Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "francuska powieść" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 22
Tytuł:
L’arriviste : Emblème du déplacement dans le roman réaliste français des années 1830–1895. Esquisse
The Arriviste: An Emblem of Displacement in French Realist Novel from 1830 to 1895. Sketch
Autorzy:
Hanotte-Zawiślak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806713.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
arywista; mobilność społeczna; powieść; francuska literatura dziewiętnastowieczna
arriviste; social-climbing; novel; French nineteenth-century literature
Opis:
Arywista: Emblemat mobilności we francuskiej powieści realistycznej z lat 1830–1895. Zarys Arywista to typowy przykład „dziecięcia dziewiętnastego wieku”. Pojawia się on właśnie w tej epoce, dzięki zmieniającym się realiom historycznym i socjalnym, takim jak rewolucja francuska, epopeja napoleońska czy rewolucja przemysłowa. Te wydarzenia otwierają przed młodymi ludźmi wielkie możliwości, stymulują ich wyobraźnię i rozbudzają w nich ambicje powodzenia i podboju ówczesnego świata. Arywista jest więc postacią w ruchu. Termin ten, zapożyczony z języka francuskiego, to dziewiętnastowieczny neologizm, pochodzący od słowa arriver — „przyjść, dotrzeć, udać się, przybić do brzegu”. Końcówka -iste wskazuje jednak, że bohater ten jest w trakcie drogi na szczyt, co odróżnia go od parweniusza, który odniósł już sukces. Kariera arywisty rozpoczyna się zazwyczaj od opuszczenia rodzinnego domu. Zostawia on miasto lub miasteczko, aby spróbować swoich sił w stolicy. W ten sposób przechodzi przez różne warstwy społeczne — zaczynając od skromnego otoczenia, dochodzi do najbardziej prestiżowego towarzystwa. Arywista to postać literacka, która łączy w sobie mobilność geograficzną, jak i społeczną. Co więcej, to także bohater, traktowany przez niektórych jako postać nie na swoim miejscu, której nie udaje się znaleźć wymarzonej pozycji, co w rezultacie może doprowadzić do jej upadku. L’arriviste : Emblème du déplacement dans le roman réaliste français des années 1830–1895. Esquisse L’arriviste est l’exemple type de l’enfant du XIXe siècle. Il naît à cette époque-là, grâce aux bouleversements historiques et sociaux que sont la Révolution française, l’épopée napoléonienne, mais aussi la révolution industrielle. Ces événements donnent aux jeunes gens de ce siècle de grandes opportunités et, surtout, stimulent leur imagination en éveillant en eux des ambitions de réussite et de conquête du monde. Ainsi, l’arriviste est un personnage en mouvement. Comme son nom l’indique, c’est un héros en train de « se faire un nom », ce qui le différencie du parvenu qui a déjà réussi. La carrière d’un arriviste commence souvent dès son départ du foyer familial. Ce jeune homme décide de quitter sa ville provinciale en espérant tenter sa chance dans la capitale. Il traverse ensuite plusieurs couches sociales : en partant d’un milieu modeste, il parvient à accéder aux classes les plus fortunées. L’arriviste est une figure littéraire qui unit en lui le déplacement géographique aussi bien que social. De surcroît, il est également un héros jugé déplacé pour certains autres personnages : il n’est pas à sa place, ne réussit pas à en trouver une, ce qui peut conduire à sa chute.
An arriviste is a typical example of a ‘child of the nineteenth century.’ The arriviste is a product of social and political developments such as The French revolution, Napoleonic rule and the industrial revolution. The changing climate of the nineteenth century provides new opportunities for young people, stimulating their imagination and awakening their ambitions to conquer the world. The ‘arriviste’ is a character in movement. The French term ‘arriviste’ first appears in the nineteenth century, and describes a hero who is ‘still arriving’, having not yet accomplished his career ambitions. An ‘arriviste’ is thus different from a parvenu, as he has not yet succeeded. The ‘arriviste’ usually begins his career when he leaves his family home as a young adult. He leaves behind his rural village or town, aiming to find success in the capital. He moves through social classes, shifting from his own modest milieu to socializing with the wealthy upper classes. The ‘arriviste’ is a literary character who unites himself with geographical and social displacement. Furthermore, he is often considered as a displaced hero. In search of a new position, he risks being considered as a usurper, unable to find the right place in the Society.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 5; 103-113
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gra słów w nazwiskach i konstrukcjach onomaturgicznych w L’enfant léopard (1999) Daniela Picouly’ego
Autorzy:
Sale, Giorgio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607722.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
onomastics
the French novel
L’enfant leopard [The Leopard Boy]
rhetorical strategies
Onomaturgical constructions
Onomastics in Literature
L’Enfant léopard
Onomastics in French contemporary novel
onomastyka
francuska powieść
strategie retoryczne
Opis:
The aim of the research is to verify in what way the onomastic devices found in the French novel L’enfant leopard [The Leopard Boy] (1999) by Daniel Picouly determine a potentially plural reception of the text referring to one’s historical, fictional, and rhetorical competence. Devoted primarily to the literary onomastics, the analysis focuses on identifying various contexts reused by the author of the novel and from which he draws the names of the characters and places of his fictional universe. Proper names can be understood as historical references which fulfil the function of authenticating the story, serve as referential anchoring of the narrative, and include intertextual references only a reader of deep literary awareness can grasp. And finally, proper names can be understood as imaginary onomaturgic constructions devised by the author, who employs linguistic and rhetorical strategies to achieve the ludic character of the text. The study reveals the story-building process and by following the onomastic traces, it captures the very method of literary creation adopted by the author.
The novel by Daniel Picouly involves a considerable number of characters and, therefore, a wide range of anthroponyms, for many of which the author invites the reader to make inferences and to mobilise their encyclopedia of knowledge to identify the explicit or subtle historical reference within those names. Some of these names are immediately identifiable. For others, however, the reader's inference requires a more accurate search, which calls into question elaborate skills more easily found in a cultured reader than in a common reader. 
Celem badań jest sprawdzenie, w jaki sposób onomastyczne narzędzia wykryte we francuskiej powieści L’enfant leopard [The Leopard Boy](1999) Daniela Picouly’ego determinują potencjalnie pluralistyczny odbiór tekstu odwołującego się do własnej kompetencji historycznej, fikcyjnej i retorycznej. Poświęcona przede wszystkim literackiej onomastyce analiza skupia się na identyfikacji różnych kontekstów ponownie użytych przez autora powieści, z których czerpie nazwiska postaci i miejsca swojego fikcyjnego uniwersum. Nazwy własne można rozumieć jako odniesienia historyczne, które pełnią funkcję uautentyczniającą opowieść – służą jako referencyjne zakotwiczenie narracji – i zawierają odniesienia intertekstualne, które może uchwycić jedynie czytelnik o głębokiej świadomości literackiej. Nazwy własne można także rozumieć jako wyimaginowane konstrukcje onomaturgiczne opracowane przez autora, który wykorzystuje strategie językowe i retoryczne, aby osiągnąć ludyczny charakter tekstu. Studium ujawnia proces budowania opowieści oraz tropiąc ślady onomastyczne, oddaje przyjętą przez autora metodę kreacji literackiej.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2019, 37, 2
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hommage ou provocation ? Les fictions biographiques de Jean Echenoz
Autorzy:
Dytrt, Petr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083165.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Echenoz Jean
biographical
biofiction
imaginary life
Lindon Jérôme
Zátopek Emil
Ravel Maurice
Tesla Nikola
contemporary French novel
Jean Echenoz
biografizm
biofikcje
żywoty wyobrażone
Jérôme Lindon
Maurice Ravel
Nikola Tesla
francuska powieść najnowsza
Emil Zatopek
Opis:
The novels of Jean Echenoz are particularly known for their playfulness with which they deconstruct the codes of the paraliterary genres, as well as for a casualness with which they approach the topos of the modernist novel. The production of this author of the last two decades nevertheless testifies of a new direction that slips in the biographical. Like many writers of his generation, Jean Echenoz deals in Jérôme Lindon (2001), Ravel (2006), Courir (2008) and Des éclairs (2010) with the lives of illustrious personalities of our era. We can wonder what the objective of this approach of a writer, who shows his admiration with regard to his characters, is. Is it a simple tribute or need to fill out gaps in history that we will never complete for lack of evidence to support? This paper also tries to deal with the problem of the genre of these texts that lie at the edge between fiction and factual literature.
Powieści Jeana Echenoza słyną z ludycznego dekonstruowania kodów gatunków paraliterackich oraz ze swobody, z jaką autor traktuje topos powieści modernistycznej. Tymczasem twórczość pisarza z ostatnich dwóch dziesięcioleci świadczy o przesuwaniu się w nowym kierunku – w stronę biografizmu. W tekstach Jérôme Lindon (2001), Ravel (2006), Długodystansowiec (2008) i Błyskawice (2010), jak wielu innych pisarzy jego pokolenia, Echenoz pochyla się nad życiem słynnych postaci naszych czasów. Nasuwa się pytanie, jaki jest cel pisarza, który okazuje swoim postaciom podziw. Chodzi po prostu o złożenie hołdu czy też o wypełnianie białych plam historii, których nigdy nie zapełnimy z braku dostępnej wiedzy? Niniejszy artykuł porusza także kwestię cech gatunkowych tych tekstów, sytuujących się pomiędzy fikcją i literaturą faktu.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2018, 3; 382-392
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 22

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies