of the ghetto. Some Jews survived the liquidation of the Podzamcze district and was transferred to the newly created ghetto in Majdan Tatarski. Go there could only those who have held J-Ausweis. At the same time the Germans began the demolition of the historic Jewish quarter, which was symbolically end the centuries-old existence of Jews in Lublin. This article is based on the literature, published reports and diaries, as well as archival material deposited in the State Archive in Lublin, the Archives of the State Museum at Majdanek, the Archive of the Jewish Historical Institute in Warsaw and Yad Vashem Archive in Jerusalem.
Źródło:
Studia Żydowskie. Almanach; 2014, 4, 4; 9-29
2083-5574
Pojawia się w:
Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Struktura i funkcjonowanie Judenratu w Lublinie – próba analizy
The structure and functioning of the Judenrat in Lublin – an attempt to analyze
Autorzy:
Chmielewski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2144049.pdf
Data publikacji:
2012-12-31
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
Lublin
Jewish councils
Judenrat
Lipowa Street
Jewish community
ghetto
General Government
Hans Frank
Jewish residential districts
rady żydowskie
ul. Lipowa
gmina żydowska
getto
Generalne Gubernatorstwo
żydowskie dzielnice mieszkaniowe
Opis:
Problematyka Judenratu w Lublinie nie doczekała się jak dotąd opracowania mimo dobrze zachowanej bazy źródłowej, której podstawą są materiały zdeponowane w Archiwum Państwowym w Lublinie oraz w Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie. Ich wykorzystanie niewątpliwie przyczyni się do poszerzenia wiedzy na temat Holokaustu w kontekście lokalnej społeczności żydowskiej. Judenrat w Lublinie został utworzony w styczniu 1940 roku, czemu nadało moc obowiązującą rozporządzenie Generalnego Gubernatora Hansa Franka z listopada 1939 roku o utworzeniu Rad Żydowskich. W chwili powstania w mieście mieszkało ok. 40 000 Żydów, zgodnie z rozporządzeniem przełożyło się to na utworzenie instytucji w liczbie 24 osób. Judenrat działał w tym składzie do końca marca 1942 roku, kiedy to w wyniku likwidacji i przeniesienia przez Niemców niewielkiej części Żydów z Podzamcza do dzielnicy Tatar Majdan, liczebność organu została zmniejszona do 12 radnych. Ich zadaniem było zarządzanie Radami Żydowskich Dzielnic Mieszkaniowych, a od marca 1941 roku i wprowadzenia na ich terenie getta zarządzenia władz okupacyjnych, w tym przygotowanie kontyngentów żydowskich pracowników. Kompetencje, jakie posiadał lubelski Judenrat, nie różniły się zasadniczo od tych, jakie miały te same instytucje w innych miejscowościach. Rada poprzez swoje wydziały miała obowiązek zapewnienia minimum socjalnego w zakresie wyżywienia, warunków sanitarno-higienicznych i mieszkaniowych. Dotyczyło to zarówno miejscowych Żydów, jak i przesiedleńców, uchodźców i jeńców wojennych osadzonych w obozie pracy przy ul. Lipowej 7. Struktura Rady miała być elastyczna i dostosowana do aktualnych potrzeb. Ostateczna likwidacja społeczności żydowskiej, a tym samym powołanie Judenratu, nastąpiło na początku listopada 1942 roku. Mimo znacznie ograniczonych uprawnień, można przyjąć, że Judenrat w Lublinie pełnił rolę pseudosamorządu. Z jednej strony miał własne zadania, z drugiej zaś priorytetem była realizacja narzuconych przez Niemców nakazów. Artykuł jest jedynie ogólną próbą analizy struktury i funkcjonowania Rady Żydowskiej w Lublinie, a tym samym nie odpowiada postawionemu problemowi badawczemu.
The issue of the Judenrat in Lublin were never as yet to develop, despite the well-preserved source base, which is founded on material deposited in the State Archive in Lublin and the Jewish Historical Institute in Warsaw. Using them will undoubtedly lead to increased knowledge of the Holocaust in the context of the local Jewish population. Judenrat in Lublin was established in January 1940, which was given effect in November 1939 Regulation of Governor General Hans Frank, the creation of the Jewish Councils. At the time of the establishment of the city was home to about 40 000 Jews, in accordance with Regulation translated into the establishment of an institution in the number of 24 persons. The Judenrat operated this line until the end of March 1942, when as a result of the liquidation and transfer Podzamcze small part of the Jews to the Tartar Maidan district, by the Germans body was reduced to 12 councilors. The task was to manage the Council of Jewish residential district, and since March 1941 and the introduction of the ghetto within them an order issued by the occupation authorities, including the preparation of quotas of Jewish workers. Com-petencies that had the Lublin Judenrat did not differ substantially from those that have the same institutions in other places. The Council through its Departments have an obligation to ensure minimum subsistence levels for food, sanitary-hygienic and housing. This was true both of local Jews, as well as displaced persons, refugees and prisoners of war imprisoned in a labor camp 7th Street Linden Structure of the Board be flexible and to match a current needs. The final liquidation of the Jewish community, and thus the institution of the Judenrat, took place in early November 1942. Despite a significantly limited powers, it can be assumed that the Judenrat in Lublin fills the role of pseudo-self-government. On one hand, have their own tasks, on the other hand, the priority was the implementation imposed by the German orders. The article is a only a general attempt to analyze the structure and functioning of the Jewish Council in Lublin, and thus does not suit the research problem flagged.
Źródło:
Studia Żydowskie. Almanach; 2012, 2, 2; 177-207
2083-5574
Pojawia się w:
Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polacy, Żydzi i antysemityzm w publicystyce Ryszarda Ganszyńca
Autorzy:
Chrostek, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031026.pdf
Data publikacji:
2019-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Richard Ganszyniec
Jan Kazimierz University (University of John Casimir)
Lviv
antisemitism
Jews
students
All-Polish Youth
numerus clausus
bench ghetto
discrimination
Ryszard Ganszyniec
Uniwersytet Jana Kazimierza
Lwów
antysemityzm
Żydzi
studenci
Młodzież Wszechpolska
getto ławkowe
dyskryminacja
Opis:
Ryszard Ganszyniec, an outstanding classicist, professor at the Jan Kazimierz University in the years 1920-1939 and, on and off, until 1946, as one of a few academic lecturers, openly opposed the growing wave of antisemitism among Polish students in interwar Lviv. His readings inspired by events at universities - the introduction of the so-called numerus clausus principle and of the bench ghetto in the thirties - were published in the form of two extensive brochures: The case of “numerus clausus” and its fundamental meaning. Academic antisemitism as a symptom of social antisemitism (1925) and Bench Ghetto (1937). The author did not only expose the low motives and methods of Polish nationalists. As a discerning humanist, he spoke on the principles of coexistence of two nations, Poles and Jews, in the new conditions of the resurgent Polish State after 123 years of political dependence. Despite the increasing acts of violence against Jewish youth, inspired mainly by the All-Polish Youth (beatings and even murders in the 1930s), and the passive, quiet consent of the majority of professors, Ganszyniec dealt with the phenomenon of numerus claususus on ethical, religious, economic and sociological levels. He reminded zealous Catholic nationalists of the Jewish origin of Christ. He juxtaposed the industriousness and austerity of Jews with the ineptitude of Poles, particularly visible in trade. He warned that attempts to transform the Polish nation into a politically and ethnically uniform formation would never succeed. He proved that privileging Polish students at universities leads them to laziness and strengthens their demanding attitudes. The bench ghetto, introduced by force during lectures, would begin to isolate Jewish shops, services, houses, and create places of retreat for this nation similar to the German concentration camps already existing at that time. Ganszyniec predicted that the Jews would be followed by communists, socialists, peasant activists and the entire opposition, until finally the single party system would take over, for which the Constitution would be only a “piece of paper”. The scholar saw the bench ghetto as a dangerous element in the nazification of society. One of the greatest weaknesses of Polish chauvinists, as he saw it, was the lack of any arguments for the alleged superiority of the “Polish race”. He easily proved the superiority of Jewish merits over those of Poles in building world cultural heritage. The postulates of the Lviv classicist, which made him many enemies, could not influence the situation at Polish universities on the eve of the Second World War, when two totalitarian systems were tightening around the Republic of Poland: Nazi and Stalinist.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2019, 14, 9; 348-371
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Nie) zapomniana stacja kolejowa – Gleis 17 jako przykład upamiętnienia ofiar deportacji z Berlina
(Not) forgotten railway station – Gleis 17 as an example of commemoration of deportations victims
Autorzy:
Ciechomska, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116950.pdf
Data publikacji:
2014-12-31
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
deportation
Holocaust
German Jews
Third Reich
Nazis
Berlin
Gleis 17
German Railways
Berlin Grunewald
concentration camp
ghetto
memorial site
deportacja
holokaust
niemieccy Żydzi
Trzecia Rzesza
naziści
Koleje Niemieckie
obóz koncentracyjny
getto
miejsce pamięci
Opis:
Artykuł jest opisem miejsca pamięci „Gleis 17” w Berlinie. Miejsce to jest formą upamiętnienia żydowskich ofiar deportacji ze stolicy Niemiec. Pomnik Gleis 17 powstał z inicjatywy Kolei Niemieckich (Deutsche Bahn) w 1991 r. na historycznym miejscu – stacji Berlin Grunewald, skąd żydowscy mieszkańcy miasta byli deportowani do gett i obozów zagłady. Artykuł zawiera szczegółowe informacje o tym, jak powstała i została zrealizowana idea miejsca pamięci. Opisano wygląd i znaczenie poszczególnych części całego kompleksu memorialnego. Ponadto wspomniano rolę tego miejsca w filmie "Der letzte Zug" (Ostatni pociąg).
The article is a description of the memorial place „Gleis 17” in Berlin. This place is a form of commemoration of the Jewish victims of deportations from the capital of Germany. The monument Gleis 17 is an initiative of the German Railway (Deutsche Bahn) and was established in 1991 on the historical place – station Berlin Grunewald where the Jewish inhabitants of the city where deported from to the ghettos and death camps. The article contains the details how the idea of the memorial place has been created and fulfilled. The appearance and meaning of single parts of the whole memorial complex are described as well. Furthermore there is a role of this place in the movie “Der letzte Zug” (The last train) mentioned.
Źródło:
Studia Żydowskie. Almanach; 2014, 4, 4; 145-153
2083-5574
Pojawia się w:
Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Losy urologów pochodzenia żydowskiego na ziemiach polskich (Warszawa i Lwów) na tle prześladowań ludności żydowskiej w okresie okupacji hitlerowskiej i sowieckiej (1939−1945)
Th e fate of Jewish Urologists in Poland (Warsaw and Lviv) in the background of the persecution of the Jewish population during the Nazi and Soviet occupation (1939−1945)
Autorzy:
Ciesielska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/530472.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
urolodzy
lekarze Żydzi
II wojna
światowa
Katyń
getto warszawskie
getto lwowskie
obóz zagłady
Urologists
Jewish physicians
World War
II
Warsaw ghetto
Lviv ghetto
extermination
camp
Opis:
Polscy lekarze ginęli od pierwszych dni września 1939 roku biorąc udział w walkach z Wehrmachtem jako zawodowi ofi cerowie oraz jako lekarze cywilni. W kampanii polskiej 1939 roku zginęło około 66 000 polskich żołnierzy i ofi cerów. Wielu z nich dostało się do niewoli sowieckiej i zostało rozstrzelanych w Katyniu, Charkowie czy Miednoje. Wśród nich znaczną część stanowili lekarze pochodzenia żydowskiego. W 1940 roku niemieckie władze okupacyjne rozpoczęły na terenach okupowanej Polski tworzenie gett przeznaczonych dla ludności żydowskiej. W obrębie zamkniętych dzielnic znaleźli się także żydowscy lekarze. Szacuje się, iż w murach największego getta – getta warszawskiego – znalazło się od 750 do 1000 lekarzy Żydów. Większość kontynuowała pracę na terenie getta. Warunki panujące w żydowskich szpitalach i przychodniach pogarszały się dramatycznie z tygodnia na tydzień z powodu olbrzymich niedoborów środków leczniczych i żywności. Niestety, z biegiem czasu leczenie ograniczyło się do podstawowych czynności pielęgnacyjnych, a szpitale i poradnie stopniowo zamykano. Mimo wszystkich trudności lekarze Żydzi pracowali z prawdziwym poświęceniem, nauczali na tajnych kursach medycyny, a nawet prowadzili badania nad przewlekłym głodzeniem, które nazwano wówczas „chorobą głodową”. Zarówno w trakcie masowych akcji deportacyjnych, jak i w późniejszym okresie, niektórzy żydowscy lekarze zbiegli z getta i ukryli się po „stronie aryjskiej”. Niejednokrotnie było to możliwe dzięki pomocy przedwojennych przyjaciół. Pozostali zginęli w gettach i obozach zagłady. Podobny los spotkał lekarzy z getta lwowskiego oraz wszystkich gett tworzonych na zajmowanych przez Niemców ziemiach. Literatura wspomnieniowa oraz powojenne relacje ocalonych pozwalają dziś na odtworzenie historii grupy zawodowej lekarzy urologów jako uniwersalnego przykładu losu ludności żydowskiej w Polsce podczas II wojny światowej.
Polish physicians died from the earliest days of September 1939, taking part in battles with the Wehrmacht as professional offi cers as well as civilian doctors. In the Polish Campaign 1939 about 66 000 Polish soldiers and offi cers were killed. Many of them got captured by the Soviets and were executed in Katyń, Kharkov and Miednoje. Th ere was a large part of Jewish physicians among them. In 1940, the Nazi authorities decided to establish a “Jewish residential districts” and forced all Jewish inhabitants to move there. When the Warsaw ghetto was sealed, there were between 750 and 1000 physicians among its Jewish population. Most of the physicians continued to practice their profession in the ghetto. Unfortunately the conditions of hospital care and outpatient treatment in the ghetto deteriorated virtually from week to week due to dramatic shortage of medical supplies and food. Over time, the scope of medical services off ered became limited to basic nursing tasks, and the number of hospitals and clinics dwindled dramatically. In this truly desperate situation, the ghetto doctors worked with fortitude, training medical students and even pursuing research on the eff ects of persistent starvation (which they termed “hunger disease”). During the mass deportations and in the period following them, some doctors managed to escape “to the Aryan side” and went into hiding thanks to the help of Polish doctors (usually former colleagues from the pre-war days.) Th e others, almost all of them, perished in the ghettos and concentration camps. A similar fate befell the doctors of the Lviv ghetto and all the other ghettos created by the Germans in occupied Poland. Literature of memoirs and post-war survivors relationships allow to create the history of a small professional group of urologists as a universal example of the fate of the Polish Jews during World War II.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2015, 78; 26-39
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagłada jako nieczystość
Autorzy:
Czapliński, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/639187.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Holocaust as impurity The study concerns the category of “purification” and contradictory meanings attributed to it in an essay by Błoński titled Biedni Polacy patrzą na getto (The Poor Poles Look at the Ghetto) (1987). The first sense, for the author t
Opis:
Holocaust as impurityThe study concerns the category of “purification” and contradictory meanings attributed to it in an essay by Błoński titled Biedni Polacy patrzą na getto (The Poor Poles Look at the Ghetto) (1987). The first sense, for the author the only possible, refers to the Christian penitential order (complicity of Poles for the Holocaust – guilty conscience – religion – gaining forgiveness – purification). The two other senses come into conflict with the above characteristics. One of them is associated with social system of purity, which in the post-war Polish culture has appointed the status of dirty matter to the Holocaust. The last refers to the Polish affects that treat the Holocaust as what is disgusting. Three varieties of impurities (fault – dirt – disgust) imply three different ways of purification.
Źródło:
Wielogłos; 2014, 4(22)
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strategie topo-biograficzne Piotra Pazińskiego
Topo-biographical strategies of Piotr Paziński
Autorzy:
Czyżak, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/445504.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
memory
biography
identity
topography
Warsaw
ghetto
Opis:
The main aim of the article is an interpretation of novels written by Piotr Paziński – especially Birds’ streets (Ptasie ulice) from 2013, but also Guesthouse (Pensjonat) from 2009. In his prose the author is always searching for traces of Jewish identity and memory of the war-time in contemporary Warsaw (and its surroundings). His literary strategy is a kind of spatial obsession – he exhibits places: destroyed, ruined or removed as a sign of lost memory about Jewish history in Polish space. Individual identity of characters created in his novels (as well as possibly his own self-identification) is formed during the recognition of places connected with singular biography and common history.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica; 2016, 4; 154-163
2353-4583
2449-7401
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lucjan Dobroszycki (1925–1995) – zapomniany historyk (nie tylko) Zagłady
Autorzy:
Czyżewski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2089392.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Dobroszycki Lucjan
Holocaust
Lodz ghetto
emigration
Polish-Jewish dialogue
Zagłada
getto łódzkie
emigracja
dialog polsko-żydowski
Opis:
Lucjan Dobroszycki (1925–1995) – a forgotten historian (not only) of the Holocaust The article aims to sketch the biography of a person who significantly contributed to the development of research on the history of the occupation in Poland, including the Holocaust, and who is wrongly marginalized in the Polish reflection on the evolution of this discipline. The text is based on the analysis of broadly understood historiographic sources. I focus primarily on the following problems: Dobroszycki’s intellectual biography; theoretical frameworks of his scientific work; his input to research on World War II and the Holocaust; last but not least Dobroszycki’s role in Polish-Jewish scientific dialogue.
Źródło:
Kwartalnik Historii Nauki i Techniki; 2022, 67, 1; 11--41
0023-589X
2657-4020
Pojawia się w:
Kwartalnik Historii Nauki i Techniki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Herman Czerwiński – zapomniany krytyk z getta warszawskiego w świetle publicystyki teatralnej «Gazety Żydowskiej»
Herman Czerwiński – A Forgotten Critic from the Warsaw Ghetto in the Light of Theater Journalism in «Gazeta Żydowska»
Autorzy:
Dąbrowska, Agata
Parnes, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29432278.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Herman Czerwiński
«Gazeta Żydowska»
teatr żydowski
krytyka teatralna
getto warszawskie
Jewish theater
theater criticism
Warsaw ghetto
Opis:
W artykule przeprowadzono analizę dorobku Hermana Czerwińskiego jako wiodącego krytyka teatralnego „Gazety Żydowskiej” (GŻ) wydawanej przez żydowskich publicystów pod kontrolą hitlerowskiego okupanta w latach 1940–1942 na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Jego publicystyka w GŻ nie doczekała się dotychczas szerszego omówienia ani w publikacjach naukowych dotyczących żydowskiej prasy ani w pracach poświęconych teatrowi żydowskiemu w czasie II wojny światowej. Przedmiot zainteresowania autorów artykułu stanowi w szczególności stosunek Czerwińskiego do działalności teatrów z getta warszawskiego, jego ocena ich polityki repertuarowej, a także jego sposób recenzowania gettowych spektakli. Podstawową metodę badawczą stanowiła ilościowo-jakościowa analiza zawartości wszystkich 279 wydań GŻ. Aby ustalić, jak Czerwińskiego postrzegano w getcie, w badaniu uwzględniono także poświęcone mu teksty z GŻ, a także dzienniki i wspomnienia przedstawicieli żydowskiej inteligencji. W celu zrekonstruowania wcześniejszych losów krytyka, w tym zwłaszcza jego związków z teatrem, w analizie wykorzystano także publikacje z przedwojennej prasy polskiej i żydowskiej.
This article analyses the work of Herman Czerwiński as a leading theater critic of Gazeta Żydowska (Jewish Gazette), published by Jewish journalists under the control of the Nazis in 1940–1942 in the General Governorate for the Occupied Polish Region. To date, his contributions to the Gazeta Żydowska have received little scholarly attention, whether in publications about Jewish press or about Jewish theater during the Second World War. The authors of the article focus on Czerwiński’s opinions on the activity of Warsaw Ghetto theaters, his assessment of their repertoire policy, and his way of reviewing performances staged in the ghetto. The primary research method was quantitative-qualitative content analysis of all 279 editions of Gazeta Żydowska. In order to determine how Czerwiński was perceived in the ghetto, the research also included Gazeta Żydowska articles mentioning him, as well as diaries and memoirs of members of the Jewish intelligentsia. The research also reconstructed the critic’s earlier life, particularly his links with theater, based on pre-war publications from Polish and Jewish press.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 4; 123-147
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
History as Seen Through Postcards: A Story of the Lodz Ghetto—Total Isolation
Autorzy:
Davidovitch, Nitza
Ben Ishay, Shlomit
Dorot, Ruth
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18104995.pdf
Data publikacji:
2022-06-30
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
documents
postcards
communication
chronicle
Lodz Ghetto
Holocaust
educational system
Opis:
Thesis. This study explores the role of postcards as a historical, documentary, and artistic source depicting the events of the Holocaust, focusing on postcards written or received by inhabitants of the Lodz Ghetto. 78 postcards were translated into Hebrew and on exhibition at the Holocaust and Heroism Memorial Museum in Israel. Research indicates that the postcards served as an authentic and rare source of information as well as understanding the emotions of Jews whose lives were overshadowed by the threat of annihilation. Methods. The study is a qualitative one, based on the grounded theory approach. Analysis is established on identifying and characterising recurrences in the raw material of findings, with a clear definition of the unit of analysis, to build a hierarchy of the recurrences and themes, and to construct a theoretical model that explains the reality under investigation. Researchers in this method gather information about the life patterns of their subjects as well as the organizational and social structures. Grounded theory assumes that all people who have shared life circumstances also have shared social and psychological patterns, which even if not consciously formulated or expressed grow from the shared experiences. Results and conclusion. In-depth analysis reveals the historical events from the perspective of the postcard writers, as they experienced them in the ghetto. The postcards sent to the ghetto by relatives and acquaintances reveal their writers’ hopes of reuniting with their family or their extreme despair as they cope with the loss of their family.
Źródło:
Journal of Education Culture and Society; 2022, 13, 1; 317-338
2081-1640
Pojawia się w:
Journal of Education Culture and Society
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 96

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies